De Stem uit Belgie. Àbôttlléi.K Ht : ^ 2sh rnnr 3 maanden. Subscriptiou j 2sh. for 3 months. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts. Voor H Iland r 1 fl, Voor Frankrijk. 2*50 fr. Voor de soidaten ; ish. of 1.50 fr. Huie«l: 2t. RUSSELL SQUARE, LONDON. W.C. VOOR OOD KN VADBRLÀND. Telophone : Muséum 267.. »u>e«i : t\m Rus3ti,L »UIA* LUnwwn. *r.u iwiwpnuno; muséum ibj. de Jilârgang, Nr. 27. (Blz. 1875-1882.) Oplage: 11,400. VRIJDAG, MAART 22, 1918. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 8 blz. It^d. NOTA VAN DEN UITGEVER-Tôt ons spi/i kunnen we ditmaal slechts 8 blz. geven en zijn we dien tengevolge verplicht vele belangrijke artlkelen, waarvan sommige reeds lang aange-kondigd, uit te stellen tôt een volgend nummer. Toekomende week, Paaschnummer, verschijnen we weer op 12 blz., al zien we nog niet hoe we dien geldelijken last gaan gedekt krijgen. Wii vragen daarom aan onze jongens in 't leger wier inschrijvingsgeld achterstallig is,—en aan wie we, laatst van allen, een maning sturen,— ons hun verschuldigd bedrag in te zenden. Voor volgend nummer wachten o.a. : Men-gelu erk, In memoriam -Spaenhckx, Oproep aan de Middenstanders, de Stiidie van Chaucer, eene Studie op R. H. Benson, Gedichten van E. P. Hilarion, Boekennieuws. Taalhumor, Sol-datcnpennen, lezlng door E.H. Cyriel Verschaeve over "Judas," enz. De Waarborg der Internationale Overeenkomsten. IV.—Pauselijke Medewerking. Deze beschouwingen moét ik even ■ oriderbrekeni Vroeger luad ik reeds *de | gelegenheid het gezag in te roepen van Louis Renault en dit zal niet de laatste maal zijn; doch, eiîaas, voortaan ge-' paard met de iherinnering aan zijn dood. : De wereldberoemde jurist is den 8 Fe-bruari ter ziele gegaan, en het past dat : wij op zijn graf de hulde onzer h'oog-schatting en bewondering neerleggen. Hij heeft zijn naam gehecht aan het ver-. maarde werk der systematisatie van het j inteinationale recht, waarvan hij leeraar was te Parijs, in, dezer hoogeschool en in de "Ecole libre des sciences poiliti-cfftes." Hij had het genoegen zijn Jeer, steeds voorgedragen met de uiterste d"ui-dtelijkheid en nauwkeurigheid, grooten-, deels te zien opgenomen in. de rechter-lijke praktijk van nagenoeg al de Staten der moderne wereld. Zijn naam is vooral verbonden met de internationale conferenties der laatste dertig jaren, en het is inzonderheîd. te danken aan zijne medewerking in het opstellen der redits-regelen, aangenomen in de Haagsche vredesconferenties van 1899 en 1907, dat deze laatste in overeenstemming werdeti gebracht met die overgeleverde beginse-' len der katholieke godgeieerdfoeid. Hij ! was het 00k, dde de Inleiddng schreef voor het Règlement van het oorlogs-recht, uitgegeven dooT den Fransoben. generalen staf. Niemand zal het dan j 00k verwonderen, dat een man van zoo- ■ veel gezag meermaals werd benoemd tôt scheidsreehter in de, internationale ge-schifcn. Hij hechtte veel prijs aan de înstellimg van het scheidsrechteridjke Hof te 's Gravenhage ter voorkoming van den oorlbgi, doch hij was weindg optimistisch gestemd aangaande ,de ■ praktische uiitvoerbaarheid van een Vol- kerenfoond.—R.I.P. * * * Het ligt in eendeders wenschen, en zoo wel de sociale al» de moreele toe-stand der buidige wereld schijnt het te vereischen, dat de band tusschen, de votken een,pctfdtieke en rechterlijke be-krachtiging zou erlangen. En daarvoor —zooals wij in vorige opsteHen poogden aan te wijzen—kan geen betere grondi-slag gevonden worden, dan de internationale regeli'ng, we!!ke in 1899 en 1907 door de twee vredesconferenties van Den Haag werd uitgewerkt. . Noodig is nochitans, dat deze aange-vuld worde door twee zakelijke toevoeg-seb: voOireersit moet het onderwerpen der voorkomend,e geschdllen aan het sdheidsrechterlijlf Hof verplichtend g,e-maakt worden door een stelsel van morcelé, economische en militaire maait-regelen van b ekracbtigîng. Daarover tsuidelden we in ons vorig artikel. Dit is echter nog niet voildoende. Om aan ; de internationale wetten en aan de uit-[spraken van het wed'erlandsch scheidfe- _ gerecht een volkomen werkdadigîieid te verleenen, is de medewerking van het Pausdom niet erokel nuttig, maar nage-"oeg onontbeerlijk. Zonder de medip-hulp van den H. Stoel zulden noodt de internationale wetten een genoegzaam [gezag noch een genoegzame bekendheid verkrijgen ; zonder dde medewerking zal het Hof van arbitrage geen toereikende waarborg van redhitvaardi'gheid en zdjne I eischen tôt bekrachitigingsmaatregelen geen voldoende kracbt hebben ; zonder die medewerking eindeldjk bestaat er geen hoop, dat er een oprechte en duur-zame vrede kan gesloten worden ; en het zou lïutteloos zijn een Voîkerembond te stichten, indien men in 't ontwenpen iaarvan den vredevorsit voorbijzag : zda-daar beweringen, wellke de overtuiging ons afdwingt en welke wij beknoptelijk zulle» toelichten. Wij doenj dit niet met de bijbedoeling om zdjdelings te ijveren voor de Katholdeke Kerk. Wij verwer-pen trouwens de welrwi'llende medehulp van andere kerkgenootschappen niet ; doch wij beweren, dat allen, wie.zij 00k 7ijn mogen, die de kanseri' van nieuwe oorlogen en hunne grmvzaamheid willlen verminderen, zich, bij de katholieken eene positivistische, eene zoogezegde wetensichappelijke en vooTal eene suib-jectivistische van ICant, om niet te spre-ken van het imraora;l'isme van Nietzsche. Daar zij aile God buiten rekening laten, hebben zdj geen waren grondslag voor eenige verplichting en kunnen derhalve aan de wetten geen bindend karafcter verleenén. Doch stelîeni we, dat men het daarover onder de besciiaafde volken Eene niet-gepubliceerde teekening van Van Dyck. In heit British Muséum wordit eene teekening bewaard van Van Dyck, eene situdie namelijk voor eene Maria Miagd!alien,a,—die wij wel de moeite waard vin-den hier een oogenblik tel besprekem, te meer daar deze teekening toit hiertoe niet benuttigd geweest is voor studie. Het is ee,n teekendng rechtstreeks naar de natuur, naar een zijner modellen die herhaaldelijk in zijne werken vojgrkomt. De handigheid van dem meester is uit iederen trek op te miaken. Nog ligt er natuuxlijk 's meesters ddsitinetie niet in : dées is <îe eerste aanzet en daarna zal hij er zijn eigeii kun>stvoeden weten in te verwerken. De meester heeft een houddng gezocbt, en niets cian de houdirag in teekening willen vastzeitten. Let : de hand is er niet eçninaal bij-geteekend. En de draperie, waar Van Dyck zoo bekoorlijk sterk in is, bitijft eenvoudig : 't geldt de studie eener pose, meer niet. Maair weilk eene vaar-digheid ! moeten aansluiten om in de bo-venver-melde aailgelegen'h^den] de a'Jlerkost-baarste liullp van dten- H. Stoel te vor-deren. Het welziijn van het menschd'oin moet allen secfegeest tôt zwijgen bTen-geni.1. Het'past op de eerste plaats, dat die lIi. Vader vertegenwoordigd zij op die vergaderingen en in die conferenties, waar de internationale "wetten" en "regelen" gestemd worden. Voor eenige dagen liield, m,en in eene kerkzaad te KantaKberg een bijeenkomst, om het stichtem van den Volkerenbond te be-spreken, en men drong er op aan, dat de uit te vaardigen internationale wetten in avereemstemming zouden gebracht worden met de beginselen der zedemleer. Doch. een der lieden viel den spreker in de rede met deze vraag :• " Welke zeden-leer? de uwe of die van Trotzky?—In-derdaad, tegenwoordig zijn de begrippen ointrent de moraal zeer uiteenloopend ; er is eene mutsmoraal van Bentham en eene van Stuart Mill, eene evolutionis-tische van Spencer,.eene onafhankelijke, eens wordt : de "te stemroen wetten zul-len moeten berusten, niet op het drijf-zandi van gekunstejde moraalstélseis, doch op den heohten bodem der christe-lijke zedenieer, welke trouwens de ware uitdrukkimg is van de louter mensche-lijke. Nu is het echter een erkend feit, dat geen sticbtiing, geen kerkgenootschap een zoo voilediig en uitge%verkt stel van christelijke moraalbegrippen bezit als de Katholieke Kerk. Werkelijk nochtans, wij erkennen het, sl'uiten de geloovige . protestant en zich wel aa.n bij diezelïde zed'enleer, maar over het algemeen hebben zij van de "studie" der moraaJ— die eene ware en moeilijke wetensehap is—^een werk gemaakt. Daarbij komt nog dit : sedert eeuwen hebben de katholieke géleerden zich bepaaldelijk toege-îegd op die wetensehap met betrekking tôt den ooflog. ' Reeds de H. Augustinus en St. Thomas legden daarvan den grondslag. welke later door mannen al's de Victoria, Suarez en aanital andere, in bijzondere verhandelingen werd uit-gewe>rkt es. nader toegelicht. Kan men, zoo vragen wij, in liet opstellen van interniatio.na,le oodog.s- en vredewetten, de hulp ontberen van juist dit eenig • kerkgenootsohap, diat zich steeds met den grootsten ijver en den besten uit-slag op dit vak heeft toegelegd? Wij geven het gaarne toe : uit dit feit alleen v'oeit nog niet de noodzakelijk-heidi voort, dlat afgevaardigden van den H. Stoel zouden medewerken aan n<* vaststellen der internationale watten ; 00k zonder hen, em wel door leeken, werd het deùgdelijk oortogsre^jcment der Haagsche Coniferenties in overeen-stemming gebracht met de christeliijke moraàl. «Wij hebben dit namelijk te danken aan rechtsgeleerden, zooal6 den .pas overleden, jurist Louis Rer1.a1.1H, wâer beginselen met een christelijken geest waren doortrokken. Doch die gediuk-kige omstandigheid waarborgt niet de toekoinst, en daareniboven het is niet voldoende, dlat de wetten op zich zelf goed en deugdeldjk zijn ; zij moeten oofc een genoegzame diuidelijkheid hebben en v00ra;L zij moeten behoorlijk uitge-vaarddgd worden en de noodige aohting genieten bij het publiek, wat bezwaarlijk •- kan verwacht word'en, zoo de medewerking van den H. Stoel d'aarbij on.tbroken heeft. IJaten we dit eens nader staven. door de lotgevaWen van de Haagsclhe vredesconferenties, weCike ten doel had-den meer eenheid te brengen in het oor-logsrecht. Meermaials is men daar niet gekomen tôt overeenstemming. ofwel werd deze verborgen onder vage en dlub-belzinnige bspalingen, voor veleriei toe-passing vatbaar. De Mogendbeden had-den wel dit "oonlogsrecht " geratificeerd en zoogezegd als eene "lex scripta " aan-genomfen. Niemand evenwel heeft er voor gezorgd, dat het 00k-<jrerkeliik in al de Staten als leididraad bij de oi>voe-ding der ofEcieren werd opgeleçd. Engels ndl en Frankrijk vaardigen Rgglemen.-tea mit in overeenstemming met de Haagsche oorlogsregeling. Doch niet Oostenriik noch Duitschland. In dezen laatsten Staat hebben de militairen, zelîs in tegensipraak met hnnne eisren rechtsgeleerden (b.v Zorn, Das Kriegsrecht ^u Lande, 1906. blz. 41), aan het Haagsche lagerreglement zijn bindend karaik. ter ontzegd. Wel m,aakt het Dmtsohe leerboek voor oorîogsrecht, in 1002 u;t-gegeven door den Generalen Staf, onder den titel: " Kriegsbrauch im Lands-kriege," melding van de Haagsche regelen, docli de commemtaar, dde zij er op geven, ver^thilt in ve'e pla^.tsen van de toeildchting van den Franschen Generalen Staf. De D'i'tsrhers hebben eeri-vonddg die regelen gelfezen door den b>-'l van hun "privaat onderzoek " Een voorbeeld : In de "Ini'eiding" van het Haagische Règlement achten het de Hooge Verdra-gsl'uitende Part'i en nnttig te verklaren, "diat... die -bevolkinigen en de oorlogvoerenden verbliiven onder de bescherming der begrniselen yan het vol-kenreChit, zooals die voortvloeien uit... de wetten der mewseHeSr ivh»»'? pu d» eischen van het openbare rechtsbewust-zi;n." De Fransche toelidhiting neiemt dit letterlijk o,ver en legt er den niadruk <>p, dat "les populations et les belligérants restent sous la sauvegarde... des principes d-u Droit des gens tels qu'ils résultent... des lois de l'humanité et des exigences de lia conscience publique." Maar de Duitsche geeft d,aarvan eene ► zeer afwijkende "oovatting " : zii waar-ichuwt iiever de officieren "vor iibertrie-ben bumanitaren Anschauungen " ; zij bewieert, dat "der Krieg irewisser HSjten nicht entibehren kann " en dat " vielmeihr in ihirer riioksidhtlbsen Amvendnni?: die einzig wahre HnmanitHt liegt" ! ! Breng dan ail een weinig christeliikheid in de oorlogswetten C'est désespérant," zou Louis Renault zeggen. En meest al de bepaliragen der Duitschers ziin met d"en-ze'llfderi heidensdhen deesem doortrokken. Waar de Franschen zeggen. dat "tout belligérant doit se montrer généreux envers une population oui, à rapproche de l'ennemi, se soulève pour la défense de son sol," weten de Duitschers van niet® anders te spreken dan van "Harten" en> dondteren tegen allerlei "Humanitâre Anspriiche." Men kan dan 00k beweren, dia't de hoofdschuld der gepleegde gruwelen in België nog meer berust op de scribenten van den Duitschen Generalen Staf dan on de so1-diaiten zelf : dezen hebben eenvnn^î,?- de barbaarsche regelen van h,un "Kriegs buoh " toegepast ; so^s en - een schreef buiten gegaan, zonde- af '

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.