X O -Numirver'c2i Toogelaten Censaur besluit N° g51 'ï6(i2 1Q18. FeVruari 1918 't Nieuws van st Truiden O&rlogsblad yoor Soldâtes van St. Truiden en omstreken Opstel bij X. MOLHANT, aalmoezenier D 19, IIIe gr. Beminde Makkers, Trouwen is eene gewichtige zaak ! Daar wordt nochtansdikwijlsoplicht-zinnige wijze van gesproken, en, wat erger is, 't wordt in onzen tijd nogal eens lichtzinnig aangegaan. 'k Ben eenige dagen bij den Burgemeester van een kleindorpkengehuisdgeweest en, 'k geloofde mijne oogen nvef daar kwamen dagehjkstwee en drie jongens die in den omtrek gckantoneerd waren, om te trouwen. 't Was meest-al met een fransche jonge dochter, soms 00k wel, maar 't was een uit-zondering, met een vluchtelinge. In die dagen 00k kreeg ik een fransch dagblad in de handen ( le Télégramme ) die een beteekensvol artikel had over de fransch-belgische huwelijken. De schrijver keurde ze goed, gaf een heele reeks aanrooe-digingen envroeg dat, ten voordeele van de herbevolking van 't Land, de wet aan de vrouw de fransche natio-naliteit zou behouden en dat 00k de kinderen uit die huwelijken gesproten als Jranschen zouden aanzien worden ! Zijn gezegde was, hoop ik, niet ern-stig; maar ik vermeen daarin toch een beteekenis te vinden en'kwilU,beste makkers van St.Truiden, die hier op-merkzaam maken. Talrijk zijn onze jongens die het huwelijk aangaan en velen trouwen met fransche dochters ; 't is te begrij-pen : de oorlog duurt toch zoo lang, en onze jongens staan al zoolang alleen, zonder familiebetrekkingen, zonder haard, zonder ouderlijke toe-genegenheid, opbeuring en aanmoe-diging; en tcch 't menschelijk hart is vol liefde en liefdedorst. 't Komt dan 00k zoo gemakkelijk in die rolkomen ontbering dat men zijn genegenheid sclienKt aaniemand die men bij toe-val ontmoette, en datmen aantrouwen denkt. Wie weet hoe 't gekomen is? bij briefwisseling me*- een oorlogsme-ter, met kennismaking opeen instruc-tiekamp; 't gaai wel soms zoo snel dat men elkaarmaar even gezienheeft, doch veel geschreven! Beste makkers, zitten daar geen zware gevaren in? Leest eens op bladz. 146, in uw vlaamsch gebedenboekje, de ernstige vermaningen aangaande het huwelijk; 't is een kontrakt, dat bindt voor gansc-h het leven. En in deze gevallen is niet op raadgeving of toestemming van Vader en Moeder te denken ; men kan immers nog wel geen briefje over de giens krijgen ! Geen man onder de vrienden ('k wil zeggen:onze oorlogs-vrienden, medestrijders, vermits wij hier afgezonderd staar1, en al onze betrekkingen en bloedverwanten in 't bezette land zijn) geen man ksn U genoegzaam inlichten over karakter, gebruiken, opvoeding van de bruid die uitgekozen wordt; 't is op uiter-lijke, voorliggende, onverdachte ver-schijnsels dat men zijn toekomend leven huiselijk welzijn gaat bouwen, en dat voor altijd ! Is daar geen gevaar in ? Is 't niet argloo», te stout, in 't onbekende zijn tent neer te slaan en zonder rond te zien, besluiten : hier is nu mijn huis, mijn akker en mijn liejde! 'k Spreek niet van semmigen die trouwen om maar gauw aan de drift te voldoen, zonder de minste kom-mernis om de toekomst! Moesthet nog maar over een tijde-lijk verdrag gaan, hetwelk zou kun-nen verbroken worden,docr overeen-komst, omdat men er ger;oeg van heeft, omdat de liefde verkoelt,omdat het samenleven lastig geworden is of de levenslasten te zwaar wegen: maar 't is een onschendbaar, onwe-derroepelijk besluit waardcor men zijn leven verpanat tôt de dood toe ! Zegt mij, beste makkers, kan eene spoedige kednismakirg van twee zoo grondig verschillende menschen ernstige waarborg geven ? Wij Belgen, wij Vlamingen vooral, zijn van een gansch verschillend ras, hebben bijgevolg onze inborst die eigen is aan ons ras, andere gebruiken manier van denken en doen ; dat kan zoo maar niet veranderd worden naar willekeur, verfranscht worden zoo-danig dat men, om zoo te zeggen, ge-lijkvloers staat, dat men in leven, denken, redeneeren, spreken geen verschil meer zal voelen. Men mag zooveel sympathie hebben voor een volk dathfct zijne niet is, dezelfde be-langen hebben en bewerken, voor een tijd ten minste, 't houdt niet af dat al wat aan dat ras eigen is eigen blijft ; 't blijft aan den grond vast, aan het bloed, aan de gebruiken,aan de maat-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.