KERSTDAG-NIEUWJAAR 1919. N° 15 DE DORPSKLOK Frontblad voor de soldaten van : Meulebeke, Beveren, Zwe-vezeele, Ârdooie, Coolskamp, Eeghem, Gits, Lichtervelde, Rousselare, Wyngene. Van ons jongens, Voor ons jongens. Uitgever : L. Vercruysse, Z. 115 — 4. Redaktie : N. De Jonghe C. 1. B. I. Veurne. Ons, Zonen van midden Vlaanderland Ons binde een warme broederband. Bijzonder nummer voor Coolskamp : orgaan van den soldatenbond " Vlaandren boven Hulde en dank aan onze jongens en goede dorpsgenooten. De Verlossing. Coolskamp aan ons. Gode lof! Gode lof!! de verlos- sing de zege is er sinds weken in 't licht van haar gloedigst zegeschitter. Jaren lang hebben wij er naar gesmacht met de heetste zielverzuchtingen ; jaren lang onze machttge betrachting zien ge-marteld op den pijnbank der bitterste ontgoochelingen.... en nu ineens, op 't on-verwachts, is ze gekomen, gekomen als de zonne die haar na dagen van zware onweerswoeden ineens triomfantelijk door 't zwarte luchtzwerk meestert. Coolskamp aan ons!.., Coolskamp vrij !... Coolskamp verlost van den duitschen dwingelands-hiel. Heil ! Heil !! Hip! Hip ! ! Hoera!!!. Aïs een ailes overrompelende en neer-vellende lavagloed kwamen in 14 de vijan-delijke legerbenden uit 't oosten over Vlaanderen gerold, en hoe dapper en on-weerstaanbaar ook onze heldenjongens hun-ne jonge kloeke lijven stelden als borst-weer toch deed overmacht bespringen hunne stellingen breken, en werd ons lieve dorp ook de prooi der keizerlijke roof-arendsklauwen. Hoe doorsloeg het onze ziel met pijn en Smart tôt in haar diep-ste gevoelsgronden ; hoe geeselde het ons hart tôt bloedens toe nu een muur van ongenaakbaarheid daar stond tusschen ons, ons dorp en de geliefden. De Yser was de verdere onoverschrijd-bare weerstandspaal. In de vlakke weiden van 't Iaatste lapke grond doorzielde de sterke wikinsgeest die aandreef van over 't wilde noordzeestrand de afgevochten en versleten lijven onzer jongens ; en hoe diep ook de bloedige ijzerslag hunne hel-dendrommen dunde, toch klonk vastberaden en zegeschetterend de kreet «Tôt hier en niet verder ! ! ! » En verder zijn ze niet gegaan; en verder heeft de duitsche hiel haar ijzeren druk niet gezet haar dood loopend immer op den stalen muur van onze kloeke jongensborsten. Vier jaar heeft de strijd er geloeid in zijn akeligste schrik-kelijkheid ; vier jaren van grooten dood, diepe bloeden, pijnlijk lijden, doorvlij-mende folteringen doorstonden ons jongens aan den kleinen vliet van 't lieve Vlaandren. O ! Yzer die zacht en zoet, in droomend glijden, in zalige vredesdagen door de malsche groene meerschen ging, hoe dik-wijls, als zwart als inkt en zwaar als lood, de oorlogsnacht op uw stille rugge lag, na 't woeden in den dag van razend strijden, zijt gij getuige geweest van de wrange tergende Smart en de zoet-zalige mijmerijen en gedroomen die zich op-drongen uit onze jonge zielen, daar in die diepe vuile kuilkrochten aan uwen dijk. ?? 't Was hard, O! zoo hard ! dat groote oorlogsmonsteren met op het hart de zware loodbrok van 't banne-lingschap.Maar het doodend wee hebben we onze jonge zielen niet laten brekend doorgud-sen : Afgerukt van huis, de geliefden, de vrienden, het dorp waar we gewoon waren met ons armen rond te liggen, gezalfd en gesterkt, als rond den hais van eene bruid; en niemand, niemand vinden om ons den noodigen troost aantebrengen, hebben we onze door 't leger rondge-strooide dorpsoldaten bijeengeroepen in bond. w'Hebben bijeenkomsten gehouden waar telkens geliefden bepraat de mon-den deed klepperen, blije zingen de har-ten ontlichtte, gezellige feesten de zielen sterkte; de gesneuvelde broeders werden niet vergeten en in kostelijke huldesteenen onvergeetbaar in de harten geplant. Nauwer broederbandtoehalen bracht « De Dorps-klok » tôt stand : frontblaadje dat maan-delijks aan al de dorpsoldaten werd toe-gezonden en waarin onze dooden werden geëerd, onze helden geroemd, de geliefden dieper in 't hart geslegen, het dorp bezongen, en aile nieuws en wedervaren van onze jongens en dorp kenbaar ge-maakt. Onvergeetbaar en onuitwischbaar is de deugd die « De Dorpsklok » ons jongens heeft aangedaan. Zegewerkend reikten wij weldra onze armen verder uit en nam « De Dorpsklok » eene grootere uitbreiding, Meulebeke, Beveren, Rudder-voorde, Zwevezeele, Ardooie, Eeghem, Gits, Lichtervelde, Rousselaere en Wyngene kwamen bij en weldra sloeg de groote dorpsklok, in al die gemeenten, tôt één blok van werken en strijden en ouder-ling troosten en opbeuren vereenigd, haar blije bengelend zegelied. Fier en trosch omkroond van eer- en roempalmen om êchoon en deugdelijk werk verrichten, niettegenstaande de ergste moei-lijkheden en de pijnlijkste tegenkantingen, mogen de Soldaten van Coolskamp terug-blikken op hun groote broederlijk streven streven wijl 't loome ballingkleed zwaar en zwart op de schouders lag. Allerprachtigst zullen eens de zegevruch-ten zijn die ons geliefde dorp en gelief-de Vlaanderen zullen oogsten dat werk ten bate. Heil en roem en grooten dank aan U allen jongens van Coolskamp die dat ailes door eigen uitvindinding en werking te berde bracht en door sterk steunen deed stand houden, uitbreiden en bloeien. * * * En de oorlog woedde en woedde,... Sinds weken daverde het westerfront onder de machtig dreunend geslegen hamerslagen der verbonden legers, die reuzenworstelend met duizende dappere krijgers, gesteund door ontelbare machtige gevechls-tuigen, den vijand sterke stellingen ontwrongen, grooten buit bemeesterden en hier en daar tôt or-deloos achteruittrekken dwongen. Als bij mirakel schenen de kansen opeens gekeerd : de duitsche legers gesterkt door weggetrokken troepen uit af-gevallen landen sloegen overwinningsdronken onze legers achteruit, en schenen een oogenblik de zege-beslissing te zullen behalen. Maar zie ineens wor-den die triomfzatte benden ordeloos weer naar 't noorden teruggeslagen, en daar weer verscholen in hunne sterke Hindenburgnesten voort zoo be-stormd en bevochten dat zij daar ook ijlend moesten ontvluchten. Op 't oosterfront ook werden onverwachte uiterst moeilijk te bekampen vijanden buiten strijd geslegen, en gebonden zich overleverend uit den strijddrom gezet van onze reuzenvijanden. Met nijgende vreugde in 't hart, op hoop van naderende geliefden verlossing, volgden wij die aanhoudende zegepraalen. * Zou ze nu komen de verlossing » ?? 't ontwel-de zoo menigwerf onze levende lippen. Vaak sprong de angst in 't hart « Zou ons leger er ook niet eens op los moeten, zôô met 't bloote wapen op sterke vijandstellingen » ??. En die dag is gekomen, de onvergetelijke roem-volle , de voor immer met de gulden letters in de geschiedenisaangeteekende dag van 27 Sept. 1918. Verleden jaarhad groote bondgenootenmacht we-kenlang met reuzenmoed geworsteld ter vlakte waar nu 't nieuw gevechtsterrein zou liggen, en was blijven steken, midden modder en slijk, vôôr onin-neembare vijandspalen. Dààr zouden onze jongens nu doormoeten, door die chaos van vernietiging, verder op, die machtige vijands vestingen door, 't lieve Vlaandrens ongeschonden grond binnen. 't Scheen een onafdoenbare, onuittevoeren taak. Korte dagen van voorbereiding zijn voorafge- gaan, en daar zwaar en zwart lag de nacht over Vlaandrens vlakte neer. gestreken en door de heldonkere mistige luchten ging onhoorbaar de ril-ling van een reuzenangst die geweldig te springen zat in de harten van duizenden onzer jongens die in benden ten gronde zaten en lagen, gelaarsd en gesnoerd gereed voor de nabijzijnde monstertaak.... Het teeken klonk ! in golvende baren zijn onze drommen vooruitgestormd en als stormende zee-vloeden die bij orkaantijd door de duinen breken zijn ze door de vijandsstellingen geloopen. Daar voor hen lag hun Vlaanderen getergd en gemoord als 't wegkwijnend lijf van eene geliefde, en ver-sterkt in 't bloedbad van hun vlaamsche bloed, dat zoo dik en warm had getroomd aan den Yzervliet beladen met nacht van zware vlaamsch lijden, zijn ze erop losgegaan.... verlossingsdronken. Niets heeft hen weerhouden : nochgeschut, nochstaal, noch slagregen, noch modder, noch honger. noch dorst, noch last, noch dood, noch bloed.... en er door zijn ze geworsteld, dwars er door.de ongeschonden groene akkers, de ongeschonden lieve dorpjes, de wenkende torens van 't lieve Vlaandren binnen. En de vijand is gevlucht, bezweken onder den reuzenslag van hun sterken vlaamschen arm. De verlossing is er!... 't is zege, voile zege voor onze jongens en ons volk. 0 ! heldenjongens van Belgies bloedige vrijwor-steling wat is 't land u toch varschuldigd om uw triomfantelijk doorvochten reuzentaak.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.