2e Jaaï'fjasig. - H 33 A O CENTIEM Zaterdag 23 Februari 1918 DE NIEUWE TIJD Orga.a.n van eLo MincierlieidLssocia,liste3i WEEKBLAD Proletariërs aller landen, Vereenigt U ! Karl #Marx. Beheer en Opstefraad : LEOPOLD DE WAELSTRAAT, 6 Elke medewerker is persoonlijk verant\tfeordelijk voor zijn schrijveji « ueef de wereld waarin gij leett de goeae richting aan, dan zal de tijd de "ontwikkeling brengen. » Schiller Is Vlaamschbelang een Arbeidersbelang • ' / In zooverre het Vlaamsche vraagstuk een zuivere rechtskwestie is en neerkomt op taalrecht, is de draagkracht van de Vlaamsche Beweging eene zulke die de zedelijke en kultureele waarde van het heele volk beheerscht, doch niet de hoofd-zakelijke kern vormt, waarrond de belangstelling van het proletariaat kan samengetrokken worden. Elk recht is overbodig, zoolang men geen be-hoefte heeft van dit recht gebruik te maken en zoolang men niet beseft dat het gémis aan dat recht een factor is van ontaarding en verval. Tôt zulk besef komen wij eerst dàn wanneer in ons de drang ontstaat naar hoogere ethische wording. Die drang ligt niet aan het begin onzer organische ontwikkeling, doch ontstaat slechts wanneer het stoffelijk bestaan in zooverre verzekerd is dat tijd en krachten overblijven die voor verder liggende doelen kuiinen aangewend worden. De arbeider in Vlaanderen heeft het nooit zoo-ver kunnen brengen, omdat 'neel zijn levenskracht opgezogen wordt door kommer en zorg voor het brood van morgen. Het is hem onverschillig of zijn heerschers, zijn regeerders en zijn werkgevers deze o^gene taal gebruiken om hem te beheer-schen, te besturen en te bevelen. Zoolang de honger hem kvvelt en de armoede het loon van zijn arbeid is, zoolang is voor hem aan de taal die tôt hem gesproken wordt geene andere waarde ge-hecht dan die welke het trekdier hecht aan den klank van het woord, waarop een striemenden zweepslag volgt indien het niet de aangeleerde beweging uitvoert. • Het innig verband dat taalrecht met levensrecht en volkskracht samenknoopt, blijft voor den arbeider onzichtbaar en hij zal nimmer tôt de er-kenning dezer waarhtyd kunnen komen indien niet het vertrekpunt der redeneering geplaatst wordt op het terrein zijner onmkldellijke ekonomische belangen Hoe kan de arbeider zin en begrip hebben voor taalrecht wanneer hem recht op voedsel geweigerd wordt ; hoe kan hij zich warm maken voor het streven naar een recht waarvqjn hij de noodzake-lijkheid niet heeft leeren inzien : hoe kan hij jpvlamipen voor een strijd die, naar zijn oordeel,. jan zijn knechtschap geen verandering .brengt ; vat is HEM taalschoonheid, wat is HEM kunst ; vat zijn HEM natuur en bloemenweelde, wat zijn -IEM tonen, wat zijn HEM kleuren wanneer hij mdergaat intobben en zorgen en elke verpoozing, îlk rustuur betaald moet worden met verscherping :ijner ellende, verhooging van zijn nood ? Indien lij nog de kracht tôt strijden overhoudt dan moet lij strijden voor zijn bestaan en bij klaar inzicht ?an zijne plaats'-in de maatschappij, leert het so-;ialisme hem dat zijn bestaansrecht verbonden is tan het lot van allen die op dezelfde piaats staan ils hij en dat hij zijn strijd niet alleen en om zich :elf kan strijden, dat die strijd geen persoonlijke ;trijd is van hem, maar wel een gemeenschappe-ijke, strijd van allen die, onder welk opzicht ook, )ehooren tôt de klasse der arbeiders. Zijn strijd s een klassenstrijd die zich richt, niet tegen een /olk, zelfs niet tegen eene regeering maar tegen ;en stelsel, tegen een toestand die niet alleen in zijn land, maar in aile landen der wereld over îeerscht. Dit stelsel neerslaan in één land zou îem niets baten want zijn land vormt slechts een schakel in de groote ketting die over heel de vereld de arbeidersklas omknelt. Het eenige uit-:icht dat hij hebben kan op een kans van sla&en igt voor hem besloten in de wereldorganisatie sijner klas en daarom wil hij zijn heil zoeken in ien internationalen klassenstrijd. Die opvatting s de éénige juiste, de éénige ware, de eenige djie îem de macht geven zal de internationale macht /an het kapitalisme te breken. Maar wat dë vlaamsche arbeider, tôt hiertoe îiet begrepen heeft is, dat in tlie internationale Groepeering van strijdkrachten het er op aankomt iat elke groep toegerust moet zijn met de wapenen die zij het best hanteeren can, gesmeed met eigen hand en uit het staal dat rit eigen bodern opgedolven is. Uit het hart îtroomt het bloed door aile acleren naar aile uit-îinden. Eerste noodzakelijkheid is dat het hart rezond zij. Een zeevloot is niet sterk wanneer :ij is saamgesteld uit een groot aantal eenheden fan gelijken vorm en gelijke eenzijdige bewape-îing maar zij is sterk en onoverwinbaar wanneer :Jke eenheid over eene uitrusting beschikt die op 1 haren vorm, omvang en beweeglijkheid berekend 1 is. De internationale groepeering der arbeidersklas kan alleen dàn een sterk en onneeinbaar front maken tegenover de internationale groepeering van het kapitaal, wanneer elke arbeidersgroep op zich zelf de volledige ontwikkeling harer eigen, natuurlijke strijdkrachten voltrokken heeft dat wil dus zeggen, wanneer zij hare eigen, nationale hoedanigheden -heeft ômgezet in kultureele waardefactorem Vooraleer sterk te kunnen zijn naar buiten (internationaal) moet zij de voile s ster'kte waarvoor zij in staat is naar binnen 1 (nationaal) ontwikkeld hebben. > 1 De Viaamsche arbeider heeft zijne nationale 1 eigenschappen nooit kunnen ontwikkelen, nog 1 veei minder omzetten in kultuurwaarde omdat deze ontwikkeling stelselmatig onderdrukt werd ! door kapitaalmacht, die er belang bij had de 1 vlaamsche volkskracht en de vlaamsche kultuur 1 te vernietigen. 1 In 1815 werd Vlaanderen aangehecht bij de * Vereenigde Nederlanden en bekwam onder den polsslag der Nederlandsche kultuur eene nieuwe stuwkrac'nt die in enkele tientallen van jaren Vlaanderen zou opvoeren tôt eene ekonomische machtspositie, die voor den grooten eetlust van het fransche kapitaal en voor de imperialistische machtsontwikkeling van Engeland een ernstige bedreiging zou worden. S Een ekonamisch machtig Vlaanderen, aange- 1 lehnd aan de Vereenigde Nederlanden, was een 1 vooruitgeschoven vesting.van het Gennanendom dat den weg naar nieuwe wingewesten voor de 1 Latijnsche roofstatgn versperde. Daarom werd in 1830 door de fransche kapita-listen eene revolutie op touw gezet die voor doel had Vlaanderen los te rukken uit zijn natuurlijk Nederlandsch- verband, • om zijn ekonomische waarde onder fransche kapitaalvoogdijschap te » stellen. De nieuwgevormde staat België, die door Frankrijk en Engeland ingericht werd, kreeg een r regeering die aan Frankrijk haar geboorte te 1 danken had en die onder Franschen invloed < Vlaanderen regeeren zou. Dit was het doodvonnis r voo* Vlaanderen en de verdoemenis van den Vlaamschen arbeider. De fransche doeleinden noodzaakten eene verfranschingspolitiek die in de eerste piaats den vlaamschen vodrtbrenger trof. De vlaamsche arbeidgkracht moest dienen om het fransche kapitaalte versterken en om des te beter te voorkomen dat vrucht van vlaamschen arbeid om gezet werd in Vlaamsch kapitaal en vlaamsche macht moest het vlaamsche volk vermuilezeld worden en de ontwikkeling van den vlaamschen arbeider dalen beneden het peil van den middel- ^ matigen franschen arbeider. Hier komt de groote roi die de taal veryult als maatschappelijk en eko-nomisch machtsmiddel duidelijk naar voren. Bij fj koninklijk besluit werd hooger en middelbaar on-derwijs uitsluitend in de fransche taal gegeven en tevens werd het lager onderwijs zdo verwaarloosd r dat heden, na 85 jaar Belgisch bestuur, de vlaamsche werkersbevolking nog 30 ten honderd v menschen telt die noch lezen, noch schrijven kunnen. Het machtigste wapen van den arbeider, het ^ vakonderwijs, werd verboden. De vlaamsche arbeider mocht en mag nog niet een kundig vakman h wordfen. Er bestond langen tijd geen vakonderwijs s in Vlaanderen en nog heden wordt in vlaamsche gemeenten het vakonderwijs in fransche taal i\ gegeven. Een volk zonder hoogeschool heeft geen ! a geleerden en geen wetenschap, een volk zonder middelbaar onderwijs heeft geen ontwikkelings- v kracht en geen beschavingsmiddel, een volk zonder vakonderwijs heeft geen arbeidskracht die a zich kan doen gelden. Dit volk is veroordeeld te worden een volk van knechten die, hun onmacht % beseffend,gedweede Heeren dienen en in slavernij ^ den rijkdom scheppen dievre'emdemachtbevestigt en eigen ontaarding voltooit. Jn zulk maatschappelijk midden kan geen socialisme bodem vinden, omdat geen socialisme ge- v dijen kan in den-poel van stoîfelijke en zedelijke ^ ellende. Daarom is ook het socialisme in Vlaan- a deren nooit een macht kunnen worden en zàl het g dat nooit worden, zoolang de arbeidersklas niet z inziet dat 'aile vlaamsche belangen in de eerste piaats sociale-teelatjgen zijn en dat, in Vlaanderen, de.klassestrijd moet gedragen worden door een ^ vlaamsche arbeidersmassa, die hare nationale z kracht zôô vermag te ontplooien, dat zij van inter- k îationale beteekenis wordt. Eerst dàn zal met den irbeidersstand van Vlaanderen rekenschap ge-îouden worden, wanneer hij uit zich volgroeid is ot een volmaakte eenheid, die op prijs gesteld kan vorden wanneer het internationale arbeidersleger :ich voor den stormloop in sîagorde stelt. E. J. — - » ■ :—mrzrjn— ' J ALLERLEI Verradersîoon. Louis Piérard, de onvermoeibare on onbaatzuch-tige iocialistische journalist die in Holland.de oorlogspoli-iek tôt het bittere einde propageerde. die Huysmans '■erdachtmaakte en vond dat iedereen naar het front noest gaan, iedereen behalve hij want hij was zoo ge-yeldig kwaad op de duitseh'ërs dat hij ci' niet eens mee vilde vecliten, heeft nu eindelijk de belooning voor zijn jver ontvangën. Hij is benoemd tôt secretaris van ninistor Brunet. Zoo worden allen die de ^aak der irbeidersklas verraden en zich voor het kapitalistisch lelang prostitueeren toc^h vroeg of laat onder dak febracht Engelsche Démocratie. Een manifest van de Rolschewiki gefîteld : Een oproep van Rus land. Zullen de Britsche arbeiders niet roenen ? vewl door de Enerelscbe overheid in beslas genom^n ilsook het blad « The Call » waarin eon artikel over dit nanifest verschenen was. Révolutionnaire propaganda is heel goed zoolang ze ûet in Engeland komt. Kapitalisten zorg. De Engelsche minister verklaarde in het lagerhuis : < De regeering heeft de kioestie van een spéciale tahs op het kapitaal niet onderzocht en is ook niet van plan zulk voorstel te bespreken ». Pooten af, van 't kapitaal ! De arbeiders zullen de nilHarden oorlogsschuld wel uitzweeten. De vader-mdsliefde van den arbeider moet juist daarin bestaan at hij van honger creveert om de parasieten vet te ^esten. Internationaal overziclit ✓ ^AAB VREOE! « Men roept om vrede en de natuur ant-joordt : oorlog. » Zoo schreef J. Lie. Wij z ou den thans diezelfde gedachte in ndere woorden omgezet kunnen gebruiken. « De volkeren roepen om vrede en de regee-ingen o.ntwoorden : oorlog ! De slrijd zal dus dezen somer voorIge ici jorden, onverbiddelijk, onmeedoogend. Jonge krachtige levens, geboren om te ar-eiden en te genieten zullen br ulail gedood )orden omdat de mensch een gedwee ohepsel is. Vrede^ Vier jaar snakl het menschdom ,aar vrijheid en vier jaar wordt het mensch-'om gepaaid met de belofte dat liel slechts de rijheid zal hebben... na de overwinning ! « Maar ailes schreeuwt te midden van den ood : leven, leven... » Ook toij zien met begeerige oogen naar dat ■ieuwe leven dat opborrelen moet uit die zee an bloed waarin het menschdom dreigt onder ?gaan. Wij meenden dat deze oorlog, zoolang oorzien en voorspeld door de sociaal-demo-ralie, niet tegen te kouden door de sociaal-emokratie omdat haar ideaal le la a g bij den rond bleef, toch een nieuwe gol/'slag zou ijn voor een nieuw geloof ! Wij meenden dat de sociaal-demokratie in laats van zich onderling te verdeelen over aken die dan toch maar het gevolg zijn van de apitalistische maatschappij, zich zou veree- nigen op een nieuw en breeder puni van het mçnschelijk geloof ! We hebben>tevergeefs naar den Jaurès lût gezien! De idealist! Een man, en dat durf ik hier ook openlijk schrijven heeft het gewaagd een nieuwe toereld te scheppen ! Die man is Czernin ! Een man heeft ook gedurfd daarop le antwoorden. En dat was Wilson ! Maar Wilson wou er voor vecliten ea Czernin, wou er vôor onderhandelenr.... en onderlusschen bleef de^ sociaal-démo-kratie zich verlagen tôt het oplossen van eng-na.tionalistische vraagslukken, die toch maar een gevolg zijn van een verouàercle hUpila-listische maatschappij voçm. Is er dan bij ons geen idealist die het aan-durft zich boven die enggeestigheid teplààtsen. Heeft het opportunism ons dan zou erg verlaagd dat we de mmschen willen winnen enkel door ze in hunne wraakzuchiige ge-dachlen aan te moedigen. Waar is de mensch die het op durfl nemen tegen de lasteraars en de kruideniers ? Wie schudl er de menschen wakker ! Want 't wordt tijd. Leugen en rer-dachl-m-iking heeft zulk een net van valschheid over de wereld geschapen dat de menschen de de Waarheid niet meer kunnen zièn Een nieuw bewijs wordt ons weer geleverd door een benichl uitgaande van de Anti-oorlogsraad, die ons weel temeldendat de rede van Czernin verminkt op de conferentie te Versailles voorgelegd is geworden. Waar stond dat de solda ten zullen vechten om wat ze VOOR DEN OORLOG BEZATEN weet Reuter over te seinen dat ze zullen vechten om wat ze bezitten. Wie tussçhen de regelen door kan lezen zal 't groote onderscheid dadelijk merken. En zoo worden wij en onze bondgenooten door onze officieele pers-bureelen ingelicht. Wie voor vrede strijdl, slrijdt wel degelijk voor een schoon vleaMl ! P.A.X. P. S. —■ Ter laalste uj,ir vernemen we dat de Russische boljewiskische regeering aan de duitsche regeering verklaard heeft, den vrede tegen de voorioaarclen die door de delegaiies van den Vier bond te Brest-Li'ofsk gesteld werden te zullen ONDERTEEKENEN. De gebeurtenissen zullen ons weldra in-lichten toaarom cle bolsjewik's T R ANS willen onderteekenen-. 7j<} zeggen wel met het oog op den geschapen toestand. Maar dàl kan veel beteekenen. Is het om den strijd tegen de Oekraniërs gemahke-lijker le voeren ? of is het werkelijk om vrede le doen, die hope >, we dan de voorbode zal zijn van een algem'ienen Earopeeschen -vrede. Over Belgiscfie en Vlaamsche toestanden Wij stelle» ons voor aati de Iezers van de « Nieuwe Tijd », in eene reeks artikelen onze gedachten te ontwikkelen over Vlaamsche en Belgische toestanden welke wij voor sociaal-demokraten van groot belang genoeg achten, om ,er zich zeer ernstig mede bezig te houden. Wij bedoelen : de Vlaamsche beweging en haar ver-loop, de syndikale beweging, den politieken oestand en zoo voort. Beginnen wij met de brandende kwestie van het oogenblik. Minachting oî Verachting ? 0 I. Wat elk Volk —■ waar ter Wereld ook — vooral lief heeft, is zijn taal. Door hâar kan het zijne eigenaardigheid, zijne eigen zeder. en gebruiken doen kennen en behouden, kan het zijn eigen leven leiden. Daarom eert dat Volk die taal, schat ze hoog, wil ze bij geen andere achferuit zien stellen, bevoordeeligt onder aile opzichten hare ontwikkeling opdat zij de spiis houde van vooruit-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.