■Voensë&g 16 Juni 1915. Eerste Jaarg. Ni. 153 nm 111 Prîjs : 5 Ceafcîeraen door geheel België HET Vlaamsche Nieuws ! Met best m&elicHt en iSiééafc vertiôrtid Nleiàwsblad vài? Seigle - VeracMjnt 7 Rita) per week IWI ïnn¥»w>n /mi '-ir-^i-i i i 1 ■ 11 ».ir-r-i mi *w ■*-*nno>+u AB0NNEMENTSPR1JZSN : Per week *.... ... 0.86 , Per 3 sMaadesa 4.— Per maaità 1.66 j Par 6 taa&odes 7.66 f' | >XXÙjc£i£S/ ^..htjlK •*.— _ ,;.v. ■' | | 1 mm. UOÉMIamn MNBRaca'-¥7 ? m . '■ ttMavu»;jjïEiUsMMAAîBtt -j'rfWvv' -v lî l'tiariTt ——7-—I »HJ—«**=-». 3ÈatSana*5îIlttto&fk#t:cUk«MMertMMMfcan»**<'** #^v^*3B»ÉWÈlÉv«»Z«»C>i*)OflW<«rS|l*e« K*XX*ïûMHMeUWmiBlSf^^>Kr . BESTUUKDE1? : ALJFON5 BÀEYENS . 8UHEELEN : RO0UESTIUAT, 44, ANTWERPEN. Tel. &*ê S ■HUM? I I IWW l IIIPI1MI ||iri,l'"r««*a*,Mg»--J»P -yf» *M^l^éWÊmiiX^WKSSmàtia&Ê^ .ttQB*U36W«S iiiiMimyri * niW nfurr-mr<•*.^iwainmmr .Travtwaïf »w——■. AANKONBieiNfiRN: Tweeâe bkw».,, per regci 2.6B i Vierte biais-, Jrsr regel t-M »erdo t>l&4a.„ id. J.— | »oo*«b»<rip)»', i-— Vear aile a9*«ac«a. wende mes ssiœk : aOOOBS^PRAAT, H, Een paar Soldatentooraeeltjes Tijdens de eerste weken van den Oorïog Je lagen te X..., ze waren de mannen ■ i wacht, uitgetrokken van hun kaii- < meiiient. lu een bijgebouw van een kasteel had j u voor hen stroo gespreid, oni er het : aïoeide lijf nu en dan een korte rust ] ;iiiinen,_ e ' Je kasteelheer gewaardig de zich ni et ■ landverdedigers een harteiijk woordje te spreken. Hij hield zich verdoken meende gewis reeds zeer mild te zijn, ■ ir zijn knecht te gelasten de mannen . slecht sigaartje en een glaasje raal bier te bezorgen. • in hij had zoo'n schoone gelegenheid toonen, dat er tegenwoordig geen iden meer mogen zijn, waar hoogeren lageren zich eensgezind voelen. îen oud versleten mannetje komt het k binnen. Hij wil een aaimoes vra-i. Werken kan hij niet meer en er is iveel ellende in dezen oorlogstijd. Vlaar de knecht van 't kasteal verspert i doolaard den weg. De soidaten zien veiitje terugkeeren en 't is of 't nog :per 't grijze hoofd buigt. — Heila, inanneke, kom eens hier ! ept een soldaat. En nu durtt de knecht den bedelaar et terughouden. — Wat is er, vadertje? vraagt de sol-at. . En de versleten stemme krijscht : — Ik kwam om een aalmoesje... Ik i zoo arin... maar meneere is niet lis... — Meneere wil niet geven, zoo is het ! rneemt de soldaat. Wacht eens even ! En dan tôt zijn kameradeu : — Mannen, elk vijf centieinen voor len duts, hé?... [n zijn rond mutsje zamejt de krijgs-n de giften in en weldra vertrekt de lerling met vijf'frank en een harte-; woord. t Mannetje was heen en de krijgslie-1 spraken over allerlei, en de heer ef achter zijn dikke muren... Boeder wa» bevallen terwijl vader h bij 't leger bevond. En drie weken na de bevalling, hoe voorzichtig, toog ze met den pasgebo-îe naar Z..., om hem aan vader te too-a.Hoe onvoorzichtig ja, maar hoe liefde-k, niet waar ! Wel de daad van een re moeder. Vôor de gebeurtenis kende den soldaat reeds en hij gevoelde zich 3 bezwaard door die omstandigheden uis. Nu is de angst geweken, hij heeft x-der en kind gezien... Kn jaren, veel en later zal men in de familie nog reken over die geboorte in 't vreese- * te oorlogsjaar en van den tocht naar j , waar vader gelegerd was. We zitten in een hoefje van Waasland. «d de tafel een kring van soidaten, : aan 't kaarten zijn. Ze vermaken zich :ds zoo van drie uur en nu wijst de derwetsche staanklok al zeven... De mnen zijn 't spel nog niet moe. 't Rende ook zoo geweldig en men bevindt :h hier gezellig samen. De boer steekt t lampje aan... Gas kent men hier nog ît. 't Vertrek wordt maar spaarzaam rlicht. In den wijden haard knettert t vuur. Aan den haak hangt de reus-btige ketel met 't veevoeder. Eensklaps wordt de deur geopend.Een ouw treedt binnen. Een kreet van vreugde : een der kaar-*s vliegt recht... — Eindelijk, eindelijk ! juicht de ouw, die haar man heeft teruggevon-n.Ze is van Br... gekomen ; achttien en duurde de reis. Maar nu het heerlijk wederzien ! De boerin moet dadelijk een eierkoek kkeu en bord snijden. En ze doet het arne, die soidaten noemt ze haar jon-:ns... ze zou hen niet willen afzetten. oor een koek van veel eieren, een sta-:1 boterhammen en koffie rekent zij, list geteld 84 centieinen. Daarvoor krij-», twee personen een stevig avond-aal.En nu aan 't vertellen ! 't Kaarten is idaàn ! Vertellen van Brussel en de uitschers, hoe deze daar leven en wat ' er al verrichten. Brussel, de hoofdstad, schijnt nu wel -n ver afgelegen plaats nu,.. Vertellen en luisteren... Maar de baas vermaant de jongens dat -t morgen weer vroeg dag is. De vrouw krijgt een bed in huis. De 'ldaten zoeken hun strooleger in de huur op. — We gaan naar onzen salon,-zegt er En ze schieten vlug door den plassen-;n regen en nestelen zich warm in hun ^ekje. Aan een krommen dikken balk angt de bollantaarn. De loopen der ge-eren aan den wand glinsteren in het iijnsel... — Slaap wel ! klinkt het, e» 't wordt oodstil... ^ slapen en velen droomen wellicht /an huis, van vader, moeder en zuster >f vrouw en kinderen. En als morgen een stem « debout » •oept, dan richten ze zich vlug op, was-schen en plas»en buiten bij de pomp, ha-en naar de « keuken » hun broodje en soffie om zich dan îrisch en moedig in le kompagnie te scharen. A. F. Dood vm Prof. Florent TilleroaBs Een braaf man, een oprecht kunste-aaar, een der beste violisten van Antwer-pen, is heden Dinsdag middag, na een icortstondige ziekte, overleden. De hr Florent Tillemans was de ou-derdomsdeken van het leeraarskorps en als dusdanig nam hij in den innigen kring van 't Koninklijk Vlaamsch Kon-servatorium een geëerbiedigde plaats in. Eeuieder hieid van dien kunstenaar, die aileen en geheel voor zijn schoone kiuist leefde, die als mensch de goedheid z.elve was en wiens vriendelijke omgang door al zijn ambtsbroeders werd gezocht. Re-jds meermaals was in hem de drang opgekomen om zijn pensioen te vragen, v'oorai gebeurde dit wannecr hij zich minder goed gevoelde, wat nog al eens het geval was in den laatsten tijd. Doch tôt een besluit kwam het nooit. Hij was te zeer gehecht aan zijn leergang, aan zijne leerlingen. Was hij niet de oudste nog levende medewerker van Peter Benoit aan d<. Muziekschool geweest? Florent Tillemans was zeer jong lee-raar geworden ; reeds op 18-jarigen leef-tijd was hij een buitengewoon violist en werd hij als leeraar aangesteld. Dit jaar zou hij 49 jaar professor we-zen ! Negen-en-veertig jaar ! Nog een jaar en het Kon. Vlaamsch Konservatorium kon zijn gouden jubi-leum vieren. Soms werd er reeds van, ge-sproken,want de genegenheid, de vriend-schap en de hooge waardeering, waanne-de hij omringd was, hoopten dat het een grootsche hulde zou wezen als bekro-ning van die schoone loopbaan. En nu, schielijk bijna, wordt de aan-beden vader, de edele kunstenaar, de ge-leeirde en beminde professor aan zijn werkkring en aan degenen die hem lief-hadden, ontrukt. Verleden Donderdag gaf hij nog les, doch op den middag voelde hij zich on-passelijk worden en moest hij naar huis geleid worden. Hij versclioonde zich nog 's namid-dags geen les te zullen kunnen geven ! Vrijdag moest hij spelen in St-Paulus-kerk en daar ook deed hij zich veront-schuldigen voor hetgene hij een voorbij-gaande onpasselijkheid noemde. Eilaas ! het was de laatste maal dat hij den drempel had betreden van het. Kon. Vlaamsch Konservatorium, waaraan geheel zijn ziel hing ! Als ouderdomsdeken moest hij, bij innige gelegenheden, in den schoot van het Konservatorium, nog al eens het woord nemen. Dat was telkens voor hem eene zaak van gewicht. Hij dacht niet dat het genoeg was slechts eenige korte, slordige zinnen uit te spreken, met de banale uitvlucht geen redenaar te zijn. Neen, en dit ook bewonaerden wij in hem, van die kleine toespraken maakte hij oprecht zorg. Hij schreef ze in een eenvoudige sierlijke taal en drukte dan zeer fijne, zeer hartelijke en dikwijls treffende gevoelens en gedachten uit. 't Was maar voor den kleinen kring,binnen de muren van de instelling, voor enkelen ; daarna verscheurde hij in stilte zijn papier, doch hij had verzorgd wat hij zeggen wilde en hij had tijd besteed om het goed te doen ! Het is nogmaals een bekende Ant-werpsche figuur die verdwijnt. Florent Tillemans was slechts 67 jaar. Aan zijn achtbare familie bieden wij ons oprecht rouwbeklag. Het verscheiden van Florent Tillemans is een verlies voor de Kunst, voor het professoraat van het Kon, VI. Konservatorium en ook een verlies voor zijn ambtbroeders. Marschilederen Péri, Ceraino, Riva, San Pietro, aan elk station groepen Italiaansche soidaten omringd door een bewonderende menig-te. Aldus begint een korrespondent van de Times het verhaal van zijn terugreis naar Verona. Hij had de troepen zoo ver mogelijk in Noordelijke richting ge-volgd. De militaire autoriteiten besloten ?chter geen verslaggevers aan het front I :oe te laten, tôt nader bericht. Kort geleden, schrijft de korrespondent, was het nog gemakkelijk aan het ^ iront te komen, en een groot aantal jour- , îalisten namen de gelegenheid waar. Zij j rolgden het leger op den voet. Sommi- f jen gingen zelfs voor de troepen uit. Doch daaraan is nu een einde gekomen. , De grijs-groene uniformen der Ita- , iiaansche soidaten zijn moeilijk te onder- j scheiden in den morgennevel tegen den ] açhtergroncL van wegen en velden. De -, aanwezigheid der. troepen is echter ; meestal reeds merkbaar door bet.geluid , van hun marschliederen ,lang voordat , men ze-ziet. Men hoort de nieuwe patrio- i tischç zangen — waaronder een zeer . skchte vertaling van Tipperary. -— ge- , mengd met de oude helcfen liederen van , de Risorgimento. De Koningsmarsch, L,'Inno di Garibaldi, die door de straat-orgels in de heele wereld populair zijn geworden en bovenal L'Inno di Mamell.' — men hoort ze van den morgen tôt den , avond. Het laatstgenoemde lied, met zijn • statige wijs en woorden, werd nu de Marseillaise der Italiaansche troepen Het ûeport-Stanon In de tegenwoordige oorlogen is het kanon nog meer dan dit in het verleden het geval was, een der onmisbaarste ver-eischten voor het succès der krijgsver richtingen. Het moet de vijandelijke artillerie tôt zwijgen zien te brengen, de verdedigingswerken van den vijand ver-nielen om den aaval der infanterie voor te bereiden, deze bij haar vorderingeu begeleiden enz. Het " veldgeschut van Italië, schrijft de « Figaro », behoeft in geen enkel op-zicht voor ons 75 m.m. kanon onder te doen, en het is een Franschman, de bekende kolonel Déport, die het aan Italië heeft geschonken. Het kanon De-port heeft dezelfde eigenschappen als het Fransche, behalve dat zijn projek-tiel slechts 6 1/2, in plaats van 7 1/4 kilogr. weegt en de beginsnelheid 510 in plaats van 529 m. bedraagt. Vërdei onderscheidt het zich door inrichtingen, die het mogelijk maken, het horizontalè' schietvekl van 0 tôt 55 graden te veran-deren zonder het kanon te verplaatsen, en het kanon een vertikale helling vau 72 graden te geven. Door deze laatste in-richting kan het kanon op vliegmacki-nes en luchtschepen vuren. In 1910 zijn met het kanon-Deport, \ voordat het ingevoerd werd, verscheiden proefnemingen gedaan. Gedurende verscheiden maanden moest een batterij ' van dat model snel achter elkaar tal van i schoten lossen. Op de meest vc-rschil-1 lende terreinen liet men met de kanon-niers op allerlei tijden tochten maken en batterij en opstellen. De uitkomsten waren zoo bevredigend, dat Italië tôt het invoeren van dit veldgeschut overging. De "veidslageuzaal" De Fransche Regeering heeft sedert eenigen tijd de « veldslagenzaal » in het slot van Versailles wederom voor het publiek geopend. Aile andere musea blijven tôt het einde van den oorlog ge-sloten.Deze afdeeling van het beroemde pa-leis heeft een intéressante geschiedenis. Op initiatief van Dodewijk XV is de zaal ingericht ter herd'enking van aile roemrijke daden van het Fransche leger. Dat was bij 't einde van den Oos-tenrijkschen successie-oorlog in 1748. De schilderijen stelden toenmaals voor de inneming van Menin, de belegering van Freiburg, den slag van Fontenoy, de belegering van Tournay en den slag van Lawfeld ; op den wensch van den koning werd nog een voorstelling van de verschanste ligging tusschen San Sébastian en Fontarabie (Juli 1719) er aan toegevoegd. Voor deze schilderijen ont-ruimde men een aparté, gelijkvloersche zaal, gelegcn onder de beroemde spie-gelgalerij. Daar hingen de schilderijen ongeveer honderd jaar, bleven zelfs bij de groote Revolutie gespaard, tôt Lo-dewijk Filip ze liet verwijderen en de zaal liet vullen met de meest verschil-lendc voorwerpen uit den tijd zijner voorgangers. In dien toestand is de zaal tôt voor kort gebleven. De bekende « veldslagen »-schilder Edouard Détaillé wendde zich toen, gesteund door de vrienden van het Slot van Versailles, tôt de Fransche Regeering en kon het gedaan krijgen, dat de « Salle des batailles » weer in haar vroegeren vorm werd teruggebracht. Alleen de standbeelden van Turenne, Condé, Luxembourg en Tourraine mochten in hun hoeken blijven staan. De inwijding van de geres-taureerde zaal was met bijzondere plechtigheden verbonden, waarbij het karaktcr vsn den tijd van Lodewijk XV tôt in de kleinste kleinigheden bewaard bleef. lit KUdirnr in 't Ytlkslius De opkomst is weer zeer groot ge-veest toen de heer Van Tichelen ver-elde over Dick Whittington en zijn kat. De Engelsche humor werd hier aan veel ijnhei l gepaard en een en ander wist le boeiende verteller op uitnemende wij-;e tôt hun recht te brengen. Een volks-•ertelsel van de allerbest soort is wel aak en de boonstaak, daarna door den îeer Van Tichelen zoo levendig en zoo jakkend voorgedragen, dat de kinderen îet meermaals uitschaterden. En toch werd die vertelling nooit banaal en ook ïam de verteller zijn toevlucht niet tôt iet dialekt, maar vertelde hij in zuivere, iobere taal. De talrijke meisjes juichten lapper toe en het was meer dan ver-liend.Wij /.ijn dan ook zeer gelukkig te mo-ren vaststellen dat dit prachtige werk ;en welverdiend succès brengt, zoowel tan de Diberale Volkspartij, als aan ha-pe talentvolle medewerkers, die hulde /erdienen voor dit mooie '.nitiatief en /oor de prachtige wijze waarop het verdt verwezenlijkt. èùstAEi . . A .Sw.- jfe'isatE Chirurgijis-Barbrérs De barbiers waren van in de verste .ijden bekend bij Oostersche volken : de aarbier ging er van huis tôt huis vragen ivie er verlangde geschoren te worden. In Europa scJnjnen eerst omtrent drie londerd jaar voor Christus de barbiers aan 't werk te zijn geweest. Ze oeien-den hun kunst uit op den hoek eener straat, waar zij de klanten afwachtten. len onzent waren de barbiers, die zich baardwakers noemden, al vroeg in sen gilde vereenigd om elkander te steu-nen tegen degenen, die hun 't gras onder de voeten zouden hebben willen... scheren. Te Brugge ontmoet men barbiers in 1284 en volgens de oorkonden dier stad waren ze toen reeds in korporatie vereenigd die graaf Gwijde vergezelde in zijn tocht naar Dowaai. De oudste vermelding der Gentsche baardwakers is van de 14e eeuw, maar ol ze toen reed sais zelfstandig korps waren ngericht, is moeilijk om zeggen. Schier vooral oefenden de barbiers te-vens het berijf uit van chirurgijn of be-ter : was de chirurgijn tevens barbier, zoodat ze evenveel geld wonnen met bloedlaten als met baardscheren of haar-snijden. Wie weet niet dat men vroeger bijna voor elke ziekte een ader opende en 't bloe dliet spuiten? Ja, men werkte in dien tijd zoo veel met het vliem dat het in de 14* eeuw*nodig geworden was buiten de stadsvest een tameiijken uitge-strekten put te doen graven, waar het afgetapte bloed moest ingestort worden. Ook te Kortrijk was een bloedput, Hooger hebben wij gezegd dat het oudste dokument nopens onze Gentsche barbiers dagteekertt van de 14* eeuw. 't Is een règlement voor de nering, dat eenige wetenswaardige bijzonderheden over de gebruiken van dien tijd doet kennen. Vooreerst zien wij daarin dat zowel de vrouw als de man tôt dit ambt was toegelaten. De Gentsche barbier placht zijn klanten op straat of aan huis te gaan opzoeken ; hij verwittigde van ver de liethebbers eener gladgeschoren kin door het klinken eener bel, daarbij luidop vragende : Wie wil geschoren zijn? Maar in het midden der 14* eeuw verbood een nieuwe keure deze praktij-ken.Een ander oud gebruik, ook door de keure afgeschaft, bestond in het aan-vaarden van kalanten voor een geheel jaar, in abonnement zou men heden zeg-gen.Oneerlijke mededinging was ook ge-straft : geen barbier mocht den baard scheren voor min dan 4 miten (iets meer dan een oordje. Een aderlating op den arm moest het dubbel kosten, juist zoo-veel als voor het trekken van een tand. Personen vreemd aan de stad mochten hier ook het bedrijf uitoefenen, maar ze moesten een nogal belangrijke som in de kas der nering storten. Op Zon- en Feestdagen was het ver-boden te scheren, en de barbier die bij het aderlaten bloed op den grond liet vloeien werd met boete gestraft. De barbiers hadden ten allen tijde de faam van bijzonder glad van tong te zijn, een hoedanigheid welke zij nog heder aan geen anderen zouden willen benij-den ; zeggen en zeggen is nochtans twe< en 't praatje slaan bracht al menig barbier van den scheerwinkel naar de vier-schaarkamer.Dat er onder de chirurgijns-barbien geweest zijn die hunne patiënten bij he aderlaten hebben doen lijden, zal nie mand verwonderen. Tegenwoordig bestaan er geen chirur gijns-barbiers rneers, maar veel barbier: doen er nicttemin nog een stieltje bij, zij dat van schoenlapper of eenig ande: zittend werk ; de meesten echter, als zi geen wînkel houden van watertjes, zalf jes en poeiertjes met geurtjes en kleur tjes van elken van elken aard, zijn tap pers en geven hunne klanten alzoo de ge iegenheid om onder 't wachten een bor reltje of een glas uitzet te drinken. PAGELIJKSCH NIEUWS EEN EIGENAAKDIGHE1D VAN LONDEN VJbKDWJbiNfcN. — Als on-gfcweuschte vijandelijke vreemdelinge is dezer dagen Mevr. Bertha Trust, een bekende Londeiische figuur, uit Enge-land verwijderd. Mevr. Trost is een Oostenrijksche die vele jaren in Lond^u heeit gewoond. Zij was een schoonheidsverzorgster. in haar schoonheidskhniek in Chliord-street, bij Bondstreet, ontving zij dames uit de rijke wereld, die zich bij haar lieten verven, massceren eu dergelijke. Zetf was zij een leveiid toonbeeid van haar kuiist, want olsclioon zij, naar men zei, ten minste 55 jaar moest zijn, zag zij er nog joug en knap uit. in haar jeugd was zij bhjkbaar mooi geweest. Z,ij trok zeer de aandacht door geregeid m een open equipage met twee paaiUen, gekleed als de dames uit den eersten tijd v'aa koningin Victoria — bonté zijden japon, krinoline, potnoed — door de straten te rijdeu. Dikwijls liet zij den toetsier stil houden, zoogeuaamd omdat een vau de paardeu een steen in de noef had, maar 111 werkelijkheid 0111 h^t publiek gelegenheid te geven haar goed op te nemen. in haar weeldeng ingericht uuis in Bayswater had zij een doodkist staan van rozeiiout, met kostbare zijde gevoerd. Die het zij nu en dan kijken ; ook de kantôn, die haar lijk zouden sie-ren. ik ben heel mijn leven mooi geweest, zei 'ze; ik wil ook mooi ziju, als ik dood ben. Toen de oorlog was uitge-broken, verliep haar zaak. Zij begon toen een handel in oudheden. DIERENTUIN. — Als gevolg aan de vele aan vragen en met het doel den ieden aangeuaam te zijn, heeft de Be-iieerraad besloten, als proef, een deel van den tuin open te laten van 8 uren tôt 10 uren 's avonds (Belgisch uur) eu dit te beginnen van Dmsdag 15 dezer. Het paviljoen der « Pâtisserie » en zijn terras zullen ook toegankelijk zijn. De Beheerraad hoopt dat dit besluit een gunstig outhaal zal genieten en dat, gedurende de schoone zomeravonden, talrijke leden hiervan gebruik zullen j maken. OP HET EILAND. — Talrijke klach-ten komen ons toe van de neringdoeners van het Eiland (Dokken) nopens de stief-moederlijke wijze waarop ze behandeld worden. Van de voordeelen van het sluitingsuur genieten aile herbergiers en andere neringdoeners uitgenomen die van het Eiland (Nassau-, Bordeaux- en omliggende straten). De bruggen worden te 9 u. 's avonds opengedraaid zoodat dit zeer bevolkt kwartier totaal afgezonderd is. We doen een beroep op de bevoegde overheden in naam der neringdoeners van het Eiland, die reeds zooizeer door den stilstand aan de haven beproefd zijn, opdat de bruggen een paar uren later zouden opengedraaid worden. EEN ÛANKDAG VOOR NEDER-LAND. — In onze stad werd een komi-teit samengesteld uit afgevaardigden van het Algemeen Nederlandsch Verbond, Liberale Vlaamsche Bond, Katholiek Demokratisch Verbond, Liberale \ oiks-partij en Nederduitsche Bond. Het heeft voor doel op 31 Oogst e.k., (Wilhelmina-dag) een dankdag in te richten ter eere van Nederland, uit dankbaarheid voor al hetgene dat het Nederlandsche volk voor onze vluchtelingen gedaan heeft en nog doet. De dankdag zou op eene eenvoudige doch indrukwekkende wijze opgevat worden.EEN WEINIG TOEZICHT A. U. B. — Gisteren bemerkten we dat zekere menschen er eene gewoonte schijnen van gemaakt te hebben hunne vuilnis te storten tusschen de puinen van ingestorte of afgebrande huizen. Zekere bestanddeelen liggen daar te rotten en trekken door hunnen onaangenamen geur talrijke vlie-gen aan. We hopen dat de bevoegde overheid aan de politie bevel zal geven om een 00g in 't zeil te houden eer er besmettelijke ziekten tengevolge van deze misbruiken uitbreken. ZONDERL1NG GEKIBBEL. — Een ' schrijver haalt woorden aan van, Bau-j laire om aan te tonen hoe slecht hij en de Franschen van de Belgen denken en . hoe smalend onze Zuiderbroeders zich : over ons kunnen uitlaten. Dat weten we nu al lang en Door Van . Rijswijck heeft destijds nog een heel aar-dig licdje gemaakt op de mannen van ; « Chez nous » waar ailes beter is. Baudelaire heeft nu ook, en soms nog . al zeer typisch en wreed-naturalistisch, met de Belgen gespot, of liever met dt . Beulemansche bevolking van Brussel. ; 't Is soms wel grof doch vorm en uitings-t kracht blijven er Baudelairiaansch. Nu worden de Belgen, door een Belg ■ in een Hollandsch blad gewroken dooi . een reeks pathologische citaten ovei . den Franschen dichter die bewijzen dai . deze gaga was geworden. Hij kon op den duur nog maar alleer - stamelen : non! crénon! non!... ... Sunt lacrymae reruml 't Einde van ailes is op on2* aard* maar droevig ! Dat is waar, doch toen Baudelaire zijn giftige zetten op de Brus-selaars puntdichtte deed hij het, litera-risch gesproken, nog op merkwaardiga wijze. DE TAKS OP DE RIJWIELEN. — Alom wordt er geklaagd over het feit dat de Bestendige deputatie den rijwiel-taks opeischt, wanneer zulks in de pro-vincie Brabant niet gebeurt. Verleden jaar konden de belanghebbenden gedurende verschillende maanden geen gebruik van hun rijwiel maken en zulks was dit jaar ook het geval, ook vragen de wielrijders zich af of de Deputatie hun de verzekering geeft dat ze gedurend» het geheele halijaar ervan zullen kunnen genieten. Daar de rijwieltaks dient om de provinciale velowegen te onderhouden en er nieuwe bij te maken, durven we hopen dat de provincieraadsleden de belangen der wielrijders op krachtdadige wijze zullen verdedigen en alzoo zullen trachten eene mildering te bekomen. ZIJ DIE MISBRUIK MAKEN. — Een lezer schrijft ons om eens te meer diegenen naar d« ziel te tasten, die men de roovers der liefdadigheid noemt. Zij zijn ongelukkiglijk te talrijk. Zonder eenig schaamtegevoel, wanneer ze hun brood verdienen — en somwijlen in rui-me mate, aarzelen ze niet een lieroep te doen op de liefdadige instellingen, di© overal zoowat tôt stand kwamen, en aoe-ken aile redens uit om hunne schulden en vooral hunne huishuur niet te betalem Langs den eenen kant, ontnemen ze aan de ware armen een gedeelte vam het-geen hun toekomt langs den anderem kant ontnemen ze van hunne schulde-naars hetgeen waarop deze voile recht hebben. Het is eene dubbele ongerechtig-heid, en ze is schreeuwend. De stiptste nauwgezetheid in de kon-trool, heeft altijd niet om de misbruiken te ontdekken plaats. Zij die er zich aan plichtig maken zouden er zelf de afschu-welijkheid en het onvaderlandsch karak-ter van moeten beseffen. DE BEVOLKING VAN ONS LANI). — Op 31 December 1913 bedroeg de bevolking van ons land 7.571.387 inwo-ners.Einde December van verleden jaar zal de bevolking zeker wel tôt 7.800.000 ge-stegen zijn. Van deze bevolking verblijven thans ongeveer: 200.000 in Nederland, 180.ooe in Engeland, 160.000 in Frankrijk, 200.000 bij het leger, hetzij een totaal van 750.000 ongeveer in het leger of in het buitenland, en 7.600.000 in ons lanrf zelf. 170 KILOMETER 400 METE* GAREN IN EEN KLEED. — Een Engelsche geleerde, M. Darwisson, komt te berekenen, hetgeen onwaarschijnlijk voorkomt en nochtans waar is, dat om een meter fijn laken te maken, er 17.04» meter garen noodig zijn, hetzij 17 kilo-meter 40 meter... alzoo bestaat een kleed van 10 meter stof uit 170.400 meter, hetzij 170 kilometer 400 meter of de afstand van Parijs naar Reims. DE LETTER S IN HET LEVEN VAN NAPOLEON III. — Men vertelt dat toen Napoléon lii nog kind was, eene waarzegster-negerin weike zijn moo-der geraadpleegd had, hem zegde : — Dit kind is tôt de hoogste plaatsen geroepen ; maar het zal zich moeten mis-trouwën van de letter S, die een groote roi in zijn bestaan zal vervullen. Indien men in het leven van Napoléon blikt zal men bemerken dat de letter S er op elk oogenblik in terugkomt. Het is met haar dat hij begon te Straatsburg. Dan kwamen Sebastopol, Solferino en Sadowa. En het was te Sedan, dat hij eindigde. VIJFFRANK DIE 250 FRANK WAARDE HEBBEN. — Er bestaan 23 stukken van vijffrauk in zilver op de-welke Louis-N apoleon afgebeeld staat met eeu haarlok op de slaap ueerge-bracht.Ze hebben eene geschiedenis; de licf-hebbers van muntstukken kennen ze als zeldzaamlieden en betalen ze duur. Eenige jaren geleden, op eene opeubare verkooping, werden ze aan den man ge-bracht aan fr. 250 't stuk. Wanneer de staatsaanslag in de lucht tiing, weid er beslist dat de beelteuis van Lodewijk-Napoleon op de Fransche muntstukken zou geplaatst worden. Een stuk van fr. 5.— werd aangebo-dën aan den prins 0111 zijne goedkeuring te verkrijgen ; maar andere meer belangrijke zaken liielden hem onlcdig : hij legde het stuk neder op eene schouw en vergat het, Eenige dagen later on-darzocht hij het en bemerkte dat de ge-lijkenis bedorven was door een dikke haarlok op de slaap. Hij vaardigde iemand af naar de Munt om deze lok te doen a f nemen. Maar daar men het stil-: zwijgen van den voorzitter als eene goedkeuring aanzien had, waren reeds 22 stukken met deze beeltenis geslagen.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.