TWEEDE JAARGANG No. 41. ZATERDAG 15 JUNI 1918 LOSSE NUMMERS 71!* CENT Oplage van de week: 6317 Nos ■ DE BELGISCHE SOCIALIST Tweetalig Weekblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland —— — — ——— Abonnementsprijs in Nederland: 90 cent per 3 maanden. - Redactie en Administratie : LONGVILLE, REMBftANDTSTR. 316, 's-GRAVENHAGE. • Abonnementsprijs voor het Buitenland : f 1.50 per 3 maanden Naar het Bankroet. - ! De Amerikanen komen aan. Het Fransche en Engelsche troepenmateriaal slinkt weg, ge-ljjk dat der Duitschers. Zoo wordt de partij gespeeld op de Amerikaansche hulp. Clemenceau. 4-6-18. Wat een verschrikkelijke bekentenis ligt er besloten in deze verklaring : Het Fransche en Engelsche menschenmate-riaal met dat van Duitschland slinkt weg, zegt Clemenceau. Met a. w. wil dat zeggen, dat de bloem der Fransche en Engelsche natie, die van schier gansch Europa te rotten/ligt op de Europeesche slagvelden. Maar Clemenceau houdt er een troost op na. De Amerikanen komen, zoo roept hij uit. 't Is gewis een magere troost! Zijn het de Amerikanen, die het Europeesche bankroet-proces moeten komen voltrek-ken ? Is het Clemenceau en anderen te doen Europa met al zijn schatten van be-schaving, wetenschap en nijverheid totâal te ruïneeren. Ah ! Zal men ons antwoorden, wilt gij dan de zege der Duitsche wapens ; aan-vaardt gij den geweldvrede der Duitsche machthebbers ; zijt gij bereid de Duitsche begemonie oyer de wereld te erkennen ? Wij willen niets van dit ailes; wat wij willen hebten wij reeds tôt vervelens toe en op aile toonen gezegd : wij willen een .aigemeenen volkenvrede door en voor de volken. Maar in deze . kritieke oogenblikken permitteeren wij ons ook een vraag : Hoe komt het, regeeringen der Entente landen, dat na vier jaar oorlog het gevaar van het Pruisisch militairisme grooter is dan ooit ; dat het Duitsch impérialisme „Hoera" schreeuwt; dat gij ons de zege der démocratie tôt dusverre niet hebt gebracht ; dat Duitschers op het oogenblik slechts 75 Km. van Parijs staan? Ah, antwoordt Clemenceau, Rusland heeft ons in den steek gelaten, waardoor Duitschland 200 divisiën tegen ons in het vuur heeft kunnen jagen. Niet slimmer dan dat ! Maar dat moest Clemenceau toch ook weten tijdens de Conferentie van Stockholm ; dat kon hij toch niet negeeren, wanneçr de Russische revolutionairen een oproep gericht hebben tôt allen regeeringen en volken voor een wapenstilstand en algemeene vredes-onderhandelingen ! Wat antwoordde Clemenceau destijds? Wij vechten door, en Pichon, minister van Buitenlandsche zaken volledigde Clemenceau's antwoord met de verklaring: Onze vrede is de vrede der militaire overwinning. Zoo is het dan gekomen, dat Rusland, aan zijn lot overgelaten, een geweldvrede heeft moeten onderschrijven en dat er ten dage 200 divisiën Duitsche soldaten van 't Oosten naar 't Westen, zijn over-gebracht.En dan stellen wij aan Clemenceau een tweede vraag: Welke is de oorzaak en zijn de oor-zaken, dat de Entente, vôôr de volledige inzinking .van Rusland' vôôr dat het , Italiaansche leger zulke geduchtige neder-laag had ondergaan, terwijl de Entente over een groote superiositeit beschikte op de Centralen, het Duitsche militairisme niet heeft verslagen ? In sommigen kringen, vooral konser-vatieve kringen, zal men dezen toestand trachten te verklaren, doordat de tucht, de discipline, zooals Duitschland die kent, in gebreke zijn gebleven in de Entente-landen, gevolg van de demokratisçhe Staatsinstellingen. Wij aanvaarden dit argument niet, doodeenvoudig omdat het onjuist is. De inzet van den strijd is de zege-praal van de démocratie op de reactie, inzonderheid op de reactie van Duitschland en Oostenrijk-Hongarije. Wanneer de stand van zaken zoo is, en hij zou zoo moeten zijn, dan ligt het toch voor de hand, dat deze strijd alleen kan bevochten worden door de demokratisçhe elementen en groepen ; maar niet door regeeringen, die onder recht- streeksche invloed staan van financiers groot-kapitalisten en andere annexionisten. In dit verband, welke is de toestand? In** Engeland heeft men Lloyd George, welke zich niet heeft kunnen loszetten van de Unionisten de Northcliff's en andere partijgangers van den economi-schen oorlog. In Frankrijk heeft men, na Ribot, de vertegenwoordiger van de Parijsche financiers, Clemenceau gekregen, den aârts-vijand van de georganiseerde arbeiders-klasse.In Italië is het nog immer Sônnino, de man van het Italiaansche impérialisme, die de lakens uitdeelt. 't Is toch klaar als de zon, dat de een-heid, het nationale „bloc", onmisbaar tôt de zege van de demokratie. een fictie was en welke bij de eerste gelegenheid de beste zou plaats maken voor verdeeld-heid, voor plitsing door den strijd der democratische groepen tegen de aan het bewindzijnde behoudsgezinde partijen. Het is dan ook zoo gebeurd. De regeeringen volhardende in de boosheid, en ziende dat zij het onder-spit çpuden delven tegenover de prole-tarische massa, hebben hun toevlucht ge-nomen tôt geweldmiddelen in 't teeken van den leugenachtige motieven van défaitisme en pacifisme tôt nederdrukken der immer sterker wordende volksmassa. Door dezen strijd om de machtspositie, heeft de verdeeldheid grooteren omvang genomen, in zooverre dat tegenover den vijand „van buiten" de natie naar binnen verdeeld is in twee vijandelijke kampen. Clemenceau heeft dezen jammerlijken toestand heusch niet verbeterd, maar veeleer sterk verergerd, door de laatste sensatie-processen, welke zich te Parijs hebben afgespeeld. I Inplaats al de krachten, al de zenuwen der Fransche natie te concentreeren tegenover het nakend gevaar van buiten — hij wist toen toch ook dat er 200 versche Duitsche divisiën naar het Weste-lijk front waren overgebracht — zaait bij i vertwijfeling, wantrouwen, demoralisatie in de wij de kringen van het Fransche j volk door zijn tsaristisch optreden, zijn dwangmaatregelen en zijn sematie-politiek. In zulken atmosfeer kan noch zal demokratie leven; kan nog zal het West-Europeesche volk zegeviéren op de Centrale reactie. Deze wereldoorlog is een demokratisçhe oorlog of ten minste zou het moeten zijn en opdat hij het weze, moet hij ge-voerd worden, niet door een Clemenceau, noch door een Sonnino, noch zelfs niet door een Lloyd George ; maar door het volk, met a. w. door de démocratie ; omdat het een levensbelang is voor de volken, meer dan voor Clemenceau, Sonnino, Lloyd George en dat het militairisme verslagen worde. Wat zij niet kunnen, dat kunnen de volken, omdat deze over den wil en de moreele krachten beschikken, noodwendig voor deze overwinning. ""'t Is misschien wel de grootste fout der Socialistische- en arbeiderspartijen der Entente-landen, dat zij niet reeds sinds, lang de teugels in handen hebben genomen, of dan ten minste een over-wegenden invloed in de schoot der regeeringen hebben i-ngenomen ; hetgeen zij konden door de politieke macht, waar zij over beschikken. Gewis het beeld van Europa hadde er anders uitgezien, als wij nu te aan-schouwen krijgen. Maar gedane zaken hebben geen keer en 't»is nog niet te laat, alhoewel de tijd spoed eischt, wil men voorkomen dat Clemenceau's inzicht — Europa naar het volledig bankroet — zich verwezenlijke. De Socialistische- en Arbeiderspartijen der Entente-landen staan hier voor een , grootsche taak. De tijd zal leeren of zij bewust zijn van de reusachtige verant-woordelijkheid, die zij te dragen hebben in deze kritieke en ernstige oogenblikken • én voor hun eigen volken, én voor de werelddemokratie. 1 Algemeene Toestand. A. Het Meoschentnateriaal. Aan de hand van Clemenceau's ver-klaringen in het Fransche parlement staan wij aan den vooravond van de volledige uitputting van het menschen-materiaal in Frankrijk en Engeland en, voegt hij 'er bij, ook in Duitschland. Mooi vooruitzicht, helaas ! , Sommigen zullen denken: het menschen-m tiriaal uitgeput, de oorlog is gedaan. Degenen, die zoo denken, trekken aan een verkeerd eind. Frankrijk en Duitschland hebben in , Zwitserland een overeenkomst gesloten, waarbij wederzijds aile krijgsgevangenen vrij aan het moederland worden uitge-leverd. Deze uitlevering geschiedt op basis van kop tegen kop. De overeenkomst voor het eerste uit te leveren kontingent loopt over 330.000 krijgsgevangenen.De Fransche regeering heeft de bond-genooten voor het ,,fait accompli ge-plaatst.Ten rechte of ten onrechte is deze nieuwe politiek aanvaard geworden door de andere regeeringen. * Op dit oogenblik onderhandelen de Engelsche en Duitsche regeeringen te Den Haag omtrent dezelfde queastie en wij mogen verwachten dat deze onder-handelingen tôt hetzelfde resultaat zullen leiden als de Fransch-Duitsche onder-handelingen in Zwitserland. En nu de gevolgen van deze nieuwe politiek? In elk der oorlogvoerende landen wordt een X aantal krijgsgevangenen vervangen door hetzelfde aantal weerbare strijd-krachten, welke weldra terug naar de slachtbank zullen kunnen geleid worden. Deze nieuwe strijdkrachten zijn gelijk voor elk der oorlogvoerenden groepen, en de wetenschap leert ons, dat twee gelijke krachten, werkende in tegenovergestelde richting, zich neutraliseeren. Op de eind-beslissing van den oorlog kan dus de uitlevering dezer krijgsgevangenen geen invloed hebben. Maar wat anders is het otntrent den duur van den oorlog. Deze nieuwe strijdkrachten, de krijgsgevangenen van gisteren, zullen de regeeringen instaat stellen de gaten te vullen op de vuurlijn, het wegslinkende men-schetimateriaal op peil tè houden. Deze nieuwe politiek is van aard de Europeesche volken tôt den laatsten man te offeren aan den Afgod-Oorlog den oorlog voort te zetten tôt de Europeesche arbeidersklasse totaal uitgemoord is. Zoo voltrekt zich de strijd tôt het bittere einde langs regelmâtige banen-zonder vooruitzicht op een spoedig einde van den oorlog, noch op een militaire be-slissing.Wanneer de arbeidersklasse wil onderhandelen in vooruitzicht van en alge-meenen volkenvrede, dan jsvorden door de regeeringen paspoorten geweigerd in 't teeken van „verraad" ; terwijl diezelfde regeeringen tijdens den oorlog confereeren met de regeeringen der vijandelijke landen, niet tôt het beëindigen van de menschenslachting, danweltot hetberamen van middelen om de menschenslachting te kunnen voortzetten tôt... . het volledig bankroet. De groote vraag is of het proletariaat zal bereid zijn dit treurspel te laten voortduren. Het geduld is een schoone deugd, op voorwaarde dit geduld niet gaat tôt zelf-verloochening, tôt zwakheid, zelfs tôt lafheid. B. Het ontslag de Broqueville. Bij het uitbreken van den oorlog was de Broqueville minister-president der Belgische regeering. ,j Nopens zijn politieke roi van vôôr den oorlog zullen wij ons onthouden van aile beschouwingen. Alleen zij gezegd, dat de Broqueville tôt de Belgische kleri-kale aristokratie behoort en dat hij het is die het klerikaal regiem bij de algemeene verkiezingen van 1912 gered heeft, wanneer een ieder dacht dat ons land zou verlost geworden zijn van de klerikale reactie. Hoe en door welke middelen hij daar in gelukt is, wUen aile Belgen maar al te goed. Bij het uitbreken van den oorlog heeft de Broqueville ons parlementair systeem vervangen door een soort dictatorschap, met de Broqueville als dictator. In de zitting van 4 Augustus 1914 heeft hij de parlementairen huiswaarts gestuurd met de boodschap te zorgen voor de belangen der bevolking. Tijdens zijn dictatorschap hebben wij het Belgisch annexionisme zien naar voren komen, is er een systematische actie gevoerd geworden tôt opgeven onzer neutraliteit, door ons als onafhankelijken staat te verbinden met een of meer natiën ; is het plan opgeworpen en reeds gedeeltelijk uitgevoerd van een Belgische oorlogsvloot; heeft men onze economische politiek van ,,vrijhandel" willen opdoeken en vervangen door een soort protectio-nisme in vooruitzicht van den economi-schen boycot en dus van den economischen oorlog, welke onvermijdelijk moet leiden *tot den militairen kamp ; is er den Vlamingen niet de minste toezegging verstrekt omtrent het taalprobleem, dan wel dat dehistorische gewordene tweetalige toestand in Vlaanderen moet geëerbiedigd worden ; îs er door de Belgische pers in 't buitenland, o. a. Le XXe Siècle, met den broeder van den Broqueville als directeur, een stelselmatige propaganda gevoerd geworden tegen ons parlementair regiem, voor het stelsel van "les compétences" met ,,un homme fort" (een man met een ijzeren arm) aan de spits. Ziedaar in groote lijnen wat er zich heeft afgespeeld tijdens het dictatorschap van de Broqueville. Het Finsche proletariaat is verslagen. Leve het Finsche proletariaat ! UVIUUUIVU'U, Xtsl-UCU. Ci IctULU'UctiUU~ nen in Finland, is door den Senaat tôt diktator aan®esteld. Hij zal Finland onder de bescher-"min.g der Duitsche bajonettçn besturen tôt een Duitsche prins tôt staatshoofd van Finland zal aangesteld zijn. Met het herstel van het monarchistisch g-e-weld eindigt de Finsche revolutie, een der ont-zettendste episoden uit den bevrijdingskamp van het internationaal proletariaat. In Finland zooals in Rusland, deels gedreven door den uitersten nood aan levensmiddelen, deels onder den invloed der Russische revolutie, ontstond bij de arbeiders het idee de bur-gerlijke regeering door geweld ten val te bren-gen en de diktatuur der arbeidersklasse in te voeren. De leiders der Finsche sociaaldemokratie had-den zich tegen deze beweging verzet op vol-gende gronden: Finland is het meest demokratisçhe land van Europa, met algemeen kiesreeht voor vrouwen zooals voor mannen; de Landdag telde 90 . sociaaldemokraten van de 200 afge-vaardigden; de politieke invloed der arbeidersklasse was groot; de achturen arbeidsdag was belcrachtigd door de wet. De hoop was groot binnen een bepaald tijdperk de meerderheid in het parlement te verwerven om alzoo langs parlementairen we>g de macht te veroveren. De massa bleef doof voor de waarschuwingen en aanbevelingen der leiders. Maar dat verstaat zich. De honger is 'een slechte raadgever; terwijl de Finsche arbeiders zich sterk genoeg waanden tôt vero.vering van de staatsmacht. Waarom de bourgeoisie ge-vreesd? Zij kon niet rekenen op een leger. In Finland ^bestond de dienstplicht niet; een Finsch leger bestond evenmin. Het eenig gewapend geweld inFinland waren eenigeRussischematrozen en soldaten, op wier hulp de Finsche arbeiders rekenden. Voor de Finsche arbeiders was het oogenblik aangebroken tôt bemeesteren van de staatsmacht. In Januari ontbrandde de revolutie; maar weldra bleek, dat de tegenstand der Finsche bourgeoisie sterker was dan men had ver-ondersteld.De kfeinburgerij, de landbouwers, het intel-lekt schaarden izich aan de zijde der bourgeoisie tôt verdediging van het eigendomsrecht. Tegen de proletarische Roode Garde trad de burgerlijkè Witte Garde im het strijdperk. Na een maandenlangen strijd zegevierde de Roode Garde op de Witte Garde. Ten einde raad riep de Finsche bourgeoisie Duitschland ter hulp.. Duitsche troepen landden in Finland en de proletarische Roode Garde werd overwonnen. De proletarische revolutie is verslagen. De bourgeoisie is terug aan 't bewind. De Finsche bourgeoisie neemt bloedige wraak. Honderden leden der Roode Garde zijn door de Witte Garde doodgeschoten; de andere vullen de gevangenissen. Zonder vorm van procès wordt over gansch het land het doodvonnis terstond toegepast. Aile bloedige gruwelen der wraak, zooals bij de bloedhonden -van Versailles na de nederwerping van de Parijizer Kommune, staan er aan de dagorde. Aile verworven rech-ten door en voor de arbeidersklasse worden ingetrokken; de weerstandskassen vani partij en vakbonden zijni in beslag genomen; het gelijk algemeen kiesreeht voor de giemeenten is vervangen door het vroegere klassekiesstelsel; de arbeiderspers is verboden; de mandaten van al de soeiaaldemokratische parlementsleden, ook dergenen die aan de revolutie geen deel hebben genomen, zijn verbeurd; de wet, bekrach-tigende dea achturen arbeidsdag, is ingetrokken; een nieuwe wet is in voorbereiding, waarbij die arbeiders ontheven zullen zijn van aile kiesreeht; een socialistenwet, zooals ten tijde •van Bismarck in Duitschland, zal uitgevaar-digd worden, waardoor aile sociaaldemocrati-sehe aktie oninog<elijk wordt. Het Finsche proletariaat heeft een ontzet-tende nederlaag te boeken, en gekneveld is het thans overgeleverd aan de wraak van een gru-welijken vijand1. Echter wanneer in aile landen de harten der arbeiders samenkrimpen ,bij het vernemen van Moeten wij er aan toevoegen, dat dit ailes alleen mogelijk is geweest, omdat België zich in zulken uitzonderlijken toestand bevindt; want de overgroote meerderheid der Belgen onderschrijft het een zoo min als het ander van deze politiek. Trouwens dat is men dan per slot van rekening te St. Adresse ook gaan inzien door de Broqueville te vervangen door Cooreman. Wij zullen ons wel wachten aan ge-waagde voorspellingen en profetieën omtrent de politieke inzichten van Cooreman. Alleen hebben wij nu reeds aile reden te gelooven, dat Cooreman, inplaats vast te houden aan het dictatorschap van de Broqueville, van plan is poolshoogte te nemen bij onze parlementairen. Niets dan dat is reeds voldoende om een zekere genoegdoening te geven en vertrouwpn in te boezemen aan de Belgische bevolking. Wat ons deze nieuwe toestand verder zal brengen, zal ons de geschiedenis leeren. C. Oostenrijksche Proletariaat." - De vertegenwoordigers der politieke groep, der vakbonden en der coôpera-tieven der Duitsche arbeidersklasse in Oostenrijk hebben een tweedaagsche conferentie gehouden. Al de schakee-ringen en tendenzen "waren vertegenwoor-digd.Na een grondig onderzoek van den toestand is de volgcnde resolutie eenparig aangenomen geworden ; irci, iiuuuiol onzer x înscne loroeaers, zoo moeten wij uit deze gebeurtenis de ^essen trekken, die er in besloten liggen. De geschiedenis van Finland leert ons, wat wij te verwachten hebben, wanneer het impérialisme zich ten doel stelt de volken te bevrij-den. De bevrijding der volken is de oplossing der imperialisten aller landen. Wat de volken van die bevrijding te verwachten hebben, zegt ons Finland maar al te duidelijk. Wanneer Duitsche troepen naar Finland gestuurd werden, heette het, dat het was om Finland te be'schermen tegen Rusland. Zelfs Duitsche sociaaldemokraten hebben er hun goedkeuring aan iverleend. De toestand im Finland leert ons, wat er van de bevrijding door het impérialisme terecht" komt. Anderzijds leert ons de geschiedenis van Finland de innige solidariteit der bourgeoisie aller landen. Wat een gejubel in de kringen der Duitsche en Skandinaafsche bourgeoisie, dat Duitsche troepen de Finsche bourgeoisie hebben gered! De bourgeoisie aller landen beschikt over een reserveleger, dat zij ban ter hulp | roepen, wanneer haar eigen krachten niet -vol-staan om het proletariaat neder te werpen. Deze ervaring moet den arbeiders aller lan-, den tôt les strekben. Wanneer in 1871 de arbeiders van Parijs de staatsmacht wilden veroveren, had Karl Marx hun ondernemen betitetd als een „vertwijfelde , dwaasheid". Niets beter is te begrijpen, dan de verbitte-ring, het ongeduld, de hartstochtelijke hoop der Finsche arbeiders. Echter de gebeurtenis-i sen hebben geleerd, dat de leiders, die niet op-gehouden hebben tôt den laatsten oogenblik de ' arbeiders te waarschuwen, klaar hebben gezien. Deze ontzettende katastrophe heeft geleerd hoe gevaarlijk het is, wanneer de koele bèzon-nenheid beheerscht wordt door den hartstocht. Tôt. vooi-komen van een nederlaag ,van dezen aard is het noodzakelijk, dat de arbeidersklasse haro macht niet overschatte. Zij moet bij elken strijd, zoo goed bij den kleinsten opstand als bij de grootste revolutie, nue, h ter en kalm onder-zoeken over welke krachten de tegenstander beschikt en welike kracfhten hem kunnen ter hulp komen. De veldheer, die aijn troepen in den strijd werpt, zonder de krachten des vijands te pijlen, is een gewetenlooze, dwaze man; de vertrou-wensman der arbeiders, die, uit vrees de h arts-toc h ten der arbeiders tegen te gaan, den strijd niet afraadt, wanneer deze strijd enkel tôt een nederlaag leiden kan, ware een gewetenlooze lafaard. De leiders van het Finsche proletariaat hebben .hun plicht vervuld: zij hebben gewaar-schuwd, zoolang het no>g mogelijk was. De Finsche arbeidersklasse aal nog jaren lang te boeten hebben, omdat zij den raad der leiders niet heeft aanvaard, omdat zij de krachten van den tegenstander in eigen land heeft onder-schat eni omdat zij de mogelijkheid van een ingrijipen van „buiten" niet heeft overwogen. En toch: Hoe zwaar en noodlottig de dwa-ling onzer Finschie broeders is geweest, dan nog kloppen onze harten voor hem Hun dwa-ling was de dwaling van den 'honger, die 'het geduld doodde; de dwaling van het blind. ver-trouwen, niet begrijpende, dat de bourgeoisie, welke jarenlang voor de nationale vrijheid ge-streden had, vreemde troepen in 'het land zou roepen; de dwaling van het geloof, dat de Zege-dag der 'heilige zaak van het Socialisme reeds aangebroken 'was. De Finsche arbeidersklasse heeft voor onze gemeenzame aaak op valsche wegen de zege gezocht; echter, daarom was 'het toch onze zaak, die zij dienen wilde; onze zaak, voor dewelke zij gestreden heeft; onze zaak, voor dewelke zij heden sterft. Humne namen,, zooals naar Marx' woord, de namen der kampers van Vie Parijzer Kommune, blijven gebeiteld in de groote harten der arbeidersklasse. Aan den boord van hun graf spreken wij de hoop uit, dat uit 'hun gebeente een wreker moge te voor-.sehjjn komen. «Arbeiter-Zeitmig", 28-5-18. „De vertrouwensmanrren uit aile landen en inaustiieën, vergaderd in conferentie met de Duitsche sociaal-demokratie in Oosteurijk, hebben den tegenwoordigen politieken en economischen toestand der arbeidersklasse zorgvuldig onderzocht en hebben eenparig volgend besluit genomen: 1. De rijksconferentie stelt vast,. dat de arbeidersklasse zich in een opgewonden toestaïul bevindt. De conferentie waarschuwt de i" gee-ring voor de uitwerking dezer volksstemniing, wanneer de arbeidersklasse tôt de overtuiging komt dat de Centrale landen den oorlog voortzetten voor imperialistische doeleinden; wanneer niet ailes geschiedt tôt requireeren aller levensmiddelen," die gelijkmatig moeten worden verdeeld; wanneer de regeering het parlement niet onmiddellijk samenroept en niet ailes aan-wendt tôt doorvoering van de nieuwe regeling der arbeidsvoorwaarden in de oorlogsindustrie op uitsluitend civielrechterlijke basis; wanneer de regeering de socialistische vorderingen voor de arbeidersklasse niet tegemoet komt. De conferentie heeft op grond van de berich-ten uit aile landen de krachten der arbeidersklasse en de machtmiddelen der heerschende klasse zorgvuldig onderzocht. Zij heeft den algemeenen Europeesehen toestand en de tegen-woordige uitzichten \voor een vredesactie ont-leed.Op grond van dit grondig onderzoek nopens de strijd voor waarden is de conferentie tôt de overtuiging gekomen, dat het tegenwoordig oogenblik niet gunstig is voor groote volksbe-wegingen.In dieu verstande vordert de conferentie van de arbeiders zich voor 't oogenblik te onthouden van groote bewegingen. De arbeidersklasse mag zich door de patroons, die in het tegenwoordig moment een strijd wenscbelvjk achten, niet laten provokeeren. Zij mag het uur van den strijd njet laten opdringen, hoe begrijpelijk de hartstocht dan ook moge zijn, maar moet het psychologisch moment zelf kiezen in verband met de Oostenrijksche en de algemeene Europeesche strijdvoorwaarden. De Rijksconferentie ■ : vordert daartoe de arbeidersklasse op zich voor

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.