Paderborn. 12. Nummer. 1917. LICHT EN LIEFDE Kerkelijk Blad voor de Vlamingen. Uitgegeven door de Kirchliche Kriegshilfe. Leven en dood. Nog altijd woedt de brand van den wereldoorlog; dagelijks worden nog wele jonge mannen midden uit het ruwe soldatenleven plotseling weggerakt door den dood. Vrienden, gij hebt misschien zeli meegemaakt: het teeken tôt den aanval wordt gegeven ; de mannen springen vol veerkracht vooruit met gevelde bajonet; de machinegeweren ratelen, kogels fluiten door de lucht, daar vallen reeds de eerste kameraden; de anderen zien nauwe-lijks naar hen om en stormen voort op den vijand af ; weldra is het een strijd van man tegen man, iets onbeschrijfelijk verschrikkelijks, een verwarring van houwen en stooten en kerven; en iedere houw en iedere stoot vervoest een jeugdig leven. En wanneer de strijd is vol-streden, als de tegenstanders in de loopgraven zijn teruggekeerd, dan biedt dat eenzaam geworden slagveld, beschenen door de scheidende avondzon, een akelige aanblik: daar liggen in het gras, in allerlei houdingen, de lijken der gesneuvelden : jonge mannen, van morgen nog vol lust en leven, en nu dood, en nu roerloos en gevoelloos, vaalbleek en met verstijfde trekken. Over die lijken, over dat met bloed bevlekte gras, over dat huiveringwekkende veld waart nu het ontzettende mysterie van den dood. Waar zijn nu de zielen van die gevallen soldaten? Wat is toch het leven en wat is de dood? In deze zoo ernstige tijden rijst deze vraag onwillekeurig telkens in ons op. Waartoe leven wij hier op aarde en wat zal de dood ons brengen ? Er zijn slechts twee antwoorden op deze tweevoudige vraag: dat van de wereld, en dat van den godsdienst. De wereld zegt : wij leven om hier zoo veel mogelijk te genieten en als de dood komt is ailes voorbij. De wereld lacht ons toe met honigzoete lippen en in hare handen draagt zij eer, rijkdom en genot, waarmede zij ons vrede en geluk wil brengen. „ Het leven is kort roept de wereldling, „ laten wij er dus van profiteeren ; kronen we ons met rozen, voor zij verwelken. " — „ Geloof mij mijn vriend ", schreef in een zijner brieven een modem Fransch romanschrijver, „ er bestaat geen God, geen zedenleer; het eenige wat bestaat is dit leven, dat voorbijgaat, en het is dus verstandig er zooveel mogelijk pleizier aan te vragen. "

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.