N-i> o, ^J^t^if^> Abonnementen voor België s l,50fr. per jaar g Centiem het numnm Men schrijft in op alle Postbureelen des lands. Al de abonnementen eindigen op 31 December, woord en beeld, dat dieren onnuttig plagep en kastijden zonder reden, ze moedwillig en kwaadaardig maakt. Niemand zeker, die ken over de rechten De mehsch alleen, stand, door God, m spre- juisj oordeelt, zal van de dieren! iiid met wil en veraappij et Engelseh Vorstenpaar ie Par-, - kö:iinljin Jlnhj én. MèVroivw Poincaré op ipeg naar de.«revue» van Vtencennes hei hun schelen dat mot duizenden kinderen op de straat zouden slenteren bij gemis aan onder wijslokalen,, als zij maar verhinderden dat die kleinen den naam Gods met eerbied leerden uitspreken, als zij maar het hunne hadden bijgebracht om eten godsdienst uit die jonge gemoederen te rukken,was hun program in zake van opvoeding volbracht , zij kraaiden victorie en rustten op hunne lauweren. Is het dan te verwonderen dat ook het aantal onderwijzers daalde, dat het van 157 OOO tot lifö.eqO zonk en zelfs het getal leerlingen minderde. Gelukkiglijk zijn er cijfers in de begrooting van het Fransche schoolwezen die op verre na niet verminderd zijn. Wel integendeel. Maar aardig; zij, die met leede oogen op het verval van het onderwijs staren, leggen de minste verrukking aan den dog wegens de cijferverhooging, waarop wij hier doelen. Zoo zijn de Franschea een wispelturig, lastig, moeilijk tevreden te stellen volk. Weihoe, de uitgaven \c het onder- «/jit? .ciocfM) v-m ^3t"--'"'n 'fOOOiz-vi 370 rniiimrii ir, ïvTó. Eene ferenre aandikking van m millioen -i., Meden w#l op »Mrf*i De nieuwe iuchiarïitleriè. — Een biplan van 200 P.K. liet toestel neemt eenofficier meeloods, een officier die waarnemingen doet en eenartilleur om het licht stuk geschutbedienen. Het kar,on van 37 m. m. schiet houwitsers af geladen met 400 gram melinieiZoo'n verdwaalde rn, deze week, in eene slaapkamer terecht envernielc er gansch den inboedel. ■ümiHX iùfi, 1: r : ■-.:-.3iS«M5BH»rSEET;R33a,.rJ3aL. S3 bij zich houden^ dadelijk naar zijtfé Dupuytren wilde hem maar de oude man moest gemeente terug. Kort daarop reisde Dupuytren, ter herste$ ling zijner gezondheid naar Italië, en ofr schoon hij bij zijne terugkomst herstel^1 scheen, was dit slechts in schijn ; hij voelde zijn dood naderen en voelde zich lang hoe zieker worden. Op eens riep hij zijn zoon, en liet heï| den volgonden brief schrijven : Aan mijnheer, den pastoor.... Î bij N<$» m ours. Waarde abbé ! De geneesheer heeft u noodig.» bijeen kunnen luien komen, maar dit is zoo moeieiijk voor acme lieden, en toch hebben zij mij gedwongen naar Parijs te gaan. Hier is mijn hals. gezwel niet begreep, had kunnen en drukte er Dupuytien zag hem langen &ijd aan. Hétgevaarlijk,Dupuytren ge* hot hoc de zieke zich op de been houden, lïij bevoelde de wonde zoo sterk op, dal menigeen van pijn flauw zm gevallen zijn, maar de priester sidderde niet. Eindelijk zeide Dupuytren, terwijl hij àcn hals losliet : Zulk een gezwel is doodelijk. Kom laat. spoedig, anders is het misschien iè Uw vriend, Dupuytren. priester kwam ijlings aan, en met Dupuytren alleen. Niemanjjl zij te zamen gesproken hebben* de pastoor naar buiten kwaiQ', De pastoor sprak geen v/oord, maar deed den doek weiier om zijn hals, nam een vijffrankstuk uit den zak, en legde het op den schoorsteen. De oude bleef lang weet wat maar toen ne pasiuor naar uuucn kwuhji stonden de tranen in zijne oogen en zijn geV laat schitterde van vreugde. Den volgenden morgen liet Dupuytren dea aartsbisschop van Parijs roepen. Voor deze kwam, was Dupuytren reedi overleden. Op den dag zijner begrafenis was het we»der koud en nevelig. Er waren echter zoof velen ojden beroemden mau dat de kerk het kerkhol. Achter hen ging weenende de oude dorps» pastoor. —! Ik ben niet rijk ; mijne boeren zijn zeer arm ; ik kan niet meer geven. Ik weet nu toch wat mij te wachten staat. Gij hadt vinij het misschien anders kunnen zeggen ; een man van vijfenzestig jaar is altijd nog aan het leven gehecht. Maar ik noem het u niet kwalijk, en thans zal ik in mijne pastorie gerust den dood afwachten. ) men . pijnlijk en misschien Hij ging heen. Dupuytren bleef in gepeins staan. De arme zieke grijsaard was sterker dan de groote heelmeester. Hij liep hem na en riep hem terug. De pastoor kwam terug. zijt gij nog door eene opérantente"j zooveel gij wilt. zeer — Maar het isvergeefs. -^/* -/^.Av.^W- —i Dat is wel mogelijk, ik zal het wel uithouden ; opereer maar zooveel als gij wilt. Wat zou mijne gemeente blijde zijn, als ik herstelde. —i Ga dan naar het gasthuis en rust een paar dagen uit. Tot overmorgen. Hij schreef eenige woorden op een kaartje, de priester begaf zich naar het gasthuis, en werd daar door de zusters van liefdadigheid allerzorgvuldigst verpleegd. Den" zesden Mei trad Dmgevolgd door zijne talrijke schaar leerlingen, voor het bed van den pries:. Eerst na vijfen- op ; de pastoor verbond hern zelf, De operatie duurde lang. twintig minuten hield hij was doodsbleek. Dupuytren tot verbazing vanalien,en vroeg, of bij veel pijn geleden had. — Ik heb getracht aan iels anders te denken, zeide de pastoor. Hij /eet; achterover en sluin. Du- puytren staarde hom ceniikken aan en vertrok. De priester was gered. Eiken morgen bezocht Dupuytren hem het eerst. Weldra kon de ziektr», en — ongehoord wonder ! — Dupuytren zelf geleidde en ondersteunde hein, toen hij tiet eerst beproefde te loopen. Eindelijk was de genezing voltooid, en de geestelijke vertrok. Op zekeren morgen ging Dupuytren weder in het hospitaal, en vond daar den priester met een korfje in de hand. Dupuytren on- De tmmdramp in den Vivierput van de koolmijn te Gilhf* In het medal ion De Geeve, een der slachtoffer* —.Het is heden den zesden Mei, doctor! Een jaar geleden hebt gij mij geopereerd ; ik moest er u toch wat voor brengen. Hier zijn twee gemeste hoenders en wat vruchten van mijn tuintje. u

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.