DE VOLKSVERIEND Bet antwoom oer Entente aan Président WILSON. Naar aan de « Koln. Zeitung » uit Zwitser-land wordt bericht, luidt volgens Havas-agent-schap de antwoordnota der Ententemogend-heden aan président Wilson als volgr : «Deveibonden re«eeiini;en hebben de nota ontvangen, die hun den 19 December, Jn naam der rejjet ring der Vereeni;de St .ten werd over-handigd. Zij hebbei deielve onderzocht met de zorgvuldigheid, gelijktijdig opKelegd door het bepaald gevoel dat zij hebben van de ernstitjheid van het uur en van de oprechte vriendschap, die hen met het Amerikaansche volk verbindt. In het algemeen hechten zij er waarde aan te verklaren, dat zij de hooge gevoelens waarmede de Amerikaansche nota is vervul i, erkennen en dat zij zich met al hunne wenschen, de ge-dachte van de inrich'ing van eenea bond der natiën die den vrede en de gerechiigheid in de gansche wereld verzekert.aansluiten.Zij erkennen 411e voordeelen die zouden voortspruiten uit de Invoering van internationale voorschriften tôt vermijding van geweldige konflikten, van voorschriften aie de noodwendige waarborg zouden inhouden om hunne uitvoering te verzekeren en alzoo te rerhinderen dat eene schijnbare zeker-heid zou dienen tôt vergemakkelijkiog van nieuwe aanvallen. Edoch de bespreking orer de toekomstifje overeenkomsten tôt verzekering van eenen duur-Zamen vrede,dient voorafgçgaaa te worden door eene bevrediuende bijlegglng van het huidiç Ifonflikt. De Bondgenooten koesteren evenzoo diep als de regeering der Vereenigde Staten den ■wensch, dat deze oorlog voor welke de centraalmogendheden verantwoordelijk zijn, en die aan de menschheid zulk schrikbarend lijden heeft berokkend, zoo gauw mogelijk tôt zijn einde fcome. Doch zij houden het ervoor dat hetonmogelijk is heden reeds eenen vrede te verwezenlijken, die hun de schadeloosstellingen, herstellingen en waarborgen verzekert, waartoe hun de over-Val het recht geeft, waarvan de centraal-mogend-^îeden de verantwoordelijkheii dragen, en die in grondbegin daarop geriebt was, de veiligheid ■Van Europa te vernietigen. De verbondene naiiën zijn ervan bewust dat dat zij nietstrijden voor een zelfzuchtig doel, •maar \oor de bewaring der onafhankelijkheid der volkeren, voor het recht en voor de mensch-heid. De Bondgenooten geven zich volkomen rekenschap van de verliezen en het lijien die de oorlog aen neutralen en den oorlogvoerenden zelf oplegt en zij doea aile moeite om de schade te beperken, voor zoover zulks vereenigbaar is înet de onverbiddelijke eischen hunner verdadi-fliging tegen het geweld en de valstrikken van tien vijand. Met bevrediging nemen zij kennis van de ver-klaring dat de Amerikaansche mededeeling, Voor wat haren oorsprong aangaat geenerwijze in betrekking staat met deze der centraal-tnogendheden die den 18 December door de Amerikaansche regeering we'd overhandigd. Zij twijfelen er niet aan dat die regeering be-sloten is al ware het zelfs maar den schijn eene zedelijke ondersteuning van de verantwoorde-lijke bewerkers van den oorlog te vermijden. De verbonden regee-ingen gelooven op de Vriendelijkste, maar m est besliste wijze zich te moeten verweren tegen eene gelijkstelling die gesteund is op de vcrklaring der centraal mogendheden en in réchtstreeksche tegenstelling is met de klare,feiten zoowel voor wat de ver-antwoordelijkheid roor het verleden betreft, als "voor wat de waarborgen der toekomst aanb-langt. Wanneer président Wilson zulks h< riunerde, dan was hij teker voornemens zich bij dezslve aan te gluiten. Eene historische daadzaak staat op het huidig uur vast : De aanvalswil van Duitschland en Oostenrijk-Honga ië, tôt ver-zekering hunner opperhee schappij in Europa en hunner ekonomische beheersching der wereld. Duitschland heef. door zijne oorlogsvoering en door zijne oogenbl k*elijke schendin,1 van België en Luxemburg, en door den aard en de wijze op ■welke het den oorlog voert, zijne systemitieke minach'ing der grondslagen ten aanzien der kleine stiten, bewezen. In de ver.1ère ontwikkelinj van het konflikt Vras het cedrag der centraal-mogendheden en hunne bondeenooten eene gestadi;e schending der menschelijkheid en der besebavin*. Moet tnen herinneren aan degruwelen die de inmarsch in België en S°rvië begeleidden, aan de hard-vochtige behandeling der veroverde landen, aan de uitmoording van honderdduizenden gevallen Armei:i2rs, aan de barbaarschh id tegenover de Ibevolking van Syrie, de Zeppelinvluchten boven opene steden, de verr.ieling van paketbooten en handels-toomers onder neutrale vlag door xjnderzeeërs, de gruwzame behandeling der Sfrijgsaevangenen, de gerechteliike moorden op îiniss Cavcll ca kapitein Fryatt, het wejsleuren N?an biirgei lijkc bevolkingen in slavernij. De terenhtstelUng van miss Cavell en de reelcs tran misdaden die zonder inachtneming der alge-tmeç:e verbitterinï bedreven werdeh, verk'aren ^genoegzaam aan den président, der Vereenigde State:-, he verze der bondgenooten. Zij z:jn van meenin^ dat de noti aan da Vereenigde Staten, in antwoord op de Duitsche nota overhandigd, ook de vraaa beantvvoordt door de Amerikaansche re„'ee ing gestcld en volgens rie eigene •wcorden d-zer laats'e « eene oper.lijke verkla-Ting der voonvaarden onder wellte de oorlog kan îjeëindig 1 worden, » daarstelt. Près de t Wilson wenscht meer. Hij zou willen dat de oo-logvoe-ende mogendheden de 'doeleiflden die zij bij de voortzetting van dt.n oorlog beooge.i in voile kl 'arheid daarleggen. 'De Bondgenooten zien ergeen bezwaar io, die ibegeerte te beantwoorden. Hunne oorlogs- doeleinden ziin wel bekend ; zij hebben dezelve herhaaldelijk door den mond der leiders hunner reg«eringen laten verkonden. De oorlogsdoel-einden m al hunne bijzonderheden met aile kompensaùën en billijke ver^f>eiingen zullen eerst ten tijde der onderhandelingen bekend gemaakt worden. Edoch de beschaafde wereld weet wat zij noodwendigerwijze en in de eerste plaats b^-ratten : de wederherstelling van Belgie, Servie en Monténégro en de hun ver>chutdUde ver-goedingen. Eene nieuwe organisatie van Europa gewaarborgd door een voortdurenl re^iem, d<it gesteund is op de ach ing der nationaliteiten en rechten, op aile zekerheid en vnjheid der ekonomische ontwikkeling, die aan aile volkeren behooren, evenals op territoriale koncessies en internationale verd.agendie van aard zijn om de laod- en zeestrtjdkrachten tec;en ongerecht-vaardigde aanvallen te beveiligen, d^ trrug-gavp der vroegere teeen den wensch hunner bevolkiDg door geweld aan de b >ndger>oott»n ontrukte provincien. de bevrijdina der lialiat en; Slaven, Kumenen, TscheKen t n Slavonen onder vreernde heerschappij, de be rij iing der bevol-king die zucht onder de bloedige Turksche tyrannie, en de verdrijving uit Europa vaa het Osmanische rijk dat bepaald in tegenstelling is met de Weîtelijke Europeesche beschav:ng,-te waarborgen. Het înzicht van den Czaar tegenover Polen werd verklaard door zijne proklamatie aan het leger. Moesten de bondKenooten van Europa ontsnappen aan dcbruta'e heerschzucht van het Pruisisch militarismus, dan was het zelfv ?rsta n-baar nooit hun doel zooals zulks bewcerJ werd, te streven naar de uitroeiing der Duitsche volkeren en hunpolitieke verdwijning. Wat zij voor aile dingen willen, dat is ver-zekering van den vrede, op grond der vrijheid en der gerechtk'held en der onschendbare trouw,-door welke de Middenstaten opgehouden hebben zich te laten leiden. De Bondeenooten zijn het eens in het vervolgen van dat hoogere doel en bes'oten ieder voor zich en allen solidairlijk te han-lelen en allen hunne offers to brengen.om het konfliîit tôt een zegerijk einde te vo >ren, van hetwelk naar hunne overluiging niet alleen hun eisen heil en welvaren, maar ook de toekomst der beschaving afhangt. ; Tegelijkertijd met bovenstaande nota, overhandigd"- de minister-voorzitter Briand aan den &ezant der Vereenigde Staten q^ne Belgische nota waarin volgens Zwltsersche bladen het volgende gezegd wordt : De Koninklijke Belgische reîeering die zich aansluit bij het antwoord der Ententemogend-heden, aan de Vereenigde Staten, houdt eraan, aan de gevoelens van menschelijkheid, die den président der Vereenigde Staten ertoe geuoopt hebben zijne nota aan de oorlogsvoerenden te -/enden. hare bijzondere hoogachting te betuigen. Président Wilson wenscht dat de oorlog zoo ras mogelijk ten einde gebracht worde. Edcch hij schijnt te ge'ooven dat de staa s-mannen in de beiie tegenover elkander staande lands-verbonden, dezelfde oorlogsdoeleinden najagen. Het voorbeeld van België toont aan dat het helaas niet zoo is. België heeft nooit zooals de centraalmogendheden veroveringesn in den zin gehad. De barbaarsche m nier en wijze waarmede de Duitsche regeering de Belgische natie behandelde en nog behandelt, laat niet toe aan te nemen, dat.Duitschland voor de toekomst in zich de gedachte voedt op de rechten der zwakke volkeren acht te geven. Het heeft sinds het den oorlo? ontketende niet opgehouden dezelve met de voeten te treden. Anderzijds merkt de Belgische regeering met vreugde en vertrouwen xis verzekering op dat de Veieeuigde Siaten %aan'nang;rs zijn van die maatregelen, die na het s'uiten van den vrede de kleine i atiss zullen beselmtten tegen geweld en verdrukking. De nota der Belgische regeeiing betoont dan dat BeWië voor het ultimatum van Duitschland,aile zijne neutraliteitsplichien trouw heeft veriuld. Zonder eeaige steekhoudende reden werd het van den eenen dag tôt den ande-ren in zijne onzijdigheid geschonden. Ook na de bezeiting van het Be'gisch grondgebied heeft Duitschland de voorsch'iften van het volken-recht niet beter in acht genomen. De nota somt vervo'gens op de zware en willekeurige belastingen, de ruineering der nijverheid, de vernieling van gansche sieden, het dooden van een groot g' ta! inwoners. het we^sturen van duizenden Belgische arbeiders, en gaat dan voort : Indien er een land is dat het recht heeft te zeggen, dat het de wapens heeft opgenomen om zijn bestaan te verdedigen, dan is het Belgié, dat moest strijden of zich onder-werpen aàn de schande. België wenscht vurig-lijk dat er aan het ongehoorde lijden zijner bevolking een einde bereid worde doch het kan geenen vrede aannemen die hem niet de volle-diee politielce en ekonomische onafhankelijkheid terugschenkt, hem de onaantastbaarheid van zijn grondgebied en zijner Afrikaansche koloniën waarborgt en hem gelijktijdig aile schade-vergoedingen en zekere waarborgen voor de toekomst toezegt. Vervolijens spreekt de Belgische nota haren daiikuitvoordeondersteuning door de Vereenigde Staten aan de Belgische bevolking verzqkeid. Ten slotte drukt zij de hoop uit dat de stem der Vereenigde Staten zich krachtig verhefft n zal om de Belgische natie, die een onschuldig ofïer is der Duitsche hebzucht, den rang weer te geven, die door haïr onaantastbaar verleden, door de dapperheid harer soldaten, door haar vasthou-den aan de eer en door hare noeste vlijt tôt den arbeid, haar toekomt. De lndruk ln Amerika. Uit Washington wordt in datum 12 Januari gemeld : Heden bestaat er meer neîging om den toestand no? als hcopvol te beschouweh. Edoch de nota der Entente heeft niet alleen verrasstng maar ook ontgoocne'ing verweKi.aaar 't verwachte reeken van eene al ware het slechts geringe neîging tôt vrede niet is geblekon. De officieeie krlngen bewaren het aller-strengste stil^.wijsfen, doch de ontnuchterende werking der Ententenota is onlooehenbaar. Président Wilson zou naar men zegt zeer ontroerd zijn en de nota bij<ans als eene belee-diging beschouwen ; hij zo i evenwel nog niet geiieel den moed verloren «even. De openbare meening van oordeel dat d© Entente door hare nota hare Amerikaansche sympathièn niet heeft versterkt. Hare eischen worden als buitenmate orer-drt:venenvoorzooveelals b^lachelijk aanzien.Zij zouden enkeldin eere htvaardigd zijn indien zij van eenen overwinnaar kwamen die door de Brandeburgerpoort Berlijn zou binnenrukken. Eenige ntu ralen vinden dat er no< een ult-weg ligt in het verschil tusschen oorto*doelein-den en vrede'svoorwaarden. De aingevoerde oorlogsdoeleinden zouden bestemd zijn tôt aan-moediging hunner eigene volkeren de vredes-doelen evenwel voor de tafel der onderhande-lingen.Een gevolg van het Entente antwoord wordt overa' toeaegeven : dat zij het verbond der centraalmogendheden vaster dan ooit heeft 3amengesriOerd. namelijk voor zoover Turkije en Bulg <rie in kwestie kom.^n. De bemerking over ae her.'orming der land-kaart, naar het grondbeginsel der na ionaliteiten wordt aanzien a!s een ze^r gevaarlijk punt voor Engeland, daar Duitschland met recht antwoor-den kan : « Laat or.» dan met Ierland be^innen.» «New-York Herald » noemt de eischen het maximum. Die eischen kunnenenkel verwezen-lijkt worden, als Duitschland en Oostenrijk volledig verslagen zijn. * Het blad vindt die eischen onredelijk.namelijK voor wat betrr ftdengevt r lerden gebiedsafstand aan Rumenië daar dit gebied nooit tôt Rumenië heeft behoord. In menig opzicht neemt echter de nota een hoog standpunt in bijzoï.derlijk met terugblik op de nieuwerichtingder toukornstigeinternationale politiek van Europa. De « World » vraagt of Duitschland nu nog kan weigeren zijne vredesvoorwaarden te doen kenaen. Als het daartoe niet bereid is zal het de openbare meening van Europa en van de wereld tegen zioh hebben. De « American » vindt de nota ruw van toon. Mea zou moeten denken dat de Bondgenooten reeds in Berlijn zijn om hunne vredesvoorwaarden te dikteeren. De Middenmachten zullen voorzeker nooit die voorw-iarden aannemen. Indien de Bondgenooten dat doordrijven, dan zal de vrede niet eerdar koinen( als dat eene partij bepaald verslagen is of als Beide groepen uitgeput zijn. De iniruk lu Holland. DEN HAAG, 13 Januari. — De Hollandsche pfers is minder verrast geworden door de strek-king van het antwoord als door den otnvang der eischen. Algemeen stellea de Hollandsche bladen, de t Telegraaf » natuurlijk uitgezonderd, dikwiils met uitdrukkingen vati ievondi< spijt vast, dat de vrede naar welken de m nschheid verlaogt, tengevolge van het antw >ord dei Entente verder dar.ooitte vorea op denachter-rondisgeschoven. Men moet echfer verwonlerd zijn, dat geen enkelHollandschbladpoogt,daarop te wijzen dat nergens in de nota der Er.tente het Duitsche doel, aan de oorlogsgruwclen een einde te maken, aangeraakt wordt en dat van daar de ongehoorde verantwoor lin.^' elke gelegenheid tôt eene O' e 'e gedar.Sie .v "»'mr over vrede-mogelijkheden uitgesloten te hebben, op de regeeringen der Entente valt. — sur TJfcta'Mll DuitseM nota m ne nauiralen BERLIJN, 11 Januari, officieel. — Aan de vertegenwoordigers der neutrale' regeeringen, werd de volgende nota der Duitsche regeering ter hand gesteld : De Keizerlijke regeering heeft door bemidde-ling der Vereenigde Staten van Amerika, der koninklijkeSpaansche regeering en der regeering van het Zwltsersche bondgenootschap het antwoord harer tegenstanders op de nota van 12 December ontvangen, waarin Duitschland in overeenstemmin? met zijne bondgenooten het onverwijld intreden in vredesonderhande-lingen voorsloeg. De tegenstanders wijzen het voorstel af met de bewering dat 't een voorstel is zonderoprechtheidenzonderbeteekenis. De vorm waarmede zij hunne weigering inkloeden sluit aile antwoord uit. De keizerlijke regeering evenwel hecht er prijs aan, aan de neutrale mogendheden hare opvaKing van den zaken-stand te doen kennen. De centrale mogendheden hebben geene reden andermaal eene uitle^ging over den oorsprong van den wereldkrijg te beginnen. De geschiedenis zal oordeelen wien de ongehoorde schuld treft van dezen oorlog. Hare ware taalzal zoomin zwijgen over de inslui'ingspoliliek van Enge'and en de revanche-po'itiek van Frank-rijk, het streven van Rusland naar Konstanti-nopet, als over de aanhitsin» van Servie tôt den moord van Serajewoen dealgemeene mobilisatie van Rusland die den oorlog tegen Duitschland beduidde. Dnitschland en zijne bondgenooten, die tôt verdediging hunner vrijheid en van hun bestaan de wapens moest. n gtijpen, aanzien dat krijgs-doel als bereikt. Daarentegen hebben de vijan-del. ke mogendheden, zich immer meer verwij-der3 van de verwezenl jking hunner plannen, die volgens de verklaringen hunner verant-woordelijke staatsmannen, onder andere voor doelhebbendeherovering vanElzas-Lotharingen en van verscnei tene uuitscne provincien. de vernedering en vermindering der Oostenrijk-Honga-ir8che monarchie, de verdeeling van Turkije en de verbro kelin< van Bulgarie. Ten aanzien van zulke doeleinden klinkt het verlangen naar vergoedin<en, herstellingen en waarbor,en verbazend in den mond van den teg nstander. De legenstanders betitelen h t voorstel der vier verbondene moijend ieden al» kriigsmanœuver. Duitschland en zijne bondgenooten moeten met den meesten nadruk ertegeu verzet aante ;K«uen dat hunne bewe g-redenen die zij op--nlijk verklaard hebben, op die wijze va sch worden uiU-eleg i. Die overluiging was dat een rechtvaardwe en voor aile oorl gvoerenden aanneembare vrede mogelijk was, da' dezelve door oamiddellijke rnonlelingsche ged->chienwisseling kon aang«-biacht wor ien en dat derhalve verder b oed-vergieten niet te veran'woorden is. Hunne zonder voorhjehoud verkiaarde bereidwilluheid, bij het intreden in de onderh tndelingen, hunne vredeçyoorstellen bekend te maken, wederlegt elken twijfel aan^aande hunne s oprechtbei i. De tegenstanders die het in de hand had ien het aanbod naar zijn^n inhoud te ouderzoeken hebben noch dit onderzoek gedaan, noch tegen-voors ellen vo irgebracht. In plaats van dat ver-klaren zij eenen vrede voor o-imogel )k, zoolang niet de wederherstellin*; der gesc ion en rec'aten en vrijheden, de erkenning der grondslagen der neutraliteit en dor vrije ontwikkeling der kleine staten gewaarborgd zij. De oprechtheid die de tegenstanderSt aan het voorstel der vier verbonden machten ontz^gen, zal de wereld aan die eischen niet kunnentoek-n-nen, wanneer zij zich de geschiedenis van het Iersche volk, de vernietiging der vrijheid der Boerenrepub'ieken, deon ierwerping van Noor i-Afrika, d >or Engeland, Frankrijk en Italie, de verdru! kiag der vreeinde volkeren in Rusland, en ten slotte de ongehoorde en in de geschiede- €'s zonder voor^aande geweldenarij tegenover rieKenland, voor oogen stelt. Die mogendheden zijn evenmin bevoagd om te kla^en over de zoogezegde volkenrecht-schenners door de vier verbondenen, zij die van het begin van den oorlog af het recht met de voeten traden, en de veidragen waarop het berust, aan stukken gescheurd hebben. Ree ts . van de eerste week van den strij J, veridaarde Engeland zich o .tbonden van deklaraiie van Londen, welker inhoud zijne eigene afgevaar digden als geldig vol .enrecht erkend hadden ; hetschond in het verder verloop van den oorlog, ook ten ergste de deklaratie van Parijs, zoodat door zijne wil ekeurige maatregelen de toestand der rechteloosheid voor de oorloïtsvuering intrs.d. De uithongenn^soorlog tegen Duitsch-laud en de in het belang van Engeland uitge-oefende drukking op de neutralen, zijn niet uiin in tegenstand met de rejels van het volken-recht als.met de geboden d'r menschelijkheid. Evenzoo tegenstiij lig met het volkenrecht en onvereenbaar met de grondslagen der beschaving is de aanwendtng van kleurlin<entroepen in Europa, alsookhetoverdragen van den oorlog naar Afrika, wat gebeurde onder afbreuk van bestaandeverdragen, een feitdat he' aanzien van het b'anke ras in dat werelddeel ondermijnt. De onmenschelijke behandeling der gevangenen bijzonder in Afnka en Rusland het wegsturen der burgerlijke bev >lking in Oost-Pruisen, Eizas-Lotharingen, Galicie en Bukowina zya verdere bewijzen hoe onze tegenstanders recht en kultuur achten. Aan het slot hunner nota van 30 December wijzen de tegenst mders op den biizonderen toes and van België. D : K -izerlijke regeering Kan niet erkennen dat de Belgische regeerin? imiSird'f plichten heefi in achr gciomeu door de neutra'ireit opgelegd. Reeds voor dea oorlog heeft België onder de werking van Engeland zich miii air aan Engeland en Frankrijk âangeleund en daardoor zelf den geest geschonden der verdragen die zijne onafhankelijkheid en neutraliteit moesten vrijwaren. l'weem al heeft de Keizerliike regeering aan de Belgische regeering verkiaari da1 zij niet als vijand naar Belgie kwam, en haar gebeden aan het land de verschrikkingen van den oorlog te besparen. Zij had zich voor dat geval verbonden beziitingstand en onafhankelijkheid van het konink'ijk te vvaarKbrgen en aile schade te her-stellen die door den doortocht der Duitsche troepen kon veroorzaakt worden. Htt is bekend dat de koninklijke regeering van Groot Biittanje ia het jaar 1887 ertoe be-sloten was zich met te verzetten tegen het benuttigen van het recht door Belgie te trekken onder die voorwaarden. De Belgische regeeriog heeft het herhaalde aanbod der keiz«rlijke regeering afgewezen.Op haar en op die mogendheden die haar tôt die houding hebben aangeeet valt de verantwoordelijkheid voor het lot dat Belgie heeft getroffen. De beschuldigingen nopens de Duitsche oorlogsvoering in Be gie en de aldaar in 't belang der militaire zekerheid getroffen maatregelen heeft de keizerlijke regeering herhaaldelijk teruggewezen als onwaar. Zij teekent opnieuw krachtdaiig verzet aaa tegen die valsche aantijgineen. Duitschland en zijne bondgenooten hebben eene eerlijke poging gedaan om aan den oorlog een einde te stellen en den weg te banen tôt eeae overeenkomst der strijdenden. De keizerlijke regeering stelt vast dat het alleen van de beslissing-<-an hare tegenstanders afhing, of de weg tôt den vrede zou betreden worden of niet. De vijandelijke regeeringen hebben geweigerd dien weg op te gaan. Op hen valt de voile verantwoordelijkheid der voortzetting van het bloedveigieten. De vier verbonden machten evenwel zullei den strijd metrustig vertrouwen en steunende op hun goed recht verder vo ren, tôt dat een vrede bevochten wordt, die aan hunne eigene volkeren bestaan enontwikkelingsvrijheid waar borgt, doch aan aile staten van hei Euro* pee^che vasteland de weldaad schenkt det wederzijdsche achti >g en van onder genot vaa gellike rechten te werke8 aan de oplossing vaa net kult'iurproblema. * * * Uit Weenen wordt «emeld dat graaf Czernio, aan de verte .enwoordigers d r Vereenigd# Staten van Am :ri*a, van de neutrale m >ge.id-heden van Europa ei) van den H. Stoel, in naacn der K. en K. re4eering eene no a overhandigd# die van inhoud met de bovenstaande Duitscn» nota overeenstemt. De Grisksche nota aaa Wilsos. ATHENE, 13 Januari. (Ambtelijk). — D» nota der Grie sche regeering aan présidés! Wilson, luidt als volgt : « De koninklijke reg»ering heeft met groota belangstelling kçanis genomen van den stap, dien de prcsidont der Vereenigde Staten bij d« oorlog voe: en den gedaa -. heeft om een einde M stellen aan den langen en gruweltjken oorlog^ die op het menachdom weegt. Buitengewoon ontvankelijk voor da med«-Jeeling. diejuar gedaan werd, schat ze dien edelen stap ze^r hoog, alsook den gansch menschlievenden geest die dezen stap gedilt* teerd heeft, van den wijzen Staatsman, die d« lotsbestcmming leidt der groote Amerikaanscht Republiek, en streeft naar eenen eervollen vreda voor allen. en de versterking van eenen be-tea-digen vasten toestand der internationale betrak-kingen.Deze stap is een herinneringswaardige blad-zijde in het boek der geschiedenis. De beschouwingen, die in de nota van dea firesident besloten zijn, zijn een terugblik op het ijden der onzijdit>e volneren ten gevolge vaa den ge-veldigen oorlog en evenzoo de waarborgen, die door de beide oorlogvoerende par-tijen zullen gegeven worden, om de zekerhekl van aile statea te waarborgen. Zij hebben in de ziel van Griekenland eea gansch bijzonderen weerklank gevonden. Inder-daad is or geen land, dat onder dezen oorlor zooveel heeft geleden, als Griekenland, alhoewal het ver van den strijd is gebleven. Tengevolg» van de bijzonder* aardrijkskundige ligging heeft Griekenland minder dan elk andere onzijdige den verderfelijkea invloed der vijandelijkhedea tusschen de oorlogvoerenden kunnen ontgaan. ■ Op dit OJgenblik nog. van zijne rloot ber >ofd en bijna volkomen ontwapend, is ons land dooe eene omwentelin^ verontrust, die voordeel trekt uit de vreemde bezeiting. Het is ingeslotea door eene vreemde blokkade, die zijne verbiaf dingen onderbreekt en de vreedzame bevolking aan de uithongerinp prijsgeeft, waarbij vrouwea en kinderen die volgens de eerste regelen vaa h -t volkenrecht daarvan zouden moetengesp tard I) ijven. zelfs indien Griekenland in oorloga-toestand ware. Niettegenstaande dit, tracht Griekenland mat aile mogelijke middelen, onzijdig teblijven. Dit is wel voldoende om aan te toonen.hoezeeï ieder initiatief, dat den vrede kan aanbrengen, gansch af^ezien van aile overwegingen vu algemeenen menschlievenden aard, geschikt il de levensbelangen van Griekenland te dienea* De koninkliike regeering zou zich dan ooK van de eersten haasten om den edelen voetstaa van den président bij te treden, in mate harer krachten, opdat hij met geluk bekroond zoa wo den. indien zij niet buiten staat ware, mat eene groep der oorlogvoerenden gerae>nschaa te hebben, terwijl zij tegenover de andere groof de op'ossing moet afwachten van buitenijewonS moe elijkhe'ler.. diain het huidig-ooîenblik dea toestand van Gneccniand beheerschen. Edoch de koniQklijke regeering volgt va* ganscher harte de ko3tbare pogingen van dea président en bieit hare oprechte wenschea voor hun welgelukken aan. Nadat de regeerin; sedprt de eerste dagea -van den EuropeeschenoorîSgaan het in voelinf komen der neutralen gedacht had, met het doel, de gemeenschappelijkebelangen waar te nemen, is ze gelukkig over de haar aangoboden gelegenheid tôt een dienaangaande gedacUtenwisseling. Indien het oogenblik als geschikt kon aa iziea worden, verklaart ze zich b reid, op een gegeven oogenblik aan eene aktie deel te nemen, die het aanbrengen van een duurzamen vrede, en die de rechten van aile staten verzekeren sa hunne souvereiniteit en onafhankelijkhr* waarborgen moet. China's antwoord aan Wilson GENEVE. 16 Januari. — Havas meldt : la zijn antwoord aan Président Wilson verklaart China eene vredelievende natie te zijn, die ia den oogenblik van hare herinrichting door deft oorlog is getroffen geworden. Het kan zich tôt de landen die in oorlog zija niet wenden met de vraag om ekonomische ea nijverheids-ondersteuning. China drukt zijne sympathie uit voor de nota van den Président Wilson, die het einde van dea oorlog beooxt en verklaart zich bereid in d« toekomst met aile middelen daartoe bij te dragon dat de grondslag van rechtsgelijkstelling de* natiën in acht worde genomen en deze tegen h«t gevaar der ongerechtigheid en geweld zeka* gesteld worden. De Paus en de Vrede Volgens den Daily Mail is een persoon vaa vertrouwen van dea Paus, in Zwitserland aaa-gekomen, blijkbaar gelast mut eene gewichtiga zending, die door -voorzegd blad wordt in ver« bar.dgcbrcht i t de Duitsche vredesbeweging. ..■■■■ii i n m a ii n ■»»—■— MENGELWERK. - 21 Januari 1917. 41 V , « — Wie is de Moordenaar ? Het wasmavrouw Baitineux.de wedawe ^an den oudsteu bioeder van aên maricies j?an Charlemont. Zij trad tegenover de gasten als gastvrouw op, eo was, om het izoo uit te drukken, de meesteies van het îhuis. In vveei wil van hare grijze haten, zag zij er goed uit, was gezet, langzaam in hai e bewegii.geu en nog langzamer in haar sprekeu. Ilet sclieen als woog zij elk woo.d ajvoien^ het uit te spieken. Zij geloofde dat zij aaa eene ongeneesbare ziekte leed en Jjezat gelukkig een eigea inkomen, voldoende om haie peisoonlijke uitgaven te Jbestrijden. — Ha ! Zijt gij het, Maria ! zegde de uaark.es, teiwijl hij zich omkeeide. Gij ziet ;r heden avond buitengewoon goed uit. — Ik zie er beler uit,dan ik Merkeiijk ben, antwooidde zij op haien slepe .dea too.i. ' De diukte is mij te zwaar geweest, ik beu uitgeput. Na het schiij\en van een dental brieven, heb ik de huishoudstei miji.e bevelen gegeven en ben meer geneigd mij (ter rust te leggen da.i hier gasteu te ontvan-*en.De maïkies bek!aaÈ,tle haar met eenige vriendelijke woorden. — Ja, zegde Maria Bartûieux, ik heb deel-nemaig en hulp noodig. Sedert ode be/.oek op Montfaçon eergister avoud, ben ik zeer verdrietig. jEugenie Mi^tome is nog joug, jgezo<.d eu kiachtig eu heeft beUalve haie toiinetier en merrouw Bie^jour nog een meisje âat zich alleen bezighoudt met hare brieven te schrijven, haar voor te lezen, voor haar te zingen en in 't algemeen haar te ver* maken als zij zich verveelt, Ik weet natuurlijk wel dat ik geene hertogsdochter ben, zelfs niet de zuster van eenen hei tog, gee<.e eigen goederen bezit noch een groot inkomen heb, dat mij in staat stelt al mij ne wenscheu te bevredigen ; maar ik ben toch van ade'-lijke geboorte. Zij begon zacht te weenen en hield den zakdoek voor hare oogen. Dat kan niemand ontkennen, al ben ik dan ook eene weduwe en onbemiddeld. — Ik ge'oof dat niemand ooit aan uwe adellijke geboorte getwijfeld heeft, Maria, zegde de markies met een fijn iachje. — Neen ; ik geloof dat iedereen mij dit armzalig voorrecht gunt, hernam mevrouw Bartineux bitter. Maar Eugenie Mixtomeis steeds door een groot gezelschap omt ingd ; waaitoe heeft zij dan eene gezelschapsjuffer noodig ? Als onze gasten het kasteel ver-laten, ben ik alleen zonder eenig gezelschap ; slechtsbezoeken eenige familieleden uit den omtiek mij eens per week. Ik heb meer beboefte aan eene gezelschapsjuffer dan meviouw Mixtome. — Wel, ueem er dan eene, zegde de markies. Ik heb u nooit iets geweigerd en zal u ook dit niet weigeren. Wilt gij eene juffer van gezelschap hebben, dan zal ik haar gaarne onderhouden. Het gelaat van mevrouw Baitineux klaaide op en zij antwoordde : — Ik heb eenen in val voor degezelschaps-jufïer van Eugenie. Het is weïlicht slecht va u mij, doch ik zou jufviouw Lepage wel willeu in dienst r.eme i. De markiesantwoordde niet. Hij was zoo-zeer met zijne eigene beschouwingen bezig, dat hij hate woorden niethooide. — Dus gij meent dat het uiet slecht zou zijn, August ? Ik weet dat gij mij ook het tegendee! zoudt zeggen, als gij, er anders over oordeeldet. Misschien kan ik heden avond met jufvrouw Lepage over de zaak spreken. Maar, August, gelooft gij dat mevrouw Mixtome heden avond werkelijk zal komen ? Deze laatste woorden verstond de markies duidelijk, omdat zij in zijne gedachten grepen. — Zeker, zegde hij, zij heeft het mij be-loofd.— Zij is niet meer hier geweest sedert den moord, vervolgde Maria. Het moet voor haar een moeilijk komen zijn. Hoe kan zij het doen !... Zij schijnt n echter wel zeer genegen te zijn, August, want als zij komt is dat een teeken uwer verloving met haar. — Ja, ja, dat hoop ik, antwoordde de markies, onrustiger dan ooit. , —Gij hoopt het ? vroesr Maria verwonderd. Hare verscbijning op Charlemont kan niet anders verklaard worden. Zij komt alstoe-komstige meesteres. Wanneer viert gij de bruiloft, August ? De markies behoefde niet te antwoorden, want eenige gasten traden binnen. Onder hen bevond zich ook graaf Beaucourt en nauwel'jks had de gasthper hen begroet, of hpt langverwachte rijtuig liet zich hooren. Eenige minuten later hield het voor de trap-pen van het portaat stil en de gasten stegen uit. De matlties van Chariemout stond als op gîoeiende kolen, toeu de gasten van Mont-laçonhet salonblnne traden enhijmevrouw Mixtome niet zag. Zijn bleek gelaat ea zijae augstig starende oogen veirieden wat et ia hem omging.Reeds wildehij meviouw Bien-jour vragen waar Eugenie bleef, toen dezr eu jufvrouw Lepage werden aangemeld. Dadelijk daarop traden beiden doodsbleek binnen. De uitdrukking harer oogen was zeer verschillend, die van mevrouw Mixtome stonden flets, terwijl in die van Sophie koortsachtige gloed brandde... Eindelijk was zij op de plaats, waar het bloedig familiedram* was afgespeeld, dat ?ij wilde ontsluieren. Haar eerste doel was bereikt ! De maïkies verwelkomde mevrouw Mixtome met onverholen vreugde, en Sophie werd door A'fred Beaucourt in beslag genomen, zoodta zij August Bartineux had begroet. — Ikkan u niet genoeg bedanteen, Eugenie, dat gij mij heden met een bezoek ver-eert, zegde de markies, zoo zacht, dat niemand het kon hooren. Laat mij u welkom hee:en, in uwe oude woning waar gij eens meesteres waart, in de woning, waarin gij elken dasr opnieuw als meesteres kunt op-treden. Wee^ welkom, Engenie. Mevrouw M xtomeliet hare blikken door het salon vliegen. Hare lippen beefden een enkel oogenblik, maar ^ij had het plan gemaakt zich goed te houden en men kon verder niet aan haar bemerken dat zij o it-roerd was. — Bedrieg u niet, August, zegde zij vnea-dslijk. Ik kom niet alleen omdat gij mij hebt irtgenoodigd, maar ook omdit k ver lang mijne vroegere kamer weer te zien ei eene herinnerir.g van mijn ki::d te hebben. Denk aan nwe belofte. — Zeker, antwoordde de markies. Straks kunt gij er heengaaa en niemand zal uwe afwezigheid bemerken. Ilet noenmaal werd gemeld en daardoor een einde gemaakt aan het gesprek. De eetzaal was schitteiena. Oveial wissel-deu i'.oemen ea verblindaad licht elkaa-der af. h- i Gedurendehetnoe maalscheea meviouw Mixtome zeer vroolijk, vrooUjker dan da markies haar ooit had aangetroften ;maar hii vermoedde, dat hare vrooiijkheid gedwo»-gen was en moest dienen om hare ontroe-ring te veibergen. Na het noenmaal keerden de dames naaf het salon terug, terwijl de heeren nog eea glas wijn bleven driuken. Mevrouw Mixtome hield nu haren tij^ voor gekomeu ; zij naderde Sophie, di» alieen aan het venstenaam zat. — Sophie volg mij in de kleedkamer, zegde zij zacht. Jufvrouw Lepage stond op en volgde mevrouw..De kamer was leeg. — Lief kind, zegde Eugenie, hare ontroe-ring nu niet meer verbergende, eens was ik meesteres in dit kadteel. Ik kwam hier als bruid en ging hee::... maar gij hebt deze treurige geschiedenis zeker reeds vemomen. Het heeft mij vcel gekost dezen avotid hier te komen, maar ik heb hetalleen gedaan ota mijne vroeçere kamer weer te zten. Zij is niet gebiuikt, sedeit ik haar heb verlatea. • Daai zijn nog relikwieën van mijn kind en deze wil ik bezitten. Ook hoop ik er relikwieën te vinden van iemand die mij even dierbaar is als m'jn lief doclitertje. Ga mee, Sophie. Gij kunt voor de deur wachten, want niemand ina« de kamer met mg betreden. Maai ik wiid<! niet alleen weggaan, waut men zou het hebben kunnen bernerkea eu misschien zou eene booze tong er aau-ieidaig iot iascer in gevonden hebben. Wanueei gij voor de deur de wacrit blijft houden, zal dit eene voidoende bescheimuia zijti tegen allen, die aouden willen z:en wsil ik daai ga doen en ik blijt oaopgemerkU Kom l {.Wordt ooortffiet.) ( ZonSag 21 Januari 1917 RATHOLIEK WEEKBLAD 4UV.HI «ïïsst» M m BBn iasn mrvxR- - 40* jaar. - Num. 3

Er is geen OCR tekst voor deze krant.