K aar ■■ 5® ' ÎWliUriSSRlIiîSmï'JSMy iULLKS'jfL'.l^ fnis Dei ncmmei : vooi Ëelgie Js çentiemen, vooi den 1/ rsemde 5 centiemau Teistoon t' eteêaotte 544.V » Administr-atke &fe46 (•."«aj^af 21 FLBhliAht l^lti ■ DrBkirteMmgeetete» Waaîschappij KET LICHT bestuarder t L viSCH. Ledeberg-Oent ,. redactie . ÂDMI^STRATIE OOPOORT. 29, GENT VOORUIT Orgaan den Betgische WeM'edenpartij. — Verschîjnende allé dagen. ABONNEMENTSPRljS BELGIE D»l» msande» . . , , fr. 3.2i is» nieandeo • . . , . fr. 6.-T Ëcn j»M. ...... fr. I2.i3l Mes atianr.eeri sitfi op tSe pottinretta» DEN VRE.EMDE Drtt m*and«n !d«s«iyk$ vcrzonden). la IMijk WerWoozsnfoRds "m de sa litschsn Oëmsenteraad gemeenteraadszitting van vrijdag ieeft ons — en wij meenen iedereen — ■n gedaan. itwerpen van wijziging aan het stel-! çcrkloozenonderstand waren geen hielaon ~ de geheele bevolkmg, dewerkende kiasse in sfpanùfng. »ene ontwerp ging uit van wega den iriez,voorzitter van het Werkloozen-]îet andere van ônzen partijgenoot ivre, lid van dit fondi en iid van den teraad. a hadden hunne voor- en tegenstaan- u, wij moeten eerlijk bekennen dat, discussie vurig en levendig, zij geen ik het karakter van deftigneid en Jdsche goede trouw heeft verloren. gevochten met argumenten en zulke ieleer goed en wij wonën tvij vernamen was eerder een schrijven ingekomen ediendenvereeniging, die erp Variez >en tegen dat verklaarde. e spijtige #aad terugko- ■gen nam de eerste het t te erkennen dat de wer-alm was geweest. 1 het voorstel Variez als ■egel tegen de syndikaten karakter welke het niet 1 oorlog hee'ft ons bedro-ct besparingen verplicht. jnieten een voor'recht, dat niet-vereenigden en dat melijk dat de syndikaten de kosten der stad. vermeerderd in getal en mber 1914 een voorrecht >oruitzicnden. îat't iifj. Qt)llegô-,ota. e nemen die zich maar op lieten vereenigen. in vroeg ten slotte om het te nemen. lERING AN GEZEL LEFEVRE ap en goed doordacht en îën ouden fabriekwerker. ît aangetoond dat het aitziende werkers gewet-t het als geen voorrecht orden, maar veeleer als laakte de voorlezing der pastgesteld door het Na- moeite om aan te toonen te laag waren gesteld. stemde onze partijgenoot e toestand der stad ailes was en dat de socialis-, gereed* waren om tus? de uitgaven van .het ij aan de stad den helft an, dat de enorme som oer lid en per week be- ;ereed om er u wekelijks if te staan. (Diepen in- Onze vriend toonde nu aan, wat die 10 cen tiemen per week der syndikaten en de 10 cen tiemen per dag of 60 centiemen per week de spaarders aan de stad zouden opgebrach hebben. Ten slotte doet Lefèvre een oproep tôt d> kalmte en tôt de overweging. Hij acht zich overtuigd dat de leden vai den gemeenteraad de zienswijze van al di syndikaten zullen deelen en over het oordee der Bediendenvereeniging los zullen heen stappen. (Zeer wel, bij de socialisten.) (Wij hopen wel de redevoering van onzei vriend Lefèvre bveedvoeriger, zooniet voile dig te kunnen afkondigen. — Red.) - DE REDEVOERING VAN DEN HEER CARPENTIEI Over die redevoering kunnen wij weinig o: niets zeggen. Het liberaal gemeenteraadslid steundt zijne argumentatie voornamelijk op cijfer: en argumenten, die niemand, behalve hi zelve, in het bezit had, 't is verre van ze be studeerd te hebben. Op die wijze haalt men gemakkelijk gelijk, want de tegenstrever staat machteloos, dooi zijn niet-kennen dier documenten. Schepen Anseele zegde dan 00k tferecht dat er van de redevoering van M. Carpentiei gec?ne rekening diende gehouJen te worden. Het verslag van den heer Schepen De Weerdt is het eenige gekend en positief stuk. zegde hij, waarop wij kunnen discutéeren. De Raad bleek ons met dat gezegde van Schepen Anseele in te stemmen, althans wij vernamen geen het minste verzet. *** M'orgen deelen wij de redevoering van Anseele mode. Voor heden moeten wij sluiten, gezien on-zen tijd en de plaats waarover wij beschik-ken.Maar wij moeten voorafgaandclijk den uit-slag dier eerste vergadering mededeelen. De heer Burgemeester Braun heeft bij het slot der vergadering eene beknopte gcçchie-denis gemaakt van geheel deze veranderings-historie van het Werkloozenfonds. En de achtbare Burgemeester kwam tôt het besluit dat eene nieuwe zitting van het Werkloozenfonds met de syndikaten wen-scheiijk was, vooral omdat de niet-sooialisti-sch'é Vakvi'fêèri'igingen ërEèïïSêû, het voorstel dat zij gestemd hadden, in den zin dien men er nu aan gaf niet opgevat te hebben. De heer Braun achtte dat .zulks spoedig moest ge^chieden en binnen de acht dagen eene definitieve beslissing moest worden ge-nomen.Al dè leden, 00k de soeialisten, traden dit voorstel bij en de vergadering ging kalm, rustig en goed voorgelicht uiteen. F. H. ©rgewaagde Mspraak In den laatsten tijd is Le Bien Publio aangetast door eene zonderlinge manie of gril. Hij wil va.n "ons malgré bongrp brave jongens maken en natuurlijk, brave jon-gens kunnen niet anders dan eene brave partij samenstellen, — dat is zotf klaar als bronwater. In zijn artikel van woensdag laatst stelt Le Bien Pu >lic die 'meer en meer gunstige omkeering der soeialisten naar de deugd-zaamheid vast. Die lofspraak zou ons veel gsnoegen doen, maar helaas, wij kunnen die bron niet vertrouwe» waaruit zij komt, namo-lijk : de klerikale bron. r Wij herinneren ons, als ware het over een t uur gebeurd, dat wij jaren lang in de oogen van Le Bien Public, en van al zijne 3 klerikale oonfraters, de slechtste menschen van de wereld waren. 1 Er is geene verdachtmaking, geene leu-3 gen, geen laster, geen scheldwoord dat ons 1 bespaard bleef. Anseele had huizekens in Holland; hij en anderen kregen peroenten op de aan-1 koopen van de bloem, Van Beveren schil-derde zich dik en rijk en al wie maar eenigszins aan 't hoofd der partijinrichtin-gen stonden hadden hun paart van den koek, zoowel een eenvoudige korporaal als t een generaal in titel. , Volgens het in het kraam onzer tegen-..strevers van pas kwam, was onze vriend Anseele «een vette klakke» of een aristo-' craat. 1 Als wij dat kort herinneren is h«t niet i om ons te beklagen. Wij erkennen geheel eerlijk dat wij het onze vijanden duchtig betaald gezet hebben, hoe talrijk en hoe machtig zij 00k waren. En in voorkoràend geval zijn wij vast beslist dat voort te blij-ven doen. «o* Nu ter zake ! Het kittelt ons/en nfrater, dat wij gezegd hebben dat de kapitalistische fortuinen maar vergaard werden door kapitalistische winst, die niets anders is dan de opslorping der meerwaarda door den Ar-beid verwekt, door ruwe grondstoffen tôt gefabrikeorde vooirtbrengselen te verwer-ken.Wij kunnen daar, met den besten wil der wereid, geen lettergreep afdoen, zoolang « Le Bien Publie » ons de wônderbren niet aanvtijst waar kapitaal uit ontspruit zonder menschslijken Arbsid'. Maar niemand mag d&aruit besluiten dat men niet erientelijk en beleefd mag zijn te-genover een patroon of eén groep patroons, die in de mats van het m6g$lijke eene goede, huipvaardige daad piégea tegemover onze kiasse of e-en deel daar van, Wij zouden dus niet dankbaar mogcn zijn als M. Sclvay aan onzs partij een millioen schonk om de iniresteii, ex van te besteden aan "de socialistisehe op^v>eding der massa? Wie zou dat durven beveren î +fû heeifc «ija oinu^tx iottain gewon.-nen r.2s fabrikant, als ka^italist. Maar èp zijnef bsurt.f «i'ride hij zich dankbaar tegenover de we\'klieden in blok, ni.pt vcrgetende dat z-'j het «varan die door hun-nea arbeid dit kolossaai kapitaal hadden ge-schapen.Hoevele.n doen hetzèlfde persoonlijk of in groep? Bitter weinig maar. En, waren er meer die het dedon, daar-mede ware het sociaal vraagstuk niet op-gelost.'t Mag toch niet zijn, dat het besteden van den rijkdom door de gemeensciiap geschapen of vermeerderd afhangt van den wil van een persoon of zelfs van een grcep perso-nen.jiet kapitaal of beter gezegd de rijkdom heeft een socialen oorsprong, hij moet een sociale of maatschappelijke feestemming hebben ten voordeeie van ailen die i-unnen plicht doen in de samenleving. «Le Bïèn Public» kan dat verstaan als hij wil. e » * Wij hebben den spot gedreven met de veronderstelling dat de kapitalisten om niet meer aanzien te word'en als uitbuiters, zcu-den verzaken aan zaken te drijven en op hun gemak een stil leven te gaan leiden. Maar enfin, aangenomen dat zooiets mo-gelijk ware, dan aarzelden wij niet om te zeggen dat het voordeelig zou geweest zijn voor de.werklieden, die reeds getoond hebben bekwaam te zijn om hun eigen werk t besturen. «Le Bien Public» vindt onlogiek omdat wij gezegd hebben dat er geld noodig is om weverijen en spinnerijen te stichten. Welnu, wij zeggen dat ncg. Maar onze konfrater denltt toch zeker niet dat d© kapitalisten hunne fabrieken en wcrkhuizeu zouden rcede dragen naar hun stil buitenleven ? Of mgent hij dat zij ze zouden vernielen? Het eerste is eenvoudig onmogelijk en tegen het tweede zou er wijwater worden ge-smeten.De werkende kiasse zou- zich meester maken van al de middelen van voortbrengst, ' met of zonder schadeloosstelling, iets wat er minder op aankomt in dezen oogenblik, Waar is de onlogiek daarin voor ons soeialisten, die kollektivisten zijn en het Communisme uit het rijk onzer id'ealen niet ver-bannen ? «Le Bien Public» gèwaardigt zich te ant-woord-en op eene vraag die wij hem op onze beurt gesteld hebben, namelijk wat er zou gebeuren, indien per mirakel, de werklie-den in eenen nacht moesten verdwijnen. En onze ccnfrater antwoordt tôt on» groot genoegen het volgende : Wel in dat gcval, zon er aan de cige-naars van het kapitaal niels anders everscliicten dau huiine handen te bezi-gen oui te werkeu, om te leven en zoo ' het mogelijk is, hun kapitaal vruehtbâar te rnaken. Het kapitaal brengt maar vruchten voort, dauk aan de medewerkiag van den Arbeid. N . Dank voor de bekentenis, dat het maat-scliappelijk ieven onmogelijk, ondenkbaar is zonder den Arbeid. Maar wij zeggen dat de samenleving wel mogelijk is zonder kapitalisten die niet- wer-ken en met) het leeuwenaandeel van de Ar-beidsopbrengst weggaan. De groote en gewilde dwalina van onze tcgc-nstreveFS is van ten eerste kapitaal te verwarren met kapitalisten en te vergeten dat kapitaal geheel wel kan bestaan zonder kapitalisten, mits te veranderen -van naam en deze aan te nen:en van maatschappelij- gemeeinschap. Do verdwijning der kapitalisten ware een geluk, een zegen, de verdwijning der werkers ware eene onherstelbare ramp die de wereld in eene woestijn zou herscheppen. F. H. km ds vma ftr Ossîsia Grcoî-Barprli NOG OVER SLETSEN Het is te hopen dat het artikel, verschenen in Voor-uit van zaterdag 1,1, getiteld « Sletsen» en \\'aarin Jos. Coole zoo goed de toestanden en de redmiddels be-schrijtt, ingang zal vinden in de hoo^ere kringen. In vele vre mde landen bestaân vercenigingen wcîke voor doei hebben de «sletsen» uit d«n modderpoel tered-den. Men tracht ervan weer e'.rlijko maatschappij-sieraadjes te maken. v\ a.,rorn zouden hier de vrou-wen uit de werker-, burger- en adelstand niet de han-, den aan 't werk slaan om die ongelukkige verdwaalde sehtpsel» op t aoed pad te brengen? Hoe diep men ook gevallen is, toch js cr nog altijd middel om weer recht te komen. Voor aile zon den is cr vergiifenis. Kristus ttooite -MariaMagdalena n.et weg maar Hij leerde haar een beter ieven aan te gaan. Hij veroordeelde die gevallen vrouw niet.Hij vergaf hasr. Dat men dus den steen niet werpe tiaar al de «sletsen» van den tegenwoordi-gen tijd. O! wij keuren haar gedrag niet goed. Necn, dat niet! Maar de schu d is ten eerste aan den ooriog, aan het militarisme. Armoede, verdriet en ontuchf zie- daar de vruchten van deze oorlogstiiden. En wtt ver-leidt de sletsen ? Het geîd En het zijn dezen c':e veel geld hebben die vele arm» meisjes niisleiden, in ontuchthuizen brengen en, een» hunne driften voldaan, ze dan laten loopenl Jongelinçen der groote burgerij, overweeg' een» wie de schuld is van het groot getal sletsen? Mam en uit den adelstand, zoudt gij durven bekennen wie de rijk gemeube'de bars doet leven? Welnu, laat deze oorlog het begin wezen van een anderen strijd en neemt allcn het goede voomemen de l ontucht te bes rijdenl Bestcedt uw geld voor goede werken' Tracht met, aile middelen de armoede uit te roeient In een woord : Ta wapen tegen de ontucht! Ten allen tijde heeft het Socialisme de wapens ge-voerd tegen al het rot c en slechte in de Maatschappij l De Kerk bestrijdt het Socialism». De Kerk heeft onge-Jijk I De godsdienst is niet bij machte g«wee«t om de ontucht uit te roeien! ^ G*. Verdun N u er nogal wat over deze versterkte stad gesprokea wordt, vinden we het niet ongepast or een en tnaer over mede te deelen : Als noordelijke post van de vestingaketen Verdun. Toul-Epinal is deze plaats eene forterea van allereemefl rang. Na den oorloç van '70 werd de vesdng van Verdu» naar de voorschritten van den vermaarden Vaubanj hcropgebouwd en voorzien van een dubbelen fbrten-1 gordel, waar\an de doorsnede eene lengte van mter dan 50 kilometcrà heett. In het geheel stpan er in dezen omtrek 88 fbrten, waarvan 21 moeten bsschouwd worden alsop zichzelf 6taandc werken, 17 a!s iorten yan eersten rang en 50 als zeer goed aangelegde batterijstellingen. Het geheel wordt clan nog overheerscht door de viep centromforten Troyon, Genicourt, Les Paroche» en Camp des Romains — dat verleden jaar stuk gescho-' ten 1». Daar de Maas door den fortengordel loopt wordt zij hier door het fransch léger teenemaal overheerscht, zoo-' wel als de belangrijke spoorweglijn die naar Metzï loopt en eene groote roi kan spelen in den oorlog. Over het algemecn is de iortengordel goed béschuti door de natuui lijke ligging van den omtrek, wljl cl de; werken daarenboven behendig aangelegd zijn op de geschiktste verhevenheden achter de uitgestreitte bds-scheii.Als beschertuingsmiddels voor den heelen fortengordel en als slagboomen voor de verschillende paçven zijn dan hooger in de Vopezen, op do lijn die men; over Etain van Epinal naar Frouard kantrekken, nog aanzienlijke versterkingswerken uitgevoerd waaraan men jaren en jarcn gewerkt heeft. Kortom, men kan zeggen dat dasr een «chmeesche mtiur >. opgetrokken is, waarvan de tussehenruimt -à 'naar ilîîe'rêgïls' der rHiîîfaire Wi'etischao ten bate geriO-men ijh voor de verdsdiging des lands. Men treft iul die ruimten ultgèstrélcte; met dikkè aardla en gedekte' kelders, wiarin duizendcn soldaten zich veilig famuen; verschuilen in geval van bombardement. St lîg: en1 kilomcterlange loopgraren met gemetselde wand en; van waarin men den indringenden vijand in de flanken kan beschieten. Er staan ontelbare pantserbatterijen «n patitssrtorens die elk tôt 40 zware kanonnen verduiken en beschermen. Es liggen einde en verre onderaardsc e j grachten waarin in een ornzien men de verschrikkelijk- , s;e mijnen kan aanleggen, die men van op groote sf-1 standen kan doen ontplo£fen. ■ In vredestijd waren al die reusachtige'forten bezetelk| door 703 tôt 1000 mannen, diç ailes te onderhoudenl hadden, te waken hadden op de grachten en de wegt.ni die naar het binnenland voerden, langs dewelka men bij Goede organisotie nog al het verplaatsbaar geichut en al het materiaal van \oor den iteus van den ovtr-rompelaar kan wegbrengen, i f "r* "y" f -V «V ^ "T ^ Ons îctterkundis ZtMlâSSSLAO 3 aLADZIJDEN TEKST asfî S caBBtï@BSîen Es te verkrijgen in al de gsntsche rubet-ten, b?j c.3 tfs wèfkoopcrs van het Wadi « Vooriïft 5> en in do a Volksdrukk^rij »! Hoogp ort 2Zj Cent. * 4c & * #% 3je & *%****$ jj; I'iWMiwi' Il IIMIHH WMlIIIIV Mi^llW11— Ihwimwm■—TM erhart Hauptmann I' yehouden in Ons Huis, op S7 door gezel J.-P. D'HOEDT. (Derde vervolg) j'e geen vet meer, dan eten we 1(1 ; hebben wij geen brood meer, We aardappelen ; en hebben we lppc-len meer, dan eten we zwart Êt^hij lot zijn even geduldige ■omt vertellen wat er den vorigen terswaldau is gebeurd. Ook de e de zieke vrouw een bezoek feekt over die gebeurtenissen. "Çort men, ver verv/ijderd, de uiden. 't Zijn de opstandelingen ^eobach hun werk van vernielen 11- raen ook het gezang eener komende massa, en nu ook het ir. n°odklokken van Bilau, waar-"e verzekering heeft dat do op-hun intocht in het dorp heb- i zooii van Hilsè, komt aankondi-":°Proerige wevers naderen, ge- 0 stokken en stangen. ;uiten- geroep tôt de' wevers, 1 \U1S moeten verlaten en zich bij . "de 1 roeders voegen. aét i6'' Z'c-^ aan z^n weefstoel. Hij ds muitera meedoen. Hii w&et wel dat men hier op aarde door d'e rijke onrechtvaardig behandeld wordt,maar hiêi namaals wordt men daarvoor beloond... Buiten zingt men het Weverslied. Men i begonnen aan 't verweésten der fabrieke in het dorp. Een troep gewapende wevers, met Bàcke aan "t hoofd, komt binnen. Men wil dat Hi. se en de zijnen zich bij hen aansluiten, doc te vergeefs. Men hoort trommelgeroffel. HeJ is het le ger dat in aantocht is, om den opstànd t ondèrdruLk^n. De wevers verlaten de hut om zich b de menigto aan te sluiten. Hilse en de zijne gaan aan 't werk. Men hoort op straat rumoer en gezanc Men is aan 't vechten met de soldaten. Va/der Hilse zet zich aan zijn getcuw, b 't venster. Men verwittigt hem zich te vei wijderen. Hilse blijft aan zijn getouw. De soldaten schieten in de menigte. Plo seling springt Hilse op, wankelt, en stoi voorover op zijn weefstoel neer. Hij is doo een kogel van buiten gedood. Heel het drama, De Wevers, is een nood achreeuw die opgaat uit den zwakken bo« zem van dat door lijden en ontbering uitge putte volk ; het i3 de uitbarsting der wan hoop, bij die zoo, door ellende, diepgezonkei wevers, die allo rede, ajle gezond verstàm verloren hebben, en zich in hun woede làtsi verleiden tôt daden, die men kan betreu ren, maar die men ook kan begrijpen; wan de honger, vooral de door de kapitalistei opgedrongen honger, doet aile bezinninj verliezen, en doet tôt daden overgaan, di men in andere omstandighsden niet zoi bedxiivea. Maar juist die uitbarstingpn van volks-woede, waarvan men in de geschiedenis do-zijnen malen getuige is geweest, moesten een waarschu ving zijn voor hen die er gedurig op uit zijn het volk uit te buiten, te onder-drukken, en bovendien nog te fcergen door 'f voeren van een taal, waarin Voor de werkers niets anders dan vernedering en min-achtii^g ligt opgesloten. Maar al te dikwijls is in die omstandig-heden bij de machthebbors berouw gebleken, maar dan was het steeds te laat, want het door honger opgezweepte volk neemt dan geen verontschuldigingen meer aan,en luis-tert niet meer naar de schoone woorden en beloften van hen, die door heel hun leven bewezen hebben dat zij niet meenen wat zij zeggen, maar dat het juist de schrik is die hen op den oogenblik aidus doet spreken. Jammer dat men zoo weinig uit de geschiedenis leert. De wevers zwoegen, ontvangen een hon-gerloon en lijden gebrek. Ze smeeken hun-nen patroon cm een voorschoot, opdat zij toch niet van honger zouden omkomen. En die patroon, de vertgenwooràiger der bezit-tende kiasse, luistert niet eens naar dat ge-smeek. En als het gemoed des volks, verper-soonlijkt in Bàcker, in opstand komt, dan dreigt men met de hongerzweep. En ah dat nog niet helpt, laat men de soldaten komen, om lood te geven in plaats van breod. In «De Weverss zijn het de hutten die op-staan'tegen de paleizen; het is de armoede, die tegen den rijkdom strijd voert. De niets-bezitters en de eigenaars van aile goederen staan als twee vijandige klassen tegenover elkander. Hauntmann snofc i» ziin drama noch met het geloof, noch met de geloovigen. Daarvoor is hij te ernstig, Maar toch is in zijn maatschappij geen plaats voor het dogma des g«loofs. Hilse is de eenige godvruchtige perscon die in het drama voorkomt. Hilse is overtuigd' dat, door op aarde te lijden, men na dit leven een vergelding bekomt. Hij doet niet mede aan den opstand, omdat opstaan tegen zijn meesters in strijd is met zijn geloof. Gansch zijn moraal bestaat in : verduldig lijden. En toch is het juist Hilse die door een kogel van buiten gedood wordt. Heeft de dichter daarmede niet willen aan toonen dat het geloof de oude wereld-beschouwing is, die plaats moet maken vooi de nieuwe en dat zijne plaats daarom in het graf is? Als men den schrijver beschuldigde door zijn drama der ellende de gemoederen des volks te .hebben willen ophitsen, teekende bij tegen die besehuldiging formeel protest aan. Volgens zijne verklaring had hij niets anders gedaan, dan het naakte leven der ellende lijdende, uitgezcgene massa uit het silezische gebergte naar de natuur getee-kend.En zelfs de meeste burgersbladen, die nchtans fegen de opvoering van <T)e Wevers» waren, moesten bekennan dat d'e au keur in niets overdreven 1 ad, dus heel en al binnen de perken der waarheid was geble-ven. * Aanvankelijk werd de opvc/ering van «De Wevers» door de censuur in Duitschland verboden. Maar weldra werd dii verbod op- geheven en in de meeste schouwburgeni kwam het drama tôt opvoering en genoot\ overal een stormaehtigen bijval. En tôt op heden is De Wevers op befcl repertorium van aile schouwbursen geble-j ven, en in bijna aile talen werd net drama overgezet. $ Te Gent werd De Wevers opgevoerd,; eenige malen doo- den «Multafcnlikring» en' ook in den Nederlandschen Schouwburg'. Gerhart Hauptmann heeft geen enkelj held in 't midden van zijn drama geplaatst. De held in zijn stuk is : de heele massa.,; Het is de massa die optreedt, die handelb' en die de ontknooping in het sfcnk teweeg-<' brengt. Men heeft De Wevers van HauptmannJ ook wel met Willem Tell, van Sehilîer ver-J g'eleken, Maar beiden stukken hebben in z66ver, genieenschap met -elkaar, dat in Willcini Tell de massa optreedt, om politieke ea geestelijke vrijheid te veroverea, en in 13e Wevers de menigte strijdt voor haar stoffe» lijk bestaan, om haar honger te stillen,i hare ellende te doen ophouden. De Wevers is eigenlijk niet een drama in^ den vollen ziD van 't woord, zijn bouw a«Ji-i gaande. Elk bedrijf is een op zich-zelf-staande gebeurtenis, een afzonderlijk tafe- ) reel in de geschieaenis van den opstand • der Silezische wevers van 1844. Alleen da} ellende dier wevers, en gcest van verzet ( die hen beheerschte, kan als een band in 'fc weik beschouwd worden, dié de taforeelen aan elkander snoert.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.