Î4 Juni 1914 Van een Limburgsch dichter. DEKEN L W. J. LENAERTS. en 16 December van verleden jaar was het een rouw-dag voor Limburg. Toen ging een droeve mare door de Limburgsche gouw : de Zeer Eervvaarde Heer Lenaerts, pastoor-deken te Landen, was gestorven na eene pijnlijke, langdurige ziekte, een ongenees-bare kwaal, welke de heilige priester had verdragen met groote gelatenheid en voile overgeving aan den wil des Heeren. Deken Lenaerts was een. der meest verdienstelijke Limburgsche zonen, een man, welken Limburg met fierh'eid mocht aanwijzen als een edel menscii, een heilig priester, een verheven geest, een zelfbewust Vlaming, een verdienstelijk dichter en schrijver. Leenaart-Willem-Jacob Lenaerts werd geboren te Zonhoven, midden de Limburgsche Kempen, den 3o April 1862. Hij be-hoorde tôt eene dier oude christelijke familiën, gekend om hun f rrrin rrr\r] cri 1 t*n cf vin on n 1 f ricin r»n1r stevigen goasaiensizin, en un wente aan ook de meest verdienstelijke mannen worden geboren : twee der comen van E. H. Lenaerts waren insgelijks met het deken-ambt bekleed geweest, de een te Vlijtingen, de andere te S.-Truiden. Nog zeer jong verloor Jac. Lenaerts zijne ouders, zoodat hij zijne opvoeding grootelijks aan de zorgen zijner beide heerooms dankte. Zijne humaniora deed hij uit te Saint-Roch ; wijsbegeerte studeerde hij te Sint-Truiden ; zijne godgeleerde studiën voleindde hij te Luik, alwaar hij den 11 April 1886 door wijlen Mgr Doutreloux tôt het priesterschap werd verheven, samen met zijnen trouwen vriend Eerw. Heer August Cuppens ; zoo werden beide voormannen der Limburgsche studentenbeweging op denzelfden dag tôt priester des Heeren gewijd. — Hetzelfde jaar zijner priesterwijding werd Eerw. Heer Lenaerts kapelaan benoemd te Val-S.-Lambert, bij Luik; het volgende jaar (1887) ging hij als krijgskapelaan over naar Leopoldsburg en keerde aldus weder naar zijn geliefde Limburg. Hij verwierf er het eerekruis wegens het verzorgen van aan typhus lijdende solda-ten in het trijgsgasthjiis. Ten jare 1S98 werd hij bevorderd tôt pastoor te Bevingen-Hal- maal, ging als dusdanig in het jaar 1901 over naar Membruggen, om ten jare 1909 verheven te worden tôt pastoor-deken van Landen, alwaar hij den 16 December 1913 in den Heer ont-slapen is. Op zijn doodsbeeldeken dichtte zijn boezemvriend, Eerw. Heer Cuppens, volgende aandoenlijke vèrsregèls : Gij hoordet nooit uw lieve moeders taal Dan evèntjes omtrent uw wiegske, och arme 1 Warmeer zij u, lijk moeders doen, met warme, DEKEN L. W. J. LENAERTS y. Met wollig-zachte doekskes dekte, Ofwel u wekte Met hare zoetste moedergroetjes allemaal. Is 't daarom, vroege wees, mijn arme vrind, Dat ge aan ons moedertaal hebt willen geven Al 't schoonste van uw sehoone ziel en leven Uit al uw eed'le dichtersmacht en Uw geesteskrachten, Haar, als een koningin, geëerd hebt en bemind ? Ons Dietsch, o ja ! was zoet en dierbaar U Als ltlank en zang, dien ge ooit hadt mogen hoorcn In kinder-paradijs te vroeg verloren. Ach ! na veel heilig werk en lijden Weez' 't hoogst verblijden Uw eeuwig erfdeel bij uw beide Moeders nu. Met weekblad Ons Volk schetste Eerw. Heer Lenaerts als volgt : « Hij was een Vlaming uit één stuk, al zijn doen en laten in strenge overeenkomst brengend met zijne heginselen. Zôô was hij opgegroeid als student, en al de welwillende op-merkingen van Franschgezinde oversten hadden aan zijn flamin-gantisme niets verholpen. Met Cuppens en andere baanbrekers ar- oûrcfo nro mnocf 1"\ 11 Ac\ m der eerste ure, moest nij de moeiiijkheden van het stroomopwaarts varen tegen den ster-ken vloed der verfransching ondervinden en meermaals aan verdenking en weerwraak bloot-staan. — Op openbare vergaderingen voerde hij, bij mijn weten, buiten zijne parochie nooit het woord — een echt Vlaamsch, boeiend woord nochtans. « Het spreken was hem zoo « moeilijk, de jongeren waren hem zoo verre « vooruit, op geestdriftige vergaderingen kon « men hem best missen en voordeelig vervan-« gen. » Tegen deze en andere redenen mocht niets helpen. Niemand echter stelde meer be-lang dan hij in den prachtigen opbloei der studentenbeweging en de uitingen van het Vlaamsch leven onder al zijn vormen. Wat hij gedroomd had, was zich aan 't verwezen-lijken, had zich verwezenlijkt, en zijn hart verheugde er zich over. — Het stil thuis blij-ven bij zijne boeken verkoos hij boven luid-ruchtige vergaderingen. Benevens taalkunde en folklore beoefende hij met voorlieide de kerkmuziek en de natuuiwetenschappen. » Vanaf hunne studiejaren waren Lenaerts en Cuppens door een nauwe vriendschap verbon-den geweest, vriendschap uit welke de Limburgsche sftidentenbeweging werd geboren. Beiden droomden van het heropbloeien der ni /in I-1 o.f von pirrAn cnlinnn in liff oude Dietsche taal en het heropbeuren van eigen schoon in het hun zoo dierbare Limburg ; zij hadden hun volk zoo lief en wilden dit volk het schoonste hunner vele en edele geestesgaven laten genieten ; beide Vlaamschgezinde vrienden waren dan ook de baanbrekers der taalbeweging in de Limburgsche gouw. Beiden, nog jeugdige studenten," hadden kennis gemaakt met Guido Gezelle, en wat Gezelle deed voor de taalbeweging in West-Vlaanderen, zouden Lenaerts en Cuppens betrachten in

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.