De Houtbewerker MAANDELIJKSCH ORGAAN der Centrale der Houîbeaerkers, Ameublementwerkers en bijhoorige Vakken van België ALLEN VOOR ÉÉN ÉÉN VOOR ALLEN Redactie : Volkshuis, Brussel ABonnementsprijs per 1 2 nummers : Belgiè ...... fr. 0.75 « Buitenland 1 .00 * Het doel van het Weisvoorslel Hubert Zekere goede geesten verbeedden zich dat de strijd tusschen het proletariaat en de burgerklasse van zijne hardnekkig-heid verliest naarmate de werklieden meer rechten veroveren, waarvan zij tôt hiertoe beroofd waren. < De arbeiders vereenigen zicn zooda-nig sterk, zeggen zij, dat eindelijk de regeerende klasse met hen zullen han-delen. » Misschien zal het eens zoo zijn. Maar voor den oogenblik zijn wij verplicht te bestatigen dat de zaken anders gaan en dat in plaats van te verzachten, de weer-stand aan de arbeidersorganisatie onder aile opzichten verscherpt. Wij zouden dit kunnen vaststellen op verscheidene gebieden, maar voor den oogenblik zullen wij enkel spreken van den strijd tegen het recht van staken. Het is 47 jaar geleden dat de regeer-ders in België den verplichten arbeid afschaften en in de wet schreven dat de staking geene wetsovertreding zou zijn. Het was niet uit zielezaligheid dat zij zou handelden, maar enkel omdat het getal stakers zoodanig steeg, ondanks de veroordeelîngen, dat tei vreezen was dat de gevangenissen te klein zouden wor-den. Aangezien de oude wegeving geen uitwerksel gaf, was het beter ze af te schaffen ; dit deed men dan ook slechts na vele andere landen ; maar terzelf-dertijd liet men bestaan en bepaalde men nauwkeurig het al te beruclite artikel 310, dat, had het geen vat op al de werklieden, toeliet de werkzaamste der stakers te veroordeelen in naam der «vrijheid». Over 47 jaren was de arbeidersorganisatie om zoo te zeggen onbeduidend. De stakingen die uitbraken waren stakingen van hongersnood, waaraan de koppige bazen nogal zegevierend kon-den weerstaan. Sedert dan heeft het belgisch proletariaat, zoowel als dit der naburige landen, te midden van strijd, wapens ge-smeed die het toelaten zich te verdedi-gen met zekere kansen van lukken. De vakbonden zijn machtig geworden en dwingen dikwijls de bazen hunne uitbuiting te verminderen. Dank daar-aan, zijn de werk- en levensvoorwaar-den workelijk verbeterd. En welke was de houding der regeer-ders tegenover dien vooruitgang? In plaats van verzoening aan den dag te leggen, wordt hunne vijandschap grooter. In 1892 deed reeds minister Le-jeune het artikel 310 verergeren- Van dan af, ter gelegenheid van talrijke sta- kingen, hebben de rechters der burgerij de oorzaken van wetsovertreding zoodanig uitgebreid dat men mag zeggen zon-der overdrijving, dat aile staking straf-baar is. Ondanks ailes stijgt het getal en het belang der stakingen gedurig. De burgerij heeft bestatigd dat de wreedheden der rechtbanken geen frein maken, maar zij hebben opgemerkt dat twee bijzondere elementen de stakingen bevoordeeligen : Eenerzijds, de stakingen die gewoon-lijk over twintig jaren onverschillig, zelfs vijandig afliepen voor de niet be-langhebbende bevolking, worden meer en meer sympathiek aan de openbare meening. Ik wil niet zeggen die meening die gemaakt wordt door dei burgersbladen, want deze zijn altijd tegenstrevend, maar degene die zich uitbreidt naarmate de werklieden — zelfs degenen die niet vereenigd zijn —• zich aangetrok-ken voelen naar degenen die strijden voor lotsverbetering. Die bijtreding, stilzwijgend of open-lijk, verwekt bij de stakers de overtui-ging, dat hunne eischen volledig ge-rechtvaardigd zijn ; zij versterkt hun vertrouwen in deze bewegmg en is aldus eene aanrnoediging voor den weerstand. Anderzijds, de algemeene sympathie I der werklieden drukt zich uit bij de ver- : eenigden in eene bewuste en werkelijke i solidariteit. ■ Van af dat eene staking of lock-out van belang of van langen duur is, van af het oogenblik dat de arbeiders die op de bres zijn, den steun inroepen van hunne klassegenooten, stroomèn onmiddellijk van aile kanten geMen toe, die toelaten den strijd te verlengen en dikwijls te doen overwinnen. Het is om die twee elementen tegen te \v£"len dat de belgische kapitalisten liun na-'.ster Hubert gelast hebben een wetsvoorstel neer te leggen op de ; «/«-st".U:ny van kommissie's voor arbeidsge-schillen en de tusschenkomst van der den bij stakingen en gemeenschappelijke wegzendingen.» Voorzeker is dit niet het bekende doel, maar wel hetgeen men wil treffen. Daarbij, minister Hubert kan zijn lust niet temmen, de pogingen tôt verraad der gelen te vergemakkelijken, met aan heele kleine minderheden een invloed te verzekeren op de geschillen. Maar wij zullen op den tekst en de bijzonderheden terug komen van dit wetsvoorstel ; wij achten het als de ^rootste poging van aanslag, gepleegd Dp de vrijheid sedert eene halve eeuw. Léon Delsinne «fr- Onzijdigheiti ! Sedert eenigen tijd spreekt men weer-om in ons land over de onzijdigheid der vakvereenigingen tegenover de politiek l Naar het schijnt, zouden de afgevaar-digden van 10.000 (?) vereenigde onzijdi-gen, vereenigd in kongres te Luik, in Oktober laatstleden, voor opdracht gehad hebben een « Belgisch Syndikaal Bond-genootschap » te stichten. De standregelen tôt goedkeuring aan dit kongres onderworpen, zijn afgezien van deze der «Confédération Général© du Travail» française, en bevestigen dat het vakvereenigingswezen voor doel heeft de ontvooading van den werkman, dezen Strijd gegrondvest zijnde op de beginse-len van den klassenstrijd. Bestatigen wij, dat voor hun verdee-lingswerk, deze valsche broeders niets nieuws gevonden hebben, daar sedert lang reeds de vakvereenigingen aange-sloten aan de Sydikale Kommisie en de W. P. strijden op dit gebied, en dat ze niet gewacht hebben op deze windmakers om zich krachtdadig te plaatsen op het terrein van den klassenstrijd. Aile vakbonden, zeggen hunne statuten nog, zullen moeten onafhankelijk zijn van elke politieke partij. De gesyndikeer-den kunnen als enkeling toetreden aan om het even welke politieke partij. Bewondert, kameraden, dit om het-even welke, dit bevat een gansch ver-dichtsel, het loont de moeite zich er een oogenblik bij op te houden. Dus, die lieden die beweren ons te wil-len voor gaan op den weg der ontvoog-ding der werkersklasse, ze zijn onverschillig aan de aansluiting hunner leden aan het is om het even welke politieke partij, ze vinden dit geheel natuurlijk- In hunne vakvereeniging, kunnen, moeten de werklieden zelfs strijden voor het vernietigen der klassen, en veroordeelen zij de uitbuiting van den mensch door den mensch, maar eenmaal buiten de deur van hun lokaal kunnen ze gaan, deze bij de liberalen, gene bij klerikalen, en daar de goede schikkingen vernietigen die ze kwamen te treffen. In hunne vakvereeniging zullen ze met veel rumoer en met reden den achturen-dag eischen, een minimumloon gebaseerd op de onkosten des levens, pensioenen voor de ouderi, de afschaffing van het schandalig artikel 310, enz. en dit ailes wel te verstaan, al zeggende dat die her-vormingen hun niet tevreden stellen en dat ze den eindstrijd niet uit het oog verliezen, de onteigening der voort-brengstmiddelen en des eigendoms, en daarna kunnen z© zich begeven naar het-zij om het even welke politieke partij en i stemmen voor die mannen die in het parlement geen ander reden van bestaan hebben dan de georganiseerde werklieden te stuiten in hunnen vooruitgang. ( Kan dit duivelachtiger ? i Edoch, wanneer die windmakers over , aile daken uitkraaien dat men aan geene j politiek moet doen, dan moet ge ze niet ] bij hun woord nemen ; we kunnen_ ge- ( noeg voorbeelden aanhalen die bewijzen -, 3at zij ook aan politiek doen, en dat ze j leel dikwijls les zouden kunnen geven ^ lan die verachte politiekers, om de een- ^ roudige reden dat er wel een syndikale ^ oolitiek bestaat. Voor aile bewijs willen \ we enkel het voorbeeld aanhalen ons ge- j *even door La Voix du Peuple van 14-12- g 13, officieel orgaan van de Pransche Confédération du Travail, we vinden erin een wetsontwerp op de plaatsingsburee-len, hetwelke bewijst dat zijn opsteller wel degelijk aan politiek doet, dit ontr werp bevat 33 artikels en is geteekend : Luquet, sekretaris der haarkappers ! Dus,wanneer Luquet zijn ontwerp wet wil zien worden, dan zal hij, ofwel het moeten doen voordragen in de Kamer door eene politieke partij, ofwel zal hij bij de eerstkomende -kiezingen zich zelf moeten laten kiezen om alsdan zijn ontwerp zelf te kunnen voorstellen. Hij en zijn vakbond zullen moeten propaganda maken, 't is te zeggen aan politiek doen, om de openbare aandacht te trekken op dit ontwerp. We komen weldra op dit ontwerp terug. KLEMUS. ut. De Vakvereeniginy ; De heele kapitalistische wereld door, , woedt strijd tusschen kapitaal en arbeid. Te vergeefs wordt door de sluwe burgerij ailes in 't werk gesteld, ten einde dezen strijd te verdoezelen, het proletariaat er afkeerig van te maken, hetzij door het suikerstoksysteem, hetzij door de hongerzweep op de arbeiders toe te passen. De arbeidende klasse rukt op, genood-zaakt ze is, te vechten, soms tôt het uiter-ste, om te beletten dat haar toestand, reeds zeer zwartkleurig, nog verslecht wordt. En om draaien of niet, de stalen wet der kapitalistische produktiewijze dringt het, ons arbeiders, zôô op, en niet anders. Het kapitalisme is niet te hervormen, het is te verbrijzelen, geen anderen uitweg te denken voor de zwoegers. Laat de burgerdemagogen nog zooveel praten en schrijven over verzoening tusschen kapitaal en arbeid, tusschen uit-buiters en uitgebuitten; de economische ontwikkeling gaat zôô, dat, terwijl de verzoeningspredikanten op geene plaats de verscherping der klassentegenstellin-gen trachten te verhinderen of te verzachten, er herwaarts nog grootere bot-singen uitbreken, en zulks zoo onvermij-delijk als de nacht op den dag volgt. Arbeiders, nogmaals, dat is de onuit-kombare werkelijkheid! Diegenen die het anders zien of willen, en het aan de arbeiders diets maken, ver-duiken bewust of onbewust de waarheid. Nog mogen vele arbeiders hunnen toestand niet beseffen, wat hen niet zal beletten heden of morgen, en ondanks hun, door den proletarischen wereldstrijd te worden ingegrepen. • Met honderd-duizenden zijn zij, die het hierbovenstaande beleefd en ondervon-den hebben. Lang rees de vakvereem-gingspropaganda op hen glad af,_ zij kon-den of wilden maar niet begrijpen, en hunne plaats in het strijdende arbeiders-leger innemen ; doch op een gegeven oogenblik zijn 66k zij, en tôt hunne groote verwondering, in 't strijdperk tegen het patronaat ; ondanks het tôt dan toe onverschillig blijven aan hunne klassebelan-gen, werden ze gedwongen ten velde te trekken tegen de uitbuiters die altijd op loer staan om bij de eerste gelegenheid het den proletarischen onmenschelijk bestaan nog meer te verdrukken. Nr i — FEBRUARI 1914 Het Nummer : 5 Centiemen ACHTSTE JAAR

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.