KLOKKE VOOR EN DOOR HET VOLK Christen Volksgezind Weekblad Mijn naam is Roeland, Als ik klep is het brand, Als ik luid, o heil en glori* Is 't victoiie In Vlaanderenland. ABONNEMENTSPRIJS VOOROP BETAALBAAR ijaarafr.; 6 maanden 1,75 fr.; 3 maanden 1 fr. (Voor 't buitenland 5 fr. 's jaar»). Men achrijft in ten burcele, Keizerlijke Plaats, 65, Aalst, en in aile postkantoren van 't land. 3DBtJ*3CErR-XTrr<»3BVK» P. Va» Sçbûylcobcrf b-Lûca ANNONCENPRIJS PER DRUKREGEL Gewone 0,15; dikwijls herhaalde bij overeenk.; vonnissen 1,00; reklamen 0,50 Aile briefwisseling vrachtvrij. Ongeteckende brieven worden geweigerd. Men zende ailes voor Donderdag noen. — Frankrijk heeft 600 militaire lucht-schepen.— De S,]'a h van Per/.ie zal in Juli worden gekroond. — In Engeland wordt meer kaas ver-bruikt dan in eenig andér land van Eu-ropa. Jantje Kees is dus onttroond ! — Holland. — Dr. Ariëïis, de sym-pathieke priester-socioloo^ moet te Heer-len in 't Kneippgesticht /.i.jn gezondlieid herstellen. 't Is het lot der sociale mania en, dat zij voor hunnen tijd versleten worden. — Holland is geen bdetje fier op zijn vierkante geldstukken. Van nu aî wordt er wreed den draak mee gestoken. — Te Grenoble in Frankrijk, roept de gemeenteraad de liefdezusters terug. — Te Nizza overl'eed Frankrijk's groot-ste nationa'ist der laatste tijden Paul Derouléfle, een man als een vlag 1 — In de Vereenigde Staten waren 't einde van het vorige jaar meer dan 15 millioen Katholieken. — Twee ingénieurs hebben aan de j Zweedsche regeering verlof gevraagd eenl 1 tunnel ondler de Sond te graven — In Zwitserland is overleden gene-raal Albert Bazaine, neef van den be-ïaamden maarschalk Bazaine, uit den oor- ' log van 1870-71. ( — De' Fransche Academie der Sporton | heeft aan den bekenden vli eger-duike- ( Vaar Pégoud den jaarlijkschen prijs van | 10.000 fr. toegekend. _ ( — In de omstreken van Noening (Chi- ; na> drongen 60 gewapende bandieften ■ een bruiloftzaal binnen, waar zij 22 gas- j ten dooddien en 20 ontvoerden. Kermis- , klok 1 Doodsklok ! — Lu,dwig Pastor, da bekende Katho-lieke geschiedschrijver te Home, vierde onder zeer vele blijken van belangstel- 1 ling zijn zestigsten verjaardag. '■ — Président Wilson heeft den du|it-schen Keizer ter gelegenheid van zijln vierjaardag een telegram gezonden en 1 luem gecomplimenteerd over de schitte- 1 rende welvaart van het Duitsche Rijik. — Het Congres van Mijnwerkers te Lens in Frankrijk heeft den len «Maart a. s. aangewezen als den d'atum voor een algemeene werkstaking voor d>êi mijnwerkers, wanneer de regeering niet vol-doet aan de gestelde eischen (2 fr. pen-sioen.)— LJit Rome wordt bericht, dat aile werken vam Maurice Maeterlinck, doVi dragter van den Nobelprijs nog wel, ge-plaatst zijn op den Index. Er werdreeds meermalen opgemerkt, dat die geheele Nohelpi-ijs-gesi hiedenis voor en boven en ailes eeni ai\U-<îfericaal zaaikje is en vaak " vriendjes „ begunstigd worden. — Uit de Yereenigde Staten wordst gemeld, dat in de streek langs de Groo-te Meren ten westen van Ohio hevige sneeuwstormen woeden. In de steden aan de meren ligt de sneeuw voeten hoog ; sommige zijn zelfs geheel en al van het verkeer afgesneden. De tjrei-nenloop is in de war, hier en daar zelfs totaal gestremd en de telephoon- on te-legraafverbinding is verhroken. — Te Amiens waren deze week " de groote heeren met pelsja'ssen „ bijeen, d. w. z. er werd een socialistisch congres gehouden. Een arbeider zeide : " Maar ze hebben allemaal pelzen aan, 't is onze partij niet meer ! „ Jawel, vriend, dat zijn uw voorman-nen, die er warm in ziften, terwijl gij, koude lijdt. Denk maar eens aan... Bebel met zijn rijke nalatensclîap. Een Christelijk. (niet katholiek) weekblad te Buffalo in Amerika de " Auro-ra „ 9chrijft over onzen H. Vader Paus ^iuid. Pius X verheft zich in zijn reinheid grootste Pauzen die de Kerk in lang gehad heeft. Hij is voor ailes Katholiek en dat wordt hem ten kwade ge-duid. Ptus X verheft in zijn reinheid en 111 zijn voile kracht. Ieder van zijn decreten wekt verwondering en bewon-dering. Hij spaart niets en niemand. Hif birandmerkt dte stecten en modern|iste(n. Hij schrijft de Communie op 7-jarlgen leeftijd voor. Men heeft te kiezen of te deelen : Katholiek of niet. En Pius X heeft gelijk. Het Katholicisme, eenmaal bevrijd van de intellectueelen, die het verzwakten, zal weder tôt een machtige innerlijk-eene armee worden en wat het van intellectueelè zijde verliest, wint het aan energie en diaadkracht. „ Hevige Beroering in 't Vlaamsche Land. Er is telle gisting in Vlaanderen. Zelfs de meest b:izadigde katholieke bladen en boaden bedwingen hunne verontwaardi-ging ni'et meer, omdat er in de Kamer voiksvertegenwoordigers uit de drie pat-tijen gevonden werden orn het amendement Van Cauwelaert en consoortfcn te v?rwerpeu. Dit amendement bedoclde) tel b?letten dat men den geest van Vlaarn-sehe kinderen zou afbeul in en verknoei-en met hen te onderoij/eii bij middel vau een andere taal dan die welke zij op moeders schoot geleerd hebben. Zom-der olie op 't vuur te willen gieten, mtenen wij toch, dat het volstrekt noo-dig is, onze oogen niet toe te nijpen voor, den echten toestand ; ten andere, nu het woord van den kieuar bij de stembus vrij is, dunkt het ons, dat de politiek van het slot op den mond, het slecht voor heeft. We zijn dus zoo vrij eenige uittreksels aan te halen uit een prtar loanaangevende katholieke bladen om te bewij'zen dat de blauwvoet vliegt en er stormweer op handen is : " Slecht werk werd er verricht... Nu wordt dopr de wet de weg gebaand om de verfran-scliing van het lager onderwijs verder en dieper in het Vlaamsche land door te zetten. „ (Uit den open brief, getee-kend door het Davidsfonds, Katholieke Vlaamsche Landsbond, enz. " Den dag van 22 Januari mogen wij niet vergeten. Het was een kwade dag. Er werd veel verbittering gesticht, die origetwijfeld eenen nasleep hebben zal. Heel de houding der Regeering was an-tivîaamsch en het gros der Rechterzijde heeft haar slaafs gevolgd. Sedert dien dag heeft een wind van verontwaardi-ging over gansch het Vlaamsche land ge-w,aa'i)l. „ (Uit Hooger L|even.) De Kamer heeft eene wraakroepende stennning uitgebraeht. (Hooger Leven). " In vele a'rrondissementen mogen de Vlamingen op geenen enkelen volksver-tegenwoordiger vast rekenen. De toestand is voor de toekomst zeer onrust-barend. (Idem : Hooger Leven, is een katholiek weekblad, verschij'nende tel Leu-ven onder medewerking van verschillen-de professoren der katholieke universi-teit.)" Wat zal er van het wetsvoorstel over de Vervlaamsching der Gentsohe Hooge-school geworden ? Wat zullen er bteloften verbroken worden I Het is middernacht voor Vlaanderen. „ (Hooger Leven.) " Waren ze dan toch zoo buitensp jrig die amendementen, ingediend door den heer Van Cauwelaert en bijgetreden door eenige flamingajnîien Van Hofks? Wel lie en, doch van 't oogenblik dat de Vlaamsche kwestie te berde komt, schijnt, de Kamer aile redeneering en aile rechtvaardigheidsgevoel te verliezen. Dat is een droevig verschijnsel, waar middel moet tegen gezocht, zooniet loo-peù we op zekeren dag, de zaak uit nationaal oogpunt beschouwd, rampen tegemoet. Kan de fout nog hersteld ? Niet vol-komen. Doch mits goeden wil is er nog een uitweg te vinden. Men trachte dien uitweg te zoeken, zich goed voor oogen stellende HETWARE DOEL dat de heeren Delbeke, Van Cauwelaert en consoorten nastreven. „ (Opgenojnen in : " Overzicht der Pers „ uitgegeven door de Paters van Averbo-de.)Dit paar uittreksels mag volstaan om een klein gedacht te geven van den gemoederentoestand in het Vlaamsche land. Het Vlaamsch te Antwerpen. Aan Antwerpen komt de eer toe, steeds als wachter te hebben gestaan over onzen Vlaamschen strijd. Vandaar werd over ettelijke jaren het sein van den strijd gegeven ; vandaar uit klonk de kreet " In f Vlaanderen Vlaamsch! „ en ontelbarèdrommen Vlaamsche strijders bracht het te been, die voor de verheffing van het Vlaamsche volk het beste van hun leven te pan-de stelden. Denkt maar aan de heerlijke rei Vlaamsche kampioenen : Conscience, VaH Rijswijk, De Laet, Van Beers, Gerrit9, I I ) Zetternam, 1 Heuvelmans, Cooremans, enz. van den Vlaamschen strijd. Wat zou Vlaanderen zonder die man-uen, zonder Antwerpen geweest zijn ? Ja volgaarne geven wij die eer aan de jonigste der drie zugtersteden, die zoo flink, zoo fier, zooi ridderlijk ko en, waakt over het kleine, maar groote volk, aan wiens watergrens het zoo machtig hare poorten verheft. De vergadering welke Zondag aldaar in den Katholieken Burgerskring 4000 Vlamingen samenbracht, zal weer met goud geschreven worden in de annalen van den Vlaamschen strijd. Wij willen hier geen gewag maken van namen of personen. Namen en per-sonen laten ons onverschillig. Wij willen enkel melding maken van de fei-ten.En de feiten bewijzen toch klaar, dat ons Vlaamsche recht in de Schoolwet al-weer een leelijke kreuk had gekregen. — Voor twintig jaar zijn we achteruit, bevestigden de kalmste en bezadigste strijders, indien wij dien aanslag laten voorbijgaan zonder verzet 1 h'n dit is zoo ! Zeg : mag een volk dat zich bereidt tôt het inhuldigen zijner HoogjeschoOl, mag dat volk dulden, dat de hand aan de jeugd, aan de nederige jeugd worde gedagen ? Bracht men doou' die onr waardigheid de Hoogeschool "zelve niet in gevaar ? Dit heeft men te Antwerpen onmid-dellijk begrepen. En 4000 Vlamingen hepen op het eer-ste woord onzer voormannen &aam, ten einde de noodtrompet over Vlaanderen te steken en ons volk tôt plichtbesef op le jo«peu. Daar hebben Hendrickx en Van de Perre en vopral Frans Van Cauwelaert in klinkklaar Vlaamsch — met eten stem die aan Gent en Doornik deed denken — ons Vlaamsche recht geeischt, zoo uitdrukkelijk als de beteekeinis die in het woord " eischlen „ besloten ligt. Som-migen heetten hen " overdreven „ " on-voorzichtig „, niet " diplomatisch „ ge-noeg, en heel den stinkerpinkel; doch de uitslag is niet nutteloos geweest, want heden kondigen de dagbladen aan, DAT MINISTER POULLET EENE SAMEN-KOMST WIL MET DE VERTEGENWOOR-DiGERS VAN HET VLAAMSCHE LAND, TEN EINDE ZICH T'AKKOORD TE STELLEN OP EENE BEVREDIGINGS-FORMUUL DIE DOOR ALLEN ZOU KUNNEN GESTEMD WORDEN. Wij wenschen uit den grond des har-ten, dat die formuul gevonden worde. MoeiMjk îal dit niet gaan. Immers het amenidement Van Cauwelaert ontmoetlte sympathie bij vele Walen, zoodat het grondbeginsel gemakkeî'jk een groote meerderheid zal vinden in de Kamer. Men ziet dat de politiek van " Recht door zee ! „ niet altijd de slechtste is. Hulde aan de Vlaamsche bank van Antwerpen l Hulde aan Hendrickx, Van de Perre en Van Cauwelaert. DIRK. ♦♦♦♦♦♦ ♦♦♦ ♦♦♦♦♦♦ Septuagesima. Door Septuagesima verstaat men de drie weken, welke de groote Vasten voprafgaan en als eene voorbereiding daartoe kunnen beschouwd worden. Wijl Paschen niet altijd op denzelfden dag valt, verandert 00k ieder jaar de da-tum van Septuagesima. Op Septuagesima heeft er eene volko-men verandering plaats in het gebed der Kerk. Plotseling heeft deze zich in rouw gedompeld ; tôt Paschen toe zullen de kreten van droefheid en mede-iijden iederen dag toenemen en afwis-selen met de ernstige vermaningen van strijden en lijden. Het varborgen leven van Jezus is voorbij ; het oogenblik om zijne open-barè zending te beginnen is voor Hem genàderd. Hij zal een strijd aanbieden, eene overwinning bevechten. Joannes heeft Hem aan de wereld getoond als het " Lam Gods ,, als het slachtoffer voor hare zonden ; zijn uur is een uur van arbeid, van strijd en van lijden. " Om in zijne heerlijkheid binnen te treden, inoest Christus door het lijden gaan. „ De graankorrel moet in de aarde ster-ven, wil zij niet onvruchtbaar blijven. De christen moet zijn leven gelijkvor-mig maken aan dat van den Goddelij-ken Zaligmaker ; wij moeten met onzen Meester lijden en sterven, om met Hem te kunnen verrijzen en zegepralen. Zie-daar wat de Kerk ons thans leert/, zie-daar de christelijke lte'vensopvatting, waar-van de liturgie ons gedurende dezen tijd wil doordringen. t Met den Introïtus van den eersten Zondag reeds is de strijd begonnen ; het menschdom slaakt een luiden kreet van angst en benauwdheid en roept tôt God om uitkomst en hulp. Den tweeden Zondag wordt dat noodgeschrei, die be-de tôt God dringender, hartverscheuren-der : Rijs op ! Waarom slaapt Gij, o Heer ? Rijs op en stoot ons niet weg voor immer. De' H. Paulus geeft het teekien tôt den strijd in de Epistels. De Epistels van den eerst:en Zondag is er eene aan-sporing toe ; en het voorbeeld der Jo-aen toont ons, dat de groote weldaad der verlossing voor ons nutteloos zal zijn, indien wij onzen Meester niet moe-dig, met • zelfverloochening volgen. De heilige Paulus voegt 00k de daad bij het woord, en schildert ons in den Epi-stel van Sexagesima zijn apostolischen arbeid, zijn lijden en strijden voor de zaak van Christus. Door het Evangelie eindelijk houdt Christus aan het menschdom nog voort-durend de groote waarheden, de verhe-ven lessen voor, welke Hij tijdens zijn openbaar leven predikte. Nu eens is het de heer van den wijngaard, die aile werklieden zonder onderscheid aanneemtl welk hun verleden 00k moge geweest zijn. Dan weder is het de zaaier, die zijn zaad uitstrooit op den akker, die zijn Evangelie verkondigt en bereidwil-lige, goed gestelde harten vordert, op-dat zijn woord blijvende vrucht voort-breiige.En eindelijk nadert voor goed het uur van den strijd ; op Quinqûagesima verricht Jezus in het Evangelie zijn laatste wonder en voorspelt Hij plechtig Zijn Lijden. Om de gevoelens, die haar in dezen tijd bezielen, uit te drukken, legt de Kerk de blanke gewaden af en kleedt zich weer in het paars. Het Gloria in excelsius Deo, dat sedert Kerstmis zoo blijde weerklonk, wordt buiten de fees-ien niet meer vernomen. En 00k het Alléluia verdwijnt uit de liturgie en ju-belt niet meer, totdat de Priester het op Paaschzaterdag opnieuw plechtig zal aanheffen. Daarom wordt in de mis het vers Alléluia, dat op het Graduale volgt vervangen door een boetezang, die 011-onderbroken, in éénen trek doojr, zonder tusschenvoeging eener antifoon ge-zongen wo'rdt : vandaar de naam Trac-tus.Het Alléluia is een overwinningslied, het is de zang der zegevierende Kerk. De H. Joannes vernam het in zijne Open-baring als eene echo van de vreugde-kreten der hemels : " Ik hoorde eene stem als het geratel van groote dlon-derslagen, zeggende : Alléluia ! want de Heer, onze God regeert. „ In het uur van den strijd, wanneer de mtensch er nog liehoefte aan ' ge-voelt, 0111 door een kra'chtigen strijd het verloren vaderland terug te winnen, mag deze kreet niet gehoord worden. Het weglaten van het Alléluia gaf vroeger in sommige k'erken aanleiding tôt treffende plechtigheden, en werd er door een bijzonder officie gevierd. In een der officies leest men het volgende gebed : " O God, die ons op plechtige wijze het weglaten van den zang Alléluia laat vieren, geef dat wij eens voor immer onze stemmen mogen vereenigen met die der Heiligen, die het zonder ophouden in de eeuwige gelukzaligheid zingen. „ Italiê's Hemel. Hoe kunnen wij daar eenigszins een gedacht over geven, wij, gewend aan het zicht van die gele schijf daar boven in ons grijs firmament, wij, door-trokken met dien verwaterden dampkring rondom ons, en vergroeid met den ne-vel in de benedenlucht en de grauwe wolken op ons hoofd ? Ach ja, op tien menschen hier zuchten er acht om rhu-matiek en podagra, omdat in 't Noor-den nevelkarren op nevelkarren, regen-wagens op regenwagens laag tegen de aarde komen aanvoeren, zoodat wij als reusachtige puiten, er door moeten plod-deren. Hier kunnen wij onzen blik niet als een pijd vrij uitschieten door luchten en streken heen ; op 300 meters afsfctnd belemmert hem een nevelsluier, die de somblere 'afiijningen der huizen do et versmelten met het duistergrauwe der lucht, zoodat de woonsten der menschen van verre, als logge neergedrukte* mols-hoopen u toeschijnen. Zeg niet dat dit overdrijving is ! Trek de velden eens door, ga den buiten eens op ! Slechts bij 't onder-gaan der zon neemt de flauwte der be- lijning wat af boven de daken, rechts on links voor de zinkende zonneschijî. Hier is - onze hemel als een lage stolp (ge weet, dat bolrond glazen scheel waar wij kaas onder wegbergen) waar wij' onder zitten te midden van verdikte dam-pen, die slechts zelden weggevaagd worden, om dan boven ons hoofd te gaan hangen, het zonnelicht omsluieren en hun vuist vol regenvlagen naar ons uit-steken.Maar in Italie ! Onder den zuiderhemel wandelen we door vergulde lucht, echte koninklijike gift van Phebus, den zonnegod, aan dit gezegend gewest. Miljarden lichtbundels schieten neer van uit den laaienden zon-newagen en zetten den hemel in g'oed. Pleinen en straten, bergen en dalen, ste)-den, dorpen, meren, menschen en die-ren, 't staat en 't ligt ailes te badten, gekoesterd in luchtige schittering en stra-lende goudgolving. Aan het hemelgewelf in Italie kan men den vorm der zonneschijf niet on-derscheiden. Waar de zon ergens hangt gelijkt de hemel aan eenen vlded van vlam- en vuurgolven. En wij, Noorder-lingen, die van jongs af niet gewend werden aan dien laaienden hemel, kunnen, eens dat we door den tunnel van den St-Gothard gekropen zijn en te midden van dien vuurgloed geslingerd worden, ons niet weerhouden de oogen dicht te knijpen als de katten doen bij een al te stralend licht en diegenen te be-nijden, die, voor het aangaan der reis, bedacht waren op nen zwarten bril. En 't diïurt dan nen heelen tijd eer we dien oogappel kunnen aanpassen aan dien he-melbrand. Want werkelijk staat de hemel in lichtlaaie. In 't Ôosten, in 't Zui-den, in 't Westeix is het goud en gluiis. En staan we met den rug naar de zon en 't gelaat naar 't Noorden gekeerd, dan kunnen wij nog geenen vrijen, ope-nen blik slaan op die jvonderstreek waar, zoo zegt men hier op school, nooit of nooit een zonne komt. Zoo geweldïg machtig is de glans nog der weergekaat-ste stralen. Is het dan ons te verwon-deren dat aile muren en huizen, ailes wat steen- en bouwwerk is, er blaink uitziet als gloeiend ijzer en wit als het dak van den gehitten broodbakkersho-ven ? Daarom is 't dat Couperus, di!e een boek schreef over 't Zuiden, voor dit boek het zoo treffende en raak-juis-te opschrift koos : " Uit blanke steden onder blauwe luchten. „ Echter wane men niet, dat wij daar gezengd worden als geplukte eendvogels over 't vuur, of dat ons baaird en hoofd-haar afschroeien aan die machtige zon-nekaars, of dat, de straten met haar t!ram-i lijnen aan roosters gelijketnde, de menschen die ze oversteken, zouden braden als haringen door een vlam die nu van boven niet op de voeten maar op den kop zou slaan. Mis zijt ge. Weldadig is die warmte, zegenend is haar streeling, toover- en wonderkracht is de hare, ®n d» velden en landouwen lachen onder haar koestering en weerspiegelen hare stralen met weelde van kleur en vrmcht. O italiaansche hemelpracht, wie, dieu eens aanschouwde, houdt niet van uit het nevelige Noorden zijn blik op uwen glans gericht ! H. DE BACKER'. ♦♦ ♦♦ ♦♦ ♦♦ ♦♦ ♦♦ ++ EEN EN ANDER Lodewijk XVI's laatste oogenblikken1:. Den 21 Januari 11. was 't de verjaardag der onthoofding van Lodewijk XVl. Lees hier, hoe debeul Lodewijk XVI's laatste oogenblikken later vertelde : " De akelige kar was omringd met trompetters en trommelaars. De Koning stapte er af, en een municipaal zegde : Louis, men moet uw haar afsnii-den. J Ik wil niet ! antwoordde de Koning met vaste stem. Maar de priester lcwam er tusschen. Sire, uwe berusting en uw moed vragen het u. — Is 't de gewoonte ? — Ja 1 Dan naderde Samson. — Raak mij niet aan ! riep de Ko-mng driftig. Geef mij de schaar, ik zal het zelt afsnijden. — Dit mag niet. Priester Edgeworth de Firmon over-won zijnen ^ tegenstand. ^ is eene laatste opoffering die Gi,] aan God verschuldigd zijt. ... Koning beklom zonder aarze1en en 11er het schavot. — Ik ben tenminste niet bang! metk- 24 JAAR N 6 5 CENTIEMEN HET NUMMER Zondag 8 Februari 1914

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.