■ÉSteendrukkerij Û£^V Boekbinderij fjAN BOUGKERIJ — 22 = HOPLAND, Antwerpen doodsbeeldekens met of zonder portret plakkaten Omzendbrieven, Rekenlngen enz. 22 Augustus 1915 Nr40 GEILLUSTREERDE S Centiemen ZONDAGSGAZET BUREEL : LANGE GANG 6, ANTWERPEN ; ÛPEN DAÇELIJKS VAN 2 TOT 3 UREIM. Papierhandel JAN BOUGHERIJ = 22 = HOPLAND, Antwerpen BUREELBEHOEFTEN Godsdienstige Voorwerpen DADEN EN ZAKEN i. Bedriegsters Over eenige weken trad eene vrouw vai ' rond de 3o jaar, tamelijk goed gebouwd, me ' zwart haar, en met een paar buitengewon eroote bellen in de ooren, bij eene winkelier I ster uit de 5e wijk binnen. De vroaw steld | nc[ivoor als » waarzegster. » Door den oor i logivas haar bedriji ook erg vervallen,zooda [ mverplicht was personen te gaan vinden ii i luone woningen zelf, aan wien zij hun voor 1 zeggen kon wat. er hun overkomen zou Vooral de vrouwen en ouders van lien die bi het leger zijn en aan het front staan, konde; in voile vertrouwen hare kunst inroepen. Oo ton zij, dank hare betrekkingen met « hoog ! mannen », een en ander voordeel voor d ; Belgische soldaten bekomen. J'ikweet, ging zij voort, dat uw man oo f aan 'tfront staat,en indien gij wenscht iets vai hem te vernemen.gij hebt.het maar te vragen De winkelierster verlangde niets vurige en tegen betaling van io lr., kreeg zij zoovee nieuws (?) als zij maar weten wilde. De waarzegster stelde daarna aan de win ; kelierster voor pogingen aan te wenden on . voor haren man eene maand verlof te ver krijgen. Indien ze daarin gelukte eischte zij 5o fr. ' waarvan de helft op voorhand moest • be [ taald worden. Maar... het striktste stilzwijgen werd ver eischt. De winkelierster liet zich overreden ei betaalde de 25 fr. zoodat de waarzegster (i met 35 fr. weg was, en zich met meer heef laten zien. De bedriegster gaf een adres in de ls wij vvaar de winkelierster vernam dat ze er nooi gewoond had. « Madam Amelie », zoo noemde zij zicl" zal zeker buiten de winkelierster nog w< meer andere slachtofiers gemaakt hebber die, evenmin als deze laatste, bij de polici eene aanklacht doen, uitçvrees van door d geburen uitgelachen te worden. Aldus kunnen die « diseuses de bonn aventure ». —- zooals de vrouw zich bij d -winkelierster âanstelde, — gerust "voortgaa met vrouwen e;n meisjes te bedriegen en : te halen. Wanneer zal het zwak geslacht eens gene zen zijn van die fout kaartlegsters en v/aai zegsters te rade te gaan ? Begrijpen zij dan toch niet dat die enke flauwen praat vertellen. Wanneer ook zal de YVetgever dit be'dri, onder de misdrijven rangschikken en du strafbaar stellen met boet en gevang ? Wan dit is het eenige middel om de maatschapp van dien kanker te genezen. II. Het Moratorium Er wordt wederom. gesproken over he intrekken van het « Moratorium » 't is t zeggen het Koninklijk besluit, waardoor d verplichting van wissels te betalen, wôlk men verschuldigd is en beloofd heeft te vol doen, tijdelijk opgeschorst werd. Die kwestie mag men niet licht inzien ei moet met voorzichtigheid en rijpe overwe ging van de belangen van schuidvorderaa en schuldenaar opgelost worden. Wij meenen het oogenblik nog niet geko men om aan het moratorium een einde t stellen. Maar wat wij wel wenschen te zie bespreken en indien het kon vast te stellen is de wijze waarop die zoo belangrijkekwesti zal kunnen opgelost worden met evenvee nauwkeurig inzien van beider toestanden. Het « Moratorium » kan niet blijven duren zulks zou den dood der handelsbeweging ei der Nijverheid voor gevolg hebben. Er za dus een dag koinen dat de sinds een jaar ei langer niet aanbetaalde wissels zullen aange boden worden. Dat er dan ontelbare processen ter oplos sing aan. de handelsrechtbanken zullei onderworpen worden, lijdt geen twijfel Ongelukkigen, die in voile waarheid nie zullen kunnen betalen, zoo wel als karotten trekkers, zullen voor de genoemde recht banken gedaagd worden. Het aantal zaken zal zoo groot wezen, da ze in jaren niet zullen kunnen gevonnisi worden. Ërg ook zal de overgroote som onkostei zijn.welke de gedingen zullen na zich sleepen Dit ailes ingezien zal ieder het met on eens zijn, te vragen dat er van nu reeds moes ingezien en onderzocht worden, welke oplos sing aan die levenskwestie van onzen hande en nijverheid moet gegeven worden. De huishuurgeschillen, welke ook moeilijki kanten en tweezijdige belangen hebben, wer den na de bezetting van ons land voor di bevoegde rechtbanken gebracht engevonnisd De Duitsche Gouverneur generaal steldi bij verordening de Scheidsréchtbanken in. Eindelijk werd ter oploesing dezer ge schillen eene derde inrichting samengesteld de « Kamer der Huishuurgeschillen -, welki zitting houdt in de bureelen der Bank op d< Meir, nevens het Kon. Paleis, waar eigenaa zoowel als huurder, elkaar kunnen beroepei tôt oplossing van hun geschil, zonder dat he hun een cent kost. Zou in zake van het moratorium ook nie aan eene nieuwe inrichting kunnen gecfâch worden, welke ter voldoening van allen d< geschillen zou kunnen oplossen. Ue oorlog is zoo bitter, het lijden is zoc algemeen, dat er een toestand uit or.tsta.an is W m kr°ederliefde versterkt heeft. •>a den wereldstrijd zal iedereen wederon moeten aan 't werk gaan om te herwinnei wat verloren is. Zal zulks gebeuren in dezelfde broeder neide ? olwel zal het zweerd des gerecht: dan reeds den haat doen ontvlammen ? Door eene wel voorziene regeling nopen; de oplossing van het moratorium, kan zulk: oelet worden. III. Oorlogsvergoedingen Vele menschen houden zich bezig met dt vraagol de schade aan eigendommer. of a; wat ook gelèden door den oorlog, zal vergO( worden. Duizenden eigenaars zijn er in ons kle landeken, die schrikkelijk getroflen zijn ? hunne stoffelijke belangen, die have en goe verloren hebben en, indien de Staat of well 2 inrichting ook ze niet helpen, van.den welhe ~ benden stand waarin zij v/aren vo>r de 5 wereldkrijg, na den Vrede in eencn ' .edenk ' lijken toestand zullen verkeeren. Zullen de benadeelden schadeloos geste^ 1 worden ? Het is zonderling dat de rechtsgeleerd« : het allen eens zijn, voor wat het begins l betreit, te verklaren : « dat de schade, te ; gevolge van den oorlog geleden, nooit aa: 3 leiding tôt verplichte schadeloosstelling gev« ^ kan, zoomin van wege den Staat, waartc = men behoort als vanwege den Staat, die c schade berokkend heeft. » Zij, de rechtsgeleerden, steunen dit groni 1 beginsel op deze reden : dat het een diplom ; tisch vraagstùk geldt, hetwelk bij de vrede ', onderhandelingen geregeld moet worden. De reden waarop dit grondbeginsel steun is er eene, maar ook geene. Er ontbree] ~ vooral rechtveerdigheid aan, welke aile we ' ten tôt grondslag moeten hebben. Proiessor Ern. Nijs, een onzer beroemdsi rechtsgeleerden, deelt nochtans ook c ' mèening zijner confraters en in het algemee gekend » Droit International », schreef hij hi volgende nopens die kwestie : — « De oorlogsleiten zijn daden die gi pleegd worden onder eenen onweerstaat 1 baren invloed van de omstandigheden. E ' wetenschap rangschikt ze onder de gevalle van heirkracht, waarvan 'de gevolgen gee recht geven op schadeloosstelling, omdat c J; menschelijke wil hier onmachtig is. Ook heeft in 1868, na den oorlog van c Vereenigde Staten en Mexico de door des î landen ingestelde scheidsrechterlijke kon missie besloten geen schadeloosstellingen 1 g betalen. Maar daart'egen kunnen wij aanhalen d; op il Augustus 1792 de « Assemblée Légii ' lative » van Frankrijk vaststelde door eer eenparigestemming dat deStaat wel de slach oflers van den oorlog moest schadeloc C stellen. Heer Louis Passy, de Eransche staatsmai legde na den oorlog van 1870-71 de verklarii: al in de Kainer dat de « oorlog geen hei kracht is ». De oorlog is eene belasting aa I bloed en geld ; iedereen moet ze betalei « Gelijkheid van rechten en van- gevaar tu: , scher aile kinderen v^n het Vaderland is lu beginsel der nationale solidariteit. » t De Kaiaerstemdedaarop 100 millioen voc ■ de schadeloosstellingen en 20 jaar later, i i i8q3, nog eens 120 millioen. Thans in dezen krijg geett Frankrijk w< derom toe aan zijne vroegere eerlijke gevoi lens in de kwestie van schadeloosstellinj t Onlangs werd in de Eransche Kamer ee „ wetsvoorstel strekkende tôt de algehee! ^ schadeloosstelling van degenen, welke doc a oorlogsleiten geleden hebben, neergelegd. De private rechten van den enkeling m; ken plaats voor het recht van de gemeenscha] De houding van Frankrijk zal zeker oc die zijn welke door al de andere landen z gevolgd worden. Wij besluiten : dat de personen die schac aan eigendommen opliepen zullen vergoedir bekomen. L. ANTWERPEN IN OORLOGSTIJI VII — « J an 1 » — « ja moeder. » — « Omdat ge u op -de dagen, dat ge mocl wandelen wanneer ik de wasch moest doei verstandig hebt gedragen, moogt ge nu ail dagen gaan waar ge wilt ; maar op tij 's avonds binnen, zulle. » — ja moeder,... ge weet, 'n Sinjoor is altij t braaf. Alzoo hebben we door onze onderworpei * heid gewonnen dat we nu weer vrij zij jjelijk een ongetrouwdc jonkman. We kunne t dus gaan waar we willen, in de stad en buite 1 de poorten. Jammer echter dat het nog ma; altijd regent, hagelt, bliksemt, dondert e 1 zonne-buiïg weer is. Was het goed helde • droog warm weer, 'n mensch trok 's ochtenc 3 weg en keerde 's avonds terug. Wat zou Ja t verre wandelingen doen, maar nu, nu kan h " zagen —• gelijk elkeen — over het herfstwee ' in de maand Augustus Nu kunnen we nie! anders doen dan kleine toertjes vergezel - van 'n stevig regensc.herm. ~ Het mismoedigst van al is dan nog, dat g ! wel genoeg alleiding in de stad hebt, doc ; dat, wat uw gedachten trekt te kortstondi : is en te rap door iets anders verdrongei zoodat het wel de breinstof aanraakt, ma; geen indruk achterlaat in het overpeinzen ; denkvermogen. In plaats van nadenken ; onderzoeker of beoordeelaar, wordt ge n : een gewoon mensch die meè leeft met d massa. Die massa krijgt van mij echter volkome gelijk, want aangezien deze oorlog bewiji - dat 'n menschenleven niet veel waarde heef ; is het nog maar het beste zich te laten leve ! en het menschbestaan als een cinema-film : beschouwen. ) En in de levens-cinema Antwerpen is vei aiwisseling.... zoo veel.... dat ge geen tijd t( denken hebt. Wel later, doch nu niet, daa; , zie maar. 1 Zondag morgen 5 uur, de klokken luidei luiden telkens, en roepen gedurig de geloov ■ gen ter kerke om er moraallessen, Christe ; plicht, naastenliefde en « gij zult niet doot slaan » te hooren ; men leert er hopen, on ; vangt er vertrouwen en berusting, men ka i er beter, men kan er mensch worden. En 't is broodnoodig dat men mensc wordt. Is men mensch, dan is men goec Goed voor zijn gelijken, goed voor mindere en armen, en bovénal goed voor de dierei : Een hond is ook een dier. Een dier dat ze m een spreekwoordelfjke trouw bezit, maar dat d weet die vent.... die daar met nog twee kerels staat te spreken, niet Wist hij het... en n was hij goed.... hij zou zijn (?)diond aan 'n n koord, zoo onmenschelijk-redeloos niet trap-d pen. e Missch'ien heeft hij het beklagenswaardige beest wel gestolen of opgepikt.. . en nu trekt n hij er mee op naar de hondenmarkt. e" 't Is nog vroeg. We gaan meê. We ont-moeten vandaag meer vroegmissers ('t is te zeggen mannen) dan andere Zondagen. We komen er zelfs tegen die 'n schoon korlke :rj bloemen dragen , er zijn strikken en schoone e* roze linten door de veelkleurige blad- en :n varenplanten ;... er hangt eên kaartje aan ;.... we lezen op een afzonderlijk in den handel n verkrijgbare kaart « Leve Maria». 't Is heden Maria's dag.... wat 'n geluk ... op 'n Zon- deze feestdig. Jammer dat vrou-2 wen en meisjes zich vandaag niet in voile menschelijke ijdelheid kunnen opschikken in lichte veelkleurige warme-zomerkleedjes. 3" Vrouwen tooien zich zoo gaarne in de kleu-j ren van vogels, bloemen en vlinders.... omdat ' de mannen hun vrouwen en dochters zoo ^ graag zien in de kleurenpracht der schèp-ping,.... een menschen-lichaam is zoo kaal waarom toch wij alleen in de natuur zoo leelijk zijn ?.... Omdat wij er bovenstaan. ' Ons lichaam slechts stol is.... stof die wisselt . in lichamelijke vormen die vergankelijk zijn, ' stof die in haar wisseling is : het leven.... het a eeuwigdurende leven en hierdoor de geesl-, kracht is.... die alzoo goddelijk is. Deze onvergankelijke geeste'ijke beweging is als eenheid de Opperste Macht of God. Kunnen wij, nietige aardwormen deze Eenheid over-zien, beoordeelen of de macht er van besef-fen ? — Neen dit kunnen wij niet. Wij kunnen slechts in onze bekron penheid dat zien en beoordeelen waarmede we in aanraking ko-1 men door de zintuigen onzer levensorganen. " Wij kunnen slechts vaststtllen dat we leven, dat ons lichaam zich telkens verjongd, dat . we allen kinderen zijn, dat een kind door de î_ moeder wordt gekoesterd en verzorgd. e We kunnen — vooral wanneer we oud t_ zijn.... beseffen en waardeeren, wat een heer-IS lijke goddelijke roeping de vrouw, als moeder, vervult. Ik, die als eenling geen moeder ^ heb gekend, maar door dien grooten wereld g heb gezworven, zonder een kus van moeder, r_ zonder in de plooien v; n haar rok bescher-n ming te hebben kunnm zoeken, zonder op 1> moeders schootje tegei, haar hart te hebben .. geslapen, ik besef en weet wat een moeder >(. is — juist orndat ik geen moeder heb gekend. Daarom kunnen wij ons ook beter voorstel-,r len de vierin£? van dezi n dag. n En wij begrijpen ook dat we geen betere hulde kunnen brengen, dan de moeder van den goddelijken Jezuste bewierooken doorde goddelijke bloemen. ;. En wij stellen vast (wij, die o zoo weinig n betrouwen in 's menschen goedheid stellen,) e dat vandaag, gelukkig meer dan verleden ir jaar, Sint Maria wordt gevierd. d . " ' Wij hebben de Zondagmarkteu bezocht. c Wij hebben er de veelkleurige bégonias, flok- c sen, asters, — margarieten noemt men deze \ n bloemen die gelijken op de chiysanlemums, o n bloemen van Maar neen, heden geen 2 " dichterlijke ontboezemingen, thans zijn de c 1 bloemen de poëzie van den dag. Zij brengen ? n vroolijkheid en troost ; zij parf'umeeren weinig ; ' geluchte huiskamers; zij verdrijven droef heid c of wekken wellicht droeve herinneringen ; zij r 13 geuren e'n kleuren de nog onbewuste jeugd ; zij geven brood... en dit is veel in dèzen tijd, ^ aan duizenden gezinnen. j 's Morgens verkoopen op de marklen de bloemkweekers hun keurig geschikte boekees en bloem- of varenmandjes van af I tôt 2 frank ^ en 'n half. Tegen den noen dalen de prijzen maar ook is de keur en fleur der bloemen-. ® pracht verminderd ; 's namiddags en tegçn '' den avond gaan leursters, die soms voor veel Llj'menschenbloeisels hebben te zorgen, door de c, stad en bieden aan de schaarsche koffiehuis-klanten bloemtuiltjes of ruikers, gemaakt van u het .overschot der markten, doch die toch nog e o zoo schoon kunnen zijn. n «'-3SV, h ? I. En enkele dagen nadien, neen, nu, nu velen 1 n reeds slapen of ter ruste gaan, nu het Zondag ■ 1. avond is, Maria's naamdag over één uuf tôt If het verledenbéhoort, nu w elt er uit mijn brein — « Wat lachen en blozen die bloemen u tegen ; d van avond op boezem of haartooi geregen ; ^ dees nacht op een-bed of de tafel gelegen j om morgen op straten bij vuilnis te vegen, waar kind'ren der armen, die wonen in stegen, blaadje voor blaadje door den -wind laten we^en. Aldus bewijzen de bloemen hoe verganke- t< îjk het- bestaan is. d Ailes komt en gaat en duurt doorgaans de n ijdwijle der noodzakelijkheid. b Deze gedachte kwam bij mij op toen ik na J/-:en kortstondige donder-regenbui de stad angs de ïurnhoutschebaan wilde verlaten. ° Eerst was het mij opgevallen : dat de Car- w îotstraat, deze eens zoo drukke verkeersweg, ■ eegstaande huizen heeft. En dan nog wel j-( vinkelhuizen die vroeger honderdsn aan huur >pbrachten. Op de Turnhoutschebaan ook al ien der drukste straten, nog meer leege win-celhuizen. In deze lange straat zijn rechts :n links van over- îeidswege aan- I ' ^SÊÊ )lakborden ge- ' | rcrr r m )laatst waarop de. I 'e rargerij de be- j f 1 ; ^ :endmakingen le- • :en kan. En op^ ! /NmT — lat het graagle- /V Vf1 ' \ endepubliekzich y® I \ J V ' liet teentrappend M Mil uV» al verdringen, yfy M i< B \Mi va leeft het gemeen- [_ Wt / zij ebestuur er een i l WÏl|r vii lurgerpolicieman J/MM il i |l\\lk\ \v< iij gezet.Deze be- W,Jr bu i'akers zijn een w> oede steun voor J ' f br ie bestaande po- - 3l J sa icie, (waarvan er ~ " r i\ ! ge nkeleledenopge- î I ' i Sr oepen zijn ter —_ '111 ~ zij erdediging van srV/J^Ï, f - aa iet vaderland). - ^et waren meest _ - ~ tej veikloozen. Doorde instelling der burger- w< lolicie dienst doen de gemeentebesturen 'n 00 lubbel goed werk ; gezinnen krijgen brood dô n de veiligheid en orde wordt verhoogd. Komt er echter weer vrede (wanneer ?) dan re' lehoort deze oorlog tôt het verleden (geluk- du :ig) maar ook heel veel instellingen en toe- en tanden (waaronder ten eerste de toestand ■an zwijgen). Wat dan ook tôt de geschiede- se lis van « Antwerpen in oorlogstijd » behoort zij :ijn deze bekendmahingsborden en de burger- 011 jolicie. de Is er veel dat den oorlogsgeesel schaadt. de :r is ook veel wat door den oorlogstoestand m' vordt gebaat. Zoo zien wij het oud Borger- Sc [outsche gemeentehuis waarop « Muziek-jd° chnol » geschilderd staat (zeker omdat er 61' :en « reuzenpoort » en « pissijn » van gemaakt | s) langzaam wordt hersteld en wellicht (?) da ,'oor een gemeente muséum wordt ingericht. |161 Hoe meer men de poorten nadert, hoeij^ neer de Turnhoutschebaan versmalt en juist ,e >ij de Bothastraat en een gevaarlijke bocht, vaar veel beweging bijéén wringt, is de traat het smalst. Twee jaar geleden begon nen de afbraak van een geheele brok huizen, 'J1' vas er geen oorlog gekomen dan was nu de / traat verbreed en met schoone, nieuwe, " ïerieflijke (?) huizen bebouwd geweest — j vaar het wis ook weer duur wonen was ;eweest, want deze gronden waren natuurlijk 1 litgebaat, dit is nu eenmaal Antwerpsche node, waar bijna aile bouwgronden in handen ' ] :ijn van groote maatschappijen (zal deze druk j >p de huurders na den oorlog verminderen ?) Thans telen er op dezen „e ;rond petaten en groenten, mi ve hopen dat het naaste jaar y[ ? .Ile braakliggende gronden Ay ; an de werkmenschen en bur- / \ , ' ;erij voor de groenselteelt t j1 er beschikking mogen gesteld \ . vorden. ; \ he En nu trekken we door de ^ sc ierenthalsche poort. Een *, i,a vandelingske door den buiten * :wikt op. Nog altijd zijn er visschers, en loch nu zien we ook de stads- jeugd op Ye le « glacis » der vestingen zich verlustigen _ net het wetenschappelijke vliegerspel. Ve noemen het woord weten schap.opdat, sc oodra de|vakantie ten einde is, de on- i0 lerwijzers bij hunne schei-, natuur- en tjj ferktuigkundige lessen het vlieger pro- no ileem en vraagstùk zullen behandelen en va mdat hier veel uit geleerd kan worden dat in ut in het leven brengt. „e Doch aan dit.ailes denkt de jeugd niet. I Zi'^t maar eens hoe die jongens zich ver- ° iaken ; hun spel is hun ailes. Elke jongen z oont strategische, taktische, theoretische en ^ raktische eigenschappen te bezitten. Maar d iok komt terzelfdertijd dat de vlieger hooger ? n verder stijgt, het echt menschelijk karak-er boven, ijverzucht naar het meer en beter ® unnen en hierdoor het meesterschap en v laaszijn. De vliegerszijn van gekleurd papier, japan- 'j ,che, talbotten, huizen, zwaluwen, kwik- , ■taarten ziet men dit jaar niet, ('k. heb deze'1 /liegersoorten trouwens nog nimmer in Ant-verpen gezien — 't is hierom dat ik onder- " vijzers verzoek wat meer aan de kinderspe en te denken). Ook de staarten van dei papieren vliegertjes hebben geen verschei-' - lenheid en kunst. t z.ijn clan ook aueen ae deuren die de belangstelling en dan toch ie voile aandacht trekken. Welke zou het verst en hoogst of wel het itilsÇ daar hoog in de aarde atmosfeer staan e beven? Die zwart-geel-roode of die blauwe, lie groené of gele ? Zie de koord zich span-îen ! De blauwe trekt ! Zullen we nu geen >riefje naar boven sturen ? ('k weet niet ofde ongens dit kennen ?) — Ziet de groene trek-;en, die bibbert en beeft. — Er komt wind >pzetten. Kijk, ziet, de groene buitelt ;opje ! Pang 1 de koord die knapt,... en voest en wild en schreeuwend gierend loopt eugd en jonkheid naar de plek. waar het ichtemet vloeipapier beplakte kruis ter aarde al vallen, maar helaas het brooze lichaam og verscheurd tusschen het groene loover an een boom blijft hangen. Weg is het geluk van den jongensdroom. Hadden we geen gelijk het leven een cine-îa te noemen ? En biedt het Antwerpsch ;ven niet overal films van velerlei soort ? Vanneer men maar zien kàn. Zoo niet ... aat dan naar « Hedde ne pas ». Lari. m T LOOZE ViSSCHERTJE « Het wa2^en der stad Leiden vertoont desleutels an S1 Pieter. Een onvergeeflijke misslag ! Het had ju vischnet moeten wezen. Het is de stad der isscherij... Nader haar van den kant der Plooge-roerds —, der TCoe —, der Witte —, der Rijns-urger —, der Marepoort of van welke poort gij rilt : overal wappert u van de leuning der poort-rug een opgeheven totebel tegen. Wandel deLeid-ïhe singels rond : geen drie boomen zult ge zien of e ziet bij den derden een hengelaar in das, jas en pas gedoken, een neuswarmer in den mond, aan jn rechterhand een kluit vuil geworden visch'deeg, an zijn Iinker drie of vier zieltogende blikjes » Deze zinsneden uit de Caméra Obscura zou men igenwoordig, mits enkele varianten, wel op Ant-erpen. kunnen toepassen. Langs welken kant men Dk de stad uit- of inga, zeker mag men ^wezen op sn boord der vestinggrachten een lafnge rij perso-en aan te treffen, die met het vischriet in de hand, schtstaand of neergehurkt, rookend, pratend of nttend, uren lang beproeven de onnoozele bliekjes n stekelbaarsjes te verschalken. Geen wonder ! De oorlog heeft duizenden men-îhen van werk en broodwinning beroofd ; de dagen jn lang, de afwisselingen sehâars, ofwel het geld ntbreekt om zich afwisseling te verschaffen Door e straten slenteren, naar de voorbijgangers kijken, e uitstallingen van winkels en magazijnen opne-îen, wordt men spoedrg beu. Welk ander rustig, oedkoop en onschadelijk middel om den tijd te ooden en de eindelooze vervelingjjte bezweren blijft r dan nog over dan het visschen ? Door den band is het ook niet voor uen vison /.eil at werklooze burger s, bedienden en arbeiders zoo îderen dag met « rijfstok en strijkstok, lapzak en napzak », klompen of « leère leersjes « aan, naar en buiten trekken. Neen, 't is uit tij^verdrijf, uit )uter plezier van te visschen. Want,zooals Hildebrand n og zegt,»de langzaamste enieting van dit genot gaat voor de beste. Niet om îet een enkelen trek van de zegen, een tweemaal aags ophalen van een schakel, of met zethengeis ie hun dienst doen terwyl gij slaapt, een macht van schubbig watervolk » bijeen te brengen, is het en hengelaar le doen. De zaligheid van het nop ebben, van het zien trillen, indoopen, onderduiken an den dobber, en daarin, van het zuigen van een mgwijlig aalije, is hem genoeg. Katvisch is hem ven welkom als doop- en.waterbaars. Al wat aan en angel bij t en, met bloedende kieuwen en half itgeboorde oogen, van den angel kan worden af-eschèurd — ziedaar wat hem gelykelijk gelukkig laakt. »• . De wandekiars die de stadspoorten it- of inslenteren en zich al eens op-ouden om met mindere of meerdere be- / ' ingstelling het bedrijf in de vestingwa- / îren gà te slaan, verwonderen zich over et onuitputtelijk geduld van den vis-ïher, die uren lang op dezelfde plaats \ an blijven hengelen zonder iets te \ angen en zijne droomerij slechts nu j 11 dan onderbreekt om het aas te j ernieuwen, dat een of ander vischje • - nog loozer dan de visscher — behoedzaam van en angel heeft weggegapt. Zij vergeten dat vis-îhen in de tegenwoor- dige omstandigheden, 3oals wij hooger zegden, hoofdzakelijk een jdverdrijf is. Zij begrijpen niets van de stil-ge-oeglijke ge- waarwordingen,die over het gemoed an den visscher neerdalen als hij" vreedzaam 1 de koelte van water en gras zit,alleen met zijn e- dachten,ver van het stadsrumoer,ontrukt aan de jaagkoorts van het gezwoeg in winkel,werk-huis, fabriek of bureel. Zoo rustig schiint het er in 't bedrijf van den Leid-chen visscher of Peucraar niet toe te gaan, » want, sgt Hildebrand,* met een klein platboomd schuitje, oorzien van riemen en van een gerafeld stuk doek atjiet zeil moet verbeelden, dwaalt hij in gezel-chap van een makker, over Rijn, r/.ijl, Leidsche aart, ja, komt dikwijls tôt in de nabijheid van Am-terdani' ; en nacht op nacht wordt gesleten in on-ermoeid gepeur. (Peuren is visschen bij middel van ieren, dikwijls wel honderd in getal, aan een dik noer in krans geregen.) — u Maar, gaat de Hol-indsche schrijver voort, geloof nooit dat het d»îzen eden om brood te doen is.Uwe edele ziel waantdat ier voor vrouw en kroost wordt gezorgd, met op-ffering van nachtrust en gemak. In het minst niet. Ir is een test met vuur, or is zout, er is eene koeke-an aan boord. De aal- wordt op de plaats gevild, esneden, gebraden. en door het vriendenpaar, onder ijkelijke bevachtiging van Schiedamsch vocht, ge-eten, terwijl de vrouw haar cents-koekjes bakt en slve met hare kinderen honger lijdt. Daarom ook Is deze Uljssessen, na hun langen zwerftocht, ein-elijk hunne huisgoden weder komen opzoeken, •orden zij geWoonlijk door hunne getrouwe Pene->pe's met den vereerenden titel van Laibak be-roet : een liefdenaampje, hetwelk deze teederen oor hare dierbare wederhelften hebben uitgedaçht. « Loibak ! » heet het van hare bespraakte roze-ppen. « Loibak ! kom je weer oit je smulscholt ? " ^ant dezen naam draagt het peurvaartuig in den uiselijken kring. » Wij hebben redon om te gelooven dat eendergelijk vriendelijk « onthaal den Antwerpschen risscher ij zijne thuiskomst niet te beurt valt. H.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.