9e Jaargang. Nr 10. Prijs: 7 Centiemen Zondag 4 Juni 1916 DE WAABHEID Slechts hij die de vrijheid van andere lief heeft is die zelf waardig. Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond ALLE BRIEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR: P. De Witb, Werspyeiistraat, 10, Gent VerantwoordelijUe Uitgever ABONNEMENTSPRIJS : Voor 3 maanden, fr. 1-25. Voor 6 maanden fr. 2-51 Voor 1 jaar fr. 5-00. — Op voorhand betaalbaar. -Annoncer! worden geplaatst volgens overeenkomst Bericht Dank aan den steeds klimmenden bijval is 't bestaan van ons blad voor geruîmen tij verzekerd. Daarom schorsen wij ons Steutifonds op, daar het ons niet te doen is van ons bla een winstgevend zaakje te maken. Wij bedanken onze talrijke vrienden voor hunne offei willigheid waarmede zij onze eerste stappen steunden. Moesten wij in nood geraken, hetzij door de overdreven duurte van papier, of wat oo dal we niet kunnen voorzien, dan zullen wij opnieuw eenberoep doen op uwe offerwillighei in de vaste overtuiging dat wij op uwe hulp moger. rekenen. De Administratie. Pe Syndikaten en de Stadskas Onze geachte lezers, die belang stellen in de wijze waarop de finantiën der stad Gent be-heerd worden, en getuige zijn hoe er met de gelden van de belastingschuldigen, dus die van eenieder, omgesprongen wordt ten voor-deele van enkelen, zullen mij verontschuldigen indien ik de bewijsvoering, vervat in mijne vorige artikelen over « De Syndikaten en de Stadskas » eenigen tijd heb onderbroken. Het eenig doel dat ik beoog is het publiek op de hoogte te brengen van ailes wat uit politiek belang bedreven wordt ten nadeele van het algemeen belang. Maar ik wil voor ailes dat hetgeen ik daarover mede te deelen heb de uitdrukking weze der zuiverste waar-heid waarvan niets, zelfs de kleinste bijzonder-heid, zou kunnen in twijfel getrokken worden. Dat het nu heel wat moeite kost en tal ^an opzoèkingen vergt orn de waarheid in zulke zaken te onderscheiden en de inlichtin-gen te bekomen die deze staven, zal den lezer best begrijpen, en hetmoet hem dan ook niet al te veel verwondering baren, dat mijne artikelen niet zoo regelmatig hetlicht zien als ik wel wenschen zou. Ik besloot dus een volledige studie te maken over « de Syndikaten in hunne verhouding tegenover de Stadskas en het Werkloozen-fonds, alsmede een kritiesche beschouwing over het ontwerp vari den heer Variez, strek-kend tôt het toekennen van een bijgevoegde werkloozensteun aan de Mutualiteiten ». Deze studie zal in De Waarheid verschij-nen, doch alvorens die aan te vatten wil ik het publiek eenige inlichtingen geven over de inleggelden die de Syndikaten van hunne leden ontvangen. Deze toelichtingen dienen als opheldering van hetgeen ik schreef in mijn laatste artikel. * Ik deed in dit artikel uitschijnen, dat de inleggelden van de leden der syndikaten tôt een tweederlei doel bestemd zijn : 1° het deel tôt bestrijding van de werkloosheid ; 2° een deel tôt gebeurlijken weerstand aan de patroons. Het zij voldoende hier aan te stippen dat in de laatste jaren er geen kwestie meer was van werkstaking of weerstand. En ofschoon ik persoonlijk beslisttegen het onbezonnensta-ken ben, toch meen ik te moeten bestatigen dat de strijd om loonsverhooging altijd eer-biedwaardig is en, werd die zelfs door een werkstaking gesteund, die altijd met sympathie moet onthaald worden. Maar van de vele stakingen waarvan we des-tijds de getuigen waren, kwam de uitslag bijna altijd hier op neer, dat de hardste roepers en schreeuwers de eersten den kop bukten voor de patroon en dat de hardnekkigsten en de mondigsten hetslachtoffer werden van hunne volharding. Van die roepers vindt men er thans velen onder de haantjes-vooruit van de groote « partieje », doch tal van de oude, moedige en belanglooze strijders staan buiten de be-weging, walgend over de politieke zwendelarij waarin het syndikalisme van heden is ontaard. Er werd dus weinig of niets uitgegeven voor werkstakingen, en brak er nu en dan eene uit die een zekeretijd duurde, alras werd er op de zakken der partijgenooten geklopt en de syndikaten hielden zoo hard mogelijk hun inkassa vast (!)• En hier rijst nu gansch natuurlijk de vraag op, wat werd er met de belangrijke sommen gelds gedaan die sinds jaren in de syndikale kassen gevloeid zijn ? In een vertoogschrift, dat door de 46 veree-nigingen aangesloten bij het Intercommunaal Werkloozenfonds, aan de Gemeenteraad van Gent werd gezonden in December 1914, en dat voor doel had aan de stad de noodige fond-sen te vragen om toe te laten de vergoading te blijven uitkeeren aan de werklooze leden der syndikaten, lees ik : « De syndikaten heb-» ben heel hunne reserve uitgeput zoowel van » de kassen tegen de werkloosheid als van » de weerstandskassen ; zii hebben den sieun » moeten vragen van vreemde vereenigingen, » zij hebben leeningen moeten aangaan zoo » bij de Stad als bij bijzondere personen. Maar » thans zijn aile hulpmiddelen uitgeput en » het schijnt onmogelijk nog andere inkoms-» ten te vinden ». Dit staat te lezen in het Gemeenteblad der stad Gent voor het tweede halfjaar 1914, blz. 477, zittingvan 28 December 1914. Op dezelfde bladzijde van het Gemeenteblad vinden we nog : « dat de Syndikaten meer » dan 400,000 dagen zullen vergoed hebben. » Eene vergoeding van 1 fr. per dag werd » verzekerd aan de werkloozen waarvan de » helft ten laste van het^Syndikaat, de helft » ten laste der Stad, de beide partijen die tôt » dan toe den last der verzekering tegen den » werkstilstand, te Gent, te dragen hadden ». De cijfers door de Syndikaten zelf opgege-ven bewijzen ons dus dat er 400,000 franks werden uitgekeerd, waarvan de helft door de Syndikaten, hetzij 200,000 fr. Het juiste cijfer werd later bekend gemaakt en bedroeg 224,000 fr. Dus op dattijdstip, December 1914, — ik dring er op aan — waren de kassen tegen werkloosheid evenals de weerstandskassen geheel uitgeput... Dit wil dus wel in goed vlaamsch beduiden dat de Syndikaten niet meer dan rond de 200,000 fr. bezaten bij het uitbreken van den oorlog. Ofwel heeft de opsteller van het vertoogschrift aan de Gemeenteraad een misslag van belang begaan en hebben onze vroede vade-ren die het stadsmanna beheeren, zich met gesloten oogen en ooren in de doeken laten doen, ofwel zijn cijfers geen cijfers meer ! Inderdaad, in een brochuur uitgegeven door het Werkloozenfonds tijdens de Wereldten-toonstelling van Gent in 1913 en getiteld : Les œuvres de la ville de Qand contre le chômage, behelst buiten de historiek van de werkzaamheden van het Werkloozenfonds een tabel waarin voorkomen het getal gesyndi-keerden die er bij aangesloten zijnsedert 1901 tôt 1912. Ziehier deze tabel. Wij laten er echter de gegevens uit weg die voor ons geen belang hebben. (1) Niet alleen bij de partijgenooten maar bij geheel het publiek werd er gebedeld, tôt zelfs in het buiten-land. Van daar de groote overschoten der werkstakingen van Wetteren en Verviers. (Red.) 1 S 3 Betaalde vergoeding Inleggelden aan de LEDEMTA- yoor wer|(|oosheid Syndikaten betaald 1901 13.000 17.875.19 202.800 1902 12.300 41.210.70 191.880 1903 12.300 35.505.17 191.880 1904 12.200 42.197.76 190.320 1905 12.200 35.559.29 190.320 1906 13.300 41.775.69 207.480 1907 17.500 41.487.39 273.000 1908 18.000 99.126.05 280.800 1909 19.264 87.754.94 300.518.40 1910 17.937 70.179.75 279.837.20 1911 18.646 47.268.24 290.877.60 1912 20.000 40.044.22 312.000 S99.984.39 2.911.713.20 s AANMERK1NGEN De cijfers der kolommen 1, 2 en 3 vinden wij in de hierbovenbedoelde brochuur door het Werkloozenfonds uitgegeven. Dus zijn de cijfers niet te betwisten. De cijfers der kolom 4 zijn door ons opgemaakt en duiden aan het beloop der inleggelden door de leden der Syndikaten betaald en berekend aan 0.30 fr. per week en per lid. Dus voor 't jaar 1901 b. v. betaalden 13.000 leden X 0-30 = 3900.00 fr. per week, 3900.00 X 52 weken = 202.800 fr. per jaar. De berekening der volgende jaren is op dezelfde basis gemaakt. De algemeene ontvangsten der Syndikaten LrV.iiepen dus voor het lijdveuoop 1901-1912 tôt 2.911.713.20, de uitgaven voor werkloosheid 599.984.39 fr., dus een oversc'not van 2.311.728.81 fr., als we aannemen dat de uitgaven voor werkstakingen en bestuursko^Éen 811.728.81 fr. bedroegen, hetgeen voorzeler niet onderschat is, dan moesten de Syndikaten op einde 1912 meer dan 1.500.000 fr., zegge een millioen vijf honderd duizend franken in kassa hebben ! En nu herhalen wij onze vraag : of dat onze gemeentevaderen zich laten bedotten hebben door de Syndikaten, die hunne weerstands kassen niet hebben uitgeput, of dit bedotten gcwild was of niet, eu or het geen hoogen tijd wordt dat de belastingschuldigen die overlast worden door taksen, contributiën en rechten van allen aard, eens de tanden laten zien en aan onze bestuurders rekening vragen over hun onbezonnen omspringen met de Stadsgelden. We zullen in de hoogerbedoelde studie het klaar en duidelijk bewijs leveren dat het hui-dige Syndikatenstelsel niets anders is dan geldklopperij ten voordeele van de kiezers-kudde en ten nadeele van de andere behoef-tige werkloozen. (Wordt voortgezet) DUUR VLEESCH ! Tegen aile beweringen in van De Maerte-laere en Van Kerkvoorden dat Eedje een godskind is, moet ik wel het tegendeel vast-stellen.Hij heeft zijne tegenslagen in 't leven als ieder sierveling en beleefd ook treurige en zeer triestige oogenblikken. Wat heeft hij al niet afgestaan met die patat-tenkwestie? Het koude zweet drupte hem soms van 't aangezicht van « 't karnaselen » om er toch maar door te ge^ken. Dan kwamen die melkkoeien. De melkers die waren en zijn altijd voorhanden; doch de rekeningen : èn dan die vervloekte onkosten-rekening.... 't is huiveringwekkend ! Daar wilde Eedje nu voor vleesch zorgen. Het rantsoen was hem veel te klein. Op zoek naar vleesch... Niets te vinden! En dan naar beesten en naar Holland op zoek, altijd maar zoeken, dagen en nachten door. Gelukkig vond men daar in Holland twee belgische regeeringsmannen aan wien het grootsche ontwerp werd uitgelegd. Gretig werd het aanhoord en ook aanvaard en men ging met behulp van een hollandsch beestenkoopman aan het koeien koopen dat het een plezier was. Hethart van Eedje pop-pelde van blijdschap en zijne «scheepgenoo-ten » waren tevreden. 't Was nen schakel te meer aan de kroon van zijn volksredderswerk. Het bericht luidde : 160 koeien en 47 kal-veren. Rekening volgt. De koeien kwamen eerst ; de kalveren volg-den. — De beurskoers der gulden ging naar omhoog en de rekening werd verwacht. En toen de rekening kwam, induis de eerste onkostenrekening, werd het wat duister. De eerste avondschemering viel in en men moest beginnen cijferen. Laat ons morgen dat ingewikkeld cijfer-werk voortzetten en goeden avond heeren schepenen. En des anderendaags vond men dat het koeienvleesch moest verkocht worden tegen franks 6,30 den kilo. Aile verdere onkosten zouden deel uitmakenvan verdere rekeningen. Zoo hebben wij nu, Gentenaren, de goede gelegenheid vleesch te eten aan de zeer goed-koope prijzen van 4, 5 en 6 fr. het kilotje. Dat schoon, prachtig werk staat op Eedje zijn actief voor de eerste kiezing die komen moet, en 't zal wel eene der grootste weldaden zijn, benevens de petaters die Eedje aan ons, gentsche volk, heeft bezorgd,die dienst zullen kunnen doen als bewijsvoeringen van groot verstand en talent. Beknibbelaars zeggen dat de grootste dom-kop wat meer overleg zou aan den dag leggen, maar die springen ook met de groote beurs niet om. Wilt gij een ander voorbeeld op dat gebied? Eedje vond eens dat de boter, zelfs de Hol-landsche niet malsch en vet genoeg was en ook de smaak veel te wenschen overliet. Hij had vernomen dat de Norweegsche boter uit-stekend was, van de beste hoedanigheid der wereld. Dàt moest het arme gentsche volk bezorgt worden en Eedje trok daarop los. Eene maand nadien kwamen er eenige vatjes boter toe. De prijs was niet te duur ; met de verzendingskosten kwam deze op frank 6,75 den kilo. Men ging dat aanprijzen. Eerste goede hoedanigheid van crêmeboter voor Moeders-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.