DE GENTEMNAAR -DE LANDWACHT 38° faas*. — Sisreeîca ta Gent, Keteîvest» lë. - IDE TrZjSXUSriE! PATBIOT - &â kaisa Dsnderdag 20 April Î91G. Muni. § JBfSKWHgS ==»a^— !■== - DlîicieÈ Dmîscîie tericttea. VEROROENIKG Do uitvoer van de hieronder aangegeven voor-wcrpen buiten het gtbied der Komniandantur Gent, ook naar andere Kommandanturen worct hiermede vei boden : Eieren, melk en aile daaruit vervaardigde koopwaren, wild, wildbraad, geyogelie van allen aard, geiten, schapen en konijcen, zooals veei'Oeder van allen aard. D< sgelijks wordt ook de uitvoer van vleesch, versch of gerookt vleesch, zelfs inhoeveelbeden van mindf r dan 10 kilos en van alleaaard verboden. Tegenhanùelingen zulien met eene boete tôt 500 Mark of met gevangenis toi 6 weken gestrait Worden, Gent, den 14 April 1916. De Etappen-Kommandant, get. von WiCK. Briefwisseling. Wij ontvangen het volsende schrijven tel epname : Overdreven prijzen voor stadsbeir. Naar aanleiding van veischeidene opmerkin-gen, kort geleden gedaan in de openbare ver-gadeiing van het Landbouwkomiteit van Oost-Vlaanderen, te Gent,0!ïtvanaen wij onders'aande beschouwingen, waaram wij des te liever een plaat-je ver.'eenen, daar ze eens te meer de zonderlinge geestesstemming van den stedeling iagenover den landman doen uitschijnen.Terwijl inen in stad dcor den buiten van ailes aan lagen prijs zou willen jretiefd worden, vindt men het geheel natuurlijk de buitenmenschen in stad elles peperduur te doen betalen wat ze mceten inkoopen. De ouwetendheid van den stedeling in ailes watrîe landbouwnijverhe'd betreft, moi>e aan die bekrompen opva'.t ng veel schuld liebLen, maai dat is iocn geene reden ont hem in zijne dwaling te la en volharden. Demin van den buiten heeft evenv^el recht op eeu deitig beslaan als de Btadsbewoner : hij werkt er genoeg voor, wat Bien niet van iederen s'.edelingzou mogen zeggen al winnen sommigen meer in de week dan de tneeste boeren in 't jaar. Zooals in de \erg; dering van Vrijdag 24 Maart is gezegd, wordt de stadsbeir thans aan de meestbiedenden verkocht ! Wij kuncen de handelwijze van de stad Gent aangaande deze MENGELWERK. — 20 April 1916. 24 zaak niet goedkeuren. Te recht werd er gevraagd wat er zou gezegd worden van de boeren dte hunne aardappelen in de stad zouden komen verkoopen aan de meestb edenden ? Dat zou hun voorzeker niet toegestaan worden, maar waarom mag de stad zoo handelen ? Maximumprijzen worden gesteld voor ailes wat de boer verkoopt. Waarom doet men het ook niet voor wat hij moet inkoopen : voeder, meststoffen, zaden, enz. ? De mentaliteit van den stadsbewoner is soms wonderbaar. De boer mag niet bodriegen maar hij mag bedrogea worden ; hij mag niet uitbuiten maar hij mag uitgebuit worden. Zoo verstaan wij het niet. Het moet zijn : De boer mag niet bedriegen en mag ook niet bedroaea worden ; hij mag niet uitbuiten en mag niet uitgebuit wordf-n. Willen wij dit nu eens door eenige voorbeel-den toalichlen om de zaak duideiijker te maken ? Als de boer voor den oorlog 8 fr. vroeg voor een z_k a^rdappelea en nu 12 fr., is dit enkel ef n derde meer. Vroeg men 40 ctm. voor eea hektoliter beir en nu 00 ctm., er ware evenwicht of evenredigheid in de berekening, maar men durit verkoopen aan meer dan nog zooveel. Vroeg de boer vroeger 10 ctm. voor een ei en nu 15 ctm., hij blijft in dezelfde evenredigheid; kocht hij miïs aan 14 ctm. en nu aan 21 ctm., het evenwicht ware nog eens behouden, maar nu is het deerlijk verbro'.;en. Is het wel juist in het voordeel van den boer? Het lijnmeel aaa 25 ctm. vôôr den oorloî, geldt 80 ctm. of 3maal meer. Moest -de boter eveneeas 3maal hooger staan, dat ware 3 fr. X 3 = 9 fr. Het is toch nog wel, duakt me, dat de boeren redelijker zijn dan sommité lichlhoofdige stede-lingen hen afschilderen. Voorzeker kan in allé artikelea geen volkomen evenwicht daargesteld worden in tijd van oorlog; men heeft af te rekenen met verschillige toestan-den, zooals onmogelijkheid van vQortbrtnging, moeilijkheid voor ia- en uitvoer enz., zoo zag k fr.0,50 betalen voor een haring die vroeger hoog-stens 10 centiemen zou gekost hebben. Visch-vangst en vischmvoer zijn voorzeker verhinderd, maar denkt gij ook niet dat de mfelkvoortbrengst door voedermangel en opeisching van melkvee gehinderd wordt ? En zou een boer thans zonder verlies een liter ongedoopte mel'.t aan 24 centie-men kunnen afleveren zooals vroeger ? Moest hij nu den prijs verdubbelen, zou hij niet als uithoa-geraar uitgescholden worden, terwijl hij menige eetwaren en voediDgsmiddeiea 3, 4 à 5 maal duurder betalen moet ? Maar dat zijn zaken die hij zelf moet koopen en dat vindt men in stad gelieel natuurlijk : daarop valt niels te zeggen. De boer mag niet pluimen maar hij mag gepluimd worden ! Boerken Van der Krieg. Hut past inderdaad allerminst aan openbare besturaa, het voorbeeld te geven van opja^in^ iar prijzen. Wij begrijpen geheel goed dat eene stad zooals Gent, met al de zware lasten die nu door den oorlog op haar drukken, ook bezorgd is om hare inkomsteutevergrooten.Maardaartoe zijn wel andere doeltrefifenda middelen, dan de overdreven opslag van den stadsbeir. Terwijl men in bevoegde kringen moet bekennen, dat de beirruimers bezig zijn met hier fortuin te maken, zouden die ondernemers niet wat meer in de stadslasten kunnen tusschenkomen, in .plaats van weer de boeren allééa, die zooveel aan de stad te leveren hebban, nu te willen doen betalen. 't Ware slechts redelijk dat de stadsbeir aan eer en prijs gesteld werd, zooals zulks gedaan wordt met de waren, door het Provinciaa! Hulp-en Voedingskomiteit en door het Landbouwkomiteit argeleverd, in verhouding tôt zijn werkelijke waarde. Maar dat een opsnbaar be-stuur de prijsoDjaging in de hand werke en aldus het voorbeeld daarvan aan bijzondcre ondernemers geve, die na'uurlijk niet beter vragen dan uit den toestaad profijt te trekken, dat kunnen wij niet aannemen. En waarom legt de stad den ondernemers ook de verplichting niet op, aan bepaalde hoogstprijzen te leveren. Of waarom neemt ze zelf niet geheel den ruim-dienst in handen ? Wie zal het billijk vinden dat zij al de profijten alleen opstrijken zonder dat zelfs de stad van die onverdiende oorlogswinst geniete, en eens te meer het spreekwoord « de boer zal 't al betalen » hier bewaarheid worde. — Ouikcha feerisMen van het Gréai Hosfdkwairôier. We3teîi|k ks*î|§siaaaesl( BERLIJN, 13 April, 's middags. — Onze artillerie heett aanhoudeni en ds uk de Engelsche stellingen beschotan in de stresk van St-Ëlooi. 's Nac'afs hebben wij gemakkeijk eenen zwakken hand-granaten-aanval afgeslagen, tegen eenen der trechters welke wij bezet hebben, Aan de twee oeveis van het Bassée-kanaal en ten Noord-Oosten van Loos, zijn er bij poozen tarnelijk levend g hand-granaatgevechten geleverd geworden. In de omstreken van Neuville en nabij Beuvraignes, hebben wij, met goîd gevolç, verscheidene snijnen doen sprinaen. Op het strijdterrein aan de beide oevers der Maas, waren de artilleriegevechten uiterst ge-weldig.Op den rechter oever der Maas hebben soldaten van Neier-Saksen stormenderhand de «S-, l,l,i IHiJI «ijl.'II.JHM jl^i^WMagjWBgPgBI stellingen ingecomen welke bezet waren door de Franschea, nabij de steeegroe^en op 700 raettrs ten ZuiJen van het gehucht Haulromont en op dehelling ten Noord-Westc-n van het gehucht Thiaumont. 42 officieren, waaronder drie van den algemeenen staf, 1646 manschappen, niet gekwetst en 50 gekwetsten zijn in onze handen gfbleven. Hunne narnen zulien afgekon-died worden in • La Gazette des Ardennes », gelijk overigens al de namen der Franschen dia gpdurende dezen oorlog gevangen werdea genomen, en, onder andere van de 711 officieren en de 38,115 mannen die gevançen werdea genomen in de Maasstreek van af den 21 Februari laatst. De redsn welke ons aanzet die bemerking te maken, ligt hiarin, dat de Franschen op haif officieele wiize gepoogd hebben de nauwkeurig-heid in twijfel (e trekken der cijfers, betreffenda het getal krijgsgevanâenen door ons gemaakt. Aanvallen welke door den vijand beproefd werden in la Caillette en in de nabijheid van dat bosch, werden verijdeld door ons geschut, 't zij van bij de vorming der stormloopkolommen, 't zij op het oogenblik dat die aanvallen plaats hadden. De Fransche artillerie heeft een uiterstebe-drijvigheid aan den dag gelegd tegen onze stellingen aan de Woevre alsook van op de hoogtea ten Zuid-Oosten vaa Verdun, tôt in de streeic van Saint-Mihiel. Oostelljk kr!}gstooiaee!. BERLIJN, 18 April, 's middass. — Aan het bruîhoofd van Dunabourg, zijn Russische aanvallen aangegaan in gesloteu gelederen op eene beperkte front-breedte, ineengestort door da werldng onzer stellingen ten Zuiden van Garbu-novsVa ; de verliezen van den vijand zijn aaa* zienlijk geweest. Balkansch krijgstooiîee!. BERLIJN, 18 April, 's middags. — Gesna meldenswaardige gebeurteaissea dieaen aanga-stipt. ^ Officieela Oostenrijksche bsrichten WEENEN, 18 April. — Officieel wordt msda-gedeeld : Russissh en Zuid-Oostelljk krijsstooneel. Onveranderd. Italiaansch kriliistosneel. Op het Kustenlandsche front, ontwikkeldea de Italianen gister mathodisch eene ergere ba-drijvigheid. Het nichtje van den Smid — En toch is eene dwaling mogelijk,zegde Maria zwaaimoedig glimlachend. Gaetano haalde de schouders op en wendde zich naar de deur. — Mogelijk, mogelijk, herhaalde bij lang-zaam.— Wat is er niet mogelijk ? Toch zou ik niet weten.wat dan waatkeid zou zijn.Neen, zoowaar tweemaal twee vier en niet vijf is, ik geef geen dukaat voor Alessandro's leven. Daar zou wel een wonder moeten geschieden osa hem zijne sttaf te doen ontgaan. Met deze wcorden verliet hij de kamer. — Eep wonder ! zegde Maria zacht in zich zelve. Toen ging zij zwijgend aan hare buiselijke bezigheden. Wij betreden nogmaals het sombere, ■onaanzien'ijke vertrek van Teodoro de Lodi, Terzelfder tijd, dat Gaetano met zijne nicht A'essandro over de Carmoli's lot sprak, Stapte de neef des vermoorden in hevige ge-moedsbeweging in de kamer op en neer, terwijl alleilei vreeseliike . gedachten en voorstellingen hem door het hoofd woelden. De daad was gelukt, de verdenking door eenen overwacht gunstigen samenloop van omstandigheden op eenen onschuldige ge-vallen ; binnen enke!e dagen zou Teodoro in het bezit der erfenis zijn, en toch kon hij zich niet over dezen nieuwen toestand ver-heugen. De vrees voor eene onbekende macht, die wellicht in het verborgen reeds aan de verwoesting van zijn misdadig ge-luk weikte, joeg hem van tijd lot tijd als een heete gloedsiroom door de aderen en deed hem de zweetdroppels op het voorhoofd paie'en. Wanneer het nu ten slotte toch uitkwam, dat de Carmoli op den tijd van de misdaad verre was geweest van de plaats, waar zij gepleegd werd ! Ais Beppo en Salvatore eene onvoorzichtigheid begingen, of tengevoîge van eene onvoorziene gebear-tenis ontmaskerd werdea ? Kon Teodoro verwacliten, dat zij zwijgen zouden en voor zich alleen de straf hu.nner euveldaad onder-gaan ? Het blced stolde hem in de aderen bij deze overwegingerj. Eti als hij er thans over dacht, dat die folterende onzekerheid zelfs in den loop der jaren niet verdwijnen zou, wanneer hij zich voorstelde, hoe hij wellicht later, te midden van een vroolijk, onbezorgd leven, plotseling door het nood-lot achterhaald kon worden, dan scheen het hem bijkans toe, als ware het verstandiger geweest, zich voor de bedreigingen van Isaak den woekeraar kalm uit de voeten te makea, om over de grenzen met goed gevolg beseberming te zoeken tegen de gerechtdienaars van den gljzelingtoren. Hoa meer hij zich in deze gedachte ver-diepte, des te vreeselijker schilderde hij zich de mogelijkheden af. Nu ziet hij een der bandieten, die den ongelukkige Vicenco vermoord hebben, op het doodsbed uitge-strekt, door talrijke getuigen omringd... En terwijl de stervende zijnbrekeud oog voor de laatste maal opslaat, klinkt er van zijne lippen eeue bekentenis, eri de naam Teodoro de Lodi weergalmt met vernietigende duidelijkheid doar de ziekenkamer. Dan weder aanschouwt hij den schurkachtigen Beppo onder de galg. Hij is bij het bedrij-ven van een nieuw scheimstuk gepakt en tôt het strop veroordeeld; en terwijl de bleeke boosdoener in arme zondaaisklee-deren hem met eenen duivelschen grijnslach toekuikt, klinkt ook van zijae lippen den naam van Teodoro de Lodi : eerst ik, dan gij, fluistert de ter dood gewijde hem toe. Teodoro slond een oogenblik stil om zich het voorhoofd af te wisschen. Daar deed zich een gestommel op den trap booren, en aa een vluchtig kloppen werd de klink der deur opgelicht, en trad Isaak Mardochai, da Genueesche geldschieter, het vertrekbinnen. Teodoro trachtte eene ongedwongene houding aan te nemen. Isaak boog in ge-huichelden deemoed het hoofd, en sprals met zijn gewoon neusgeluid ' — Gegroet, sigfaore Teodoro! Wat kijkt gij zoo somber.mijn waarde signore ? Zijt gij toch geworden een grootmoedig heer, eeu voornaam heer, een rijk heer,zooals er maal weinige zijn van de stad der zeven heuvelea af tôt aan Milaan en het Alpengebergte 1 — Wat wilt gij ? vroeg Teodoro, wien het bij deze toespraak van den jood nog oabe-haaglijker was geworden. — Wat ik wil ? meesmuilde Isaak Mardo« chai, terwijl hij zijn ba^et in de handen ronddraaide, datvraagt gij nog?Gelukwen-schen wil ik u met de scaoone erfenis, do prachtige erfenis die gij gekregen hebt nu de heer Vicenzo de Lodi aan eenen onvrijwil-ligen dood gestorven is. De moordenaar oordeelde het noodig, hier een bedrukt gezicht te zetten. — Ach ja, zegde hij, terwijl hij het hoofd treurig op de borst liet zinken. Mijn onver-getelijke neef I Gij vindt mij in zulk eeue necrslachtige stemxaing, Isaak, dat kuat gij begrijpeau . .< [T&nr/ît nnnrtcrP'Zflti-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.