2 (Van de verzameîing h!z. 840) . „. Ij^E STEM UIT BKLGIE. boren godsdienstigheid der menschelijke ziel. En weerom dat licht des geloofs gffMHN hèl- : derder in hem, omdat hij een tijdperk van geloofsvervolgmg heeft doorleefd, en het ge-loof van zijn aardsche bijkomstigheden heeft gelouterd in het bloed van zijn voorgesiacht, want niets werkt zoo fel door, en zoo lang na als het bloed. Dit juist is het edele ken-merk van het gelooi m Engeland dat de Engelsche katholiek het geloof ïief heeft om. het geloof zelf, spijts de moeilijkheden voor het geloofsleven. Het geleof van den katholieken Engeischman is niet vereenzelvigd met de politiek, noch met wereldsche voordeelen, noch verzwakt door den slenter. Hij zal noojt en voor niemand' zijn katholieken titel ver-duiken, zelfs wanneer hij practisch geen goede katholiek is. Hij zal nimmer kritiek uitoe-fenen of kritiek gedoogen over zaken van geloof, geen liberaie stelling innemen, neen zijn geloof is zuiver en eenvoudig een onder-werping, zonder meer aan de waarheid. Zelfs in de duisterste oms_iandigheden als deze oor-log zal zijn volstrekte onderwerping aan den Paus niet een duimbreed afwijken, en daar-aan zouden / veel Belgen I. een /. les kunnen nemen. De houding der Engelsche katholieken tegenover de neutrale houding van den heiligen Stoel in dezen wereldoorlog/ is effen-af prachtig, en de bisschoppelijke brieven over den Paus zijn magistraal. Ik ben tôt de overtuiging gekoinen dat het Belgisch katholiek geloof te veel van zijn eenvoudige en ootmoedige bovennatuurlijkheid heeft op-gegeven en dat wij terug moeten naar de innigheid van 't katholiek geloof. Zeker en vast die zuiver kat}iolieke werking sluit sb-ciaal, politiek, opvoedkundig of wetenschap-pelijk werk met uit, maar de grondsteen moet eerst diep gemetseld, zooniet het gebouw stort ineen. Is het niet juist datgene waar-van wij het Duitsch katholicisme beschuldi-gen? Een zuiver katholiek geloof, wie riep er ons meer naar .erug dan wel zijne Heilig-heid de Paus Plus X? Het geloof kan ber-gen verzetten, laat ons dat nooit vergeten. Wat wij van de Engelsche katholieken kunnen leeren? Veel onzer Belgen verstaan niet waarom de katholieken in Engeland kerkdfcurgeld beta-len. Zij denken wel aan onze koddige stoel-tjeszetters in Belgié, maar geraken er toch niet wijs uit. Dat betalen van kerkdeurgeld is het practisch middel waardoor de katholieken in Engeland voldoen aan het daar bestaande zesde gebod van de heilige Kerk, waardoor elke katholiek, in de maat zijner vermogens, gehouden is in geweten, om de kerken, de geestelijken te onderhouden. Wij denken er niet genoeg aan wellicht dat in Engeland de katholieke kerken, scholen en priesters de missie vormen, door het katholiek volk onderhouden, zoodat de katholieken werkelijk kunnen zeggen '"t is mijn kerk, Jt is mijn school, 't zijn mijn priesters." Dat is al het werk van de penny, lijk onze Leu-vçnsche hoogeschool bij voorbeela\, Daarbij betaalt de Engelsche katholiek wekelijks een sommetje, buiten dat Zondaggeld. Van 4aar ook die inrichtingen "socials, danoes, whist drive " en andere meer, ailes ten bate van de katholieke missie, en tevens ten bate van de "congrégation" of de katholieke gemeen-schap die daardoor rneer samenleeft, voelt, denkt en lieft. Dat geld dat wekelijks wordt ingezameld, houdt de katholiek af van zijn cfàgloon als 's priesters geld en 't ligt dea Zaterdag namiddag gereed, en dat mist nooit. De godsdienst immers is een onontbeerlijlc bestanddeel van een maatschappij. De godsdienst heeft zijn "bedienaren en 't is elemen-tair recht dat de bedienaar van den gods-. dienst voor zijn werk worde betaald overeen-stemmig met zijn maatschappelijken stand. In België wordt de priester, als een schade-vergoeding voor de kerkelijke verliezen on-dergaan tijdens de Fransche Revolutie, dank zij een Concordaat, eenigszins door het Landsbestuur betaald. Er bestaat een be-grooting van eerediensten en ook het Landsbestuur helpt mede aan het bouwen der kerken. Verders, is de aalmoes, den priester gegund, voor de kerkelijke diensten, als huwelijken, begravingen, enz., eene milde, ingezien de overleveringen van het volk. In Engeland bestaat er van dat ailes niets of weinig. Zoo heeft de katholieke kerk in Engeland, na al hare fundatlën met de Hervor-ming te hebben verloren. slechts de vrijheid (een aanzienlijke evenwel), zich stoffelijk in te richten dank zij de liefdadigheid van het Engelsch katholiek volk. De schoolwet echter is prachtig. De priester moet voor-zien in het schoolgebouw, en hij heeft het recht uitsluitelijk katholieke leerkrachten te kiezen, wier jaarwedde door den Staat of beter de "Education Board " wordt betaald. De priester is w«zenlijk de " schoolmanager," mits enkele algemeene voorschriften die met de godsdienstkwestie niets t© maken hebben. Veel zou er daar over te zeggen vallen, met het oog op onze kerkelijke en onderwijsin-richting in België. Het zou mij echter te ver brengen en het ware ongelegen daar nu dieper in te gaan. Zonder in iets de katholieke Belgische liefdadigheid te verkleinen, wil ik toch onze Belgen opmerkzaam maken op deze nieuwe werkwijze van Engelands onovertroffen liefdadigheid en vrijgevigheid, er op wijzen waarom die nederige Engelsche katholiek onze bewondering waard is, omdat hij, blijmoedig en grootmoedig, ook zijn zuurst gewonnen penning over heeft voor de rechten van zijn katholieken godsdienst. Wat wij van de Engelsche katholieken kunnen leeren ? De liefde tôt den priester, de kinderlijke liefde tôt den katholieken "father." Voor-eerst het woord "father" is zoo rijk in geestelijken zin, dat ik geen "mijnheer de pastoor of de pater " meer hooren kan, en er in verheugd ben omdat mijne Belgen hier mij "vader" noemen. De priester is inderdaad de vader van het katholiek volk ; want, zonder nog te spreken van zijn materieelen invloed "door de sakramenten baart en voedt hij zifi, leidthij zeïlbor het leven tôt den dood, en tôt den hemel, als zijne kinderen. De priester is een menscl^îhet zijn eigen gebre-ken aïs me^chjV'^aar dbor het merkteeken des priesterachaps, blyft1 hij altijd, voor het oog vairhet geloof/een ândere Christus. En juist dit merkteeken van het priesterschap onderscheidt de Engelsche katholiek altijd in al zijn woorden en daden. In Engeland door de eeuwen henen heeft de priester zoo diep gewerkt in het vleesch en bloed der katholieken. Wee hem den onbezonnen, die zich aan den priester vergrijpt, 't ware een revolutie, veel erger nog dan de revolutie die de borstelleurders van Clercken, of de Nieuwe Marktenaars van Roeselaere, of de visschers van Oostende zouden op touw zetten tegen wie hun priesters beleedigt. Is het niet een wonder dat de katholieke priester de eenige gevolmachtigde is op de ruwste elementen der bevolking? Is het geen zeker bewijs voor de démocratie der katholieke Kerk? De Engelsche katholiek put zijn grooten eerbied voor den priester uit de zuivere bovennatuurlijkheid van het geloof, en gaat tôt hem als den advokaat en den geneesheer. Eene Engelsche "katholieke parochie gaat veel huize-lijker om met den priester als een Belgische. Als er iets scheefs zit, of iets scheelt, de moe- , der zegt : "I will talk to the priest." En dat brengt ailes in orde. Die priesterlijke invloed zal aan enkele bevooroordeelden autocratie toeschijnen. Gezegend is de autocratie uit de liefde geboren. Het is mij nu zoo dikwijls gebeurd katholieke "tommies" te ontmoeten en telkens vragen zij mij : "Father, do you know our parish priest? Your rever-ence, sure, he is a fine gentleman." En als ik hun vraag wie hun paçish priest is, van welk dorp zij afkomstig zijn, dan gebeurt het wel dat het Zuid lerland is, of Noord Schot-land, of West Engeland. En zoo groo-t is hun ingenomenheid met en hun vereering voor hun "parish priest" dat zij maar niet kunnen verstaan hoe ik hem niet kennen zou hun "fine gentleman.* Zoo hadden de Griek-sche geloofsgemeenten den fceiligen Paulus lief. En hier zou ik wel kunnen de vraag stellen : " Hoe ver staan wij in België met de zuiver bovennatuurlijke liefde voor de waar-digheid van het priesterschap? " Ik durf niet daarop te antwoorden. Wat wij van de Engelsche katholieken kunnen leeren ? De plechtigheid der avonddiensten. Niets is zoo verdrietig als de Zondag in Engeland, zeggen veel Belgen, zonder zich ooit de ware vraag te stellen: "Is het plezierig Zondag-leven in België, wel een echte Zondag? " Want, wat den Belgen niet zou gaan 't is dat men den Zondag geen pintje pakken kon. Het pintje pakken is een oude Belgische deugd, laat ons zeggen ondeugd, als wij er op denken dat in België.in vredetijd meer geld verdronken werd, en meer levens kapot gemaakt door den drank, dan da't wij geld en levens zfcllen betalen voor dezen oorlog. En zeggen dat onze volksvertegenwoordiging aan die drankplaag niet durft roeren, uit vrees voor de kiezingen. En ne mensch zou dan nog niet mogen zeggen dat de politiek rot was. Natuurlijk in dien Engelschen Zondag ligt er heel wat puritanisme, of pharisaisme zoo gij wilt. Lang slapen, veel eten, gazet lezen, thee drinken, naar den avonddienst wandelen, weêr eten en slapen, rusten wel het lichaam uit, maar de ziel heeft er maar weinig aan. Is de Zondag ingesteld als een rustdag, hij is ook de dag des Heeren, de dag om wat zon te laten glooren in de ziel. Maar op het vasteland is de Zondag als rustdag te veel verloren gegaan. Ons volk neemt de voormiddag als Gods morgen en den namiddag als zijn namiddag. 't Kan ook maar moeilijk anders. Het verwondert me dat onze democraten in België van welk kleur ook, die strijden voor den achturen arbeid niet werken om lijk Engeland den Zaterdag namiddag rustdag te maken. Dat ware een ideaal en veel beter dan die afschuwelijke Maandagavond, in 't leven geroepen door den -nadorst van 't verbeeste volk, door de brou-wers en de herbergiers. Ja ook Engeland drinkt, en de vrouwen drinken. Maar dat bewijst dat drankregelingen geen drankduivel _ temmen kunnen. De drankduivel moet bij de hoornen gevat en de twee hoornen zijn de politiek en het drankkapitaal. De vrije Zaterdag-namiddag ware een uit-stekende dag voor de sociale, politieke, weten-schappelijke vergaderingen die wij nu op den Zondag namiddag en avond moeten houden, en zoo ware de Zondag een rustdag, een dag voor ontwikkelende lezing, en voor gods-dienstoefeningen. 't Is een ideaal, maar 't heeft het groot voordeel simpel te zijn voor toepassing met menschen van goeden wil. Dan ook zouden de Zondagoefeningen niet moeten plaats grijpen om twee of drie uur, met de aanwezigheid der oude peetjes en meeties, maar we zouden kunnen plechtige avonddiensten houden lijk hier in Engeland, en de predikant zou niet te vierklauwe moeten prediken, bang dat het volk uitloopen zou, zoo het een half nur duurt. Het verwondert me evenwel dat de Belgen die 's Zondags, ze zeggen hetzelf, meestal niet weten wat gedaan met hun tijd, zoo weinig naar die katholieke avonddiensten gaan, alsof het heilig Sakra-ment niet het middelpunt wezen moest van ons geloofsleven. Met één woord, we kunnen van de katholieken in Engeland leeren meer te leven van en door ons geloof, geloofsfierheid, en kinderlijke godsvrucht, loutere bovennatuurlijkheid.Pater L. J. CallewAert, O.P. VOOR DE VVEST-VLAMÏNGEN. Men vraagt ons of we niet voor de West-VIamingen wiHen doen wat we voor de Kempische iôngens deden : eene bijzondere bladzijde met Westvlaamsch nieuws en Westvlaamsche lijsten. Zeer gaarne zullen wij het doen : op voorwaarde dat wij meewerkers genoeg hebben die nieuws en lijsten insturen. En indien er iemand voor de bladzijde wou hoofd-opsteller spelen ! Een Vlaamsch antwoord aan Mr. Asquith. Uit de Rede van den Duitschen Rijkskan-selier weet men thans, dat Duitschland "ten gunste van de Vlamingen waarborgen ver-langt voor een gezonde ontwikkeling op den grondslag van hun Nederlandsche taal en karakter, in overeenstemming met hun rijken aanleg." De loop der gebeurtenissen is niet te keeren, voegt von Bethmann-Hollweg erbij : "Duitschland kan den lang verdrukten Vlaamschen volkstam niet weder prijsgeven aan de verfransching." En nu vraagt de Engelsche Eerste Minister, Mr. Asquith, in zijne op Maandag io April, in Lancaster House, uitgesproken redevoe-ring, " wat we Vlamingen zelf denken van het vooruitz'icht dat hun door die woorden geo-pend wordt." Dat is eene wijze vraag, die volkomen overeenstemt met de edelhartige politiek, welke nooit hare macht heeft willen gebruiken om kleinere volken in de ont-wikkelihg van hunne stambelangen te onder-drukken of zelfs te belemmeren. Men zal erkennen, dat "De Stem uit België," alhoewel een Vlaamsch orgaan, zich zooveel mogelijk heeft onthouden van het bespreken van kiesche onderwerpen aangaande onze Vlaamsche belangen. Uit liefde tôt het ver-drukte vaderland en ter wille van de een-dracht onder aile landskinderen in deze be-narde oorlogsmaanden, werd geen polemiek gevoerd tegen artikelen in Engeland, Frank-rijk en Holland verschenen, waarin soms op bedenkelijke wijze over de Vlamingen werd gesproken. Nu echter de Engelsche Premier zelf van ons eene uitspraak schijnt te verlan-gen, willen wij hem met allen eenvoùd en in de bewustheid van ons vaderlandsch recht van antwoord dienen. Wat wij denken van de hulp, die Duitschland ons aanbiedt tôt bevordering van onze ras- en taalbelangen ? Wel, dat is heel eenvoudig. Wij stellen niet het minst betrou-wen in de hulpvaardigheid der Duitschers. Al lagen er nu tusschen ons en hen geen • plassen bloeds,' geen lijken noch puinen, toch zou eene regeenng, die de Poolsche taal en het Poolsche volk aanhoudend verdrukt heeft, nooit de aangewezen beschermer kunnen wor-den van een volk, dat in aile vrijheid en naar eigen goedvinden zich wil ontwikkelen : "Non tali auxilio !" Wel is het waar, dat de Vlaamsche stam in België voor zijne taalbelangen en zijn hoogeren opbloei eene betreurenswaardige belemmering heeft oodervonden, en geen ware vrede zal er in ons vaderland, zoolang de slagboomen niet worden weggenomen. Maar om tôt dit gewenschte doel te komen, ver-langen wij niet ae inmenging van een vreem-de macht. Zoolang onze provinciën bezet blijven, geven de internationale wetten aan « onzen vij and niet het recht om onze staats-instellingen te veranderen ; het oprichten van een Vlaamsche hoogesehool, ih deze omstan-digheden, keuren wij daarom af. En voor de toekomst kunnen wij ons geene ware onafhankelijkheid voorstellen die zou samen-gaan met een recht van Duitschland of eene andere natie om in te grijpen in de zaken van onze binnenlandsche huishouding. Ons betrouwen stellen wij allen op de wijs-heid van ônzen koning en van onze regeering. Het bloed dat ook onze zonen hebben gestort voor het gemeenschappelijk vaderland, zal wel, naar wij verhopen, een losprijs zijn voor onze ontvoogding. De belemmering komt niet van Engeland ; zij komt niet van Frank-rijk. Na de onschatbare hulp, door deze edelmoedige lani^en ons in het ongeluk ge-schonken, wenschen wij nog ruimschoots ons deel te hebben in de vruchten hunner weten-schap en hunner leterkunde. Het zijn vrien-denvolken, en zullen het blijven. Onze tegenstrevers wonen binnen onze landspalen ; het zijn veel minder onze Waalsche broeders, dan wel de onverlichte Belgen, die door hunne onkunde van de volkstaal en door het misbruik der taalvrijheid, de Vlaamsche Provinciën willen losrukken van den Nederland-schen stam, om deze als ontfleurde twijgen, tegen hunne natuur, te entea op vreemd ge-was. Er zal eens moeten bepaald worden, of de vrijheid van het taalgebruik, in onze Grondwet geschreven, mag misbruikt worden tôt het uitroeien van ons Dietsche volksbe-staan. Er zijn gevallen, waarin de ongere-gelde vrijheid heenvoert naar den ondergang : " C'est la liberté qui tue, et la loi qui sauve," zeide Lacordaire. Er dienen wetten gestemd te worden, die den Vlamingen het voortbe-staan verzekeren ; die hun zal toelaten om het .zwaard, waarmee zij aanhoudend in een onvruchtbaren strijd hunne vaderlandsche rechten moesten verdedigen, zullen kunnen verruilen met het truweel, ter opbouwing van hunne Dietsche beschaving, hunne Dietsche taal en hunne Dietsche wetenschap. Daarom verlangen wij ook, dat ons geene verwijten van ontrouwheid aan ons vaderland zouden toegestuurd worden, wanneer wij tôt ons eigen nut de banden van broederlijkheid met onze taalgenooten uit het Noorden nau-wer willen toehalen. De rampen van dezen oorlog hebben nogmaals getoond wat schatten van liefde, toegenegenheid en hulpvaardigheid opgesloten zijn in het hart onzer Hol-landsche stamgenooten. Het is de wensch, dat wij, zonder van verraad verdacht te worden, zullen mogen putten uit de schatkist hunner tennis en hunner wetenschap. Ons eigen Vlaamsche taalgebied is eng, maar aan-gesloten bij dat van Noord-Nederland zal het een aanzienlijk gewest vormen, dat met onze Waalsche broeders en met de andere natiën van Europa zal kunnen wedijveren in het vreedzame tornooi der geestelijke ontwikkeling en der verstandelijke beschaving. Mr. Asquith wenscht misschien ook te weten, wat wij denken van de "samenwerking met onze oostelijke buren," met de Duitschers, zooals hij zegt, "die onze kerken hebben ver-brand, onze steden hebben geplunderd, onze velden hebben verwoest en onze vrijheden met voeten hebben getreden." Hùnne broe-derhand kunnen wij vooralsnog niet sluiten in de onze : te veel bloed kleeft er aan. Maar wij zijn christenen, wij strijden tegen den haat, en hopen tegen de hoop in, dat eens dat volk zijn hoogmoed zal neerleggen, ons schadevergoeding zal schenken en om vergif-fenis zal smeelien. Met dat volk hebben wij ovexigens rnedelijden, omdat het zoo deerlijk werd bedrogen ten onzen nadeele. Zullen er dan geen tijden komen, waarop de schelpen van hunne oogen zullen wegvallen en zij den afgrond van zedeloosheid, van slavernij en rampen zullen zien, waarin de Pruisische overmoed hen geworpen heeft? De Engelschen hebben bij den mond der Theems het leven gered der Duitsche kindermoordenaars ; zouden wij later weigeren redding te bieden aan een bedrogen volk, dat minder schuld heeft dan zijne regeerders aan de wandaden in België gepleegd? En zouden wij dan we-derkeeçig niet wederom mogen genieten van de gaven der christelijke wetenschap. die toch honderden Duitsche en Oostenrijksche katholieken ons kunnen aanbieden tôt verrijking onzer kennis? De ingekankerde haat tusschen volken is onzalig en zou overigens strekken tôt ons eigen nadeel. De Duitsche inval in België heeft diepe wonden geslagen in ons hart, maar dieper zetelt nog bij ons het bewustzijn onzer christelijkheid. Ook wij dus begeeren van Duitschland niet het bedenkelijk geschenk van een "Nieuw België": wij zijn gehecht aan het "oude," en willen dat bewaren en verbeteren in Vlaamschen zin. En wij verhopen ook dat Bethmann's woorden en der Vlamingen ge-trouwheid menige Fransquiljons bekeeren mogen. —o De Ramp van de "Sussex." UIT EEN BRIEF : "...Madame, ik kan het waarlijk niet beschrijven welke angstige oogenblikken wij beleefd hebben : zoovele uren den dood voor oogen gezien, negen uren lang tusschen hoop en vrees geleefd. Madame, gij hadt het moeten zien hoe dat de menschen toch gebeden hebben om te mogen gered worden !... O, ik zou moeten vertellen van 't ongeluk, maar ik kan bijna nog niet van ontsteltenis en ontroering. De zei tegen ons meisje : "Bezie eens de reddingsgordels tegen dat er schipbreuk is ; dat moet wreed zijn als ge daar naar pakken moet!" En geen vijf minuten nadien stonden wij er ook mede aan. En negen uren lang hebben wij de gordels aangehad. Nu, als het ongeluk gebeurde, waren wij binnen het schip. Al met eens hoorden wij een groot gekraak, en al de menschen seffens naar boven geloopen, al schreeuwen en tieren, en elk naar hun kinders gesnakt ! Gelukkiglijk wij zijn allen te samen geble-ven.Zoo, als wij boven op het dek kwamen, zagen wij niets dan menschen die begonnen op de reddingsbootjes te vluchten. Maar die bootjes waren algauw vol en wij stonden daar als aan den grond genageld. Wij wisten dat wij moesten vergaan en wij hebben ons al te gader gehouden en we zegden : we zullen te samen sterven. En geheel den tijd dat we op het dek stonden, hebben we gebeden, gebeden, tôt we zijn verhoord geworden. Gelukkiglijk dat wij ons hebben kunnen kalm houden, want de twee eerste bootjes zijn omgekanteld, en ge zaagt daar de menschen op het water zwemmen en het meestendeel zijn verdronken. Nog eenigen zijn er terug kunnen opgenomen worden op het schip dat altijd in dezelfde houding bleef Ge zoudt niet kunnen gelooven hoe dat het schip gesteld was. Geheel het vorenste was weg tôt aan de machienkamer. Gelukkiglijk dat zij altijd het water hebben kunnen af-pompen, zoodat we daar een groot geluk bij een groot ongeluk hadden. Wij zijn allen wat ontsteld maar zullen toch wel op ons plooi komen. Twee menschen zijn er aan boord zot geworden van schrik... C. H. Nog eenige geredden : Van Earl's Court waren er twintig Belgen met .de " Sussex " ver-trokken. Tusschen hen de familiën Rubbenë en> De Baes uit West-Roosebeke. Zij gingen met zen tienen andere familieleden te Rue in de Somme vervoegen. Moeder Rubbens, 75 jaar oud, was ook onder hen, voorts vijf kinderen. Goddank deze zijn aile gered. o De Belgische Pers. De "Kolnische Volkszeitung " van s April (Nr. 277), meldt triomfantelijk dat de Belgische Regeering "Vrij België " en "De Stem " in het leger verbiedt. Men verspreidt ook dat nieuws in België, om de Vlamingen tegen Le Havre op te jagen. De "Kolnische Volkszeitung " gelieve nota te nemen dat beide Vlaamsche bladen in Le Havre van niemand anders te klagen hebben dan van onverantwoor-delijke Belgen en vreemden die er een paar bladen uitgeven. ——j* 1 Prins Lichtenstein over België. Einde Februari vergaderde te Weenen de christen-sociale partij onder voorzittexschap van Prins Alois Lichtenstein. In zijne redevoering overzag hij de oorlogs-velden. Wij teekenen er uit op dat hij na-mens zijne partij het herstel vroeg van Bel-gië's onafhankelijkheid. De redevoering is in Duitschland fel opgemerkt geworden. Moge zij het Centrum met hare hyper-vaderlands-liefde helpen. AUGUST VAN CAUWELAERT. Bij ter perse gaan vernemen we dat vriend August van Cauwelaert gevaarlijk gewond is geworden op het front door een shrapnelstuk, en is gedekoreerd geworden.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.