Nr. 130 Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 5? Januari 1918 De TToorzitter ran den Kers1m's 1917' lia ad -y an ITlaanderen (Feestverslag in O. T. nr 131.) Prof. TAOK, te Gôttingen. TEN VIERDEN MALE... Den lsten Januari 1915 was "Onze Taal" niets anders clan een onvermoede mogelijkheid ; maar reeds waren zijn toekomstige opstellers, venters en lezers, verspreid waar hier waar daar in Duitschland's kampen of op het front in Ylaanderen, door dezelfde ongedrukte hoop op "een spoedigen vrede" telepathisch verbonden. 't Zou voor Paschen zijn, daeht iedereen. En als Paschen voorbij was, heette het : de legers zullen geen tweeden winterveldtocht voeren... Den lsten Januari 1916 had ons weekbladje zijn 43e weekuitgave bereikt, nog was de volkenstrijd niet uit-gastreden, en bracht ons nummer 41 uAan den Lezer" de vrome wensehen van de redaktie. "Dat 1916 eindelijk die gelukstonde brenge, waarop de menschheid verdere vreedzame wegen zal mogen opgaan... waarop wij, gevan-genen, onze ouders, vrouw en kleinen zullen raogen terugzien... waarop wij ons Vlaanderen zullen raogen zien herworden, zoodat wij lijk elk ander voîk, onze beste krachten mogen aanwenden om mede te ieverçn aan de ontwikkeling en de veredeling van den menschelijken geest." Den lsten Januari 1917, helaas, mocht de vrome r#daktie denzelfden vruchteloozen wensch herhalen... "dat het nieuwe Jaar, 1917, den reeds zoolang met heim-en liartewee verlangden Vrede mogen inluiden, voor elk van ons bewerke het gunstigst weerzien zijner geliefden en mild geluk doe uitstralen op den blijden terugtocht in het herwordend vlaamsche Land ! " Den lsten Januari 1918, ten vierde maie sedert de wereldkrijg is ontbrand, hebben de mensehen mekaar naar de oude gewoonte aile geluk toegewenscht, daarin begrepen den... spoedigen — vrede... Wat ons dit jaar ook voarbehouden moge, laten we goed vertrouwen hebben en gunnen we mekaar, Redaktie en Lezerschap, de vreugde der ideale voorstelling van wat zou moeten zijn, tôt heil van de gansche mensch-heid. En leve Vlaanderen ! ONZE TAAL jHET VLAAMSCHE VOL^ m. Ons Volk in zijn zeden en gewoonten geschetst. Laat ons eenige stonden de zuivere vlaamsche zeden en gewoonten herdenken, zooals ze ten platten lande voorkomen of voorkwamen. Wie in den buiten is opgebracht, zal zich met innig ge-noegen de spelen, gebruiken en feesten herinneren die in den loop des jaars elkander regelmatig en afwisselend opvolgen ; het eenige spijt dat in ons harte zou kunnen opwellen, kan reden vinden in het langzamerhand verdwijnen derzelve. De fami-liegeest is immers verzwakt, de verdeeling der erfgoederen heeft het stoffelijk welzijn verminderd, mede de zedelijke opbeuring van het volk gekrenkt, en de zucht naar de zoogezegde vrijheid, deed menigen dorpeling de haardstee verlaten, op zoek naar ingebeeld geluk, naar hoogeren staat, naar beter lot ; helaas ! hoe menigen werden in hunne verwachting teleurgesteld !... Doch, verwijderen wij ons niet van het voorge-stelde onderwerp, laat ons het heden eene wijl vergeten om onbedwongen de gewoonten van vroeger te herdenken. Herinnert ge U nog, vrienden, hoe ailes ter stede als op den buiten in rouw gedompeld schijnt met Àllerheiligen en Allerzielendag ? Hoe iedereen ingetogen zijne familie, vrienden en kennissen herdenkt. Hier zij gezegd dat het bezoek der kerkhoven in de stad nog vrij meer in eere is dan op den buiten, doch men is haast genegen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.