Zondag 16 Januari 1916 5 OWTIBMEN Tweede Jaargang N 9 QEILLUSTREERDE ZONDAGSGAZET Bureel : HOPLÂND 3U, Antwerpen, Abonnement : 2.50 fr. het jaar FAMILIBBLAD Aankoadigingen : 4= bladz,, den regel 0.30 Reklaam onder de Financieele aank. » 1.00 rubriek OVER ALLES d. reg.1.00 Begrafenisbericht 5 00 Dit nummei* bestaat uit ZES BLADZIJDEN "DSDÊHEH ZAKEN " I. Bij de Mutualisten Wij hebben met genoegen gëzien dat, sinds de Duitsche bezetting, al het mogelijke gedaari werd, om de werklooze families datgene te verleenen wat ze noodig hebben om in 't leven te blijven en dat zelfs een groot deel van de burgerij en den middenstand door bescheiden onderstand geholpen werd. Het zou ons insgelijks een overgroot plezier doen dat er ten voordeele der huisgezinnen van de mutualisten nu ook iets meer gedaan werde dan tôt hiertoe het geval was. Van wege de openbare besturen : Staat, provincie en gemeente worden reeds geldelijke tegemoetko-mingen verleend aan de maatschappijen van Onder-lingen Biistand tegen ziektegevallen en voor Pen-sioenen. Aan de mutualisten is ook te Antwerpen het voordeel verleend, het geld van « den dop » in hunne 'onderseheidelijke lokalen — zetels hunner maatschappijen, — te gaan ontvangen. Het stadsbestuur van Antwerpen zal ook aan de Kringen van Onderlingen bijstand een hulpgeld verleenen in evenredigheid van de som, welke ledere maatsehappij gedurende den oorlogstijd aan bare zieke en gekwetste leden uitbetaald heett. Het wel-daàigheidsbureel zal dit insgelijks doen en verleent dan ook nog een bijzonder hulpgeld aan de families, welke met een kind vermeerderen. Maar, indien wij die ondersteuning aan de mutualisten'verleend met beide handen toejuichen, dan acliten wij heur toch niet voldoende, vôôr mutualis- Het staat rostvast dat de mutualisten het braafste deel der bevolking uitmaken ; het zijn de brave werkers, de steuners van het huisgezin, de spaar-ders. Zij zijn de bloem van het land. De niet-mutualisten zijn meestal van tegenover-gestelden aard. Het zijn nog al eens herbergpilaren, luiaards, mannen die de plichten van hoofd des huisgezins verwaarloozen. Welnu is het eerlijk, nu dat al de familles, waar-van het hoofd geen broodwinning heeft, een weke-lijksch hulpgeld ontvangen, dat de spaarzame en vooruitziende mutualist, niets meer krijgt dan zijn gebuur, die nooit iets spaarde en weinig werkte ? Neen dat is niet eerlijk. Er moest aan de mutualisten iets toegekena worden als mutualist, dat zij alleen verknjgen Niet alleen zou die bevoordeeling op de niet-mutualisten billijk zijn, maar het zou deze laatsten hun onge-lijk doen inzien en begrijpen en misschien doen betreuren dat zij niet tegen ziekte nocli ouderdorn verzekerd zijn. Ten slotte zouden zij wellicht nog mutualist worden. Men zal ons vragen : welke bijzondere hulp zouat ge aan de mutualisten willen zien verleenen ? Die vraag zullen wij onbeantwoord laten ; zij dient opgelost te worden tusschen onze bestuurders en den Bond der mutualistische vereenigingen. Ons sclmjveri liepaalt zicli enkel bij iiei pUatsen der vrâag toi het bekomen eener bijzondere hulp voor de mutualisten. II. Goedkoope Woonhuizen Er wordt in Komiteiten, waarin leden van Openbare besturen naast bouwkundigen en deskundigen plaats nemen, reeds — gesproken, geschreven, en onderhandeld over het heropbouwen van steden en gemeenten. } . Binnen eenige dagen zal in het Konmklyk ver-bond van Kunsten, Letteren en Wetenschappen eene tentoonstelling geopend worden door de Tuin- en Landbouwafdeeling van-het Provinciaal bestuur van Antwerpen, waar breken en bouweh ook schering en inslag van zijn zal. Wij willen bij deze gelegenheid de aandacht m-roepen van de openbare besturen en bevoegde Ko-mititen op de beweging, welke eenigen tijd voor net uitbreken van den wereldkrijg in België ontstond voor het bouwen van « Goedkoope Woonhuizen ». Deze beweging was zeer toegenomen en wel zoo-danig dat de officieele besturen voornamelijk van Antwerpen en Brabant zich de zaak, welke voor-zeker van het allerhoogste belang is, aantrokken. De maatsehappij « Eigen Heei'd » en andere te Antwerpen gevestigde maatschappijen tôt het bouwen van goedkoope werkmanswoningen hebben reeds veel bijgedragen tôt dit doel. Het Beschermingskomiteit der Werkmanswoningen van het arrondissement Antwerpen hield zi.:h bezig met een plan, opgemaakt door den heer Nota-ris Èmiel Lemineur, voorzitter van het Komiteit-Noord, voor het bouwen van een groot aantal goedkoope werkmanswoningen met hofje, op de gron-den van het fort van Deurne. Dit plan had reeds de officieuse goedkeuring van de Regeering verkregen en de provincieraad had er zich ook gunstig voor verklaard.Ook de Stad Antwerpen was van plan eene wijk werkmanshuizen te bouwen te midden van het nieuw Noorddokkenkwartier, dat men thans Sibérie noemt. - In de provincie Brabant had de Bestendige Depu-tatie van den provincieraad de zaak ter herte geno-rnen en de heer Gouverneur Beco, heeft een merk-waardig verslag uitgebracht over het geopend on-derzoek, in 't vooruitzicht der gebeurlijke stichting eener intercommunale provinciale maatsehappij, welke door de Nationale Maatsehappij van Goedkoope Woonhuizen zou kunnen aangenomen worden, indien deze tôt stand kwam. De heer Beeckman de Crayloo, gemeenteraads-heer van Anderlecht-Cureghem, heeft een aantal werkmanswoningen laten bouwen. Elk huis heeft een hofje, een kelder, twee plaatsen gelijkvloers, twee kamers op 't verdiep, een groote mansarde en eene badkamer. Elk huisje kost 3.800 fr. De eige-naar wordt er onmiddellijk eigenaar van, mits beta-îing van een intrest van 3 1/2 t. h., 't zij 133 fr. 's jaars of 8 tôt 9 fr. per maand. « Als waarborg wordt gesteld de zedelijkheid van den man, die de beste der hypotheken is I » Het vraagpunt der goedkoope werkmanswoonsten dient opgelost te worden en moet thans zijn be-scheid krijgen. Wij werpen het op, met eenige bijgevoegde inlieh-tingen opdat zij, die tôt last en plicht hebben er voor te zorgen, er zouden aan denken. L. M. ANTWERPEN IN OORLOGSTIJD XXVIII. >rtuin en geluk zijn _ B twee ficties die in een JL menschenleven.dus ook in het menschdom lee-lijke, aardige, zotte of schoonebokkesprongen / kunnen maken. Slaan we een blik jJT p, om ons heen en be- «JlWvfif schouwen wij zaken, V dingen en toestanden, féy ^an s^en wyvast ^ er heel wat bokke-sprongen zich afwisse-len in de fortuin en de maatschappelijke wel--t fZ\S stand van bijna elkeen. En of dit niet genoeg is, doet het jaargetijde nog rnee, want Januari 1916 schijnt dezen keer wel van nattigheid te houden. Dat wij er ons in schikken, ja, we moeten wel. Onze lieve moedertjes zijn er wel niet erg mee in hun schik, dat de « baas » of « Mijnheer » hen zoo gedurende een heelen dag verveelt, zaagt, of met het huishouden bemoeit, doch ze verkiezen toch « vader » in een hoeksken bij de stoof, dan dat hij op staminet zit. Zoo wordt nu heel gelaten den leegen tijd zoek gebracht. Maar, is het dan eehs een enkelen dag - over » en klaar weer, dan stroomt ailes de straat op, de stad in waar de beweging stroomt. Niet om er zich te bewegen zooals ik dezer dagen de drukte in Brussel zag, o neen, wij moeten het in deze kro-niek die eenmaal tôt de geschiedenis zal behooren, verklaren : de Sinjorenstad is ervstiger. Van den helderen klaren Zondag waarop geen regendropje het wandelen verstoorde, hebben wij ook eens profijt getrokken. Gelijk gewoonlijk gaven wij onze oogen dubbel de kost en zonder iemand nu een hak te willen zetten, maar mijn vrouw vond dat ik (gelijk het meerendeel mannelijke wandelaars) te veel naar de vrouwen ... .voeijes zag. En geen wonder, wanneer ik bedenk dat wij sinds jaren gewoon waren aan de lieve kleine pasjes onzer beminnelijke Eva's en we herdenken dan dat in 1914 de groote stappen werden binnen gebracht, die de mode deed veranderen in al wijdere en ruime rokken, zoodat zij, die eerst als marionetten of Chineezinnen voort trippelden, nu flink en fluks als dragonders stappen. Doch mijn vrouw, — 'k ben verzekerd dat zij jaloersch werd — verbood mij nog langer naar een andermans voeten te zien. — « Maar Moeder , ^ _yij - ik zie alleen maar naar de hakken van die W -A\ laarsjes en denk aan jp ,.<i\ misvormde voeten en beenen, maagziekten en al de kwalen van de — «»Zoo hakkezetter» onderbrak zij mij, A; j - maar dat is uwe schuld, moeten wij on- - C© zen heer en meester niet in ailes behagen ?» c^' — Ja, beste moeder, ge hebt dezen keer gelijk en toch weer ongelijk, want ge vergeet dat de maand Januari in vroegere vredesjaren, de maand van beioeko.:, voorstelliijgeii en danspartyeiî was en er dan heel veel huwbare dochters aan den man werden gebracht. p? Weet ge nog welMat wij bij zulk een gelegenheid ook aan elkaar zijn voorgesteld en dat ge toen de eerste maal klaagdet over een stijven liais omdat het tegen mij opzien u moeilijk viel ? Herinnert ge u nog toe mijn verliefd meisje zoo slim was ge-weest bij de volgende ontmoeting laarsjes met hooge hakken aan te doen ? O was dien tijd er nu nog maar ! « Zoo'n oude bok. zou zeker nog zotte sprongen willen maken, kom we zullen maar rap naar huis gaan ». Thuis gekomen vond ik de boter erg sterk, niet siéent of rans, maar er zat toch een smaakje aan dat ik niet gewoon was. Ja, en leelijk smaakte ze ook al niet — « He, moeder wat is dat voor boter ? — Wel manlief/<u hebt ge weer eens geitenboter, die kost ten minste goedkooper dan de andere, en ze is zuiver en voordeelig om te bakken. — Sapristi, moeder dat is 'n gedacht Nu onze veestapel zoo zeer is verminderd, zou de kleine burgpr, de werkman, alien die in de stad wonen en een stuksken grond hebben en de bewoners bij of buiten de stadsomheining heçl verstandig doen eén of meer geiten te gaan houden. ^ y De huisgeit wordt t^genwoordig bij nagenoeg aile volken aange-trofferï : zij is viuchtbaarder, geeft ^me«r melk en is spoediger tevre-yjjf den gesteld dan het schaap. De geitenteelt wftrpt nog winsten af f| |["| onder orr.standigheden waarin die 'AT'fy van schaap geheel onmogelijk ""l zil'n Alleen is zij snoepachtig.gnl-lig en heeft nukken, doch ze vreet ailes en dit juist is een groot voordeel. Aile huis-en tafelafval is haar goed. bladeren. gras, hooi, ze vr«et ailes. Zij voorziet een heel gezin van melk Raadzaam is het dat hij of zij die ze te eten geeft, ook de stal uitmest, (Ceze mest en vooral de gier, die men in een ton in den grond achter den stal laat loopen, is heel goed), haar ook melkt, 2 soms driemaal daags. Heeft men twee of meer geiten, dan is het raadzaam de morgenmelk te karnen, daar deze de meeste boter geeft. Voor zieken of zwakken is dêze melk bijzonder versterkend en veel minder gevaailijk., wat betreft de overbrenging van tubercules, en dan, vergeet niet dat geitenmelk bijna tweemaal maer voedings-gehalte heeft dan koeimelk. Welke Sinjoor, die na wat gewend te zijn ge-worden aan het bergbeklimmen Meef niet verwon-derd staan, wanneer hij door Brussels' voorsteden St-Gillis, Elsene, Tennoei in de zomermaanden daar ' i eens wandelde on een | Y&j haalde die bewoner der ^ Pireneeën schoone me- J - i maar meestal zoeker.d f / woon waren wat te krij- Un dan bij een klant kwam, J 1 dààr gemolken te wor- c den, staan, liet zich een glas speenen, terwijl de N andere geiten al wachtend stonden te vreten. \ 'k Herinner mij nog goed, hoe zijn ffaitje, geiten " en hij zelf mij bekoorde, mij tôt denken en tôt c vragen dwong. En gelijk bij ons de jongens uit de j Vlaanderen, met touw en matten soms duizenden i kilometers ver van hun stulp afdwalen, maanden r van, huis blijven, om een schamel stuk brood te J verdienen in den vreemde, jaar in jaar uit, terwijl t vrouw en kinderen thuis de matten vlechten, ging [ ook de bergbewoner uit de kale onvruchtbare Pire- l neeën in het voor jaar uit zijn geboortegrond maan- N den lang door Europa zwerven. De vrouwen, kinderen en ouden blijven achter s en houden zich met de geitenteelt bezig, want wanneer de mannen in 't laatst van September ]. weerkeeren, hebben zij al hun geiten verkocht. a Zoo gaat dat, gezamenlijk verlaten zij hun gehucht c (bastide) onderweg verlaten er telkens 2 of drie de s groep en trekken zoo door tôt ver in noordelijk c Europa, blijven een drietal maanden in een en j, dezelfde plaats melk veikoopen, doen dan hun c kudde van de hand en keeren dan naar hun bergen r weer. J Nog even wil ik vertellen. dat geitenvleesch i voor zeer smakelijk kalfsvleesch kan verkocht t worden en het zelfs veel malscher is, maar wee hem die een stuk van 'n.,.ouden j,bok voorgezet wordt,hem zal geen tweede maal een dergelijke hak gezel worden. Lari UIT ^OBGERHOUT Onlang,s over onzen gewezen Bleekliof sprekende, zinspeeld'en wij terloops op de belangrijke roi welke deze instelling in Borgcrhout's geschiedenis ge-speeld heeft. Eenige woorden hierover : 't Was in 1699 dat door een twintigtal inwoners van Deurne en Borgerliout eene strook gronds ter plaatse « te Stertingen », nabij de Herenthalsche vaart werd aangekocht en dat men aldaar den eer-sten steen van den « Blijk » legde. Op 20 Juni 1700 was de inrichting voltooid en- werden de eerste ge-bleekte garens plechtig binnen de stad Antwerpen gebracht. Ziehier hoe Borgerho.ut's geschiedschrij-ver die voor ons dorp zoo belangrijke gebeurtenis verhaalt : « Een Hollandsche wagen, met eenige duizenden » ponden gebleekt garen geladen, met groen en bloe-» men getooid, waarop de meester van het gesticht » met vrouw en meiden gezeten waren, kwam de » St-Jorispoort ingereden, onder het losbranden van » het geschut- op de wallen, omringd van al de » werklieden met hunne waterscheppers. Met dien .» wagen doorwandelde men de stad, voorbij het » stadhuis, tôt in de Kloosterstraat, alwaar de stoet » voor het huis van den heer Norbertus Schut, koop- • » man en aa'lmoezenier, den bijzondersten deelnemer « » in de onderneming stil hield en onder het vreugde-» betoon der menigte, werd beschonken. » < De gansche onderneming, aankoop van grond, op- ] richting der gebouwen, graven der grachten, aan- , leggen der bleekplaats, enz. had 38.104 gulden ge-kost. De rekening van het eerste uitbatingsjaar sloot met een tekort van 6637 gulden. Daar de toestand , gedurende de volgende jaren weinig verbeterde, vroegen de aandeelhouders in 1703 de ondersteuning van koning Karel VI en van den raad van Brabant, die geldelijke tegemoetkomingen en andere gunsten, als vrijstelllng van krijgsdienst en inkwartiering verleenden. Ook werd te Brussel, ten behoeve der Borgerhoutsche Garenbleekerij, eene loterij ingericht met een jaa,rlijksche trekking van 180 prijzen. Zoo verbeterde de finanCiëele toestand van den Bleekhof langzamerhand en. de zaak breidde zich merkelijk uit t in 1712 konden de aandeelhouders er reeds op bogen aan minstens 10.000 personen eene broodwinning te verschaffen. In 1750 werd een aan-deel van « een achtste » verkocht voor 9780 gulden en een aandeel van « een zesde » werd in 1774 met 15.203 gulden betaald. Door allerlei omstandigheden — mededinging, staatkundige en andere gebeurtenissen — kwam de « Blijk » in de eerste helft der 19e eeuw tôt zulken staat van verval, dat hij in 1838 in openbare veiling moest gesteld worden. Nog slechts een honderdtal arbeidsters werkten er toen hij, drie jaar geleden, eindelijk onder het houweel der afbrekers viel, na een bestaan van meer dan twee honderd jaren. Met den Bléekhof is een van de merkwaardigste gedenk-teekenen uit het verleden onzer gemeente verdwe-nen. Wie er nadere bijzonderheden over wenscht te vernemen, raadplege J. B. Stockman's Geschiedenis van Deurne en Borgerhout, welke in verschillende boekerijen verkrijgbaar is. Arno. Het levea te Brussel Hum ! Het leven te Brussel... Wat is er nu eigent-lijk met dat leven ? Ja, ik weet het, ik moet er u wat van vertellen, en onze baas wil dat de kronijk voor de « Zondagsgazet » afwisselend zij ; maar wat zal ik nu weer over dat vervloekte Brusselsche leven vertellen ? Ik weet er waarachtig niks van ; ik heb schoon mij den geest te martelen, te denken als een filosoof (dat kan ik, als i.k wil), doch ik weet niet wat ik deze maal ga schrijven, waarachtig niet. En toch, ik moet, of onze baas zit achter mijn vêerën, en alhoewel ik van hem niet veel schrik heb omdat hij 44 kilometers van mij verwijderd is, heb ik toch geen lust om... een sigaar te krijgen : hij rookt er veel te slechte ! Ah ! maar nu weet ik wat te vertellen, d'as waar : zijn de sigaren in Antwerpen ook zoo slecht als in Brussel' ? Als ge in de hoofdstad een of twee sigaren kunt rooken zonder aamborstig te zijn, dan is het dat ge « 'ne straffe-n-oesem » hebt, want de beste zijn zelfs nog stinkadors. Met de tabak is het even-zoo gesteld : die is niet meer te rooken, en g» vindt . n ieder paksken minstens de helft stokjes en halve-ihikken die u de pijj) doen neerleggen, zoo'n tegen-jpesting krijgt men van zulk goedje. En nu spreken ;e van aï dat tuig nog wat op te slaan, onder voor-vendsel dat er geen tabak meer is. Die is oprecht ;ostelijk, vanwege. de tabakhandelaars : onder voor-vendsel dat er geen tabak meer zou zijn, doen ze >ns het zeegras duurder betalen ! In die voorwaar-len zouden de melkboerinnetjes ons hun water kun-len duurder doen betalen omdat er geen melk meer e krijgen is, en zou niets beletten dat ik aan onzen >aas opslag vroeg omdat ik niet meer weet- wat nog e vertellen ! Want ik weet er niets van, hoor ! Kan ik nu gaan ichrijven dat het hier zoo'n lam leven is, nu het iedert dagen regent zonder ophouden, en men op de )oulevards in de plassen dreigt te verdrinken ? Dat s waarschijnlijk ook zoo te Antwerpen, en daar is iu eenmaal niets aan te verhelpen ; al de menschen troomen dan ook des avonds naar schouwburg ôf ;inema, waar ze hoog en droog zitten... en dikwerf. rer van hun geluk. Iemand waarmee ik kompassie îeb, dat zijn onze gardevils, die heel den dag op de traat loopen, niet mogen rooken (zelfs geen zee-jras of stinkadors), en met wien men dan nog op len hoop toe den zot houdt. Ik wil hier niet spreken an de ketjes die, wanneer zoo'n arme gardevil rgens een oogenblikje sshuilt voor het hondenweer, mmer gelegenheid vinden bm van achter een hoekje Ajoen ! » te roepen ; da's fcet minste ; maar dat de iverheden den spot zoo ver durven drijven dat ze le gardevils 'ne stok geven om in den regen te loo-ien, dat vind ik ongehoord"; waarom geeft men die nenschen geene « parapluu » ? Dan zouden ze niet neer moeten schuilen, noch angstig daarbij rond-;ijken of er nergens geen overstè aangelaveerd :omt om hen te betrappen ; want ze hebben over-ten, zulle, onze gardevils, met hoopen, en nu heb-•en ze nog een prefekt gekregen, « juist lakas in Jaraas », zeggen fier de Marolliens, « en danen es eu giel den environ van Brussel ». Die prefekt is eeds op bezoek geweest in verschillende gëineenten an Groot-Brussel, dat totaai onder zijn bevelen taat voor wat de politie betreft. Jk beklaag nu echter de leurders die met smoute-iollen aan de Noordstatie stonden ; zie, die wisten recies waar Brussel begon en Ten-Noey eindigde, an • de Rogierplaats, en dat was veel waard voor nze « smoutQbollenmarchangs », die niet op Brus-' el mochten leuren « oem as ze gin plak haje » ; ze eden het toch, en dan kon men steeds lachen als r 'ne gardevil-af kwam : zoodra zij hem in de gaten regen gingen zij een paar stappen achterwaarts, p Ten-Noey, en daar stond onze Brusselsche pakke-aan... die niets te pakken had, want om een over-r.eder te achtervolgen buiten Brusselsch grondge-iied moest hij eerst « veu en papiej » naar 't stad-mis, iets waarachter onze ketjes niet zouden wash-en, natuurlijk. Maar wat heb ik aan die Noordsta-ie dikwijls gelachen met de-verbouwereerde garde-ils, die zich ergerden, bijzonder de jongeren, als laar zoo'n leurder op twee stappen van hem stond e spotten of een neus zette zonder dat hij kon zeg-;en : « Circuiei ! » of « Allei, mee no den broo ! » En le gardevils van Ten-Noey hadden er som» zelf lust !i, en zouden niet graag tusschen gekomen zijn om lie van de stad te helpen, die « veul mier trakte-nent » hadden als zij. En nu zullen de leurders met smoutebollen en ;oekebakken, met dien prefekt, hoogstwaarschijnlijk nogen nagezet worden op het grondgebiecf van heel iroot-Brussel, 't is eender door welken gardevil. Eu laarmee wordt ook dat plezier weerai afgeschaft loor den oorlog. Maar... wat zal ik nu vertellen ? Drommels toch, lat « Leven te Brussel » en die baas daar... 'k wou lat ze al de bazen afschaften, dan zouden ze 'ne nensch gerust laten met die kronijken. Ah, ja, ik ^ing vergeten dat de brouwers en bierhandelaars >esloten hebben, volgens de burgemeester van St-iillis, geen Verloren Maandag te vieren ; zoodat we )ns dit jaar niet eens voor niet zullen kunnen zat Irinken ? Een ongeluk komt toch nooit alleen ; en lie heeren schaffen zoo maar af zonder te vragen vat wij, verbruikers, daarvan denken ! En « daa nensen hemme mier toepet as oer », want ze zeggen Lan de herbergiers dat zij maar wat in de kas der irmen moeten storten. Ik zou veel liever gezien heb-)en — en al de Marolliens zijn van mijn gedacht — la de brouwers aan den arme een gedeelte gaven van îun groote winst, en dat de herbergiers ons de jewone kriekenlambik hadden voorgezet. « Want 't s toch wreed zulle, zegde me gister een ketje, « veu che dagge haa kuntj krimineel zat zuipe » zonder lat het u iets kost, schaffen ze den Verloren t Muindjag » af ! » De antialkoliaten zullen den naatregel stellig goed keuren, maar de MaVollen, îiet hoor, beslist niet ! En al de bazen zullen hun tlanten kwijt zijn, want ze gaan allen « oep en mder » ! Maar daarmee heb ik nu nog mijn kronijk niet daar I Het is immers van dagelijksch belang dat :r te Anderlecht eene prachtige tentoonstelling vordt gehouden. van kunst en toegepaste kunst, vaar beeldhouw- en schilderwerk op waardige wijze ;ertegenwoordigd zijn, en waar brodeerwerk ge-ichilderd porselein, houtsnedewerk en lederwerk )lijk geven van de groote kunde der leerlingen van le verschillende bijzondere scholen van Anderlecht. Nu zou ik den lezers van de «Zondagsgazet» nog vunnen zeggen dat er te Etterbeek en te Laeken in len gemeenteraad schier gevochten werd tusschen le vroede vaderen die van geen Godsvrede willen îooren ; ik zou u kunnen vertellen dat op de vee-narkt van Anderlecht ruzie is ontstaan tusschen de )pkoopers en het bestuur, en dat er daardoor maar icht hoornbeesten deze week ter markt werden ge-jracht ; dat er tijdens December 1.005 kg. visch van illerlei soort -werd aangeslagen in de hoofstad, om-iat er een reuksken aan was, en men beter vond ze :e verbranden dan ze op te eten. Maar dat ailes past misschien niet in deze kronijk, en dan zou de Daas op zijn poot spelen ; ik zal dan maar liever îiet spreken van het Nieuwe Werk dat hier werd gesticht met het doel de onder dak gebrachte vluch-:elingen te voorzien van bedden, tafels, stoelen, ka-3hels en keukengerief, « het Werk der meubelen », 3at onder voorzitterschap staat van Mev. F. du Roy ie Blicquy ; ik zal ook maar liever niet vertellen Dver de cluurte van 't- leven, want wat kan het irme menschen nu schelén dat een fezant in de Hal-len tôt 8 fr. verkocht wordt, en een haas 11 fr. ; dat /ette Brusselsche kiekens 7.50 tôt 9 fr. kosten ; dit illes heeft geen belang voor arme lieden, want die 3ten nu noch fezanten, noch ortolaantjes, maar wel ioep... als zij ze krijgen. Intusschen gaat het procès Wilmart steeds zijn gang zonder de belangstelling van het publiek op te tvekken ; naast den oorlog is Nestor ook zoo nietig \iein ! Wat erger is, men hoort tegenwoordig van liets meer spreken als van leeningen. Geen ge-neenteraadszitting wordt er ergens gehouden zon-ier eene leening aan de dagorde ; ditmaal is het \nderlecht dat besloten heeft in Januari eene lee-ling aan te gaan, bij het Gemeentekrediet, van 276,500 fr. per maand, zoolang de oorlog duurt. 't Is Dijkans niks 1 En ik vraag mij af hoe die menschen let aan boord leggen om zoo'n leening los te maken 3n al dat geld vast te krijgen. Als ik ergens aan iemand, al ware 't maar een frank vraag, vlieg ik avérai met klank buiten. 't Is ellendig... maar ik Den toch tevreden dat ik nu mijn kronijk af heb, îoo kan de baas mij niets verwijten. Tôt de naaste iveek. J- T. Voor het Kind van den Soidaaf Gestort op het bureel der « Zovdagsgazet » 'jrndat de vijf franken aan het plafond bleven hangen, L. V. H. 1.25 fr. Voor „ Ons Invaliedenhuis " Gestort op hêt bureel der « Zondagsgazet r> 3pbrengst van het kaartspel. Emiel Battoir 1.20 fr. Gezondheidsdienst De Burgemeester, getroffen door de menigvuldige klachten over de slechte hoedanigheid van meik en boter, heeft de eer de aandacht der belangheb-benden, zoo verbruikers als verkoopers, te vestigen op eenige bepalingen der Wet en der Koninklijke besluiten betrekkelijk den handel in melk en boter. MELK.— De melk, ontdaan van een deel van naren room, mag enkel verkocht, te koop gesteld of voor den verkoop vervoerd worden in kannen, kruikeii of inhoudsvaten, op geheel den buitenomvang eenen band dragende van donkerbl.auwe kleur, van tan minste 5 centimeter breed, uitkomende op een wit-ten grond of op een anderen witten band. Deze reci-pienleh mogen niet worden gebruikt voor den verkoop van zuivere of niet-afgeroomde melk. Voor de melk waarvan de room zeer licht met de hand aigeschept werd en die nog ten minste 1 1/2 gram vette stof bevat per 100 kubieke centimeter | iriag de blauwe band, waarvan hierboven spraak is, door een rood-bruinen band vervangen worden. Het is volstrekt verboden, onder welke benaming het ook weze, te verkoopen, te koop te stellen, te behouden, of voor den ventoop van 's menschen voeding te vervoeren : 1. Melk gemegd met water of met welkdanige vreemde zelfstandighéden, en namelijk bewaarmid-delen.2. Biestemelk, melk beschadigd door mikrokiemen of besm'éttende voortbrengsels (zure, dikke, verrotte, bittere, blauwe, roode melk, enz.). 3. Melk voortkomende van dieren, waarvan hefr eten zou gemengd geweest zijn met giftige planten of van dieren die gemeésterd worden bij middel van giftige zelfstandigheden. BOTER. 1. Het mengen, met het oog op den handel, van margarine of voedende vetwaar in boter is verboden. De voor den verkoop bestemde margarine mag echter tôt 10 ten honderd vetstof, voortkomende van melk, bevatten. 2. Het is verboden margarine of voedende vetwa-ren en boter te gelijker tijd te verkoopen of 4e koop te stellen in hetzelfde lokaal (magazijn, winkel, kraam) of in lokalen die anders dan langs den open-baren weg met elkander in gemeenschap staan. 3. Aile inrichtingen (magazijnen, winkels, kramen) waar margarine of voedende vetwaren worden verkocht, te koop gezet, of met het oog op den verkoop bewaard, moeten duidelijk zichtbaar van rien open-baren weg, het opschrift dragen : « Verkoop van Margarine » of « Verkoop van voedende vetwaren » met goed te onderscheiden letters van ten minste twintig centimeter hoogte, aonder dat «r eenige andere vermelding bij staat. Margarine of voedende vetwaren mogen alleen ter markt worden gebracht op plaatsen, opzettelijk daartoe aangewezen door de gemeenteoverheid en op een afstand van ten minste vijf-en-twintig meter van de boterkramen. Aile vaten of omhulsels, waarin margarine of voedende vetwaren waren te koop gezet of bewaard om verkocht of geleverd te worden, dragen op eene voor het publiek zichtbare wijze, het opschrift «Margarine» of «Voedende vetwaren» met goed te onderscheiden letters van ten minste twee centimeter lïûugte en zonder dat er eenige andere vermelding bij staat, benevens den naam of de firma van den fabrikant of den verkooper. Zijn de margarine oi de voedende vetwarn tôt klompen bewerkt, dan moeten deze steeds rechthoe-kig zijn en daarenboven een goed leesbaar merk dragen met het woord « Margarine » of « Voedende vetwaren », benevens de naam of de firma van den fabrikant of den verkooper, tenzij deze aanduidin-gen op de omhulsels voorkomen. Boter bevattende meer dan 18 t. h. andere zelfstandigheden dan vetstof en zout, mag, voor den handel in 't groot, enkel worden verkocht, geleverd, tekoopgesteld, behouden of vervoerd voor den verkoop of voor de levering, in houten luchtdicht ge-sloten kuipen of tonnen ; voor den kleinhandel, in papieren of kartonnen inpakkingen, toegebonden met eene gekruiste koord, met lak of met lood toege-zegeld.De aard en de juiste hoeveelheid stoffen, andere dan vetstof en zout, zullen aangeduid worden door het hieronderstaande omlijst opschrift, reehtstreeks in zeer duidelijke zwarte letters gedrukt op de twee tegenovergestelde zij den der inpakkingen, zelf op deze langs binnen. Het een opschrift moet in 't Vlaamsch zijn, het ander in 't Fransch : Boter met water gemengd BERICHT Deze boter bevat ten honderd water (kaas- etof, melksuiker). Zuivere boter bevat er ten hoogsta 18 per honderd. Beurre mélangé d'eau AVIS Ce beurre contient pour cent d'eau (casé- fne, lactose). Un beurre pur n'en contient pas plus de 18 pour cent. Opschrift en lijst moeten onder aile opzichten gelijk zijn aan het hierbovenstaande model. Het oog der drukletters mag nochtans wat grooter zijn dat dit van het model, en voor den groothandel zal de hoogte der letters alsmede de omlijsting verdriedub-beld worden. Ieder opschrift, van aile andere afgezonderd, zal goed leesbaar zijn op de twee zijden der ingepakte waar. Het is verboden op de inpakkingen andere op-schriften te voegen dan deze betreffende de firma van den voortbrenger of van den verkooper, alsook de hierbovenstaande of soortgelijke opschriften te drukken op inpakkingen van zuivere boter. Een streng toezicht zal uitgeoefend worden over het naleven dier voorschriften. Overtredingen worden gestraft met gevangenis-straf en met boete of met eene van deze straffen. Antwerpen, den 21 December 1915. De Burgemeester, JAN DE VOS. mER HLLES — De Maatsehappij « Pleinije Vooruit n ge-vestigd in het lokaal Volksvriend, Begijnenvest 81, heeft een Tonprijskamp ingericht, welke 61.50 fr. opgebracht heeft. Daarvan werden 6 pakken be-zorgd aan de behoeftige Belgische krijgsgevangsnen in Duitschland. — Op aanklacht van het *• Nat. Comiteit voor Hulp en Voeding » heeft de politie hier de hand gelegd op een binnenschip, met eene voile lading rijst welke laatste op slinksche wijze in handen van handeisschuimers gekomen was en het Nat. Com ' toehoorde. — Te Luik staat in de archieven der stad aan-geteekend dat op 9 Januari 1760 de sehoemaker Criquillion stierf in den ouderdorn van 107 jaar. Wanneer hij 85 jaar telde, huwde hij eene jonge weduwe, die hem haar leven en zorgen wijdde, en aldus nog 22 jaar in het huwelijksbootje vaarde. — De lekkere oesters komen, niettegen-staande de oorlog, toch nog bij vele personen op tafel. Aldus vernemen wij dat de byzonderste zeeuwsche streken naar het buitenland voor ruim 7 millioen en half oesters verzonden gedurende de maand December 1915 ; waarvan voor 3.978.000 fr. naar België ! — Dr. Rodolf Kraus, van Weenen, zou, na lange opzoekingen,er in gelukt zijn een sérum tegen dan Kinkhoest te ontdekken.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.