30 iaar « M. 203 Pnjs per Eliminer : voor België 3 c6nticraen, vooi den tfreemda 5 centieme: Tëlefoou ? Iîeî5s5stie $47 - Sdaanigîlstratie 2845 ûonderdagj 23 Juti 1S14 Orakater-lJ itseefeter Sam: Maatschappij H ET LICHT , beatunrder t 9. DE VISCH. Ledebcrg-Oent . , REDACTIE . . ADMïNïSTRATIE KÛ0GPQORT, 29, GENT VOORUIT BELOiE Drie maanden. » « . . fr. 3.23 Zes maanden » . , . . fr. £> 50 Een jaar ....... fr. 12.50 Met) aborweer? zictl op aile postbureelea DEN VREEMDE Dric m&anden tdagelijks verzonden>. ..... fr. 6.75 Orgaan der Belgische WeMedenpariij. — Verschjjnende aile c/aget Oorzaak en gevolg Een nieuw waalsch blad vraagt in zîjn ! prograiïima-artikel/> bestuurlijke scheiding van Vlaamsch en Waalsch België. Ter gelegenheid van de uitvoering der Rubenscantate te Gent deelden de flaminganten een briefje uit dat eveneens de bestuurlijke scheiding in België vroeg. Het waalsch blad gaat verder nog, het vraagt maar de bestuurlijke scheiding ora te beginnen, in afwachting van de aanhechtir.g van Waalsch België bij Frankrijk. 1,0 Bien Public trekt daartegen te velde. Hij is wel r.iet ongerust en spot I met de belachelijke aanmatiging van die eenige lawijdmakers ; maar weldra blijkt ! uit zijn artikel dat zijn spot en schimp | maar gemaakt zijn en dat het klerikaal orgaan minder gerust is, dan hij er het air wil van hebben, want hij wijst weldra op de gevolgen die deze wederzijd-: sche propaganda zou kunnen hebben voor on s onafhankelijk bestaan als bel- g^n- .. S - ;• De jaramerklachten van Le Bien Pu-| biio zijn klein en belachelijk. Wij staan hier in den grond voor eene oorzaak en voor haar gevolg, die wij meer dan eens voorspeld hebben. Het dolzinnig flamingantisme heeft het wallomsme verwekt en de eene over-drijving heeft de andere voor gevolg. De klerikalen dragen daar voorname-lijk de schuld van. De vlamingen hebben grieven, ern-stige grieven die wij nooit gelooehend hebben. De klerikalen zijn dertig jaar aan 't i bewind, waarom hebben zij die grieven j laten bestaan? Omdat zij in het flamingantisme een mildel denken te vinden, om de aan-dacht der werkers en zelfs der burgers ?an dringender en hoogere vraagstukken af te leiden en aan de dutsen een speel-tfing in de handen te stoppen om zich te amuseeren. En nu dat de onbesuisde aanvaflen der haantjes vooruit van het flamingantisme, in wier mond het woord franskillon eene beleediging is, aanleiding heeft ge-geven, tôt een waalsche beweging, ko-I men de klerikale bladen op het gevaar daarvan te wijzen. Zij missen daartoe aile recht : het flamingantisme is de oorzaak, de waalsche ^ beweging is het gevolg. En als er iemand het recht heeft tôt de Walen te zeggen : Gij hebt ongelijk, dan zijn wij het, omdat wij hetzelfde deden 'egenover de flaminganten. Ware de beweging voor de herstelling I der vlaamsche grieven ernstig geweest, [ dan hadden de flaminganten zîch geest-iriftig aangesloten bij het Algerrjeen I Stemrecht, dat natuurlijk zou geleid I hebben tôt de demokratische oplossing i ran het taalvraagstuk in België. «5 efc Le Bien Public is tegen de waalsche K beweging omdat de propaganda daar- voor ten voordeele is der socialistische vaderlandloozen. De beschuldiging is valsch. De socialisten zijn geen vaderlands-loozen. Zij hebben evenveel en meer lief-de voor het land en de stad waar zij ge-boren werden als wie ook. Maar Le Bien Public moet ons toela-ten eene andere en breedere opvatting te hebben van de vaderlandsliefde dan hij en zijne kliek. Wij willen in ons vaderland behandeld worden met rechtvaardigheid. Wij willen als werkers voor de stembus gelijk staan met de rijken. Wij willen niet dat de arme vlaming een stemmeken heeft en de rijke waal over drie en vier stemmen beschikt. Wij willen in ons vaderland onzen ar-beid beschermd zien, wij willen welstand door ons werk en dit welstellend bestaan willen wij gewaarborgd in aile omstan-digheden en op aile tijdperken van het leven. Door daarvoor te strijden meenen wij ons Vaderland te dienen, het lief te hebben, omdat wij overtuigd zijn dat de grootheid van een land afhangt gelijk deze van een huisgezin, van de zorgen en de genegenheid die het wijdt aan zijne kinderen. En die vaderlandsliefde achten wij grooter en edeler dan : Présentez armes ! te doen vertalen door : Biedt 't geweer! en zoo andere snuisterijen meer. Wij zijn internationalisten, wereldbur-gers dat is waar. Maar verre van een beletsel eene in-krimping te zijn der vaderlandsliefde is dit internationalisme er de bevestiging en de logieke vollediging van. Liefde hebben voor uw huisgezin belet niet van uwe geburen te eerbiedige-p>._ze. t.e. hel-pen en er liefde voor te hebben. Integendeel de rust en 't geluk uwer eigene familie zijn te dien prijze. Zoo gaat het ook met de landen, voor-al in dezen tijd, waarin talrijke sociale vraagstukken twistappels, oorlogsoorza-ken daarstellen en bijgevolg bestendige gevaren zijn voor de rust en de vrede der afzonderlijke naties, dus ook voor België.Ziedaar onze opvatting over de vaderlandsliefde.En de flaminganten begaan ons dun-kens eene mîsdaad, door hunne anti fransche woordenkramerij ; wanrieer duizenden en duizenden vlaamsche werkers hun geboortegrond moeten ont-vluchten om in 't walenland of in Frankrijk al werkende eene kroete brood te gaan verdienen. Daartegen doen de flaminganten nie-mendalle, zij zijn wetens en willens, doof en blind daarvoor, alhoewel het volgens ons de grootste aller vlaamsche grieven is, aan wier verdwijning wij socialisten werken. En aldus zijn wij de echte en de goede vaderlanders. F. H. |Beschavende Letterkunde Willen onze lezers eens oordeelen tôt we.ll; I iaagtepunt het baloorige Volkje geklommen | is, in zake polemiek en politiek? W elnu, lees eens :t onderstaande: HET YEL VAN DEN BEER De grosse-caisseslager van de socialistische fani'aar der brakonniers van He-verleé ha'd zich op de laatste repitie doen vervangen door gezel Vandertoppen. Niettegenstaande de vermaningen van den Jef de Misik, Luppe Kaneel, wilde Vandertoppen maar al tijd zijne eigene goesting doen en sloeg de grosse-caisse met zijn rechter voet. t Duurde niet lang of de pied de »tal fan onzen wetenschappelijken konfrater stak in de grosse-caisse. De Jef de Misik was lastig, 3at ïiet van hier, hij vloekte 'lijk 'nen overtuig-den socialist, trok geweldig met zijn on-derste lip en schreeuwde en bromde: waar zullen wij nu een stuk beerenvel halen om de grosse-caisse te repareeren? Vandertoppen, die tôt dan toe gwBwe-gen had, zei dat het malheur nog zoo groot niet was. Het vel eener grosse-caisse is geen beerenvel maar wel ezelsvel, sprak de geleer- de kwibus. [ $"m ••• •••' <•••" Trek nu maar de ladder op ! Zoo slaat 't heilia- Volkje zijne tegenstre-I ^ers dood1! AaU-BtttLiLi ^ Een verdwaaide lalvisch De garnalenvisscher Doppegieter te Ter-neuzen zag met ziin zoon op de Wester-schelde, tusschen Vlissingen en Borsselen, een vreemd zeemonster drijven, dat zij met touwen en kettingen a-an hun hoogaars bonden om het mee te nemen naar Terneu-zen. Het reusachtige dier sloeg echter spoedig zijn boeien stuk, doch werd toen het even later weer boven kwam, voor de tweede maal gebonden, en daarop door de visschers geducht met bootshaken bewerkt. Hierdoor is het dier blijkbaar bezweken en verdween in de diepte, waarbij de touwen toen wegens de zwaarte van het monster hraken. De visschers vertelden bij thuiskomst hun ontmoeting, doch menigeen dacht bij het hooren van het verhaal aan de beken-de zeesla.ng, die zich meermalen in den komkommertijd vertoont. Doch den volgenden dag werd het doode dier door een visscher van Bouchaute d ri j -vende gevonden, die het nu naar huis mee-sleepte. Daar bleek het dier een jonge wal-visch te zijn. —«-O-B» DynamietonipEofUog aan het Kenaal van Panama 2400 kilos dynamiet zijn in de grachten van Culebra (Panamakanaal) te vroeg ont-ploft.Vijf werklieden werden gedood achttien JLera.jffikw.etst. Si] de machinisten m stokers iyo vbi ui it iv aai uiguiq het verwerpen van den wensch ten voordee ls van den lOuren-arbeidsduur in den Pro vincialen Raad van Oost-Vlaanderen. Men weet met welke energie het personee' van het machien hare propaganda voert ten voordeele van een eisch, die niets mee] is dan eene herstelling van de rechten var den mensch. Men is voldoende bekend, dal het personeel der machienen in normaler toestand meer dan 12 uren dienst verricht en, den winter met al zijne gestrengheid komt geregèld ieder jaar den toestand ver .scherpen, men herinnere zich de periode var verleden jaar. Geen wonder diiis, dat men van iederer stap tôt veroveren van dien wensch iets ver wacht, zoo ook met de stemming der provin cie- en gemeenteraden. De provincieraad van Oost-Ylaanderer (waarschijnlijk eenig in zijn soort) heeft dus het voorstel der radico-socialisten verwor pen, zich onbevoegd verklarend, niettegen staande de prachtige pleidooi van Heckers en de waarlijk meesterlijke documentatie van Verschraegen. Alhoewel wij van die fanatieke lummek uit den Raad geene goede gevoelens vooi de arbeidende klasse mogen verwachten meenen wij, dat het feit van het niet aan nmen van dien wensch, dieper moet ge-zocht worden. Zooals men weet zijn de machinisten en stokers meer nog dan de postbedienden ge organiseerd. Hunne vakbeweging, verspreidt zich ovei gansch het land en niets laten zij onverlel om hunne toestanden te doen veranderen. Niets heeft gebaat om die organisatie in den grond te helpen, noch het broodeloos stellen van Renier, noch het verplaatsen der voormannen van Arlon en Kortrijk, he1 stelselmatig niet beantwoorden der klach ten, het weigeren van reiskaarten en verlof-dagen tôt het houden van vergaderingen, enz. enz. De federatie der machinisten en stokers hield stand. Meer dan drie jaren reeds wei-gert men haar de officieele ministrieele er-kenning, niettegenstaande zij gansch in regel is met de voorschriften, men verbood hel verplichtend abonnement op hun blad «Dé Tribune» met het gevolg dat er zich ineei dan 7000 vrijwillig lieten abonneeren. Ten allen kante werden klerikale vereeni-gingen gesticht, gesterkt door het wapen der protectie, terwijl men de leiders der federatie verbood nog elders voordrachten te houden. Niets baatte, uit al die vervolgingen scheen om zoo te zeggen de kracht geboren te worden, om met heldenmoed al de druk-king te weerstaan die uitgeoefaad wordt cm dit organisme te versmac&ten. Zeggen wij terloops dat zij vclgens haat laatst verschenen bilan 7865 aangr«lotenen telt, en te Gent alleen, volgens cijfers ons gegeven, omtrent 500 ledcn. Het kan niet anders of dit organisme is een doorn in den voet van onze klerikale regeering ; groote klerikale burger&bladen. gevolgd door de zoogezegde werkmansfclaad-jes, hebben haar afgeschilderd als eene socialistische organisatie die naar de revolu-tie leidt (brrr). (Zie de «Sociale Gids»). Vandaar dan ook den haat, die, de klerikalen bezielt telkens er van machinisten en stokers wordt gesproken. Wij begrijpen het brullen der fanatieke branders uit den provincieraad, toen hun den toestand van het machienen-personeel zoo klaar werd vooi oogen gebracht. Wij begrijpen hoe het mogelijk is, dat een goeverneur zich gewaardigde die kolosale domheid te verteiien, zooals hij deed, ver-plet als zij waren door de documentatie, en verblind door hunnen haat. Maar de spoorwegarbeiders hebben zulks allen begrepen en wel verre van daardooi ontmoedigd te zijn, zetten zij met meer kracht dan ooit, het werk hunner vrijma-king voort, gesteund door de socialistische mandatarissen. In tusschen t.ijd wachten zij de houding der klerikalen ai in de gemeenteraden, waar het zelfde voorstel zal besproken worden. Aan onze vrienden sturen zij hun harte-lijken dank en zullen het tergepaster ure gèdenken, het weze onze klerikalen voor-sneld ! T/Ocus. Vrucbtvan eigen arb@id SIR WERNKER LAAT 287 MILLIOEN NA De fortuin door Sir Julius Wernker, te Londen nagelaten, beloopt 287 miljoen 500 duizend frank. De fiskus gaat daarvan 50 miljoen trekken. De andere, onlangs over-leden Engelsche financiers lieten ook reusachtige fortuinen na: de heer Charles Mor-rison 251 miljoen 107 duizend 525 fr., en dç heer Alfred Beit, vennoot van sir Julius Wernker, 201,247,125 fr. Maar naast die archi-millionnairs leven duizende gezmnen in ellende en armoede. Als wij voor elk mensch recht op wat welstand vragen zeggen die goudmannen dat _dit een adroombee.ld» is ! 1 . Het oreess Oaitlayx-GaSmstte te Parfis H " Mijn lijdenswag „ Ziehier hoe, volgens de parijsche « Matin », mad. Caillaux de bijzonderste drijf-veer tôt haren aanslag op M. Calmette tij-dens hare ondervraging uiteenzette: Ik ging overal mijn echtgenoot opzoeken, bij het eindigen der parlementaire zittin-■ gen, overal. Het was een onuithoudbaar leven ! Ik heb in de wereld veel laster moeten verduren. In de salons verwijderden de men-schen zich van mij ; zij bezagen mij van het hoof'd tôt de voeten; het was als wilden i z9 weten hoeveel gestolen geld ik aan mij had. Het scheen me alsof ik altijd de woor-den hoorde: s De vrouw van een dief ! » Ik mag u zeggen dat voor eene vrouw die haren echtgenoot bemint, die weet dat het een eerlijk en rechtschapen man is — want wan-neer men zijn leven deelt, weet men dat het i den meest eerlijken man is —, voor eene vrouw die dagelijks haren man van nieuwe misdaden ziet beschuldigen, die de beschul-i digingen tegenover hem van dag tôt dag > erger ziet worden, da.t is een onuithoudba-ren toestand. Ah ! ik mag zeggen dat ik ge-durende drie maanden een lijdensweg heb afgelegd welke ik aan mij ne hevigste vijan-den niet toewensch. Ik heb geleden kioor mijn man door de modder te zien sleuren. Ja, ik heb geleden, gij kunt het niet weten, gij zult het nooit weten ! M. de Voorzitter, ik wil nog zeggen waarom ik zooveel openbaarmaking van de brie-ven vreesde. Ik vreesde haar eerst en vooral voor mijn echtgenoot, voor zijne positie; ik vreesde haar voor mij ook, en ik vreesde haar voor mijne dochter. Ik vreesde haar voor mij, omdat het open-i baar maken dezer brieven, of een deel er-van, mijne intimiteit, mijn geliefkoosde ge-; heimen aan het klokzeel hangen was. Men heeft mij steeds geleerd dafc de eer eener vrouw, het leven in den grooten dag was, zonder betrekking, zonder avonturen. ik ben door reeds oude ouders opgevoed ge-; worden. Mijn vader was de zoon van rijke burgers van 1830; zij waren als dronken met gedachtén uiï dien tijd. Mijn arme vader, die ik verleden jaar verloor, zegde mij steeds: «Eene vrouw die een minnaar heeft gehad is eene vrouw zonder eer.» Zeker is het, had mijn vader mijne betrekkingen met M. Caillaux gekend, hij mij aan de deur zou gezet hebben. Oh ! ik weet wel, men heeft het mij dik-wijls verweten een burgermeisje te zijn, men heeft me er reeds mede getergd; ja, het is waar, ik bloos er niet om, ik ben uit de bur-gerij. En wanneer -de brieven aan M. Caillaux ontnomen zijn, dan hadden wij de scheiding aan de openbaarmaking der brieven verkozen, wij hadden beiden aan de groote toegenegenheid voor elkander ver-zaakt liever dan onze vriendschapsbetrek-kingen te zien openbaar maken. En ik vreesde ook voor de wereld. Door de positie die mijn man bekleedde, kenden wij vele menschen; ik kende wel den indrnk idie de brief s Ton Jo » had gema-akt, en ook den uitslag die de andere brieven zouden hebben. Het oogenblik was daartoe goed gekozen: acht dagen later, w-ilde mijn echtgenoot, voor het uiteengaan van het wetgevend _li-chaam, aan zijne politieke en parlementaire vrienden een feest aanbieden; wij hadden .vele uitnoodigingen verzonden ; wij hadden hooge ambtenaars uitgenoodigd op het ban-ket, vreemde gezanten, enz. Drie weken later ging ik aan den koning en aan de ko-ningin van Engeland voorgesteld worden. Welke vernedering ware dit dan voor mij geweest,want deze lieden lezen de Figaro. Wat men wilde, was mijn echtgenoot ver-nederen, hem belachelijk maken, hern be-spotten, door twee brieven af te kondigen die hij aan twee verschillige vrouwen zond en geteekend waren «Ton Jo». Ik wist wel wat men wilde : men wilde een minister der republiek belachelijk maken, de leider der radikale partij ; men wilde in hem de re-publikeinen treffen. (Rumoer.) Maar zeker is het dat men hem wilde belachelijk maken, hem bespotten. Maar ik vreesde vooral mijne dochter. Zij is 19 jaar oud, zij heeft den ouderdom be-reikt om ha.ar uit te huwen; zij ook ging getroffen worden, ondanks ailes, door deze openbaarmaking. Arm kind ! 1k moest voor haar niet blozen, maar ik zag reeds op heur kleine gelaat... Ile kon de «Figaro» voor haar niet verborgen houden: ik zou hem niet altijd voor heur kunnen verbergen hebben. En dan, gij weet het, men heeft steeds rondom zich goede vriendinnen om dit ailes te verteiien. Ik gevoelde het dat het was alsof ik mij nooit tusschen haren schoonvader en haar zou hebben durven bevinden ; het scheen me op ha-ar aangezicht verwijtingen te zien, want het is een jong meisje. Welk eene o.ntgoocheling van een rein hart ! Zij had steeds hare moeder als een model aan-zien. En ik, ik had ze opgevoed zooals ik het was geweest, met dezelfde nrinciepen, met dezelfde gedachten,met dezelfde gewe-tenswroegingen. En dan, om aan eene wraak en aan den journalistenhaat te vol-doen, zou ik verplicht geweest zijn in hare tegenwoordigheid te blozen!... Neen, er zijn dingen die men aan eene . moeder niet kan vragen, h&fc is te veel !» De zitting van woensdag DE STUIvKEN TAN DE « FIGARO * ZIJN ZOOGEZEGDE K0PIES VAN DOKIMENTEN DIE NIET BESTAANLang voor het aanvangen der zitting is, de assisenhofzaal bomvol. Bij het binnen-t treden van M. Labori wordt deze op toe-juichingen onthaald, van (le bank der ad» vokaten komende. Het binnenkomen van; mad. Caillaux gaat bijna onopgfmerktj voorbij. De zitting wordt om 12 ure stipt geopend. DUÏDELIJKE VERKLARING VAN MX HERBAUX. — «HET ZIJN VALSCHE , AFSCHRIFTEN ». M. Herbeaux, procureur-generaal, kwam terug ôp het incident der dokumenten van dinsdag. Hij zcgde dat de regeering hem toe-gelaten heeft te verklaren dat de dokumenten, waarover spraak is geweest, enkel zoogezegde afschril'ten zijn van dokumenten die niet bestaan. Mr LABORI. — In dat geval kan ik he£ incident als gesloten beschouwen. Mr CHENU zegt dat hij dit tusschengeval slechts aanziet als een prachtig verzinsel. M. Caillaux heeft hier ophef verwekt en de jury willen misleiden- Caillaux heeft het procès van gemeen recht, willen veranderen in een politiek procès. Dat komt hier niet te pas. De jury moet hier alleenlijk oordeelen -of mad. Caillaux den ongelukkigen Calmette vermoord heeft, ja of neen. (Eenige : toejuichingen in de zaal). Mr Labori zegt dat er niet het minste verzinsel van pas komt. Men pleit slechts de eenige zaak : het procès van mad. Caillaux. De uitleggingen van de regeering zijn van ' aard om al de vaderlanders gerust te stel- ; -len, ik acht mij voldaan. DE « FIGARO » EN DE DUÏTSCHE FINANCIERS M. PRESTAT, voorzitter van den beheer-; raad van de «Figaro» protesteert tegen de beschuldigingen als zou er geld van Duitsche financiers in de «Figaro » zitten. Mr CHENU zegt dat hij van hetzelfde gevoelen is van M. P restât. Het zal waarschijnlijk voldoende zijn met M. Caillaux te .doen opmerken dat het hem niet paste hier het graf te komen onteeeren, welke zijne vrouw gedolven heeft ; overdenkt dat wel, mijnheer, zegt hij tôt M. Caillaux (toej.) en ga dan voort, als ge durft ! Caillaux vroeg aan Mr Chenu of hij de verantwoordelijkheid zijner woorden nam. (Opschudding.) Mr CHENU. — Ja, ik neem de voile verantwoordelijkheid van al mijne woorden. Gij komt mij hier bedreigen, mijnheer, maar dat bewijst dat ge niet weet met wie ge te doen hebt ! (Levendige toejuichingen.) De voorzitter dreigt de zaal te doen ont-' ruimen. M. CAILLAUX EINDIGT TUNE GETUD GENIS 1 M. Caillaux zette dan zijne getuigenis voort. « Eer M. Calmette mij beschuldigde van verraad jegens Frankrijk ten voordeele van1 Duitschland, was hij zelf partijganger van1 eene toenadering. En mag ik daarover eene vraag stellen aan M. Prestat, schoonvad# van M. Calmette?» Mr SELIGMAN,tweede advokaat der bur-gerlijke partij. — Neen, gij hebt het recht1 niet vragen te stellen aan den grootvader der kinderen van M. Calmette. (Rumoer in de zaal.) M. CHENU vroeg dan aan Caillaux of hij1 zijne vrouw op de hoogte gebracht heeft van zijn onderhoud met M. Poincaré, die hem de stellige verzekering gaf, dat M. Calmette nooit intieme brieven zou afkondigen. En Caillaux riep uit : « Mocht ik hier den| eed afleggen, dan zou ik zweren op mijne! eer en geweten : Ja! j Daarmede was de getuigenis van M. Cail-i laux afgeloopen. DE REVOLVER Men lier nam vervolgens het verhoor der\ getuigen die door het openbaar ministerie gedagvaard zijn. Eén bed'iende van cien wa-penmaker, Gastine Reinette, verklaarde dat hij den revolver aan mad. Caillaux ver-kocht, die hem zegde dat zij het wapen noo-dig had om haar man in den kiesveldtocht te volgen. _ j De gezwoornen pnderzochten beurtelings ' het mekanism van. den browning, Mad. Caillaux legde uit dat het op het t voorstel van den bediende was dat zij den | revolver in den kelder van den wapenmaker , ging beproeven. DE GEESTESTOESTAND VAN MADAME ! CAILLAUX ' M. Lebeyrie, de gewezen kabinetoverste j van M. Caillaux, getuigde dat deze laatstej nooit de dokumenten die hem tegen Calmette aangeboden werden, heeft willen ge-b'ruiken.De getuige zegt dat mad. Caillaux, na»\ het dubbelen van den veldtocht tegen haren j man noch rust noch duur had, zij geleek op j een opgejaagd.wild. M. Delbos, hoofdopsteller van den « ixa-j dicai », verklaarde dat, den dag van hefei /

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.