IsDe Stetr uit jBelate BaMdt 21, RUS5BLL SQUARB, LONDON, W.C. Tataphonei mumuid 2bt. Abowtcawit : lsh. M. «oor 3 maanden. SubeerlpUen: lsh. 9d. for 3 monta». Voor de Vereenlgde Statoa ; 50 cts. Voor HoOaad : 1 8. Voor Frankriik : 2.28 , fr. Voor do soldaten : ltk of 1.50 fr. 3de Jaargang, Nr. 25. Opiage: 10,400. (Blz. 1351-1358.) VRIJDAG, 9 MAART, 1917. Registered at g.p.o. as a Newspaper. ^ blz. i Onze lezers, waarvan de meesten ons wel aedert den beginne getrouw zijn, hebben voor-zeker het recht inzage te nemen van dea brief dien we dezer dagen ontviingen en die dreigt een datuin te teekenen in het bestaan van "De Stem." Bij het inzetten van den aden trimester vain onzen derden jaargang sloeg de drukker-verzender de kosten op met 10 per cent. Dank den steun der Vlaajnsche vluchtelingen kwa-men we weder op peil in min dan twaa'.f weken tijds, zonder onzen verkoopprijs te verhoogen. ïhans eohter zien wij er minder kans over. Lees liever : London, and March, 1917. I <tU 1 ti.ink it desirable to give you notice in ample time that I may be unable to continue the printing of your paper beyond the présent week. In the first place, I find that, in the present conditions of the trade, the work does not pay me, and that I should be better with-out it. In the second place, my men are being taken away from me so rapidly by Military Tribunal? that I have not sufficient left to machine the paper, except under great difficultés. I should be glad, therefore, if you could see your way to relieve me of the work hereafter. If, however, you are prepared to pay me an increase of price amounting to 25 per cent, on the present price, and to reduce the paper to eight pages (which would suit my machiner y better than twelve), I shall be glad to make an arrangement with you to continue. Failing this, however, I regret that I see no alternative whatever but to a-k you to remove your work elsewhere. I am, dear Sir, yours faithfully. # # * Beteekent dat een doodssteek? " De Stem " heeft al voor andere vuren gestaan ! Maar zij moet, nog meer dan vroe-ger, op haar publiek kunnen rekenen. Wij kunnen dat te boven komen indien aile onze vrienden ons helpen, in de vol-gecde voorwaarden : —De verkoopprijs per nummer blijft i}4d. —Iedereen werkt in Londen en in de groote centrums om nieuwe degelijke vérkoopers. —De abonnememitsprijs wordt 2/ van af Nr. 27. —Iedereen ijvert om ons abonnement en bij te w.anen. —Overander nummer geven we 8 en 12 bUdzijden ; zoohaast wij voorzien dat wij er door geraken, komen wij dikwijlder op t2 bLadzijden uit. Ieder blijve ons trouw, en brenge ons nieuwe getrouwen aan, en we komen 00k dezen hoek te boven ! Moest men beter raad weten, men schrijve, maar met de cijfers voor ons, zien wij redding in ons plan, mits iedor het zij no doet Aanstonds gevraagd op het Bureel der " Stem " :Drukkers, Drukkersgasten, Bekwa-me Snijders, Linotypisten en Manoeverman-nen. Goede loonen verzekerd. Amerika in Oorlog? I.—De mensch wikt ! 't Is pas veertien dagen geleden dat de heer Wilson, voorzitter der Vereenigde Staten van Amerika, zijn boodschap de wereld inzond. Met gespannen en klimmende aandacht lui»-terde de wereld naar zijn woord, en de wereld echeen hem te begrijpen en toe te juicheai. Zijn woord was immers een woord van vrede, en daaraan kon de wereld niet weerstaan. Niet dat daarom een vrede ten allen prijze wordt gewenscht, dat ware een lafheid en trouwens de verlooehening van den vrede zelf, maar evenuiin een vrede gesteund op wraak, wel een vrede gebouwd op de vaste gronden van het recht, en de vredelievende betrekkingen van staten en volkeren. 't Was die vrede. die Wilson predikte, en dien hij ons verzekerde te hebben benaderd. En wij, we hoopten, wij, Belgen vooral, omdat we lijden met de acht millioen Belgen die in België lijden onder het Duitsche juk, we hoopten, we vreesden, en toch hoopten we en hopen we al heeft Wilson de gebeurtenissen niet beheerscht. Het tegenovergestelde ge-beurde. Hij is door den dwarrelwind mee-gerukt, en weet wellicht zelf niet tôt waar de laatste hem voeren zal. II.—De positie van Amerika. Tôt den oorlog? Dezen die met de Ame-rikaansche politiek heelemaal onbekend zijn, meenen dadelijk dat Amerika vechten gaat aan de zijde der Entente tegen Duitschland. Zij zien reeds in hun verbeelding millioenen van Yankees naar het slagveld trekken, ze hooren de milliarden dollars rollen van de Amerikaansche bergen, langs de valleien naar den verslindenden oorlogskolk. Zoover is 't echter noj; niet. De lezer gelieve mijn artikel te herinneren, dat ik over Wilson schreef een veertiental dagen geleden. De gedachten, die ik toen deed uitkomen blijven den toe-tand beheerschen. T«n earste, Amerikt »taat geheel en *1 bui- ten de Europeesche toestanden. De politiek van Amerika was: Amerika aan de Amerika-nen. Het zei aan de Europeesche Mogend-heden : Handen af van Amerika. Wij koken onzen pot zooals wij hein eten -willen. Kookt gij den uwen zooals het u lust. Wij bemoeien ons niet met Europa ; we houden noch van uw verbonden, noch van uw twisten, noch van uw veeten ! Ten tweede: Wilson heeft zijn staatspro-gramma vastgelegd. Hij wil van het oude Amerikaansche programma af stand doen. Hij wil 't gezag van Amerika in de weegschaal brengen van Europa, maar hij heeft zijn voorwaarden gesteld. Er moeten geen overwin-naars of overwonnenen zijn. De vrede moest g ibouwd worden op de vrijheid der volkeren en de verstandhouding onder de volkeren. Mijn besluit is—hoe paradoxaal het klinke —dat een oorlog tusschen Amerika en Duitschland, den vrede kan bespoedigen. Dr. A. Vandeperre. —o , , ■>_ VAN EEN LEVENDEN DOODE. Acht jaren is 't geleden dat het sciatica ofte rhumatisme, met zijn droef gevolg van kregelig-zijn en zuchten en jammeren, me bezocht had. Ik lag te bed, een maand aan 'n stuk, gezwollen en gekwollen, met stijve knoken, wat me afleerde in 't vervolg nog te staa.ii borstelen in de velden bij bmschend weer en wilde buijen. En hoe 't kwam, weet ik niet, maar de meid Racmaekers' teekening voor het Belgian Orphan Fu nd (zie blz. 7). III.—Wat lal nu Amerika doen? De vraag is nu wat zal Amerika doen? Getrouw blijven aan zijn oude politiek? Dan is zijn toestand de volgende : Amerika zal tegenover Duitschland zijn recht verde-digen op de wijze die Amerika best oordeelt, en zoolang dit recht geschonden is. Maar Amerika zou zich niet mengen in de twisten tusschen Entente en Alliance. Het zou een eigen, zelfstandig standpunt innemen ; zich met eens tegenover de entente verbinden, het zou met een woord—indien 't zoo ver komt— oorlog voeren op zijn eigen. Er zou dus geen spraak zijn dat Amerika zich zou aansluiten bij den " pacte van Londen," waardoor de mogendheden zich verbonden geen afzonder-lijken vrede te sluiten. Het zou dus zijn vrijheid behouden om vrede te maken wan-neer het zulks verkiest. De tweede vraag is : Blijft Wilson aan zijn programma getrouw, namelijk dat Amerika, na den oorlog, zijn vroeger politiek zal ver-laten, om met de Europeesche Staten een verbond te sluiten, mits de voorwaarden die hij vroeger stelde? In dit geval, zou de oorlog tusschen Amerika en Duitsphland eerder | den invloed van Wilson versterken. Immers de Entente-mogendheden hebben verklaard dat de vertegenwoordigers van onzijdige Staten geen medezeggingskracht zouden hebben < in 't bepalen der vredesvoorwaarden. Wilson was dus uitgesloten. Nu Amerika in oorlog is, krijgt hij recht van meêspreken i had op een Zondag vooravond overdanig vroeg de vensterluiken dichtgemaakt (was het niet om haar minnend hart wat lucht te geven, in zoet gesprek met den vent van hare ver-langens?).Een uurtje nadien werd er aangebeld, onze goede '' paster " trad binnen, heel stil, half bedeesd, vezelde een jammerklacht, waarvan in den beginne noch vader, noch moeder, noch broêrs, noch zuster een zierke begrijpen konden. 't Was om er niet wijs uit te worden. De Eerwaarde man sprak van "condoléances," zei dat het Gods wille was, dat Llod dien braven jongen dichter-schilder bij Hem had geroepen om ginds hoog in den [Iemel lofzangen te zingen en ocharme en }ch Heere, dat 't wel treurig was, zoo jong nog, maar dat ze den moed niet mochten .'erliezen. Zoo kwam het uit ten leste dat de droeve naar liep over mijn dood, en die maar liep liteen lijk een zwarte inktvlek op vloeipapier. Ik was dood... Daar werden voor mijne n'elerust menige vaderonsjes en weesgegroet-es gebeden, daar werd gekrijscht in sommig ;ezin, en ik vernam later (na mijne verrijzenis n 's werelds midden), dat de beenhouwers-cnecht, die "goeie Eon " zich een duchtig ituk in den kraag had gedrongen, op den dag lat hij de smartvolle tijding vernemen moest. Kaartjes van rouwbelrtag met zoete voordjes kwamen terecht in onze brievenbus ■n 'k leerde al meer en meer hoe hard de 1 a__i_ t 1 : ri_ i i „ e al mijn miserie zoo'n danige leute bij dat ik a er mijn sciatica bijna door vergat. Sindsdien heb ik mijn aardsch leven voort gfeleefd, soms maar half, bijwijlen in 't geheel niet, doch zonder dood te zijn, vooral m dezen woeligen tijd. En nu ik hier in Frankrijk, te Gonfreville-l'Orcher, ver van rumoer en gedrang, fel werkzaam ben met schilder- en schrijfwerk i bij mijn gullen vriend, Eerwaarden Heer î Jan Bernaerts, nu ik elken dag mijn person-î naadje (ik heb een grooten spiegel), zie op-i knappen, uitzetten en gedijen. nu heb ik het ï a!weer moeten hooren : "Zeg, jongen, weet g» ; wel, ge zijt gij dood! Ge iigt begraven tn i Dendermonde. voort?ar ,ial ik m"-r hebben met u en uwe ai., t-■<, f-v.'.-iïf ' Aldus [ sprak de Eerwaarde en over' 'iKte me het Hollandsch l;Algemeen Ilandelsblad," van an P'ebruari 11. Permentelijlc, 't stond daar zwart op wit, een heele historié over mijn dood en mijn verleden, en "de mortuis nihil nisi bene," dat ik een jongen was als een boom, en dat ik nog zooveel beloofde (belo-ven, daaraan heb ik nog al veel gedaanj, dat ik een schalksche kerel was en 't wijntje be-zong en Trijntje, en dat de arme mmnestreel thans 'sluimert (zoo hoopt men althans), iu de armen (waarom niet: de "poezelige"?), van la Mère Flandre ! Daar heb ik stof voor ee:n slaapliedekem. Een paar dagen rerliepen en nooit heb ik zooveel gedacht aan Pietje-de-dood en aan den korten duur van 't leven en 't weerde mij onwetensi, onwillens om rap en zooveel mogelijk -ten bate te nemen de uren di<-thans toch zoo kostelijk bleken te zijn,—ik weerde me, gejaagd in 't werk met pen en penseel, met lepel en vork en... maar de wijn is te duur en het geld te raar. Wat later heb ik eenen Vlaamschen vader-lander ontmoet, eenen oud-vriend. Hij be-keek me zoo drollig dat ik het nooit vergetan zal en toen kwam het er uit : '• Welhoe, gij hier? maar gij zijt dood ! Gij zijt dood an begraven! Kijk hier zie..." 't Was weerom permentelijk de waarheid, 't stond daar in "De Belgische Standaard," van 28n Februari 11., weer zwart op wit dat ik dood was, dood.. Dienzelfden dag stak men in mijn hand een uittreksel van de Koelnische Volkszeitung," van 14 Februari 11. Daar 00k stond het ge-drukt in ronkende Duitsche taie dat ik "ge-storben was! Ik werd er duizelig van t Is allemaal zoo' weCiïid t^'zoô1 rtic/eiiijk to yerklaren wat er omgaat in de wereld ! Zou ik wezenlijk en waarlijk nog wel Iaven? Ben ik niet enkel nog geest? Neen, ik zag het a! spoedig aan mijn beslijkt en beklonterd schoeisel en ik voelde het aan mijne gepijnde voeten, ijskoud van 't plodderen in de mod-derplassen, ik voelde het maar al te wel dat ik nog leefde, ik zag, met begeerige oogen en met grollenden buik, aangekondigd op de vitrine van een restaurantje: "Bouillon et bœuf, 0.50 fr." ; neen, ik was nog niet dood, waarachtig met dood ! en 'k sprak bij mij-zelven, zooals Marc Twain weleer:"Ik, dood? o dat is vrij wat overdreven !" Ik was van meening dat het gewelfsel des Hemels ongetwijfeld nog niet moest herschil-derd worden en men diensvolgens mijne hulp nog wel wat missen kon. Nog andere bladen hebben het aan de wereld verkondigd. God weet herhalve hoevele weegegroetjes en allerlei gebsdekens er gepre-veld zijn tôt lafenisse en zaligmaking mijner ziele. Uit der harte dank aan aile die brave msnschjes! De Heer zal hun voorzeker wel eene beîooning hebben willen gunnen voor de goede meening in hunne gebeden, want ik voel me van dag tôt dag verkloeken en ver-struischen—en zou nog wel eens kunnen worden "een jongen als een boom." Aan allen die bekommerd waren bij mijn dood omdeswille dat zij mijn oud-creancier-tjes zijn.^zeg ik : : Stelt u gerust en denkt niet : de Keizer zal 't al moeten betalen ! neen, de tijd zal komen (ik ben nog niet dood), da<t de eerlijke vereffening zal plaats hebben in der minne." Nu... aile goede dingen bestaan uit drie! Ik hoop dat men mij voortaan in peis em vrede zal laten voortleven, hoe langer, hoe liever, totdat voor de derde maal, maar dan in vollem ernst, Pietje-de-dood mij zal hebben vastgegrepen en meegesleurd naar zijne gom-bere gangen. Herneemt dan, brave menschen, uwe gebe-dekens, talrijk en goedmeenstig, opdat ik voor eeuwig moge leven, overwimfaar van de dood ! IIerman Broeckaert. 28 Februari, Gonfreville-l'Orcher. Naschrift. Weleerwaarde vriend, Als ik UEerw. een goeden raad mag geven zou ik de bijdrage die de handteekening draagt van Herman Broeckaert niet inLas-schen. Wat zouden uw lezers wel niet den-ken over uw, tôt nog toe zoo goed-befaamde, "Stem"? "De mortuis nihil nisi bene": van de doo-den blijft niets overr dan de beenen en de wetenschap heeft het zoover nog niet gebracht dat ze een geraamte leerde schrijven, weesi dus ten uiterste wantrouwig, amice. Ik heb mezelven het geheim nog niet kunnen verklaren : Herman Broeckaert werd door aile kranten, Duitsche, Hollandsche, Fran-sche en Vlaamsche, doodverklaard. Als we daaraan geen geloof hechten, dan wordt het een verlooehening van de algemeen erkenda waarheidsliefde der pars in dere oorlogsda-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.