l«te J.iargan^ DINSDAO S3 NOVEMBER 1915 ■ i»wn i~rrrrirrir---irTT^BWTint-~--T-1 •" n"*- i ■ i ——T~—im——-"-™— IVo. ôll ABONNEE MEN. TEN. Per 3 maanden voor Holiand I 2.50 franco per post. Losse Bummers: Voor Holiand 5 cent voor Buitenland 7'/s cent. Den Haag, Prinsegraclit 39, Telef. Red. Adm. 7438. BELGISCH DAGBLAD ADVERTENTIEN: Van 1—5 reg-eî's f 1.50; elka •egel meer f 0.30; Réclamés L—5 regels f 2.50; elke regel neer f 0.50. Lortdon .: Dixon House Lloyds venue E. C. Bestuurders: Dr. TERWAGNE — CH. HERBiET. Hoofdredacteur : L. DU CASTILLGN. DE PAUS EN DE OORLOG Duitsche namen hebben nu eenmaal geen goeden klank in onze Belgische ooren. Dat i» echter geen bewijs van onverdraagzaam-lieid — hoewel die onverdraagzaamheid ons geenszins zou kunnen ten kwade gednid worden, wanneer men nagaat hoezeer onze verdraagzaamheid onder dit onzicht op eene schandelijke en alîerbloedigste wijze beloond is geworden. — Ik zie in dit schijnbaar bewijs van onverdraagzaamheid eene diepere menschenkennis, die we allen opgedaan hebben, en die we maar al te duur hebben betaald. Toch vraag ik een mtzonderingsmaatregel [>oor prof. dr. Ilans Wehberg, de door zijne landgenooten verketterde wijsgeer, verket-terd omdat hij, wellicht de eenige in Duitsch-land, dorst houden staande, en b e w ij-z e n, dat zijn volk, of beter de Duitsche legers, het volkenrecht schonden door België aan te vallen. Binnen het zoo zeer gecen-sureerde Duitsche Rijk trachtte men den " steun van dezen objectief-denkenden ge-leerde te smoren, wat echter niet gelukttf. Wanneer nu diezelfde Duitscher een nieuw werk je over den oorlog schrijft, dan dient elk denkend mensch er kennis van te nemen, al Ware 't maar om na te gaan of het de „Kultur" ook gelukt is den koenen denker te muilbanden. Wanneer ik dus de uitgave vernam van zijn jongste werk: Das P a p s t, t u m u n d d e r W e 11 f r i e d e (Het Pausdom en den Wereldvrede), trachtte ik er wat meer van te vernemen, en na te gaan in Welke richting de schrijver zijn vertoog opvatte, of er welHcht wederom eene weer • klinkende waarheid zou in te vinden zijn, Onder ons eigen ,subjectief Belgisch oogpunt, Js er alleen gewicht te heehten aan zijne verzekering, dat aile inlijvingsplannen — En die worden in Duitschland veelvuldig gesmeed door hen, die zich buiten aile gevaar s. houden — een gevaar daarstellen voor hen wereldvrede. Uit een Duitschen mond klinkt dit heel gewichtig, terzelfdertijd als het eene erkenning is van ons natuurlijk recht tôt eigendommelijk volksbestaan, vVat echter de hoofdzaak uitmaakt van zijn werkje, is de bestudeering van den roi, dien de Paus zou te vervullen hebben in het streven naar wereldvrede, en de middelen die er dienen aangewend te worden om hem toe te laten dien roi te vervullen. In deze laatste richting komt de schrijver op het wereldlijk gezag van den Paus neder, en vindt, dat het ongerijmd is hem als onderdaau te zien van denzelfden staat, die hem zijne wereldlijke macht ontnam. Indien ik daarop de aandacht vestig, is het enkel omdat hier eene onnauwkeurigheid dient hersteld te worden. Wel is waar, verblijft de Paus in Italië, maar" de Waarborgenwet erkent de exterritorialiteit van het Vaticaan en de onschendbaarheid van den persoon des Pausen, in dier voege, dat er hier van geen „onderdaan-zijn" spraak kan zijn, in den zin dien dr. Wehberg er aan hecht. Wel is het zeer natuurlijk, dat de betrekkingen van den Paus met de oorlogvoerende landen zeer moeilijk zijn, doch dit is altijd het geval wanneer men rondom in een land ingesioten ligt, zelfs wanneer het meer dan het Vaticaan, indien het een geheel land geldt. Zoo hangen bv. de betrekkingen van Nederland met het vasteland ook in zekere mate af van Duitschland, waardoor het omringd is. Op dit punt echter wil ik niet' ingaaii, omdat het wat te éénzijdig belicht is, en ook omdat er waarschijnlijk na den oorlog andere regelingen zullen getroffen worden. Waar ik echter wel wat meer op wil ingaan, en dan ook dr. Wehberg grootendeels loslaten, is op den roi, dieu de Paus kan vervullen in den aanstaanden vrede en in het streven naar het behoud van den wereldvrede. Welk ook ieders bijzonder inzicht zij nopens de godsdienstige beteekenis van den Paus, niemand zal hem zeker eene over-wegende z e d e 1 ij k e beteekenis mis-kennen, en zelfs de hoogste zede-1 ij k e beteekenis, vooral in deze dagen, dat iedereen zoo w'at zijn evenwicht verloreu heeft. In het streven naar een aanstaanden vrede is het de Paus, die het hoogste woord zal uit te spreken hebben, en juist daarom hecht Duitschland zulk een onwaardeerbaar gewicht aan zijne betrekkingen met het Vaticaan. Wanneer we de sinds meer dan een jaar doorleefde toestanden objectief nagaan, dan komt ons de Paus voor als een vader van elkander bestriidende zonen. In de hitte van don strijd kon hij zijn gezag niet in de weeg-schaal werpen; dat begrijpt iedereen die wel eens met vechters te doen heeft gehad. Het eenige wat hij moest beoogen, en wat hij inderdaad beoogde, was zijne onzijdigheid, zijne onpartijdigheid te handhaven tusschen de twee tegen elkaar opgedreven kampen, hoewel hij daarom de schendingen van volkenrecht en menschelijkheid wel mocht schand-vlekken, en het ook deed. Maar de gemoederen blijven niet gedurig opgehitst; eens komt het oogenblik — en dat nadert met russchen schreden — waarop één der strijders niets beters verlangt dan te eindigen. Dan ook is het oogenblik gekomeu voor den Paus, om als vredestichter op te treden. Eigenlijk is hij er alleen voor geschikt, en ik vind, dat dr. Wehberg duizendmaal gelijk heeft de uitsluiting van het Vaticaan bij de verloepen Vredesconferentiën te betreuren. Want buiten den Paus is er niemand, dien geen rechtstreekscli belang heeft bij de bepa-lingen van een vredesverdrag ; liij echter staat buiten aile voordeelen, en is daarboven door zijne hooge zedelijke beteekenis, de zekerste waarborg, dat ailes eerlijk zal toe-gaan, en dat elk verkrijgen zal wat hij ver-«dient, in de veronderstelllng, dal hij partijdig dient. Want, in de veronderstelling, dat hij partijdig zou optreden, zou hij zelf zij h eigen overtuigend gezag ondermijnen. Eens de vrede duurzaam gevestigd, dienen er dan ook waarborgen gesteld te worden, dat de ontzettende wreedheid, waaronder wij allen thans lijden, niet opnieuw zal opdoemen. Om die te stellen is wederom de Paus, en de Paus alleen, de aangewezen man, want hij alleen beschikt over de macht — zedelijke macht, die de macht der wapens overtreft — om de verdragen verplichtend te maken. Wanneer de grootmaehten onder de leiding van den Paus een verdrag teekenen, dan wordt de verbreking van dit verdrag gelijk gesteld met eene verbreking der trouw aan den godsdienst, waarmede elk land af te rekenen heeft. Het was dan ook geen dwaze daad van de Duitsche diplomatie te trachten den Paus voor zich te winnen. Maar ze moet wel heel kortzichtig geweest zijn om niet in te zien, dat elke partijdige handelwijze van het Vaticaan eene scheuring zou doen ontstaan, ; waaronder het Pausdom het meest zou te lijden hebben. Eu juist daarom kan de beteekenis van den Paus in dezen wéreldstrijd niet overschat worden. En wilt niet vraghen wie dat dit seght, maar let principalyck op tgeeu dat hij seght ! lezen we in eene oude uitgave van Thomas à Kempis. EDWARD PEETfcRS. ■— IW.WHJM— nu ni ■mnnmeHna He toestand. Wio niet met niij is, is tegen inii sprak de Entente te Athene, en tevens Vas haro taal eene bedreiging, want de mogendheden kondigen de economische en handelsblokkade van Griekenland af Kitehener heeft Skoeloedis en den Ko ïiing der Hellenen gesproken en is dar uit Athene vertrokken. Wat heeft hi, bekomen ? Mooie beloften ; tôt niets lui dende verklaringen ? Wat er ook van kome, Griekenland zii in de klem, en de Duitsche partij, dit er steeds overheerseht, zal de gelcgenhcic niet hebben den bondgenooten cen „coui de Jarnac" toe te brengen. De groote zaak is voor de Entente zich niet in de doeken te laten leggen. Zoolang we niet eenen ondubbelzinni-gen toestand voor ons zien, is onze ach-terdocht betreffende Griekenland gerech-tigd. Eene zoogenaamde deconcentratie te Saloniki is niet voldoende, daar te Flo-rina en langs de Servisch-Macedonisehe grens Grieksche troepen zijn opgehoopt om desnoods de Serviërs en misschien ook wel de Fransch-Britsche troepen te ontwapenen. Te Athene dient er zoo krachtig gehandeld als de Téhéran, waar de vijandschap in de kiem werd ge -Eirioord.Ter wij 1 nog steeds tijd verloren wordt, Cioeten de dappere Serviërs steeds voet Voor voet voor de overmacht wij k en. Novi Bazar, de hoofdplaats van het Sandjak, is thans in handen van de Duitschers.Het ts een gewichtig strategisch punt met get oog op de verbinding tusschen Servië en Monténégro. Nabij het Merelveld bij Kossovo, het historisch Servisch-Tnrkseh slagveld, ' wordt heftig gestreden. De Servische regeering neeml de wijk naar Skoetari en heeft zulks gemeen met * de Belgische regeering, die ook naar een vreemd land is moeten vluehten. Offieieel betrouwbaar oorlogsnieuws uit Servie" is schaarsch. De Duitschers en ' Bulgarea overdrijven als naar gewoonte. Wij weten echter dat 130.000 Franschen en Britten totnogtoe te Saloniki zijn ge-| land, als er 400.000 worden vereischt. | Monastir is nog niet bezet. I De Italianen boeken sucfcessen op den Karst. Gôrz wordt meer en meer bc-, kneld. Waarschijnlijk zal generaal Arne-glio, het expeditieleger van 130—lôO.COO man in Albanie kommandeeren. De Eussen schieten goed op. Zij hebben het veel bekampt Tsarborysk lier-overd.Aldus is de vijand naar den linker-oever van de Styr geworpen, waar het dorp Korlinitsji in handen der Russen viel. De Italiaansche miaiister, Orlando, heeft te Palermo verklaard, dat Italië geen af-zonderlijken vrede zal sluilen, doch zich solidair heeft verklaard met de bondgenooten.Ten slotte is nog een Engelsch-Fransch •succès in Kamoeren te melden. Bij Souchez en Combres, nabij Atrecht, bericht men mijngevechten. Bauben hebben bommen bij Poperinghe en Veurne geworpen. Overal elders wordt gebombardeerd. Links en Redits. De hertog van Brabani. De bertog van Brabant zet thans zijne studiën voorfc in het college te Eton bij Windîor. De joage priDS maakt er snelle vorderingen. Zijne diensttijd in het leger heeft hen lichamelijk versterkt en zijn geest nog fi'isscher geraaakfc. Ilij vermaakt er zich uitstekend met de jongens van zijne klas. Naar Engelsche zeden en gebruik wordt er in coileges als Eton geen onderscheid ge-maakt tusschen de leeilingen. Zy spreken elkander aan met hun naam of voornaam. Zoo wordt onze kroonprins Leopold genoemd, Niet lang geleden zag hij in de handen van een zijner schoolmakkers, een jeugdigeNeder-lander uit Den Haag, een nummer van het „ Belgisch Dagblad", dat zijn vader (een der beste vrienden van ors blad) zijn zoon had opgestuurd. Do prins vroeg den kleinen Holiander of bij ook ;J\ laamsck" kefide. Ik, ook, ken Vlaami'ch, zegde de bertog van Brabant met wel ;evallen. Mag ik eens eventjes dit blad lezen ? Het is, naar het schijnt, een Belgisch? Gereedelijk stond de jonge Hagenaar het nummer aan zijn vorsti ijken makker af. De vader heeft ons de anekdoot medege-deeld.Aan onzen Kroonprins, die belang stelt in het „Belgisch Dagblad" en in da taalwaaiin h9t geschteven is, sturcn wij thans regelmatig onze courant. Leveringen aan den Belgischen Staat. Een handelaar uit Antwerpen schrijit ons om te betoogen dat 'ie Belgische îStaat de voorkeur aan Belgen zcu moeten geven voor betgeen bij behoeit, we te verstaan wanneer de Belgische industrieelen die fabrieken in het buitenland bezitten of Belgische handelaars die bekend zijn als baadel drijvend in deze of gene waren, zoo spoedig, zoo deugdelijk en zoo snel als de vreeinden kunuen leveren In zijn schrijven spreekt bedoelde Antwerp-sche handelaar over aanbestedingen van bout voor het Belgisch leger De voorkeur wordt thans verleend aan Engelsche agenten, die voor den oorlog voor Belgische grootbandelarus in bout koebten en ben thans de loef afsteLen. Kan de beer minist .'; van oorlog niet be* velen dat een einde aan die begunstiging worde gemaakt en dat onze Belgische industrieelen en kooplieden niet langer meer ver-geten worden, nu vooral de Duitschers bun de prachtigste vooistellen doen om toch maar te verkoopen of te arbeiden. Het is een lastig iets iemand tusschen zijn geweten en zijne belangen te plaatsen. Bravo ! Generaal Gallieni heeft de namen van de ûflicieren van het actief en bet territoriaai leger gpvraagd alsmede de namen van ambte-naren die toegevoegd officier zijn. Al die oifi-cieren zullen Uevèl ontvangen zoodra mogelijk bunne dépôts te vervoegen. Gewonde officieren die niet mter kunnen vechten en gepensiun-neerde ambtenaren zullen die „embusque's" vervangen. Comediante, tragediante. Verschillende blauen, zegt „La Croix", hebben bericht, dat de Tsaar van Bulgarije aan den Paus zou hebben gesebreven, dat Bulgarije; na den oorlog zal oveigaan tôt het katholi-cisme. Indien dit waar is, dan is het een be-lotie, die blijkbaar is gedaaû met een politiek oogmerk en daarom weinig waarde beeft. Het is niet de eerste maal dat men van dien overgang der Bulgaren tôt de katbolieke Kerk boort spreken. Drie, vier jaren geledeD, doemdo hetzelfde gerucht op. Een Belgisch missioDnaris in Bulgarije schreef ons, dat 't een politiek proetDallon was, Eerdinand van i Koourg heelt zijn oudsten zoon eerst Grieksch laten doopen om den vriend van den Tsaar te worden. Toen bij zelt Tsaar was gewurden, werd Boris katholiek omdat zulks de politiek des konings, die naar Oostenrijks hulp uitzag, moest dienen. Ferdinand is eenvoudig een mensch zonder bepaalden godsdienst. Epicuri de grege.... Een ooriogsraad. In „Le Petit Parisien" breektkolonel Roussel eene ians ten gunste van een ooriogsraad in den schoot van het nieuw Eranscb kabinet, doch onder zijn toezicht. De kolonel wijst op het voorbeeld van bet Engelsche ministerie, dat een ooriogsraad van vijf ministers telt : de eeiste minister, de ministers van munitie-aanmaak, oorlog. marine en buitenlandsehe zaken. Waarom kan men dezelfde hervorming niet inrichten in Erankrijk als in Engeland, teneinde derwijze vlugger en doeltretfender te werk te gaan met vermijding van onnoodig papiergokrabbel. Hoe minder talrijk; lioe meer er wordt ge-handeld.Is bec waar dat rnen in Le Havre ook over-weegt of het niet wenschelijk ia dergelijke hervorming tôt stand te brengen mat het oog op een Belgischen ooriogsraad ? Kolonel Rounet besluit „ Wij beleven een tijd waar de schoonste woorden der wercld geen krachtige daad waard zijn," Om ie lachen. — Kijk, kijk de Grieksche soldaten dragen dus een rok ? — Wel ja, vermite de Griekgche Koningin de broek draagt. BELGEN, sclu'ijit en leest on». BERICHT. Sedeit 15 ' November ondergaat het Belgisch Dagblad verbeteringen, die niet aan onze lezers zijn ontsnapt. Ons blad gaat thans regelmatig te l'/'i ure middag onder pers. De ebonnementen van Den Haag en Schevenirigen ontvangen dus het blad mërkelijk vroeger met de eerstvolgende uit-deeling.Wie hunner het blad met vertragingbesteld krijgt, wordt verzocht om dadelijk eene klacbt op te sturen. Reeds voor 2 '/a ure 'snamiddags is bet nummer verkrijgbaar in de kiosken of op straat De bestellingen in het binnenland zijn ook vervroegd, zoodat aile onregelmatigbeid is uitgesloten. Om 3'/? ure is het blad reeds te koop te Rotterdam. Nog denzelfden avond wordt bet in de kampen van geïnterneerden verkocht, Ons blad is het eenig Belgisch orgaan dat met eigen telegrammen uif Londen van denzelfden morgen verschijnt. Maat-regelen zijn genomen om dien Londenschen dienst nog uit te breiden en te volledigen. Dit is van het hoogste belang, daar Xonden het best mgelicht centrum over de M'ereld-gebeurtenissen is, Geen blad in Nederland bevat meer nieuvvs uit het bezette Beîgië dan bet „ Belgisch Dagblad". Ook die dienst wordt vollcdigd. De medewerking va.i gezaghebbende Belgen Nederland, Engeland en Frankrijk is ons ver-zekerd, zoodat bet Belgisch Dagblad «elk enkel en alleen eene nationale politiek van Eendracht volgt, waardoor de bevryding van het vaderland zal worden verzekerd, het ge-lielkoosd blad van aile Belgen in den vrecmde wordt. Kerstgesebenkeu voor de so.tfaisd aan lieî iront- Nog eenige weleen en Kerstmis zftl het trcgtsch oorlogsjaar 1915 besluifen. Eilaus ! de 25 Decernber zai nog géen vredesfeest zijn. Wanneer zal er weer vrede ep aarde heerschen ? Dit weet niemand. De winterveldtocht is in vollen • gang. Regen, hagel, sneeuw, vorst verkleiunrn de leden van onze dappere verdedigers in de loopgraven. Daarbij worden zij gefoltcrd door de gedachte steeds géscheiden te zijn van huiuie daurbaai-ste wezens en van hun stad en h lin dorp, ver van de millioenen burgors in het va'derland en in den vieemde, waarvoor zij hun leven en hunne gezondheid opofferen. ^ In de maat zijner middelen wil het Belgisch Dagbl ad ons dapper léger een bewijs geven van zijne verkleefd-heid en bewondering door hem te zen-den enkgele versnaperingen en een har-telijk woord. le 1 ij s t. Dr. M. Terwagnep bestuurder van het .,Belgisch Dagblad" frank 20.00 Ch. Herbiet, id. „ 20.00 Léonce du Oastillon, hoofdredacteur ,, 10.00 Mevr. L. Leefson guld. 2.00 Haeck ,, 2.00 L. Willem ,, 2.50 N. W. van Bomberg ,, 2.00 Arm. Van Uffelen „ 1.00 Paul Duckers ,, 1.00 G. Luvten „ 1.00 Roy. Van Arbroy ,, 1.00 Van der Perren ,, 0.50 Naamloos ,, 1.00 Naamloos ,, 1.00 De giften in geld of in natuur mogen gestuurd worden aan mevr. Léonce du Castillon, 39, Prinsegracht, Den Haag. Aanwervïng van jonge Belgen in ZwitserSand. De heer P. de Wilde, eere-professor aan de Brusselsche universiteit, schrijft aan I, a Suisse dat een ware wervingsdienst te Geneve is ingericht om de jonge Belgen naar België terug te doen keeren, vanwaar de Duitschers ze vervolgens naar Duitschland zenden, zonder twijfel om er in fabrieken en pachthoeven de bij het leger getrokken werkkrachten te vervangen. De heer P. de Wilde schrijft: Te Geneve en omstreken wordt een zeker aantal Belgen door aanwervers lastig gevallen. Dezen raden hen aan naar België terug te keeren en doen hen de wisselvalligste beloften. Men betaalt hen de terugreis. Voor vier dagen lieb ik twee jonge Gente-naars kunnen spreken, die uit liet Duitsche consulaat kwamen, en heb van hen de for-meele beloften verkregen dat zij niet naar België zouden terugkeeren,. Ik heb hun doen begrijpen dat het hun plicht was de Duitschers te gaan bevechten en niet ze tehelpen. Door een schrijven van 8 dezer heb ik eene klacht ix_gediend bij den met het département van justitie en politie gelasten staats-raad over het feit dat in het Duitsche consulaat een vermomd aanwervingskantoor bestond. Ik heb denzelfden waardigheids-bekleeder de toelating gevraagd om een plak-brief uit te geven en in den omtrek van het consulaat te doen ronddragen, om înijne landgenooten te waarschuwen tegen het lot dat hen wacht bij hun terugkeer in België, of zelfs als zij het Duitsche grondgebied betreden. Een reis naar Rome met hinderpalen. Aile wegen gaan naar Rome, heeft Kaf-dinaal Mercier ongetwijfeld gczegd, tcfân hij de Pauseiijke uitnoodiging ontving om Benediktus XV te gaan spreken. De iVarts-hisschop van Mechelen verkoos dus den veiiigen wag over Landen en Parijs. De Wilhelmstrasse maakt echter moeilijkheden omdat de hooge oomes er vreezen dat de groote vaderiander, het ovexheerschen-de Jid van het H. CoJlege, in voeling zou kunnen komen met het kabinet van St. James en Kardinaa] Bournei, met clos Belgische regeering, de Fransche Kai'di-nalen en de Fransche ministers. Niet naa^ ilctnc zal hij reizen, ten zij via D uit se h-land, zeggen zij en Mercier blijft voor* loopig te Mechelen. Er is nog eene andere zaak. De Duitsche regeering, doorkneed en dooxdron. gen van Machiavelli's sophismës, verlangt ten vurigste de verwijdering van den Kardinaa! uit België. Zij beschouwt hem ala de ziei van don lijdzamen tegenstand dej{ Belgen in het bezette. land. Dien prina der Kerk dûrft zij nochtans niet gevan-gen nemen. De fiater van Von Bi3sing lh .Januàri van dit jaar heeft immers al te \eel opspraak verwekt. Het zou echter geniakkejijker gaan den lastigcu pre. laat buiten het iand te houden, eens dat hij te Rome zou geraakt zijn. Als de Kardinwl opnieuw aan de Duitsche grens zou verschijlnen zou he't voor! hem Palméh-Zondag wezen. En dit vreest hij terecht. Ofwel zijn terugkeer naai- Mechelen zou . ailoen nog toegestaan worden, mits zekerq verbintenissen, dio hij als prelaat ©n als< kerkvoogd nooit zou kunuen ondersehrijven, Begrijpt de lezer nu waarom de Kardinaa! eerst klaren wijn verlangt, mitsga-ders aile waarboigen oui vrij en onge-hDiderd terug te keeren, vooraleer hij' zichi op reis begeeft? Wie de spreekwocrdeiijke Duitsche trou, weloosheid kent, zal toegeven, dat Kar-dinaai Mercier voîkomen gelijk heeft en de inzichten van den vijand heeft door-peild.Daarenboven zou elke Belg met it'edo oogen zien, dat de primaat van i3el-gic thans, wanneer Sauberzweig als een bloedhond in België raast en bijt en ons ongelukkig land steeds als een wingewest behandeit, een onderhoud zou hebben met een Duitschen Bisschop of Kardinaal, zelfs indien de Paus er zich mee bemoeit. De vrede km alleen bevochten worden op het slagveld. België zal aan dq wapenen zijne vrijbeid danken en ni®t aan diplomatiek geknoei. E e I g e nf vraagt Het Belgiscli MM 1er Sessing in uw hoffiehuis{ uw Ësotel of uwe kringen. Dutsciii lofflm io NÉM. De Duitsche knoeierijen te Rotterdam. — Voor wie die veertig duizend ledige zakken? (Part.) — Te Rotterdam viert het Duitsch geknoei en gezwendel boogtij ia de troebele praktijken van emokkelarij en strooperij. De onbeschaamdste en stoutmoedigste stre-ken van grensverschalkingen zijn in deza negotiestad scheuring en inslag van de ge- ' sprekken. Het is al van Duitsch aohmier-geld wat men hoort. Voor alimme vossen, zonder scrupulen, is er hier dan ook een aar-digen stuiver to verdieneu. Van tijd tôt tijd wordt de naam van eerbied-waardige instellingen te midden van al die knoeierijen vermeid en dan staat men verbaasd dat het paviljoen van zulke hoogstaande instellingen zou kunnen misbruikt worden ten bate van dien Duitschen zwendel. Men zou wiilen van al die geruchten niefa gelooven, ze als kwaadsprekerij of groote overdrijvingen opnemen en de sebouders op-halen. De feiten worden echter in sommigo gevallen zoo precies opgegeven namen en iirma's worden genoemd,.,.. Enfin, men staat er doodgewoon paf van. Ook op dat gebied zal het wel eens noodzakelijk zijn een welingericht enkwest in te stellen, al wara het maar om desnoods een einde te maken aan de kwaadsprekerij. Een der laatste geschiedenisson die omgaat is deze van een zending van 40,C00 lediga zakken, die onder zeer respectabele vlag uit Holiand in België kwamen en vandaar uit regelrecht naar de Duitsche loograven aan het front. a Anderzijds wordt gemeld van ongeveer 200,000 kilo's rubber, die de laatste dagen aangehouden werden op het oogenblik dat zij do Duitsche grens gingen bereiken. Sort ta voren waren er reeds 90,000 kilo's van diezelfde voor de Duitschers zoo kostbare stof uit Rotterdam in Duitsûhland caraakt! . » »

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.