Ie Jaargang. — N° 49 A O CENTIEM Zaterdag 15 Junlf9l8 DE NIEUWE TIJD Orgaan van de MincLerlieicissocialisteii WEEKBLAD Proletariërs aller landen, Vereenigt U ! Karl Marx. Beheer en Opstelraad : OSSENMARKT, 25, Antwerpen Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven « Oeef de wereld waarin gij leeft de goede richting aan, dan zal de tijd de ontwikkeling brengen. » Schiuer Hel Belgisch Staatsverband Twee dingen werden doordezen oorlog zonne-klaar bewezen : Ten eerste, dat neutraliteit niets is dan een woorcl en dat Multatuli gelijlc had toen hij zegde : « neutraliteit is de onoerslane kreet van » iemand die in een gedrang onder den voei » geraakt is. » Ten tweede, dat het nationaliteitsgevoel eene werkelijkheid is waarmede moet rekening ge-houden worden bij het vastleggen van het maat-schappelijk verband der volkeren, wil men voor-komen dat dit gevoel vroeg of laat een factor van ontbinding wordt. De snelle reuzachtige ontwikkeling van het groot bedrijf heeft voor gevolg gehad dat het kapitalistische stelsel zich internationaliseerde en daaruit is voor het prole-tariaat de nooizakelijkheid ontstaan zich inter-nationaal te organiseeren. De grondslag van de internationale organisatie is de nationale ontwikkeling der volkskracht en deze ontstaat weer door de volledige uitbeelding der maatschappe-lijkeeigenschappen van elke nationale groepeering. De eerste vereischte voor eene doelmatige internationale verstandhouding is dus eene stevig gevestigde nationale macht die de weerspiegeling zijn moet van de nationale volkskracht. Er kan geen kwestie zijn het arbeidersbelang te dienen door het vernietigen /an zijne nationale eigenschappen en dit is de groote fout van de Belgische regeeringen sedert 1330 Jat zij stelsel-matig die ei gensc îappen heeft willen uitroeien door het o iderdrukken der volkstaal in aile organen die het maatschapp jlijk leven vertolken : o.vderwijs, openbare besturen, handel en nijver-heid.De Belgische regeering legde reeds in het voor-loopige oewind deze politiek vast op bevel van Frankrijk om jat men hoopre, door den duur, door eene soortgeestelijke nivelatie heel de Vlaamsche bevolking te herleiden tôt arbeidende slaven, zooals in het oude Griekenland, zonder burger-recht, zonder politiek bestaansrecht. Een soort veredeld ras van trekossen, maar tninderduur en minder zorgwekkend voor den bezitter omdat zij sneller kweeken, en den veestapel regelmatiger aa'nvullen. Deze onnatuurlijke en onrechtvaardige toestan-den in Vlaamsch België deed aan den socialis-tischen afgevaardigde van Charleroi, Jules Destrée, zeggen : » Être Flamand n'est, pis un crim°,, c'est ,» un malheur,» en hij kwam tôt de gevolgtrekking dat er maar ééne eerlijke oplossing mogelijk was, n.l. Bestuurlijke Scheiding. Wij komen dan ook meer en meer tôt het inzicht dat het België van vôôr den oorlog niet meer vereenigbaar is met de belangen van de arbeiders-klas, nôch van Vlaanderen, nôch van Wallonie en dat de toekomstige staatsvorm der beide nationaliteiten dusdanig zijn moet dat elk dezer volken zijn eigen nationaal leven moet kunnen ontwikkelen, geestelijk, stoffelijk en staathuis-houdkundig.Hoe ook de oorlog moge eindigen, een België zooals het was vôor de losbarsting van dit ont-zettend wereld conflikt, zàl en kàn niet meer bestaan. \ 'ie onder de formule « herstel van belgië -•» wil doen verstaan dat ook de wantoe-standen en het- knechtschap waarin Vlaanderen leèfde, moet hersteld worden die heeft bitter weinig begrip van de draagkracht der geweldige stroomingen die sedert drie jaar de Vlaamsche gemeenschap beroeren en die zich tôt een orkaan zullen ontwikkelen indien niet met rechtvaardig en wijs beleid een nieuwe rechtsorde gehuldigd wordt. Dat die stroomingen tôt golven opsloegen die niet meer te breken of in te dijken zijn met de vroegere mac.itsmiddelen waarover de vlaamsch-vijandige belgische regeering beschikte wordt gevoeld en begrepen door Havre zelf. Al wat in het duister geschiedde tegen het vlaamsche levenabelang ; al het schijnheilig gekip en ge-ploeter dat er op berekend was de vlaamsche volkskracht langzaam en onmerkbaar te onder-mijnen methetdoel eene kunstmatigë nationaliteil te smeden die dan een beter geheel zou vormen met de Eurbpeesche kapitalistische groepeering die zich sedert 1830 organiseert tegen den Ger-maanschen mededinger, is kunnen verborgen blijven voor de groote vlaamsche massa dank zij een stelsel van stoffelijke en geestelijke ver- smachting. De oorlog heeft den sluier opgelicht die Vlaanderens stervend lichaam ontfloerste, in voile daglicht stellend de diepe wonden die een baatzuchtige stiefmoeder het toebracht enkel en alleen omdat wij een veerkrachtig volk van Ger-maanschen oorsprong zijn en op het kruispunt leven van de Europeesche handelsbedrijvigheid. — Met wat Engelsch goud en watfranschen smuk heeft men de simpele Vlaamsche maagd verblind en verbluft, eer en deugd verbeurend en zich zelf den weg naar algeheele ontaarding en verderf banend.— De bewegingsvrijheid die de bezetting aan het strijdend vlaamsch element gegeven heeft onder den druk van de aktivistische beweging en ook omdat zulks een politiek belang voor de naaste toekomst is, blijft daarom niet minder de eerste en grootste faktor van Vlaanderens ekono-mische en cultureele redding, wel te verstaan, indien het Vlaamsche volk in zijn geheel het wil en het verstaat dit belang van den bezetter in zijn voordeel aan te wenden. Doch een tweede faktor zoider dewelke de eerste misschien zonder veel veerkrac'nt gebleven ware, is wel de driestheid waarmede de Belgische regeering voortging het Vlaamsche volk te belee-digen en te bedreigen in de grootste tragische ure die dit volk voor de verdediging van een land waar het niet geteld en niet erkent werd tachtig ten honderd van zijn kinderen ten offer bracht. Daardoor is voorgoed aile verzoening, aile toenaJering en aile samenwerking met de regee-riig vai vôor 1315 onmogelijk geworden en niet alleen de [T'rs tien zullen mjiten verdwijnen maar het stelsel zelve zal grondig dienen gewij zigd te worden. Het klare inzicht dat deze wijziging eene levens-kwestie voor het Vlaamsche volk is riep het aktivisme in het leven en de drie groote schakee-ringen die zich in den scloot der aktivistische beweging afteekenen bewijzen de angstvallige bezorgdheid dit éénig historisch keerpunt zijn maximum van voordeelen te doefi afwerpen. — De aforaak van het oude regiem is eene voltrok-ken daaizaak waaraan niets of niemand nog iets zal veranderen tenzij men, volgens den wensch van de pershoer Leonce du Catillion, de gelegen-heid zou vinden tienduizentallen der onzen op te knoopen of te fusilleeren. —- Maar ook dit zou onbegonnen werk zijn want die tienduizenden zullen honderdduizenden worden zoodra de oude willekeur zich met geweld zou wUlen opdringen. — De vastberadenheid en de durfkracht welke tôt hiertoe getoond werd door het aktivistische leger, de geestestoestand onzer krijgsgevangenen en de voortdurende opstanden van ons Vlaamsche leger aan het front dat de Broqueville deed vallen zijn er eene waarborg voor dat met geweld niets zal veranderd worden. Wat nu aile krachten in beslag neemt is niet meer het afbrekend werk maar wel het werk van den opbouwen hiermedeisdan ook de moeilijkste, de verantwoordelijkste taak begonnen. — Het nieuwe leven dat Vlaanderen ingaat kan alleen gedijen wanneer de Staatsvorm zich aanpast aan de vereischten die gesteld worden door de ekono-mische en politieke verhoudingen waarin Vlaanderen zich bevindt tegenover het eigen volk en tegenover het buitenland. De gematigde schakeering die zich bepaalt bij het wenschen van eenvoudige bestuurlijke scheiding brengt de zaak niet veel verder dan zij was vôôr 1915. — Immers, zulke bestuurlijke scheiding, die niet ingrijptin den Staatsvorm beteekent anders niets dan taalwetten, en rechtserkenning op.- . papier die door de verfranschte regeering gereedelijk toegestaan werden omdat men zeker er van wasmiddelengenoeg bij de hand te hebben om de uitvoering achterwege te laten. — Zonder politieke machtsmiddelen zouden wij na den oorlog, juist hetzelfde gekuip moeten dulden dat nu 8J jaar lang in zwang is. De uiterste schakeering wordt belichaamd door de partij van "jong Vlaanderen» en is de ultra radikale strooming die het woord België zelf reeds als een gevaar aanziet. Als éénige uitkomst betracht zij een soevereine zelfstandige Staat Vlaandersn. Zij wil van geen staatsverband hooren en verafschuwt elke aanraking met Wallonie omdat de geschiedenis sedert 1830 genoegzaam bewezen heeft dat eerlijkheid en goede trouw tegenover Vlaanderen niet te verwachten is en dat wij ten slotte toch altijd het kind van de rekening zullen blijven. Wij zijn van meening dat dit oor- deel voorbarig en vooringenomen is maar niet te min is die vooringenomenheid zeer begrijpelijk voor al wie zich gedocumenteerd heeft over het stelsel van ontvlaamschingen bedrogdat in België een regeeringsstelsel was. De Jong-Vlamingen zien echter zelf wel in dat van een Soecereinen zelfstandigen Staat vooreerst nog geen kwestie zijn kan en wel om de eenvoudige reden dat zulken Staat ekonomisch niet leven kan. Tusschende al te negatieve richting van de voorstanders der theore-tische Bestuurlijke Scheiding en de Jong-Vlaam-sche richting zal de oplossing die door de Vlaamsche sociaal-demokratie te Stockholm werd voor-gesteld de voorkeur blijven genieten van al wie naar reëele zelfstandigheid streeft. Wij willen de cultureele zelfstandigheid omdat wij inzien dat alleen in eigen middelen de mogelijkheid tôt cultureele oplossing besloten ligt ; wij willen de politieke zelfstandigheid omdat daarin het machts-middel ligt waarmede wij ons tegen bedrog en willekeur kunnen verdedigen en wij willen de ekonomische zelfstandigheid omdat wij voor eigen volk den rijkdom van onzen bodem en van onze arbeidskracht willen aanwendenen beletten willen dat Vlaanderen een wingewest blijve voor vreem-de kapitalisten. Die ekonomischezelfstandigheid, dietochsteeds voor aile volkeren betrekkelijk is, zal mogelijk zijn voor Vlaanneren indien het onder federatieven vorm veroand houdt met Wallonie waarmede. het industrieel vergroeid is. Het wederkeerig dienst-betoon tusschen Vlaanderen en Wallonië zal veel natuurlijker zijn en minder gevaar voor beider zelfstandigheid opleveren dan eene aanleuning op Godsgenade, bij Duitschland voor Vlaanderen en bij Frankrijk voor Wallonië. De toekomst zal dan nog uitwijzen in hoever wij er belang kunnen bij hebben de ekonomische hulpbronnen die Duitschland ons bieden kan, te gebruiken, maar dan zou zulks geschieden tusschen onafhankelijke belang-hebbenden.Men bedenke hierbij nog dat in grondbeginsel den eisch van het herstel van België door de Entente gesteld en door Duitschland ingewilligd wordt en de overtuiging zal zich, bij ieder die niet vooringenomen is, vestigen dat een zelfstandig Vlaanderen met een zelfstandig Wallonië verbon-den in het Belgische Staatsverband de rationeelste en de bereikbaarste oplossing is. E. J. ALLERLEI Kontrool der voedselbeweging en het Antwerpsch Schepencollege. — Naar men ons verzekert heeft een (1er belangrijkstc korpsen der stail Antwerpen aan het schepencollege onzer stad het verzoek gericht, door samenwerking van schepencollege en een afvaardiging van dit korps, de voedselbedeeling te regelen. Dit Vfcrzoek zou door het schepencollege afgewezen zijn !! Geen samen werking I geen kontrool van de bevolking ! Hier ware noctitans aan het schepencollege een schoone gelegeuheid geboden om zich te verecht-vaardigen.Daarbij een regeling in dezen zin dringt zich op : afjçevaardigden van vakvereenigingen, Midden-stand-bond, enz. zouden toezicht moeten kunnen uitoefenen op de verdeeliug der voedingswaren ! Of wenscht soins het schepencollege heel den last van deze regeling der verdeeling op hare schoud^rs te laten rusten ! Dat ware immers te veel geëischt van hunne krachten ! Een woordje uitleg over deze zaak door goed-inge-lichte personen, zou aan velen hoogst aangenaamzyn ! Wanneer ? — Sinds lang doet zich de noodzakelijk-heid gevoelen een Kongres te beleggen voor afge\ aar. digden van allé socialistische groepen van Vlaanderen-Ook in de « Vlam » zien wy dat de Leu\ensche berichtgever op de noodzakelykheid van zulk Kongres wijst. Een oogenblik kon gehoopt worden, — bij de stich-ting van de Centrale voor Soc Dem. Aktie, — dat toenadering en eendrachtig werkenzou kunnen bereikt worden tusschen aile aktief-socialistische groepeerin-gen.In dezen tijd, dat ailes zich organiseert, dat alla schakeeringen zich versterken en inrichten, moeten ook de socialistische aktivisten hunne werking cen-traliseeren.Het opstellen van eengemeenschappelijk programma weze dus een der hoofdpunten van dit kongres. Woorden 1 — In een nummer van de « Belg. Soc. » lezen wij iiet volgende in een zouteloos artikel over het « Ahtioisme in België » ; « Het aktivisme zal duren zoolang de v;jand in 't » land is Maar met het aktivisme verdwijnt geens-« zins het vlaamsche probleem, zooals in sommige d middens w<4 eeus verkeerdeiijk gedacht wordt. De « Vlamingen zullen hun politiek weten te doen z<<ge-» vieren, maar dan moet eerst de \ ijand uit het land.» Na drie jaar pennestrijd over het aktivisme is het de moeite niet waard in te gaan op deze woorden. Het weze voidoende er op te wij zen, dat het dank aan het oproerige aktivisme zal zijn, dat de Vlaamsche kwestie | een dringende oplossing eisoht. De Vlaamsche Kwestie en de Haversche regeering. De afgetreden minister de Broqueville verklaarde nog onlangs, dat de « tegen woordige Belgische regeering het noodzakelyk acht, niet alleen in recht'e doch in feite, gelijkheid te brengen tusschen de Fransche en de vlaamsche taal ». Zal de huidige minister Cooreman, die noodzakelijk-heid in daden kunnen omzetten ? O. i. begint nu echter de rnoeilijke taak der aktivistische leiders : het toegeven der regeerders aan de eischen der Vlamingen zou verwarring kunnen brengen in de rangen der huidige vlaamschgezinden ! Dât heeft ons Domela Nieuwenhuys bewezen in zjjn boek « Van Christen tôt Anarchist Vlaamsche tentoonstelllngea in het buitenland. Door de zorgen van de afdeeling Nijverheid en Arbeid van den Raad van Vlaanderen wordt uveriggewerkt om kortelings een Vlaamsche tentoonstelling in het buitenland in te richten. Deze zal een volledig beeld trachten te geven van ons land en volk, van zijn geschiedenis, zijn ras, zijn nijver-heden, landbouw, voortbrengstartikelen van alleu aard. Wie zich ter beschikking wil stellen en denkt inlich-tingrfh te kunnen geven, wende zich tôt het « Komiteit van de \ laamsche Tentooiîstellingen », te Brussel, Nijverheidsplaats, 36. lotoraatioDaal oïeniclit Em groote slag is we/-r ooorbij. De « Entente» rnoest weder eene halve provinfie aan de Mid-drdmachlen afstaan, de sterksle cerdedigings-werken werden overompel, duizenden en (luizenden j"-ugdige levens, — voortbrengende krachten anders in hun hoogste tempo — werden weder oernie/igd> verminkt of in gevan» genschap ondienstbaarof ten diensle des tegen-s/reoers g&maaht. Al die ellendettrengt ons geen stap nader na den vrede als de menschen verblind van haat en vooringenomenheid bhjoen ei de misda ligers welke de Staals-roeren in handen hebben, regeeringsloodsen. In 't begin van den oorlog riepen de verbon• den machlen der Entente steeds dat de Tyd hun be&te bon lgenoot was . doch dan dacht er wl niemand van hen dat de Tijd breken zou wat hen nu, overkomt. Want hoe men de zaken ook verbloemen wil den loestand ziet er voor hen niet goed uit. Nu is al hunne hoop nog op Arnerika gevet-tigil. Clemenctau riep h<-t uit in de Fransche Kamer ten gehoore der wereld. Zal die hoop ook al weer ge*ne leleurstelling worden ? Zullen die welgedane gentlemen al de ontbeeringen van den modernen krijg kunnen doorslaan ? Zullen hunne aanvoerders ondercindrijK genoeg wezen om tegen hunn/t teg>jnslrevers opgewissen te zijn ? En zal dat amerikaansche miljoenenleger wel ooit op Europeeschen bodem staan ? Dut ailes moet ons de toekomst nog leeren. De uitlatmg van Lenin, Hussisch Volks-kommissarïs is ten dezen opzichte kenschet-send. Hij zegde: « Den internationales toestand van de Sowjetsrepubliek worni m hel tegen-woordig oogenblik door twee hoofdtege'ymtellin-gen bepaald : eerst door den strijd tusschen Duitschland en Engeland in het Westen, dan door den wedij ver tusschen Japan en Amerika. De tègeuslelling tusschen Japan en Amerika blijft tijdelijk nog door hun gemeenzaam ver-bond tegen Duitschland bedekl, doch de verhoudingen in het Uosten toonen ongetwijfeld aan, dat een scherp konflikt tusschen Japan en Amerika niet af ie wen 'en is.» En Lenin staat niet alleen met dit oordeel. Evenwel wordt d,e hulp eau Japan alreeds in 'i v toruilzicht gesteld door somrnigen.jin gevul de Amerikaansche hulp weleenslaten rnockt ! Wat mag het oude huropa noy le wachlen staan ? Lloyd George en andere Engelsche en Fransche Rjgeerings- of Parlementsleden,. weten ook ten aile a propooslç de schuld van den tegenspoed hunner leger machlen op, de Russen of ten nanste op de Bolschewihi's tg steken en ze voor verraders uit te. maken. Maar had men misschien wat beter naar de Russen geluisterd en Brest Lilowsk niçt zoo tninachleud aanzien, de zaken stonden wel'. hcht geneel ander-st en veel beter roor al de rnogendheden der Entente en zeker waren er ' milioenen menschenlevens gespaard gebleven zonder nog van de stoffelijke sc/iude le gewa gen. De Russen verraders? De Russen stonden midden in hunne sociale Revolutie ! In 't geval dat zij den oorlog voorlzetlen. wilden, moesren zij hoop hebben dat. er .eene algemeene Europeesche Revolutie uit voort-, spruiten zou, zoo niet was hunne Revolutie tôt doodbloeden grdoemil, wat het tZaarisme weder toi de macht roepen kon, Aan die hoop nu tnoeslen de Bolschewihi

Er is geen OCR tekst voor deze krant.