SO Juli ifo H Nummer 593 DELEGERBODE den Dinsdag en Zaterdag verschijnende Dit blad îs VOOR DE T3EI_iGJSCïîE SOTjDA/TEN toestemd ; iedere compagriie, escadron of batterij ontvang-t tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. VERJ ARING DER ONAFHANKELIJKHEID VAN BELGIË sa ■ u >< 21 JULI 1918 ï—a* Lang leve België, het vrij onafhankelijk België ! Die kreet springt ons Uit de borst als de machtige uiting van ons onwrikbaar vertrouwen in de toekomst. Spijts ailes, spijts macht en dwingelandij, spijts trouw-eloosheid en verraad, België zal uit zijne puinen herrijzen als een land waar aile burgers, Vlamingen en Walen, vrij en eensgezind aan zijn bloei en grootheid werken. Ja! Wij hebben het recht fier te zijn. Ons volk in 't bezet gedeelte lijdt, maar buigt niet. 't Geweld van den vijand vermag niets op zijn wilskracht. Onze jongens, rond de driekleur gésèhaard, dwingen sedert vier jaar de bewon-dering af van de gansche wereld ! <t Liever dood dan Duitsch » is de fiere leuze van onze Vlaam-sche uitgewekenen. Het is ook de leuze onzer helden die op den Yser voor 't vaderland strijden en sterven, het is de leuze onzer landgenooten die weigeren het hoofd te bukken voor het vreemd geweld, het is de leuze van gansch -ons volk. Hier en daar, bij Walen en Vlamingen, heeft men gesproken van « bestuurlijke scheiding s. Wat is s bestuurlijke scheidiug » ? Een woord dat nooit ldaar werd uitgelegd. In de zeer zeldzame gevallen waar er spraak van geweest is vôôr den oorlog in onze Kamers, is het klaar gebleken dat zelfs de voorstanders van dit stelsel er geene juiste bepaling ltonden van geven. Niemand heeft buitendien ooit kunnen bewij-zen dat de bestuurlijke scheiding de zegepraal van de Vlaamsche zaak zou kunnen verzekeren of bevorderen. Daarom is het dat nooit een leider der Vlaamsche beweging de bestuurlijke scheiding als een artïkel van het programma der Vlamingen heeft beschouwd. Vôôr den oorlog hebben alleen enkele politieke mannen van het Walenland die gevraagd. Wie vraagt ze nu in het bezette land ? De aktivisten van beider zij-den ? Och ! neen î De bestuurlijke scheiding is niet meer voldoende, het is de politieke scheiding die zij vragen. En daar uit blijkt juist, dat indien de bestuurlijke scheiding maar een woord is, een woord zonder beteekenis, zonder nut, sonder waarde, het toch een gevaarlijk woord is, omdat het willens willens de aanhangers van dat woord, bewust of onbewust, tôt de politieke scheiding leidt, d. i. tôt de vernietiging van ons land, van onze vrijheid, van onze onafhanke-lijkbeid ! Wie maar een weinig gezond verstand heeft, fiaoet beliennen dat noch het Vlaamsche land, noch het Walenland op zijn eigen als onafhankelijk land kan bestaan. Die de verdeeling van België vragen, werken eenvoudig den Duitscben vijand in de hand. Maar 't is waar : De Duitschers zijn huune vij« anden niet meer en h a al de geweldenarijen, na de schandelijke rechtsehennissen, na de verwoes-tingen, na de plunderingen, na de nioorderijen, ua de wegvoeringen die in België zijn gebeurd, heeft de zoogezegde <r Raad van Vlaanderen » iii zijne laatste verldaring durven schrijven dat fret Duitsche leger mp,oodwew dea bodeci van i .V1 ons land heeft betreden, en dat het Duitsche rijk niet de ware vijand is der Vlamingen ! Zoo diep zijn zij gezonken, zoo laag zijn zij gevallen ! De splitsing van België met het inpalmen van het Vlaamsche land maakt trouwens sinds jaren deel uit van het programma der pangermanisten en dit gedacht is ook in dezen oorlog en sedert zijn begin meer dan eens vooruitgezet. Hoe het in de Duitsche geesten gfeankerd was, bewijze, als voorbeeld, dit feit : Veel onzer landgenooten kennen Dr Stubben, van Berlijn, de Duitsche bouwmeester en stede-bouwmeester zoo beroemd in zijn land, waar hij veel gezag heeft. Hij werd vôôr den oorlog hoog gewaardeerd ook in het onze. Versclieidene ste-den hebben hem om raad gevraagd ; hij werd steeds in ons land wel ontvangen en zeer vereerd door onze hoog ère besturen en wijlen onzen Koning Leopold II. Welnu, in eenen brief van Dr Stiibben, gedagteekend 15 December 1914 en aan eenen Franschen briefwisselaar geschreven, zegt hij dit : « Waarom dit moorddadige vechten tusschen ons en hen (de Franschen) ? Wij wilien Frank-rijk niets ontrooven en misschien in plaats pan « den laatsten man » op te offeren aan de Britsche belangen, zal Frankrijk er van afzien ten Oosten een Germaansche landstreek terug te winnen en het perkieslijk vinden, door den vrede, in 't Noorden nieuwe departementen te winnen die door taal en ras Fransch zijn. ( Duitschland en Frankrijk, door eene vriend-schappelijke politiek of door eene politieke vriendschap çerbonden, zouden het werkelijke Halôa aan È Orewinnaars van BtipaM Het i* en het 2e regiment van de jagers te paard, de batterij en rijdende artillerie en deze van de 3e groep van het 2e regiment artillerie, ; werden gernachtigd den naam Reigersviiet op hutine vaanàels en op hunne pantserschijven te dragen, ten einde het flinlt gedrag dezer eenhe-den te herdenken, gedarende het gevecht van den 6 Maart 1918, tijdens hetwelk zij, door eenen onstuirnigen iegenaanval, eenen hevigen stormloop der Duitsche « Stosstruppen » terug-sloegen, 12O gevangenen nemend erf verschiL-lende machiengeweren. Ï!e! « Bôà m Koiiiisg Albert » De Konîsjg der Belgen outvangt de oorspronkelijke stukken. Sinds December '1914, werd het « Boek van Koning Albert », samengesteld uit blijken van bewondering van letterkundigen, kunstenaars eu politieke personen, niet alleen uit de verbon-dene, maar uit het meerendeel der neutrale lan-den, over gansch de wereld verspreid : Ame-rika, Engeland, Britsche Dominions, Frankrijk, Holland, Zweden, Noorwegen, Rusland, enz. Verschillende duiz'ende exemplaren, in weerwil van de Duitsche waakzaamheid, màakten aan de Belgen van het bezette land het algemeen gevoe-len bekend. De handschriften en oorspronkelijke teeke-ningen van het boek werden aau den Koning overhandigd, den 41 Juli 1918, door Lord Burn-ham, tijdens een onderhoud met de Belgische ■«erstea te Londca. middelpuntuitmaken en de gelukkige waarborg zijn der Europeesche beschaving (I). Anders gezegd : « Ziet af van den Elzas en wij zullen u Waalsch België geven. » Ziedaar de manier waarop M. Stubben de goede behandeling vergeldt die hij in België heeft genoten. Onnoodig te zeggen dat die oproep tôt de Franschen met verontwaardiging werd ontvangen. Onnoodig ook er bij te voegen dat men te Berlijn wel wist wat er te doen viel met onze Vlaamsche gewesten. In December 1914, bestond het aktivisme nog niet, maar wel het verlangen van Duitschland om het Vlaamsche land tôt eene Duitsche bezetting te maken. Het is om hun doel te bereilcen dat de Duitschers, de dwingelanden van de Polen, van de Denen, van de Elzassers, zich hebben uitgegeven als de vrijmakers van het volk en zoowel de Walen als de Vlamingen tôt de bestuurlijke scheiding hebben uitgenoodigd. Dat eenige Vlamingen en Walen daaraan de hand wilien leenen, is zeker eene schande. Maar dat de overgroote menigte van onze bevolking, Vlamingen en Walen, trots al den Duitscben dwang, getrouw is gebleven aan 't Vaderland, zal als eene der schoonste gebeurtenissen vermeld blijven van den oorlog en eeuwig tôt eer strekken van onze landgenooten. Laat ze dan maar begaan, de handgreep Vlaamsche of Waalsche aktivisten die met den vijand heulen en, met de beulen van hun eigen volk, den Belgischen Staat zoeken te vernieti-gen... Ze zijn een handgreep en ze hebben noch de macht, noch het recht, noch zelfs het klare besef van wat ze wilien. Maar met dezen die door hunne algemeenheid de macht zijn en tegen-over den vijand, zoo binnen als buiten België, het recht ten koste van hun bloed of van hunne vrijheid verdedigen,roepen wij : « Geen verdeeld « land, geen scheiding, noch politieke noch be-« stuurlijke, één land met voor ieder der beide « nationale groepen, gelijke taalrechten, voile-« dige « gelijkheid in rechte en in feite. »Dat is de juiste formuul. Voor Vlamingen en voor Walen, eigen taal in 't bestuur, in 't onderwijs, in 't ge-recht, in 't leger. Vlamingen en Walen, de ran-gen gesloten ! En uit uw eensgezind werken voor eigen ontwikkeling en grootheid groeit heerlij-ker en machtiger dan ooit het ééne, vrije en on afhankelijke België ! Daarvoor : Met moed strijden wij, Met geduld wachten wij, Met^àei'trouwen hopen wij En het hoofd lies opgeheven roepen wij : « Leve België ! Leve de Koning ! » Joris Helleputte. (1) « Pourquoi ce combat meurtrier entre nous et eux (les Français) ? Nous ne voulons rien de la France et peut-être, au lieu de sacrifier « le dernier homme » aux intérêts britanniques, la France renoncera « aux aspirations de regagner un pays germanique à l'est, en préférant obtenir, par la paix, de houveaux départements de langue et race françaises au Nord ». « L'Allemagne et la France, unies par une politique amicale ou par une amitié politique, seraient le véritable centre et la garantie heureuse de la civilisation européenne. *

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.