IDe Stem uit JBelgfe. Àboiiilein ut : 2&h *.->nr 3 maanden. Subsciipiiou t 2th. for 3 months. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts Voor H llahd : 1 fl, Voor Frankrijk. 2-50 fr. Voor de soîdaten : ls»h. of 1.50 fr. Sur** 1: 2t. RUSSELL SQUARE* LQNDON. W.G. VOOR GOD KN VADERLAND. Téléphoné: Muséum 267. —MMH———BBMgMM—■—HHIB IIMM ■ lit .M IVi'll——B—B8BBB—3rw*",,',^-^ggWHE| ■ ■ ^ 4de Jaargang, Nr. 27. (Blz. 1875-1882.) Oplage: «,4oo. VRIJDAG, MAART 22, I918. Registered at G.P O as a Ncwspaper 8 blz. iid. NOTA VAN DEN UITGEVER —Tôt ons spi/t kunnen we ditmaal slechts 8 blz. geven en zijn we dien tengevolge verplicht vele belangrijke artikelen, waarvan sommige reeds Iang aange-kondigd, uit te stellen tôt een volgend nummer. Toekomendc week, Paaschnummer, verschijnen v;e weer op 12 blz., al zien we nog niet hoe we dlen geldelijken last gaan gedekt krijgen. Wij vragen daarom aan onze jongens in 't leger wler inschrijvingsgeld achterstallig is,—en aan wle we, laatst van allen, een mailing sturen, ons hun verschuldigd bedrag in te zenden. Voor volgend nummer wachten o.a. : Men-gelwerk, In tnemoriam Spaeninckx, Oproep aan de Middenstanders, de Studie van Chaucer. eene Studie op R. H. Benson, Gedichten van E. P. Hilarion, Boekenniewns. Taalhumor, Sol-datenpennen, lezing door E.H. Cyriel Verschaeve over " Judas," enz. De Waarborg der Internationale Overeenkomsten. IV.—Pauselljke Medewerking. Deze beschouwingen moet ik even Oriderbreken. Vroeger bad ik reeds de gelegenheidi het gezag in te roepen van Louis Renault en dit zal niet de laatste maal zijn ; doch, eilaas, voortaan ge-paard met de fierinnering aan zijn dood. De wereldberoemde jurist is dien 8 Fe-bruari ter ziele gegaan, en het past dat wij op zijn graf de hulde onzer hoog-schatting en bewondering neerleggen, Hij heeft zijn naam gehecht aan het ver-maarde werk der systematisatie van het internationale recht, waarvan hij taeraar was te Parijs, in dezer hoogeschool en in de "Ecole libre des sciences politiques." Hij had het genoegen zijn leer, steeds voorgedragen met de uiterste dui-delijkheid en nauwkeurigheid, grooten-deete te zien opgenomen in de recbter-lijke praktijk van nagenoeg al de Staten der moderne wereld. Zijn naam is vooral verbonden met de internationale conferenties der laatste dertig jaren, en het te inzonderheid te danken aan zijne medewerking in het opstellen der redits-regelen, aangenomen in de Haagsohe vredesconferenties van 1899 en 1907, dlat deze laatste in overeenstemming werden gebracbt met de overgeleverde beginse-len der katholieke godgeleerdheid. Hij was het 00k, dde de Inleid-ing schreef voor het Règlement van het oorlogs-recht, uitgegeven door den Franschen generalen staf. Niemand zal het dan 00k verwonderen, dat een man van zoo-veel gezag meermaalts werd benoemd tôt scheidsrechter in de internationale ge-schillen. Hij hechtte veel prijs aan de instelling van het scbeidsrecbterlijke Hof te 's Gravenhage ter voorkoming van den' oorlog], dtoch hij was weinig optimistisch gestemd aangaande de praktische uitvoerbaarheid van een VoJ- kerenibond. —R. I. P. * * * Het liigt in eenieders wenschen, en zoo wel de sociale als de moreele toe-stand der huidige werelld schijnt het te vereischen, dat de band tusschen de volken een poldtieke en rechterlijke be-krachtiging zou erlangen. En daarvoor —zooals wij in vorige opstellen poogden aan te wijzen—kan geen betere grond-slag gevonden wordien, d'an de internationale regeling, wellke in 1899 en 1907 door de twee vredesconferenties van Den Haag werd uitgewerkt. Noodig is nocbtans, dat deze aange-vuld wordie door twee zakelijke toevoeg-sete1: vooreerst moet het onderwerpen der voorkomende gesohillen aan Jiet sdheidsrechterlijk Hof verplichtend ge-maakt worden door een stelsel van moreele, economische en militaire maait-regelen van bekrachtiging. Daarover handelden we in ons vorig artikel. Dit is ecbter nog niet volldoende. Om aan de internationale wetten en aan die uit-spraken van het wederlandsch scheids-gerecht een volkomen werkdaddgheid te s'erleenen, is de medewedcing van het Pausdom niet enkel n-uttig, maar nagenoeg onontbeerlijk. Zonder de mede-halip van den H. Stoel zul'len nooit de internationale wetten een genoegzaam gezag noch een genoieigzame bekendheid verkrijgen ; zonder diie medewerking zal het Hof van arbitrage geen toereikende waarborg van reohtvaardi'gheid en zijne eischen tôt bekracbtigingsmaatregelen geen voldoende kracht hebben ; zonder die medewerking eindeliijk bestaat er geen hoop, dat er een oprechte en duur-zame vrede kan gesloten worden ; en het zou mrtteloos zijn een Volkerenbond te stichten, indien rnen in 't ontwetpen daarvan. den vredevorsit voorbijzag : zia. daar beweringen, ^Ike de overtuiging ons afdwingt en welke wij beknoptelijk zulllen toel'ichiten. Wij doen dit.niet met de bijbedoeling om zijdelings te ijveren voor de Katholieke Kerk. Wij verwer-pen trouwens de wehvfllende medehulp van andere kerkgenootsohappen niet ; doch wij beweren, dat allen, wie zij 00k zijn mogen, die de kansen van niemve oorlogen en hunne gruwzaamheid wilffen verminderen, zich bij de katholieken eene positivistische, eene zoogezegde wetenschappelijke en vooral eene sub-jectivistische van ICant, om niet te spre-ken van het immoralisme van Nietzsche. Daar zij allç God buiten rekening laten, hebben zij geen waren grondislag voor eeruge verpliichting en kiinnen derhalve aan de wetten geen bindend karakite.r verleenen. Doch stellera we, dat raen het daarover onder de bescbaafde volken Eene niet-gepubliceerde teekening van Van Dyck. In het British Muséum wordit eene teekening bewaard van Van Dyck, eene studie namelijk voor eene Maria Jl^igd'alena,—die wij wel de moeite waard vin-den hier een oogenblik të bespreken', le meer daar deze teekening tôt hiertoe niet benuttigd geweest is voor étudie. Het is een teekening rechtstreeks naar de natuur, naar een zijner modellen die herhaaldelijk in zijne werken voorkomt. De handigheid van den meesteT is uit iederen, trek op te maken. Nog ligt er na-tuurlijk ''s meesters distinctie nret in : dees is dé "eerste aanzet en daarna zal hij er zijn eigen kunstvoelen weten in te verwerken. De meester heeft een houding gezochit, en niets dan de houdinig in teekening willen vastzeitteni. Let : de hand is er niet eenmaal bij-geteekend. En de draperie, waar Van Dyck zoo bekoorlijk sterk in is, bllijft eenvoudig : 't geldt de studie eener posé, meer niet. Maar wal'k eene vaar-digheid ! moeten aansluiten om in de bovenver-melde aangelegenheden de a'Jlerkost-baarste hulp van den H. Stoel te vor-deren. Het welzijn van het menschdom moet allen sectegeest tc't zwijgen bren-gem.t. Het past op de eerste pliaats, dat de ŒI. Vader vertegenwoordigd zij op die vergaderingen en in die conferenties, waar de intemationale "wetten" en "regelen " gestemd worden. Voor eenige dagen hield men in eene kerkzaail te Kantelberg een bijeenkoimt, om het stichten van den Volkerenbond te bespreken, en men drong er op aan, dat de uit te vaard'igen internationale wetrten in overeenstemming zo-uden gebracht worden met de beginselen der zedenileer. Doch een der leden viel den spreker in de rede met deze vraag : " Welke zeden-leer? d'e uwe oî die van Trotzky?—In-derdaad, tegenwoordig zijn de begrippen omtrent de moraali zeer uiteenloopend ; er is eene niuitsmoraal van Bentham en eene van Stuart Mill, eene evolutionis-tische van Spencer, eene onafhanikelijke, eens wordt : de te sitemmen wetten zul-len moeten berusten, niet op het drijf-zand van gekunsitelde moraalis'telsels, doch op den heohiten bodem der christe-Jijke zedenileer, welke trouwens de ware uicdrukking is van de louter mensclu'-lijke. Nu is het echter een erkend feit, dat geen stichiting, geen kerkgenootschap een zoo voMedig en uitgewerkt stel van rhristelijke moraalbegrippen bezit als dte Katholieke Kerk. Werkelijk nochtans, wij erkennen het, sluiten de geloovige protes'tanten ïich wel aan bij d'iezeltfde zedfenleer, maar over hiet algemeen hebben zij van de "studie " der rnoraaJ— die eene ware en moeilijke wetenscha.p is—geen werk gemaakt. Daarbij komt nog dit : sedert eeuwen hebfcen de katholieke geleerden zich bepaaldelijk toege-legd op die wetenscha>p met betrekking tôt den oorlog. Reeds de H. Augustinus en St. Thomas legden daarvan den grondslag. welke later door mannen als de Victoria, S'uarez en aanta'l andere, in bijzondere verhandelingen werd uit-gewerkt e* trader toegelicht. Kan men, zao vragen wij, in het opstellen van internationale ooflogs- en vredewetten, de hulp ontberen van juist dit eenig kerkgenootschap, dat zich steeds met den groo.tsten îjver en den besten uit-slag op dit vak heeft toegelegd? Wij geven het gaarne toe : uit dit feit alleen vioeit nog niet de noodzakèilijk-heid voort, dlat afgevaardigden van den H. Stoel zouden' mediewerken aan net vaststellen der internationale wetten ; 00k zonder hen, en wel door leekan, werd het deugdelijk oorlbgsre^i«ment der Ilaagsche Conferenties in overeenstemming gebracht met de christelijke moraal. Wij hebben dit n'amelijk te danken aan rechtsgeleerden, zooaîis den p^s overleden jurist Louis Renault, wier beginselen met een christelijken geest waren doontrokken. Doch die gelluk-kige omstandigheid waarborgt met de toekomst, en daarenboven het is niet voldoende, diat de wetten op zich zelf goed en deugdelijk zijn ; zij moeten oox een genoegzame duidelijkheid hebben en vooral zij moeten behoorlijk uitge-\'aard'igd worden en de noodige aohting genieten bij het publiek, wat bezwaarlijk kan verwaeht worden, zoo de m.edewer-kimg van den H. Stoel d'aarbij ontbroken heeft. Laten we dit eens nader staven door de lotgevallen van de Haagswhe' vredesconferenties, welfee ten doel had-den meer eenheid te brengen in het oor-logsrecht. Meermaials is men daar niet gekomen' tôt overeensitemming. ofwel werd deze verbortgen onder vage en dlub-belzinnige bepalingen, voot velerlei toe-passing vatbaar. De Mogendhéden had-den wel dit "oonlogsrecht " geratificeerd en zoogezegd als eene " lex scripta " aan-genomen. Niemiand evenwel heeft er voor gezorgd, dat het 00k werkelijk in al de Staten als leiddraad bij de onvoe-ding der officieren werd opgelegd. Enge-land en Frankrijk vaardigen Reiglemen-ten. uit in overeenstemming met de TIaagsohe oorlogsregeling. Doch niet Oostenrijk noch Duitschland. In dezen laatsten Staat .hebben de niilitairen, zelïs in tegensipraak met hunne eigen rechtsgeleerden (b.v. Zorn, Das Kriegsrecht zu Lande, 1906, blz. 41), aan het Haag-sche legerreglement zijn bindend karak-ter ontzegdi. Wel maakt het Duitsche leerboek voor oorlogsrecht, in 1Q02 uit-gegeven door den Generalen Staf, onder den titel: " Kriegsbrauch im Lands-kriege," melding van de Ilaagsche regelen, doch. de commentaar, die zij er op geven, verschilt in vête plaatsen van de toeliichting van den Fransohen Generalen Staf. De Duitschers heb-ben eenvoudig die regelen ge'ezen door den bril van hun "privaat onderzoek." F.en voorbeeld : In de "Inileiding" van het TIaagische Règlement achten het de Hooge Verdtagsïui tende Part: len nuttig te verklaren, "dat... die bevolkinigen en de o'orlogvoerenden verblijven onder de bescherming der beginiseTen van het vol-kenreclit, zooals die voortvloeien uit... de wetten der ■menscbéln1'he''dl en de eischen van het openbare reahtsbewr:st-zijn." De Fransche toeliohiting neiemt dit letterlijk over en legt er den niadlruk op, dat "les populations et les belligérants restent sous la sauvegarde... des principes du Droit des gens tels qu'ite résultent... des lois de l'humanité et des exigences de la conscience publique." Maar de Duitsche gieeft daarvan eene zeer afwijkende "ouvaiting " : zij waar-schuwt lieveir de officieren "vor ubertrie^ ben humanitiiren Anschauungen " ; zij beweert, dat "der Krieg eewisser Hirten nicht entbehren kann " en dat "vielmehr in ihrer rlicksichtl'osen Anwendmne die eiinzig wahre HumanitSt lieet" ! ! Iîreng dan ail een weinig christeliikheid in de oorlogswetten ;" C'est déi^espérant," zou Louis Renault zeggen. En meest al de bepalinigen der Duitschers ziin met dpn-zeljfden heidensohen dieesem doortrok-ken. Waar de Franschen zeggien. dat " tout belligérant doit se montrer généreux envers une population oui, à l'approche de l'ennemi, se soulève pour la défense de son sol," weten de Duitschers van niets anders te spreken dan van "Hàrten " en- dondteren tegen allertei "Humanititre Ansprljche.v Men kan dan 00k beweren, dlat de hoofdschuld der gepleegde gruwelen in België nog mtear berust op de scribenten van den Duitsohen G'eneralen Staf dan on de so1-daiten zelf : dezen hebben eenvo"^;e de barbaarsche regelen van hun "K'ier's buoh " toegepast : s<v"s 'r"r ~ een schreef buiteo gegaan, zonr"e

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.