1Q Juli 1915 Nnmmer 13^ den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende ir'-^r r-" - - - i i un., m. .U-—il—j_li—uj— Jua ■.i.ni.iini mu nn> i 1i~ • l'fm i m*' ■***• h ternît mu mm 11 «i \<ém>è«a— Dit .hlad is VOOH DE BULGISCHE SQIJDATEN bestemd , îedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijftien Fransohe en Nederlandsche exemplaren. Naar 't Leven (Op het Balgische front.) "De avoncl valt. Langsheen de bançn die naar Le vuurlinie leiden zijn er troepwi-kolonnes in jantocht. ïwee dagen rust in het kantonnement hebben de stalen ziel onzer jongens hertemperd. Yroolijk kouten ze ovar de jonjâtw gebeurte-Bissen, berekenen de mogelijke kansen van een xiijandelijken aanvsl op een zeker punt, of vari eçn stevig offensief der bondgenooten op een ander... Men nadert de door het vuur bestreken ruimte. Onder het dichthoog bout verdoken,zenden onze batterijen van tijd tôt tijd enkele granaten naar de Duitsche eerste linie. Bij elk schot, stijgen Troolijke uitro*pingen uit onze rangen : « Pak tast, Mof! — Er op los, de 73! — Krak, eene Tersche ! » En het gewoon gezanik onzer infan-toriîten weerklinkt ; « Roos! commandant! » — "Waar dat? — In den Yser!.., — Zwijg, dwaas!! Plots een gerekt en eigenaardig geschuifel... Men spitst àe ooren. — Ja, er is geen twijfel, 't is eene « marmiet » dio aanzoeft. Oogenblik-kelijk ligt eenieder plat op den buik... Bchwîoû... PangL. Hetisde ontplofnng. Een helsch lawaai, een dikke rook. <i Kn avant s, en de marsch wordt voortgezet. « Smerige rakkers », bromt een soldaat, en vatalzoo de meening van al zijne mukkerssamen! Enkeis meters verder, bemerkt nien een reus-achtig gat, van 4 meters middellijn, door het projectiel in den grond gewoelrî. En het gekibbel Wbegint onder de jongens, die reeds niet meer aan het gevaar donken dat zij sehaars hebben jjeloopen. — Ile zeg u dat bel er eene van 13 cm. is. — Dat kan niet, eene van 40,5. ja ! — Hobt ge d*n rock gezien?Ik wed dat heter eens Tan 12 was... Maar weldra klinkt het bevel« Pijpen en sigarettey uit ! » En twe» en twee, ralcelings tegen de huisan af, stqpt men ovçr esn hoop puinen, laatste overblijiselï van een vreedzaaxn ei? sl,U dqrpje, dat de Duitschers çlken dag en dit sedart nageuoeg ze» maandan, hardnekkig beschieteu, Tusschen twep verscliroeide muur-vakken, te miideu van ee» hoop guinan, waar voren een# kerk stond, staat ean Q.-L.-Y. beeld nog reçht. Het tafereel van al die Vernialing en vsrwoes-♦ing onlmoedigt çeenzins onze jougens, maar vuurt wrok en strijdlnst aan.'Wat zai er van oyerblij ven ? Slachts de herinnering aan die na-tie vanbarbaren, aan dat vuige gebroed, dat, er niet in si agent! het dorp te vei'meesteren, bij al onzen heldhaftigetn weerstandj het met zijn ka-nonnen plat schoot. Men trekt voorbij. Eitideîijk komen "wij op da eersta linie. De oflicieren leiden hunne troepen op bunne respectieva standplaatsen ; seinen de cevelen aan elkaar over ; de inanschappen ko-uit hunne dekkingen te voorscbijn en de nieu-w aangekomene nemen hunne pl a ut s in. De eerst# linie wordt op vijf minuten tijd in de grootste orde en in de grootste stiite afgelost. Yan afstand tôt afgtand zal een soldaat aan d? borstTvering w<*kçn ; de andçre soldaten, de schop in de hand, zullen tôt het niorgendkrieken orbeiden om nieuwç dekkixigçn aan te leggen, corsUveringen en rugwçren steviger te maken. Geen woord, geen liebt. Plots hoort men gin der, op enkele kilometers i ?r ons' ^iet donderen van het kanon ; de stukken van kaliber 7S en 120, de zware houwit-sers zijn te zamen in werking. Terwijl de eene s vijands batterijen het zwijgen opleggen, oesproeien de andere de liniën met eenen schroothagel. Lawaai van aile duivels, waarop niet een van ons zij ne aandacht vestigt ; en wanneer de dageraad zal aanbrekçn, znllen al onze jongens in een vei'kwikkenden slaap ge-oompeld liggen. «et is middag. Hat meerçndeel onzer jongens hunne dekkingen en komen zich lekker ■ zonnetje koesteren. Nu kan men vrijen loop eD :laû versti'ociing en vez'maak , onze jongens jn Mndingrijk om zieb te verzetten. Quder da tteknina opn».. «a» = op zijn gemak en onopgemerkt een wandeling maken. Hier en daar, op enkele meters der dekkingen, de graven van meer dan een der koene verdedigers van ons vaderland: Eenkruis, een naam, een datum. Die dapperen, gesûeuveld te velde, hebben met hun bloed een bladzijde Gesehiedenis, onsnationaalepos, gesebreven ; zij verkondigen de eer van het land en de heldhaf-tigheid zijner kindereu. Elk soldaat beseft dat ; ook verzorgt ldj met liefde de graven zijner niakkers. — Heiligenbeel-den, vertclie in de velden geplukte bloemen te zamen met granaatseberven, patroonhulzen en granaaî-kartetskogels, versieren de rustplaats der dooden. Vreemde tegenstelling van den vrede en den oorlog ! Maar de naeht valt in. De kokken brengen de soep, de aardappelen, het vleesch en de koffie aan. — Het voedsel is uitmuntend en niemand lijdt gebrek aan eetlust. « En tenue ! » Vlug de ransel op den rug ; elk gegradeerde noemt zijne manschappen en men vertrekt voor de veldwacht en de voorposten. Stilzwijgend. achter elkaar als de ganzen, voorafgegaan door eenen « délégué », gaat men over eene reekt- voeibrugjes. Links en rechts het onderwater gezet gebied, hier en daar eene plat geschoten hoeve, eene droge strook grond. Plots klinkt uit het kreupelhout eene gesmoorde kreet : « Halte-là ! » Men staat stil, en op dofl'en toon wordt deze korle samenspraak aangevangen : — Qui vive ? — Relève... — Passer. Nieuiand heeft den schildwacht opgemerkt. Enkele maters verder dezelfde woordwisseling : — Relàve poste X. — C'est ici. De «chefs van den posl geeft het wachtwoord aan den gegradserdç, ssrgeant of korporaal, die hem aflost. — Verstaan ? Tôt weerziens, veel geluk ! — Daok aveneans. En zeoira de schildwachten afgelost zijn, gaan deze die pas op de voorposten stonden, zonder gerucht heen. Het ongeoefend oog zou zelfs die beweging niet opmerken. Elk soldaat zal op zijne beuri. achter de schiet-gaten de wacht houdeu. Met bahulp van verre-ldjkers en telefoonverbinding tusschen zijnen post eu de veldwacht, zal ldj den vijand kunnen waaraemen «n met zijne oflicieren in verbiruling zijn. Hij begrijpt de gewicbtigheid van zijne taak, hij weet dat het Uven van al zijne kame-raden in zijna handen beruçt. Ook is hij steeds op zijne hoede, om zich nooit te laten verrassen «il' verschalken. Korp. V. Eervolle Onderscheidingen Werden benoemd tôt : Ridder van de Leopoldsorde : Miss Fyfe, ambulaace-bediende bij den ont-ruimiugsdieust der burgerlijke zieken ea gekwet-sten.Ridder van de Orde der Kroon : Hulpelier, onderluit. ari. Ie Br. 3* L. D. ; Delvaux, id., 2' jag. Ridder van de Orde van Leopold II : Servais, sold. 11® lin. ; Desuttkr, serg.-maj. 1* lin. ; Figue, Ie serg, id. ; Lherjiitte, korp. ziekendr., id. *** Ontvingen : De Medaalje van Sint-Joris der 3e klasss : Lekane, sold- ziekçndr. 11e lin., en Vermeu-len, sold. ziekenopp., id. Het Militair Eereteeken der 2° klasse : Yandewalle, korpor. ; Boudewin en Van- derbiest, sold. telegr. pelot. 3e L. D. * * Werd bij dag'order van het leger vermeld om zijn moadig gedrag : Leve Belgie Zekere Belgisclie stedea ter zijde ^elaten, waar de Duitschers zich sedert tal van jaren hadden weten op te dringen, dank zij hun overwicht op handelsgebied, en ten minste... geduld werden, mag men bevestigen dat de Duitscher voor den oorlog bij ons niet bemind werd. Orerigens, ver-klaarde Bismarck het eens zelf: « \Yij kunnen ons niet doen beminnen ! » En uitdi'ukkingen als « sale boche ! », « smerige Duitseh ! t vertolk-ten meer dan eens de gevoelens van... gens» genheid van het Belgische volk voor den Duitscher.'s Kaisers ultimatum volstond om die onver-schilligheid in haat en, na het bedrijf der bar* baarsche en wellustig-wreede horden, in alge-meenen walg te doen overgaan. De dapperheid van ons bewonderenswaardig leger is deels toe te wijten aan den heiligen haat tegen de Duitschers en aan de hoop, die van dajf tôt dag sterker wordt, die wreedaards wekîi'a eene rechtvaafdige kaîtijding toe te dienen. Maar die haat en die walg liggen nog dieper ingeworteld bij de in het vaderland gebleven Belgen, wier lijden d.e» te harder is, daar zij ver* plicht zijn hunne gevoelens te bedwingen. Nergens, noch met vleierijen nochmet bedrei-gingen, slaagden de Duitschers er in, onze dap-pere bevolking van de stad en van den buit<m hunne koude onversehilligheid en eene inge-houdene vijandschap te laten varen... Na de briefdragers van Brussel, waren het die van Gent die aile — op twee na — weigerdente werken voor de Duitschers, Na de werldieden der arsenalen van Gend-brugge en Luttre waren het die van het arsenaal van Mechelen, die weigerden het werk ta berne,' men; — nochtans hadden de Duitschers deZ* laatste stad in staat van beleg verklaard. Enhiy stippen wij eene kenschetsende bijzonderheîk aan : De Duitsehe soldatan die zelf gedwonge* waren in het arsenaal te arbeiden, legden aan de Belgen het volgende voor : « Indien gij het Werk herneemt, begunstigt gij onrechtstreal^ uwe vijanden, want men zal ons nuar het front sturen en de Belgische soidaten zullen vijlhpn-derd vijanden te meer te bevechten hebben aan. den Yser ! ? Deze redeneering behoefde geen? verdere ontwilikeling en versterkte de werklie-den in hun besluit voor den gehaten overwel-diger aile werk te weigeren. Te Sweveghcm wilden de werklieden der draadtrekker;] Baliaert noch prikdraad noejh et;n soort wolfijzer# Voor de Duitsche loop-graven vervaardjgen. De Duitschers vorderden toen het Abriek en de werklieden op.Enkele werden met koetrden gekneveld, en van soidaten omringd naar hunne werkbank of machin® geleid. En nog weigerden zij te arbeiden. On-machtig die stoera kerels te prangen, sloten da Duitschers er een-en-zestig in het gevang va» Kortrijkop.Yrouwenwardantevensin :t gevang geworpen, na schandelijk mishandeld te zij» geweest. Den 20 Juni, deed de etappen-commandant van Gent het volgende bericht aanplakken ; « D® gedragslijn gevolgd door bat bestuur van zekere fabvieken die, onder woorwendsel van vaderlandsliefde en zich stavend op de Con-ventie van Den Haag, geweigerd hebben voor het Duitsche leger te arbeiden, bewijst dat men ailes in het werk stelt om moeilij kheden aan het beheer van het Duitsche leger te verwekken. « Ik laat u weten dat deze ppgingen de goede verstandhouding tusschen de bevolking en dar Duitsche overheid in gevaar brengen en dat ik ze zal beteugelen met aile middelen waarover ik beschik. « 1k sàel de gerneenteoverheden aansprakelijk voor verdere ppgingen van dien aard en de bevolking zal de scliuld aan zich zelf mogen wijten zoo de huidige vrijheid door hare eigene fout dient beperkt te worden. » Zoo de Duitschers aandringen, bewijst dit, dat zij het fiere Belgische volk niet kennen. Noch bedreigingen, nog staat van beleg, noch beteugelingsmaatregelen zullen vat hebben op onze Belgische arbeiders, bedienden, burgera,

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.