ONZE TAAL Nr. 65. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 26? Augusti 1916 Brief aan Canard. Qui dit ces choses? Qui raconte ces histoires ? votre vieille camarade, ô traîtves ! votre vieille consolatrice, ô imbéciles! la calomnie. — V. Hugo. — Mijn beste Canard, * Yan iemand goed spreken „ en u over iemand zwijgen „, daartusschen maakten de oude Grieken geen verschil : om die twee schijnbaar verschillende begrippen uit te drukken badden die ironiesten maar één zelfde woord : euphêmeo. Dat is taal-humor. En inderdaad, veel menschen verzwijgen liever een persoon, dan van zijn werk wat goeds te moeten zeggen. Dàt is levenstragiek. Bleef het daar bij ! Maar de elektrische stroom der zenuwen moet zich in spierensamentrekkingen of cellenbedrijvigheid verwerken, en waar de hand in handenarbeid of de geest in geestesarbeid geen nuttig werk verricht, moet het kakebeen snappen en de tong draaien. Dàt is " bet oerfeit van het maatschappelijk leyen „,zoowel in de kringen van het high-life, in de wereld der artiesten, in die der beursmannen, oorlogsmannen en gerechtslui, als in de kringen der buigerskoffiehuizen, op de marktplaatsen, in de kommeeren-achterbuurtjes en in de krijgsgevangenenkampen. Mannen van de daad maken een gering prozent uit tegenover de massa van de mannen van het woord. Niet het scbeppend mannelijke Woord ! maar gewoonlijk het nietig woord, met eene kleine kruipende w van wijsneuzigheid en verwatene wauwelarij. Gebabbeld wordt er, van vriend en vijand, van vreemdeling en gebuur; en die gesprek-ken dragen in hun bontheid drie blijvende ken-merken.De persoon die het voorwerp is der " bespreking is altijd afivezig. 't Is immer een groot genot iemand aan te vallen die zich niet verdedigen kan. Ongestraft kan men hem uitschelden voor deugniet, schelm of verrader. Hij hoort het niet. En dit is het tiveede kenmerk : Al het mogelijke kwaad, het kleinste, het onbeduidendste, wordt in 't helle daglicht gebracht. Gebeurd kwaad of ingebeeld kwaad ; in 't algemeen altijd meer fantazie dan werkelijkheid, meer léugens dan waarheid. De catechismus en het woordenboek noemen het eene achterklap en het andere laster. A.chterklap is ploerterij, en laster sraeerlapperij ! Dat kwaadspreken is nog een oyerblijfsel van de voorvaderlijke barbaarschheid, van de duivel-achtige wreedaardigheid en de dierlijke zelfzucht van den oermensch. Die neigingen hebben zich in den loop der eeuwen veel gewijzigd. Yôôr honderden jaren veropenbaarden zij zich in private oorlogen, bloedige persoonlijke gevechten, en verwoede woor-dentwisten. Eindelijk vonden ze eene eerbare afleiding in ridderlijke kruistochten en scholastische redetwisten. Nu nog is het schelden, krakeelen, opsmijten en lasteren de door de beschaving ver-vormde uiting van eeuwenoude overgeërfde " kwade driften. „ Nietzsche beweert zelfs dat ons geweten met zijn wroegingen en zijn berouw niets anders is dan " ons instinkt van wreedaardigheid, dat zich bakwaarts naar binnen keert, omdat het hem niet meer mogelijk is zich naar buiten uit te storten. „ Door zelfzucht kan een man er toe komen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.