2478 JAAR. — Nf 5. 5 CENTIEMEN WOENSDAG, 7 JANUAEI 1914 GAZETTE VAN GENT IKg€i2I£ï3rVlâT«!SFKIJS : VOOR GENT : VOOR GEIIEEL BELGÎE : tf„n }„ar . , , fr. S 2-00 Een jaar fr. «15-00 ,«nto > S-50 « maanden » 7 75 3 maanden » 3"5a 3 Jnaandea » 4-00 Voor Hoïîand : 5 frank per 3 maanden. Voor de andere landen : fr. 7-50 per 3 maanden. NIEUWS-, HANDELS- EN ANNONCENBLÀD Gesticht in 16 67 À1EURZEN-C0URANT). 15 JE » 'A' U BJ J» Su il .a£ JE £5 A «J il £ SU VELDSTRAAT, 60, GENT De lurèelen zijn open van 7 ure 's morgends tôt 5 lire 's avonds. TELEFOON nr 710 De inschrijvers buiten de stad Gent moeten hun abonnement nêmen ten Postkantoore hunner woonplaats. BUITENLAND. *♦* - fhankruk. WelK!^. — De teiitoon&tel'ling van de "Gioconde" in de School toob Scfapooe Kuttsfcen, te Parij.s, heëft sl-echts 3500 fr. opigebracht ; dût bedrag is, zooaiB nien weet, voor Itaiiiaaittsclxe instellingen van MefdUdlighedd bèsteoid. Fragson, de Paàîjach» liedjeszange.r, dâe dioor zi.jn vader is doodgeschoten, moet een grootjortuin nagela.ten hebiben. Me® spreekt van twee en een haiif mil-lioen frank. Fragpon schijnt ;geen entoelen eirfgcmaaimi te hebiben dan zijn vader, maJar daar dlei&e wegens zijne misdaad sniet ervèn kan, zou Fragtson's fortuin aan den Staat komen. De wroeging van den vader-moorde-naar. — Victor Pott, die zijn zoon den zangér Fragson doodde, jammert nu aan-houdend en schreeuwt dat hij zou willen dood zijn^ De vader is verstandig, maar een hal-ve dwingeland.Hij, duldde niet dat eene vrouw eenigen invloed op zijn zoon uit-oefende.Gruwelijke kindermoord. — Te Cayeux aan-Zee heeft de 24-jarige vrouw Evrard in een aanval van woede haar zoontje een schop toegebracht op den buik, en wel zoo geweldig, dat het vijfjarig kind dood neerzonk. De ontaarde vrouw werd aangehouden. Tramontsporing. — Te Texonnieras, bij Limoges, gleed een electrisch tramrij-tuig tengevolge van den ijzel voort en •ontspoorde. Drie rijtuigen sloegen om; twee) voorbijgangers werden gedood en een ander erg gewond. Een twintigtal reizigers werden min of meer zwaar ver-wond.Spoorwegongeluk. — Een trein, uit Licata vertroklken, is nabij Syracuse in tien stroom gevaHen. Slechts twee rij-tiiigen bleven op d'en oever staan. De «enige reiziger cfie in den trein zat, bleel ongedeerd. De vier treinbedienden werden integendeel gekwetst. Dronkemans=moord. — Tijdens eene alcool-erisis heeft een Parijzer wijnkoop-man, zekere Passalac, wonende rue Saint Georges, den genaamden Weller, 30 jaar oud. met zijn revolver doodge^ehoten. Overlijdens. — Men meJdt uit Parijs l>et overlijden van den zeer gekende ban kier en sportsman, Michel Ephrussi, en van den hertog van Rohan, volksverte-genwoordiger voor Morbihan. Oiîtploffinjî in een buskruitmagazijn. — Gisteren namiddag, rond 4 ure 30 min. ontstond een ontploffing in het nationaal buskruitmagaizijn van Vongos. Er waren tv/ee dooden en twee perso-nen werden erg gekwetst. De oorzaak van de ramp is niet gekend. Koiide en sneeuw. — In den omtrek van Aurrillac heerscht e&ne buitenge-woon vinnige koude. Op sommige plaat-sen is de barometer op 20 graden onder û gezakt. Al de rivieren en waters zijn toe-gevrozen. Men heeft het lijk van een joîig meisje, van koude omgekomen, ontdekt. Een briefdrager is te Trizac door een sneeuwstorm verrast geworden en is er in omgekomen. Men heeft nog andere ongelulcken te betreuren. In den omtrek van Foix heeft het over-vloedig geseemwd. De verbindingen zijn er erg belemmerd : de briefdragers rijden er te paard en kunnen met de grootste moeite de hoeven bereiken. De treinen kunnen bijna niet meer rijden. Men heeft de nooaige toestellen en verscheidee red-derspLoegen ter plaatse gezonden. Ten gevolge van den overvloedigen re-gen en van het smelten van de sneeuw is gisteren de Chiers overstroomd en heeft belangrijke schade aangericht van aan de Belgische grens tôt aan de streek van Matmédy, inbegrepen Longwy en Longuyon. ENGELAND Nog de zeeramp Te Dove.r zijn er gisteren 20 o^eirleven-den aangetkcimen van den " Dalgonar", van Live^pool, die in den Stilijen 0«eaan ti,j'den3 eene reis van Gaîla naar Talta.l, ■stehiplhreuk Le«d. Het s«?liâp, van 26G5 ton, werd dan 9 october laatst door een hevig teanpeest bestookt. D» lading sioeg ong-elukliigîdjk ove;-, wa<u-dcor de boot sterk aan ket lïe&-len ging. De re.ddiingssloepen werden met veel moeite uitgfiize-t, doch zij werden tegen h«t schip stiikgies'lagen. De. kapitein en drie matrozen vetr-dronken tijdens de redding&werken. Door het arhakken der masten, kwam lilet schiip een we-inig recht. Ten slotte ken de bemanning door het Franische schip "Loire", die de noodteei-nen bemerkt hiad, gered woirclen. Een nieuwe paketboot. — De "Aquita-ni,a" van de Cuna.rd--1.ijn zai eieirst van den zomer in de vaart op Amerika komen, maair e«n Engeisch. blad g«eft aàvast eenige bijzonderheden. Alis het klaair is zal het schip twe«- milliioen pond kosten, bijna zooveel afe een dreadnougM van h«.t nieiuwie type. Maar de " Aquitania" is aanmte'rkeSijk g.rooter ; zij heeft eene waterverpiaat&ing van 49,000 ton, de nieuiw© dteadnougMs naderen nog maar de 30,000. Het schip zaJ 23 mijîen loopen en is ingje.ri.ehit op 3250 reizigeirs en e-ene benaanning van 1000 koppen. Om he-t " onzinkibaar" te maken heeft het tw«® w.anden, met eene tns®chenruimte van 4 1/2 m.e-teirs, welke ruimAe door schotten in etteîijke wiaterdichte vakken zijn ver-d&ei'ld. Ook den binnenwand is voor Tiet water cndoordringibaar. De inrichting konmaieTkt zieh door groote weelde. De sneeuw. — Het heeft andermaal overvloedig gesneeuwd op verscheidene punten het Vereenigd Koninkrijk en in het Land van Wales. De openilucht-werken zijn totaal onderbroken. Sedert gistererj woedt er storm in Westmorland. DU1TSCHLAÎN5D; De feiten van Safern Het verlioor van den beklaagde voc Reufaeir nam eenige uren in beslag. Over de ajardioudingen in mas&a zeg-de hij : " Ik g-evoelde dat er een eind gemaakl niiO'es^ worden aan het voortdurend uit-s,che<lden dsr offieiereh, en dat was aMeen gedaan te krijgen wanneer zou blijken. dat hiet eirnst werd. Daa.rom droeg ik luitenant S-cliadt op aJle schreeuwers aan te houdfen, dte bajonetten op de geAVerer te steken en d'esnoods tôt het uiterst>« over te gaan. Ik gaf luitenant Schadt bevel uit te rukken. De stra>at was zwart van de menschen : zij stonden hoofd aan hoofd en scholder de soldiaten uit. De menigte verspreidd« zich echte.r, zoodra zij zag dat de mili tairen zich gereed maakten om op te tre-dien. De me.nschenm.enigite bestond uil veeirtig, vjjftig, mis.schien honderd per s.onen, die luid schreeuwden. Ik gilnj naast kiitenant Schadt staan, om gie-benrlijk zeJf het beveJ tôt schieten te ge ven, d'aar ik dit nieé aan een zoo jonger îtuitenant widide overlaten.Het kwa»m e-ch ter zoo ver nieit, daar de- menschen w.eigi liepen. Na deae gebeurtenissen telielo neerd© ik den Kreiisdiirector wat er ge beurd. wa.s." Kolonel von Reufcer verteM^ da.arna hioe de aanliouding van de leden van d< rechitlbank en den officieir van justicio g&schied was, en hij deedde mecte, dat volgiens hem deze aanhouding volkomori gewetUgd was, cmdat de leden van de . reclitbank en de-officier van justicie g.een' gevoig hadden gegeven aaa het bevfid van luitenant Schadt o<:n door te loopein. Hij Irad eâhter deize rechteriijke amibtenaren onnaddte'Mijk w<5er op vrij.e voeten laten steJien. Met de andere aangehoudenen, ongevc>er 30 personen, kon hij d'at niet d/oen, omda.t de militaiiren zelf eerst dîen-den vas-t te stedLen, wat zij gedaan had-den. Kolonel von Iteutar was va&t over-tiuigd-, dat hij alâeen, d'oordat hij de menschen den gehèelen nacht in de kazerne hield, beireikte, dat er geen onlusten op straat ontstonden en dat eindeilijk de bnrgerlijke o^'erheden ingrepen. Op deizo wijze aliLeen waa het mogeiiij'k, bloedver-giet-en te voorkomen. Op eene vraag van den voorzitter, of kolonel von Reuter'niet geaproken h*ad met den Kreisaantmann Groffmann, ont-woordldte hij dla.t de hieer Groffmann hem ( gevraagd liad, of hij het tôt, bloedveirgle-ten zoti laten komen. Ik zegde : " Ja, er fcan bioed Vloeien, en misschien is he.t zeer goéd, wianneer het zoover komt, wiant wij verdedâgien het aanzien en de eer van hiet geheele leiger en de steak ge^ scbokte overheid van de regeering." "Ik heb mij. met opzet zoo krachtig uitge-drukt, niet uit bloeddorstigheid, maar omdat ik tôt mij. ze'f zegd.e : " Wa>nneer ik den Kreisamtmann zou zeggen, dat wij het niet zoo ernst-ig mieeridien, dan zou hij het aan de menschien gezegd heb.ben en dia«n zouden de onlusten voortgediaurd' heibben." Kolionel von Reuter zegdte verder, dat hij de menschen in een keldar moest stop-pen, oandat hdj geen andere ruimte had'. Het speet heni z.eer, miaar hij kon niei anders. Wie officieren of soldaten belee-digt, moet de ge.volgen dragen. Hij heeift er voor gezorgd, dat de menschen iets te eten kregen en da.t er dekens uitgedeeld werden. Tôt haif twee in den nacht wer-dsn de aangjehoudenen verhoord en den Wodgenden morgend, om acht are, gdng hij daarmede voort. Yôlgens hem was luitenant Schadt bevdegd de huizsn binnen te dringen, wiant^feer daaruit gescholiden werd. De soldaten haddien dg bajonetten op de geweren, omda-t zij zich tegen aan-viaiHen verdédïgen moest en, en toonen diat het ernst was en omdat de militairen zich anders beJacheldjk zouden hieib.ben .gemaakt. Kolonel von Reuter was over-tuigdi, dlat hij de bevolking voor erger behoed had, en dat hij vertoregen^ heeft wat hij wilde, naimel'ijk dat de bevoliking begreep, dat de soldaten er niet waren om zich te laten uitschelden. Hij heeift mot opzet de menschen een dag in hedn-ten-is gehouden. Op de vraag van den voorzitter, of de koflionel zich niet bewuat was, in strijd met de wet gehandeld te hebiben, antwoordde hij : "Neen. Ik was jegens den keizer verantwoordelijk, d&t erger voorkomen werd. Daarom was heit noodziaikelijik, dat ik de menschen niet in vrijheid stelde. Het gevoel gehandield te hablben tegen de wet, heb ik volstrekt niet gethad en heb ik thans nog niet. Ik heb gehandeld in overeenstemming met d.e wet en niiin plâcht en ik geloof, dat ik in een dtergeliijk g.evall thans ook niet anders zou optreden." Het openbaar ministerie vroeg, waar-om, nietteigen.staande deze verzekering, kolionel von Reuter de gevang.en genomen menschen niet in wijheid had gesteld en de zaïa.k aan de burgerlijke overheden overgeilaten. Hierop verklaarde de ibe-kl/aiagd'e, dat werkelijk de Kreisamtmann hem dieze verzekering gegeven had, en dat het een tijd lang rustig op strajat was. Langzaimerhand echter schoolden dte menschen weer siamen en namen zij tegen , de officieren een direigende houding aan, > zoodiat ingrijpen met de wapens nood*za- keiijk werd. Hij liet de aangehouden en niet vrij, omdat hij vreesde, dat dan op-aienw onlusten zouden uitbreken. Kolonel von Reuter had het vertrouwen in de pcdiicie volkomen verloren. Hiema we.rd de tweede beklaagde, luitenant Schadt, gehoord. Hij vertelde, diat de bevoliking trachtte de officieren van die straten te houden, dla.t zij de officie-L'en hoonde en uitschoiLd en dat de policle ■ iét het mAnste of geringste deed. Luitenant Schadt gaf verder inlichtingen omirent de aanhouding van den bankamibte-r.i^ar, die geliachen zou hebben, hetgeen echter de luitenant niet persoonlijik ge-iien heeft, doch van anderen vernomen. Volgens het algemeen ge-voelen voor-siet men de vrij.spraak van kolonel von Reuter en luitenant Schadt. Telegrammen van den kroonprins. ,In verbaaid .met de> !beiruchte' zaak, zegt een Duitsch blad, dat de kroonprins tw.ee telejgramtmen gestuurd heeft aan içeneraal Dedinburg, niet aan kolonel von Reuteir. Het eerste telegram, 28 novenvber. dits v66r de feiten, luidde : Ga er maar goed door ! Het tweede teiegram, 29 november : Bravo ! .♦» Zes schaatsers verdronken Zeven personen schaatsten gisteren, in Silezie, op het meer van Neuberg. Pots brak het ijs en de schaatsers kwamen. in het water terecht. Slechts een hunner kon gered worden ; de zes andere verdronken. Nog slachtoffers van het ijs. — Dichfcbij Kônigsberg liepen een visscher, zekere Unhul, en zijne twee zonen over het ijs. Plots zakten zij er door en verdronken. In EIzas-Lotharingen. — Gisteren morgend, werd te Straatsburg de parlementaire zittijd der Tweede Kamer van El-zas-Lotharingen geopend. De stadhouder van Elzas-Lotharingen sprak eene redevoering uit. Geen politiek. — Bij de ni eu w jaar sont-vangist ten hiove van de bevelvoerendie glMiea-aalis, heeft de keizer zich ditmaal isJ b.et géheel niet mat politiek ingleîîa»-ten. Safern bracht hij met geen woord ter sipraike. Maar wel gaf hij van 7 ure '.s avonds tôt middemacht voor de hee-ren een. uiteenzetting Van de laa.tste oefeniingen, dlie hij met kaarten toe-lichtte.Onder de generaals zeliven was Safern daiarentegen bijna het eenige onderwerp van geapirek. Men betreurde het bijna aljgiemie.en, diat het centrum en voorai de nationaal-libe.re partij zich "in de eer-®te hitise vian het gevecht" tôt zulk een heftâgen aanval hadden laten "mede®l©-pen", zondter af te wachten, welken in-druk men ujt een onderzoefc v.an den staat van zaken zou verkrijgen. NOORWEGEN Eene ontvoaring. — Eene ontvoering, die stof kon geven voor een spamnendten roman, heeft haar afsluiting gevonden in Toten, een plaïutsje bij het meer Mjô&en, en wel door de inhechtenisneming vian een Amerikaanschen schilder, met name Ferdinand Earle, en zijne minnare.s mej. Charlotte Hamians, een Amerikaanache pianiste,, wier moeder een Noorsche van gabocurte was. Zij waren beschuldigd het achtjarig zoontje te hebben ontvoerd1 van een Fransche dame, mevirouw Fi&eii-backer, die met den heer Earle gehnwd was ge.weest, maar sedert vijf jaar van hein was gescheiden. Bij het scheidings-vonnis was bepaald, dat het kind1 bij de moeder zou bflijven. Zij deed het kind oj eene kositschool in de nabijlieid van Pa rij.s, waaruit het nu eenige maanden ge leden plotseling ontvoerd werd. De ontvo.ering is geschied door mej. He.t'imans, die k.amers in de kostschoo had gehuurd. Zij had het vertrouwen ge wonnen van de bestuurster, die geen be ziwiaair nnaakte toen zij een goeden da.: een aantai kinderen op een automiobieil toertje ixaar Parij.s noodigde. Natuurltijl wias de jonge Earle ook van de partij onderweig kwam de vader bij he.t gieze! schap, en toen zij goed en wel te Parij: waren aangekomen, werd1 de automobie met de overige kinderen weggetstuurd De heer Earle, juffr. Hermans en he ktnaajpje verlieten diaarop onmdddelilijî Parijs en Frankrijk. De moeder van den knaap meldde d-i zaak aan bij de Fransche policie, waair na een ijverige jacht begon om de- vfluch telingen te achterhalen. In het begin vai deCember was die policie hen op he spoor, dat naiar Scandina%'ie leidde eerst naar Stockholm en van daar naa Njo'oiwegen. Een Framsch speurder be gon toen met een Noorschen collega t. zoeken ; maar daar de vluchtelingen tel kens van naam veranderd hadden, kwa men de Vervolgers op een dwaa.ls.poor Door het bewaken van spoorweigstatiën en dioor te letten op de poststatiën in d* kîeine landpilajatsjes in Gudbrandis.dajlen geùukta het hun ten slotte de vluchtelin gen op de hielen te kom-en ; zij vervolg den hen door Gudb.randisdalen naar Ha i»r en vandtor naar Toten, totdat eàn delijk de n-oodige stukken uit Parijs wïi ren aangekomen, die hen in staat steildeo die vluchtelingen aan te houden. Di« werden toen naar Christiania vervoerd wa-ar zij in voorloopige hechtenis zijn ge steld!. De heer Earle wordt alis een keuri; vspartojansitype van ongeveer 35 jaar ou. beschreven ; men heeft alwast een milîioe nair va.n hem- gemaakt, de noodziakelijk om'Echirij.ving van een Amerikaan. Va juffr. Herman® weet een verslaggéver t verbellllen, en dan mag men het geloover dat zij eene schoonheid is van een bleeft donker uiterlijk, met groote, warm oogen, maatr d'at zij er wat vermoeid e zenuwachtig uitziiet na de spanninis waairin zdj gelîeefd heeft onder de vei voliging vian de speurders, wat te beg.ii pen is. Het zou niet ve.rwonderen of spot dig maiakt een handig cineniato^nra.aa bestuurder van deze oregevens ge-bruik oi sr een boeiend cino-drama van te maKer met schoone Noorsehe sneenwlandschajî pen tôt achtergrond. In.tuisschen i® de 8ja:rige kanap doc bemiddel'ing van d'en Franschen geaair bij eene famiilie te Christiania in huis s,t bracht, totdiat het kind aan ziine moed* teruigoiezonden za.l worden. Waarschih lijlk zail de Fransche policie de uitlleverin vragen mn de twee vluchtelingen. and.pii zal de zaak te Christiania behandefl worden, omdht het gebeurd'e onder cl Nocureche strafwet va'lt. De vader van hlet kind beweert, dî het vonnis waarbij het kind' aan de moi der werd toegekend, voor hem persooi ; lijk niiet bindend is. Hij beroept zich c eene overeenkomist, die hij met de mo-der vôdr de scheiding gesloten heeft waarbij hij haar maan delijk s elene «c«n zi uitkeeren en hij het recht zou bel ben het kind na zijn zevend'e ja£ bij zich te hebben. Toen bij liet kin niet op den bestemden tijd kreeg, b. .ilioot hij het te ontvoeren. Intussch.e moet hij toch wel mededeeling van. è scheiding hebben gekregen, zonder dat h I poigfingen heeft gedaan om er veirand. ring in te krijgen. Nu beweert hij we dat hij het ee.n paar jaar Iater heeft b. proefd, maar de Fransche overhede heibben die berwering niet bevestigd. Wiii f ii i ~ ■ : KOLONEL VON REUTER, de bevelhebber van Safern, die thans terecht staat. ' ALBANIE j Zonderling bericht. — Uit Constanti-nopel wordt bevestigd dat Izzet pacha, in eene geheime vergadering van Al-t baneesche hoofden, te Durazzo gehou-j den, tôt prins van Albanie uitgeroepen _ werd. 3 Izzet Pacha zou zich, in den loop der i aanstaande week, naar Valona begeven, e in gezelscha.p der A Ibaneesche afvaardi-■ ging, die hen te Constantinopel ging ha-len.e Wat zal er dan met den prins von a Wied geschieden? ■- RUSLAND. i- De czarewitch. — Uit Zarskoje Selo wordt geseindi : Bij de parade, die zondag s- pïiaats had ter eere van het Kaspische. r- regiment, liep de kleine troonsopvoJgea-n naajst den czaar en stapte even vilng als t, deze langs het front van het regiment. >- De berichten omtrent den slechten ge-zondlheidstoestand van den czarewitcn, r waren dus blijkibaar zondetr groncL - SERVIE (T ^ De ministerieele crisis. — Na^r men „ verneemt, is Pachits er nog niet in ge-;8 slaajgd, een ni-euwen minister van ooriog ,j te vindten. Aille officieren, wien 'hij de B portefeuille heeft aangeboden, heibben geweigerd, omdat zij de begrooting van ^ oorlog, ge-lijk het kabinet die heeft vast-gesteld, ontoereikend achten voor de landsvefrd'edliging. Zij vragen een bedrag dat het eindcijfer der begrooting met 20 miilioen frank overtreft. il TURKIJE. )- Enver pacha. — De benoeming van jr Enver pacha tôt minister van oorlog is d in de Turksche hoofdstad met gemengde i- gevoielens vernomen. De generaal.s van n die oude school keuren ze af, doch police tiefce kringen zijn er mede in hun scMic. ij Enver, dEe door een lijfwacht bewaokt 3- wordt, is begonnen twaalf officieren we-I, gens hun ged.rag tijdens den B,aâkanoor-5- log te. degradteeren. n Het offieieuis blad noemt Enver den aange wezen m an om in samenwei'king 43 Feuilleton der Gazette van Gent. 7* li n n -yv, . * DaDochter van Graat Petworth uuui FLORENCE WARDEN. Toen legtle hij het papier neer. — Daar staat natuurlijk niet veel in, dat wij al niet wisten. — Niet veel. — En als ge dit ailes voor den eersten keer leest dan hebt _ gij medelijden met haar, waarom weet ik niet. — Voelt gij dat ook zoo? vroeg Tristan en keek hem doordringend aan. Ja. Zij was zoo kranig. Van het begin tôt het einde heeft zij niets verraden. Geen berouw, geen vrees, geen angst. Niets. En toch, als zij dezen brief heeft kunnen schrijven en dat andere... dan moet ze ontzettend geleden hebben. Tristan boog toest&mmend het hoofd. Weken lang wist hij nu al, dat zijn stief-moeder een moordenares was en weken-lang had hij haiar gewoon moeten be. groeten, gewoon met haar moeten spre-ken, haa.u zelfs moeten kussen en hij had moeten toestaan, dat zij zijn zusters lief-koo-sde ; hij had haar moeten behande-len als een schuldelooze, diepbedroefde vrouiw. j'.n hij had geweten, dat hun schulden betaald waren met geld, dat verkregen was door een brutalen diefstal. En dat was voor hem liet ellendigste geweest. En nu was ailes voorbij ailes was be-jend ; zij wisten de waarheid nu. En zij, lie nergens schukl aan hadden, moesten boeten voor haar zonde. — Wat gaat gij do en 1 vroeg hij heesch. Berkeley stond langzaam op, als viel het hem moeiiijk. — Ik weet het niet, zegde hij. Ik moet eerst kalm nadenken. — Ja. Tristan vouwde zijn armen over elkaar en keerde hem den rug toe. Berkeley trommelde op de tafel. — Het is hard voor u, Penygent, hard voor u allen. — Er is niets aan te doen. — Er zal veel over te doen zijn, als ailes bekend wordt. Tristan knikte. — Intusschen moeten er stappen worden gedaan. Uw vader is hier, en moet weer tôt de levenden terugkeeren. — Niet zoo heel lang ,vrees ik, zegde Tristan zacht. — Maar in ieder geval zult gij hem toch niet in het gelieim wegzenden. — Natuurlijk niet. Dat hoeft ook niet. Iedereen weet eigenlijk wel, dat hij nog leeft. Hij is dien avond — den negentien-den september — gezien, toen wij samen weggingen, en zijn handschrift is op zijn brieven herkend. Zijn wederopstanding zal dus niet zoo heel veel opgewonden-heid teweèg brengen. — Dan moet mijn vader... moet hier vandaan worden gehaaid en onder zijn eigen naam begraven worden. Tristan boog zijn hoofd, zonder te spre ken. — Dat moet, ging Bowen voort en zijn stem klonk wat barscher. — Ja. En daarmede komt dan meteen ailes uit, al dat verschrikkelijke. — Dat is mijn schuld niet ! — Neen. En de parels... — Tob daar nu niet over. Ik weet immers, dat gij niet te laken zijt, niet een van u allen. Lad.y Penygent was een handige vrouw, die door vleiën de kroon van den keizer zou weten te krijgen, en anderen tôt ailes, ailes kon brengen.. Nu gij allen helbt voordeel uit die handig-heid.— Groote God. Zeg dat niet zoo. Wij kunnen 't kwaad gedeeltelijk goed maken Ik heb me al een schoon begin gemaakt ; wij sparen nu. In een paar jaar kuirnen wij u ailes met den interest terug beta^ len. Als gij zoudt kunnen voorkomen... dat dit bekend werd... ailes, wat wij ver-borgen kunnen houden is in ons voordeel. Wij geven ons op genade of ongenade aan ui over, mijnheer Bowen. Wij kunnen het natuurlijk nooit geheel goedma-ken, maar wij «rullen dankhalar zijn voor elke aanleiding tôt praatjes, die gij ons spaart. Nu moeten wij hier al weggaan ; daar zit niets anders op. Bowen luisterde, zonder hem in de re-de te vallen. Toen ging hij naar de deur. — Gaat er ga.uw een trein naar de stad dien ik nog halen kan, als ik nu wegga, vroeg hij rustig. — Ja. Zal ik u wegbrengen. — Neen. Dat is heel vriendelijk, maar ik moet alleen zijn. Goeden dag. Een oogenblik aarzelden de twee jonge mannen ; beiden voelden, dat in al deze ellende hun harten naar elkaar uit-gin gen. Maar schuw weken ze terag en zij scheidden ihet een knik en met een koud : Goeden dag. Toen liep Berkeley de kronkelende la-nen af met gebogen hoofd, zijn handen in de zakken, geheel verdiept in zijn eigen gedachten. Maar voor hij bij het hek was. zag hij tusschen de boomen een tenger figuurtje snel op hem afkomen en Berkeley Bowen stond stil en draaide zich om. Hij had een gevoel alsof dat kleine, slanke zwarte figuurtje een geest was, die zich in het donker voortspoedde. Het was Sheila. Sheila met haar blond haar verward om haar gezichtje, Sheila zonder hoed en op dunne pantof-feltjes, die geen. weerstand aan de natte sneeuw konden bieden — Gij zult koude vatten, zegde hij ivriendelijk. — Wat geeft dat? Wat kan mij dat nu schelen ? Hij keerde zich onrustig om. en keek met verlangende blikken naar het park-hek, dat onduidelijk te rien was in de •schemering. Maar Sheila lette niet op deze wenk, die te kennen moest geven, dat haar tegenwoordigheid niet ge-wenscht was, dat hij alleen wilde zijn, weg wilde. Integendeel, zij kwam dichter bij hem en zegde zacht en smeekend, met iets in haar stem dat hem gëheel verteederde. —Nu weet gij ailes, niet waar mijnheer Bowen1 Hij knikte. — Wij ook. Wij hebiben het net gehoord van Horlock en Tristan. Zij durven het dien armen papa niet vertellen. Weer keek Berkeley verlangend naar het hek en zag toen op zijn uurwerk. — Ik moet naar den trein, mompelde înj. Sheila kwam nog dichterbij en ver-sperde hem opzettelijk den weg. — Ik weet niet, hoei wij het ooit aan papa moeten vertellen. Het zal zijn dood zijn. Berkeley pantsede zich tegen haar en werd nu opzettelijk barsch. — Nu, zegde hij. Andere vaders hebben ook geleden. — Ja. Dat weet ik. —: En hoe kunnen wij beletten, dat uw vader hoort, wat wij allen weten 1 Sheila keek hem verlegen, maar ern-stig aan. Zij. zag er nog heel jong uit, met haar mondje, en hij wist, dat hij haar niets zou kunnen we.igeren — Zou het niet kunnen 1 smeekte ze. i— Neen, natuurlijk niet. Zijn stem klonk nu ruw en barsch, maar er was iets in zijn oogen, dat het meisje moed gaf. Zij drong weer aan, heel zacht : —■ Het was onize schuld toch niet en wij moeten er onder lijden. — Hoe zult gij er onder lijden? — Door de schande. Maidie, mijn zus-ter, heeft daarom alleen Bobbie, den zoon van den dominee, afgewezen. — Ja, daar kan ik niets aan doen, wel ? Zij voiuiwde haar handjes, die blauw za- gen van koude. — Misschien. — Hoe dan ? — Het kwaad is nui geschied. Dat kan niet meer ongedaan gemaakt worden. Maar nu moeten wij het ailes nog cens doormaken. Al die schande, al die praatjes, al die ellende. Wij hebben het al eens doorgemaakt om Tristan, toen ieder een dacht, dat hij zijn eigen vader had vermoord. En nu begint ailes weer van het begin af aan. Dat is wel hard, niet waar 1 Het is harder voor mij om mijn vader verloren te hebben... op deze verschrikkelijke wijze. —_Ja., ja. Zeker, dat weet ik. Maar dat is niet onze schuld! Doch hiermee kunt gij ons wel helpen, als gij wildet. Berkeley maakte een beweginer van on-geduld.— Wat kan ik er aan doen? vroeg hij heftig. Zij keek hem aan. — Moet ailes bekend worden? fluister-de zij. -— Dat zal wel meteen. Uw vader, sir Jarvis, is weer opgestaan. Dus moet het bekend gemaakt worden, dat hij niet begraven is in het familiegraf. _ Maar Sheila was al klaar met de oplos-sing voor deze moeilijkheid. — Maar dat weet iedereen langzanrer-hand, en iedereen weet ook, dat marna heeft b ewerkstelligd,dat hij hier vandaan kwam en waarom. Als gij nu dus niets zegt, dan zal niemand er over beginnen. Berkeley fronste het voorhoofd. •— En dan wilt gij, dat ik mijn vader kalm in uw familiegraf laat rusten met een vreemden naam op zijn zerk ? Maar ook daaraan had Sheila gedacht. — Als gij nu alleen de naam.plaat liet veranderen? stelde zii voor. (Wordt voortgezet). *

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.