den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. DE VAK-HEROPLEIDING rçn de Verminkte en Gebrekkelijke Soldâtes Door den Heer L. de Paeuw Uitgaande van deze gedachte die een Sint Vin-cfentius a Paulo waardig is : < Het is een heiligen plicht voor de natie de heropleiding van onze verminkte en gebrekkelijke soidaten te verzelte-ren », heeft de heer Léon de Paeuw een werk geschreven (1) dat juist ten gepasten tijde ver-schijnt, enkele weken voor de samenkomst te Parijs van het Kongres voor vakheropleiding, waar de meest bekende pedagogen en geneeshee-ren uit de verbonden landen zich zullen bezig houden met het heropleidingswerk van onze roemrijke oorlogsverminkten, — het schoonste zeker van al de werken die ontstaan zijn, sedert de Dnitsche Kultur over de wereîd werd ontke-iend.Men had kunnen vreezen dat België — waar-vannog slechts de strook gronds overblijft die dagelijks met den grootsten heldenmoed verde-digd wordt — meer moeilijkheden dan zijn machtige bondgenooten zou ontmoet hebben om zich over het lot van zijn invaliede soidaten te bekommeren... Gelukkiglfilc was dit niet het ferai en reeds in het begin van het jaar 1915, ank aan het edehnoedig initiatief van den heer Schollaert, voorzitter van de Kamer van volks-vertegenwoordigers, werd te Sainte-Adresse het Tehuis voor Belgische oorlogsinvalieden gesticht, •waarvan de verschillende bestuurders niet slechts trachtten de verminkten en gebrekkelij-ken voor lediggang te behoeden, maar hun even-eens een nuttig en winstgevend vak deden aanleeren dat zij, gebeurlijk, Qok na den oorlog in ons bevrijd vaderland zullen voortzetten. En, zooals Mevrouw Henry Carton de Wiart het op nitstekende wijze zegt, in haar briel-voorrede van dit boek : « Alzoo zal de eer te 'hebben geholpen tôt de verdediging van het raderland tijdens den oorlog, voor hen nog rerdubbeld worden door de eer te hebben me-degewerkttot het herstel tijdens den vrede... Deze dappere soldaat, die gisteren nog geheel ?ijn militairen plicht vervulde, die morgen zijn roi in het burgerlijk en economisch leven zal hervatten, omringd met een gloriekrans en in bezit van nieuwe bekwaamheid tôt nuttig werk, is dat niet, om zoo te zeggen, het zinnebeeld en de incarnatie van België zelf ? » Maar weldra bleek de door den heer Schollaert gestichtc inrichting onvoldoende en, na gesprek-ken met H. M. de Koningin, met den minister van oorlog, en den inspecteur generaal van den gerieeskundigen dienst, belastte de heer de Bro-queville den heer de Paeuw met het oprichten van het Belgisch militair gesticht tôt vakheropleiding te Port-Villez bij Vernon. Het boek zet de uitslagen uiteen, bekomen door eene ondervinding van één jaar in deze school voor vak-heropleiding. De door den schrijver verdedigde stellingen werden door de praktijk bewezen en gekontroleerd door zijn medewerkers. Onder deze stellingen is de voornaamste zeker de eerplichten.de vak-heropleiding. De heer de (1) tlitgegeven bij Berger-Levrault, te Nancy-Pariis, I vol. ia-S". EEN DAPPERE Werd eervol by Legerdagorder vermeld en met het Oorlogakruis vereerd : Van Iaer, Karel,oorlogsvrijwilliger, caval. ; Soldaat met groote dapperheid en groote toewij-ding. Ofschoon hij 45 jaar oud en vader van 6 kinderen was, heeft hij niet geaarzeld in het be- f n van den oorlog dienst te nemen. Heeft, den April 1917, zich spontaan aangeboden om, in voi-len dag, zich in eenen op 200 ineter van de Duit-schers gelegen loisterpost te begeven langs eenen door eenen vijandelijken mitrailleur bestreken om et* een zwaar gekwetsten soldaat le gaan halen en hem naar den hulppost der hool'dwaeht te vervoere». v P.aeuw verdedigt ze met overtuiging en plaatst zich daarbij even goed op pedagogisch als op sociologisch standpunt : « Laat ons de verminkten van den socialen ondergang redden, » zegt hij, « desnoods ondanks hun zelven. Verplichten wij ze zich te laten heropvoeden, des te meer daar dit gemakkelijk te verwezènlijken is. Maar, als vrije burgers, uit een vrij land, die voor de vrij-heid striiden, zullen zij zelf het door den minister van oorlog of door de regeering aangenomen gesticht kiezen, waaraan zij die heropleiding zullen toevertrouwen. « Zoo zullen, op den dag van de zege, de verminkten daar zijn, gereed om de grootste dien-sten te bewijzen aan de nijverheid, en aan den handel die weer zullen heropbloeien, en na hun bloed te hebben vergoten op het slagveld voor de verdediging van het vaderland en de bescha-ving, zullen zij nog medewerken aan den herop-bouw van de verwoeste haardsteden en zullen met hun nog weerbare broeders, prachtige zegepra-len op economisch terrein voorbereiaen. » De heer de Paeuw wijdt insgelijks een geheel hoofdstuk, zeer logisch en zeer belangwekkend, aan de voorlichting op vakgebied van de verminkten. In de kommissieS die de verminkten bij hun keuze voorlichten, zou hij een ervaren geneesheer willen zien, een magistraat goed op de hoogte van de psychologie van de lieden van het land, een nijveraar, een handeiaar... De vraag « Moet men de verminkten hun vroegeren stiel weer aanleeren ? » heeft reeds in verscheidene landen de aandacht van de wet-gevende macht getrokken. In de zitting van den Franschen Senaat van 16 Mei 11. zegde de heer Godard, staatsondersekretaris, onder andere : « Men moet tegen deze neiging in werken, die er de verminkten toe zou aanzetten zich toe te leg-gen op een anderen stiel, dan dien welken zij vdôr hun verminking uitoefenden. « Het is niet te wenschen dat landbouwers van beroep na hun heropleiding steno-daktylografen worden. Hetisbeter dat deze landbouwers terug naar het veld keeren. « Zoo het onmogelijlc is den ouden stiel te hervatten, dan is het best den verminkte tôt een kleinen werkman herop te leiden. » De heer de Paeuw is van hetzelfde gevoelen, terwijl hij echter meer vrijheid laat aan de voor-lief je van den verminkte: Ja,zegt hij, « men moet de verminkten tôt hun ouden stiel heropleiden, zoo deze heropleiding ten minste mogelijk is, gezien den aard van de verminkingen, en zoo de praktijk van den eersten stiel, ondanks de ver-wondingen, even winstgevend blijft als het uit-oefenen van een andere die hij gemakkelijk zou kunnen aanleeren in een school voor heropleiding. Maar vooral moet men rekening houden met den smaak en de voorliefde van den belang-hebbende ». Voor wat betreft deze voorliefde, haaltdeheer de Paeuw eenige werkelijlt verbazende voorbeel-den aan, vastgesteld te Port-Villez, en die bewijzen « hoeveel verborgen talenten er onder de invalieden zijn, en hoe slecht de keus van een vak voor de kinderen soms geschiedt ». Na de verschillende soorten van scholen te hebben in oogschouw genomen, spreekt de schrijver zich duidelijk uit ten voordeele van de groote gestichten, met talrijke afdeelingen, die de kandidaten grooter keus voor de heropleiding aanbieden. Anderzijds zou hij, in de groote steden, een organisatie willen zien aan-nemen die de bestaande werkhuizen zou benutti-gen en aldus zou toélaten merkelijke besparin-gen te doen. Na zich eerst met de bevoegde overheid te hebben verstaan, zouden eigenaars van fabrieken of patroons-syndikaten eenhoekje van het werkhuis tôt de beschikking van de verminkten-leerjongens stellen, dat uitsluite-lijk aan praktisch .vak-onderwijs zou gewijd zijn. In de meeste gevallen zouden deze parti-kulieren of deze organismen gratis het onder» richt en de grondstoffen leveren, en aldus een prachtige medewerking verleenen aan het werk van de vak-heropleiding. Men zou bovendien de bestaande onderwijsgestichten benuttigen : Beroeps-, landbouw- eu normaalscholen. (Wordt VQortgeœt.) g, V> Van Rechts en Links De dappere generaal Tombeur, de overwin-naar van Tabora, die zich met roem in Duitscb Oost-Afrika heeft bedekt, is op weg naar Europa, waar bij eerlang wordt verwacht. Hij zal te Havre offîcieel ontvangen worden, waar insgelijks eene betoogsog te zijner cere zal plaats hebben. * * Bij K. B. van 10 April 1917, werd luitenant» generaal Dossin, van het reserve-kader, benoemd tôt militairen attaché aan het Belgisch gezant-,, schap in Den Haag. * « De heer K. Buys de Beérenbrouck, lid van de Nederlandsche Kamer, zal het ambt van bestuur-der van de Commission for relief in Belgium waarnemen. * De minister van kunsten en wetenschappen heeft de Belgische afdeeling van het lycœum van Londen aangenomen. De in die inrichting afge-leverde diploma's zullen dus wettelijke waarde in België hebben. De studiën worden daar overigens overeénkomstig het Belgisch onder-wijsprogramma gegeven, en omvatten namelijk leergangen van Vlaamsch. Deze afdeeling staat onder het eerevoorzitter» schap van den heer minister Hymarns. 9R * # Door het plaatselijk komiteit werd te Londen een Belgische schoenmakersschool gesticht; deze school wordt met zeldzame bevoegdheid en met gansch bijzonderen ijver bestuurd door een Brusselschen meester-schoenmaker, den heer Crepy. Een twintigtal leerlingen hebben reeds deze school verlaten, na hunnen stiel op volmaakte wijze daar te hebben aangeleerd. Allen zijn in staat om hunnen kost te verdienen en voor eigen rekening zich als schoenmaker te vestigen. Som» migen zijn naar het leger teruggekeerd, waar hvmno diensten in de werkhuizen fel gawaar-deerd worden. *** De tooneelkring van het brijgsgasthnis van Juaye-Mondaye, heeft een paar feesten gegeven om de kranken en gekwetsten te verzetten. Het eerste feest had den 2o Maart plaats, bij gelegenheid van de verjaring der stichting van den tooneelkring. Daarop werd, op tweeden Paaschdag, de verjaardag gevierd van Koning Albert, met een vaderlandsch feest waarvan de bij val aile verwachting overtrof. Het hoofdnnm-mer van den feestwijzer, namelijk het blijspei L'Anglais tel qu'on le parle, werd op knappe wijze vertolkt door enkele ziekenoppassers en zieken. Eene prachtige apotheosis, gevolgd varç eene gloedvolle, vaderlandsche toespraak door aalmoezenier Boschmans en de Brabançonne nit voile borsten gezongen door de vergadering, besloot dit onvergetelijk feest. 3? * % De bestuurster van het werk L'Appui belge. Pavillon de Flore, Palais du Louvre, te Parijs,, verzoekt ons aan onze soidaten mede te deelen dat het huidig adres van het werk is : 24, rue Taitbout, Parijs. Het Congres van Vak-Heropleiding Het Congres van beroep»opleiding is voor dett 8° Mei aanstaande belegd. Er werd verleden Donderdag reeds eene voorbereidende verga-dering gehouden in het ministerie van den arbeid en van de maatschappelijke voorziening te Parijs. Verscheidene verslagen werden neergelegd en eene algemeene gedachtenwisseling had plaats over de orde waar te nemen bij de nadere be-sprekingen.De minister van oorlog, die het initiatief van dit congres heeft genomen, was vertegenwoordigd door den heer de Paeuw, algeineenen opziener vaa het Bçlgisch oadœi,wij&. 24 April 194 7 Nommer 412

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.