Berde iftareaiig \r 3K i>^î ia K ^ikntiiiraun G eut 15 Juli 1917 ——Tg3——l^M—■ hoofdredactie : vrouwensecretariaat MET MEDEWERKING VAN HET ajlgem. secret aria at EN HET WERK DER volksbibliotheken "de straal,, Weekblad voor ons Vleanesshe VoSk beheer : peperstraat, 17. — <o> — abonnementen: per jaar : fr. 3,25 zes maanden: » 17s® drij maanden : » 1,00 INHOUD : De Arbeid. — Mooi weer van aile kanten. — Het Stadhuis van Gent. — Tranen. — De Spinnen. — De Kinderziel. — Onze Lessen-Voordrachten voor Werkloozen. — Lachen is gezond. — Trouw tôt het einde (3e vervole.1 De Arbeid Ledigheid en afkeer van den arbeid zijn een onderschei-dingsteeken van de oude wereld. Daarin komen volmaakt overeen de Indiërs en de Perzen, de Scythen en de Thra-ciërs, Lydiërs, Egyptenaren en aile volkeren, Qrieken en Rorneinen ingesloten. Op dit punt staan de meest beschaafde volkeren der oudheid op denzelfden voet als de ruwste volkeren van het tegenwoordige heidendom. De Qrieken en Rorneinen hebben, om den arbeid aan t« duiden, een woord dat even goed noodwendigheid, ellende, wederw^ardigheid en kwelling kan beteekenen. Arbeiders en werklieden worden door Aristoteles beschouwd als lieden, die het burgerrecht onwaardig zijn, als menschen zonder edele gevoelens, zonder geschiktheid voor staatkundige deugden. Volgens Cicero is er geen enkele geest die zich door arbeid ontwikkelen kan, want arbeid is een oneerbare bezigheid. Om zich een denkbeeld te vermen, hoever die verachting van den arbeid gegaan was, behoeft men zich slechts te ' herinneren, hoe de overigens zoo wantrouwende Domitiaan met verachting de leerlingen van Jezus vrijliet zoodra hij bemerkte dat zij vereelte handen hadden. Menschen die werken, zoo dacht hij, zijn te onbeteekenend, om bekwaam te zijn eenig gevaarlijk plan tegen hem te koesteren. De bewijsstukken die Tacitus ons over de Germanen heeft nagelaten, laten cns toe een blik te werpen op de oorzaak van dien afkeer voor den arbeid. De grond bewerken schijnt hun luiheid toe ; zij meenen dat het traagheid is, door zweet te verkrijgen wat zij met bloedvergieten kunnen winnen. De dappersten en oorlogzuchtigsten zijn geheel werkeloos en laten de zorg voor huis en akkers aan de vrouwen, grijs-aards en zwakken over. Maar het is niet zoo zeer de luiheid die den arbeid vlucht, als wel de trotschheid, die meent zich zelven in den arbeid te verlagen. Ik herinner mij een woord van Voltaire : « De arbeid is mijn God ! » Een hard woord voor de menschheid en waar-lijk duivelsch, gelijk zoovele andere, uit dien onbeschaamden mntirl irnni'+rpnlrAMaati De arbeid is een straf, maar die God met een vaderhart oplegde en die vol insch ikkelijkheid, troost en eer bleef. De arbeid in plaats van God tôt godheid verheven, is niets an-ders dan Moloch : deze nu liet zich menschelijke slachtoffers brengen. Voor een nietig loon, dat hij den mensch toewerpt, ontneemt hij hem zijn rust, zijn geest, en kwetst, vermorzelt en hoont hem en zijn lichaam. Indien de. mensch niet bij zich zelven zeggen kan : God heeft den arbeid mijner handen gezien, wat blijft den mensch dan over van allen arbeid, dien hij onder de zon verricht ? Wie in het geluk overmoedig is, is meestal mismoedig in het ongeluk. Mooi weer van aile kanten Als ik alleen 't had opgemerkt, zou ik niet stellig durven verz«keren dat er geen inbeelding in 't spel was î maar zij zag 't ook, ja, nog voor dat ik er hare aandacht op vestigde; wees zij 't mij. De ergste scepticus zou in zoo'n geval ge-loovig worden. De zon scheen bepaald veel mooier dan ooit. De vogels hadden een nieuw aria ingestudeerd en deden hun best, die in allen deele onberispelijk uit ta voeren. De boomen waren dien morgen zoo frisch alsof ze gisteren pas waren uitge-loopen, en 't gras had zeker den nacht te voren een dubbele portie dauw gehad. Er was iets in de lucht, wat wij nooit1 gevoeld hadden. .iets opwekkends, verfrisschends en geurigs, dat opzettelijk moest zijn uitgegoten over bloèm en blad, een helderheid en zuiverheid, waarvan wij zelfs nooit hadden gedroomd. 1k herhaal, omdat wij beiden 't opmerkten moet ik 't wel gelooven. 't Was anders wondervol en too-verachtig.Onze verloving zou den volgenden dag publiek worden. Morgen zouden wij beginnen met onze visites. We zouden naar oom dien en tante die en neef ginder gaan... Deze dag was nog geheel voor ons zelf bestemd, om samen rond te dolen in Gods vrije schepping ! 't Was in aile opzichten een rare dag. De menschen die ons teg«n kwamen, keken ons zoo vertrouwelijk aan. 'tWas hun zeker al verteld, dat wij verloofd waren. 1k zag er, die one beteekenisvol groeteden. We merkten allebei op, dat enkelen zelfs schenen te glimlachen, maar zonder een zweem van spot, met een goedigen glimlach, die ons aanmoedigde en vertrouwen in de toekomst gaf.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.