Twe*.de Jaar. - - «r 50. Prijs : 19 Centiemoa per Nummer. Zondag, 4 Februari 1917. ONS VLAANDEREN VERSCHIJNT ELKEN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS : Voor België en Frankrijk : Voor een jaar. tn. Voor zes maand > 7 ® Voor drij maand . . . • » 1.25 Buiten Frankrijk : Voor een jaar ■ i . ■ • > 6.25 DOOR EENDRACHT STERK BUREELEN : TE GENT : 24, Wellinckstraat. TE PARUS 181, Ruede Charonne. l H. Moneeioneur Seglers Bisschop van Gent. De nieuwe Bisschop van Gent werd ge-boren te Gent, Zijn vader was advokaat bij de Gentsche balie. Monseigneur Seghers deed zijne studiën in het St. Barbara-college, bij de Paters Jesuieten, en trad in *t Seminarie van Gent, vanwaar hij naar de Hoogeschool van Leuven werd gestuurd om zich op bijzondere studiën van Godsgeleerd-heid toe te leggen. Daar verworf hij den graad van Licenciaat. Teruggeroepen in zijne geboortestad, wordt hij onderpastoor op St Martinuskerk (Akkergem). Na twee jaren omtrent, wordt hij leeraar in Zedeleer aan 't Seminarie. Door het aftreden van Pastoor Teirlinck komt de plaats open in St Jan-Baptist, volkrijke parochie te Gent, gelegen op den uitkant van de stad, nog maar 25 jaren bestaande, arme prochie, waar veel zal te werken vallen, veel te stichten en veel te geven. Onze jonge professor — hij is nau-welijks 32 jaren î— vraagt en bekomt de plaats. Daar werkt hij nu op die prochie van meer dan 21000 zielen, door drie on-ierptstoors geholpen, meer dan 28 jaren lang. Hij bemint al zijne parochianen, naar het roorbeeld van den Goddelijken Meester, en al zijne parochianen beminnen hem. • Van onzen pastoor, schrijft een zijner brave soldaten, denk i* dat toch niet, dat hij ons gaat verlaten, want hij was te goed voor ons allen. » Eenvoudig, maar veelzeg-gend 1 Yan die algemeene liefde getuigen de feestan van zijn jubileum. Nooit vergeet ik de dankbaarheid van dat volk dat ijverde om h#t schoonste liefdebewijs te kunnen gtven, De armste straten waren, om zoo te açgjen, de schoonste : groen en papier verrangen laken en fluweel, maar toch zoo net, in ochte volkskunst, Eene gedenkenis van diejubelfeesten blijft In St Jan-Baptiskerk. 't Is een prachtig wit misgewaad, dat 20.000fr. kostte. De pastoor had voor zijn eigen niets gewild, en had er fel opgedrukt dat het niet mocht zijn . Een vreemdeling had verwonderd gekeken op die groote en algemeene vreugde, op die hartelijke feesten, maar niemand die « Pas-terke-Deken », hjk zijn volk hem noemde, kende, had zich aan min verwacht. Watheeft inderdaadPastoor-Deken Seghers roor zijn volk niet gedaan ? Scholen gebouwd en vergroot. -Patronaten gebouwd. Werkmanskring herbouwd en vergroot. Een echt weldadigheidsbureel bestuurde hij gansch alleen : Zijn huis is een toe-vluchtioord voor allen. Op sommige dagen 13 het eene echte processie van menschen, om t Pasterke-Deken » te spreken, enaltijd wordt iedereen met zachtmoedigheid en geduld ontvangen. 24 Jaren lang hielp hem in die edele taak zijne brave moeder, die bij hem inwoode. t Engel van liefde » schreven z# over haar bij hare dood. Zoo was de algemeene droefheid bij haar overlijden, dat de menschen vaandel halftop hadden opge-trokken.Aile dagen, gaat de pastoor naar eene van zijne vier scholen — deze tellen een 1800 kinderen — hij wil dat die op voe-ff eene ec^te opvoeding zij, geen « we-re sch vernis ». Hij zorgt voor. vasten grond : Godsliefde. Hij wil het daarbij, 't on erwijsmoet degelijk zijn ; in zijn bezoek wee i], zoo fijn, onderwijzer en opvoeder ? e"ordeelen ; door raad, en aanmoedi-gmgheo machtig bij te staan. e zondagen, na zijnen lastigen dienst we roor vijf uren 's morgen# begint, gaat J ra" ket J*»S*8riaar kat meisjespitr*- naat, om in den werkmanskring te komen aanlanden. Daar zoudt gij hem hebben zien zitten — zijne ontspanningsuren met de eenvoudige menschen doorbrengen — hij zit aan tafel, te kaarten of te kouten, en in dat kouten, wat al schatten van kristene verhevenheid en edelheid, van troost en opbeuring ! Daar verricht hij echt christen maatschappelijk werk : kleine bazen, be-dienden, werkmenschen in liefde vereenigen. Wie zal ze beschrijven, die zalvende be--zorgdheid waarmede hij zijne zieken, zijne ouderlingen bezoekt, de aanmoediging, ge-rustheid, vertrouwen, sterk op O . L. Heer gesteund, welke hij hun weet in te boeze-men. Aan minstens honderd menschen, diende hij jaarlijksde laatste H.Sacramenten toe. Zijn werk in de kerk : Diep ingetogen, regelmatig, dienstwillig. Aile dage is hij daar om 5 ure, hij komt tijdens de eerste H. Mis de H. Communie uitdeelen aan dezen die ten 6 u. op hun werk moeten zijn. Toch neemt hij altijd op hem de laatste H. Mis te zingen. In zijnen bie^htstoel moet hij altijd eerst zijn, laatst er uit ; voor Kerstdag en andere hoogdagen zit hij er soms in tôt bij n uren. Zij m preek is echt vaderlijk, diep godrruGhtig, zonder de minste ge- ~~"~ maaktheid, aangrijpend Tan overtui- jpr ging. « Hij zou ons in den Hemel & duwen » zegden soms parochianen. Zijn brevier leest hij geknield voor het H. Sacramcnt — waar hij meermaals daags nog voor of na het werk teruç-komt. Men mag het zeggen, hij leeft werkt, met en roor O. L. Heer. Zeer eenroudig in zijn levensregel. verstorven. onderhoudt hij streng aile kerkelijke vastendagen. Ik zeg : vasten. Bij het afsterven van Mgr Lam-brecht, over meer dan 25 jaren, had men, zoo wordt er verteld, reeds het 00g op hem gericht om het bisschop-pelijk ambt te bekleeden . Hij was lid van den raad van Mgr Stillemans, lidschap dat niet enkel een titel was, want geene benoeming van pastoor-werd gedaan, zonder bij eenroeping van gezeg den raad. Hij was 00k eere-kannunik van Sint-Baafskerk. Z. M. de Koning heeft de dien-sten van dien grooten Belg, weldoener, opvoeder van zijn volk willen erkennen met hem ridder te slaan in de Leopoldsorde. Hij kent het volk, hij kent de hooge standen, daar hij er uit spruit. Hij kent geest en doening van de priesters van 't Bisdom, alzijdige man, maar vooral gees-telijke man. Zoo laat die benoeming, door 't veree-nigen in christelijke liefde van aile standen der maatschappij, voor 't bevorderen van < werken en leven God ter eere » in 't bisdom Gent veel beloven. C. ClàKys-Bouûabrt. AAN ONZE LEZERS Vriendelijk verzoeken wij onze Lezers wier abonnement in de maand Januari of Februari vervalt, ons den inschrijvingsprijs : 2.25 fr. voor zes maand of 4.25 fr. voor een geheel jaar — te willen opsturen in post-mandaat.Sommige lezers zenden ons Bons der verschillige Departementen ; maar die kunnen wij niet aanveerden, daar deze Bons te Parijs geen koers hebben. Wij verzoeken 00k onze abonnenten geen post-xegels te zenden, daar de Post deze niet in ▼•rwfcseftag t«raga«Mtt. Vriendelijk verzoeken wij onze lezers bij adresveranderingen ons een postzegel van 15 ctn. te willen medezenden voor den on-kost ; voor iedereen is het een kleintjen, en Tôt ons spijt, moeten wij onze gëabon-neerden verwittigen dat wij voortaan geene postkwittanciën meer zullen aanbieden bij de vernieuwing der abonnementen ; de onkosten beloopen te hoog ; voor iedere kwittancie welke onbetaald terugkeert, hebben wij ongeveer vijftig ctn. onkost ; het stelsel der postkwittanciën is zeker ge-makkelijk voor onze lezers, maar iedereen zal begrijpen dat, in deze omstandigheden, de onkosten te zwaar vallen. — Per post doen wij dus nog enkel de jaarlijksche abonnementen ontvangen, op uitdrukkelijk verlangen onzer lezers. Hieruit moeten onze lezers niet besluiten dat wij denken dat de ocrlog nog een jaar of meer, duren zal. Neen ; maar, gelijk « Ons VLAANDEREN » vôôr den oorlog te Gent verscheen onder den naam van « Het Volk van Vlaanderen » zoo zal het, met Gods hulp, na den oorlog 00k voort blijven bestaan, en lijk nu, bijzonder gewijd zijn aan de verdediging der belangen der uit-gewekenen. De Overstrooming op het front voor Ramscapelle voor ons maken deadresverandeiingen iedere week eene ronde som bijgevoegde onkosten. — Men vergete 00k niet zijn oui adres mede te sturen. Ongefrankeerde brieven worden gewei-gerd. ie taak onzer OnUjzers in Frankrijk. Wat geleden schreef ik over het belang en de gewichtigheid van de opvoeding der kinderen ; opvoeding die moet gegeven worden te huis en op school ; en nooit zal het te luide kunnen geroepen worden dat het een zware plicht is voor de ouders te zorgen voor eene goede en christelijke opvoeding hunner kinders ! Mochten zij allen toch, eens voor goed verstaan, dat hunne kinders niet enkel een lichaam hebben, maar 00k eene ziel ; en dat zij dus er voor te zorgen hebben dat de kinders niet enkel lichamelijk gevced en onderhouden worden, maar 00k, en niet het minst, dat de ziele van die kinders eene deugdelijke opvoeding krijge! De ouders dienen niet tevergetendat zij grootendeels verantwoordelijk zijn over het gansche leven hunder kinders : slaan zij later goed of slecht uit ; dikwijls zijn zij het die er grootelijks de schuld van dragen. Het spreekwoord zegt dat men oogst wat men gezaaid heeft ! * t * Maar omdat de ouders doorgaans ofwel de noodige bekwaamheid niet hebben, ofwel hun de tijd ontbreekt om zelve die moeilijke zielsopvoeding te geven, daarom zijn er bijzondere inrichtingen ter hunner beschik-king, x scholen », met onderwijzers en onder-wijzeresien, aan wien zij hunne kinders kunnen toevertrouwen en die de noodige be-kw tamheid bezitten om de ouders te ver-vangen in dat zoo belangrijk werk. De onderwijzers vervullen zeker, na den pries-ter, het edelste en verhevenste ambt in de samenleving, en 't was met recht dat zij op zoovele onzer goede landsche dorpen in hoog aanzien stonden en het volksvertrouwen genoten. De onderwijzers zijn trouwens de ware medewerkers van de ouders in de opvoeding der kinderen ; 't zijn zij die een groot deel der opvoeding uitsluitend te hunnen laste hebben, namelijk de opvoeding van het verstand en van den wil der kinderen. Het verstand van het kind is als een blad wit papier, waarop de onderwijzer zijn onder-wijs te schrijven heeft : het geschrevene blijft er voor het leven en moet dan tôt richtsnoer dienen voor het denken en voor het handelen van later ! De onderwijzer heeft dus grootendeels de toekomst van het kind in zijn handen ; grootendeels gi hangt die toekomst af van het onder-wijs dat hij geeft 1 Is er wel iemand anders die zeggen kan zooals hij : « Van mij hangt het af hoe de kinderen van nu, zullen leven later ; hoe zij later a denken zullen en handelen ; ik zaai dat zielezaad waaruit de zieleoogst moet Iopschieten en îijpen ; in mijne handen berust de jeugd; en de jeugd, 't is de toekomst !.. 1 Neen ; [de onderwijzer alleen mag zulke taal voeren ! Welk meesterschap, maar 00k welke verantwoordelijkheid 1 't Is niet zonder reden dat de onderwijzers voor Kerk enStaat en ouders de grootste bekommernis uitmaken ! Wat hangt er niet af van goede of slechte onderwijzers ? Neemt een blad papier, schrijft het vol, enzet u dan maar aan't werk om ailes uit te vagen! Zoo is het met het verstand van het kind : eens dat de onderwijzer het Vol geschreven heeft met princiepen en gedachten, beproeft dan maar om ze weg te krijgen : ze zijn en blijven de weg-wijzer, dien het kind lezen en volgen zal op de baan van zijn leven !... De onderwijzer in de school zaait gedachten en begrippen in den maagdelijken grond van 't kinderverstand : dat is zijn voornaamste doel ; en nevens dat werkt hij nog op het karakter en op den wil van het kind : hij doet beminnen wat beminnenswaardig is ; ontwikkelt de gaven verbetert de gebre-ken ; en snijdt en snoeit wat er niet goed of te veel is ! Zulkdanig is de taak van den onderwijzer ten allen tijde. * * « Maar nu, gedurende ons langdurig balling-schap durven wij een bijzonder beroep doen opde toewijding en de edelmoedigheid van onze onderwijzers en onderwijzeressen in onze scholen van vluchtelingenkinderen, Laten wij het maar vlakweg bekennen, onze vlaamsche vluchtelingenkinderen zijn door den oorlog veel verachterd geworden. Een jaar en meer verlies in het onderwijs is zooveel ! Al wie een weinig verstand in zijn hoofd draagt, en die het feit wilde na-gaan, moet bekennen dat dat gémis aan onderwijs de schadelijkste gevolgen heeft uitgeoefend op de verstandelijke opvoeding onzer kinderen. Fransch onderwijs kan die leemte niet aanvullen ; fransch onderwijs kan passen op fransche kinderen ; op onze vlaaauch* miet 1 Be* vlaa«sch kind moet opgeleid en opgevoed worden in zijne moe-dertaal, anders niet ! O ! het geluk dat we hier in Frankrijk reeds zoovele vlaamsche scholen gekregen hebben ! We zijn er onze Belgische Regeering diep dankbaar voor ! Het is waarlijk eene lastige taak het on-lerwijs te geven in onze scholen hier iu Frankrijk : het gaat er op aan die verachtering .n te halen, het jeugdig verstand weêrom 'JP zijn plooi te brengen, die papegaaisch-in 't fransch-van-buiten-geleerde, çriet verstaan noch begrepen gedachten van kantte zetten, iat mengelmoes van fransche en vlaamsche woorden af te leeren om weder het vlaamsche kind te doen denken, spreken en re-deneeren in zijne moedertaal ! We vragen aan onze onderwijzers en onderwijzeressen in onze vluchtelingenscholen dat zij in het verstand van onze kinderen zouden inprenten die grondige begrippen van christelijke leering, van moedertaal er van rekenen, die iedereen in zijn leven tioodig heeft om « iemand » te zijn ; we vragen dat zij die begrippen waarlijk zouden inprenten, en niet ze er opplakken lijk eene laag vernis, die noodzakelijk moet afregenen bij het minste onweer, nog eer onze kindejen de wij de wereld in gezonden svorden I Ik heb hooren zeggen dat enkele onderwijzers of onderwijzeressen al hunne po-gingen zouden inspannen en hunne krachten er voornamelijk zouden toe richten, om tiunne leerlingen veel en schoon fransch te leeren, alsof dat het voornaamste doel ware van onze scholen hier in Frankrijk ! k Durf het bijna niet gelooven, want 't is :e onverstandig er te weinig ernstig ! Goed verstaan, niet dat wij tegen het aanleeren van 't Franci zijn, verre van daar ! Wij kunnen het maar herhalen dat de kennis van het Fransch voor ons Vlamingen een rijkdom is en een middel om in betrekking :e komen met onze Waalsche broeders in t zelfde België en met onze geburen van Frankrijk; maar het Fransch is en blijft voor Dns altijd eene tweede taal, die de moedâr-taal niet kan vervangen als voertaal van ie verstandelijke opvoeding en opleiding mzer kinderen ! Vlaamschzijn onze kinde-"en, vlaamsch roept hun bloed, en vlaamsch noetdeeenige en de noodzakelijke voertaal 'ijn voor het aanleeren van godsdienst en mdere vakken, wil het onderwijs waarlijk -rnstig en deugdelijk zijn !... Daarbij is het le moedertaal die altijd de voorkeur heeft. Dat onze onderwijzers en onderwijzeressen lus voornamelijk zorgen dat onze kinderen :ene grondige kennis opdoen van hunne noedertaal, er dat het vlaamsch voor onze 'luchtelingenkinderen weder worde de taal lie ze waarlijk grondig kennen, de taal die ,e kunnen spreken, lezen en schrij ven, zooals têt behoort ! Gave god dat onze onderwij--ers allen hunne edele en verheven zending ;rondig verstonden ! Gave god dat zij altijd rnstig-goede en christelijke grondgedachten nprenten mochten ! Gave god dat zij ltijd zelve levende voorbeelden waren van Letgene zij onderwijzen ; dan mochten de mders en de overheden voor hen de rootste bewondering en de diepste erken-elijkheid overhebben !... M. De Jonghe. Almoezenier. ®>0tt rnitt uns ! iij liegt en huichelt: «Gott mitt uns!» £n heel dat moordend strijdgebons Waar bloedge stroomen vloeiën, s uw werk, uw wil, uwe wensch! iij zoekt, en smeedt voor de evenmensch Slechts ruwe slavenboeiën I

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.