OEGAAK van het Nationaal Verbond der Christene Steen-, Cernent- en Ceramiekbewerkers van België ZETEL EN BESTENDIG SEKRETARIAAT : BOOM, KERKSTRAAT. 34. VSSSCI-ÎIJNENDE T"W"33 El WBKEN. AANKONDIGINGEN : Ï»BÎ2JS VOLGENS OVEREENICOMST. OPSTEL EN BESTUUR : Boom, Kerkstraat, 34. ABONNEMENTEN : Voor de leden . kostelnos Binnpnland . . fr. «.50 per jaa* Buitealand . fr. 4,00 » Twee Sonnetten of Klinkdichten. Met het oog op de christen-syndikale feesten te Gent op 12 Juli 1914. I. DE APOSTEL. Bij een voordracht van E. P. RUTTEN. 't Was of een bruske schok die duizend monden Met lamheid en verstomming had geslagen, Wen op 't verhoog hij steeg die 't dorst te wagen Wat recht is, recht te noemen onomwonden. Zijn stemme : een stille klacht om 's menschen zonden... Maar lijk het zwerk, na zwoele zomerdagen, Plots openscheurt en ratelende slagen Des donders dreigend ongeweerte konden : Zoo voer, door 't lijzig stemgemurmel, plots Een wilde wind en 't werd een woest gekîots Yan golven. Tôt opeens, vol zaalgen vrêde, Een meelijlach op 't rein gelaat verscheen, Lijk soms een zonnestraal bij droef geween Van wolken, zacht op aarde lcomt gegleden. II. FEEST-OPTOCHT. Ze stroomen toe, van 't allen kant, in dichte drommen, Hoor ! helle stemmen juichen hoog door blauwe luchten ; Zie ! vlaggen wuiven bij gezoen van zomerzuchten ; Kijk 1 maagden strooien allerwege milde blommen. Ze nikken op, die dag aan dag de nekken krommen, Met stralend wezen nu, bij doffe stapgeruchten ; En waar ze komen ziet men Haat en Wraaklust vluchten ; Hun zwellend liefdelied doet klokgebrom verstommen... En de oude stede droomt van lang verleden dagen, Toen 't poortersvolk, met vilte hoeden, kanten kragen, Na fel verwoeden kamp, weer toog ter zegetochten. Heil ! 't klinkt als eeuwen her : Wij dulden schimp noch schande I Het Vlaamsche volk, herlevend, legt weldra, weer vrijgevochten, Yôôr Christus Kruis zijn hoop ter toekomst vroom ten pande. A. S. I Vermindering van Werkuren. Een vraagstuk dat in de vakbeweging ook immer de aandacht gespannen houdt is het vraagstuk der vermindering van werkuren of beperking van den arbeids-duur.Geen wonder. 't Is den werkman niet genoeg een min of méér hoog loon te win- nen ten kost evan een overdreven getal werkuren. Wat geeft het hem zoo hij zijn huisgezin behoorlijk onderhouden kan, maar daarvoor van 's morgens, vôôr dag en dauw zich moet krommen aan den ar-beid tôt 's avonds laat, wanneer het don-ker reeds lang is ingevallen ?Zijn leven is dan nog geen menschenleven ; neen, dan staat de mensch nog een eind beneden het lastdier dat op tijd naar stal wordt gedaan om daar door de rust zijn verloren krachten te gaan herstellen. En dat een menschenleven oneindig meer waarde heeft,dan een dier en daarin oneindig meer recht heeft op voldoende rust, dit zal niemand durven weerspreken tenzij degenen wier rede schijnt verdrongen te zijn door winzucht en eigen-belang.Te lange arbeidsduur ondermijnt het lichaainsgestel, de voortdurende uitput-ting verzwakt den mensch die daardoor eene gemakkelijke prooi wordt van vele ziekten. En niet alleen het lichaam, maar ook de geest wordt er door geschonden ; het verstand is door den langdurigen ar-beid tôt bekrompenheid gedoemd, omdat die arbeid aan den mensch den tijd en den lust ontrooft om na het werk nog ken-nissen te gaan verzamelen in boeken of vergaderingen ; het huisgezin lijdt er door en het familieleven, omdat de vader in den huiskring maar enkel kan verblijven om wat te slapen en in de onmogelijkheid verkeerd zich aan het zoo belangrijk werk der kinderopvoeding te kunnen wijden. Zoo wordt door den te langen arbeids-dag den mensch in- en uitwendig geschaad, het huixsgezin getroffen. De samenleving moet daarvan den treurigen weêrslag voe-len.Vermindering van werkuren daar waar den arbeidsduur iets overdreven is, blijkt derhalve een eisch der rede te zijn voor de welvaart van het personeel, huisgezinnen en samenleving. 't Moet derhalve de eisch zijn van elk verstandig en rechtgeaard mensch. * * * Is het streven naar vermindering van werkuren in ons Verbond niet achteruit gebleven? In de Kempen werd in 1911 een krachtige beweging gevoerd voor het bekomen van een arbeidsduur van 11 uren daags. De beweging lukte. Op veie fabrieken werd daardoor 1 uur vermindering per dag bekomen, op andere — de minderheid — eene halve uur. De beweging in de Scheldestreek in 1912 voor werkurenvermindering was nog belangrijker. Daar werkten de steenvor-mers geregeld van 2-2 y2 u. 's morgens tôt 9 u. 's avonds. Om gansch de streek geluk-ten wij erin den arbeidsduur te brengen tusschen 5 u. 's morgens en 7 u. 's avonds ; hetzij eene vermindeiing van minstens 4 y2 uren per werkman en per dag. De twee bewegingen bewijzen dat wij VIERDE JAARGANG. 12 JULI 1914. NUMMER 14.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.