^5^5 PRIJS: 5 CINTIBMRN REDACTIE en BEHEER: JULIAAN DILLENSTR'AAT, 57 ANTWERPEN ZATERDAG 10 MAART 1917 LDe Medcwcrltrs ?ijn perscorlijk Het Staatsverband België van voor den Oorlog De'jolige, gezonde breedgeheuptè matrone verbeeldt België. Haar troetelkind Wallonië drukt ze innig aan het hart. De werker, Vlaanderland, is met handen en voeten aan de dikke vaderlandsche madam vastgebonden. Deze laatste wordt «beschermd» door Fransche kurassiers die haar omringen, en... haar aan den band houden opdat ze niet De arme Vlaamscöe Werker iÓapi= i^vd er Rariseire ruiterij vertrappeid te worden... Dank aan de Regeering Havere van Naar de Volled'ge Erkenning van ons Baksel Toen we in ons vorig nummer schreven over de erkenning van de vrije kultureele ontwikkeling van volk^persoonlijkheden, — De zelfstandigheid van Vlaanderen in het Belgisch Staats-verband is uitgeroepen. Bij de komende Vredesbesprekingen zal er dns over he.t lot van Vlaanderen moeten gehandeld worden; meer ftog, men zal er zich bevinden voor een voldongen feit. De grens der herborennationaliteit ((Vlaanderen» zal niet zijn, eene, getrokken naar den willekeur van menschen, maar wel een gegroeide, een duurzame, zooals alles is, wat ontstond door den drang van natuurlijke omstandigheden, ijsJÈ^ Degren-Jijn zal aangewezen zijn, door de taal der bewoners. Zoo zullen we, met de medewerking vanden tijd en de volksontwikkeling, de kunstmatige afbakening van volkeren en de oorlogen, die daar uit voortspruiten, zien verdwijnen. Zoo benaderen we het ideaal der internationale: den vrijen Statenbond van Europa, waarin e.lke nationaliteit het hare bijdragen kan tot de algemeene beschaving in de richting van haar raseigenaardigheid. « De Socialistische Vlaming ». BELANGRIJK BERICHT Voor een volgende uitgave de belangrijke artikels: Flamingantisme en Marxisme, door een Vlaamsche socialist. ?$;%.' Is de socialistische partij van België Franschgezind? door V. d. B. Vuren'WIJ den rassenstrijd aan? Voor weitdfcden is riooltaal goed genoeg, door X. So«. en flamingantisme, door V. d. B., out woord aam L, L. Toen ons in Augustus 1914 het ontzettend nieuws toekwam, dat de oorlog klaard was, dat Luxemburg al was ingenomen, dat aan onze regeering eert ultimatum gestuurd was, stonden we geslagen als van de hand Gods. We waren allen het hart in en peinsden met angst en vrees op al het wee, dat voor de arbeidende klas ging voortspruiten uit zoo'n wereldramp. Velen onzer lieten zich dan ook uitsluitend medesiepen door hun gevoel. Ze dachten niet na over de oorzaken van het onheil, dat nochtans zoo wonderbaar juist was voorspeld door dë oud-me-dewerker der « Guerre Sociale », Delaisy, in zijn « La guerre qui vient ». Kon die man in de toekomst der volken kijken? Gewis, neen, maar door zijn bedrijf — hij was medewerker aan het financieel gedeelte van voorname Fransche bladen — kende hij beter dan wij, al de koordekens van 't Europeesch Jan-Klaas-senspel. Hij wist aan welk einde en door wie er getrokken werd. Hij kon oordeelen door zijn verstand; hij keek niet eenzijdig zooals wij, die zelfs in 't geheel niet keken, doch ons lieten medesiepen door de ontroeringen van het cogeiiblik, in plaats van met een nuchter geweteit het ware van de'logen te onderscheiden. Het dient gezegd te worden tot onze verontschuldiging, dat het ons zeer lastig gemaakt werd de waarheid te ontdekken tijdens dien patrio'tischen stormvloed. We kregen slechts één klank te hooren. Alle ernstige inlichting over den Waren toestand werd ons verborgen gehouden, en nog enkele uren vóór de beschieting van Antwerpen loog men ons voor : « Tout va bien ! », en, de « Nieuwe Gazet » schold uit voor lafbajtigen, al wie vrees koesterde en de wijk naar elders nam ! Wij ondergingen ten andere allen man of meer den invloed van onze omgeving. Wij ondervonden het besmettelijke van massabewegingen, al die wapperende vaandels, die zegekreten, die lofuitingen in vreemde bladen, brachten ons van streek. Het gevoel is een valsehe magneet, die vaak bij oorlogsgewoel, zelfs tot misdadigheid drijft. Toch moeten we erkennen, dat, zoo onze regeering met wijs beleid hadde gehandeld, er een België hadde kunnen ontstaan, een Belgisch Staats-verbond 'waarin door twee verschillende rassen eendrachtig kon worden saamgewerkt aan den gëmeenschappelijken bloei van 't politieke land.-ïrï' Onze- regeerders, verblind door hun Franschdolheid, door de hoop op een aanstaanden zege, die hun toelaten kon het Vlaamsch element te versmaden en voor goed te versmachten, bracht de Vlamingen slag op slag toe, vertrapte al hun verkregen rechten, liet hun den vuigsten laster toeslingeren, deed door haar censuur den Vlamingen alle recht tot zelfverdediging ontzeggen en ving zonder schromen of blozen, openlijk, en zonder zich te laten weerhouden door wet of rede, den strijd aan tegen onzen Vlaamschen landaard. Bij hoon en bedreiging kwam de tuchtiging der droge guillotien: Men trof Vlaamsche voormannen voor zoover die reeds in 't bereik waren der Haversche alleenheerschers. Men klonk ons daarenboven door stoffelijke en verstandelijke boeien aan de Fransche kuituur vast. Maar juist daarmede hebben de Vlaamschhaters hef'Vlaamsche volk een dienst bewezen, waarvan de waarde niet te schatten is. Het Vlaamsche volk, bedreigd met den doodsteek, deed een reuzenpoging. De onverschilligheid maakte plaats, bij velen voor belangstelling: zij zouden zich gereed houden tot bet geschikte oogen-blik daar was — bij anderen echter ontwaakte een nooit gekende strijdlust, die zonder dralen tot den aanval besloot tegen de dreigende burcht van 't Belgische Franskiljonism, van waar. reeds zoo lang geslingerd werd naar onze hoofden, met de venijnige schichten van smaad en laster. Ook bij de socialistische Vlamingen kwam de koele redeneering terug. Het streng logische van hun internationalistisch standpunt wees hun aldra den rechten weg. Zij zagen weer in, het ongerijmde van de Belgisch vaderlandsche leuzen, de onafweerhare gevolgen van den klassenstrijd, de dieper gelegen oorzaken van den ijselijken wereldbrand. De handelingen van de politieke buitzoekers, van de komedianterf'der demökratie, die, bij elke gelegenheid, volksgezindheid tegen eigen geluk weten te versjacheren en in de ergste tegenspoeden hun eigen voordeel weten te distileeren, bracht er niet weinig toe bij om ons terug te voeren voor den ^spiegel der waarheid. Onze Haversche regeering heeft door hare onverzoenbare houding, door haar misdadig drijven tegen als wat Vlaamsch is,, ons nationaliteitsgevoel zoo duchtig wakker geschud, dat zij er niet aan denken moet d* toestanden terug- in leven rte brengen, die heerschten in het voormalig staatsverband België. Dat zij er haar rouwbeklag (1) over make en zich op de borst kloppe: « Ik hebbe gedwaald ». Ha ! men wil ons verwijten dat we de hulp aanvaardden van den bezetter om een natuurrecht te bekomen, dat de Negers bezitten, dan als zij, onze eigen regeering, ons eigen gezinshoofd profiteere» wilde van een tijdelijke openbare meening, van eene vreemde overmacht om onzen landaard naar het hart te steken! Uw onbesuisde vermetelheid heeft uw spel verbrod, beste heeren. Gij loopt in uw drift het doel voorbij en loopt uwen stein-kop ten pletter. Wien- de goden verderven willen, slaan zij met blindheid! Jupiter, ouwe jongen, onzen innigen Vlaamschen dank! V.-d. B. (1) Nota der Redactie. — Onze geachte medewerker schreef dit artikel op oude doodsbrieven, met den pikzwarten rouwband er nog aan! Dat is nu de overmaat van het symbolism! IN D'EERSTE BLAUWE LUCHT De lente-zonne glanst In d'eerste blauwe lucht En drijft de nevels weg In looze, speelsehe vlucht. 't Is mij of 'k hoor nu al Het ruischen ran een lied Van liefde en genot Zacht kab'lend als een vliet. 't Is mij of 'k zie nu al Een gouden oogst die rijst En heel een vredig volk Met milde grepen spijst. En ginds van Belfort tot aan 't Vlaamsche Van Riga tot de Donau-mond...[strand Ginds vloeit een stroom van bloed en vaart de; Van haat in d'ijd'le ruimte rond...[9tem O vclkren, broïders... weg 't geweerl Geen strijd, geen haat... de wapens neer-I!25-2-1917.ƒ. De Kinder. " —= -—r- •tw""- -—"■- Iets over De Winne's % Boor arm Vlaanderen " Alhoewel ik Aug. De Winne's boek «Door arm Vlaanderen» (Nederlandsche vertaling van « A travers les Flandres ») een meesterlijk boek vind, — in dezen zin, dat dit boek het -meest aangrijpendste drama is, dat over Vlaanderen handelt, — kan jk mij onmogel jk vereenigen niet de enkele hieronder aangehaalde regels door hem neergezet op blz. 248 : «Aan het meerendeel der Fransch-sprekende Belgen schijnt Vlaanderen zoo onbekend als Australië. » Dit zou een te.eken zijn, dat deze zich weinig om Vlaanderen bekommeren, ware het niet dat duizenden Walen en Franco-Belgen een snoezig plaatsje in Vlaanderen bekleeden. En als ons land hen dan toch zoo onbekend is, waarom willen zij zich dan mordicus met Vlaanderen bemoeien, — ons een taal opdringen, die niet de onze is, onder voorwendsel, dat ons eigen belang zulks vergt? Australië is hun dus onbekend! Men kan er gerust bijvoegen, dat alle overige •landen, uitgenomen Frankrijk, la sainte France, hun eveneens onbekend zijn, wat zij gemeen hebben met het stamverwante Fransche volk, dat zich in 't algemeen nog zeer we.inig met aardrijkskunde bezig houdt en zich liever verdiept in uitpluizende studies over liefde en nog eens liefde! * # * «Zulks vindt zijn oorzaak in de taal, die deze provincie van het overig® der wereld scheidt. » Dat is zonderling, heel zonderling. Nederland spreekt dezelfde taal als wij en is nochtans niet van de wereld afgescheiden. Noorwegen, Zweden en Denemarken, landen met nog kleiner taalgebied, hebben beter onderwijs, betere sociale wetten, die daarbij beter uitgevoerd worden dan in vele sxoote kultuur-landen, — bezitten schrijvers, die door heel de wereld gekend zijn... Maar hier doet zich een zonderling ver-schijnsiel vóór... voor onze Franschspre-kende Belgen is de wereld... Frankrijk ! .v. * # . « En denken, dat uitzinnigen de kloof nog dieper 7villenmaken, door het gebruik der Fransche taal te bannen. » Datii» onwaarheid. Die u uitzinnigen u willen de Fransche taal niet bannen. Ze, durven alleen beweren, dat het onderwijs in de taal van het volk moet gegeven worden, dat het volk in zijn eigen taal moet bestuurd worden, wat, mij dunkens, heel logisch schijnt te zijn. » * # (i Het is -waar, dat de leiders dezer beweging vooral katholiekenzijn_ httgtn* veel verklaart. » Ontegenzeggelijk is het, dat het meerendeel der Vlamingen katholiek is, Hetgene volgens mij ook veel verklaart. — Als op honderd Vlamingen er 70 katholiek zijn, is het begrijpelijk dat zevent'g ten honderd der leiders ook katholiek zijn. En de „rootste verfran"chingsplaatsen in - Vlaanderen zijn nonnen- en pater-kloosters, die dan toch ook katholiek zijn... hetgene ook-veel verklaart in verband met Aug. De Winne's bewering, die hiervóór aangehaald is! (namelijk, dat hij niet genoeg over die zaken heeft nagedacht). • * » ' Met velen heeft De Winne dit gemeen j Vii denkt, dat de taal van Vlaanderen (en der provinciën Antwerpen, Lim-burg.Vlaamsch-Brabant en eenige plaatsen in I.uik en Henegouwen) met die van Nederland en Transvaal verschilt. Alhoewel de dialekten niet dezelfde zijn, — wat trouwens in geen enkel land het geval is, — is de algemeene naam der Hollandsche, Transvaalsche en Vlaamsche. dialekten : Nederlandsen. En hier in Vlaanderland doet zich het treurig verschijnsel vóór, dat het volk, de groote mas?a,. niets dan zijn dialekt kent. De Franskiljons willen dit verhelpen met ons de Fransche taal als omgangstaal op te dringen ; — nochtans zouden wij nooit Fransch spreken, maar wel zoo'n sport mengelmoes van Fransche woorden, erbarmelijk verminkt, die in Vlaamsche zinswendingen gestoken wor-den-. 'Ze hoeven slechts op de Mefr te wandelen om staaltjps van dH koeter-waal-.ch. te hooien uitkramen door enze deffi

Er is geen OCR tekst voor deze krant.