Het vaderland: Belgisch dagblad te Havre verschijnend

686108 0
16 augustus 1918
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 16 Augustus. Het vaderland: Belgisch dagblad te Havre verschijnend. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/4t6f18th3w/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

LjAARCANC, Nr 873. VR1JDAC, Ï6 AUGUSTUS 1918. HET VADERLAND IKleine aankondigingen : 1 fr. per regel (jroote M. liij overeenkomst Dienstaanbiedingen : voor gereformeer-jea kosteloos. < y « 'ni* _ t* Belgïsch dagblad, voôdoopig te Parijs, 3, Place des Deux-Ecus, 3 LEO Ym GOÉTHEM, Directeur «usa sa-aa eaaaeaEHEgy Het rmnimer ; 5 centiem (Front ea Frankrijk; 10 centiem (andere landen). Per maand (vooruitbetaald) : Frar.krijk 1.75 tf Engeland 2 sh. Holland 1 gld. 25. Elders 3.00 fr. NA VIER JAREN OORLOG B : overzicht van den krijgstoestanc ■ een onzijdige geschreven, die du ■ sebeurtenisâen nog zakelijker da B kan beoordeelen, zal voor onze le Bwel het lezen waard zijn. In wij, in tegenetelling met hetgee: ■schrijver met meent te mogen me Bteid hopein, verwachten dat d Bwinning, in dit, het vijfde oorlogs B den moed en de standvastighei ■ onze soldaten, zal komen beloonen Bt zou niet verstandig zijn te prof* Bn oifitrent wat moet en kan worde: ■aan, zeide Balfour, juist een jaar ge Bn, in het Lagerhuis. Bovelen den 31n Juli 1917 nog nie Bdrongen waren van de onweerles. B wajbrheid, dat elke voorspellin Brent de ontwikkeling der gebeurtt Kn ijdel is, ook al grondt men haa Ee scherpzinnigste redeneering, he Bloopen jaar moet allen er wel va. Buigd hebben, dat er slechts éé ■ca bestaat: de logica der feiten, oo. Binepr deze in strijd zijn met de vei Bigste theorieën. lier jaren lang bestrijden de volkt ■ elkaar. Hoe lang zal de strijd no ■en ? Wij kunnen raden, wij kunne ■en, wij kunnen vermoeden, maa ■en..., kunnen wij het niet. ■al nog keer op keer 't geluk den Dui Ben wapenen toelachen, om, op ht ■inblik dat de eindoverwinning, di ■nechting van Europa moet brenger ■ij schijnt, zich met afschuw af t ■den van hen, die met opzet en k<x ■berekening, zich vier jaar gelede; Bben opgemaakt, om het geluk, da ■ onder de volken huisde,'te verstit ■'ij weten het niet. ■ is het laatste keerpunt in de groot Bsteling- thans aangeibroken; is de op ■sch tusschen Marne en Aisne de aar ■ ?an één zegetocht, die eindigen zs I den vrede, met de onderwerpin ■ hen. die on s de vrijheid niet gur ■ vvelke zij zelf niet kunnen smaker ■ het recht verkrachten, omdat zij ■estait hen beleedigt ? ■ij hopen het, wij hopen het vu ri s ■t.... wij weten het niet. Bcch één ding weten wij : Duitschlan fcn medeplichtigen zullen verslage l,i mogen nog overwinningen beh: lop het slagveld, maar zij zullen de ■og verliezen. ■ij mogen nog oprukken over de hei ■n van Champagne en de vlakten va ■nderen tôt aan de duinen van Ce ■ en de falaises van Boulogne, maa ■oorlog zullen zij verliezen. ■j mogen den San Marco van Ven< ■ den Dom van Miilaan ontwijder ■r zij zullen verelagen woirden. Bat, en dat alleen, staat onwrikbaa ■ want wij vertrouwen in de steed ■emende kracht der verbondenen. I ■ onbuigzamen wi'l, in hpt onbluscl I vuur hunner geestdrift en boven; ■ns Vertrouwen gegrond op ons gt ■ in de hooge beginselen waarvoc ptrijd, uit lage roofzucht ontketenr ■t worden voortgezeÇ, van maand te ■nd, van jaar tôt jaar, opdat niet h< Bctit en de misdaad door de zeg< Pl gesterM zullen worden. ■ce zag het er uit op onzen aardbt Pi op de slagvelden van Europa e ■ op de oude wereldzeeën en op de Pan, een jaar geleden ? ■ Prankrijk hielden de Duitschô 1< ■ stand op de linie, na Hindenburg ■tegischen terugtocht ingenomen, e IVlaaitleren konden de Engelsche ■•het terrein sleehts bij vierkante mi Bwtrukken. Maar het waren steec B'erbondenen, die aanvielen, en voo: Bwamen, langzaam maar zeker, ste ■atig gelijk de.Engelschen of in ee ■•verbrijzelend élan gelijk de Frai ». Sinds jaar en dag reeds ware ■"uitschers in 't. westen niet tôt ee m*î in staat; zij verloren steeds e Bjen nimmer, en een tweede strat B;e terugtocht, tôt aan de Belgiscl B'.en verder nog, zou weldra nooe B'jk zijn. meende men, hoopte men Bf ^erika werd een léger van hoi ■^Qizenden gedrild; de banier m» B eT^i) en sterren, die nog geen n< B,aag °°it gekend had, zou weldi B^6r' tusschen de driekleuren va B"e en Prankrijk en de Union Jacl ■"het IjTedenta rukten de Italiane ■i l>jk langzaam, maar met niet mii HJfoote zekerheîd, en de va.1 va d>ie de bevrijding van het ju ■ ides&en zou bekronen. scheen ne B _ kwestie van tijd, ■ Aïië hadde» d© Enselschen Koe -♦ , el-Amara reeds lang gewroken en de s sultan had een der schoonste parelen a van zijn kroon, de oude stad der Kali- - feu, verlo\en. De heilige stedbn van Arabië, zij ontvielen, de een na de an- rj der, aan de heerschappij van den Gou-j. den Hoorn, die zich nog slechts in Pa-e lestina kon doen gel den. In Afrika waren de laatste Duitsche :i troepen welhaast uit de laatste kolonie . verdreven, en te Pretoria en Kaapstad, waar eendracht weder heerschte, kende n men slechts één leus : geen Duitsche heerschappij meer in Afrika. Rusland had de slavenketenen afge-j schud en maakte zich, onder leiding van Kerenski, bijgestaan door de besten van het volk, gereed de duur-verworven vrij-' heid tegen de Midden-Europeesche reac-r tie te verdedigen. Het révolutionnaire le-^ ger had zijn kracht getoond aan de Stry-pa, waar het de Duitsche linies had j doorbroken, maar reeds leed het onder u den tegenslag — één jaar geleden — en ontruimde het Galicië en de Boukowi-.na, in wanorde terugtrekkend. Evenwel was Rusland vast besloten den strijd voort te zetten, aan de zijde zijner bond-= genooten, voor zijn eigen vrijheid en 1 voor de onafhankelijkheid van de klei-r ne Slavische volken en van het edel-moedige Roemenië. c" |)uitschland haakte naar vrede, niet uit afschuw tegen den oorlog, maar uit e vrees voor de nederlaag en voor de on-tevredenheid der bevolking, die de re-e geering verwenschte, nu honger in plaats van zegepraal haar deel was geworden. ' De vredesresolutie, van wel'ker huichel-achtigen aard weinigen zich toen nog " slechts bewust waren. was juist aange-nomen en legde sehijnbaar getudgenis af van het verval van Duitschlands e, krachten. De onbeperkte duikbootoorlog, waar- - op Berlin zoo hooge vorwachtângen ge-' bouwd had en waarvoof het zich zelfs ? de vijandschap der Vereenigde Staten op i- den hais had durven halen, begon zich U reeds al s een mislukking te doen ken- nen. Zoo was de toestand op 31 Juli 1917. '> en hij wettigde het optimisme, waar-mede wij het vierde oorlogsjaar ingin-i gen. n Maar de legers van Kerenski bleven terugtrekken, want de demoralisatie was in de révolutionnaire rangen bin-nengedrongen, en al de energie van Kerenski en zij ne medewerkers was niet in staat dien machtigen bondgenoot der l~ Duitsche legers te verdrijven. Maanden-n lang hield Kerenski den wanhopigen L" strijd vol, tôt in November, na tal van r tragiaf'he nederlagen, na burgeroorlog en broedermoord, de bolsjewiki, door Duitschlands agenten gesteund, zich van de regeeringsmacht meester maakten en hun heerschappij inwijdden met het sluiten van een wapenstilstand, — een schandelijk verraad tegenover de volken, die hun lot aan dat van Rusland geklonken hadden. Dat was de eerste groote slag. De vrij-gekomen Duitsche legers kwamen de Oostenrijkers aan de Isonzo te hulp, en wat Italië in meer dan twee jaren tôt hoogen prijs verôverd had, verloor het ' in enkele dagen. En meer dan dat. De nationale bodem werd overweldigd en wijkend van bergrug tôt bergrug van rivier tôt rivier, stond eindelijk het Ita-liaansche leger, gedeoimeerd en afge-n mat, in de vlakte van Venitië als dek-n king voor de stad, die een halve eeuw geleden door Manin met onvergelijke-î- lijken heldenmoed tegen diezelfde Tu- Q rlr.nl.'A'n "ïr/"iT»rl r\i «tqo NIEUWS UIT BEZET BELGIE LSMBURG inie Roosen; Gérard Van Oppen me . TE BUDINGEN sephine Goossens. Overleden : Denis David en zijn zoon , ve/,e en " uoustme Chami Thpnnhîpi gne> doch'ter van Georges. De klei ^ ' was slechts 12 jaar oud. TE RUMMEN TE DRÎESLIMTER ' De graanmolens mogen maar 6 dagen ledereen klaagt over den duren tijc in de maand malen en dan nog maar doch vele mensehen doen goede zake 7 kil. 1/? per inwoner en per maand. Zij die voor den oorlog arm waren h< Een gedeelte der opbrengst van 't graan, ben flu 2 koeien op stal, en de overi koren .tarwe en haver, alsook van aard- zijn in evenredigheid ook vooruit £ appelen en andere levensmiddelen moe- gaan. ten onze boeren inleveren op 't Komi- Boter eet men nu liefst niet, en m teit. verkoopt ze liever tegen 30 fr. den ki -— Alfons Hardy zit in een krijgsge- Schoenen vervangt men door blokkf vangenkamp in Duitschland, en de welke 5 fr. het paar verkocht word£ kleine van Charles Bossens werd er ook Verschillende personen zijn j naantoe gevoerd. trouwd, o. a. Maria Swarfcebroeckx n Traden in den eclit ; Gustaaf Ver- Rik van Aertees. De kleermaker Fra heyden met Paulina Poelmans; Adolf « niet zijn houten been », met de dot Somers met Eugenie Koeimans; Alfons ter van de wed. Willems. De wed. Loi .amets., uit de Biessemstraat, met Euge- Tranen is hertrouwd., Onze gelnterneerden in Holland [Wij lezen in het « Belgisch Dag-blad » : Het geruebj wordt verspreid dat de Belgische geïnterneerden uit het kamp 1 te Harderwijk naar dit te Zeist zouden worden overgeplaatst. Het ligt buiten onze bedoeling d,erge-lijke beslissing van wege de Nederland-sche regeering te beknibbelen, in geval zij tôt dien maatregel moest besluiten. Het is haar Voile recht te handelen naar goeddunken wanneer zij maar de -conventie van Den Haag eerbiedigt. Dit gerucht gaat echter gepaard met gezegdens dat Duitschers de Belgen te Harderwijk zouden vervan.srén. Dit kunnen we niet gelooven. Dat men er zelfs Patagoniërs over-brenge kan ons niet deren, maar geene Duitschers. Onze Nederlandsche vrienden zuljen het zeker met ons eens zijn om het on-behoorlijk te vinden dat Harderwijk aan de Duitschers zou worden voorbe-houden.Het is inderdaad niet aan te nemen dat men later zou kunnen zeggen dat Nederland de Belgen hebbèn doen wer-ken pour le roi de Prusse om ze dan naar Zeist ten oode te sturen. Het stuk barre heide hebben onze geïnterneerden met hun zweet besprooid om haar in de-lachende legerplaats voor geinterneerden in' Nederland te her-scheppen.Het zou al te pijnlijk voor de Belgen en de geassocieerden wezen te verne-men dat de soldaten die de onzijdigheid van hun land tegen de Duitschers hebben verdedigd, door hen onteigend wer-den.Wij verwachten een geautoriseerde te-genspraak van gezegdens, die we moei-lijk kunnen gelooven. ! •" ■ WWW 1 ■ 1 • 1 OP ZEE DE REDD1NG VAN GETORPEDEERDE SOHEPEN De « Manchester Guardian » schrijft: De vraag of een getorpedeerd schip al dan niet behouden kan worden hangt geheel af van wat er in het eerste uur na den aanval geschied is. De duiker daalt af en onderzoekt de aangerichte schade, tast rond tusschen de gescheurde scheepsplaten en onde'r-zoekt welke tijdelijke herstellingen noodig zijn, juist als een dokter aan een doorgangs-hospitaal achter het front. Zij wij den in de eerste plaats hunne aandacht aan schepén die in het ruim zijn getroffen, omdat die weder het snelst in de vaart kunnen worden ge-bracht. Het kost daarentegen veel tijd om een schip met beschadigde machines te repareeren. Daarom wordt aan deze het laatst aandacht geschonken. In sommige havens kan nten wel een dozijn mooie stoomschepen zien liggen, die allen getorpedeerd waren en weder binnengebracht konden worden. De la-dingen dezer schepen zijn miilioenen ponden waard. Onlangs ontm</ette de reddingsbr"* gade een getorpedeerd schip, dat door de bemanning verlaten was. De eenige levende wezens aan boord waren een bekroonde estier, eigendom van Lord Rhondda en een beroemd renpaard. Deze dieren keken over de zijde van het schip en vroegen zich sehijnbaar verbaasd af, wat er toch gebeurd was en waarom zij geen eten kregen. Een sîroohalm voor de activisten Uit een artikel van onzon gooden con-irater, August Monet, in de « Tele-jraaf » : Door den z.g. « Raad van Vlaande-ren » laat de Duitsche rijkskanselier dus bekend maiken ,dat de wereld aan, zijn iongste verklax-ing betreffende België niet de geringste waarde behoeft te liechten. « Zoowel voor als na staat hij onver-anderd op het standpunt van de verkla-ringen zijner voorgangers ». Wel heef't hij op 11 Juli uitdrukkelijk gezegd,'dat Duitschland België in zijn volledige zelfstandigheid wil herstellen, doch het woord « zelfstandigheid » dient als dus « aufgefasst » te worden : dat België, op de vredesconferentie de door den overweldiger-- geschapen tqestanden en voor ailes die administratieve schei-ding, te aanvaarden heeft. Von Hertling is te Brussel geweest; hij heeft met den gouverneur-generaal uitvoerig over het Vlaamsche vraagstuk gesproken en den wensch te 'kennen ge geven, dat eerstidaags, « eenige Vlaamsche leiders » hem te Berlijn zouden komen bezoéken om — zoo luidt het communiqué — « met hem het geheele vraagstuk der Vlaamsche politie'k in uit-voerige besprekingen uiteen te zetten ». Wie die « Vlaamsche leiders » zullen zijn, behoeft men natuurlijk niet te vragen. Het zijn dezelfden, die zich op klaarlichten dag niet meer in de stra-ten van hun « aangebeden Vlaanderen» durven vertoonen. Jammerlijke h^loten van het flamingantisme, die op 't oogen-blik grauw van ontzetting den vooruit-gang van Foch op de kaart volgen en wier bezorgdheid zich vooral concen-treert op de vraag : Hoe geraken we hier nog bijtijds vandaan ? Alleen met deze paniqjt moet de nieuwste verklaring van von Hertling in verband gebracht worden. Ander be-lang (heeft zij volstrekt niet. Duitschland heeft de Vlaamsche land-verraders nog noodig. Het kan niet ge-doogen, dat zij nu reeds bij de pakken gaan zitten en bij hPn zeldzame volge-lingen aile crediet verliezen, wat zeker gebeuren zou, als ze zich door den rijkskanselier volkomen losgelaten zouden zien. Zij moeten voor Duitschland blij-ven werken tôt 't allerlaatste oogenblik, redden wat er voor Duitschland in België nog te redden valt. En daarom is aan deze nieuwe verklaring van von Hertling geen andere beteekenis toe te schrij-ven dan die van een stroohalm, welke den landverraders toegereikt wordt op 't oogenblik dat ze zich voelen verdrin-ken.De verwachting, dat de « Raad van Vlaanderen » zich aan dezen stroohalm vastklampen zou, 'wordt niet be-schaamd. Aan de verklaring van den rijlkskanselier wordt door zeker Vlaamsch Correspondentiebureau de grootste beteekenis gehecht en 't Wolff-bureau maakt haar wereldkundig als een nieuwe uitlegging van den teikst dei rede van von Hertling in den Rij'ksdag. Een stuk of wat van de verraders zullen andermaal naar Berlijn reizen en er. door den opvolger van von Bethmann-Hollweg op een paar potten Ersatz-Munchener-bier worden ontlhaald, en... op die manier zal dan het Vlaamsche activisme weer voor enikele maanden versch bloed ingespoten zijn. De « Raad van Vlaanderen » wordf feîtelijk de achterhoede van het bezet-tingsleger in België. Zijn taak is, hel terrein nog zooveel mogelijk moreel te verwoesten, voor dat de Belgische regeering terugkeert. En deze taaik vervull het op drie manieren : Door zooveel mogelij'k heel de administratieve machine van het Belgische staafewezen te ontredderen, door twee-draeht te zaaien onder de bevçlking, en — deze manoeuvre is er nu in den laat-sten tijd bij gekomen : door 't vertrouwen van het volk in zijn heldhaftig leger te verzwakken. „ Vooral voor deze laatste taak worden de activisten door de Duitschers zelven tôt den rang van « traînards » van hel Duitsche leger verlaagd. , i LEEST —: •_ OP DE TWEEDE BLADZIJDE DE LAATSTE BERICHTEN —VAN DEN NACHT — [ VAN HET FRONT De wederzage ■ % [Yervolg en sLot) Somers was den avond voor 't borr bardement van Antwerpen naar Ho' land uitgeweken. Te Amsterdam had h' onder een troep vluchtelingen Henriett De Ridder herkend, een buurmeisj voor hetwelk hij altoos veel sympathi gevoeld had. Die ontmoeting op vreemden boder verlichtte een beetje 't herinneren va zijn ballingschap. 't Kon niet anders c in beider hart ontlook aldra een teedei genegenheid die aan het sap van hu jeugid haar kloeke wortels voedde. Vader De Ridder, die sinds lange j; ren weduwnaar, vergezelde zijn docl ter. Hij had in den houthandel een aai dig sommet je gewonnen en nu besl< ten het einde der beroerde tijden, waa: van de wereld ten prooi was, in vreec zafner oorden af te wachten. Van Amsterdam stevende de famil: De Ridder naar Folkestone. En van da£ uit spoorde ze naar Londen. Théo ve: liet zijn meisje niet. Daar hij perfei Engelsch (kende, bewees hij vader e dochter De Ridder veel dienst in de ui heemsche hoofdstad, en het duurde nii lang, of hij veroverde de plaats van co respondent in een der befaamdste m< kelaarskantoren van de city. Hij had er een goed combinatie op gi vonden. Hij bleef inwonen bij de fam lie De Ridder. Henriette zorgde voor huishouden. Vader rentenierde. E Théo betaalde maandelij.ks zijn kos geld. Dit waren gelukkige stonden voc Théo Somers. 's Avonds, terwijl vadf zijn dutje deed in een gemakkelijke leunstoel, rekkebekten de twee gelie den bij het licht der opgestoken lam] Ze dolven herinneringen on uit hu schooltijd en af en toe, snoepten ze i 't geniept een kus van malkanders li] pen ,geruischloos. Théo werd stouter. Gebeurde soms dat vader nog uitwai delen was, wanneer Théo reeds op zij pantoffels in de liuiskamer rondliep. En als de kat weg is dansen de mu zen... Het minnespelletje ontriggelde i een tragische grap ! Vader De Ridder was een man wiei levensfilosofie op gezonde princiepe berustte en Théo, trusts zijn losbolleri een kerel die geen vrouw hulpeloos in ongeluk laten wou. Een maand na c bekentenis van Henriette zaten Mene< Somers en de familie De Ridder geze lig te kermissen rond de bruiloftstafe M. De Ridder toastte te dier gelegei heid na iedere versch-ontkurkte chaE pagne-flesch met een meer dan oraf sche welsprekendheid, en Théo kon c eerste huwelijksdagen maar niet gelo ven, dat hij nu voortaan ook lid w; van de gilde der gelapte broek. Hij a beidde vlijtig en won het vertrouwe van zijn oversten. En toen hij eeni^ maanden later een molligen zoon na: het doopsvont leidde, kreeg hij bove de gelukwenschen van zijn patroon ee milde vermeerdering van honorariun Dit verzekerde zijn maatschappelijke stand op fatsoenlijke wijze ,al mocht h rekeften bij vader De Ridder op h royaalste krediet. Ailes wel overwogen had hij nog gee slecht nummer getrokken : Henriet was een beste huismoedertje, oppa send ,spaarzaam, beminnelijk, fleur van opzicht en vroolijk als een vogel. — Ge hebt een klein fortuintje vas beweerde vader De Ridder, en, voege hij er geheimzinnig aan toe, Henriet is eenige erfgenaam ! Théo spekuleerde nu precies niet ( den dood van zijn schoonvader. H 1 wenschte den vent uit den grond ziji ' harten nog lange en voorspoedige dage te leven : vroeg of laat streek hij ir ' mers de zilverlingen toch op. • In de Lente van 1917 zat de ooievai alweer op het dak van de.echtelinge . Somers : een tweede zoon werd geb ren en daar hij al schreiend de were! instapte, zei vader De Ridder : — Théo, jongen, die wordt ooit n< scheepskapitein. Zoo'n roeper ! En tôt zijn dochter : — Henriette, 't is hier goeie grond o: te kweeken. Nog tien Somerkens (h was fier op zijn woordspeling) en 5 kunt een nieuw trouwboekske vragen, 't Was kort daarop dat Pol in verl< kwam... 1 De laatste geluiden der huisbel twi: kelden nog in de stille gang toen reec de deur opensloeg en Théo Somers m< uitgestoken handen op Pol toetrad, str lend : VWW ■ M — — Ha ! Pol, my old fellow, wat ge-1 noegen. Kom binnen. How do you do îl ~ Zijn shake-hand deed Pol deugd. : — Goed, goed, Théo... J Ze klommen naar 't eerste verdiep, e waar het gezin Somers vier luehtige ka« e mers in h uur had. e Binnentredend ratelde Théo ; — Mijn vnend Pol Michiels I Een n oorlogsman van top tôt teen. n Vader De Ridder slefferde bij. Dô voorstelling geschiedde vluchtig. e — Meneer De Ridder. Pol Michiels f n Beiden murmelden een : — Zeer aangenaam meneer. l- Uit een zijkamer steeg het geschreï 1- van een boreling, : — Henriette ! gilde Théo. )- En zich tôt Pol wendend : •- Een oogenblikje Pol. Mijn vrouw [. :s met 't kleintje bezig. Henriette vêrscheen. Pol bemerkte eea e lichten blos op heur wangen. Door eea r spleet van het zomersche tango-jakjei ». ioerde een wit, kanten boordje van haa1" hemd. 'j I n ~7 S6 hebt mijn vrouwtje reedi t_ gezien te morgen. Hoe vindt ge ze ? , ;t Hij tac h te luid. Pol ontweek. ' i — Mevrouw ! stamelde hij. En hij i- g^eep de fijne, slanke hand welke Hen-v riette hem aanbood. | 3. ' is de tafel gedekt ? vroeg Théo ? 1 Henriette knikte. Maar voor ze pjaati 't riamen, troonde Théo zijn vriend tôt in de zijkamer. 't Gordijn der wieg open« t rukkend, zei hij : —- «Ecce homo I» ,r ®en vleezige kleuter lei soezend ver-doken onder een berg van hangelblanke dekens. f! De j°ngste van de twee : Flôr ! En daar ligt mijne kroonprins Walter. ' Ze stapten tôt voor een groot, hoog bed waarin een gespierde bengel slui-n merde... ^ Met vaderlijken trots hing Théo ovep zijn kroost gebogen. Pol bewonderdô 1_ hem stilzwijgend. Middelmatig van ge-n stalte», veramerikaanscht in zijn beige plunje, 't mager gelaat geel in het matte 1- kamerlicht, gladgeschoren en een die- I n pen rimpel over heel 't voorhoofd gesa-beld, scheen zijn makker hem verou-is derd, mannelijker dan vroeger. n Théo verbrak de stilt'e : L — Twee jongens op nog geen twee 't jaar tijd ! Wat zegt ge er van Théo ? le — Flink gewerkt, beste. ;r — lk zorg voor later. België zal nieu» 1- we krachten noodig hebben. Er valleiï 1. zoo ijselijk veel manskerels, nu. i- Hij zuchtte. Dan, dramatisoh : i- — Als t ook maar geen kanonnen-i- vleesch wordt... "t j le Pol plantte hem zijn blik vast in de 3- oogpopjes. is — Daar zullen wij voor zorgen, zeï r. hij vastberaden. ■ | n Henriette verscheen. re "— Mevrouw, van harte piroficïat. G< ir hebt twee ferme zoons hoor. ,n Théo slingerde zijn arm om de heu\ ,n pen van zijn vrouw en omhelsde haat\ j. ten aanschouwe van Pol, verliefd. 1 n — En achter de die komen er nog,1 ij lachte hij. 3{ —- Misschien, aarzelde Henriette. En dan eerst zag Pol; hoe dat moe« n dige vrouwtje nogmaals in blijde ver-' wachting leefde en op dat oogenblik"' g versmolt in hem het laatste gevoelen ■ ^ van wrok en dacht hij mistroostig aan1 !| 0 zijn eigen bruidje, die ginds onder d"e': j. schaduw van Antwerpens hooge torens' jg lijdzaam waakte op den maagdom eener, . getrouwe liefde... Belg. front, Mei 1918. »p (Dageraad). i] FRITZ FRANCKEN is in ■ I.IVWWV « 1- Solo-slim ir m Een solo-slim werd gespeeld in Z 299 d door soldaat Gustaaf Juwet, bijgenaamdi « Bare » met tien harten door een vier-!1 de van het aas en schoppen aas, dama en boer. Medespelers : Van Grunderbeeek, bij-. • n genaamd « Boentjes »; Folleboet, de ij Uhlaan » en Vrominckx « Joffre ». ^ Proficiat ! * )f ** Léon Melard heeft in Z 296 een solo; slim gespeeld met tien ruîten door eer 1- vijfde van het aas en een derde van 1s schoppen aas. ît Medespelers : wachtmeester Verriesfi 1- en de soldaten Vercruysse en Lambeir« Gelukwensc.hen I. ■

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Toevoegen aan collectie