DE BELISCHE SOCIALIST Tweetalig WeeKblad van den Bond der Belgi sche Arbeiders in Nederland Abonnementsprijs in Nedérland : 90 cent per 3 maanden. • Redactie en Administratie : LONGVILLE, REMBSANDTSTR. 316, 's-GRAVENHAGE. • Abonnementsprijs voor het Buitenland : i 1.50 per 3 maanden De Algemeene Werkstaking in Duitschland. De Duitsche arbeidersklasse te Berlijn is ten strijde getrokken door die algemeene werkstaking tegen het Duitsche impe riais me en het Pruisische militarisme, voor den demoferatischen1 vrede. De agentie Wolff seinde, dat er sleehts 90.000 stalkers waren; de Vor-wàrts sehrijft, dat er Maandagmiddag circa 250.000 arbeiders er het bijl'tje hadden bij neergelegd. De laatste tele-grammen spreken van 800.000 stakers. In een vergadering, onder leiding der tw'Ce sociaal-demo cratis che partijen, werden de volgende eischen gesteld: A. Voorwaarden, voor den toekom-stigen vrede: 1. Een spoedige vrede 7.on der anncxaties, zonder schadeloosstelliag, op grondslag van het zelfbeschikkingsrecht. 2. Deelneming van vertegenwoordigers der arbeiders van aile landen aan de vredesonder-hamdelinigen.B. Speeiale voorwaarden: 1. Ruimer voorzieninig van levensmiddelen. 2. Herstel van het recht van vereeniging en meeningsuiting. 3. Opheffing van den staat van beleg. 4. Geen ingrîjpen van het militair bestuur in de werkzaamheden der vakvereenigingefn. j 5. Het militariseeren der bedrijven moet worden opgeheven. 6. Onmiddellijke invrijheids&telling van aile veroordeelden voor politieke vergrijpen. 7. Dcmokratiseeriiig van aile staatsinstellin-igen en invoering van de politieke gelijkhei'l voor m aannen en vrouwen boven de 20 jaar. C. Qproep tôt het internationaal pro-letariaat:Er wordt aangedrongen bij het proletariaat van aile oorlogvoerende landen eveneens de algemeene staking af te kondigen om langs den weg van den gemeenschappelijken internatio-nalen klassenstrijd tôt den algemeenen, demo-kratischen vrede te komen. De beweging sl-aat onder de leiding eenerzijdis van Haase, Ledebour en Ditt-man, anderzijds van Scheidemann, Ebert en Braun. Duitsche Arbeiders! Gij hebt onzen oproep aanhoord! Gij vrasgt met ons een algemeenen demokratischen vrede! Gij hebt met ons den sirijd aan-vaard tegen het Pruisisch militarisme, tegen aile militarisme ! Gij vraagt ons den strijd met u aan te binden voor den algemeenen vrede door den internationa-len klassenstrijd ! Sinds lang zijn wij klaar, wij wachtten op u. Vertrouwt in uwe macht zooals gij moogt vertrouwen in onze so-lidariteit.De Oostenrijksche arbeiders-klasse heeftde regeering gedwon-gen het demokratisch vredespro-gram te onderschrijven. ! Aan u dit voorbeeld te volgen en het internationaal proletaria it dicteert den vrede. I Proletariërs ! Het oogenblîk is aangebroken om de gelederen te sluiten onder de leuze van : I ARBEIDERS ALLER LANDEN ! VEREENIGT U! Op voor den algemeenen demokratischen vrede! j Op VOOR het socialisme! TEGEN het kapitalisme! Leve het internationale proletariaat!Leve de internationale klassenstrijd ! De doode Internationale is meer levend en handelend dan ooit! Het Congres der Labour Parfi] te ' Nottingham. De Labour Party (Arbeiderspartij) heeft haar jaarlijksch congres gehouden te Nottingham:, hetwelk in de annal en der Engelsche arbeidersbeweging zal geboekt staan als een groote historische gebeurtenis. De Engelsche arbeidersklasse had zich uit te spreken over de vredesvoorwaar-den en de middelen om deze vredesvoor-waarden tôt stand te doen' komen. Onze vriend C. Huysmans wae uitge-noodigd in zijn hoedanigheid van seere-taris van de Internationale. Hij was aanwezig. De Belgische W P. was vertegenwoor-digd door de part. Vandervelde en de Brouckère, en de Fransche partij door de part. Renaudel en Longuet. Na de openingsrede kwam Huysmans aan het woord en ïegde o.a.: De Russen willen vreedzame ontwikkeling en dit. inoet 00k het doe zijn van de socialistisehe en arbeiderspartijen :an de geheele wereld. De Oostenrijksche en Duitsche arbeiders-klassen zullen genoodzaakt zijn hun oorlogs-doel bekend te maken. De redevoeringen van Lloyd George en Wil-son hebben in Duitschland meer indruk ge-maakt dan wordt verteld. De kapitalistisehe maatschappij, gebaseerd op oorlogsgrondslagen, is thans vastgeloopen; een militaire beslissing is nict gevallen. Een andere uitweg mfet worden gezocht en in Duitschland is men niet meer zoo gekant tegen een vrede door veigelijk. De laatste gebeurtenisien in Oostenrijk en Hongarije hebben deze kaisen nog doen rijzen. Vandervelde zegde >4.a.: De beweging voor een dtaokratischen vrede groeit in aile landen; de demokratie zal het militarisme overwinn-en. De internationaliseering der Zuid-Afrikaan-sche koloniën zou voor België tp ©en onteige-ning zonder vergoeding neerkoj&n. De arbeidersklaseen in de Bitente-landen moeten het eens worden en dan ©en, beroep doen op de demokratie der Centrai rijken met de keus tusschen demokratie en anokratie. Renaudel voerde daarna he\ wOord: Hij deed beroep op de demotmten -jer Centrale rijken om het militarisme fS *te s^iudd«n. De qnaestiee, waarorer verschil bestaat EltM-Lotharingen), Moeten «,*n het »ordeel T ti de wereld worden onderworpen. Op de inter-*eallieerde konterentle der ».r- I beiders- en soeialistische partijen, te houden den 20 Februari te Londen, moeten wij tôt overeenstemming geraken op basis van het mémorandum der Britsche arbeidersklasse. Het mémorandum wordt den 17 Februari door den natiomalen raad der Fransche soeialistische partij onderzocht; terwijl binnen en-kele dagen de instemming der Belgische arbei-dersbeweging zal worden te kenneii gegeven. Er zal gevraagd worden naar de medewer-king der arbeiders van de Vereen. Staten. Dan zal aan de arbeidersorganisaties van de andere oorlogvoerenden worden gevraagd oui mede te werken aan een geineenschappelijke aktie ter totstandbrenging van een duurzamen vrede, welke de nederlaag van het impérialisme overal ter wereld zal bezegelen. (N.d.R. Dat is toeh de politiek, welke wij immer en altijd hebben. verdedigd en die aanleiding heeft gegeven ons uit te schelden voor kerels van laag allooi.) Longuet verklaart: De Russische revolutie heeft overal een krachtdad'iige impulsie in, de internationale beweging der arbeidersklassen omtwikkeld. De socialistisehe partijen van gansch de wereld staan op het standpimt van een demokratischen, eervollen vrede. Frankrijk wil het herstel van de misdaad van 1870, maar dat is een quaestie, die door de bevolking van Elzas- Lotharinigen moet beslecht worden. * * * Aangenomen resoluties en moties. 1. De geallieerde regeeringen wordlen dringend verzocht hun oorlogsdoelein-den bekend te maken. 2. De schikkingen voor de inter-geal-lieerdie socialistisehe conferentie, te houden te Londen op 20 Februari, wordlen goedgekeurd. 3. Een beroep op de arbeiders der middenrijken om hun oorlogsmerken bekend te maken en op hun regeeringen invloed uit te oefenen, opdat zij hun oorlogedoel zouden. openbaren. 4. De vredesmotie werd schier met algemeene stemmen aangenomen. 5. Het vredescongres mag niet bijeen komen zonder een internationale arbei-dersconferenrtie, die te voren of tegelijk da-armede zou vergaderen. 6. Aan de regeeringen wordt gevraagd aile tegemoetkomingen (toestaan paspoorten ) te verstrekken voor het bij-wonen van een internationaal congres in een onzijdig la ml. 7. De militaire dienstplicht-wetten moeten n* den oorlog onmiddellijk worden «fg'eechuft. 8. De oorlo^iskosten moeten worden gedekt door een zware belasting van het vermogen. P.S. In den loop der besprekingen verklaarde Henderson nooit meer van een regeering te willen deel uitmaken, indien de arbeiderspartijen niet daarin de overhand hebben. « * ♦ Als voetnota willen wij enkel daaraan toevoegen, dat de tijd, geholpen door de omstandigheden en de gebeurtenissen, geleid heeft tôt de noodzakelijke eenheid nopens doel en nopens middel in de ran-gen der arbeidersklassen van de Enten-te-landen,Wij knnnen niet anders dan ons ver-heugen bij deze gebeurtenis. De grootste hinderpaal voor de internationale con-ferentie is verwijderd. Nog korten tijd en onze roode Internationale vergadert, beslist en handelt nopens den algemeenen demokratischen wereldvrede. De Vredesactie der Arbeidersklasseo. De Antwerpsche Federatie van Yakbonden. Het bestuur van de Antwerpsche federatie van vakbonden heeft volgende motie gestemd: „Na korte bespreking wordt besloten tôt het uitdrukken van den wensch aan de bureelen van de Syndikale Kommissie en den Lande-lijken Raad, dat deze met aile kracht zouden ijveren aan het tôt stand komen van den Vrede en het aanknoopen van de Internationale Ar-beidersbetrekkingen."In Italië. De Kamerfraktie der officieele soeialistische partij in akkoord met het partij-bestuur heeft besloten de onmiddellijke bijeenroeping van het parlement te vor-deren met de dagorde: de vredesonderliandelingen. Deze dagorde draagt de handteeke-ningen van al de leden ,1er socialistiseh-3 fraetie. De Weensche Arbeiders. De Weensche arbeiders hebben een raad van honderd vertrouwensmannen benoemd. Deze raad heeft een onder-houd gehad met minister Hofer en bracht de volgende voorwaarden ter ta-fel in verband mèt het beëindigen van den strijd: 1. Onmiddellijke vrede. 2. Invoering van den achturen arbeidsdag. 3. Vri.jlating van Friedrich Adler en aile andere veroordeelden voor politieke overtre-dingen.4 De staat van militariseering der bedrijven opheffen en het uitsehakelen van het krijgsbedrijf. Eenige kantteekeningen. Ér liggen vier redevoeringen van staatslui der vijandelijke landeni voor de hand. Wat heeft ons dat ailes gebracht? De Pruisiscihe militaristen dekken de ipoilitiek der Duitsche imperialisten1 en andere All-Duitsohers en omgekeerd. Wesitdiarp is- een der meest geautorti-seerde vertegenwoordiigers van verimel-die politiek. Westdarp stemt in met de rede van von Hertlinig; von Kùhlmann' op zijn beurt ondersehrijft 00k wat vont Hert-ling heeft geze°id en, wil dus 00k wat de Duitsche imperialisten en militaristen willen. von Kuhlmann i® zelfs aoover gegaan voor te stellen het opperste legerbestuur officieel te laten vertegenwoordigen bij de vredesonderbandelingen. Het Pruisisohe systeem komt dius in zijn voile naaktbeid aan de oppervlaikte en de militaristen, de imperialisten en de Duitsche s'taatslui zijoi' het- ail en roe-rend eens nopens de oorlogsdoeleinden, die men in 't teeken plaats van ,^een gewelddadige annexaties", maar van het „historisch gewordene", de klassie-fce formule van von Kuhlmann. De Duitsche maohthebbeTs veirschui-len zioh met een verregaande arglistig-iheid en sluwheid adhiter deze formule, om de meest verre strefckende annexa^ ties door te voeren. Het zelfbeschikkingsreoht wordt aan-vaard met een zuiver iinperialistisohe interpréta tie. De volkswil mag niet onderworpen wordlen aan een algemeen voUksreferen-dum, zegt von Kuhlmann; slechts een klein aamtal geesteUjk kcK>>fwtaaade, pa-triottiseh yecstdriftige leider*, is van aand om uiting te geven aan d«n national* n -wil. De wil Tan het Ylaamsche, het Zij en wij. Wij zijn socialist en sooialist zijn be-teekent de kiapitalistische maatschappij trachten te vervangen door een soeialistische maatschappij. Verschillende wegen leiden tôt dit doel. Sommigen der onzen houden aile en aan den parlementaireni weg; an-deren verkiezen ihet revolutionaire wa-pen; terwijl de derden zich van beide middelen bedienen. Ongetwijfeld zijn deze laatsten op het goede spoor. De groote vraag is nu, wannjeer zich de historische mogelijkbeid zal ontwik-kelen om dit, doel te bereiken. Bedriegt het geheugen ons- niet, dan moet Kautsky destijd's gesohreven hebben, dat een Europeesehe oorlog het moment kan naar voren brengen om het kapitalisme' te vervangen dbor het socialisme.In hoeverre deze vooruitzetting van Kautsiky zic'h zal verwezenilijken, wetem wij niet; afwachten is, nog altijd de boodischap, al'hoewel er symptomen aan dien geziohteinder verschijnen, die het beste laten veirhopen. Het is toeh een natuurlijik iets, dat wij dit moment niet zouden1 onverlet laten om ons doel te bereiken'; zoo niet waren wij geen socialisten. Dé burgerij, de regeeringen en de pers van beiden, kennen u'iterst goed den inzet van den st.rijd.Zij, verdedigen, en met recht, huni kl'assevoorreohten en privilèges; deden zij het niet, dan be-hoord'en zij, niet meer tôt de bourgeoisie. In dezen strijd tegen het proletariaat bedienen de dïagers van het kapitalisme zich van een u'iteirst kiesch wapen; trouwens zij zijn nooit uit ers t kiesch geweesit- bij de keus van de strijdmidde-len tegen de arbeidersklassen. Voor hen geldit de leuze: eerlyk als het kan, on-eerlijk als het moet. Zoo gebeurt. het nu 00k. Het strijdende proletariaat naar zijn intégrale emancipatie wordt gebrand-merkt voor «vaderlandslooze kerels", terwijil ditzelfde proletariaat naar de slaohtbank geleid wordt door en voor het kapitalisme. In verband met dezen laatsten passus worden de arbeiders opgehemeld als patriotten, helden, fiere kampers voor... het kapitalisme. Maar niet zoodra ontwaart men aan de overzijde, dat deze arbeiders hun ideaal niet hebben verloren, dat de wor-ding van 't socialisme voor hen hoofd-zaak blijft, nog was het dan dOor en tij-den's den oorlog, of de ophemelaars van zoo even, schelden diezelfde arbeidiers uit voor veirraders, voor boosdoeners, voor verkoeht aan den vijand. Deze iage beschuldiging houdt geen steek. Een arbeider, doordirongen van de soeialistische weireldibesobouwing, verraadt zijn land niet; zulk verraad zou gelijk staan met het verraad tegen^ over het socialisme. Het verraad ligt hierin, dat de bourgeoisie beroofd zou wordlen van hare politieke, maatschappelijke en economi-schemacht; maar wanneer dit een verraad is in de oogen van de bourgeoisie, dan is het een plidht der arbeidersklasse in 't teeken va,n hare historische taak. Wij, Belgiscihe socialisten, strijden voor België's onafhankelijlkheid, omdat het socialistisohe plioht is, alhoewe! vooralsnog de Belgische arbeiders geen materieel voordeel hebben bij deze on-afhankelijkheidi. Wij worden in België net zoo sterk, misschien nog sterker, uitgebuit dan elders. Dat. is het geval niet met de bourgeoisie. Hoogere moreele en, politieke belan-gen leggen ons dezen plioht op. En wat nu te zeggen, dat in deze ge-daohtensfeer de Belgische socialisten zioh door de eene of andere, nog niet te voo'rziene gebeurtenis, zich zouden meester maken van de stâatsmaoht, om van het kapitalistisch België een socia-listisch België te maken. Zijm wij daarom minder goede Bel-gen1? Aantwoordien onze tegenstrevers ja, dan stellen zij ons, buiten het gewone recht — het recht te strijden voor onze poilitiek en ons ideaal, — men plaatst ons buiten de gemeenschap en dan hebben wij 00k geen België meer te verdedigen.Het is 00k niet uitgesloten, dat d© verdedigers van het kapitalisme ons antwoorden: En de godsvrede dan? Wel zeker, wij weten dat de godsvrede een fietie is; wiji weten, dat tijdens den godsvred'e onze Belgisidhe met andere kapitalisten O.W. gemaakt hebben, waar de mogeiijkheid bestond; wij weten, dat tijdens den godsvredie onze regeering, de vertegenwoordigsiter van het Belgisch kapitalisme, klerikaal is gebleven en middelen beraamd in voor-uitzioht het te kunnen blijven; wij weten dat onze regeering zich strijdvaar-dig maakt tegen een mogelijke actie onzer arbeidersklasse. Dat ailes weten wij, en 't is recht en plioht voor onze regeering zoo te han-delen, zooals het recht en plidht is voor het proletariaat zioh strijdvaardig te maken voor zijn en strijd. Is er verraad, dan is er verraad langs beide zijden; is het geen verraad1 van-wege de regeering, dan bestaat het verraad 00k niet langs onze zijde. De Belgische bourgeoisie verdedigt een kapitalistisch België met de bedoe-ling er vooralsnog hooge dividenden en lekkere winsten te kunnen opstrijken; terwijl de Belgische arbeidersklasse vecht voor een België, om van dat België een soeialistisch België te kunnen maken. Ziedaar het verschil tusschen hen en ons, en wij maken op zijn mimst zooveel aansî>raak op den naam van Belg als welkdanige kapitalist, die aandeelen heeft in naamlooze ve 11,nootschappe 11, waar hij de dividenden deelt met ande-ren en oofc Duitsche kapitalisten, of Mercier dien men het niet euvel neemt te zeteleni aan de zijde van den Duitsohen kardinaal Hartmann, of een vrijmetse-laar, die de broederlijkheid en de ver-draagzaamheid tôt levensgids heeft ge-kozen.Zij zijn Belgische kapitalisten of steunpilaren van het. Belgisch kapitalisme; wij1 zijn Belgische socialisten; maar Belgen zijn wij allen. Poolsohe, het Lithausche en Koerland-sche volk wordt vertegenwoordigd door een door van Duitsche zijde genoemden Raad van notabelen en gepriviligieer-den, en zoo tracht. Duitschland onder den dekmantel van een soort zelfbe-schikkingsrecht Vlaanderen, Polen, Li-thauen en Koerland en wie weet wat nog, niet gewelddadig, maar doodeen-voudig te annexeeren. 't Is de politiek va,n vons Bethmann Hollweg, de politiek van de oorlogs-kaart, die nog immer hoogtij viert. Trouwens von Kuhlmann maakt or geen geheim van; hij zelf bekent het met. de verkiaring: „Ik kan niet met voile zekerheid op grond van documenten zeiggen, wanneer de politiek, die voor ons inzonderheid van belang is, n.l. die aangaande de westelijke rands,taten van het voormalige Russische keizerrijk Koerland, Li-thauem en Polen voor goed werd vastgesteld. In elk geval beschikte ik over acten uit het voorjaar van 1917, waarin nog onder het kan-selierschap van von Bethmann Hollweg de politiek im den «mvanc, als xe nu werd vertegenwoordigd, heslissend onder woorden is ge-bracht,"l » * 1 * De vierde rede is die van Czernin. De rede van- C«ernin door haar geest 1 van toenadte-ring en vredeszucht staat in recibtstreekBche tegensteLling met | wat te Berlijn wordt verklaand en beraamd.Er is nopens de oorlogsmerken een ! fondu ment ee:l vers chil tussch en Weenen ' en Berlijn; nochtans dat wij de rede van Czernin niet onvoorwaardelijk in haar geheel onderschrijven. Wat zegt nu Czernin:? L Wij verlan gen van Rusland noch een vierkanten meter grondgebied, noch een cent oorlotgsbelasting. 2. Wij zijn aanhangers van de stiohting van een onafhankelijken Poolschen staat, omvat-tende de door Poolsche bevolking bewonende gebieden. Hier zullen wij het met Wilson spoe-dig eens zijn. De politiek van Weenen is dus de tegenvoeter van die te Berlijn. Er bestaat bij, de Centrale rijken geen eenheid meer nopens de oorlogsdoeleinden. Deze stând van zaken kan niet voort-duren.Welke van beide politieken de overhand zal halen, zal vooral afhangen van de machtsprestatie der Duitsche arbeidiersklasse, net zooals de Oostenrijksche arbeidersklasse Weenen heeft gedwon-, gen tôt toegeving, tot gematigdiheid, tôt | veïzaken aan het annexionisme in het j Oosten. î Welke zijn nu de zwakike punten in de rede van Czernin? 1. Hij «Mvaardit de Duitsche interpretatie nopems ke-t relfbeBehikking'srecht. TMEDE JAARGANG No. 21. ZATERDAG 2 FEBRUARI 1918 LOSSE NUMMERS 7x/2 CENT Oplage van de week: 5850 Nos.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.