1«* Jaar. — N° 74 Vijf centiemen het numme: Vrijdag 11 en Zaterdag 12 Juni 1915 M* 'h Dóór Taai en Volk Voor &od « DE BEUSCHE STANDAARD> vetsohiint 4 maal ta mk. Abonnementsprijs -oor 50 nummers bij vooruitbetaling. Voor de soldaten : 2,50 fr. Voor de niet-noldaten — in 't land 3.50 fr. ; buiten 7 lana 4.50 fr. Indun meer exemplaren van elk nummer worden gevraagd, wordt de abonnementsprijs minder. :ö€*stwuLx°ca.o*- : ILUEFONS PEETERS. VA5TE OPSTELLERS i M. E..BELPAIRE, L DUYKERS, Victor VAWGBAWBEREW, Bertrand VAN OER SCHELDEN. Juul FILLÎAEBT Voor alle m< Villa MA CO ■■i.ngen : Vlu om ze tegen Italië te plaatsen. — In de laatste gevechten hebben de ita 1 liaansche troepen een nieuw ooriogselom Belgisch Front, — In het bosch van Ploegsteert hebben de Engelschenvoor rien aanval gebruikt. Tegen de ver- j eenemijn doen ontploffen die de duitsche loopgrachten opeen dertigtalsperringeïIraad joegen ze benden van wilde stieren, die deze versterkingen met de hoornen den grond uitrukten. Alzoo kwam de baan vrij ! Nil nom.. In de oude tijden werd dit reeds gedaan. God op Heilig Sacramentsdag, maar 's avonds, toen de duisternis inviel,de licht-laaie gloed van een verschrikkelijken brand, zoo ontzettendtragisch dat denken en voelen er door stom | werden geslagen. Een rampjaar ! uiterlijk, een jaar van ver- j woesting, van verdelging, wanneer alles, stoffe- I lijk, schijnt ten onder te willen gaan. En toch. jj Die " zingende,orgelende, beierende kerken,» :j aar men naartoe trok " langs blanke, geu- ] rende banen, "waren zij niet,, in de laatste j jaren, verlaten en vergeten ? Wat baat de pracht l van de architectuur, de statigheid der zuilen, j het naar den hemel schieten van 't .^gewelf, f wanneer het kerkschip ledig blijft, wanneer geen zielen bidden bij den " beierenden " klank ? — Ik weet dat Onze Lieve Vrouwekerk te Antwerpen, op zondagen zélfs, in hoogmis en lof, eene woestijn geleek. Eu nu ? — Nooit gaan de dagen van Oogst laatstleden uit mijn geheugen, de dagen der voorbereidende noveen op 15 Augustus, het wijde kerkschip, de statige tempel stampvol, bomvol opgepakt met eene dichte menigte mannen en vrouwen, luidop feiddend en smeekend om deernis en genade. Ah ! ons volk had op eens den weg teruggeleerd naar het huis Gods, had in zijn hart den ouden geur opgespeurd van 't vi oeger geloof; maar 'twas niet" langs blanke, geurende banen ", 't was onder den druk van ontzetting, jammer en ellende, zooals het altijd geschiedt, want te lange voorspoed is even nadeel ig aan menschen een voor een en volkeren als een aanhoudend schijnen der zonne aan de natuur. Ook geestelijkerwijze is regen en overtrokken lucht noodig. En wat waar is voor 't geloof, is het ook voor de zeden. Altijd volgen de daden op de beginselen. Een geloovig volk is een rein volk. En hoe waren de zeden bij ons gedaald ! Waar waren de vroegere eenvoudigheid, "neerstigheid, vrome kracht ? Overal heerschte weelde, gemakzucht, ja wuipschheid. Ons volk dreigde heel en al verkankerd te worden. • Op eens, als een donderslag in een zomerluwte, barstte de oorlogsverklaring uit. En zie, al die verwenden, verwijfden, ontzenuwden schoten wakker tot een nieuw leven van heldenmoed en toewijding. Ho ! ik weet het wel dat thans ook veel te wenschen laat, dat op sommige plaatsen de vleeschelijke lusten hoogtijd vieren,misschien meer dan vroeger. Oorlog is geenszins iets idyllisch,een leger is een verzameling menschen, en waar menschen zijn, is krankheid en zonde. Maar mag men niet verhopen dat, naden-oorlog, onder den drang der omstandigheden, in De Feestdag van bet H, Hart, 1 het oor geleend aan die lastertaal, rondj gestrooid door Duitsche of Duitschge-" Vrijdag ucnJuni, feestdag van het J zinde dagbladen om de goede verstandH. Hart van Jesus ,, zegt me mijn dag- houding tusschen de Bondgenooten en boekje, en als een echo daarop vallen den H. Stoel aan 't 'wankelen-te brenme de woorden te binnen uit den roem- gen. Gansch anders is de waarheid, rijken Kerstdagbrief van onzen bemin- ; Pius X heeft alles in 't werk gesteld om den Kerkvoogd, Z. Em. Kardinaal Mer- j de vreeselijke ramp, die hij sinds lang voorzag, te voorkomen. Hij wist, zegt de « Stampa » van 31 Mei, dat hij niets te verwachten had van de Oostenrijksche militaire kringen, die den oorlog volstrekt wilden ; den 26 Juli zegde hij, met tranen in de oogen, aan een Italiaanschen bisschop, dat hij alle hoop verlö- cier : " Wij, Belgen, zullen het ons ook als een plicht rekenen met buitengewone plechtigheid den Vrijdag te vieren na het Octaaf van het H. Sacrament, den feestdag van het H. Hart van Jezus.,, 't Was in ons aller naam dat Zijne Eminentie deze plechtige belofte aflegde, en allen als één man, vol bewondering voor i ren had het dreigend conflict te zien afde edelhartige en fiere woorden van on- ) trekken. Alleen hoopte hij nog — och ! zen geliefden Kardinaal hebben we die ; zoo weinig I — in zijn persoonlijken indring beaamd en ons tot dezelfde \ vloed op den ouden Keizer, 't Was echbelofte verbonden.ter te vergeefs. Belgen zijn geene woordverbrekers ! I Korts daarna dorst Prins von Schoenen nu we voor de eerste maal sedert wij ] burg-Hartenstein, Oostenrijksche geonze verbintenis aangingen, den feest- | zant bij het Vatikaan, zijn zegen vragen dag vieren van het Heilig Hart, moeten \ VOor het Oostenrijksch leger. Maar Pius X antwoordde hem met gloeiende verontwaardiging. Hij zelf heeft zijn antwoord herhaald aan een bisschop zijner vrienden, terwijl heete tranen uit zijn oogen vloeiden : « Ik heb hem gezegd, dat ik weigerde den Keizer te zegenen ; dat ik veeleer hen allen moest vervloeken, die de oorzaak van die ontzaggelijke ramp zijn. Mijn leven kan alleen gaan tot die arme jongens, die door den plicht gedwongen,den dood te gemoet zien ; maar zij die hen sturen kan ik enkel scherp laken. Ha! het katholiek Oostenrijk is voor ons een droevig schouwspel ! Zijne regeerders hebben een heidensch begrip van de Kerk ; zij gebruiken haar als een moreelc kracht, 1 van neer zij die noodig hebben, en verachten haar, als zij haar werk van vrede en Ifefde moet uitoefenen. Monseigneur, mijn nuntius mocht den Keizer niet naderen, en zij die het hem hebben belet, vragen nu mijn zegen !» Toen Pius X stierf, zond Frans-Jozef, zijner weigering indachtig,geen telegram van deelnemend rouwbeklag, zooals hij wel gedaan had elf jaren vroeger, bij het overlijden van Leo XIII. we in een krachtigen broederband vereenigd, onze gezamentlijke gebeden doen opstijgen tot voor den tioon der Almachtige Barmhartigheid. Eilaas, over ons landeken hangt nogsteeds lijden en wee, en de psalm vanteeds een "de profundis,, ; ir'angroote plechtigheden kan dusgeen spraak zijn. Maar "Deus scrutans corda el renes.,, "God doorpeilt ons binnenste;, en in onze harten moet f lij alszoovele tempels vinden waaruit op dezendag bij al de Belgen dezelfde smeekbedeopstijge : "H. Hart van 'Jezus, beschermonsë. ,, (*) Wie kan er ook maar- een oogenbliktwij>

Er is geen OCR tekst voor deze krant.