4de Jaar - »' 143 Zafcerdag 13 Juli 1918 ABomuBam Ts®r aeîiïtis X »m«4 fr. 1,4 [ a mudu i# ] I Biud« in | W«t SaUttM l il t lu*. I I huK fr. i,i% • BMMdM f,|0 | I nudaa SM i Mtw t lurài { imrih a,h 5 a mute |m j IMMte 1 AU } " ! DE BELGISCHE STAnDAARD ' ^îtil fi ikatr rm« "M* Coquille P XMdljk I MPAXai I KMia ftaxko-L dlf ingra : 0,251. «1 ï BWJLAKU; rolgraa •*«r- «nkini ftj» ji kg VASTE MEDEWERKERS : M. E. Belpairé, L. Doykérs, P. Bertrand Van dér Schelden, Dr. Van de Perre, Dr. J. Van de Woéstyne, Juul Filliaert, Dr. L. De Wolf, J. Siroons, 0. Wattez, Adv. H. Baels, Hilarion Thana DE T ESTA D Rond het ontslag van von Kuhlmann- 't Is nu al bij de zés weken dat de Duit-schers stil blijven op 't Westelijk front en allerwegen vraagt men zich af : zullen ze dan niets meer beproeyen ? Want Duitschland, dat volgens de be- ( iofte Yan Hindenburg de overwinning ver- wachtte, de voîledige overwinning voor deze maand, is nog nergens. Het heeft vier offensieven beproefd in de tijdspanne van drie maanden, het heeft den Oostenrijkschen bondgenoot insgelijks doen oprukken nadat het de nutteloosheid van zijn eigen pogingen moest inzien en even als te voren is het front, front geble- ven. Ten koste van ontzaggelijke ofïers heeft het weliswaar eenige vierkante kilometers grond gewonnen in de richting van Amiens en Parijs, maar op geen dezer beide plaatsen heeft het de macht der bond- genooten kunnen breken. De oorlog moet dit jaar gedaan zijn, had Hindenburg gezegd en we zullen hem ein- digen door overwinning. Het duifsche volk dat door de zesre op Rusland en Roemenie • • e " ■ 1? , , weer een riem onder het hart had gekre- gen, bleef op deze overwinning wachten ; maar begint nu te morren. Opvallend is het daarbij dat men in de hoogere duitsche kringen geen geloof meer [ is gaan hechten in de beloften door den krijgsstaf uitgesproken En het gezegde van von Kuhlmann: " Wij zijn" er van over- tuigd dat de beslissing van den oorlog niet op krijgsgebied kan bevochten wor- den " mâg teveng als een aanwijzing bl j- ken van den gespannen toestand dien Duitschland doorlëeft. Von Kuhlmann heeft ongetwijfeld door t een stamp in de rug den overwegenden in- vloed van de militaire partij willen fnui- ken, ten eindé, langs diplomatischen weg de oplossing, in der minne, van den oorlog te betrachten. Het feit dat de gezagheb- bendsté duitsche dagbladen door " vredes- artikelen " waarvan de gematigheid in de uitgedrukte wenschen op zijn minst verba- zend mag geheeten worden, den duitschen Iminister van buitenland in zijn poging steunden, mag aïs een zekerheid gelden dat Duitschland in den schiju wel nog op-permachtig is, maar in werkelijkheid vôor Iden afgrond staat. We mogen het dan 00k uitspreken dat ■ de tweestrijd tusschen von Kuhlmann en Ivon Hindenburg als de toetssteen is van Duitschlands nood. Duitschland heeft vrede noodig. Geen een Duitsch blad ontkent het nog. Men had gehoopt dat de voîledige onderwerping van Rusland en dé onafhankelijkheid van Ukranie Duitschland in staat zouden ge-steld hebben, ailes uit die beide landen te halen wat het broodnoodig heeft, maar eenerzijds de volledigste anarchie waarin Rusland blijft gedompeld en die de duitsche ondernemingsgeest om zigge ns lam sloeg en anderzijds de ontevredenheid en de wanorde die in Ukranie heerschen en waar-onder de opbrengst van dit land groote-lijks te lijden had, leverden een tegenover-gesteld gevolg op dan dit door Duitschland yerwacht. De russische « goudmijn » kon met uitgebaat en de Ukranische « graan-zolder » bleek na den oogst, ijdel te wezen. Van een anderen kant was de duitsche diplomatie op de hoogte van wat Amerika Werkstelligde. Het verdwijnea van het russisch front had Duitschland ruim een nJ6u\v millioen mannen b> zorgd, maar na ^er opvolgenlijke offensieven, was dit mil-1#en mari niet alleen op de helft geslonken, i maar toen vôrnam men dat Amerika reeds evenveel mannen op 't front had aange-bracht. De duitsche overmacht was niel alleenlijk verdwenen, maar de nood steeg steeds hooger. Toen dacht men ongetwijfeld in de duitsche regeeringskringen dat het oogenblils gekomen was om door bemiddelingen dit-gene te bereiken, wat men door wapen-geweld niet bij machte was geweest te be-werkstelligen.Von Kuhlmann sprak zijn « vredésrede > uit. Het bracht de heele duitsche krijgs partij in opspraak die van haar overwin ningsgedacht geen afstand wilde doen. Var dit oogenblik af was de hevige strijd tusschen de duitsché burger- en de krijgspar-tijen scherp afgeteekend. Wie zou 't halen ' Von Kuhlmann en von Herthling werder op 't duisch groot Hoofdkwartier geroepet alwaar de beraadslagingen sinds acht dagei aanslepen. We kunnén on» genoeg inden ken wat die beraadslagingen zijn. De Kei zer kan op dit oogenblik, von Kuhlmann er von Hertling niet over boord gooien. He volk weet wat die beide mannen in de laat-ste maanden voor Duitschland hebben gedaan. Het zou met leede oogen hun weg-zending zien want door bemiddeling brach-ten ze den vrede op 't Oostelijk front, wijl Hindenburg dit niet kon verkrijgen op het Westelijk front. En honderd duizemden werden door Hindenburg nutteloos geslacht ofterrî. Ongetwijfeld trachtte de Keizer von Kuhlmann er toe te bewegen het staatsroer in handen te houden, tôt een nieuw offen-sief het gézegde van von Kuhlmann zou bevestigen of beschamen. Maar von Kuhlmann, gaat uit vrijen wil heen, naar de laatste berichtea te oordee-len. HJj wil zich niétgebonden geven,noch afstand doen van zijn meening. Hij wil zich wit wasschen in de gébeurtenissen die volgen zullen. Zijn heengaan beduidt dus: tweespalt tusschen den Keizer, het gifcot-hoofdkwartier en de burgerpartij. Vla^mschs slang elmaran De " ïaëépeadaacs-dag " sa 't Vkamscb 't Gebeurde in Den Haver, den voor-avond van den Amerikaanschen « Indépen-dance-Day ». Men was overeengekomen, geestdriftig, den Amerikaanschen onafhan-kelijkheidsdag te vieren. 't Was maar recht-vaardig 00k, want Amerika was in den uitersten nood onzen uiterstê toevlucht ge-wordén, de wreker van 't geschonden rëcht. Over heel de stad lag een feeststemming. Overal « Star and Stripes » naast de ban-nieren der verbondene landen. De Belgen van den Haver zouden 00k meedoen. Men kwam overeen, in den naam der Belgische maatschappen in den Haver gevestigd, een manifest den Amerikaanschen Minister aan te bieden. En 't manifest ging rond. Men had maar te teekenen. Maar toen zag men dat de opstellers van 't manifest de onkieschheid hadden begaan voor het manifest een uitsluitend franschen tekst te kiezen. Groote onkieschhe£d en gémis aan takt daarbij, want van de tfaftig belgische kringen die meevierden waren er twintig Vlaamsche. 't Moest dan 00k niemand verwonderen dat men protesteerde. Men eischte eenparig het Vlaamsch naast het Fransch. De Vlamingen vonden het billijk dat Amerika zou zien dat 't Vlaamsch 00k een nationale taal is zooveel te meer omdat zoovele Vlamingen naar Amerika uitweken en duar nog op z'îï *\ laamsch leven. Iedftreen vond het rechtvaardig, eenij heeren uitgenomen. Niet te verwondere die eenige heeren vindt men overal en a tijd. De Vlamingén hielden voet bij stek e wonnen het. Had men de redelijkheid van deze b geerte niet ingezien, dan hadden twee m nifesten aangeboden geworden. Door wiei schuld weerom ? Van en voor onze Soldatei ?.fmagoea>aggK»«M Onze vorsten in Engelatid Konlng Albeet en Koningin Elisabetl 1 die het zilvecen bcuiloftfeest van Konir L Jotis bijwoonden, hebben gistec Edin 1 bucg bezocht. Tec gelegenheid van d bezoek wij den de Engelsche blade geoote lofactiketen aan ons vocstenhui De « T.imes » schtijft ondec meec : « Misschien denken wij Engelschei niet genoeg aan de vooctducende ellenc van dit edel Belgisch volk, levend ond( den duitschen hiel. Vooc ons, moete Koning Albett en zijne Gemalin, blijve de zinnebeelden van de getrouwheid i 't gegeven woocd. We mogen noo vecgeten. » Geen bler meer ! Een pijpke tabak en een glas biee de is het leven van onzen jas. EUaas, z vinden thans noch het een noch ht andecmeec.Ec is haast geen tabak meei en het biec is onvindbaat gewoeden. « Het is een aaedig zaakje, schcij' mens ons, wanneec men in De Pann een hecbecg binnenteeedt en men ee slokje biet vcaagt. — Geen biec ! Noch thans wotdt et genoeg stout en biec u: ons onbezet gebied gevoecd. Of zijn wi misschien niet meec in ons eigen land om andece Bondgenooten ons altedaagsc glaasje uit onze btouwetijen te ziei wegkapen ? En een hetbetgiec vai 't onzent, woedt een vat stout gewei getd bij den bcouwec, met 't geld in d handen, Becicht wie die bieckwestie aangaat. Solo sllm In de Cie Q.P.C. van Z. 66, weed eei solo gespeeld doot Emiel Coppens, bzj genaamd, Ballon ne 2), tegen Ptuden Boone (de gtenswachtee), Léon Picave (de maanblusschec- en Jozef Tee»en) (Ballon ne 1). Brantingen Stockholm Bcanting, de zwéedsche socialist, eéi ovectuigde vtiend dec Vetbondenen houdt aan eene Internationale Confeten tie van Stockholm. Het zou voot on een gcootê ztdelijk^ krt cbt zijn meen hij. We zouden dus die Confecentiê nie moeten veeézen. We denken et andets ovec : als Schei deman en Cie et aan deelnemen, dai mogen wij zekec zijn dat we ons met he Duitsch Impetialism zullen latén beschul digen : ze zullen ailes schuiven op dei tug van het Kapitalismus, wenschei doen stemmen om eene vcedesbewegin^ op touw te zetten ovetal, beweging die il Duitschland op zeco zou uitdtaaien, bi, ons eenstig zou kunnen zijn, en intus schentijd zouden de duitsche militacister vooetgaan alsof et niets wate. De Duitschees hebben altijd baas gespeeld in de Internationale en 't zou nog zoo zijn. Laatste uur ;e SELOISCfj FRONT irJulî, :touur — Artillerie-gevechtei n op't front. Op ro Juli schoot een onze vliegers een draakballon neer. J IRÀNSCil-ENGELSCH FROM PARUS 11 Juti, o uur — Wij heh ben onze winsten uitgebreid bij het boscl van Villez, het dorp Gorcy veroverd en d statie, het kasteel jen de hofstede St. Pau ^ bezet. We namén een vijftigtal krijgsge vangenen. PARUS, 12 Juli, 7 uur, Een verkennin; naar Bussiares bracht ons krijgsgevangenei op. 'ê In de maand Juni schoten onze vlieger x~ i5o duitsche toestellen neer en beschadig den er 181 erg. s LOS DEN ir Juni, 20 uur Wi hebben onze stellingen nabij Villers-Bré tonneux meer ruim te gegeven en handsla ^ gen uitgévoerd naar Festutert en Meere >t ghem. LONDEN, 12 Juli, 7 uur.Niets bijzonders n ftaiiA&nsch froot f1 ROME, 12 Juli, 7 uur. Op 't front alleéri [ f verkenningen aan te stippen. Ooze vooruHgscf îa Mucedonié - PARUS, 12 Juli, 7 uur. Op heel het front duuit de achtervolging der in atlocht e zijnde Oostenrijkers aan. De fransche troe-:t pen hebben al de dorpén van dé Tonorica-ralléi bezet, wijl de Italianen op den linker-vleugel den bergketen te W. deze vallei ^ bezetten. e Wat Oosteorijkcrs hooptee Men heeft de hand gelegt op een belang-rijk Oostenrijksch dokument waaiyjitblijki •t dat Oostenrijk van zijn offensief vêrwacht-j te : de ineenstorting van de Italiaansche . macht en bij gevolg den vrede. ^ von Kûbïoiaîîe tfêkt er oit fl Het (Wordt.thans bevestigd. Von Kuhl-a mann heeft zijn ontslag ingediend. De - keizez heeft ,het ten laatste moeten aan- 2 vaarden. Msn duidt als zijn opvolger aan: admiraal von Hintze, duitsche gezant te Christiania. Meer rechtvaardigheid [ bij de [ Staatsspoorwegen 5 Aan den lîeer Minuter non Oorlog Men veczekect ons, en wij '"geloovén het, dat gij de embusqués in hunne L schuilplaatsen weet op te speuten en t hun den militaieen dienst oplegt, waat-5 toe ze dooe 's lands wetten vetbonden 1 zijn. 3 Mogen wij heden uwe aandacht toepen t op een schre.e* end »n ccht waaevan onze t staatsagenten het slachtoffec zijn ? Et bestaan bij den dienst dec spooe-. wegen van het Veldlegec twee ondec-t scheidene oeganismen : t De ploegen van de spootwegen, Het Bataljon van spootwegen. 1 De aarnitri é»r p'o°q"fi hebben zekete t vootdeelen onder opzicht van loon, tucht r engévaat,welke ten andete welvetdiend [ zijn. j De (ignArn van het tfataijàu zijn behan-. deld en betaald als soldaten : zij zijn L ondetwotpen aan de militaite tucht en hebben de gewone soldé van soldaat. . Wij sptaken van schteeuwend ontecht en 't is niets ovetdceven : Tetwijl in het Bataljon van Spootwe gen, staatsagenten zijn van aile klassen, tôt de klas van 1899 toe, vadets van huisgezin met 3, 4, 5 kindeten, en waat-van sommigen vôot den ootlog teeds i5 1 jaten dienst hadden op den spootweg, r ziet men in de ploegen, jongmannen van 20 tôt 3o jaat, welke in vtedestijd mwlt ^ fvn ambt aan den spoor tet7 uitopfenden. Daat is het ontecht, dat moet vetdwij-nen : zulks eischt de Jtechtvaatdigheid. Men geve de plaatsen in de ploegen 1 aan de staatsagenten naat gelang hun oudetdom en dienst bij het Beheet. Wij hebben vetttouwen in den techt-vaatdigheidszin van den Heet Ministet, en liopen dat hij techt zal laten wedet-vaten aan die wakkete staatsagenten die 1 sinds 4 jaat in het Bataljon hun plicht ten opzichte van het vadetland kwijten. 3 N. B. Aile meedeelingen moeten gestuutd wotden aan het adtes van « De Belgische Standaatd » met op den omslag : Staatsagenten. Wij bedoelén hiet bijzondet de betoepsklachten. Aile géwettigde klachten wotden ovetge-maakt aan de bevoegde ovetheid. We bekwamen teeds veel voot hen en 't is • gaatne gedaan. En op de Buuttspootwegen, hoe ait het daat ? i Nog over " Freuleke Freuleken had zooveel jongens naar hiér gelokt. — Ze stroomden toe bij heéle ben-ded en lang vôor de gordijn zou rijzen, zat de ruime zaal gestampt piotjes in blijde verwachting van 't geen komen zou. En 't gené kwam was *ôo 'n fijn stuk, zôo 'n ongekunsteldé en bevallige brok, verscheiden en veelkleurig in al zijn harmonie ; we voelden ons zôo leven bij di# Vlaamsche kunst. De spelers deden ze 00k zoo helder klin-ken, onze taal ; ze vloeide zoo zuiver uit hun mond. Zoo zangrijk én verlokkelijk zoet. En hun spel, hun levendé spel ver-wekte zoo 'n aandoening, 't roerde ons zoo diep, 't gaf ons zoo'n louter zielsgenot. Ten andére een afwisseling van humeur en hartstocht — soms proestten onze piotjes hét uit van 't lachen, vooral bij Miebetje's verschijning of tante Henriette's fransch gekraam — maar seffens werden ze weér muizestil bij 't diepgevoelde spel van Flor en Job en Iman. — Ze gir^-en zoo aandach-tig aan 't luisteren, aan 't voelen, aan 't génieten en uit hun borsten stegén bijwij-len langgedempte zuchten, wijl tranen uit hun oogen over hunne wangen rolden. En zie, — Mejuffer Belpaire mag het on« niet kwalijk nemen ■— maar wij, piotjes, geven aan Freuleke het pluimken. — Is het om haar zoet gevoois, haar naieve vroolijk-heid, haar teervoelend hartje dat zoo innig klopt voor moedértje, dat ze zoo goed ver» yar)gt- Ja omdat aile» zeker, maar vooral omdat ze zoowel die reine eenvoudige liefde vertolkt waarvan we 00k zoo dikwijls droomden bij 't Iezen ran Consciénce's werken. — 0 duidt het ons niet ten kwade maar we berger achter ons wat ruwe kerelsuitzicht, zoo'n gevoe-lig en begeesterd hart. O we zullen u allen nog dikwijls mogen toejuichen : Freuleke, Miebietjen, tante Jette, Iman, Job, Hans en vader vanAver-ling — daar staat ons koninginnetje borg voor. — Zij die 't gedacht van " tooneel roor ons " opvatte, omdat ze er den welda-digen invloed van begreep ; niet waar, Moedertje, gezult nog dikwijls onze harten laten warmen en onze zielen laten drinkea aan dat louter kunstgenot? HAGEN.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.