Vriida.e: 12 November iqiS. Eerste ^aarg. Nr 301 gfcrî-rtiTniVi im.* r w> rVf?w Prijs : 5 Centiemen door geheel België Het Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht en meest verspreid Nieuwsblad van België. - Verschijnt 7 maal per week ABONNEMENTSPRIJZEN Per week 0.35 Par 3 maanden 3.75 Per maand 1.26 Per 6 maanden 7.50 Per jaar 14.— AFGEVAARBIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD : Dr Ang. BORMS — Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1990 AANKOND1G1NGEN Twaede bladz,, per régal 2.50 | Vierde bladz., par regel.. 0.50 Dcrds bladz., id. I.— | Doodsbericht 5.— Voor aile annoncen, wende mea zich : ROODESTRAAT, 44. ONZE VLAAMSCHE VOORMAN H. MEERT AAN HET WOORD ■ Een nieuwe klank in het koncert.maar Heu ons sedert lang bekende klank, de van iemand dien we vroeger dik-Hijls hebben gehoord, toen zijn bezadigd ^Koord de Vlamingen in goede wegen | Hippoliet Meert, de algemeene sekre-■ans van groep België in het Algemeen ■kederlandsch Verbond, waarvan hij een D"Hfler stichters is, heeft thans in 't open-,'^pur zijn meening uitgesproken over de '^■égenwoordige « roernige in het Vlaam-llHclie kamp ». Hij had zijn oordeel eeni-Kr tijd voorbehoudjen tôt Van Cauwe-Ktrt, Hoste en anderen met hun berucht fiHanifest voor den dag kwatnen, waarop N'Hîe verandering van redactie in de NHywsdie Stem is gevolgd. VH ftaar aanleidng van dit manifest J,Htiiurde Hippoliet Meert, die een kollega H van dichter René de Clercq aan het :'$H>ninklijk Atheneum te Gent, een brief Hin de Nieuwe Rotterdamsche Courant. jl; ; brief, gedagteekend van 17 Juli 1.1., Herd door genoemd blad niet opgeno-^Hen, zoogezegd wegens vertraging bij X verzending ondervonden. Men zal rijBich herinneren dat het stuk van Van SlHcrawelaert, Hoste, enz., waarin de l^fcestie van de vervlaamsehing der ■ ^Kentsche Hoogeschool zoo onschuldig Herd opzijgezet, wèl opgenomen werd in In ieder geval, de Nieuwe Courant, «Hetïïollandsch blad dat zich op de ern-wijze met de Vlaamsche Bewe-a^^Hricg bezighoudt, vindt den brief van Meert zelfs nu nog aktueel genoeg gepublieeerd te worden, al was het ^■ledits om zijn dokumentaire waarde. *3H Het Haagsche dagblad dntkt de bij-Monderste fragmenten van den brief on-Herminkt over. We geven onze lezers Hier de gelegenheid er op hunne beurt Hennis van te nemen. M Met de bedoeling van het aangekon-''Hr^ manifest verklaart de heer Meert '"Hiiet in te stemmen. Hij schrijft : « Men verwacht van ons, dat we over i^Baalgeschillen zullen zwijgen. Wanneer :^H;:j hier, in het bezette vaderland, het e®Hanskiljonisme maar steeds zien voort-Raan ons te bestoken ; wanneer wij een .^Berbeulemanst beambten- en ambtena-'.^Bîndom, ook onder deze omstandigheden Htet voortgaan ons te sarren en te ter-Ben, met opgedrongen Fransch ; wan-$H«eer wij den kanker van de verfran-Bching onder ons oog zien voortwoeke-^Hen en voorts in Vlaamsche scholen de Dr ■-Hter, idioot stelsel van onderwijs den Bcord op de ziel en het verstand van Hs volk zien voltrekken ; wanneer wij feHfel ^ bende van de handlangers der jHFransche propaganda, Maeterlinck, Des-. Jfe, De Marès, Harry in het buitenland ^Mkkeer zien gaan om ons te bestrijden ; Vais een Demblon hooren vertellen dat den oorlog zelfs Vlaanderen zich in armen der Latijnsche kultuur zal Herpen ; een Raymond Colleye hooren eH»troepen : « La Belgique sera latine ou ^He sera pas » ! ; wanneer wij de achter-^^Btelling van onze taal bijwonen bij de .^BErichting van hooger onderwijs voor ' ^■-'■'gische geïnterneerden ; de misken-van die taal met haar nadeelige ge-»?en in de vluchtelingenkampen; wan-wij een Gérard Harry cyniek zien iS^°men voor gewelddadige verfran-^Hu?" van Vlaamsche vluchtelingenkin-m in Frankrijk ; ... dan is het laf-om te zwijgen. » fl ^leer Meert klaagt voorts bitter de bejegening, door een Vlaamsche leH>, die een in 't Nederlandsch ge-■(4de wisselkaart verlangde voor het >iH'":«elen van Beleisch geld, aan het Bel-gezantschap in Den Haag onder-•fe. Hij zegt dat het thans voor de H'a®in'gen meer dan ooit de tijd is om !'oen voelen dat zij niet bereid zijn efl ^a'iS volk ten onder te gaan. -*H |°n verlangt, zegt de heer Meert, dat ■ • vlamingen de taktiek van de Duit- zullen veroordeelen «die rcH, 'aamschgezinden wil compromittee-■5 door aan de Vlamingen ongevraag-hHlV°?rdeelen op taalgebied te willen ■ lei,ken». Maar — antwoordt hij : WJ* yiaming vraagt geen voord^el ; *l?tn°oit voordeel gevraagd; hij vraagt recht, dat hem onthouden wprdt, ^Ht ' nu- Alleen de franskiljon geniet ze's nu> Vlaanderen. De ■ wendt zich niet tôt de Duitsche ■t», eid °m s:nnst. Hij komt in verzet HJ? ^anskiljonneerende Belgische ■ti. beambtendom, die aan de I kndswetten den brai geren. » Maar veronderstel nu eeno dat de Duitsche overheid — wat we tôt heden nog niet gewaar werden — de hand ging houden aan de toepassing van Belgische wetten, waaronder ook taalwetten zijn, dan zouden wij daar moeten gaan tegen protesteeren, heulen dus met het frans-kiljonisme tôt verachting van eigen landswetten ! Krankzinnigheid, compro-mitteeren. Wij zijn niet te compromit-teeren.» Ieder flamingant zegt immers aan de Duitsche overheid dat wij evenmin bereid zijn om ons te lateu verduitschen als om ons te laten verfranschen. Onze stelling tegenover die overheid is even. vrijmoedig zelfstandig als ze was en zal blijven tegenover de Belgische. Compro-mitteeren kan de zoogenaamde «taktiek1; van de Duitsche Regeering ons alleen in het oordeel van sullen, waarin we lang gecompromitteerd zijn en gecom-promitteerd zullen blijven, hoe we 't ook aan boord leggen. Dat oordeel heeft geen belang en 't zijn al weinig leidende leiders, die daarvoor in een schelp krui-pen.» De Vlaamsche strijd moet na den oorlog door de Vlamingen zelf uitge-vochten worden. » Wis en waarachtig. » Maar 't is niet door ons nu binnen-en buitenlands te laten vertrappen, fcr>-nen en sarren, dat we ons de taak voor later gemakkelijker maken. « Zonder dat » ooit uit het oog verloren wordt : het » zelfbestuur der Belgische nationali-» teit. » Akkoord, maar we laten nie-mand in den waan, dat een hersteld België ons welkom is gelijk hoe. Wij willen aan een hersteld België een waarachtig vaderland hebben, waar we nu eindelijk eens zullen thuis zijn, geen verdrukten, v'ërnederden, gesarden ; een België mec een Vlaamsch Vlaanderen, dat niet langer aan de verbeulemansing overgele-verd wordt ; waarin het ons zal gegeven zijn ongehinderd onze geheele, vrijste, zelfstandige ontwikkeling te genieten als kultuurvolk, zonder dat die ontwikkeling zal belemmerd worden door de ons bekende officieele geniepige verfran-sching,welke te bestrijden een Sisyphus-arbeid is. Daarmee moet het uit zijn. V66r dat het uit is,rust noch duur ! Maeterlinck, Destrée, De Marès, Colleye, Harry, de paladijnen van de « culture latine » nemen hun vrijen zeg. Zij kun-nen het blijkbaar ongemoeid doen. Wel-nu, wij zwijgen niet, en we verklaren het luid opdat men het aan hoogerhand, aan de hoogste hand zou weten: cultuurt zooveel ge wilt, maar handen af van Vlaanderen, daarover gaat de strijd vin-nig, ongenadig, tôt hèt uiterst. » H. MEERT. En daarmee blijft ook die hechte steun aan de heilige zaak van Vlaanderen ver-zekerd.Wat men er ook van zeg ge, hoog-leeraar-priester de Cock had gelijk toen hij de hopeloozen voorhield : « Wij zijn sterker, talrijker dan we wel denken », en er gaat geen dag voorbij of een staip wordt g-edaan in de richting naar meer eenheid, die eenmaal volledie moet worden. Eenheid in den strijd voor onsgoed recht, dat we aan niets. hoegenaamd niets ter wereld mosren ten offer bren-gen. Na de Clercq, Jacob, Henderickx en zooveel anderen, Hinnoliet Meert. Komaan. geen oprecbt Vlaming heeft het recht te wanhopen wanneer hij ziet dat men zijn leiders wel het brood uit hun mond maar de verknochte liefde voor Vlaanderen niet uit het hart kan rooven. I ONZE Ï.FTTFPKTTNDICiE PRIJSKAMP Koningvlaamsch DE TAAL VAN DEN DUIVEL We spraken over de tongvallen onzer groote Vlaamsche steden, en dan ook over het Afrikaansch omdat wij aan onze lezers belang willen inboezemen voor onze taalbroeders van de Kaap, van Oran-je-Staat, van Transvaal. Ze wonen een paar duizend uren van hier, op 't uit-hoekje van een ander werelddeel, waar het Znidelijk Kruisgesternte aan den he-mel blinkt. en toch voeren zij denzelfden strijd als wij, tecren een nitheemschen en een inheemschen viiand van h.m stam en hun taal. Ze hebben de partij, gesticht der Na'ionalisten, om den aan- :t hang te bestrijden van Jameson, van Millier, van wijlen Cecil Rhodes, ei waartoe nu ook Botha en Smuts behoo ren. Wij wilden nog spreken van een enke dialekt, namelijk over het Vlaamsch var Fransch-Vlaanderen, dit stuk VJaain-schen grond, dit brok Vlaamsche volk dat ons met geweld door den beruchter zoogenaaniden Zonkoning, Lodewijl den Veertiende, ontrukt wred. Nu al de volkeren hop en terug te krij gen door dezen wereldoorlog wat ze mee-nen dat hun rechtmatig tcëkomt, moger wij den schoonen droom koesteren dat als prijs voor al 't vergoten bloed en a! de doorgestane oorlogsellende, het ont weldip'de deel terug zal keeren tôt det Vlaamsehen moedergrond. Destijds spraken wij er reeds over, tei gelegenheid van een prachtige voor-dracht, die onze trouwe voorman en va-derlandslievende hoofdonsteller, Dr Aug. Borms, voor Kring-Studie hield. Maar ziet nu weer hoe het toeval eer groote tooneelmeester is, die juist op gepaste ooeenblik, het Afrikaansch aar het Fransch-Vlaandersch komt snoeren Geen redekundige soitsvondigheid zot er in slagen een bijzonder verband te vinien tusschen beide gewestspraken er daar komt nu de Nieuwe Rotterdammei van gisteren met een snaakschen briei van een Transvaalschen Boer en spreekl ons nu juist over taaltoestanden var Fransch-Vlaanderen ! 't Is een eenig staaltje Afrikaansch een brok Transvaalschen humor van 'f beste en allergrappigst gehalte, met wal galgenhuinor erl>ij ; en tevens krijger we van uit Zuid-Afrika een kijk op onze eigene taaltoestanden in het léger, die heelemaal de verontwaardigde woorder daarover. van Frans van Cauwelaert ko-men stijven. Wij zouden het eerste gedeelte kun-tien betitelen : « Hoe een Zuid-Afrikaansch vrijwilliger van 't Engelsch léger in Frankrijk taalbroeders ontmoet », Hij komt er eigenlijk in aanraking mel Vlaamsche jongens uit het Belgisch le-ger, en later eerst zal de brief spreken van het Fransch-Vlaanderen. Maar ook dit lezen we gaarne ; hoort maar : « Oom D. het gister met zijn zoon Paul bij ons gezels. Zijn zoon Paul het in Englarid gestudeer en het in di begin van di oorlog als vrijwilliger voor di English Anny geteken. Hij is nu weei hier en het een schot in zijn been gekrij en loop nog slecht. Zijn Pa is banje kwaai gewees en het voor hem met di sjambok geransel. Paul zeg, hij het mee getrek, als al zijn vrienden het mee ge-trek, maar is banje blij hij weer in Z -Afrika terug is. » Hij het banje over di oorlog vertel. Eerst is hij in België gewees, later in Frankrijk. Voor di belgiese mensen het hij banje vrienskap o+*crevât, het mel huile afrikaans kunne-n firaat. » Nu neemt hij een vermakelijk loopje met de taalschermutselingen tusschen Engelsche en Fransche officieren. 't Zou kunnen heeten, als tegenhanger van een vermaard blijspel van Tristan Bernard : Le français tel qu'on le parle! « Di eerste maand het huile banje moeten lach om di omging van di engel-se met di franse officieren. Di engelse officieren het een beetje frans geleerd, maar praat huile dit een beetje anders als een Fransman, en als di Fransman met di mond, armen en di been en al 200 woorden gezeg het, het dj engelse officier di eerste twee woorden nog ni ver-taan ni. Di engelse officieren het dan gezeg r « Half speed, old man », of « for God's sake stop it », of als huile kwaad geworden is « damm the b... ». Di engelse Tommies het natuarlijk van di minderwaardige goed van di Continent niks gedacht ni, en huile officieren ook niet willen groet. Later is di omgang beter eeworden, het di Fransman gecivi-liseerde officieren gestuur wat engels kan praat. » Thans komt het grapmge. De geschie-denis van een Schotschen tire-au-flanc — in ons leger zeggen ze « 'ne karotten-trekker» — die, omdat hij, zoogezegd, Fransch kan spreken met de menschen van Hazebroek eu van de streek, niet in de loopgraven moet, en opkoopen mag gaan doen. We zien onzen Schot, met zijn vouw-pots, zijn bloote beenen, zijn Schotschen t)laid overdwars, zijn mooi rokje en... zijn veldfleschje vol Scotch whis-key of een surrogaat daarvan. (Banje beteekent veel.) « In huile regiment het huile een schots onderofficier gehad wat altijd een beetie dronk was. Di heele regiment en di officieren het gedacht. hij kan banje goed frans nraat en het hii ook moeten inkoon. Een dag is Paul met hem sa-meneesîaan en het hii tôt zijn groot ver-wondering gehoor, dat di onderofficier met di vrouwmens in di winkel in Haas- i broek afrikaans gepraat het. Paul het ■ hem gevraag of dat frans was en zegt di onderofficier : « Certainly, can 't you l see, she understands me. » Paul het hem t toen vertel dat hij een Boer is en begint ■ di onderofficier te lach en zeg, hij is 10 , jaar in di Kaap gewees, kan ni een t woord frans ni, maar het gemerk, dat : di mensen daar afrikaans (huile zeg flams) versta, en had hij di officieren ■ in di idee gelaat hij praat frans, daar hij ■ dan moest inkoop, wat een banje beter i job was, als aan di front in de modder , te lig. » Na het grappige, het trasrische, ja, het ■ dieptragische voor ons, Vlamingen : al-i leen di Koning mag met di soldaten flams (Vlaamsch) praten : «_ Di belgiese koning het Paul ook gezien en, zeg hij, lijkt een banje goed kerel en niks ni permantig ni. Een ding kan hij ni verstaan ni. Di belgiese officieren mag met di soldaten ni flams ! raat ni. Als di officieren met di soldaten praat brengt huile een tolk mee. Dit lijkt banje snaaks en het di Engelsman hier banje om moeten lach en ook di Zwarten wat huile uit Afrika en Indie het gehaal het hierom gelach, en Ujkt v aar slecht, dat een witmens. zich laat u'dlach door di zwarte goed. Alleen di koning mag met di soldaten flams praat. » Snaaksch, zeker, doch niet voor ons, dat onze Vlaamsche jongens door de Zwarten worden uitgelachen ! Onze Transvaalsche Boer, met een Shakespeariaansch talent om het tragi-sche en het komische af te wisselen, verte! t nu de volgende kluchtige geschiede-nis, te betitelen, zoo ge wilt : De Taal van den Duivel, daarmeê bedoeld het Vlaamsch ' « Dit laat mij denk aan voor jaren di Bisschop van di engelse kerk in Pretoria. Di Bisschop het een nieuwe boy gekrij, Jacob, een knopneuskaffer wat alleen hollands praat. Di Bisschop zeg voor hem, hij moet engels leer, daar hollands di taal van di duivel is en zeg orj-, als hij voor hem roep, moet hij ook op di deur klop en wacht tôt di Bisschop zeg « Who is there? » en dan moet hij antwoord « The boy, Mylord. » Di an-dere dag het di Engelse Gezant en banje andere mensen bij di Bisschop gezels en het di Bisschop Jacob geroep. Jacob is gekom en het op di deur geklop en na-dat di Bisschop het geroep « Who is there? ■> het di boy willen zeggen : « Jacob, baas », maar het zich herinner, hij mag in di taal van di duivel ni praat ni, en zeg « The Lord, my boy ». Di heele gezelskap het banje gelach en was di Bisschop banje kwaai, maar het van af di oogenblik met Jacob maar hollands gepraat. Het lijkt voor mij, dat gedu-rende di oorlog, moet huile in België di officieren ook maar toestaan met di soldaten di taal van di duivel te praat, di oorlog in di modder is ook een duivels werk. » Ik wilde maar dat heel ons volk en al onze kinderen, dàt vermakelijk staaltje Afrikaansch, met de nabetrachting erbij van buiten learden. We geven nu nog een brok van het Hazebroeksch, da tonze Schot zoo goed verstaat, 't is het bekende kindervertel-seltje dat we te Antwerpen heeten van Truike en Zuike. van dat Truike die naar huis wou gaan : Stokske, stokske, wilde-gij Truiken slagen, want Truiken wil nie nor huis gaan. — Neen, zei 't Stokske. Dan kwamen ze een vuurke tegen... enz. We bekennen dat we de Antwerpsche lezing de beste vinden. In 't Hazebroeksch het dat : Van 't Siepen en 't Saepen. De lezer vindt het onder de « Bloemlezing ». Uit Fransch-Vlaanderen nog enkele spreekwoorden : — Trauw je a zot om zi kot, je ver-liest 't kot en je hoed dien zot. — God zal etwat (iets) verleenen : brood of dood. — De weireld es an bolle, we draayen al a betje (beetje). — 't Geld slacht de spreeuwen, 't lopt bi hoopen. — Me muut oek oltemets a keisje doen brannen voo den duuvel. — 't Zin ol wissen van den zelven troenk. — 't En è nie ènoeg van te dansen, je muut de veêle (vedel, viool) verstoan. — Os me blend word, 't komt eerst aan d'oos'en. —• 't Es an erm preeken, datter gên gelove en es. En dit geestig-melancholische en tevens zoo rake om te eindigen : 't Es el verloren vlaamsch, en de Wnnls h'ên 't zo nodig! Waarom noemden we nu het Fransch-Vlaandersch met den naam van Koning-vlaamschl Wel in Fransch-Vlaanderen heetten ze hun eigen dialekt aldus, en uît een historische tegenstelling, noe-mea ze onze dialekten Keizervlaamseh. Dagelijksch Nieuws POSTNIEUWS. — Van af i Novem- golfslag een landing meestal zeer moeilijk ber kan men postwissels uit België naar is. Post komt soins maanden lang niet op Noorwegen, en van den i5de, van België het eiland en zoo was het ook in Augus-naar Zweden kunnen sturen. De voor- tus en September 1914 niet mogelijk de waarden zijn dezelfde als die welke voor eilandbewoners met de gebeurtenissen in dergelijken dienst vastgesteld werden in kennis te stellen, daar er ook geen tele-de landen welke tôt het postvvissel-ver- graaf naar het eiland bestaat. Eerst den keer met België toegelaten zijn. 1 27sten October 1914 gelukte het een boot Men heeft eveneens van 3 November van de Great Easterlijn op de volgende aî het verzenden van postpaketten met wijze post aan land te brengen. Een wa-aangegeven waarde tusschen Antwerpen terdichte zak werd in zee geworpen in de en Duitschland toegestaan. De frankee- hoop, dat de stroom dien naar de kust ringskosten bedragen 1 frank per pak, de van het eiland zou drijven. Booten kon-verzekeringskosten 10 centiem per 300 fr. | den wegens de branding niet worden uit-tot een maximum-waarde van 25,000 fr. j gezet. Den volgenden dag gaven de be-De zender mag de post verzoeken om een woners door het hijschen van de vlag te bedrag welk tôt 1000 frank op de aange- kennen, dat zij het gewichtige nieuws geven waarde mag gaan, te willen inkas- ontvangen hadden. Toen keerde de boot seeren. Men mag ook spoedbestellingen om en zond het bericht naar Londen, dat aanvragen. Ontvaiigstbewijzen worden nu ook de laatste Engelsche onderdaan echter niet afgeleverd. van het uitbreken van den oorlog op de HEROPENING VAN DE UNIVER- hooSte ÊTebracht was. SITEIT TE WARSCHAU. — Reeds is NEDERLAAG VAN HET VROU-er besloten om de Universiteit van War- WENSTEMRECHT IN DE VEREE-schau den 15 November te openen. Een NIGDE STATEN. — De uitslag der aantal Poolsche professoors, die in Ga- verkiezingen voor de wetgevende licha-licië en anderen die in de provincies van men in de staten New-York, Massachus-Pruisisch Polen woonden, alsook Pool- sets en Pensylvania beteekent de neder-sche geleerden, die tôt heden in vreemde laag van het voorstel welke het kiesrecht landen verblijf hielden, waren door den voor de vrouwen vraagt. De meerderheid rector van de Jagellonische Universiteit tegen het vrouwenkiesrecht bedraagt reste Krakau aan de Duitsche overheid voor- pectievelijk, in deze drie staten, 244,000, gesteld. Verscheidenen onder hen hebben 108,000 en 150,000 stemmen. reeds de toelating gekregen om te docee- DE N1E.UWE WINTERVELD-ren. Terzelfden t.ju als de Universiteit, TOCHT. - De Belgische bladen, wel-zal de Polytechmsche school van War- ke te Londcll verSchijnen, schijnen zich se au geopen wor en. minder illusies van de toekomst te ma- DE FRANSCHE WAGNERIANEN kc,n dan in de Lente en den Zomer, te EN DE AJNDEREN. — Wij lezen in de oordeelen naar de wijze woorden van « Humanité » : een van hen : Men heeft niet vergeten dat Wagner, « Niemand onder ons moet het vree-die een bewonderenswaardig genie was, selijk perspektief uit het oog verliezen, op e^ene belachelijke wijze door den heer dat onzen soldaten te wachten staat, na-Frederic Masson aangevallen werd, die melijk een zesmaandenlangen wiuter-verre van een onnoozele is. Tôt in den veldtocht, d. i. zes maanden verblijf in vreemde, en trouwens in de aan Frank- de loopgraven, blootgesteld aan al de rijk meest gehechte biaden, werd deze guurheden van het weder, met al de ge-oude raaskaller tôt de orde geroepen. volgen van dit leven vol verschrikkin-Ter staving hiervan volgende brief door gen welke de oorlog medebrengt. Het « La Suisse » gepubliceerd : zou misdadig wezen om de waarheid te willen verbloemen. » Geneve, 30 October 1915. DE DAME IN DEN ROUW. — Vol- vu a \t • a gens dagbladen uit Parijs mededeelen kan W aarcle Viiend, | men iederen namiddag aan het strand tt . I in Mentone een oude dame zien wandelen, Het is waar, zooals uwe medewerker jie niet alleen door haar rouwkleed de M. het aangeeft, dat de « onsterfelijke » aandacht trekt, maar vooral de opmerk-Frederic Masson, verzamelaar van Na- zaamheid der voorbijgangers gaande poieontische bretelles, zich sedert den maakt door hare trotsche, statige gestal-oorlog vreeselijk en belachelijk anti- |C. Deze dame is in Mentone geen vreem-Wagneriaansch aangesteld heeft. Het is delinge, ook in Parijs kent men ze goed ; waar dat deze lompe akademieker het 't is de vroegere koningin van Servië, Na-I eveneens gewaagd heeft, de Fransche thalie, de vrouw van den gestorven ko-Wagnerianen te beschimpen, die even. ning Milan en moeder van den vermoor-vaderlandslievend zijn als hij, en op den koning Alexander. Ex-koningin Na-hen zijne zwartgalligste schimpscheuten thalie is door het droeve lot van Servië Ueeft afgeschoten. > diep getroffen. Zij heeft iederen persoon- En daar ik steeds « leer om leer » toe- lijken omgang opgegeven en spreekt met pas, heb ik aan dit woelig uilskuiken geen mensch, uitgezonderd met de gezel-geschreven om hem te zeggen wat ik , schapsdame die sedert vele jaren in haar van hem denk. Maar het is niet waar dat dienst is. Dagelijks legt zij op hetzelfde ik mijne meeningswijzen, — tamelijk uur een korten weg af, en trekt zich dan scherp aan een briefkaart toevertrouwd in hare eenzame villa terug, waar geen heb : ik heb mijn brief in een omslag ge- bezoeker wordt toegelaten. ^rv^zond^wid k HSl0£tD mij % WETSONTWERP AANGAANDE centiem SkSt. wafmÏÏ is dan 'T REKWISITÏERECHT IN FRANK- rie Masson waard is. R"K" ^ De ^ransche min.ster van bui- tenlandsche zaken heeft in de Kamer een Met beste groeten, wetsontwerp ingediend dat burgemees- Willy (H. Gauthier-Villars). ters en prefekten, voor den tijd van den » EXAMEN VOOR SCHOOLHOOFD. oorlog, veroorlooft om de levensmidde- — Aangezien meerdere plaatsen van len alsook de brandstoffen en de voor de schoolhoofd beschikbaar zijn, besloot het verlichting dienende grondstoffen te gemeentebestuur de kandidaten tôt het schatten en te rekwireeren. voorgeschreven examen toe te laten. Een Degenen, die deze voorschriften zou- tachtigtal onderwijzers bevonden zich in den overschrijden, zullen een boete kun- de vereischte voorwaarden om aan het nen oploopen gaande tôt 20,000 frank, en examen deel te nemen, doch slechts vijf gevangenisstraf tôt één jaar toe. boden zich aan. KUNSTGREPEN VAN SOLDATEN. WIE BRENGT DE EENHEID IN "7 Toen Fransche soldaten door onder- GEVAAR? — De « Nieuwe Courant » vmding bemerkt hadden dat de nieuw- schrijft over de afstelling van dichter mociel veldflesschen een kleineren inhoud René de Clercq en Dr A. Jacob, deze haddfn dan de yrœgere en in de meeste ernstige, bezadigde woorden : gevallen geen liter bevatten, vonden zij «Wij vreezen dat een maatregel als ^om dieiitoand thans de « Moniteur Belge » aankondig- t-v v 1 ]f. wprr)1JZ!,^n' . , de tegen de redakteuren der « Vlaamsche zwarf. otfpn Pr(lln ,, ,P ^ en een Stem » er niet toe zal bijdragen om de ~rD nP f'v0,6 lo°p . . 1V , j & net geweer wordt in den hais van de tegenstellmgen te verzoenen. » flesch gestoken cn een kardoes a%escho. WAAR DE OORLOG HET LAATST ten, nadat eerst de kogel en de helft der BEKEND WERD, — Volgens geloof- kruitlading eruit verwijderd werden. waardige berichten is het uitbreken van De ontploffing van het kruid veroor- den oorlog op het eiland St. Kilda eerst zaakt eene kleine uitzetting der zijwan- einde October 1914 bekend geworden. den van de veldflesch en geeft haar den Toen de oorlog dus reeds drie maanden normalen inhoud van een liter, soms zelfs aan gang was. Men zal vragen waar het — wat een genot ! — eenige centiliters eiland ligt, dat ondanks de telegraaf zoo meer. laat van den oorlog gehoord heeft. St. Het slagen van de operatie hangt af Kilda is ongeveer twintig vierkante ki- van de juiste dosis buskruit. Te weinig, lometer groot en telt ongeveer honderd dan haalt het niets uit, te veel, dan is de inwoners, die Britsche onderdanen zijn. veldflesch stuk. Het is een handgreep Het eiland hoort tôt de Hebriden en is het dien men zich moet eigen maken. westelijkste van de groep. Zelden loopt Aldus worden de kîeine tekortkomin- een stoomboot aan, want d« zee is in deze gen van de intendantie hersteld door de br*«dte aoo onrustig, dat wegens den belanghebbenden.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.