-/jl fj Orgaan van der^Uidiekring der \£nxMnkterc en 2£iekef?_~» ^XQjS^ Ci Cup Dejri^ o »u^^.J ^ |^ '■ PRIJZEN DER ABONNEMENTEN PER JAAR : ===== PRIJS PER NUMMER : 10 CENTIEMEN MilUairen onder den rang van officier (België en Frankrijk) . . fr. 3.00 Verschijnende Officieren en burgers (België en Frankrijk) » 5.00 van'iedere'm land ^en s^ur-e 'ie' bedrag der abonnemenlskoslen naar hel Beheer van Engeland sh. 4.6 — « De Belgisehe Gebrekkelijke », I. M. I. O., te Port-Villez bij Vernon {Eure) WESKMANS1DEAAL i Binnen een betrekkeljk kort tijdverloop staan f we vôôr den vrede ] We waren niet bereid, eilaas ! om den oorlog i aan te gaan, en drie voile jaren reeds lijden we , onbeschrijfelijk onder de gevolgen van dien wantoestand van vredestijd. Zijn we thans bereid om den Vrede binnen te , treden?... Het niet zijn, ware moedwillig een . afgrond van rampen inloopen... I. — Weten we waar naartoe? II. —- Weten we hoè dââr gekomen?... Dit artikel behandelt gedeeltelijk de eerste vraag. * * * i Al dezen, tôt wien ik me richt, zijn er voor goed van overtuigd — niet waar? — dat de laatste volkenstrijd op elk gebied van het maat-schappelijk bestaan over 't algemeen en in 't leven van eenieder in 't bijzonder een ontzet-tende omwenteling aan 't veroorzaken is. Van , uit dit oogpunt beschouwd, zal dus de vrede volken en enkelingen vôôr een anderen strijd plaatsen : den strijd om 't bestaan; niet den ouden strijd, den klassieken « struggle for life » dien men « hevig » noemde en welken de men-schen toch nog betrekkelijk op hun gemak <( doorworstelden » ! — maar den nieuwen strijd om 't bestaan, den schier — onbekenden — ge-vreesden....Mag ik verzwijgen, dat de slachtoffers van den oorlog op de eerste rangen en de roemrijke verminkten aan de spil dien strijd zullen te strij-den hebben ? De verminkten hebben tôt het uiterste den wereldstrijd gestreden : de overwinning zal hun werk bekronen. Doch komt het er voor hen niet evenzeer op aan, in den nieuwen strijd om 't bestaan eveneens den lauwerkrans te plukken?... • * * * De groote meerderheid der verminkten zal werken na den oorlog. In den oorlog hebben ze uitgeschenen als « held »; in den strijd om 't bestaan willen ze zich opwerken tôt « man ». Heer-lijk leven! — Welnu, zij die door hand- of gee-stesarbeid «. man » willen worden, dienen na te streven hetgeen men gewoon is te noemen, een « ideaal »; ze moeten m. a. w. de verwezen-lijking betrachten van het denkbeeld eener toe-komst, die hun moet verschaffen de voldoening van een rechtmatige zucht naar geluk. Dit ge-luksgenot is immers de overwinning : En van hem die overwint in 't leven getuigt men in eer- biedige bewondering, <c dat hij een man is » ! * * * 'f Geluksgenot?... Maar is het dan niet een voorrecht van eenigen?... Maar is het den werk-man dan geen lichtspiegeling?... Maar is de arbeider dan niet onbekwaam het te smaken?... — Och kom ! De mensch — ieder mensch — voelt zich onweerstaanbeiar gedreven naar wel-zijn, naar voldoening, naar bevrediging : streven naar geluk moet de mensch uit natuurdrang. En wat noodzakelijk begeert en betrach1 wordt, zou niet kunnen bereikt worden?... Laat uwe jonge a ervaring spreken. Gij moet in den werkersstand lieden ontmoet hebben, die u verzekerden dat ze ? tevreden waren, lieden die hun geluk <c ui'kraai-e den » en bij wien ailes, doen en laten en omge-n ving, het kenmerk droeg van dit geluksbezit... het kenmerk dat geen bepaling duldt of behoeft e en dat onfaalbaar is. Ja, gij moet in den werkers-n stand lieden ontmoet hebbeq), wier lot gij u zelven wenschtet ! En wist gij dan, van een anderen kant, hoevelen zich inderdaad gelukkig achten, terwijl ze bij de menschen, standgenooten of e rijken, doorgaan als « misdeelden van het lot ! » ■— Behoefte naar recht op geluk heeft elkeen : de werkman voorzeker niet het minst, de verminkte of gebrekkelijke werkman wel het r mees'... e * * * n De werkman moet zijn geluk helder beseffen dus : d. i. hij moet zich tien geluksdenkbeeld, n een ideaal ontwerpen. Dit ideaal is den werkman e al zoo onmisbaar als het bouwplan den bouw-d meester, terwijl zijn beschouwing niet alleen n wilskracht doet ontstaan om over aile onvermij-» delijke hinderpalen heen standvastig het voorge->- stelde doel te betrachten, doch tevens de voor-k treffelijkste middelen daartoe verwekt; zoo ver-d zekert het geluksvooruitzicht het bestaan van -- enkeling len gemeenschap en maakt het na-streven zelf — en welk een nastreven ! — tôt een n echt genot, een voorsmaak van 't betrachte :e goed... ' J" Hebben de menschen, betrekkelijk he' geluk, dit met elkaar gemeen, dat ze het noodzakelijk n begeeren en nastreven, van een anderen kant n vertoonen ze de grootste verscheidenheid in hun -t geluksopvatting, terwijl de wegen, langs de-welke zij de gelijkaardigste bevrediging na-•• streven slech's bij uitzondering evenwijdig lig-gen, integendeel gemeenlijk uitéén loopen. Dit ingezien kan de hoofdvraag : « Wanneer zal de werkman zich gelukkig achten? » niet 'e door een algemeen geldende formuul beant-e" woord worden. Het werkmansideaal —• ik bedoel r" een geluksdenkbeeld dat ieder werkman kan het e~ zijne noemen — is ondenkbaar. Elk behoort dus te zijn eigen ideaal te ontwerpen in antwoord op de ;n vraag : « Wanneer zal ik mij gelukkig achten? » Die vraag echter is inderdaad samengesteld; we zullen ze ontleden : dit zal ons een eerste | o" ° groote stap verder brengen. (n ('t vervolgt) Karel Bostijn. Graaf Georges-Cornet de Péissant, j6, rue St-Didier, Paris (XVI"), verzoekt de soldaten van : Achel, Neerpelt, Overpelt, Hamont, St-Huybrechts, Lille, Caulille en Lommel; die sedert den oorlog nog niet in verlof geweest zijn, hem te schrijven. HET WONINGVRAAGSTUK Tusschen de sociale vraagstukken is er mis-schien geen van grooter belang dan het woning-vraagstuk.Een mooie, gezonde, practische woning voor midden- en werkmansstand is een eerste ver-eischte voor volkswelzijn. Wie de oude volkswijken kent in de groote steden weet wat een broeinest ze zijn van ziekten en wat een treurig midden van volksellende, zoowel stoffelijke als zedelijke. Wie de nieuwe fabriekswijken der voorgeborchten bezocht heeft is er weggegaan met een naar gevoel van zeurig, vale gevels en koud leege kamers zonder innig-heid. Huiselijk geluk vindt ge er zelden; de mannen zwetsen in de rellige herberg. Maar ook bij de kleine burgerij werd het woningvraagstuk steeds moeielijker. De hooge huurprijzen dreef hen op kamers te klein voor het talrijk huisgezin. Vernepen stond er de sjo-fele huisraad; het innig gevoel van tevredenheid in den huiskring bleef er vreemd. Nu er gansche steden of stadswijken herop-gebouwd zullen worden, nu er wellicht philan-tropen zullen gevonden worden die aanzienlijke sommen daar voor veil hebben, kan er voor het woningvraagstuk heel wat gedaan worden. Maar er moet vooral samenwer ing komen van '.allen die met die moeielijke taak belast zullen worden. Dat men eerst uitzie naar ruimte. Lucht moet er zijn voor de nieuwe woningen. Geen oude gemeentegrenzen mogen de uitbreiding tegen-houden. Dat men kort spel -rnake met het specu-leeren op bouwterreinen. In de nabijheid onzer groote centrums als Antwerpen en Brussel werden in de laatste jaren groote parken aangekocht tôt bouwgrond. Maar die kwamen persoonlijk ten goede aan de nieuwe rijken. Dat men van hooger uit daar de hand op legge om er te stichten werkmansstadjes. Elec-trische trambanen kunnen die tuinstadjes ver-binden met de verwijderde werkmiddens. Aan den bouwkundige hoort de taak het goed-koope met het mooie te verbinden. In Engeland en Duitschland zijn uitstekende voorbeelden te vinden wat de practische inrichting aangaat en kunstzin ontbreekt ons niet om een nationaal karakter aan onze constructies te geven. Rond iedere woning zal een tuin zijn. Daar zal na het dagwerk versche lucht zijn voor de familie en het verzorgen van moestuin, het kwee-ken van planten en bloemen zal reeds een heele ommekeer bewerken in het zielsleven van den werkman. Het groepeeren der woningen zal mogelijk maken het inrichten van badzaal, van wasch-huis,ja waarom geen gemeenschappelijke biblio-theek- en vergaderzaal ? Zal er geen volksvriend in Amerika gevonden worden dien zoo iets schenken wou voor een groep verminkten? Zoo werd misschien verwe- N° 3. Blad verschijnende met de toelating van de militaire overheid. isle OCTOBER 1917.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.