S2 aar -■ N. 17 SBMMMSasaeaBiaBs^irEffiSa^iSasai^^ Prijs pei nummer : ?oor België 3 centiemen, vooi don Vreemde g centiemen Tstofoófn e üïssdset^e 247 - ^^gfsèKlstrsfse kÔ4& Ksöaip ie januari «öï« DrKfctter-Uïtgeefete? §m: Maatschappij HET LICHT bestuurd er > P. DE VIS CM. Ledefes-rs-Qe*. . . REDACTIE . . ADMINISTRATIE RT. 29. GENT 5Ç5S5^^°'iT6ar^'t7:"rî ^ 5% HSJS aj Sint-Truiden, 8 Januari. Bij de bespreking van de jongste schoolwet, telkens wanneer de minderheid in de Kamer de stem verhief tegen de ongehoorde verplichting de anti-klerikale gemeentebesturen opgelegd, naamlijk ©ok de klerikale scholen, waarvan ze niet willen, uit de algemeene kas duizenden te betalen, riep de minister van openbaar oaerwija herhaaldelijk uit: 't is een wet van bevrediging. Intusseho» is over 't land gekomen de verschrikkelijkste verwoesting, die zich ooit de wildste verbeelding heeft kunnen voorstellen. Op weiaige plaatsen heeft de genieenfc»overheid,bij gefer«k aaa geld,het ooodige kunnea «Joea ©ra haar scholen naar de nieuwe eisohen van de wet van 1914 te kunnen inrichten. Dit belet echter niet dat de klerikalen, voorstaaaders en predikers van den godsvrede, overal waar zieh maar de geringste gelegenheid voordoet, dwepend en woest geweld plegen, om de openbare scholen te schadon, ja, ze ten onder te brengen. Het geval te Eysden, bij Maaseik, hebben we reeds bekend gemaakt. Deze gemeente ikreeg in Mei 1914 van den hoofdinspecteur in Limburg, den heer Senger3, een langen, in zeer gebrekkig Nederlandsen gestelden 'brief, waarbij hij, onder veel wat anders, op ide noodzakelijkheid wees maar zoo spoedig mogelijk te zorgen voor de aanstelling van een tweeden onderwijzer in de gemengde gemeenteschool, enkel door jongens bezocht. 'Immers, de gemeente had reeds toen 850 inwoners, zoowat 150 meer dan een paar jaren vroeger. Zij ligt midden een nieuw kolenbekken van de Kempen. De gemeenteraad, in meerderheid het openbaar onderwijs zeer genegen, was daarItoe onmidlijk bereid en zou reeds het noodige, gedaan hebben, waren niet de dingen igekomen, waaronder wij als gewurgd liggen. Onlangs, we schreven het reeds, werd de laanneming van do pastoorsschool niet meer hernieuwd en heeft do kloosterzuster aanzegging gekregen het gemeentegebouw, 'waarin ze met haar school huist, te verla-' ton. De heer .Sengers, in hcoger vermelden brief, gaf reeds het gemeentebestuur den klerikalen raad in der minne met de onderwijzeres de zaai van het lokaal af te handelen. Wie nu meent dat die godsbruid zich schikken zal naar rede en recht en de plaatselijke pastoor bonus, medeaannemer van de school, haar den kristelijken raad zâl geven dit maar te doen, naar het bijbelwoord van Abraham, die tot Loth zei: «gaat gij rechts 'dan zal ik links gaan», wie dit meent, is mis van hier tot Home. Dit gewijd ding, dat gelofte heeft afgelegd van eeuwige'gehoorzaamheid, eeuwige zuiverheid en vrijwillige armoede, heeft verklaard, zoo ploteelijk als een baanstrooper dit zou doen, en als MacMahon dit deed te Ssbastopel: «J'y suis, j'y reste; ik ben ©n blijf er.» ■Heeft nu de Raad van Eysden haar op de tanden, zooais wij dit zoudon hebben, indien we dit prachtig groeiend dorp bewoonden, dan riep hij maar dadelijk dit gebenedijd kleed voor de vierschaar, om haar door den rechter in de geestvermogens te laten prenten, dat ze de school binnen zooveel dagen moet verlaten of er door do uitvoerende macht stormenderhand zal worden uitgezet, 't Kan wel zoo gebeuren, doch dan zullen de lachers niet staan aan den kant van dit bevallig schoolnonnetje. Dit i3 nu echter maar een guitige of geestige inleiding. Het feit dat sommige liberale GESGHIFBEMI8 Gtvondtn en verlaten kinderen foor de eeuwen tieen Voordracht gehouden door den heer J. NOVE op Dinsdag 11 Januari in «Ons Huis» Geachte Toehoorders. De geschiedenis dezer kinderen is zeer droevig omdat zij door de tijden heen de onschuldige slachtoffers gebleven zijn èn van de monschelijke driften èn vfcn de wetgeving. Ik reken met U ditmaal te spreken over hun lot van in de oudheid tot aan de invoering van het Christendom. Wat zijn vondelingen? Het woord vondeling zegt het, het zijn kinderen die op den openbaren weg achter gelaten worden of naar een daartoe bestemd huis gebracht werden ; de moeder of de ontaarde ouders blijven onbekend. Het zijn meest nieuwgeborenen, die liefst des nachts heimelijk op den openbaren weg zijn neergeleed; 't zijn vooral onwettige kinderen. Wat zijn verlaten kinderen? Het zijn deze die door hunne ouders verlaten worden; die kinderen zijn gewoonlijk coder en meestal wettige kinderen. Van in d/ vroegste tijden zijn kinderen verlaten of te vinden gelegd geworden, omdat zij zwak of misvormd waren of een last voor de samenleving. Bij ds Griel**», ~- Xolae&s de 3?s& san «0 «A OS W* gemeenten, — in Limburg zijn die bijna zoo zeldzaam als witte luussehen — hun openbaar onderwijs laten achteruitboeren, zooals gebeurt te Velm en te Gelinden, in het kanton SintTruiden, is al hed_ wat erger. Beide gemeenten hebben prachtige scholen, doch die liepen te vel. Dan zijn daar ook voor zoowat jaren de mannetjes op de sehoolmarkt gekomen. To Velm vonden ze vorstelijke gebouwen, voer het koepen klaar, en te Gelindea nam de heer Babyns, toennaaiig hoofdinspecteur, zijn familie een groot boerengebauw af e» verkoeht het tegen klinkende munt aan nonnetjes van ik weet niet welk heilig kruis. Die maakten er eea groot kruis op, deden de deuren open en 't was — een kathelieke school. Noch vel» noch Gelinden camea de Keve zusterkens aan, doch de raecders, door de zonnewitte aaaaeïidoekske'Bs, verblind en door hun biddende taal als met honig gezalfd en met heiligdom begiftigd, kregen den duivel op 't lijf — de uitdrukking past hier natuurlijk niet, doch enze taal heeft geen andere, — den duivel op 't lijf. De meisjes moesteu naar de witte hnofdknppen. Hadden de vroede vaderen van beide gemeenten, die liberalen, zoo we zegden, in tijds den hoogen troef op tafel geslagen, nieuwe onderwijzeressen gezet, knappe vrouwen, die flink naailes kunnen geven en kunstnaaisei aanlseren, men zou wel hebben ingezien dat het voordeeiiger is in de gemeenteschool mooie kleederen te leeren maken en geborduurd nuttig huisgerief op te zetten, dan in de kloosterschool Sint-J annekespoppen en kindekens Jezus in kanten luren to wikkelen. Nu is het te laat. De plooi is er. De slenter is er. De genieentemeisj esschool kan maar in gang komen door een mirakel, dat de Hemel wel niet zal laten geburen en de liberalen voorschreven ook niet. Te Brusthem, bij Sint-Truiden, past men de gemeenteschool van 't zelfde laken een broek. Zeggen we voorop dat de gebouwen der school aldaar rot zijn en staan' op een reeds eeuwen rotte plaats. Zoo rot, dat de Luikenaars door de rotheid van den grond werden beschermd, toon Kaïol de Stoute ze er versloeg, rond den middag van 23 October 1467- Brusthem maakt niet alleen geen nieuws school, alhoewel er een flink man — één — in den raad zit, die den oei spoedig zouopscheppen, zoo hij maar een meerderheidkon krijgen, — Brusthem heeft die schoolnog vergroot, provinciale overheid en regeering goedgekeurd. Alles wordt gekeurdvoor gemeenteschool, al was 't een koöijnenetal. Te Bouckhout, altijd in de buurt vanSintTruiden, maakte men een schoollokaalvan een halven koestal, en daarnaast plaatste men, enkele jaren later, een mooi huisvoor den onderwijzer. Brustem laat zijn kinderen van zes tot zeven en acht jaar in denonnekensschool. Ende, zei Muitatuli, datis zoo gebleven tot op dezen dag. We hebben echter nog heel wat mooier. Te Horpmaal, in 't land van Loon, waren lui'—khi BBwaœaafia^gj^ggg^^^^jëi^igggsaEsgsag^ Solon, koning van Sparta, waren alleen de kinderen van burgers wettig; al de andere waren voor hen bastaardkinderen ; men liet ze sterven of maakte er slaven van. Volgens de wet van Lieurgus, Athaensche vorst, moesten alle zwakke of misvormde kindoren Verdwijnen ; werden 7'j door eenen familieraad onnuttig verklaard voor da samenleving en het vaderland, of als last voor de familie beschouwd, dan werden ze onmeedogend van de rots in zee gewerpen. Om muedersmart bekommerde zich niemand; dat waren dus de eerste slachtoffers. Te Athene bestond er evenwel een toevluchtsoord waar desaoeds hulp verleend werd en waar kinderen van vreemde ouders, ook als bastaardkinderen aanzien, opgevoed werden. Te Thebes ontkende de wet aan den vader het recht op leven en dood zijner kinderen; was hij te arm om ze allen op te kweeken, dan mecht hij ze tegen eenen kleinen prijs verkoopen, zij werden de slaven van don kooper. Het getal onwettige kinderen maakte he 1/3 uit der bevolking. Bij de Romeinen. — Te Rome was men wreoder: de mannelijke kinderen bleven leven als zij welgevormd waren ; de zwak ken en de meisjes deed men dooden. Later wierden de meisjes in leven gehouden tot den ouderdom van 3 jaar, men behield enkel de gezondste voor de vcorttoling; de andere werden van kant gemaakt. Kinderen die een last waren mochten aan de Goden geofferd worden. •Een vader mecht zijn zoon in 't gevang opsluiten, dwingen te werken, 'laan, dooden of hem aan zijn lot overlaten. Onder de Itomeinsche Republiek moesten de vrouwen trouwen op 20jarigen leeftijd, de mannen, an SQiarisen ouiLsxdom. Kiaxle- ïwc^î^^e^rwa'P^ë)?^^ aantal kinderen uit die kooi naar de nonnenschool overliepen en dat heden de geschiedenis moet boeken: in Horpmaal is maar één onderwijzer meer noodig, die thans al "de schooljaren' onder zijn leer- en opvoedingsgebied heeft. Of dit prachtig gaat, zal ons geen enkele schoolman vragen. (Slot volgt.) Twmm fipfifppipps ulvösu AulHuuJiullO Antwerpen, 12-1-19.16. Werd er vroeger te Antwerpen, evenals in allo andere groots steden, vele stoffelijke ariaaeda geleden, dit was_ nog niets vergsleken met wat al smartelijke ontberingen de meeste menschen zich nu moeten getroosten. Trekt u stlf maar eens met een opmerkzaam eag deor de slagaders en de aders onzer stad, ^en meïtigtnaal zult ge hier en daar een zeer typiek verschijnsel daarraa waarnemen. Zoo is het mij reed3 ver-scheidene malen opgevallen, hoe aiet alleen armtierig gekleede menschen, maar zelfs menschen die men op het eerste zicht voor welstellend zou nanzien, bij het zien liggen van een paar boterhammen, in den eenen of anderen hoek van een vensierrichel, in het genispt, als uit vrees van gezien ta worden, na een naar keeren heen en weer gedraaid te hebben, er plotseling op toeschoten om ze dan met bevende hand èn haastig onder frak of voorschoot we.T te moffelen. Het laatste geval in dien aard dat mij tref, was een oude sukkelaar, die na als een dief rondgekeken te hebben, omdat het toch niemand zon zien, ijlings eene korst brood van don grond opraapte, die van allo kruim ontdaan was, om ze dan haastig in zijnen mond te steken. Doch. deze gegevens zou men terecht als uitzonderingen mogea aanzien, indien er geene andere ernstigere kanteekens zich aan ons opdrongen, die van stille verborgen en met kalmte en engelengeduld gedragen armoede kwamen getuigen, maar die tevens blijk geven dat het niet geraadzaara zou zijn van ze tegen te gaan. Ga dan zoo maart is gelijk wan- neer, bij goed of slecht wear, eens buiten onze wallen in de omliggende velden en lang3 de nog meest verlaten koven eene wandeling doen, en als go opmerker zijt, dan zult ge weldra tot de bevinding komen dat de wandelaars of de groepjes van vier of vijf, niet altijd menschen zijn die om de zuivere lucht of Men kan het hen aanzien, en ook als men er mede spreekt krijgt men er de zekerheid van, dat het geene dieven of kwaaddoeners van beroep zijn, maar dat de meesten van hen tot de schamele armen behooren die tot een uiterste gedreven ziju, en die nog liever dan den schaamteblos van de aalmoes te moeten «udevvindsn, tot het nemen van dat overgaan waarop zij recht meenen te hebben. Ja, wat wilt ge, er zijn zoo in de hooge klasse ook heel vele menschen, die nog liever dief dan bedelaar zijn. Alhoewel zij niet met de minste kwade bedoelingen komen, zoo zou het toch niet geraadzaam zijn, hen de zich toegeëigende levensmiddelen te willen ontnemen. Want, ren verwekken was burgerplicht. Mannen van 50 jaar en vrouwen van 40 jaar mogen geen kinderen meer hebben, schreef Platon, Grieksche wijsgeer. Kinderen vóór of na den wcttelijkén huwelijkstijd geboren moesten gedcod wor den, alsook deze, die een last waren voor de familie. Evenwel mochten die opgenomen worden doar menschen die geen kinderen hadden. Aristote, andere Grieksche wijsgeer verkoes de vruchtafdrijving boven de kindermoord. Volgens Mueius Scevola, nog een Grieksche wijsgeer, kon een kindermoordenaar niet gestraft worden — een kind was tcch geen man — zei hij. In Italië doodde men niet alleen kinde ren, maar ook zwangere vrouwen. 58 jaar vóór onze jaartelling werden de verlaten kinderen die toch E-een recht op leven hadden doer onmenachen opgevoed om ze te verminken en te dsen ' adelen ; de bevolking kloeg ze aan ; er waren duizenden van die beulen en de wet beschermde dio wreed^ards, want de verdedigers brachten in : «De natuurlijke vaders dooden ze ; wij sparen hun het leven en zijn dus menschelijker dan die ; en, hebben wij die kit-deren verminkt, dan was jit het eenigc middel om ze iets te doen opbrengen vcor hun eigen ondarhoud. Mag iemand zijn huis niet afbreken ? De takken zijner hoornen snoeien?! » dat was omdat bij lie kinderen armen werden afgesneden, voeten doorgekloven, hielen naar voren lebracht, beene uit de gewrichten gerukt», beenderen gebroken ! ! Die barbaarschheid ia langen tijd blijven voortbestaan ook in andere lauden. In Egypte waren kindermoorden toegelaten fcsn ware men da kleiaen in eene . ik geloof dat zij ze met kracht zouden weten te verdedigen. De hoveniers of de werkers van het een of het ander hof laten dit dan ook oogluikend toe, omdat zij de instinktieve zekerheid hebben dat een -willen beletten van dit, voor hen wel niet eens pluis zou kunnen zijn. Het gebeurt dan ook wel eens dat als zij op heeterdaad zulke voedingzoekers betrappen, zij als verschooning voor hunne vrees en onmacht zeggen : «Het is goed dat het oorlog is, het zou anders niet waar zijn, hçor.» Ook de Duitsche wachten aan de wallenschijnen deze voedingzoekers te kennen,doch, zonder hen last te verwekken latendezen hen . met hunne verworvene levensnooddru/t door. De Duitsche soldatenschijaen hier de instinktieve zekerheid tehebben dat ze met geene gewone spitsboeven te doen hebben, en dat ze, met henmet hunnen aangenomen ballast door telaten, een goed werk verrichten. In zulkeoogsnblikken meent men een lachend lichtje in de oegen dier Duitsche volksjengenste zien schitteren, en krijgt men het gevoel, dat er ia hun hart een stil liedje gezongen wordt, omdat zij buiten het wreedevan hun .oorlogsbedrijf nu ook eens iets goeds kunnen doen. Is het diefstal wat die schamele voedtngszoekersplegen ? Van een rechtskundig standpunt moet men dit beamen, moet men daar « ja » op zeggen. Van een wijsgeerig standpunt evenwel moet men dit ontkennen, en dit bevestigen zelfs Augusticiis en andere kerkheeren waar zij vooropzetten, dat als men ai gedaa tëisterd geworden. Het gevaarlijkste was evenwel de doorbraak vân den Zuiderzeedijk. Tengevolge van den hevigen Noordwesterstorm is de Zuiderzeedijk op verscheidene plaatsen doorgebroken. Zoo bij Naarden, en ook tusschen lidam en Monnikendam. Te Naarden stonden de straten blank en verder in Ncord-Holland waren groote op perviakton land overstroomd, zoodat ei» bewoners het veege lijf h;,dden moeten bergen op zolders en daken of in schuiten en oo-is: vee in allerijl in veiligheid hadden moeten brengen, en veel vee rseds verdronken was. Een verslaggever vau de «N. R. Crt.» meldt ons : 't Eerst ging de tocht naar Broek in Waterland'. Pas was ik door Buiksloot heen, of reeds ontmoette ik de eerste teekeiien van ds ramp, die in dta vroegen morgen dit lanà getroffen heeft. Het waren groote treepen angstig loeiende kooien-en verbijsterd blatende schapen, die wrrden voortgedTeven langs de smalle wegen, buiten het bereik van het in de velden aanstroomende water. Wij beleefden eenige moeilijke oogenblikken met de drijvers, want deze menschen war n haast nog meer ontzind dan hun levende have, en toen een wild geworden koe t© water was gesprongen, weten zij dit aan onzen met teer bestreken kribbe van boomschorsen op den stroom der rivieren aan het toeval overliet (denk aan Mozes). In ladië ontkende men den vaders het recht op leven en dood van zijn kind. Do wetmannen alleen beslisten. De Perzen lieten de moeders toe hare kinderen langs den openbaren weg achter te laten. Tc Carthago mochten de kinderen verkocht of aan de Goden geofferd worden. Onder al do volkeren der Oudheid hadden de Jodea den meesten eerbied voor 't leven hunner kinderen, — Inderdaad in Deuternomium 5" Boek van Mözes, over de Wetten van het Israëlietische volk leest men in Hoofdstuk XXI: «Wanneer iemand eenen moedwilligen en v/ederspaanigen zoon heeft, die de stem zijns vaders en «Ie stem zijner moeder niet gehoorzaam is, en zij hem gekastijd zullen hebben, en hij naar hen niet hooren zal,zoo uilen "ijn vader en zijne moeder hem grijpen en zij zullen hem uitbrengen tot de oudsten zijner stad en to„ de poorte zijner plaats; en zij zuilen zeggen tot de oudsten zijner stad : deze onza zaen is afwijkend en weerspannig, hij is onze stem niet gehoorzaam, hij is een brasser, een zuiper; Dan zullen alle lieden zijner stad hem met steenen overwerpen dat hij sterve, en gij zult het boozo uit het midden van u wegdoen. Dat het gansche Israël hoora en vreeze !» De vader mecht dus geen ©ordeel of vonnis uitspreken er moest eene vierschaar optreden die annhoorde, onderzocht en desnoods veroordeelde ; de vader was maar de aanklager. Als het zoo ging met ds ouderen, kon en mocht men ds jongeren anders behandelen, mishandelen of dooden 1 Voorzeker niet. Wat verschil met da aeidenschs wetsevina , > ABONNEMENTSPRIJS BELG3E Oris maande». . , , , fr. 3.25 Zsa maanden • , » . . fr. O.SO Eenjaar. ...... fr. 12.50 fik-s skosascr t riet op &tie postfcareote» OEN VREEMDE Drie maande» tdagciijk» verzeades). ..... fr. tt.T9 ' sggggggg^sggaaBggBai»' motor en trachtten zij de banden stuk tai snijden en andere gewelddadigheden te pl« gen. Gelukkig wisten wij hen spoedig te kalmeoron. Trouwens, het was geen wonder,dS6 het landvolk buiten zichzelf was. Den geheelen nacht, zoo vertelde onii iemand endor Broek in Broek in Waterland, waren do hemraden op den Zuiderzeedijk: geweest, in verband met het dreigende ge* vaar; toen zij om 6 uur vanmorgen thuis kwamen, hield de dijk het echter nog. Om 7 uur werd van een van de kerktorens ta Broek de noodklok geluid, ten teeken, dat de zeesirjk was doorgebroken. In de hoog gele* gen peiders was het toen een « sauve qui' peut», maar het was onmogelijk meteen alla vee in veiligheid te brengen. Veel is er verdronken. Zoo is deze gouden, tijd van de beeren plotseling in een rouw» tijd verkeerd. Gelukkig, dat er, althans voor zoover wij konden nagaan, geen menschenlevens to betreuren zijn. Nog altijd kwam er mser water opzette**-' Toen wij den weg langs het Jijkanaal naar' Broek volgden, stroomde het water van he«i kanaal, dat wijd buiten zijn oevers was g«K treden, ons voorbij, met do woede van eenbergstroom meeslepend allerlei wrakhout:J kippenhokken, hekwerk en dergelijke, en mj en dan ook een dood schaap. De Noordpolder, ter linkerzijde van den' weg naar Broek, stond voor een groot ge-i deelte blank; de buurtplaatsen lange het kanaal lagen als eilanden in den vloed. Maar veel erger was, wat wij zagen ter rechterzijde van den weg in het verschiet van den z.g. Broekermeerpolder. De meest Oostelijk© dijk was geheel overzilverd. Eerst dachten wij aan een hageldek, dat vannacht door den storm was neergesmeten, maar al spoedig bleek ons, dat net een cascade was een cascade van het den poljder binnenstroomehde zeewater. Vlak bij Broek konden wij niet verder.: Hier stroomde het water over den weg,, juist in den knik eryan. Brnischend stortte het zich omlaag in den polder, als een dier or> zijn prooi. En in het midden van dien wilden vloed stond heel zonderling,, als een rotsblok in een waterwal, eea zorgvuldig geschilderd boerenhuis, dat natuurlijk verlaten was. Langs het zijkanaal maakten steeds meer menschen zich op om met hun have en goed, voor zoover het draagbaar was, te vluchten. Door de ramen der huizen ze," men in de schielijk ontruimde vertrekken soms de kast boven op de tafel liggen, om haar voor wegspoelen te beveiligen. Sjeezen en fietsen reden heen en' weer en ook ontmoette men telkens een boer te paard, die als een soort van rsnbodo af en aan draafde en overal stonden de menschen aan de deur om aan degenen, die van boven af kwamen, te vragen, hoe het er jpeo stond. Uit Buiksloot wordt gemeld: Op dit oogenblik, omstreeks 2 uur, ziet men vanuit het gemeentehuis, hoe het water ook reeds dsn Buikslooter colder, instroomt. Er moeten verschillende doorbraken hebben plaats gehad, o. a. tsMonnikendam, TJitdam en Durgerdam. Ik schrijf dit in de raadszaal met tegenover, mij twee u»ravures van de doorbraak bij Durgerdam in 1825. Men vermoedt, af* gaande op de berichten uit alle deslen van het waterland, die ons hier bereiken, ; dat de ramp thans zeker even erg zal wor*! den. De Buikslotermeerpolder is op het punt onder te loopan. Veel vee is in den Noor< delijken IJpoïder verdronken. Het vee, d&t nogf gered kan worden, wordt gevoerd' dïe het kind' zonder eenigen vorm van pro-, ces liet cmbrengen.— Jonge kinderen waren in de Joodsehe familiën het voorwerp de*; grootste bezorgdheid. Te arme Joden mochten evenwel hunne kinderen verkoopen cf liever verhuren. In dia voorwaarden groeide de Joodsche bevolking sterk aan. Kindermoord werd zoo streng gestraft als moord op volwassenen* Da man dio eene zwangere vrouw zoo mishandelde dat do vrucht kaars lichaams ta niet ging, werd gesteenigd. Vrouwen die vruchtafdrijving pleegden stonden als kin-.. dermoordenaressen terecht, 't Was eene, openbare schande ongehuwd te blijven o£< onvruehtbaar te zijn. De ficit&ö wierpen hunnen overlast aafti kinderen in den stroom. Uit de gedenkschriften van Cesar over £&'• Galliërs weten wij dat de druïden alles ge«' heirazinaig deden en ouden en jongen og hunne altaren slachtten. De wiannen hadden recht op leven en doo8 dor vrouwen en kinderen, sommigen verkochten hunne kinderen ter markt aan cl» meestbiedende. De Germanen kweekten ze allen op; z'ó waren fier over hunne kinderen ; en zeggea^ dat de Romeinen, die hun leven doorbracht ten in overspel en onkuischheid, en da vruchtafdrijving op groote schaal bewerkten, de Germanen barbaren noemden. Onder de regearing van keizer Augustus verspreidde zich de leer van Christus ap wonderbare wijze: vele heidenen omhelsden het Evangelie waarin de liefde voor de kin» deren op elke bladzijde zoo eenvoudig en toch aoo diepbeteekensnd doorstraalt.Heefb Jezus zelf niet gezegd : «Laat do kinderen-, tot mij komen en verhindert ze niet, wan*! hunner is het koninkrijk; der Hemelen !»

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.