Vrijdag 3 September 1915. Eerste Jaarg. Nr. 231 Prijs: 5 Centiemen door geheel België Het Vlaamsche Nieuws Het fosst Ingelicht en ver&preàd Nieuwsblad vmi% • V«p#çWlJhl 7 maal per weefc ABONNEMBNTSPRIJZEN ft.' «tek 0.35 1 Per 3 raaaaden 4.— Ptx muicd 1,50 j Per 6 tnaanden 7 6# Per jaar .. 14.— AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELR AAD : Dr Aug. BORMS — Albert VAN DEN BRANDI: HUKEELEN: ROQOËSTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. ISS» AANKONDIGINGEN Tweede bittl*., per regel 3.50 j Vierde bladi., per re^el., 8.M Derdc blad., id. 1.— J Doodsbericht •*—< Voor «lie âxmoncen, weade m* a zich: RQODESTRAAT. 44. VROUWENKIESRECHT BSN REFERENDUM Menig lezer zal bij bovenstaanden ti-tl denken dat ik met vijgen na pascher fkom, wijl dit vraagstuk in de meestc ielgische bladen in 't begin van Jun: Irak behandeld werd naar aanleiding an de nieuwe Deensche grondwet dit iet kiesreclit aan de vrouwen toekent lij zal mij nochtans vergeven wanneei iij bij het doorlezen van mijn artike' al zien dat het tijd en ook eenige moeit« ieeft gekost om de noodige bijzonderhe-ten in te zamelen. Toen dus in Juni laatst, Denemarken onder veel rumoer of opzien te baren iet kiesrecht aan zijne vrouwelijke on-lerdanen verleende, heb ik daaromtrenl mgeveer een dozijn artikelen gelezen roor en tegen, waarvan de rneeste mi; rel doordacht en gewetensvoî toesche-ien, doch die mij ten slotte nog onbe-îedigd lie ten. Onbevredigd omdat, vol-reiia mij, het vrouwen-vraagstuk onop rcîost bleef en dat juist het voornaamste ndezaak betrokken, achterwege bleef; ïamelijk de vrouw zelve. Ik kon me niet weerhouden de ge-lachtenwisselingen daarover ontstaan e vergelijken met de redetwisten, in on-:e Oude-Heeren-Kamef (Senaat) iedei aar véôr den zomerverloftijd, over dt liepte en ondiepte der nieuwe haven var ipragge. Ieder der woordvœrders van dit eer-liedwaardig gezelschap wist het best, iaa!de cijfers voor den dag die onweer-egbaar de juiste waren, volgens ieden lewering ; doch al die jiiiste cijfer; irachtcn meer verwarring dan licht ir le zaak. Hadden nu die oude Heeren en eindje touw genomen, daar een steen angebonden, daarmede naar Zeebruggt ereisd en aldaar een visschersbootje ge-murd (den visscher inbegrepen), en tei Jaatse zelf de diepte gemeten.dan moes-en ze, willen of niet, t'akkoord gera-:en. Maar dat was te eenvoudig, te goed-oop, te gauw gedaan, te gemakkelijk, ; kinderachtig, te... wat weet ik al nog a, het geleek zoo wat aan het ei van 'olombus, eu Colombus zetelde, naai lijn weten, uooit in eene Oude-Heeren-^amer.Dit ailes breugt mij wel eenigsziœ ail het onderwerp af, maar die kleint Evrijking is niet overbodig ; zij leidt tôt e gevolgtrekking dat, bij eene gebeur-jke bespreking van het vraagstuk in bo-stigemelde Kamer, er vele en lange zit-ngen zouden aan besteed worden, waar-3 rnen veel welsprekendheid, veel :hcons, veel beminnelijke zetten, mis-:'nien ook veel ondeugends zou kunnen Jorc-n ; maar heel waarschijnlijk zou ;en eukel der Oude Heeren aan het ndje touw denken, evenmin als de hrijvers van de reeds aangehaalde ar-kelen. Ik zelf moet bekennen dat het tval alleen mij er aan deed denken, en ehier hoe. Toen ik, na het lezen van het belang-jk bericht over de nieuwe Deensche ondwet, mijn dagblad neerlegde, zeide tôt mijne vrouw : —• Het is wel spijtig dat wij niet in enemarken wouen. — Waarom? Dan zoudt ge mogen stemmen, renals ik. — Ha, ba ! Ik bedank er voor, ik ensch het niet, wij hebben dat vol-rekt niet uoodig, Ik bleef onthutst, maar dacht een oo-inblik na en wijselijk onthield ik mij iar de reden van dit onverwacht ant-°ord te vragen. Ik meende het eindje uw beet te hebben. Een oogenblik na-C'H kwam mijn oudste dochter binuen ; : stelde haar de vraag of zij niet susdite het stemrecht te bezitten even-sde vrouwen in Denemarken. Ik kreeg 'genoeg hetzelfde antwoord. Ik vaarde 'pt beter bij mijn tweede dochter, noch 3 dezer vriendin. Dit spel scheen mij --langrijk genoeg om het verder te drij-;U- Toen heb ik aile' gelegenheden aargenomen om dezelfde vraag te stel-11 aan aile vrouwelijke familieleden en feer vrienden en kennissen, die op "W verzoek mijn referendum in wijde-® kring voortzetten. Van de vele ant-r°ordeu die ik ontving en die mij door ewiddeling bereidwillig bezorgd wer-eil> heb ik zorgvuldig nota genomen, tae lijst opgemaakt met naam en adres ' ?eraadpleegde damen. le uitslag is als volgt : op de 67 ver-flde antwoorden, waren 59 weige-H 5 aarzelend of verlangend om on i te denken, en 3 radikaal voor vrouwen-\ kiesreclit. Deze laatste kwamen van eene j bejaarde onderwijzeres, eene oude juf-| vrouw en de keukenmeid. van een ver-. 1 stokt vrijgezel ; dit zij enkel gezegd als eenvoudige inlichting, waaruit de lezer . zelf de gevolgtrekking zal kunnen opma-ken zonder mijne hulp. De meeste dezer damen bewonen de : ; stad en in 't bijzonder Brussel en Ant-; werpen ; zijn van alleu ouderdom, doch ■ niet onder de achttien jaar en behooren tôt zeer verscheiden maatschappelijke : stand. Een soortgelijk referendum zou met meer juistheid en stelselmatigheid kunnen uitgebreid worden, indien aile lez ers van het blad dezelfde navorschingen . zouden willen doen, wat uiterst gemak-: kelijk is, en er den uitslag van aan den opstelr%ad stureii. De proefneming ware te hernieuwen aile twee of drie jaar. Dit is nu wat ik meende met het eindje touw, waaraan geen der Oude Hee-• ren gedacht had en van hetwelk zij zich ■ zoo gemakkelijk hadden kunnen bedie-nen om de diepte te peilen en met zeker-heid het vaarwater te bepalen alvorens aan 't praten te gaan. Wat zôu er gebeuren, moesten wij te werk gaan, zooals zij, zonder die vooraf-gaande doelmatige proefneming. Strij-den, redetwisten, meetingen geven, ko-miteiten stichten, aan bankettén deelne-men, jarenlang, en als wij eindelijk, lia veel worstelen en zwoegen, er het vrou-wenkiesrecht zouden doorgehaald hebben en dan, ten toppunt van geluk, het als een kostbaar geschenk aan onze vrou-i wen zouden willen aanbieden, dan zou-i den er negen op tien lcansen bestaan dat het kostbaar geschenk affrontelijk zou geweigerd worden en dat zij (de vrouwen) ous doodeenvoudig als afgescheep-: te verliefden met korf en blauwe sche-nen zouden'wandelen zenden. Veronderstellen wij een oogenblik dat de vrouw het recht verkrijge, het recht dat haar tevens de verplichting oplegt ter stembus te gaan. Hier nu stuiten wij weer op het verschil van aard dat onte-gensprekelijk de vrouw van den man onderscheidt. De vrouw laat zich niet gemakkelijk dwingen. Het valt haar zwaar, zeer las-tig zelfs, iets tegen haren wil te moeten doen. Met al hare goedheid, liefde, toe-wijding, aile gevoelens die ongedwon-gen en vrij uit haar hartopborrelen,blijft ze toch in den grond onbuigzaam waar zij het meent te mogen zijn. Zij leeft meer in zichzelve gekeerd en is meer on-afhankelijk in al haar doen en laten dan wij, manuen, wel vermoeden. Zeer oneerbiedig, ik neem het aan,heeft m en wel eens den vrouwenaard bij dezen van de liât vergeleken, en ik zal mij wel wachten hier dit weinig vleiend oordeel te bevestigen. En toch is de lieve poes huiselijk, getrouw, zorgzaam, moedig optredend.tc-r verdediging harer kleinen en blijft tevens weerbarstig aan aile op-leiding, ontembaar en wild. Olifanten, paarden, honden, ezels, tijgers, leeuwen, apen, menschen, enz., enz., heb ik in cirken allerlei toeren weten uitvoeren ; zelden of nooit heeft men daartoe de kat kunnen africhten. Men beproeve het maar even haar iets dergelijks aan te lee-ren om te zien hoever men het brengen zal. De kat gaat liaars weegs en de vrouw, het zij tôt hare eer en waardig-heid verklaard, zal zich nooit leenen tôt het aanleeren van politieke toeren. Aile leuke zinspelingen terzijde en dit enkel gezegd om mijn denkbeeld beter vatbaar te maken, beu ik van meening dat het even onnuttig werk zou zijn onze vrouwen iets op te dringen wat zij volstrekt nie begeeren of alvorens zij het bij groote meerderheid zouden eischen. Die ommekeer wordt door geene wet te-weeg gebracht, wel door opvoeding en dan van jongsaan af. Ziet ge, dat bij al de lasten en zorgen die zij reeds hebben, wij haar nog den kiesplicht op den rug laden ; zij zouden zulks, en terecht, aanzien als een der laaghartigste tyrannenstreken. Ook ware het niet te verwonderen dat zij zouden ijveren om vertegenwoordigers te vinden die de wet zouden -afschaffen eu aldus zouden zij, in hunne verontwaardiging, het geschenk naar ons hoofd gooien, waarmede wij haar meenden zooveel ge-noegen te doen. Laat ons dus, mannen en menschen-\rienden, niet op ondoorgrond en onge-peild water te scheep gaan zonder ons eindje touw. MÛND AMIN Onze Laflsrkuiiûigs Prïfâm theophiel"cqopmân 1852-1915 Te Gent geboren, 24 November .1852 ; estigde zich ten jare 1873 te Brussel, /aar hij beambte werd bij een aannemer an openbare werken. Vervolgens was ij daar boekhouder op een handelskan-Dor, tôt hij verbonden werd aan het linisterie van s]x>orwegen, waar hij het racht tôt bestuursopziener. Hij over-3ed te Schaarbeek op 4 Juni 1915. Hij en zijn vriend Victor Delà Mon-iigne, beiden in hetzelfde jaar aan hun olk ontvalleii, beiden ernstige, diepvoe-;nde mannen, cîichters van goeden uize, Mamingen zonder vlek noch met : een smartelijken groet sturen wij en toe in de eeuwigheid.Hoe heeft Theo-hièi Coopmau « zijn Vlaanderen hart-jk lief gehad », en hoe ontroert ons nu îeer dan ooit in den mond van het een-oudig volksmeisje, zijn gevoelig lied, cor Antheunis' lieve melodie nog verin-igd, dat zij bij haar dagelijksch werk ingl, zonder er aan te denken wie dat clioone ding kon hebben gedicht ! Als men Coopman's werk zal opspo-£n, zijn vroede Akademiekers-werk van erslagen en kritieken, zijn taaie Biblio-rapliie van den Vlaainschen taalstrijd, ijn Arcliief De Taalstrijd hier en elders, al men ten slotte nog zeggen : Hij was en kranig geleerde, maar... hij dichtte ooral d;it simpele, naïeve volkslied, en . is genoeg om zijn naam hoog te liou-en in onze herinnering ! Wat zal Vlaan-eren, als 't eens zijn hoogste bestem-lingen verniag te vervullen, niet aan ijn dichters, groote en kleine, te danken ebben. Zij zongen ons volk wakker ! Nog een eeretitel : Coopman gaf met )ela Montagne ,in 1S80, die prachtige iloemlezing Onze Dichters uit, die eere-alerij, en richtte met denzelfdeu onver-etelijken poëet op : De Nederlandschc Hcht- en Kunsihalle, een degelijk îaandschrift, dat een nieuwe periode an bloei in onze verjongde letteren in-lidde, en zich staande hield van 1878 }t 1897, negentien jaren lang! De Taal-Irijd hier en elders, een bijvoegsel tôt e Diehl- en Kunsthalle, door Coopman eduldig en standvastig geleid, leefde an 1884 tôt 1897, dertien jaren. Spre-en deze cijfers niet inderdaad boekdce-:n van Vlaamscli volharding en taai-eid? Eemnaal toch zal Vlaanderen er-ennen wat ook deze werker tôt den her-pbouw van het eindelijk vrije vaderland eeft bijgedragen ! Alleen gaf hij uit : Lenteliederen, S77 ; Gedichten en Gezangen, 1879 ; >e Nacht, kantate, Dendermonde 1873 ; renârik Conscience, Haarlem 1883 ; 'inderlust, 1879. Vele van zijn gedich-;ii werden getoonzet, onder andere door Edward Blaes, onder den titel Lentelie-erenkrans.Franskiijofische îaster tegtn den heer Louis Franck Herhaaldelijk hebben wij gewezen op en boozen aanleg van de Vlaamschha-:rs, die in den wereldoorlog het ge-enschte middel hebben gezien om onze eweging voor goed te vernietigen. iets of niemand hebben ze gespaard t hunnen snooden veldtocht tegen al at vlaamsch is Volksvertegenwoordiger L. Franck, ien ze niet kunnen vergeven dat hij m kampioen was voor de vervlaam-:hing der Gentsche Hoogeschool, heb-3n ze, benevens andere gezaghebbende 'lamingen, van in 't begin uitgekozen is het mikpunt van hun laffe aanval-ii, eu : edereen heeft nog versch in het eheugen het sçhotschrift dat tegen den Dorzitter der Intcrkommunale Kommis-e en zijne edelmoedige medewerkers c-rspreid is geworden. Welnu, nog altijd zetten de lasteraars un helsche werking voort, wel wetende it het venijn hetwelk zij bij voortdu-ng in 't volk enten, stilaan maar zeker 2 openbare denkwijze zal vergiftigen. Zoo lezen we weêr in den Echo Belge m Donderdag 19n Oogst, een hatelijk •tikel tegen den heer L. Franck, dat ; XXe Siècle, het officieuse blad uit :n Haver, zich verhaast heeft over te rukken. Wij vertalen zoo getrouw mo-îlijk : « Antwerpen telt voor 't oogenblik 80,000 behoeftigen, die door de stad geholpen worden. De bevolking, die wel nadenkt, maakt er den heer Louis Franck een hevig verwijt van dat hij de oorzaak is van den huidigen toe-stand. Men vergeet zijne redevoerin-gen niet te Bergen-op-Zoom en te Ro- » sendael, — nog minder het benichte : » Komt weder, tôt betere dagen. » (Die woorden worden in beide bladen in t' Nederlandsch aangehaald. Red.) )) Al dezen die hij heeft doen terug-» kceren en welke nu zeer nauw inge-» sloten in de Antwerpsche'vesting als » in een muizenval zitten, zijn hard-» nekkige tegenstanders geworden van » dezen volksvertegenwoordiger, die se-» dert de beschieting van de stad, op ci-» gen hand dikwijls ongelukkige beslis-» singen genomen heeft en de roi, die » hem was voorgeschreven, ver is te bui-» ten gegaan, met den « grand citoyen » » te willen spelen. » De volkswoede tegen hem, zwelt » aan en heeft haar laatste woord nog » niet gezegd. » Is dat niet echt misdadig? Van uit den vreemde ons volk, in zulke benarde tij-den ,opruieue tegen een man, die zelfs ,geen levensgevaar ontzag voor 't heil onzer dtiurbare stede en 't welzijn zij-ner medeburgers. En terwijl hij zich z66 offerde, vluchtten de persridders van Echo eu XXe Siècle diep Holland en Frankrijk in ! Die vieselijke handelwijze doet dan ook walgen en zeker is er geen enkel rechtgeaard mensch die heel dien veldtocht van laster, ophitsing en verdacht-making tegen al wat Vlaamsch heet, niet afkeurt. En iedereen moet liet ge-wettigd vinden dat wij ons volk uit al ons kracliten verdedigen tegen het boos opzet van hen die gezworen hebben : Gij, Vlaming, moet in 't niet ! De Maori's Tôt de troepen, die voor de geallieer-den aan het Dardanellen-front strijden, behooren ook de Maori's, de meest strijdbare volksstam van Polynesië. De Maori's, die vroeger menscheneters waren en in hardnekkige gevechten door de Britten werden overwonnen, vechten thans schouder aan schouder met hun vroegere vijanden. Een officier van de Nieuw-Zeelanders wijdt in de « Times » een causerie aan deze nieuwe strijdmakkers. Eerst haalt hij een herinnering op uit het verleden, toen het 65e Britsche régiment een door de Maori's verdedigde sterkte belegerde. De Engelschen hadden het Maori-front van aie zij den ingesloten ten ein-de hen door uithongering tôt de over-gave te dwingen. Toen de Engelsche solda ten genood-zaakt waren het beleg op te breken, omdat zij geen drinkwater meer hadden, openden zich plotseling de poorten van het Maori-fort en een aantal Maori's, be-laden met emmers vol water, kwamen te voorschijn. De Engelschen meenden, dat zij werden aangevallen en stelden zich in slagorde. Maar de aanvoerder der Maori's trad naar voren en hield een zeer loffelijke redevoering, waarin hij ver-klaarde, dat beide partijen tôt dusver elkander grootelijks geamuseerd hadden en dat het jammer zou wezen, wan-neer een onbeduidende oorzaak als ge-brek aan water daarin verandering zou brengen. Er was overvloed van water in het fort voor belegerden en belegeraars beiden. Na het einde van zijn rede nam hij met een beleefde buiging afscheid en keerde men zijn mannen terug. Toen de Engelschen van hun verba-ziug waren bekomen, wierpen zij zich met graagte op het koele water in de emmers en leschten hun dorst. Den volgende morgen was het fort verlaten. De Maori's waren afgetrokken langs ee nweg, die door de Engelschen voor een onbegaanbaar moeras was gela ouden. In het fort waren slechts eenige oude Maori-vrouwen achtergelaten om nu en dan te schieten en wat geraas te maken. De Maori's, die thans aan de Darda-nellen vechten, zijn geheel gemoderni-seerd, en velen hunner hebben academi-sche titels. De schrijver in de « Times » beschrijft nog in kleuren en geuren een echten In-diaanschen krijgsdans, welke door de Maori's aan de Dardanellen onder lei-ding hunner officieren werd uitgevoerd. Het eigenaardig gezang dat den dans vergezelde en de kreten, die er bij werden geslakt, konden door de Turken in hun loopgrven worden gehoord. Het ge-volg daarvan was, dat eenige dagen la-ter in het Turksche blad « Tanin », in een artikel over de Dardanellen, de volgende zinsneden voorkwamen : « Het is nog niet volkomen bekend, op welke wijze de strijdmacht van den vijand is samengesteld. Het schijnt ech-ter, te oordeelen uit hetgeen in Europa daaromtrent wordt bericht, dat de vijan-delijke troepen hoofdzakelijk bestaan uit zwarte mannen uit Afrika en Australië. Zoo hebben de Zeestraten thans voor het eerst in de wereldgeschiedenis den aau-val te verdedigen van Kannibalen. » Dagelij ksch Nieuws BLOEMLEZING. — Gisteren moest uit plaatsgebrek het gedicht van Hugo Verriest, '« Avondstilte », weg\ral!en. Wij laten het nu vandaag volgen in de Bloemlezing die aan Tb. Coopman gewijd is. IN DEN OPENBAREN REIN.G-HEIDSDIENST. — Er heerscht zekere ontstemming tftsschen de werkliede.n >zn den ruimingsdienst. Even als het bij andere gemeentewerkieden gebeurt wordt een kwartje van hun loon afgehouden, doch de werkuren zijn, waarschijnlijk onder den invloed van het zwarte brood, j dat onze bevolking te verorberen krijgt, ' schen 12 uren per dag, zegge 2 uren ( daags overuren moeten maken. Vroeger werden deze overuren betaald en nu is zulks het geval niet meer. Zou ; de heer bestuurder van den openbaren Reinigheidsdienst geene maatregelen kunnen treffen ten einde deze menschen, meestal vaders van een talrijk huisgezin, het hunne rechtmatig gewonnen loon te doen toekennen. Er gebeuren immers zoovele zoogenaamde verbeteringen in den dienst, bijvoorbeeld de benoeming 2 nieuwe kontroleurs, met vet betaald sa-laris en dit in zulke omstandigheden... en zeggen dat 9 jaar lang gewerkt werd zonder diensttoezicht. We koesteren de vaste hoop dat de werklieden van den ruimingsdienst voil-doening zullen krijgen, daar ze niets meer dan hun recht vragen en een weinig geld meer vooral bij deze nederige werklieden, nu meer dan ooit wel te pas zou komen. DR. KUYPER EN DE HOUDING VAN NEDERLAND. — In eenen brief j aan een medewerker van het « Berliner Tageblatt» gericht, beantwoordt Dr Kuyper, de vroegere raadspresident van Holland en chef van de antirevolutionaire partij, thans onder behandeling in het sanatorium « Weisser Hirsch » bij Dres-den, twee vragen, welke hem door den Duitschen journalist gesteld werden. Deze antwoorden zijn kort en bondig : « De beweging, welke op touw gezet werd om Nederland zijne onzijdigheid ten gunste der « Bondgenooten » te doen opgevsn, is van geen belang. Wat de koloniën-kwestie aangaat, deze zal later behandeld worden. » Met betrekking tôt het eerste punt waren het alleen eenige Belgen van minder beteekenis die getracht hebben ons mee te sleepen. Aanzienlijke Belgen heb- j ben van het begin af begrepen, dat zij j niet slechter onze gastvrijheid konden > beantwoorden dan door te trachten onze > onzijdigheid te kompromitteeren. De Belgen uit hoogere kringen hebben het ook op geene wijze beproefd, en van onzen kant is er geen enkel staatsman, geen enkel belangrijk persorgaan, die zich niet \ krachtig tegen iedere'schending van onze] onzijdigheid zouden verzetten. » Wat de koloniën betreft, moeten wij ons in den Archipel zoodanig bewapenen, dat wij elken aanval kunnen afweren. Het ontwerp om een vloot van dread-noughts voor onzen Archipel te • doen bouwen was reeds lang vô<5r den oorlog klaar. Het plan echter is tijdelijk uitge-steld, omdat men eerst wil onderzoeken of de verdediging onzer koloniën beter door dreadnoughts ofwel door onder- ! zeeërs zou kunnen gedaan worden. DE VERJAARDAG VAN H. M. DE KONINGIN DER NEOERLANDEN. — Dinsdag, ter gelegenheid van den ver-jaardag van FI. M. de Koningin der Ne-derlanden, hebben de Belgische bladen die in Holland verschijnen hunne landge-nooten aangespoord om naast dç Belgische insigniën de kleuren van het huis van Oranje te dragen als een teeken van hulde en erkentelijkheid. BELGISCH* GEINTERNEERDE TE HARDERWIJK VERDRONKEN — Uit de « Echo Belge » : De Belgische adjudant Jules Sterckx is verdronken terwijl hij een zeebad nam bij Harde'rwijk. Een gendarm vond het lijk op het water drijvende op een plaats genaamd « Groentjes ». De ongelukkige laat een vrouw met verscheidene kinderen na, die zich op het oogenblik te Antwerpen bevinden. GALVESTON DOOR EEN SPRING-VLOED GETEISTERD. — Men bericht uit New-York dat een hevige spring-vloed de stad Galveston, op een eiland gelegen, verwoest heeft. Vreeselijke gol-ven wierpen zich op het eiland en spoel-den verscheidene huizen weg. Wat er overgebleven is biedt een treurig schouw-spel op: huizen die dreigen in te vallen, straten vol puinhoopen, rotsstukken, slij-kerig zand. Meer dan 600 lieden moeten bij de ramp omgekomen zijn. De groote brug welke Galveston met het vasteland verbindt, werd weggeslagen. j DE KLEïNE VLUCHTELINGEN ;iN ZWITSERLAND. — De Belgische [overheid neemt zekere voorzorgsmaatre-gelen in de niet bezette streek van het land. De «XXe Siècle» bericht dan ook, dat de jongens en meisjes uit Diksmuide, Nieuwpoort en Veurnc te Bienne (Zwit-serland) aangekomen zijn. Zij zullen in de Berner Jura ondergebracht worden Een tweede konvooi zal de volgende week .aankomen. HET « KAMPIOENAAT DER ON-ZIJDIGEN » TE BERLIJN. — Daar do oorlog al de internationale sport-wedstrij-den onmogelijk gemaakt heeft, hebben de liefhebbers van het wielrijden te Ber-lijn een goed middel uitgevonden om de programs der wedstrijden af te wisselen. Zij hebben wedstrijden tusschen de on-zijdigen georganiseerd. Aanstaanden Zondag zal het « Kampioenaat der On-zijdigen » te Treptow, bij Berlijn, door de Zwitsers Ryser en Suter, den Hol-lander Dickentmann en den Deen Kjeld-sen, betwist worden. ORELIO IN AMERIKA. — We ver-nemen dat de gekende en gewaardeerdc kunstenaar Orelio, die zoo menigmaal toegejuicht werd in den Muntschouw-burg en in den schouwburg van Antwerpen, een kontrakt gesloten heeft" voor eene reeks vertooningen in de Vereenig-de Staten. De Hollandsche imprésario, die deze rondreis inricht heeft voor doel aan de Amerikanen de beste werken van onze Vlaamsche toondichters te doen kennen, namelijk van Peter Benoit en Jan Blockx. HET GOEDKOOPE LEVEN. — De groenten zijn niet te duur, maar het vleesch is buiten prijs, de verbruikers schreeuwen als bezetenen, de kooplieden beweren geruïneerd te zijn. Ten einde hen te troosten, laat hen eens de huishoudrekeneingen van « den goeden ouden tijd » voor oogen leggen. Onder Loidewijk XIV, vindt men dat eene edele familie — de d'Ambigné's, de ouders van Mevr. de Maintenon, — leefde met 10 knechten voor 14 pond en 13 sols per dag. Twaalf personen verbruik-ten voor 22 stuivers brood, voor 42 stui-vers wijn en 7 1/2 kgr. brood voor 3 stuivers en s sols. Het vleesch was 5 stuivers per pond waard. Meesters en knechten maakten grooitsche eetmalen en de geneesheeren waren verplicht hen menig purgeermid-del op te leggen. Wij hebben meer geld, maar dit geld heeft minder waarde; in werkelijkheid, wij zijn armer, daar onze aankoopmid-delen beneden onze noodwendigheden zijn. Het is daarom dat de moderne ge-neeskunde weinig purgeert en tegen de overdrijvingen der voeding in 't harnas vliegt. Door de konsommatie te vermin-deren, hopen de geneesheeren, dat ze de prijzen zulen doen dalen, doch deze stij-gen nog steeds ! OORLOGSJUWEELEN. — Aan de « Gaulois » is deze schoone beschrijving over de oorlogsjuweelen ontleend, welke de soldaten met de scherven van projec-tielen vervaardigen. « Op de naakte rotsen, 111 de spook-achtige bosschen, die tegen den grijzen liemel van dezen in rouw gehulden zo-mer hun armzalig geboomte af teeken en, — hier en daar in de spleten van deu bodem — werden deze ijzeren en kope-ren sieradeji te midden van vernieldc obuskorven, conserven-busjes, stukken stof en allerlei afval opgeraapt. n Een soîdaat nam ze op en droeg ze weg door de rookwolken der shrapnells en het geraas van den veldslag. » E11 nu wordt hun toilet gemaakt. » Zij zijn klaar : hier zijn ze : mooi, gepolijst, zijn die juweelen van staal, nikkel en van koper ! » En gij houdt van hen, lieve lczeres, en dat is begrijpelijk ! Gij staat voor de winkelramen stil en beschouwt ze met een ernstig gelaat, zooals gij zoudt doen bij het zien van een lieilig antiek stuk, van een gouden met juweelen bezet ta-bernakel, dat uwe koopman van oudhe-den uit Aragon mede gebracht heeft en voor U dubbcle waarde heeft : als een prachtstuk van kunst en geloof. » Want de schoonheid der dingen hangt geheel te zaïnen met de innerlijke beteekenis die meu eraan geeft. En het is aldus dat drie stukken doek te zamen-gebracht den luister van een vlag uitma-ken ! » DE TENTOONSTELLING VAN DE PANAMA=PACIFIC. — De tentoon-stelling Panama-Pacific werd reeds be-zoclit door meer dan 10 miljoen personen. Dagelijks komen er 70.000 bezoe-kevs. Tôt hiertoe konden de onkosten door de ontvangsten gedekt worden.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.