WEEKBÎAD S Juli 1914 H ET HERBLOEIEN DER VLIEREN. "gjgsâÉgT'l ET k°u<i en nat voorjaar heeft ons, waarachtig, met t met bloemen verwend. Doch kuier vandaag eens ^ den buiten op. De lucht is zoo ldaar en de zon « is zoo zoet. Ga zien hoe de malsche vlieren her- L .Hgtell bloeien, en hoe ze, om u te verwelkommen, over i hagen en omheiningen heenkijken en, tôt boven uw zomerhoeden, hunne witte bloemschermpjes Gij zult ze terugvinden ■ in den hoek van een WlêÊ&§80\ haag, achter eene school, tegen een hellend bak-huis, of neerhangend over eenen afgebrokkelden muur, altijd eender, onbewogen in het scherpe licht, in de zomerhitte, stil in de stilte van eenen drukkenden Juni-namiddag. Met een licht geritsel snort een vogeltje of twee door de even trillende blaren, waar onze gastjes zaten te dutten in de koele groenig-heid van hun geurende bloementent, Kijk hoe de dunne schaduw, vol zon gezift, ligt te spelen en te wemelen op het zandig wandelwegsken ! Trek nu een der takken naar u toe, en zie eens, hoe er tel-kens uit vier zwaarder scheutjes één dunner scheutje opschiet. Aile vijf spreiden zij zich dan op dezelfde wijze uiteen, totdat op ieder der honderd even hooge fijtie takjes een allerliefst vijf- op îeaer aer nonueru even nuuge iijuc lcuvjo; puntig bloemken openlacht, gelijk een ster-reke, wit met vijf geelgepoederde meeldraad-jes om een hartje zoo dik als een spelde-kop.Heel de oppervlakte is eften ; een ware bloemscherm, een wonder kantwerk, dat nog bevalliger wordt, wanneer gij het, tegen uw zwart kleed, als een kraag van sterren laat schitteren in den zonneschijn. De vlieren zijn geen sierbloemen, neen, ze verslaklcen te gauw ; maar ze zijn toch schoon, als ze hunne witte bloemen allemaal boven de donkere bladeren uitwerken, hunne kronen opsteken naar het licht van boven, en in gelaten en geduldige liefde hun maag-delijk bloemenwezen, vol geur en stil ver-langen, heel en al openspreiden voor den zegen van eenen zonnekus. Hoeveel meer bezien de oogen Dan de harsenen verstaan ! » « Heulenteul » heet de vlierstruik in het Maasland. Zijn schel heeft wondere genees-kracht, en uit bloem en bollekens wordt vlierthee getrokken, siroop en zalf gemaakt, die bij de oude menschen hoog in tel ston-den.Van ons, kwajongens, was de « heulenteul » om heel andere redenen een kennis en KAREL LATEUR. (Zie avtiltel. blz 31/1.) vriend, en dus een slachtoffer. Wij hieten hem plomp-weg : klotsenhout ! Wij roofden hem onbarmhartig het noodig mate-riaal voor speelgoed en getuig van eigen maaksel. En ons speel-goed van eigen maaksel was heel wat sterker en prettiger dan wat Sinterklaas voor stadskinderen in de winkels kocht. Zoo stieten wij eerst den « heulenteul » zijn dik wit merg uit, en fabrikeerden de « klotspijp » met haren eiken stempel, die, met veel spuw en niet minder zweet, op een baksteen of tegen een muur werd «gepoerd», en dan, geladen met geknauwde papierstoppen, tôt in de school voor kanon diende. Dan hadt ge de lange « spuit », die water opzoog en het tegen de ruiten spritste en ook wel eens eenen kameraad deed « sproezen », als ze hem een onverwachte verfrissching in 't ge-zicht joeg, of.... in zijnen hemdsband, dat hij, met open gil-lenden mond, zijn buiksken introk, waar het koud water langs reddelde ! Verder de « blaaspijp », die wij tusschen spannende bolle kaken tegen de lippen duwden om, in de wei bij 't vee, het vuurker. op te wekken als er een versche portie kikvorschenbillen moest worden geroosterd. Wat leverde de goede <i heulenteul » ons nog al niet ! « Hek-sen», die altijd rechtsprongen op hun wassen voet, fluiten en schalmeien met toeters van allen aard en toon. Lieve hemel !... weer zie ik ons trekken met de muziek, als 't avond werd. Vôôrop de vaan : een rooden neusdoek met twee knoopen aan 'nen stok ; dan Tanneken, met eenen ouden ketel op zijnen J.CU1 J clllIlCiVCII, JL1ICL CC1IC1JL UUUtii noiui rug, en Nolleke, dat klepperde en trommel-de als-van-der-duvel ; en daarachter het beren-muziek van onze Broesenter Harmonie, met de ci houtere ekstrementen », trech-ters, korenfepen, twee deksels en den « tuitel » van een koperen gieter.... Dan kwam de ltoe, die zich stil hield ! Vreugd en deugd van vroeger dagen ! lit ben niet te vergeefs gaan kijken naar de her-bloeiende vlieren, den goeden «heulenteul», het musikale klotsenhout.... Frise over die Heiden. |Ç=®=]| |I=®=I| i c=®=i i [ôscd i Levenswijsheid. 1. Stel nooit tôt morgen uit, wat ge vandaag kunt doen. 2. Maak 't nooit een ander lastig om iets, dat gij zelf afkunt. 3. Verbruik nimmer uw geld, voordat gij 't hebt. 4. Koop nooit iets onnoodigs, omdat 't goedkoop is ; 't zal steeds te duur wezen voor u. v 5. Weelde jaagt ons op hooger kosten dan honger, dorst en koude. 6. Niets is verdrietig, wat men gewillig doet. 7. Hoeveel leed hebben ons rampen berokkend, die nooit gebeurd zijn ! 8. Wordt ge boos, tel tien alvorens te spreken ; wordt ge erg boos, tel tôt honderd. Leefregels viin Thomas Jefferson (TJ43-1S26), 3de" Président van Noord-Amerika. 8s,e I7«auQflno ✓ — — nOiHinER 27

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.