De Stem uit Belgie Abonnement : 2/0 voir ! m»anden. Bubstsriptlon: 2/8 for 8 months. Y»Oï de Yereenigd» Staten: 60 cts» Voor Kolland : 1.23 fl. Yoor FrauJkrlJlr. 3 te. Voor de aoldaten: 1/6 et 2 (r. Bareel: 21, RUSSELL SQUARE, LÔNDON, W.C. , s S iVM VOOR GOD EN VADERLAND. Téléphoné: Muséum 267. e, Jaargang, Nr. 37. (Blz. 1963-1970.) Oplage : 10,600. g VRIJDAG, MEI 31, 1918. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 8 blz. 2d. Aan onze duurbare Landgenooten. I Op Vrijdag, 7 Juni, eerste Vrijdag ■jer maand en feestdag van het H. ■Hert van Jésus, vieren onze medebur-■jers, in het bezette België, onder de ■eiding hunner Bisschoppen, den 50en ■verjaardag van de toewijding van ons ■Vaderlând aan het H. Hert. Een op-■ioep, door Z. E. Kardinâal Mercier ■gedaan tôt de Kerkelijke Overheden ■der Verbondene Natiën om zich aan ■lesluiten bij het katholieke België en ■met ons dit Jubelfeest te vieren, is ■met den besten uitslag beantwoord ■geweest. Niet alleen in Engeland, ■Frankrijk, Italië en Portugal, maar lin Noord en Zuid-Amerika hebben ■ce vertegenwoordigers van het kerke-■lijk gezag hunne geloovigen aangezet lom dit jaar zoo plechtig mpgelijk den ■feestdag van het H. Hert te vieren. ■puitengewone pogingen moeten wor-Hden aangewend om van de goddelijke ■Jiermhertigheid de genade te beko-■men van eerlange tusschenkomst ten ■poordeele der Bondgenooten. Wij ■bllen ons hier in de Britsche eilan-Hden schikken naar de verordeningen ■srBisschoppen, die allen het voorstel Iran Zijne Eminentie met volkomene ■preidwilligheid hebben aangenomen. ■edere Belgische familie zal zich dus ■ereenigen met de Engelsche katho-Hieke bevolking hunner parochie. Wij ■itillen brachten te cotnmuniceeren op Iden feestdag zelf of op den volgenden ■Zondag. Wij zullen onze hard be-■roefde vrienden in België en onze ■appere soldaten in de vuurlijn ge-■enken—ons^amen toewijden aan het ■H. Hert": onze aanbidding, dankzeg-■ng en eerebo.ete doen opstijgen tôt Hoor den troon van genade—en met de ■vurigste liefde den zegen afsmeeken Ban het H. Hert, bron van allen Btroost, voor onze Bondgenooten, maar ■ijzonder voor ons geliefd Vaderland. ■De nood is dringend. Wij moeten ■onze blikken verheffen tôt Hem; die ■eschikt over het lot van volkeren en ■tatiën zoo wel als over personen en Bfamiliën. Komen wij vooruit met ■ffioed en betrouwen, steunende op de ■belofte van het H. Hert dat Zijne ■œgeningen zullen worden uitgestort Hiver hen die deze godsvrucht zijn Htoegedaan. I Z.E. Kardinaal Mercier vermaant ■<le christelijke gezinnen gebruik te ■maken van dezen feestdag om aan de ■jeestelijkheid hunner parochiën te ■vragen hunnen huiselijken haard toe lté wijden aan het H. Hert. Onze ■priesters hier in Engeland zullen ge-■takkig zijn, op uwe aanvraag, die in-■j'ijding ten uwen huize te komen ■ _ t A. A. DE WACHTER. ■Vie. Gen. van Z. E. den Kardinaal. Schoone Jongens. (Zie De Stem, Nr. 36, blz< 2.) I . EEN ANARCHIST. I Hij is een wreede ziel, ik wil zeggen ■'fn onstuimige, een absolute. Wie ■ tem niet kent, zou hem niet graag in ■«en donkeren ontmoeten met zijn aan-■Kzicht van Apache, of beter van Bol-■fflevist. Zijn oogen staren lijk ijzer. ■ ' die kop op die breede schouders i; ■leeuwachtig. Maar hij is goed, barm ■ nartig, en medelijdend. Hij heefi ■ ze'f .geen cent te veel, maar hij kar ■Ren nogd noch armoede zien bij an ■»wen. Van zijn eigen armoede deeb ■ 11 mede aan de schamele maats, die H hij, veel ellendiger zijn dan hi ■ el'i dewijl zij, benevens lichamelijki armoede, armoede lijden van gedach-ten. Hij is een gedachtenmensch, een intuitieve, en hij heeft zijn gedachten-kasteel gebouwd op de uiterste berg-toppen, waar weinigen hem volgen, omdat zij hem excentrisch vvanen. Hij is katholiek geworden. Ik heb hem zien bidden in de kerk lijk een klui-zenaar. Zoo op de kille steenen van hun cel baden de eremijten, wijl de lokvingers der driften hun pijen stuk-scheurden om hun gebed te stooren. Ik heb hem zien te communie gaan lijk een eerste-communiekant en 'k had willen binnen dat hart sluipen om te hooren hoe zulk een mensch spreekt tôt onzen Lieven Heer. Zijn schietge-bed is : ik geloof in de ééne, de hei-lige, de katholieke, de apostolische Kerk. Hij is verzot «p de Christus-figuur. Het Evangelie kent hij van buiten. Hij ziet Christus altijd en overal tusschen de hedendaagsche we-reldellenden, maar 't volk is te blind, zegt hij, te kunstmatig gegalvaniseerd om dat te zien. En als hij spreekt van 't volk dan zucht hij, lang en zwijgend, want het schijnt hem dat 't volk wordt begraven, met vleiers-woorden en eereleuzen. Hij is een be-keerling na een ultra-romantisch le- vreemde onbekende wezen, op zijn Alfred de Musset's. Dan kwam het heimwee, de ijdelte, de begeerte, de verveling, met aandrang tôt zelf-moord, tôt opstand, tôt anarchisme en hij was nog maar volop twintig jaar. In die, dagen, of beter in die nachten, dat zijn lijf griezelde van wulpsch-heid, dat zijn hart bonsde van onrust en zijn hoofd gloeide van haat, hâd hij uren lang gezeten op '£ bankske voor een Calvarieberg, langs zijn baan, had hij daar zitten weenen, hij die geen geloof had, maar stierf van niet te gelooven, met den gekruisigde, en hij had zitten peizen op al de men-schen, dutsen en doolaards lijk hij, maar onbewusten. O, en dat hij met een intuitief verstand was geboren, en niet kon versmelten in de kudde, die niet lijdt, omdat zij niet weet ! Hij haatte de menschlooze menschen, de slentermaatschappij en de ijzeren wpt. Hij zou naar Amerika gegaan zijn, er-gens in de oerbosschen waar hij ailes vergetend en do.or allen vergeten, geen last meer zou zijn yoor zich zelf of de menschen. Toen was de oorlog uitgebroken, en gevolg gevend aan den drang van zijn geweldige natuur, die moest iets groots doen of bersten, was MIJN G0EDE HERDER. 'k Ben een verloren schaap in 't haten Van dezen diepen nacht, En naar mijn herder schreit mijn blaten Eentonig droef een klacht. îk mis de kudde en 't kalme grazen t Bij dag in welig dal, En 't keeren door koel avondwazen Naar veilig warmen stal. Mogen Uw deuren openbreken Naar dees mijn moede klacht ! Kom, til mij onder teeder spreken Op Uwen schouder zacht. Gedenk de braam en doornenhagen, Die plukken blanke vacht, En sttl mijn vrees en weifel-klagen, En zalf mijn wonden zacht. En, goede Herder, wil mij dragen Naar d'ouden warmen stal Em mij nog vele vrededagen Weiden in welig dal. Front. Mei 1918. Van Moerlande. ven. Een verstooteling van een kin< ergens in een groote stad, opgeraap langs de straat, opgekweekt door groot ouders als een geus, en een heiden een rakker van een schooljongen late . die de bellen der huizen kapot trok de manden van de groenselmarkt om verklaaide, de straatlantaarnen uit draaide, die zwart en blauw geslage: werd door politieâgenten. Hij wa dokker geweest, nog een kind, later al zeeman had hij den helft van de we reld gezien, van op den mast, waar hi halve dagen tôt zijn straf werd opge kruisigd, later fruitverkooper, gazel tenleurder, theaterfigurant, bazarbe diende, en dies meer. Hij was noo: geen bedelaar geweest. Daar was hi te fier voor. Hij had geslaafd voc zijn brood en gevochten voor zijn vri; heid, al was hij als niemandskind, e derhalve een maatschappijslaaf gebc ren. Daarbij was hij een nachtraa geweest, een herbergprins, een vroi wenstreeler, ja zelfs een socialistisch propagandist tôt hij uitvond dat d kwakzalverig verpolitiekt socialism niets gemeens had met zijn socialismi Want hij had veel boeken en blade gelezen en zijn sterke natuur kon ni( om den tuin worden geleid. Te waarheid streefde zijne rustelooze zie Hij was begeesterd door de kunst, c natuur, de Schelde, Antwerpen, e 's nachts kon hij op het Scheld of i de velden uren lang alleen wandele en droomen van de sterren en hi 3 hij gaan vechten, lijk een leeuw, roe- t keloos; hunkerend naar dood in bloe- - digen kamp. Hij werd geridderd en , geëerelegioend. En dan kwam de r langdurige loopgrachtenoorlog, met , die stilte, en den tijd om te zitten - denken, en om op zijn vroeger leven - Jieder te buigen, het doorkijkend met î den spiegel van den oorlog en den s verrekijker van de toekomst. Er was s iets veranderd in hem. Hij was inge-7 legerd met hoogstudenten, simpele j piotten lijk hij zelf, die meedeelden - van hun overvloed, zoo heelmaal zijns - gelijke werden en hij, onwillekeurig ■- keek hen na, in hun godsdienstig le-t ven, hij redetwistte dat hooren en zien j verging, tôt hij, door den geest Gods r gedreven, ervaarde dat de natuurlijke - rechtzinnigheid van zijn ziel zoo dicht n stond bij de katholieke waarheid. En een avond teenegader was hij begon- f nen bidden, met geloof, voor al de i- anderen, niet voor zich zelf. Dùrfde e hij niet, als een onwaardige, of was t hij nog te hoogmoedig om iets te vra- e gen van God ? Maar anderen baden :. voor hem... tôt hij schreef aàn een n priester dien hij nooit zag, en onder- :t richt, ging hij knielen om zijn leven r als een zonde uit te spuwen. Het was 1. de blijde dag van zijn gedaanteverwis- e seling. En sedert bleef hij trouw ge- n lijk een kind, en werd hij een apostel.. rt Hij is gemaakt voor heiligheid. Wat n zal hij doen ? Zal hij naar de vreem- :t de streken trekken, om de wilden ta bekeeren, ver weg van 't verouderd Europeesch wereldtjè ? of zal hij op de hoeken van de straten aan de hei-denen van ons land de blijde bood-schap preeken ? of zal hij in de een-zaamheid van een Trappistenklooster als een martelaar voor God, aan de wereld en zich zelf sterven ? Ik weet het niet. Maar dit weet ik : dat er maar een ding groot genoeg was om zulk een natuur te omvatten : de bo-vennatuur.EEN JONGEN VAN TE LANDE. Hij komt uit het hartje van moeder Vlaanderen, waar 't reuzelend koorn sperkelt van zware rijpheid, waar de koeienuiers ludderen in 't hooge mal-sche gras, waar de kelders geuren van room van zoetemelk en de boerinnen triomfantelijk, en met 't diamanten-kruis opgesierd, als koninginnen van te lande, met hun botermanden naar den markt trekken. Hij is een flinke boerenzoon, nu kanonnier te paard. Hij is de oudste van een twaalftal bloed-rijke broers en zusters, en peter van 't jongste zusje dat hem zooeven zijn eerste communie meldde in zulke teere troostwoordekens dat het hem bij ?t lezen kropte in de keel. Hij is ver-want met een honderdtal kozijns en, nichten uit denzelfden familiestam, koninklijk schoon lijk 't geslacht van David, de grôotste weelde van Vlaanderen voor den oorlog. Stadssoldaat-jes en parvenutjes hebben in 't eerst wel geschimpt om wat ze noemden de domheid van mensGhen met veel kin-ders. Maar hij duwde die spotters met zijn zware handen langs den grond. Hij gelooft immers in slàande argu-menten als de beste en wee die aan zijn vader of .zijn moeder raakt. Nû durven zij niet meer, maar strijken nu zijn mouw met honing. Zij zijn immers lijk bijen : ze hebben een angel die steekt, en hsning die leekt. Als hi>trouwt, dan leidt hij ook een flinke boefendochter tôt h'et altaar, een die werken kan en bidden, een die moe-deren wil, volgens de traditie. Men" trouwt niet uit eigenliefde, maar men paart liefde met liefde om de liefde, te vermenigvuldigen, in vele kinderen, die 't land gerieven en God lieven. Dat is voor hem zoo klaar als 't water van den Dender, langs wiëns boord zijn vader's hoeve troont als een ver-st-erkt kasteel. Hij heeft landbouw-onderwijs genoten en door zelfstudie in lange winteravonden, in warme noe-^nestonden, en met klokgeluid door-ringde zondagnamiddagen heeft hij zijn gezond boereverstand ontwikkeld, tôt een heldere filosofie des levenj, niet om te praten door schijngeleerde schoolvossigheid of modern-verlichte verdonkeremaning. De troep heeft hem niet geschonden. Plaatst hem morgen op 't land, met Blesse en Baai, en hij zal "ju" zeggen en den ploeg door den akker drijven, en 't zand uit zijn klompen slaan, alsof hij nooit 't land verlaten had. De aalmoezenier weet dat die boerenzoon hem altijd terzijde staat, loyaal en sterk in zijn ' geloof, de officieren weten dat zulke mannen nooit begeven, zij zijn tôt plicht verijzerd. Daar kunt ge eene kerk op bouwen want de grondvesten liggen in de eeuwenoude familietradi-tie. Hij zegt niet veel, tenzij als 't nood doet en dan spreekt hij door. Hij ziet veel en monkelt binnensmonds om waanwijsheid en gebaring. Zijt u zelf, is zijn leuze en met die leuze beoor-deelt hij het midden waarin hij leeft. Later op zijn dorp zal hij een kracht zijn, conservatief voor de hoofdlijnen der traditie, modem voor de aanpas-sing der bijkomstigheden, een kracht in zijn dorp, zeg ik, wanneer elk dorp, als een lokale eenheid zijn zaken zelf zal beredderen en niet toelaten zal dat stadsmenschen hun wijsheid, in om 't even welken politieken vorm, komen opdisschen uitgaande van 't waanwijze princiep dat de boeren stadslantaarnen noôdig hebben om den weg te vinden door hun landerijen, waar de geest der vaderen als de woestijnzuil hun voor-zweeft. 'k Heb veel menschen over den oorlog hooren praten, optimisten en pessimisten, gelukzoekers en gezag-voerders. 'k Heb nog meer over den oorlog gelezen uit betaalde en onbe-taalde pennen, maar als Fons zijn krijgskunde en wereldpolitiek uiteen-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.