EERSTE BLAD. Zondag, 4 Januari 1914, Nr 1. Viif-en-Zestigste J TELEFOON HS. 80 DE ONAFHANKELIJKE INSCHRIJVINGSPRIJS : VOORAF TE BETALEN Voor Hasselt . 2 fr. 00's jaars. Per post 2 fr. 50 's jaars. Voor het buitenland de verzendingskosten erboven. Men schrijft in op aile postbureelen en blj den Uitgever J. CEÏSENS, Demerstraat, Hasselt, Verschijnende 's Zondags. DER PROVINCIE LIMBURG X». " ï / / BEKENDMAKIIWÏEIB i i M 0 centiemen den drukregel; voor Limburg, 15 c.; 66r de aankondigingen, 50 centiemen. rerschillige tijdingen, rechterlijke veroordeelin-gen, vooraan of in het midden van het blad, 1 fr. den drukregel. [erhaalde aankondigingen, volgens overeenkomst. ioeken, waar men ons één afdruksel van zendt, worden vermeld; die, waar men er ons twee van stuurt, zullen besproken worden. JVieuws- en A.ankoiidigingshlad Orgaan der katholieke Partij van Hasselt en omstreken GODSDIENST MOEDERTAAL VADERLAND Zalig Nieuwjaar ! 't Is het woord en de wensch die van duizenden lippen vliegt, uit kindrenmond, uit oudrenmond, in 't arrnste hutje zoowel als in de rijkste salon. Te vergeefs heeft het moderne Mes meilleurs vœux ons oude vlaamsche woord willen verdringen ; de îhristene volkszin van 't vlaamsche land houdt aan zijn Zalig Nieuwjaar, en die op Sint Silvester langs de dorpen kwam, hoorde 3e helers hua lied eindigen met den harte-lijken roep : Ik wensch u al te gaar 'Nen raligen Nieuwjaar! De ouderen die elkauder ontmoeten op straat en het « kort en eoed » willen doen, roepen welgemeend : 'Nen Zaligeu ! H 't woord imm»rs zegt zoo veel. Een salig jaar is een jaar iiair wensch; een salig jaar is voor den christen een jaar tvaariu de mensch «van goeden wil « zijnde, n regel is met God, met wien hij moet in •egel zijn in geluk en in ongeluk. in lief en eed, in vreugde en in verdrint ; een jaar ivaarin de verhouditig tussch m God en den nensch door niets gekwetst wordt bij dezen )mdat hij « in Gods hand » is en de mensch liet « gestoord » wordt iu den gang dieu >od hem volgens zijne eeuwige inzichten loet gaan ; een jaar waarin de mensch jnderviudt wat de « vrede » is die d t God-Sdensch op de wereld bracht, de vrede die n het hart en in den geest blijft. heerschen bij al wie ia vrede is met God. Zulk een zalig nieuwjaar wenschen wij ille lezers : kan er een beter wensch wezen ? Rondom ons woe.lt het in duizenden men-ichengeesten, in duizenden mnnschenbreinen lie niet b^griipen willen wat echte vrede is : jle mensch. die vrede heeft met zicbi zelve )mdat hij gansch zijnen plicht vervulde, met tijne medemenschen di : hij met li fde be-jiandelde, met God dien hij op het beste , ivilde dienen, die mensch laat woe.leu wat ivil ; hij kan het impavidum ferient zich , ;oepassen en nog beter het non commove-ntur van de Schriftuur ; en die mensch is . jelukkig, zoo gelukkig als men het hier ■ aeneden kan wezen. , Lezers van De Onafhankelijke, wij wenschen u zulke menschen te zijn : gelukkige nenschen in den vrede van het gemoed en ( pan het geweten. Een zalig jaar zal u dan 1914 wezen, het nieuwe jaar dat wij zijn ingetreden. 1913-1914. Alweer een jaar den kolk van 't verleden n ; en een nieuw dat begiut. En, in zekere op?ichten, baart 1914 ons wel wat vrees in. Welvaart en welstand op akonomisch gebied hebben wij eene reeks pan jaren beleefd ; maar eene algemeene brisis schijnt de gansehe wereld te willen aanpakken. Moge ons belgisch Vaderland niet te zeer er onder lijden, en mogen zij die 's lands lot in handen hebben met wijsheid Bn beleid onzen flnantieelen toestand verzor-gen, opdat in bange tijden die kunnen opda-gen voor onze Staatskas, de algemeene last den burgers niet te zwaar va'le. 1913 was een jaar van onrust op alge-meen politiek gebied : Europa wist den eenen dag niet of den anderen de oorlog den al niet in rep en roor zou zetten, en de groote MogeDdh den niet zou doen handgemeen worden. God dank, de onheilspellende voor-zeggingen der militaristen, die aan ons land groote plichten en dure opofferingen opge-legd hebben, zijn niet verwezenlijkt gewor-den. Laten wij hopen dat het oorlogsspook zoo gauw niet zal opdagen. Ook heeft 1913 het mislukken beleefd der algemeene werkstaking; het Socialismus dat er op pochte alm ichtig te wezen, h< eft zijne zwakheid moeton bekennen. Het is bewezen nu dat de burgerij met de medehulp der redelijke elementen uit de werkende klas, het hoofd kau bieden aan de woelers en oproermakers die de Maatsch;ippij 't onder-ste boven willen smijten. Welke les voor de kleinmoedigen eerst die meenen te moeten onderdoen voor het geweld, en ook voor burgers en werklieden die overtuigd moeten wezen dat door de samenwerking tusschen burgerij en werkvolk het algemeen belang van het volk kan gevrijwaard worden en gered. Nog een troostend schouwspel leverde 1913 op : het « rechtzinnig verbond » tusschen liberalen en socialisten is verbroken. Hier ook heeft de burgerij kunnen leeren dat het liberalismus, al ziet het nu zijne dwaling in, toch niet achteruit deinst voor een monsterverbond met de vijanden van God en Maatschappij als het hoopt daardoor aan het bewind te komen om zijn eigen haat tegen de Kerk te koelen. Het jaar dat voorbij is schonk ons de rechtvaardige gelijkh'id nog niet op het schoolterrein ; dat wij die mogen begroeten in 1914 ! Onze triomf is verzekerd nochtans indien zij aan wien wij ons vertrouwen schonken hunnen plicht doen ten einde toe. 1914 zal ook een jaar vau kiesstrijd wezen. Ons goed voorbereid om den slag te winnen : de overwinning is de onze indien wij een-drachtelijk werk«n zonder te zeer te reke-nen op de oneenigheden in het kamp der tegenstrevers, noch op de gemakkelijkheid van den zege te bebalen. Onze meerderheid moet niet alleen blijven wat zij is, zij moet versterkt worden; en dit zal gebeuren indien wij steunen op God en op onzen ernstigen, aanhoulenden arbeil. Het lot van Belgie en van den toestand d >r K>rk in ons land is in onze handen : wat zou men niet doen om dat te verzekeren ! God zegene ons Vaderland in 1914 ! God schenke ons goeden wil en krachten om B 'Igie te doen vooruitgaan op den w^g des heils op politiek en op godsdienstig terrein ! Welverdiende hulde ! Overeenige maanden hadopheteiland C«y-lan, eene Engelsche bezitting, de eerste-steen-legging piaats van een college. Het zijn Fran-sche J"suiet';n die onder de razende kreten iercartelmannen uit Frankrijk zijn verjaagd, nog erger dau booswichten : Wcg met de kloosters ! het zijn die Pransche p tters die Dp dat eiland van het protestantsche Enge-land een college aan 't bouwen zijn. De E igelschen huilen niet van « weg met 3e kloosters » noch « van 't ougi'diert der pap^n » gelijk iu Fraukrijk en ook hier 3enige godd»;loozen dat doen, wel neen, bij-iange niet ! De E 'gelsche landvoogd van 't eiland Cey-lao, een protestant, was bij de plechtigh- îd ianw'-zig, stond m«>t hoofden der admini-stratie en hoogere officieren op het verhoog. Nog meer, hij sprak daar eene plecbtige redevo sriug uit, waariu hij onder meer mdere goede dingen zegde : « Ik heb mij gnhaast uwe uitnoodiging op ieze plechtighoid dadelijk na ontvangst to lanvaardcn. Ik acîittô- h.ot mij tofc pHohct d-o apoff iring te erkennen van de katholieke missionarissen — ik voeg er bij van al de mis-sionarissen — ten voordeele der opvoeding. rot hen allen gaan mijne gelukwenschen, loch meer in 't bijzonder tôt de katholieke priesters, voor de groote uitslagen die zij bekomen hebben. Overal hoor ik de toewij-liug en den ijver loven waarmee zij zich op tiet onderwijs toeleggen ". Arme belgische wijsneuzen die in 's lands Hamer durven beweren dat priesters en kloosterlingen niet deugen voor onderwijs 3n opvoeding ; gij krijgt me daar een ferme sngelsche mop... een protestantsche mop ! De landvoogd zegde verder: « Volmondig keur ik uwe bezorgdheid goed om deze kostschool te openen. Nog booger schat ik uw inzicbt 'eene gods-iienstige opleiding te geven. Het is mijne overtuiging dat er geene ware opvoeding is zonder godsdienst en ik heb in een onder-houd van over eenige dagen mut genoegen gehoord dat de landvoogd van Hong-Kong (een ander eugelsch eiland) het hierover met mij heelemaal een s is. Wij, wij kunnen niet het geloof en de zedenleer rechtstreeks aan-leeren. Het is 't werk der verschillige missiëu aan te vullen wat de Staat niet vermag te doen 1 » Moest ooit een belgische landvoogd in de colonie van het katholieke België zoo durven handelen en zoo spreken gij zoudt iets hooren in hot duistere kamp der mortel-broeders ; in Kamur en Senaat zouden al de Vanderbuylemans om wraak roepen en de Kiamillekens met gebalde vuisten opsprin-gen om te vechten... In de colonie van 't katholieke België moeten, zoo wil het de vrijmetselarij, de katholieke missiëa tegengewerkt... moeten de zwarten behoed worden voor de ebristene begripprn ! Wat eene engelsche pil voor onze rond-venters van onafhankelijke zedeleer, van scholen zonder God... ! SCHA.NDALEN Wij hebben reeds een woord je gez- gd van de heeren van het Hospies van Bruss<-1 die banketteerden met het geld van den Arme. M. Max, de burgemeester, die aan tafel zat met die heeren wist het nift, en na in den Raad zijne afkeuring uitgedrukt te hebben, stort nu 50 frank in de kas van h< t Hospies om die kas schadeloos te stellen. Wat kaak- slag voor die Hospiesmannen ! * * * Le Patriote meldt ons nog een en ander over die flj ne geuzenbeheerders van het goed der arme menschen. De kapitalen van lK-t Hospies waren toe-vprtrouwd aan de S >cié'é Généra'e, eene bank die zeker en s^cuur is. Maar... er zijn daar eenige katholieken in den beheerraad, en dat kon het geuzen beh^er niet verkrop-pen H»t haalde dus zijn geld Wfg en dw> g het naar de Bmque Nationale m<'t een ver-li< s van fen halve frank ten horiderd minder intrest. Slimme beheerders, niet waar ? * * # Dat zelfde geuzenbeheer kocht een huis dat iedereen zegde een eigendom te zijn dat men beter niet kocht. Het beheer kocht het toch en moest er kosten met de macht aan doen, zoo dat het eindelijk 300 duizend frank kostte. S idert dien is dat huis verhuurd aan 6000 frank. 300 duizend frank uitgeven om een sommeken vau 6000 frank te trekken ! En dat te Brussel 1 't Is niet te verwonderen zegt Le Patriote, dat het geuzenbeheer van den Hospices te Rrussel bekent een te kort te hebben van 1 millioen 300 duizend frank. * * * Door dat zelfde beheer moest het Gasthuis-Brugman in orde gezet worden. De lekkere beheerders h- bbeu plannen en lastkohieren doen opmaken en werken uitgegeven op zulke ma ier dat zij er niet meer uit kuu-nen : een ingenieur is bezig met het ding op goeden voet te krijgen. In zijn verslag staat te lezen onder andere : « Al de loten, uitgenomen de mozaiek, moeten op nieuw uitgeven worden, na veranderingen van maat en lasten. y Op de ondernemingen van plaveizen en bekleeding kan er 125 duizend frank uitge-spa ird worden, zonder schade te doen aan de lokalen ; Euz. enz. De geuzen gazetten drukken maar niets van die schtndalen. Moist het eens een kalotten-beheer zijn, ge zoudt wat hooren en lezen en dikke vette le tters zien pronken m ;t « Grooc klerikaal Schandaal » boven aan ! Niet waar, geuzenbl id vau Hasselt î Een duivelsch werk. Het buiteugewoon welgelukken van onze missie heeft een God- en gods liensthater tôt eou gemeenheid ja tôt een duivelsch werk --îta.ngrp'zpt Verleden Dinsdag 30 December, werd tusschen 13 en 14 uren op ons postbureel een boekje gestempeld, een heiiigschendend en godslasterend boekje tegen het H. Sacra-ment der biecht. Het is gesiuurd aan brave lieden onzer stad met de vermelding: « gezonden : Pater Januaris ». Wij zeggen «een boekje» om dat wij maar een gezieu hebben, wij achten het ons tôt plicht onze lezers te verwittigen dat zij zulke geschriften niet mogen lezen, zelfs niet be waren. Het ware te wenschen dat wie zoo een gemeene daad durft plegen bekend gemaakt werde : daarom verzoeken wij al degenen die zulk bo-kje ontvaugen hebben het met omsl ig en adres te bezorgen aan een onzer priesters of paters. DANSEN Het Gouvernement heeft nieuwe verorde-ningen uitgezonden om te beletten dat in Congolanddie schandalige dansen nog zouden uitgevoerd wordeù die eens door eenen vrij-metselaar verdedigd werden. Wilde menschen goede manieren leeren en de regels der wel-voegelij kheid en der eerbaarheid doen na-komen is oprecht beschavingswerk. Terwijl dat gebeurt voor de wilden in Afrika, zijn er hier iu Europa beschaafde menschen, dames en heeren, die iu rijk verlicute zalen en omringd van al het ver-fijndeuiterlijke der hoogste civilisatie,dansen uitvoeren die de eerste regels der opvoeding en der welvoegelijkheid kwetsen en daar bij een oprechteu aanslag daarstellen tegen de christelijke eerbaarheid. Die dans heet Le Tango. Het schiji t dat hij overgewaaid is uit Ainerika en ginder zelfs wordt hij alleen-lijk door een zeker slach van volk gedanst ; een fransche dagbladschrijver noemde hem over eenige dagen : une danse de Lupanar. 't Is ook niet te verwonderen dan dat de geestelijke Overheid hem verbood en dat zelfs gekroonde hoofden hem verbanden uit de offici' ele feesten. En toch schijnt het hier in België nog de bon ton te zijn dien Tango te dansen ; en christelijke dametjes in hun kransken vereenigd gaan er groot op dien dans de Lupanar te kennen en hem gedanst te hebben met fijne (?..) heertjes... O wereld ! Wat verdient gij het dreigend woord van Christus toch : Wee der wereld om hare schandalen ! In den Senaat. Zij zijn t'huis gebleven, met hunnen roo-den of blauwen kop spelende, de wijze man-nen der beide linkerzijden, van Belgie's eerste Kamer ofte Senaat. E n 65 katholi-'ke leden van den Senaat hebben dan Maandag 29 Dec' mber zitting gehouden, zeggen wij liever eenen familie-raad ! Om half drij br,gonnen was de zitting afge-loopen zeven minuten vôôr 4 uren en op dien tijd waren gestemd geworden : 1° De voorloopige oredieteu ; 2° De begrootiug van 's lands middelen ; 3° De begrooting van dotatiën ; 4° De buitengewone begrootiug voor Congo 1914 ; 5° Het legercontingent. Eu is het nu minder goed î Waarachtig niet. En zou het anders geweest zijn waren de roode en blauwe praters daar geweest î Vol-strekt niet. Redevoering van Mgr. Keesen. Als verslaggever van de begrooting der buitengewone uitgaven voor Congo heeft onze limburgsche senator gesproken over de bestrijdiug der schrikkelijke slaapziekte en eene welverdiende hulde gebracht aan onze missionarissen : Met genoegen stelde de Commissie vast, dat zendelingen en gasthuisnonnen hun aan-deel krijgen van de som, die onder artikel 10 voorkomt. Te dezer gelegenheid, brengt zij hulde aan die dapperen, wîer heldendaden overal in de wereld bewondering wekken. [Goed, zeer goed !) Wijs mij maar, buiten hen, personen, die aan de geuoegens der wereld verzaken en huis en land verlaten, uitsluitend om wilde volken te beschaven en hun geluk hier als hiernamaals te bewerken ; persouen, die met dit werk tijdelijke wiast noch wereldlijke belooning najagen.... Welstand wordt nooit hun aandeel, daar de door nen genoten toelagen niet volstaan voor onderhoud en ontwikkeling hunner werken. Sommigen gaan bezwijken onder de gloeiende evenaarszon, anderen, wanneer zij verzwakt zijn, komen naar het moeder-land weer, met hun kruis en hun brevier. Waar is het dat zij er den hemel bij ver-diend hebben. 't Is een geringe winst, doch gelpnvig^n.z./ndeliq^n^actiten znlks nfat zij de verheven kracht vau hun christelijk ideaal, dat hun zulke menscbenliefde ter eere Gods ingeeft. Ja, zendelingen zijn de hoop en de roem van hun vaderland. Een ras, dat dergel ,ke maunen kweekt, is nog niet o itaard. Hoe klein ons land ook is, beschikt het over een zedelijke kracht, die borg staat voor zijn toekomst. Dank aan onze zendelingen straalt Belgiës naam de wereld over. Zij zijn de besten onder ons, en wij mogen niet toelaten, dat ze worden beklad door ongeloovigen.die hun driften botvierenonder het masker der wettelijkheid. Zij zijn insgelijiis de schoonste parel van de kroon der Kerk, omdat zij ze verwekt heeft en zij haar toebehooren. Wie aan de zendelingen raakt kwetst de duurbaarste gevoelens der_katholieken. Ook hebt gij gezieu dat toen zij, in den jongsten tijd, door de vrijmets laars werden aauge-valien, gansch het katholieke laud ter hunner verdediging opstond ; al de geloovige zielen, aile ware vaderlauders teekenden als één man protest aan. Op dit punt zal het geweten der christenen nooit toegeven. Als lid van den Senaat, moeten wij meer dan Wie ook aan onzen nationalen roem hechten. Laten onze leefiijd of onze stand ons niet toe de zendelingen na te volgen in hun grootsch werk, toch moeten wij het ons ten plichte rekenen ze uit vaderlandsliefde te bewonderen, aan te moedigen en met aile heftigheid te verdedigen tegen de bedekte aanvallen welke zij te onderstaan hebben vanwege de geheime genootschappen, zoo in Afrika als in het moederland !... (Goed zeer goed!) Het doet ons goed zulke taal te hooren en wij zijn verzekerd dat onze lezers er den eerbied waardigen senator daukbaar voor zijn. Laat nu de blauwerikken nog ma tr eens roepen : Weg met de kloosters ! ! BRIEFWISSELING. Wij hebben van wege de heeren Voorzit-ter en Secretaris der Melophielen eenen brief ontvaugeu dien wij hierachter drukken ; wij hebben hem overhandigd aan onzen briefwisselaar van verleden Zondag. Deze schrijft ons een tweeden brief dien wij bij vertaling opnemen. Mijnheer de Uitgever van het blad De Onnfhankelijhe. Gij deelt mij den brief mede van de heeren Geeraets en Boermans, voorzitter en secretaris van de Société chorale et littéraire Les Mélophiles Ik heb een levendig belang genomen hem te lezen en ik wensch mij geluk den haas der crêche-école opgt jaagd te hebben. Gij zult mij veroorloven eenige regels over dien brief te sturen. Die heeren schijnen geformaliseerd te zijn omdat ik mijnen naam niet schrijf, en zij veronderstellen dat ik het niet doe uit be-schf idenheid, zoo als zij dat i.oemen. Ik heb het woordei.boek van Kramers opengeslagen en gezien dat dit woord beteekent: modestie, discrétion Als die vertaling juist, is dan neem ik hun gezegde voor een compliment ; ik zend het weder aan die heeren die waar-schijnlijk ook uit modestie en discrétion niet meer spraken van crèche- école sedert 1884 en... ik groet. Die heeren schijnen niet zeer goed mijnen brief gelezen te hebben : zij zeggen « dat ik vroeg wat van het fonds van 1884 geworden is ». Die vraag staat nergens in mijnen brief ; ze stellen hadde te zeer indiscret geweest. Ik heb gansch eenvoudig bestatigd dat die som waarschijnlijk nooit gebruikt werd tôt de oprichting der crêche-école, en die heeren bekennen dat ; ik voegde daarbij dat die som van meer dan 4000 frank nu tôt een schoon kapitaal moest aangegroeid zijn, daar ze zeker op goeden interest zal uitgezet geweest zijn, en inderdaad, het is zoo : die heeren melden ons dat het fonds in de brandkast der Banque Centrale is neerge-legd en nu begroot kan worden op meer dan dertien duizend franken. Mijne félicitaties, heeren 1 De onderteekenaars van den brief voegen er bij dat zij « overtuigd » ziju dat het katholiek Gouvernement hun « aauzienlyke toelagen » zal geven. Gelijk aan iedereen, heeren : Leve de gelijkheid van subsidies, niet waar ? Nochtans, ondanks die overtuiging zullen de Melophielen het « gunstig oogenblik » afwachten. Wachten nog, Heeren ! Past op : wie weet of een niet-klerikaal Gouvernement zal gedisposeerd zijn als het tegen-woordig Katholiek Gouvernement het is om de private initiatief aan te moedigen. In aile geval men moet die heeren geluk wenschen over de hulde die zij brengen aan het Katnoliek Gouvernement door de overtuiging die zij uitdrukkea. Als die hulde nu maar niet te onaangenaam kliukt in de ooren der liberale leden der Melophielen ! Wij zullen dau geduld nemeu tôt dat het gûJVf^j:P'ih.iêIen.-b.e^i.Ke,te verkjareri dat het niet meer, dau zullen zij die na ons zullen leven de crèche-éc le der Melophielen zien oprijzen dank aau de « eigene middelen » \ n d :n zaag- en letterkundigen kriug en... aa > de « aauzienlijke subsidies » van het G luvernement. Ik bied U, Mijnheer de Uitgever, mijne eerbiedige groetenissen. Un né natif de Hasselt. * & * P. S. — Verzoek aan M. den Secretaris ons iu het vervolg ia het verslag nieuws te geven over het fonds. Zoo zal onze modeste (« bescheiden ») nieuwsgierigheid wat vol-doening gegeven worden. Ziehier de brief der Melophielen. Mijnheer Jules CEYSENS uitgever vau « De Onhafhankelijke » te Hasselt. Met veel genoegen lazen wij ia het num-mer van Zondag 28 December 1913 van uw blad, eene briefwisseling aaugaaude de KONINKLTJKE MAATSCHAPPIJ «LES MÉLOPHILES » van Hasselt. Wij zijn u zeer erkentelijk, daar gij aan die brief wisseling de eereplaats, op de eerste bladzijde van « De Onhafhankelijke », geschonken hebt, en durven hopen dat ons autwoord op de zelfde piaats zal ingelasscht worden. Uw correspondent — die zich in de naam-loosheid verborgen houdt, — (Waarom ? Zeker uit bescheidenheid.)—verhaalt dat,ten gevolge van eene voordracht door de Melophielen ingericht, er eertijds besloten werd een fonds te stichten, dat later dienen moest tôt het tôt stand brengen eener bewaarschool (crèche-école) onder de bescherming en de leiiiing van onzen kring. Dit is de uitdrukking der volkomene waar-heid.Verder vraagt uw briefwisselaar zich af wat van het fonds — dat luidens de laatste schatting die in ous jaarboek verscheen ruim VIER DUIZEND franken bedroeg — geworden is. Wij zouden hier kunnen antwoorden dat dit vraagpuot het iuwendig bestuur onzer maatschappij alleen aangaat, en dat wij verplicht zijn hierover rekenschap te geven alleen aan onze medeleden, maar aan nie-mand anders, wie het ook zij. Nochtans — uit hofîelijkheid — stemmen wij er iu toe u de inlichtingen to geven, die uwen briefwisselaar zooveel belang schijnen in te boezemen. Zie hier : 1. Hot fonds is neergelegd in de brandkast van de «BANQUE CENTRALE du LIM-BOURG », Havermarkt al hier. 2 Het mag heden begroot worden op meer dan dertic.n duizend franken. Het is dus — sedert de laatsto schatting — meer dan verdriedubbeld. 3. Het is samengesteld van belgische rente, loten van belgische steden, obligation enz. enz. Maar zelden ?ult gij, heer uitgever, eenen zang en letterkundigen kring aangetroffen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.