ONZE TAAL I r Nr. 94. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 31? Maart 1917 Vlaandcren wordt Vlaamsch Eenieder zal wel in de vorige nummers van ons blaadje gelezen hebben dat de Raad van Ylaanderen naar Berlijn is gereisd om recht-streeks uit den mond van het hoofd der Duitsche Rijkspolitiek te hooren of de Duitschers wel-meenend staan tegenover het herstellen van het lang onderdrukte recht der Ylamingen. Wij hadden ons al meer dan eens afgevraagd of de Raad van Ylaanderen met de handen in de mouw bleef en we waren dan ook uitermate verheugd dat onze leiders zoo spoedig en zoo doortastend optraden. Nu geldt het niet meer de vervlaamsching van een Hoogeschool, nu is het te doen om de vol-ledige vervlaamsching van ons land. Er zullen er wel zijn die niet allergunstigst zullen opkijken naar zoo een oprecht, vranke echt-Ylaamsche optreden, die het zullen willen doen doorgaan als een bedelen gaan aan vreem-den, onbeminden huize ; maar de vaste overtuiging dat het nu te doen is om een onverwrikbaar recht zal weldra die lieden de oogen wèer openen voor het helder lichtende licht van Vlaanderens vrijheidszonne, die klaarte brengt in onzen naar uitwegen zoekenden geest en warmte laat neer-dalen in ons bezwaarde gemoed. Naast het dur-vende doen van dien Raad van Ylaanderen, gekozen uit het puik van ons volk, steekt erg belachelijk af de omreizende "auto" der benauwde politiekers die het heele land afsnorden om 38 armzalige handteekens (en van wie dan ook nog) rond te halen om den Goeverneur-Generaal te gmeeken toch maar de Gentsche Hoogeschool niet te vervlaamschen. De kranige daad van de ware leiders van ons volk heeft ons nieuwen moed gegeven in den strijd en ons doen gevoelen dat het thans ontzettende ernst is, waarbij voor het zijn of het niet-zijn van ons Ylaamsche raderland wordt gestreden. Ik denk dat de verzen, van den betreurden Berten Rodenbach, nu best geschikt zijn om de gevoelens te vertolken, wa'armêe we bezield zijn bij het nazien van het grootsche werk van Ylaanderens Raad : Mijn vrienden, neen ! De vete is niet gedaan ! Eerst nu breekt 't opperste geding van Leeuw en Lelie aanT Eerst nu wordt deze vrage met dat strooinend bloed ge- [schreven ; Zal Vlaanderen eind'lijk sterven of zal Vlaand'ren ein- [delijk leven ? Eerst nu daagt eene reddingskans uit eenen hoogsten [nood t Eerst nu verstaat gij onzen kreet : " de Vrijheid of de [dood ! "■ Wij hebben gehoord dat onze leiders zijn samengekomen en nu krachtig 't roer sturen, den vrijen weg op naar de ontvoogding : de bestuur-lijke scheiding, waarvoor we vroeger reeds iever-den en waarvoor ook de beruchte brief aan den Koning door Destrée geschreven werd, wordt doorgevoerd : Nam en wordt de hoofdstad van het Waalsche land eh Brussel, 't verfranschte Brussel, wordt Ylaanderens hoofdstad. Toen René De Clercq in zijn " Trommellied " voor den " Witten Kaproen " schreef : " Hier zijn de bezemen, keert uw huis ! " had hij wel niet vermoed dat er zulke forsche armen zoud«n ge-reed staan om dit zware werk te doen ! Fier mogen we zijn op onze leiders : geen logebroeders zijn het, geen mannen die hun ordewoord kriigen van de een of andere kleur-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.