î Maart 1914 EEN UUR OVERWEGING. jLvi_vl ^ U VÏV \J Y L^l\ U T VJl • K2gçmsa&r\ X"DIEN gij een kind van zeven jaren tegenover een j wichtje zet van zeven dagen, welke zullen de ge- b\| AHI voelens zijn van het eerste ? J? Het zullen gevoelens van fierheid zijn. Dat ze-venjarige kind begrijpt, dat het boven zijn broertje j jtM} staat. Met een zeker mededoogen zal de knaap op ù den kteine neerzien, die op den schoot van moeder te spartelen ligt, en uitroepen : « Ja, ik kan klap-pen, loopen, lezen, schrijven ; maar hij daar!... Niets anders dan slapen en vveenen kan hij ! » Die zevenjarige is dus van zijne waardigheid bevvust ; hij ziet met minachting neer op het verleden ; hij is er fier op, geen klcin kindje meei" te zijn. Veronderstel nu, dat de knaap van zeven, zeventien jaar fp.wnrrlen is Wpl uT1 y ; ! 1 i pu rlr* fro- geworden is. Welke zullen de gevoelens zijn van dien jongeling, die vdîôr het kind staat van zeven ? Nogmaals zullen het gevoelens j van fierheid zijn. Met eene zekere verachting zal hij, over zijnen schouder, op den kleine neerzien, en zeggen : « Wat zijn ze toch onnoozel, onbeholpen en kinder-achtig, die knapen ! » Met misprij-zen zal hij hunne spelen gadeslaan, diezelfde spelen, die hem vroeger, op den ouderdom van zeven, in vuur en vlam zetten. Nauwelijlcs zal hij eenen glimlach schenken aan datgene. wat hem vroeger in geestdrift opjoeg. Wat hem in de verloopen jaren weenen deed, doet hem nu lachen ; wat hem lachen deed, zal hem nu de tranen uit de oogen persen. Laat ons nu aannemen, dat de ze-ventienjarige jongeling zeventigjaar geworden zij. Wat zullen de gevoelens zijn van dien grijsaard, wanneer hij tegenover den jonge- j ling staat van zeventien? Zal hij niet zeggen, met meer recht en reden nog dan vroeger : « Wat is de jeugd toch dom en kortzichtig ! 1 Wat denkt ze weinig na ! Wat heeft ze weinig levensondervin-ding ! » Met medelijden zal de grijze man de plannen, de droo-men, de begoochelingen beschou-wen van den jongeling. Zie toch eens, hoe wij, op ver-schillende tijdstippen des levens, het verleden beoordeelen en ver-oordoelcn ; in welke mate onze DE OVERHELLENDE TOREN VAN PIS A. (Toto O. v. d. B., Everghera). Men heeft gemerkt, dat de helling van den scheeven toren te Pisa gedurende de laatste jaren onrustbarend toenam. Een koœmissie van ingénieurs begon onlangs een nauwkeurig onderzoek aangaande den toestand van den beroemden toren. Er is gebleken, dat de wonderbare bouw dreigde in te zakken en dat dringende maatregelen noodig wat en om zijne verwoesting te beletten. De toren van Pisa is 54 meter hoog, hangt 4,3o meter buiten het lood en be-staat reeds 600 jaren. goestingen, meeningen en vermaken veranderen met de jaren ! Als wij op eenen hoogen berg staan, wat schijnen dan de voorwerpen aan onze voeten klein en onbeduidend ! En hoe hooger wij klimmen, hoe verder wij ons verwijderen van de aarde, hoe geringer 00k, hoe nietiger de vorm wordt, welken de dingen ginder beneden aannemen. 's Menschen leven is een berg, die beklommen moet worden. Naarmate wij vorderen in jaren, klimmen wij hooger den le-vensberg op ; en hoe hooger wij stijgen, hoe verachtelijker ons ailes hier op aarde schijnt. Dat zijn waarheden, die iedereen, godsdienstig of niet, moet aannemen ; waarheden zijn het, die iedereen, als hij het geluk heeft in leven te blijven, zal ondervinden. Ile plaats mii nu op uitsluitend godsdienstig terrein ; ik lier siuuena goustneusug leuein ; m j 1 «i neem mijne manier van redenee ren onder eenen anderen vorm, om alzoo noodzakelijker wijze tôt het besluit te komen. De godsdienst zeg'c ons : De tijd is gevleugeld ; 's menschen leven is slechts rook ; de dood beloert ons. De wereldsche zaken : jeugd en schoonheid, rijk-dom en genot, eer en grootheid, dat ailes komt de tijd sloopen ; dat ailes vervalt en verveelt en vjrgaat. De godsdienst zegt ons : Ons leven van deze wereld is het ware leven niet ; het echte en ware leven is datgene, dat na den dood begint, want het is eeuwig. Hier op aarde zitten we als in eene wachtzaal, de dood voert ons dôôr den tunnel, en we stoomen het land der eeuwigheid binnen. De dood is de deur, die ons toegang ver-leent tôt die eeuwigheid ; de dood is de geboorte van het ware leven ; de dood is de nacht, die den da-geraad voorafgaat van het onster-felijke.Dus, — besluit de godsdienst, — is het lichaam en al het aardsche enkel maar bijzaak ; dat ailes is te gemeen, te vergankelijk om er veel belang aan te hechten. Eéne zaak verdient in acht genomen te worden : het is de ziel, want ze is onsterfelijk. Zoo spreelct het geloof. Helaas ! de mensch luistert niet naar die stem, hij leeft niet naar die wijze leering. De mensch, hij bijzonder, die jong is en rijk en gelukkig, hij, die in den draaikoîk wiolt der

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.