De waarheid: socialistisch weekblad

1542 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 02 Juni. De waarheid: socialistisch weekblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/b853f4n918/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

11* Jaargang. Nr 22 Fr|s'r 10 Ceuticmeii Zondag 2 Juni 1918 DE WAÂRHEID Orgaan van cien " Vrij«m »ociali#tenbond Aile briefwisselingen to zanden naar : POL DiE WITTé, Ver»py»natraat, IO, <b.snt, yerantw»ortie>iijKc uitga/er. DE TOESTAND DER WERKLIEDEH VOCRHEËN EN THANS (1* vervolg) Wij hebben in ons vorig arlikel gezegd dat den toestand der werklieden van heden — wij bedoelen immers vôôr den oorlog — veel beter is dan dien van voorheen. Waarin beslaat nu die verbetering î Om dit te begrijpen kunnen wij niet beter doen dan een scheti van het vroegere leven te geven, zooals wij het met eigen oogen aan-schouwd en zelf méegeleefd hebben. Eerstens de spijskaart, welke zeer eenvou-dig was : 's Morjens bij het opstaan, een rogge en eentarwe boterham met koffie, zon- { der melk noch suiker; melken suiker waren 1 weeldeartikelen, die maar bij feestelijke ge-legenheden op tsfelkwamen,en melkboeren kwamen niet cens in werkersbuurten, tenzij om in het eenige winkellje voor soms twee drie straatjes een paar pinten te bestellen. Zelfs de kleine kinderen kenden er de smaak niet van ; zij kregen pap van water en tarwe brood. Wie naar het werk moest kreeg een pul slappe koffie en een rogge en tarwe boterham mee, voor in het kwartier om 8 uur te nutten. Om 12 uur scheidde meu uit met werken en kwarn men huiswaarts, waar een telloor aardappelen met ajuin- of mostaardsaus wachtte. In het najaar werden de aardappelen soms gestampt met groenten, en iG het voor-jaar at men bij de aardappelen ook ver-1 ge-stoofde mosselen, die dan zeer goedkoop waren (vier tôt vijf centiemen de honderd). 0:n vier uur weer de rogge en tarwe boterham met slappe koffie, en 's avonds idem, tenzij in den winter met een schep gestoofde pataten, overschot van 's middags. B;j de welstellendste uit, in gezinnen waar reeds de kinderen groQt werden en konden meewerken, werd 's Zondags soep gekookt van korteiing, dat na lang genoeg gekookt te hebben, opgestoofd werd voor met de aardappelen te eten. In zulke gezinnen kwamen ook 's Vrijdags — en soms ook op andere dagen — visch ter tafel, en 's Zater-dags avond wat pei se of een stuk haring. Z6ô was de algemeene spijskaart der werklieden samengesteld. Nu de kleeciing : Voor de mannen was die een zwarte katoenen brçek; men hadt twee soorten : mollevelen engelsch leder genaamd, die nicestal vgoi-4e warmte geheel gevoerd werden, daar men geen enderbroeken droeg. Verder een blsuw en witgestreept hemd, en daarboven een blauw katoenen of liinwaden kiel, met in den winter een roode of blauwe baaien lijfrok er onder ; op het hoofd een afgedragen Zondagsche klak, en aan de voe-ten een paar wollen sokken met kloefen. Voor de Zondag hadden de welstellendsten een zwarte laken broek en zwarte satijnen ondervest, met de frisch gewasschen en ge-streken kiel. Sommigen hadden ook een zwart of biauw laken trouwjas, doch die kwam maar voor den dag bij piechtigheden als doop, trouw-feesten en hoogdagen. Zoo een jas gingniet zelden voor het leven mee, als hij ten minste niet vôôr dien tijd versleten was, door het vele uitleenen aan armere familieleden of vrienden die er geen hadden. Ook schoenen werden voor piechtigheden veel uitgeleend. Aile overige kleedingsiukken in den laat-sten tijd algemeen in zwang, waren aan de werklieden onbekend. De vrouwen waren even armoedig aange-kleed : Katoenen jak en rok, en voor den winter daarboven een purpere katoenen kap-mantel. Enkeie hadden voor 's Zondags een stoffen kleed, veelal mérinos, en een laken kspmant 1 met muts met zijden linten, doch geen enkele bezat een hoed, wat geen enkel werkvrouw ot meisje zou hebben durven opzetten, al had men er een gehad, omdat dit geendracht was voor hunnen stand. Hoe het met de woningen gesteld was kan men aan sommige beluiken nog een beetje zien, alhoewel de afschuwelijkste sinds lang verdwenen zijn. Zij die de beruchtekrot-ten van de wijk Batavia, achter het Kaleitje en het Nieuwpoortje nooit gezien hebben, kunnen er zich geen voorstelling van maken. Hoe is dit ailes sedert de laatste vijftig jaren veranderd ! Er zijn wel is waar nog vele onzindelijke woningen, waar lucht en licht in veel te weinigë mate kunnen binnen dringen, maar daarnevens zijn talrijke openluchtige, ruime, gezonde werkmanswoningen gebouwd, met vier, vijf plaatsen, in stede van de vele woningen met éen of twee plaatsen, waarin geheel het gezin, vader, moeder en kinderen allen ondereen moesten slapen, in de geuren van koken, wasschen en eigen uitwassemin-gen.Vroeger waren ook wollen matrassen aan de werklieden slechts bij naam bekend, even als wollen dekens ; men sliep op kaf en strooi en dckte zich toe met katoenen dekens, met een sprei van allerhande lappen en met de kleederen die men 's avonds uittrok. En alhoewel strooi gezonder en zuiverder is om op te slapen dan wol, doordien het in tijds moet ververscht worden, getuigttoch het be-zit van een wolle matras van een zekere weelde. Vroeger kon men aan de kleeding elken stand herkennen, zoov/el bij feestelijke gele-genheden a s in de week. Moesten onze voorouders thans eens kunnen terugkeeren en op een Zondag onze wandelplaatsen bezoeken, zij zouden vast en zeker meenen dat er shcbts nog ééne klas van burgers bestaat : die der heeren en damen. En bezochten zij de werkerskeuken (altijd vôor den oorlog, natuurlijk) dan zou hunne verbazing even groot geweest zijn, als zij hadden gezien dat biefsteck, roastbief, hesp, melk, suiker, enz., enz., in 't bereik gekomen waren van aile beurzen. En dan het werk? Nu een arbeidsduur van 10-11 u., in plaats van 14-15 uren; voor de vrouwen bescher-mende bepalingen en geen kinderen meer onder de 14 jaar in de fabrieken en werkhui-zen ; de werkhuizen beter verlucht en verlicht, voorzorgen genomen tegen het indraaien, nacht- en Zondagwerk zooveel mogelijk afge-schaft en bijzonderc vergoeding voor over-werk.En als zij dan zouden hooren dat er ondanks die totale omkeering tengoede, nog menschen waren die dierven raaskalen en in gazetten schrijven van « steeds klitnmende armoede », zouden zij ofwel in lachen uit-barsten of van verontwaardiging de vuisten ballen — volgens hun temperament — over zooveel domheid of boosaardigheid, en uit-roepen : « Ge moest eens ons leven gekend hebben! » In volgende artikelen zullen we nagaan waaraan diegroote omwenteling iste danken. MI. Mloozinfontis m Gsnî (9« vervolo) In het voiige nummer deelde ik het ver-zoekschrift mede, gericht aan het College van Burgemeester en Schepenen, ten einde de nieuwe poging tôt geldklopperij bij het Sted. Werkloozenfonds te bekampen. Die poging is op touw gezet door M. Le-fevre in hoedanigheid : Ie als gemeenteraadslid ; 2e als Lid van het Bestuui van het Sted. Werkloozenfonds ; 3e als betaalde secretaris van een syndi-kaat, en doet zijne vraag namens de socia-listitche syndikaten. Maar wat zie ik op het betalingsbordereel der bijdragen ? Dat xeven socialistische vereenigingen, met de metaalbewerkers aan 't hoofd, in strijd met de bewering van M. Lefevre, yer-kozen hebben de betaling te doen perwerk-loozs dag en niet zooals dien heer het eischt. M. Lefevre klaagt aan dat er vereenigin-gen zijn die te weinig betalen aan bijdrage . van het Sted. Werkloozenfonds terwjjl andere vereenigingen te veel moeten betalen. Dat is waar, maar M. Lefevre is juiit een van diegene welke te weinig betalen. In zijn vertoog tôt staving aan het Bestuur van het Sted. Werkl. haalt hij de maand Januari aan en komt met cijfers die berusten op een valsche basis. Zooals ik in mijn verzoekschrift aan het Schepencollege deed uitschijnen, is het een-voudigste en redelijkste stelsel : de bijdragen der vereenig. te regelen in verhouding der lasten die zede stad opleggen en in overeen-stemmingmet de grondslagen van het Werkloozenfonds, die zijne tusschenkomst op het risico moet regelen. Maken wij, over de maand Januari, eens de vergelijking, de eene vereeniging tegenover de andere, de steun betaald door het Sted. Werkl. gerekend per gestorte frank, aan bijdrage, door de vereenigingen : Stiui doir 't Stid. Steun dtir 't Sted. Syndikaat Wirkloozsnf. per Sjrndikaat Wtrklooztnf. per S0 gistorti frank Vo gtstorti frink doer di vereenig. door il vereenig. 1, 2 tn 3 fr. 9,00 — — 4 » 18,68 27 fr. 12,75 5 » 18,85 28 » 9,00 6 » 21,09 29 > 9,37 7 » 17,77 30 en 31 » 9,00 vervallen — 32 > 10,27 9 » 20,47 33 » 12,56 — — 35 » 9 00 12 » 17,15 - — 13 » 12,24 37 en 38 » 9,00 14 » 12,32 — — 16 toten met 21 » 9,00 40 » 19,92 22 » 10,80 41 » 17,78 23 en 24 » 9,00 42 » 11,04 25 » 10,14 43 » 9,00 Uit bovengemelde cijfers ziet men de on-gelijkheid der stortingen en de noodzakelijk-heid van het invoeren der bijdrage gerekend per werklooze dag. M. Lefevre heeft geen reden tôt klagen want zijne vereeniging trok, over de maand Januari, voor ieder gestorte frank eenen steun van fr. 18,68. Misschien denkt hij zich te mogen bekla-gen omdat hij over het jaar 1917 doorgaans fr. 21,22 per frank heeft getrokken ! Is het daarom dat M. Lefevre eene nieuwe gunst opdringt ten koste van de Stadskas î Wachten wij het oordeel af van het College van Burgemeester en Schepenen die wel-licht een einde zullen stellen aan deze onge-hoorde geldklopperij. Mijn verzoekschrift aan het Collège behelsl ook de vrijmaking der werklieden door he1 stichten van een officieel werkloozenfonds Nemen wij als voorbeela de strijd heder gevoerd door de bakkers van « Vooruit > zonder te willen pleiten of deze te recht o ten onrechte het werk staakten, of, door weg zending, gedwongen werden tôt staken. Nooit was het die werklieden toegelatei zich te vtreenigen in groepen buiten di socialistische partij. Zelfs om er werk te be komen moest het eerst bewezen worden da men wel bij het sccialistisch leger was inge lijfd en goede propagandeur was. Zoodra er ergens eene werkstaking uitbra waren zij verplicht af te sfaan van hun Ioon. Die goede projiagandeursgaan nu in werkstaking en gansch de socialistische partij valt hun op den hais om de strijders, voor loon en recht, te bevechten. Waar moeten de stakers, en de slachtoffers • die zullen volgen, zich nu wenden om steun te bekomen en hunne redenen tôt verzet onpartijdig te beoordeelen î Enkel de vervolging en spotternij staat die lieden te wachten ! Daarom vraag ik : Dat aile steungelden, door officieele iastellingen geschonken, zouden onttrokken worden uit handen der poli-tieke groepen, opdat elkeen zich zou kunnen verzekeren zonder gekluisterd te liggen onder welkdanig dwangjukl Wachten wij dus de stichting af van een officieel Werkloozenfonds. (Wordt voortgezet) P. Baudewyn. i STADSAANGELEGENHEDEN Onze Trsmwegenmaatschappij Deze week verzekerde mij een boer van yinderhaute dat de oorlog voor hem nog twintig jaar duren moebt. Met weinig werken verzamelde hij veel geld. Al wat zij oogsten wordt aan een grooten prijs betaald, dan nog zonder moeite, aangezien ailes van het hof weggehaald wordt, 't reen geheel zeker het geval niet meer zal zijn, eens a!s v/ij normale tijden zullen intreden. Wij mogen onzebeschaafde aandeelhoudeis der Gentsche Tramwegen met zulken onbe-schaamden vlegel niet'vergelijken. Zij zouden daarbij hunne zienswijze niet zoo open-hartig durven doen kennen. Toch moeten zij in hun binnenste honderde malen dezelfde wenschcn gedaan hebben, deielfde hoop uit-gedrukt, dezelfde verlangens gekoesterd hebben. Want 't zijn guISen dagen die zij thans beleven. De ontvangsten der Tramwe-gen moeten fabelachtig zijn, van dag tôt dag hooger .klimmende, de winsten ia evenredig-heid- een heilzamen balsem op de wonden die hun brandkoffer elders geslagen wordt. Onze stadgenaoten nemen tegenwoordig den tram met dezelfde regelmatigheid sis zij eten en drinken en slapen. Nooit waren zij zoo haastig dan sedert allen zooveel vrijen tijd hebben. Gansch Groot Gent door, aan aile eindposten, cp ai e kruispunten zoowel als langs de straten werden de plaatsen stor-merhand ingenomen. Zoo binnen als buiten zijn aile rijtuigen steeds proppensvol. AHe aanduidingen worden over 't hoofd gezien, geen enkele maatregel genomen om daaraan te verhelpen. Integendeel, op de galerijen, voor en achter den tram, staan dubbel zooveel menschen opeengedrukt als er door de verordeningen toegelaten zijn plaats te nemen, terwijl op de voettreden thans meer reisigers « hangen » als vroeger geheel de wagen kon bevatten. Dat zulke tuchteloosheid hoogst gevaarlijk is voor onze medeburgers bewijzen de menig-vuldige o;igelukk«n, waarvan verscheidene met doodelijken afloop, welke dagclijks een of andere familie in den rouw dompelen. Dan worden er nog enkelen voor het publiek verzwegen. Wasrom en met welk doel ? Wordt iedere maal een onderzoek ingesteld en de verantwoordelijkheid hepaald? Welke zijn daarvan de besluiten, de bekrachtigingen ? Welke vergoedingen zijn tôt hjertoe aan de slachtoffers of hur.ae naastbestaanden uitbe-taald î Weike verplichtingen worden door de stad aan de Trarnwegenmaatschappij opge-legd die, niet anders dan uit winstbejag, de oogen sluit voor een zoo schandelijken als onduldbarenen gevaarlijken toestand? Er is meer. Wie heeft schuld aan 't « ver-prossen » der stad, zooals dit in de laatste jaren gebeurde ten behoeve der Tramcom-pagnie ? Door wie zijn wij aan die bende bruggemannetjes overgelaverd, de gekende bruggemannetjes van Multatuli, die de geul maakten voor de brug-, niet de brug voor de geul? De nieuwe tramlijnen worden getrokken, en dan worden in overeenstemming daar-mede de noodige wijzigingen aan het uit-zicht der stad gebracht. Al de kemelbruggen die gebouwd, de straten die aangîlegd, de kwartieresi die geopend worden voor de ge-zondmaking en de verfraaiing van Gent, oh zeker, in hoofdzaak om het tramnet uit te breidèn, de ontvangsten te doen stijgen. Ziet wat men b. v. heeft durven doen met gansch de Kasteellaan. Zoo 'n vundalenwerk roept om wraak. 't Is ongehoord. Wanneer dit te begrijpen is van wege vreemde aandeel-houders, schande is het voor ons vroeger Stadsbestuur en de Gemeenterzadsleden die zulks toegelaten en goedgekeurd hebben. Rik. VAN ALLES WAT \ Zelfbeschuld!|ing. — Wij lazen voor enkele dagen in \ Vooruit dat er in zijne Hoogeschool van den Arbeid, i gaat ingericht wordf n een < Ltargang van Stoomketels, Siotmmachines en Qasmotoren Deze nieuwe le'ergang, schrijft Vooruit, vangt deze [ week aan, en het doel dat wij er mede beoogen ia velerlei. Eerst en vooral willen wij de metaalbewerkers, de y stokers, macliinisten, enz., beter en grondiger de ver-schillende machines leeren kennen, want de verdeeling ' van den arbeid heeft het groote nadeel met zich ge " ? bracht, dat de verkman zich te veel moet specialisee t ren, zoodat hij hierdoor de a-gemeene kennissen var het machineyak verwaarloost. \ Een treffend bewijs dat het technisch on der wij. i hier nog niet diep wortel geschoten heeft is, dat hie *■ , nog zoo weinig vakboeken en vak-tijdschriften gelezei worden en dat de plaatsen van toezichter, werkmees-j tertnz. in onze werkhuizen meestal doorvreemdtllnion ' w*rden ingenomen. Door het inrichten van dezen nieuwen kursus willen wij trachten een einde aan dezen toestand te brengen. Aan u, metaalbewerkers, stokars, machinisten, leer-lingan écr beroepschool, enz., nu de gelegenheid zich voordoet *we technische kennissen uit te breiden, aan u allen dezen leergang te volgen, want vergeet niet, « kennis zal u redden >. De lessen zullen de volgende dagen, enz. » Het is nu jaren en jaren geleden dat de < werkende klasse » op het Itadhuis zetelt en « haar recht » op een schepenzetel veroverd en uitgeoefend heeft, en ten « jare 1918 », nadat het kalf in den oorlogspoel yer-dronken is, komen »nze roode hanzen snugger verkla-ren dat zij thans eindelijk het volk eens wat < reddende kfjmis » zullen toedlenen, waarvan het zoo lang ver-''stoken bleef terwijl vreemdelingen — begrijpt Vooruit daar ook de Walen bij ? — ten hunnent het wel kon-nen leeren en aldus de best betaalde plaatsen voor den neus der arme vlamingen komen weghapen. ■~"^Oh, die volksredderi! H§t rocht van larland. — Dezer dagei lazen wij dat de Ieren in Yerzet komen tegen het in de Engelsch parle- | mentgastemd wetiontwerp om den verplichten krijgs-" dienst ook aan Ierland op te lfggen. De Ieren, alhoewel behooread tôt het Britsche Rijk, j bewercn recht te hebben op eigen lotsbestemming — g zooals voorzitter Wilson zulks voor aile volkeren heeft \ opgevorderd. Bij het invoeren van den algemcenen krijgsdienst in } Engeland, had het parlement dit standpunt min of \ meer gebiliijkt met de Ieren van den dienst ult te zon- l deren. » Niemand buiten een waarachtig Iersch parlement, zeggen de Ieren, heeft het recht aan dezen het solda-tenpak te doen opnemen. Hebben die Ieren het < recht » om dien dienstplicht te weigeren? Theoretisch gesproken mag men zeggen : ja. Maar praktisch zal men zeggen : neeii. Immers rechten die maar op het papier beitaan zijn van weinig daadzakelijk nut. Alleen rechten welke men kan handhaven zijn degelijke bezittingen. Om een gebrui-kelijk spreekwoord om te draaien, moet ons gezond verstand bevestigen dat < het b:ter is één recht in de ! hand, dan tien in den kant ». Bedenkelijk is voor de roi van de rechtvaardigheid in de wereld dat de zwakken het recht steeds boven het geweld stellen en, omgekeerd, de sterken immer geweld boven'recht verkiezen. De slotsom is treurig, zei Multatuli. Logisch. — Votruit's Nand verkondigde steeds als eene onwrikbare waarheid dat de personen voelen en handelen volgens hun standpunt, ja, dat het standpunt heel het maatschappelijk streven van menschen en zaken beheerscht en regclt. Ook de bakkers van « Vooruit » blijken Nand's zienwijze juist bevonden te hebben en bijgetreden te zijn. Hef 1 wijsgeerig zeggen zij in hun brief aan de N. Gentsche Courant : * Men bedenke wel dat, eenmaal eene verandering ingesteld, *r geeri sprake meer is de voortbrengst te vermiiîderen, wel zullen integendeel de patroons nog-maals zoeken meer en meer te bekomen, zoomÎs i " Vooruit. nu doet, natuurlijk voor hetzelfde loon. > ? Ziedaar nu dus de theorifcn van het blad Vooruit ? door de praktijken van den samenwerkenden « Voor- \ uit > bevestigd. Voor de kttoen- en vlasbarons is heel de zaak dus î een kostelijk bewijsmateriaal waarmede zij, desgevaile, : de syndikaten van werklieden duchtig de les zullen kunnen lezen en het blad Vooruit het stilzwijgen opleggen,Maar van werkersstandpunt mag men vragen : Etait-il la peine, vraiment, de changer de gouvernement? En zeggen dat de oorlog al die aardige standpunten ; aan 't helle daglicht brengen moest! Hat Evanfaliâ van Karl Marx. — < Werklieden aller i landen vereenigt U >, zoo klonk htt goede woord van : Karl Marx. Ket was, volgena hem, het eenige middel i vaor den arbeidenden stand om in de wereld den toon aan te geven. En terecht, want het verwezenlijken ervan zoude aantoonen dat de werkende klasse, in geheel haren nationalen omvang, tôt zulken eenen graad van zelfbewustzijn, dus van kennis an begrip gekomen was, dat zij eerstens in staat zou wezen zich ztlf en dus ook de maatschappij te beheerschen en te beheeren, maat-schappij waarvan zij eigenlijk reeds de dommekracht is. Dat wij daar nog verre van af zijn bewijzen de jeng-ste uitlatingen der Amerikaansche werklieden afge-vaardigden te Parijs. Ook de Franscbe syndikalist Merrhelm schijnt van oiize meening te zijn te oordeelen naar wat hij schreef in het Fransch dagblad La Vérité, namelljk dat de houding der Amerikaansche partijgenooten eenen treurigen indruk heeft gemaakt op de Fransche werklieden en dat zij ze geheel ontgoocheld hebben. De fransche partijgenaot scheen daarbij uit het oog te verliezen dat het standpunt der Amerikaansche werklieden heelemaal verschillend is. Zij lijden, in hunne overgroote meerderheid, noch armoede noch gebrek aan voedsel en kleedingstukken, zoo a!s deze Van Europa; integendeel, door het stilliggen van den Euro-peeschen uitvoerhf.ndel eu nijverheid ten gevolgevan het oorlogsbedrijf, heeft Amerika met Japan om zoo te zeggen het monopool der nijverheidsproducten in de wereld en winnen schatten van geld. De Amerikaansche nijveraars kunnen dus gemakke-lijk hooge loonen betalen en de werklieden aldaar krijgen dus hun aandeel in den buit. Vandaar hun ge-rust gemoed tegenover den langen duur van den oor-log.Maar hunne werkbroedeis van 't andere werelddeel lijden. Ja, maar zoo veel eendracht en solidariteitsg;e-voel zit er in de werkende klasse als geheel niet. Van daar het gevolg dat men immer nog de eene fractie tegen de andere kan uitspelen. Ootzaak: de achterlijk-heid der werkeide klasse. Wat wij wilden bewijzen. Nutteloos gopraat. — Bij een overzicht onzer collec-tie van oude dagbladen, viel ons het relaas onder oogen van eene redevoering van den socialistischen oud-minister Arthur Henderson', te Nieuwjaar in de Engelsche bladen verschenen. Hij zei daarin aan de Engelsche werklieden in 't bijzonder en de arbeiders der beschaafde wereld in 't algemeen, dat men (?) aan de regeeringen ontzag moet inboezemen door de eendracht en de geslotenheid der georganiseerde démocratie.« Wij allen, voegde Henderson er aan toe, zijn oor- > logsmoedel De wereld heeft volstrekte behoefte aan » eenen onmiddelijken vrede, maar die kan niet be-» reikt worden door wanorde noch door manœuvers > van de eene of andere groep van georganiseerde » arbeiders. Wanneer de arbeiderapartij in hun geheel de voor-waarden zal hebben opgesteld op grond van dewelke een eervolle (?) vrede kan worden opgesteld, die in verhouding is met de gebrachte offers (?) en wanneer zij aan de regeering eene bondige verklaring roorlegt volgens dewelke op die voorwaarden en op geene andere de verhandelingen kunnen beginnen, zal de vrede er komen > ! Deze houding, voegen de dagbladen erbij, werc door al de afgevaardigden der werklieden gnedge-keurd...Ondertusschen vechten de oorlogsmoede volkerer maar altljd voort, in afwachting dat... ai die praters « d< \ vredesv^orwaarden in hun geheel zullen opgestelc i hebben»! 1 | Wij wenschen hen goed heil en lengte van vederen j ? —O— r Emballeerpapier en Papierenzakken, in aile slacl i Adolf Van den Breen, Slachthuislaan, 17-18, Gent. ï Brlef van P© MaerfeSstere Heer Opsteller, * Il faut trois générations pour faire un homme d'Etat », zei wijlen Casimir Périer. Of dit gezegd werd om de kinderen va« het eerste en tweede geslacht tôt beicheiden-heid aan te manen, en ze aldus te latea weten dat het vruchteloos was zich op te dringen en mede te willen dingen niar de hoogste posten en zich aldus ongewensehte conturrenten van den hais te schuiven, of dat het in dien tijd werkelijk drie geslachten moest aanloopen v<56r den parvenu zich in de boveiiste laag der maatschappij goed te buis kon voelen, weet ik niet, maar wat ik weet. is dat dit heden veel sneller gaat, en als het ware daar ook al de stoom en elec-triciteit achter *it. Moest Casimir Périer eens kunnen terugkeeren, en hij zou als ik, ons Eedje kunnen gadeslaan en vernemen dat dit een werk-manskind is van het eerste geslacht, dat geen voorouders heeft Eooals dat heet, hij zou van verbazing staan gapenalshij zou zien welke majesteit er uit geheel diens houding, toon en gebaren spreckt, als hij tegenover zijne onderhoorigen staat. Die verbaïing zou nog toenemen aïs hij hem zou zien in den omgang met de hommes d'Etat.,'zooals ministers, burgeraeesters, ban-kiers, fabrikanten, enz. Te vergeefs zou hij zich afvragen : « Waar heeft dat volkskind die fijne tnanieren, dat hoog zelfbewustzijn, , die voorheen slechts het eigendom waren der hooge aristocratie, gehaald? » Zeer zeker zou Casimir meenen voor een onoplosbaar wereldraadsel te staan, maar als hij eens onze bestuurders, de helpers van Eedje, bijeen en aan het werk zou ziea, zou hij zeker wel tôt het besluit komen zijn theorie te her-zien.Zooals weleer vreemdelingen, die de ver-gaderde Romeinsche senatoren mochten aan-schouwen, meenden in een veigadering van halve goden te zijn, zoo zouden vreemdelingen die onze bestuurders kunnen gadeslaan als ze hunambt uitoefenen, kunnen meenen een verzameling verkleede fabrikanten te zien, en fabriekanten van den ouden stem-pel, hooghartig, onbuigzaam, onverzoenlijk, zooals het aan toekomstige Bolschewiki's, die voornemens zijn de wereid naar hunnen zia te pleoien, past. Htt is verwonderlijk «atUt besef die ■ gewezen volkskinderen van.fett^ùiç •wjratfig?*-"7" heid en hoogen stand heçbec, maar het vol-gende zal er u eenig denkbeeld vân geven. Ik knip uit Vooruit van 24 Mei 1.1. : In UiÛlUirs IsaSsEierg Vergaderlng in ONS HU!S Dinsdag avond greep in < Ons Huis « eene gewich-tige bestuurlijke zifting plaats, of beter gezegd twee opeenvolgende bestuurzittingen. Ziehier de reden : De bakkers van « Vooruit » hadden gevraagd aan het beheer om eene afvaardlging van hei te ontvan-gen en om ze te hooren. Het beheer had toegestemd, maar terzelfdertijd be-slist aan de zitting een grooter, aieer b*teekenisvol karakter te geven door er geheel het bestuur volledig op uit te noodigen, Vooruit's Controol Commissie, als-mede de secretarissen der vakbonden, het beatuur der Gemengde Weerstandskas waarbij vele bakkers zij* aangesloten, de redactie van Vooruit en de partijsecre-taris.Voor dat de zitting met de bakkers begon, zouden al deze partijgenooten voorafgaandelijk bijeenkomen om hunne gedachten te wisselen en zich t'akkoord te stellen. Dit is gebeurd. Osi 6 1/2 ure waren al de bestuurleden van « Vooruit », die ook uitgenoodigd wa-en, op post. Dat maakt dan al te samen een klein honderdtal mannen uit, die vergaderd waren. Deze schoone groep met redacteuren en secretarissen inbegrepen, hield aldus zitting. Als ge nu leest uit welke autoriteiten en titularissen zoo een vergadering is samengesteld, is het niet of ge 't verslag leest van een Te Deum of een dîner san 't Hof ? Hoe moet het de arme bakkers te moede zijn, en hoe klein moesten zij zich voelen tegenover dien schoone groep gezaofvoerders, redakteureti en sekretarissen inbegrepen! (Zoo staat er, Red.) Over het algemeen, gaat Vooruit voort, konden wij vaststellen dat de verontwaardiging tegen de daad der bakkers groot was. Nochians was e keen t'akkcord dat het goed was de bakkers te hooren, maar onder de ;! volgende voorwaarden: wat gedaan is blijft gedaan, en hot aangenomen wsrkhuisreglement is maar te ver-anderen door eene stemming der Algemeene Verijade-ring van « Vooruit >. Daar wijken het BîStmir en de Beheerders niet van af en dat alieen is democratisch o! volktgezind. Wie kan daar aan twijfelen? Aile ware demokraten hebben op dezelfde wijr.e gchandeld, van Robespierre af, tôt : Lenin en Trotsky toe. Wat zij eens bevolen hebben moet uitgevoerd worden, daar wijken I ze niet van af, al ware het nog zoo onredelijk of onger;md. Dat alleen is deraokratisch of volksgezind, zegt mijn vriend Nand, en die zal het wel weten. j Eintfclijk ving de zitting aan en Vooruit . geeft er het volgend verslag van : Zitting met de Bakkers ; Dere nien»chen zijn een half uur over den gestelden tijd. Wij maken ds>.ar geen oorkgsverklaring van, maar wij stellen vast, dat het weeral elders bij patroons aiet ; zou gesebieden. j Gezel Anteeln zegt kort en Maar : Mannen glj kent i de zaak, wij ook, wij weten wat wij willen, zegt ons I wat gij wilt en doet voors'ellen. Wij wachten. I Van Vlaanderen in naam der bakkers zegt dat de ] bakkers in tijd van nood wel hereid zijn te doen wat ! j zij kunnen als voortbrengst. Hij verklaart dat er d^ar ; \ wel eene oplossing z~u voor te vinden zijn. [ Gez«-1 Anseele. — Wij hoeven hier niet te onderzoe-ken wat er zal en kan geb(uren in tijd van nood, dus i in abnormale teest-rder, Dat is de zaak op een zijwe-gelken drijven en ze verpla?tstn. Wij zcu.-len willen weten wal de bakkers van zin zi?n in Vooruit's bak-î kerij te doen in gewone tijden, wat zij aile dagen wii-5 len voortbrengen. S i

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De waarheid: socialistisch weekblad behorende tot de categorie Socialistische pers. Uitgegeven in Gent van 1906 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes