De waarheid: socialistisch weekblad

676930 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 28 Juli. De waarheid: socialistisch weekblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/v11vd6qw8h/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

11 Jaargang. Nr 30 FTffs : 10 CealieMe & Zoîiiag 28 Juli 1918 DE WAARHEID Or-gaan van d®n " Vrij«n ^ocialistenbond ... Aile briefwvissMin^n t« - .' bai ^^ ^ ^ ^ " De Samentrekkïng der Kapiîalen Voor F. Hardyns. Ieder geschiedkundig tijdperk, iedere poli-tieke partij heefi steedseene zekere voorliefde vertoont voor dit of dat valsch en dikwijls schadelijk begrip, door allen nochtans als van zelfsprekend aangenomen. De grootste geleerden, de vernuftigsten onder hen oadergingen deri invloed van der-gelijke gedachten, met de ontwikkelden van tweeden en derden rang die de meening van anderen aanvaarden zonder naar de waarde ervan te vragen. En wanneer dan, bij toeva!, eene dier valsche beoordeelingen in een wetenschappelijken of wijsgeerigen vorm ge-goten wordt, dan breidt hare noodlottige heerschappij zich uit over verscheidene ge-slachten.Er is eene formuul, eene onjuiste wet, waarin wij allen, socialisten van welke scha-keering ook, tôt nog toe blindelings geloofd hebben. — Ik spreek van de wet over de samentrekking der kapitalen, door Marx opge-steld en door aile socialistische schrijvers en sprekers aangenomen. Gaat welkdanige openbare vergadering binnen ; neemt het eerste het beste socialis-tisch tijdschrift in de handen, dan hoort of leest ge dat, naar de specifieke wet van het kapitaal, hetzelve zich steeds in de handen van een kleiner aantal pèrsonen samentrekt ; dat de groote fortuinen verkregen worden ten koste der kleînere vermogens, zooals de groote kapitalen vermeerderen door het opslorpen van vele kleinerë. Die wijdverspreide geloofsbelijdenis is de grondsiag der parlementaire taktiek onzer Staatssocialisten. Met haar wordt de oplos-siiig van het sociale vraagstuk, zooals de grondleggers van het moderne socialisme ontworpen hebben, als eene volledige vrij-makirig van het individu en de. maatschappij op staathuishoudkundig en zedelijk gebied, eene gemakkelijke en eenvoudige taak. Geen onafgebroken ekonomieschen strijd meer tusschen werkmtn en werkgever; geen vereischte meer om van ni» af aan de solida-riteit onder de menschen in praktijkte bren-gen... niet» dergelijks meer. De arbeiders kuunen zich bepalen met voor de kanûiàaten te stemmen als socialisten aan-geschreven. Het zal voldoende zijn dat het getal socialistische volksvertegenwoordigers aangroeit tôt wanneer zij de meerderheid vormen in het p cment om dan een staats- CQll£Cli¥iSm£_'jI ■i,i)mmimiam»i<it «a gen, waaraan de kapitaliaten zich geheel ge-wili'i< zullen onderwerpen. Zij zullen niet iracMs den .ninsten weers ..ad te bieden, want hun getal zal onbeduidend geworden zijn, zooals het de wet op de samentrekking der kapitalen geleerd heeft. Welk prachtig en geiuststellend vooruit-zicht! Denkt toch, door eene onvermijdelijke wet wordt on s, zonder inspanning, zonder lijden, eene toekomst van geluk en vredë voorbereid. Het is zoo aanlokkelijk de moei-liikheden van een netelig vraagstuk tusschen lachende kleuren te bekijken, vooral als onze begocctieling tôt de rotsvaste overtuiging reikt dat de wetenschap zoowel als de heden-daagsche wljsbegeerte deze troostende waar-heid belijden. En het is juist die voorgewende wet die, in het vertoog van Marx, aile eigen-schappen krijgt eener onomstootbare waarin' werkelijkheid is het getal millardaits zoomin verminderd als dat der kleine kapi-talisten. Alleen is het getal dezer laatsten in veel grootere mate vermeerderd dan dat der eersten. Terwijl onder de groote kapitalisten eenen aan6roeivan30%was waartenemen, is het getal dergenen ten kosten van wien die uitbreiding moest plaats hebben, bijna ver-dubbeld : 77 % namelijk. 't Geen wil zeggen dat terwijl het volk door allerlei schoone nra'atjes werd in 't slaap gewiegd, het getal zijner vijanden in eene periode van 50 jaar (1896) verdriedubbeld is. v W. Tcherkesoff. • ^HTTiTt»'6»Q€^ èwiii"" De H. Socialistische Mm Reeds meer dan eens hebben wij bestatigd dat het socialisme van Vooruit meer en meer ontaardde in eene geloofsmeenschap, waaraan de stichters der sociale beweging voor-zeker nimmer hadden gedacht: immers zij allen huldi;den het vrije onderzoek en de vrije denkwijze. Hoe verre wij daar nu al van af zijn bewijst het onlangs verschenen artikel van F. H, getiteld : Kalme overwegingen, nuttige lessen, ingegeven schrijft hij, door de jongste werkstaking der bakkers van de sam. « Vooruit ». Het stuk is inderdaad in zijne eenvoudige klaarheid of klaren eenvoud voor aile den- kers en opmerkers het lezen waard : * * * « Zonder dat wij nu in bijzonderheden tre-den, schrijft Vooruit, meenen wij den wensch te mogen uitdrukken, dat de socialistische cooperatie in 't algemeen en « Vooruit » in 't bijzonder, de geschikste maatregelen moet treffen, om hare werklieden en bedienden te nemen onder de sociaal-democraten en als ze verplicht is zich tôt andersgezinde perso-nen te wenden, haar best te doen om ze tôt het socialisme te bekeeren. In dien w sch steekt geen kwezelarij o] fanatisme, bekrompenheid en onverdraag-zaamheid.Het is niet omdat wij geen andersdenken- t den kunnen lijJei of hen willen vervolg< Neen, in den grond zit de zaak dieper. Gaat de kerk na en ziet watzij doet. Zij wordt ondcrsteund door den Staat, eischt eerbied en ontzag, zij wordt wettel btschermd, wat haar niet belet de hoogs vrijheid in haren handel en wandel te blijv< eischen, zonder dewelke zij haren zedelijki invloed in de samenleving niet kan doi gelden, die zij onmisbaar acht voor 't geh der maatsdiappij naar hare opvatting. (Hie namaals, Red.) Van eene leering die dat eischt is het g heel verstaanbaar, dat zij geene priesters helpers kan dulden, die van die theorie ni diep, grondig doordrongen zijn en er de j noodsvoorzouden lijden en offeren. Welnu hei socialisma verkeert in hetzelfc geval, alhoewel het van eene gansch andei maatschappelijke opvatting is. Onze theorie van stofjelijke vrijmaking e daardoor naar zedeliike en verstandelijk verheifing, kan maar gelukken op voorwaard dar wij ook ondersteund worden en voL vrijheid genieten. Maar wij moeten daarbij kunnen toonen di vrijheid waardig te zijn, door onzen invloe op den stoffelijken toestand der werkliede i zoo groot en zoo diep mogelijk te maken. En dat kunnen wij niet als onze eigen | werkers en bedienden die onze priesters c propagandeurs zijn, het voorbeeld niet gevei van de (H.) socialistische leering, niet alleei aan te kleven en te begrijpen, maar van ze il de mate van het mogelijke toe te passen ii onze eigene inrichtingen. - 't Is hetgeen onze vrie*d E. Anseele zoe helderklaar bewees, in zijne "eerste uiteenzet ting van de oorzaken der staking in « Voor uit », in ons nummer van 15 Mei. Wij moeten kunnen toonen dat wij d< eischen en de hervormingen waard (!) zijr die wij stellen en op wier doorvoering wi aandiingen. Ziedaar waarom onze werklieden en bedienden socialisten moeten zijn, zooniet zijr zij een gevaar voor de zuivere opvatting onzer beginselen en zaaien zij verwarringeti twijfel in de geesten. Wij willen voor heden sluiten, alhoewet er nog veel te zeggen valt. » * * t- Ja, er valt nog veel te zeggen I... Onder anderen dat men om de menschen, in één slag, allen en heelemaal gelukkig te maken. men maar best zou doen hunne vrijheid van PCftftrfé-m'aT.T- schappii zal zelfs geen wanklank meer kunnen geduld worden... Maar waar blijft dan de roode H. Geest die de bestuurders ervan onfeilbaar zal voorlich-ten?Wij mogen ons ook logisch verwachten aan het instellen vroeg of Iaat van een H. Officie van rood geloofsonderzoek. Mis-schien wel wordt de apostel Nand dan tôt « rooden groot-inkwisiteur » verheven zoo als in deXVI6 eeuw de beruchte Torquemada in Spanje. DE TERING De bladen meldden met veel ophef het ontdekker door den Italiaarschen Prof. Lo Monaco van een nieuv afdoende geneesmiddel tegen de tering: het zou be staan in onderhuidsche inspuitingen van eene opîos sing van vijf kubieke centimeters Saccharose (gewooi riet of bietsuiker) en vijf idem gedistilleerd water, twee maal daags herhaald. Het middel is eenvoudig ei heeft niets weg van kwakzalverij. Blijft dus nog af te wachten of het bij algemeen toepaçsing dezelfde goede uitslagen zal opleveren. Hulde moeten wij brengen aan Prof. Lo Monaco di( als een echt geleerde en niet als een droogstoppelig arts, zijne uitvinding aan heel de wereld liet weten e dus, zoo voor zich zelve als voor zijne beroepsgenoter aile geldelijke uitbating teloor deed. De teringlijders zullen er hem gewis dankbaar voc wezen, ten minste toch in woorden. Maar nu rijst bij ons tevens de vraag of — gelij sommige bladen het verkondigen — de hoogleeraî aan de samenlevende menschfieid een grooten dien: heeft bewezen? Enkelen zullen dit wel durven betwijfelen. Ten eerste, heeft prof. Lo Monaco daarmede de dood zelve niet afgeschaft, dus hoogstens maar eer verlengenis van leven aan een zeker getal ziekeHp individuën, die aldus in staat gesteld worden hun g> slacht voort te planten. Ten tweede, zal die vermeerdering van bevolkir — en in Europa is er geen bevolking te kort, zoo a de huidige gebeurtenissen ten stelligste bewijzen -dan op een andere wijze moeten bekocht worden. Ibsen werd eens uitgénoodigd om deel te maken va een gezelschap ter bestrijding van het drankmisbrui « Ik wil wel, zeide de beroemde schrijver meesmu lend, maar leg mij dan uit op welke wijze wij tôt socia uitschakeling van een gewis aantal karakterzwakl stumperds zullen gerakenl » Misschien ligt de waarde eener onderneming ni zoo zeer in het slagen maar wel in het pogen. Nous avons lutté bien que ce fût inutile! Laat Rostand aan zijn Cyrano de Bergerac«zegge Die gedachte alleen zou zin kunnen geven aan d huidigen oorlog. Sphinx. —— —• VAN ALLES WAT Goed afgekeken.— De briefwisselaar van St-Nikolî zond aan Vooruit een schrijven, in dit blad den Juli 1.1. opgenomen, waarin het volgende voorkomt « Voorzichiig. — Een onzer partijgenooten, die j woon is van naar eene mis te gaan waar een preek ; houden wordt, drukte ons zijne verwondering uit, < hij door den predikant nog ncoit heeft hooren doni ren tegen de boeren en andere woekeraars, die arme menschen tlians op eene ellendige wijze str pen. Ons verwondert zulks in 't geheel niet : die m schen zwijgen uit voorzichtigheid, om hunne go< vrienden niet boos te maken. P. Die predikant moet voorwaar de polemiek volj welke Vooruit sedert 10 jaren met De Waarheid vc en waarbij een « voorzichtig zwijgen » insgelijks voornaamste en bekwaamste strijdmiddel is van roode wereldbestuurders. n. Wat ons verwondert,'"is de verwondering van den rooden partijgenoot van St-Nikolaas! zii Vierkantswortels. — f|et schijnt dat de Fran?che dag- J bladen thans vol staan van artikels die blijk geven van JK sympathie voor Amerika, de Amerikanen en de Ame-te rikaansche zeden. Van d^ Amerikaansche dollars wordt 211 er blinder geiproken. Maar de Frar.sche handelaars " schijnen er niet minder :uk op te wezen. De Figaro gaf, dezer.dagen, aan zijne landgenooten ;n een practischen wenk-onr, hunnerzijds, de genegenheid lh ^er Amerikanen te verwerven met het voorbeeld van j-, eenen handelaar van To irs 11a te volgen, die in zijne uitstalling het volgende bericht had aangebracht : * 011e price only for American and for French ». e- (Hier is het een en dezelfde prijs voor Amerikanen en ■)f voor Franschen). *t ..^ee(ls vôôr den oorlog, waren de Yanlcees in Frank-^ rijk (evenals in Italie en in Zwitserland en ook wel een 5 beetje bij ons), zeer geliefd, bij de hôteliers voorna-melijk, omdat zij zich 'le rekeningen duchtig lieten jg aanpeperen. Dat kwar, omdat de Amerikanen de waarde van hun geld 0 \!erschatten ; immers, in Amerika, waar het leven veel duurder was dan in Europa, kreeg men voor één dollar niet zoo veel als hier, zoodat n de Amerikanen immer r cenden te goedkoop gediend g te wexen, terwijl de Europeanen dachten ze te stroo-pen. Een dubbel misverstand waaruit de ééne partij r den geestelijken en de andere partij den stoffelijken S vierkantswortel trok. Uit dergelijke misverstanden groeiën liefde of haat, e zoo l.-ing het misverstand duurt. * Het verzwinden- van die misverstanden, noemt men ook wel het verliezen onzer illusies I Wat brengt dan de waarheid? 2 Duurtetoeslagen. — Wij lezen in de bladen dat het | Provinciaal Comiteit voor Hulp en Voeding « eene ver- goeding voor « duur leven » van 40 fr. per maand heeft toegestaan aan al zijne bedienden en werklieden, plus l 20 fr. voor hunne vrouw, plus 15 fr. voor eik hunner 1 kinderen. » 3 . Wij zijn er niet tegen dat die menschen wel varen, ' integendeel. Nochtans moeten wij hier eene bedenking j opperen, deze namelijk cat wij vreezen dat al die duur- \ > tetoeslagen voor gevoJg hebben de prijzen der markt, \ (waarop de te koop aangeboden waren daat door niet 1 vermeerderen) nog te doen stijgen, en dus aan dezen, ■ die immer maar over he^elfde getal « bankjes» te be- ! schikken hebben, het bekomen van hun rantsoen eet- \ - waren te besnoeien. i Het korps der bedieiiden en werklieden van het ; Provinciaal en andere Cômiteiten wordt aldus een soort van bevoorrechte kaste of Staat in den Staat. Wij zouden met meer vreugde vernemen voor de algemeenheid dat het Comiteit zijne eetwaren in prijs verminderde of meer eetwaren te koop stelde. : Indien wij het mis op hebben, dan zou het ons g< -noegen doen terecht gewezen te worderî : maar dan op eene andere wijze dan met eenvoudig te bevestigen dat wij l-s'er verkoopen. Sene zakelijke uiteenzetting ware beter van pas. Een gepensioeneerde. Volkerenbond cf voikerenband. — Gesfadig wordt hier of daar de gedachte van een volkerenbond opgewor-pen en besproken. Helaas, wij verwachten niet veei van al dit streven, omdoi de hechte grondgevoelers waarc-p die gedachte zich zou kunnen verwezenlijken I en bij volken en bij er.kelingen meestal ontbreken Want wij verstaan zoo een bond als een gezelschap ^Ôaàrziju v.îj zoo lieme"0br'^o^ Le Petit Parisien heeft thans eëîîlge poiitieKe per soonlijkheden o er Ijunne inzichten ifopens dit plan ondervraafcd. M. Doumeigue bekende zicii als aan hanger van den volkerenbond om het vijandelijk ver-bond een gesloten b'.ok tegenover te stellen, die tôt de ineenstorting der Duitsche opperheerschappij vuert. M. Bienvenu Martin houdt het verwezenlijken ervan als moeilijk maar toch mogelijk. Als men den volkeren^o/zrf alleen als een middel beschouwt om rust in de wereld te hebben, dan zoude men mogen beweren dat het beste middel ware een voikerenband (!) waarin één volk, en beter nog één groep, volkomen de baas speelt. Immers zoo lang in een hoenderkot meer dan één haan aanwezig is, kan er van rust geen sprake. wezen. Blijft dan nog alleen de vraag aan welken haan de hoenders de voorkeur geven : nu, de gustibus et colo-ribus non est disputandum. (Over smaak en kleur valt niet te redekavelen). Misschien, wie weet, is deze laatste oplossing nog de beste! Voor idealisten is de slotsom treurig. Een socialistische roman.,— Wij vertalen uit Le Figaro, het gekend Fransch dagblad, de volgende mede-1 deeling : « Het Vrije Frankrijk, een nieuv/ socialistisch blad 1 waarvan de verschijning overigens door gansch de pers met instemming begroet wordt, begint met de afkon- 2 diging van een socialistisch roman, « De Bekeering », van Georges Renard, die aldus aanvangt : « Dien avond had André Savenay met twee makkers é » in eene der grootste restaurants van de Elyseesche i » velden gemiddagmaald. » 1, Helaas! Een groot d el van 't geen in deKamer van Volksvertegenwoordigers de sociale kwestie genoemd r wordt is in die drij regels begrepen ».... Inderdaad. Hoe pijnlijk voor oude partijgenooten, k dergelijke bekentenissen in een reaktionnair blad als r Le Figaro te moeten terug vinden. Westerlingen en Oosterlingen. — De voorspellingen n van onz^n « Sphinx » schijnen meer en meer door de e gebeurtenissen verwerkelijkt te worden. e Eenige dagen geleden besta'igde de Manchester Gurdian, een lîngeisch vredesgezind blad, dat datik zij de laksheid der Europesche mogendheden China meer a en meer door de Japansche staatskunde wordt door-ls | drongen. Lan^zaam maar zeker dringen de Japansche _ ! staatslieden en financiers zich in de Chineesche zaken op en bestudeerên de herinrichting van het « Hemel-n rijk » naar hunne staatkundige inzichten voor de toe-{ komst. jl « Japan is besloten, vervolgt de Manchester Guar-[c dian, de demokratische parlementaire inrichtingen van ;e China uiteen te rukken. Japan maakt zich meer en meer meester van het gezag in China. De telegraaf is verpacht *an een Japansch syndikaat, de opiumhandel herleeft, een geheim verdrag heeft Japan een uitge-breid toezicht verleend over de Chirieesche strijdkrach-n ten, een Japanner is benoemd als finantieele hulpraad. Zeifs houdt Japan toezicht over de staatsbanken en I over de meeste nationale bronnen van inkomst. » I Juist zoo moest het gaan, volgens onze medewerker ■ verleden jaar uiteenzette. Japan alleen met zjjie 60 mil-» lioen inv^oners zou aan Europa het hoofd niet kunnen 1 bieden. Daarbij het bezit in zijnen bodem weinig kolen | en geen ijzererts, dus geen grondstoffen om schepen I te bouwen of wapenen te smeden. China heeft dit ailes ias ' in overvloed, en tevens ndg eene bevolking van 400 20 ï miliioen menschen, dus ook « menschen-materiaal » : bij davleet om legers te vormen. Als men daarbij bedenkt dat de « gele mannetjes > re. nog de he ft van de behoeften der « bleekgezichten > iat niet hebben, dan kan men al licht bedenken hoe het er le- in den staathuishoudkundigen zoowel als in den krijgs-de kundigen oorlog tusschen gelen en blanken welhaas! 30- m:et de laatsten zal uitzlen. en. Het voortduren van den huidigen « wereldkrijg » :de Waarbij Japan zich echter zorgvuldig op zijde houdt. \i l heelemaal ten voordeele van de Cnino-Japanschc 'en wereld. 'ert De Europeanen schijnen gedoemd om eenmaa het wederom onder den invloed van 't Oosten te gerakm de al ware het maar om der wille hunner oneenigheden — ^«3 2 a s», * «riwïrctcti, iv, SWAAHGEIEGEHHEBEN HET TRÂMVERKEER Het met-den-tram-rijden schijnt bij de wet verplichtend te zijn gemaakt, eene verorde-ning waaraan iedereen, bij uitzondering, zich met eene zekere voorliefde onderwerpt. De menschen zijn daarop letterlijk verzot geworden. Iedereen doet daaraan mede : oud en jong, arm en rijk, kreupel en mank. De eenen uit gemakzucht, de anderen omdat zij te veel, genen omdat zij te weinig geld heb' ben. Enkelen u t tijdverdrijf, het grootste getal omdat zij altijd haastig zijn. Gelukkige stervelingen, en in dezen tijd dan nog. Wat wilt ge? Daarover filosofeert • gij zoolang 't u lust; ailes wordt op rekening van den oorlog gezet en... klaar is Kees. Gij beziet ors zoo ongeloovig, vriend lezer? Waarom ? Zoudt ge daaraan verande-ring willen brengen ? Vergeefsche moeitel Dit ware een strijd tegen windmolens wien Cervantes zijn» onsterfelijken Don Quichotte in de 4>en gaf màar waaruit wij op zijn minst, gehavend zouden te voorschijn komen. 't Is zelfs om te beletten dat gij nu en dan uit dit drukke verkeer met een geschonden neus zoudt terug keeren dat wij de aandacht der Tram maatschappij willen roepen op den s érbarmlijken staat der spoorlijnen zoowel als van de geleiddraden, 't geen dagelijks ont-sporingen en storingen over gansch het net veroorzaakt. Haar voor dien treurigen staat van zaken ; gehee! alleen verantwoordelijk stellen doen j wij niet. Wèl mogen wij haar hare negatieve ] heuding, hare onverschilligheid verwijtenen | doen uitschijnen dat 't niet voldoende is j achteraan te komen gesukkeld, de onderbre- ; kingen in het verkeer op den kortst mogelij-ken tijd te herstellen. Een weinig initiatief, eenig vooruitzicht blijft hierbij niet uitgeslo-ten. Voorkomen is steeds boven het genezen te verkiezen... Eenige dagen geleden was op de Steen-dambrug — een geschenk onzer H. Drie- f vuldigheid, de précieuse mémoire — de peers ' welke over den elektrieken draad rolt, uit hare geleiding gesprongen. Eenige draden worden afgerukt, waar langs een verblindend-licht als den bliksem door het luchtruim vliegt, terwijl het rijtuig staan blijft na.incen geweldigen schok, de reizigers geheel onzacht tegen elkander geworpcn te hebben. Hier en daar blijft er een zitten ; anderen j verlaten v.'rschriktden tram om zichrekenint; s ;,f"0Têevi::ile'?.is- Eén j pad en loopt weg zoo - • ; De trammaatschappij moesi aan de bev >i- i king laten wetén welks voorbeeld hier, bij voorkomend geval, te volgen is; of hier ook, juist al bij de hazen, 't verstand in ons poo-ten "zitten moet. Verleden week had een zelfde ongeval veel erger gevolgen kunnen hebben. Tusschen het Belfort en St-Jacobs was het tramnet over verscheidene honderde meters afgerukt, 't geen onder de reizigers zoowei als onder de voetgangere eene begrijpelijke opschud-ding verwekte. Een der loshangende draden verschroeide gansch het voorste deel van een voorbijrijdenden tram, wat voor de menschen, die op de gaanderij tegen elkander gedrukt stonden, een minder aanlokkelijk schouwspel moet geweest zijn. Dezelfde onregelmatigheden herhalen zich dagelijks, langs een of ander deel der stad. En het bestuur onzer tramwegen blijft wer-keloos toezien, als iemand wien het niet aan-gaat. Het valt buiten hare bevoegdheid eenige voorschriften bekend te maken, voor hare bedienden zoowel als voor 't publiek, om ongelukken te vermijden, hulp te bieden, raadgevend op te treden? Bij ontsporing, kortsluiting, afrukken van draden of wat ook moeten de reizigers voor eigen veilig'neid oog hebben, met dezelfde bezorgdheH als waarmede wij onze winsten opstrijken. Cuique suum. Elk het zijne. Die redeneering van onze tramwegen-maatschappij — in hoofdzaakvrcendelingen — zou ons overigens niet verwonderen. j Maar wij veronderstellen dat er nog... îechters zijn in Gent, welke die heeren kunnen dwin-gen de handen uit de welgevulde zakken te trekken en mede te helpen aan de herinrichting van een z. g. openbaren dienst op dit oogenblik tegen de belangen eener gansche stad uitgebaat. Rik. BROODOVEN " LE MERVEILLEUX .. Bakt brood, braadt vleesch, bakt koek. Droojt vruchten, groenten en fruit, op gas- en kolenvuur. Huis Dutry-Colson, Veldstraat, 12, Gent. — » o»«r' < — ■ Vrouwenmeesterschap Uitgaande van de stelling dat wij aan de lezers der Waarheid en ook aan dezer mede-werkers — waaronder Mevr. Gur.y — wat zouden «willen wijs maken», brengt deze laatste hare overtuiging tôt—aiting « Sphinx Atijd te zullen aantreffen in de eerste geie-deren der anti feministen ». Wij, integendeel, zijn zelve overtuigd dat wij niemand iets willen wijs maken, wat wij zelve niet meenen te weten of minstens te gelooven. Men heeft ons zelve in onze jeugd — en ook later — zoo veel wijs gemaakt, dat wij aan velen, ook wel min of meer aan ons zelve zijn gaan twijfelen. Alleen de j ugd heeft steviger overtuigingen. Hetgeen wij dus 1 vooruitzetten is gewoonlijk de vrucht van i jarenlange ondervinding en studie op hei levend model. Immers er staat in de boeketi Vacnt, verantw»«rd«iijke uitgever- 00k te veel zwart op wit, dat in het werke-lijke leven geen steek houdt. Om nu in en tusschen de boeken het kaf van het koorn te kunnen onderscheiden, moet men eerst aan-schouwelijk onderwijs in de wereld genoten hebben : dit krijgt men doorgaans maar het laatste I Van daar gewis het spreekwoord : « het verstand komt voor de jaren niet ». Velen echter biijven heel hun leven jong van hart en geest. Anti-feminist zijn wij niet, daarvan hebben wij in onze jeugdige jaren te veel bewijzen gegeven, meestal tôt ons nadeel en verdriet! Feminist echter zijn wij ten gevolge onzer bevindingen niet gebleven. Wij staan, naar onze meening op een neutraal standpunt, 't geen ons wordt vergemakkelijkt door het vergrauwen van ons haar en vooral door het vergrijzen van ons « hart ». Want wij kennen j dompelaars wier haar veel grijzer is dan hun i « hart » en wier neutraliteit — en dus ook onafhankelijkheid en objectiviteit — dikwerf erbarmelijk in het gedrang geraken. Die laatste gedachte brengt mij op de be-yering van Mevr. Guny terug als zouden de vrouwen als moeders, echtgenoten, enz. van V « geenen tel » wezen. Dat staat zoo misschien wel — min of meer — in het Burgerlijk wet-boek, maar ook in de wetboeken staat veel zwart op wit dat in de werkelijkheid niet tôt zijn recht komt. Wij ondervonden het nog deze week toen een getabberde lieer ons een standje maakte voor eene beuzelarij, die ontwijfelbaar voor ons, standje en beuzelarij, beiden de ken-merkende handteekening zijner onverkwik-kelijke wederhelft behoorden te dragen. Wij hebben er den braven vent dus ook niet verantwoordelijk voor gemaakt, maar het incident aa^geteekend op den kerfstok dier lieve dame, en zullen het haar bij de eerste gelegenheid betaald zetten. Die dame immers is feministe.met der daad, d. w. z. geen kat om zonder handschoenen aan te pakken, en verbeurt dus, naar mijne huidige meening, aile recht op « galanterie ». Al die beschouwingen hebben ons belet van zakelijk te zijn : dat gebeurde mij meer-maals als ik met het « schoone geslacht » aan het verhandelen ging. . Maar toch wil ik de pen niet neerleggen • zonder te doen opmerken dat Mev. Guny den tekst der wet met geen genoegzaam gespan-nen aandacht gelezen schijnt te hebben : « De kinderen hebben om te huwen de toestemming van vader c.^naaàfr-in geval van onversckil, des vadeis vol: .. » Hg 'X7#ifrrmr/sr ff Aur. . ~ •£ verki ijgen, in a; geval .1 onverôchw zal de vader mogen bcs'.issen, omdat het, vol-gens den wetgever niet anders kan. En nu herhalen wij onze « netelige vraag » : hoe zal mevr. Guny het anders beslissen zonder de gynecocratie ofte vrouwenmeesterschap in te voerenî Tôt slot : zoo als hierboven staat het in de wet geschreven, maar meer dan eens wordt het anders in de praktijk gedreven. Weinige mannen hebben sterke zenuwen genoeg om aan deze van de schoone kunne te biijven wederstaan. Mevr. Guny moet begrijpen dat er eigenlijk maar luttel « mannen » zijn, maar juist van dit soort, zijn er geene, al heetten zij zelfs Agrippina, Hipatie, Catha-rina, Elisabeth, te vinden. Sphinx. p,.S, — Heeft Mevr. Guny zich al eens afgevraagd waarom groote uitvindingen nimmer gedaan werden door de vrouwen, terwijl er bij de groote ontdekkers mannen zijn van allerlei stam, stand en opleiding ? SPAART uwe SCH0ENEN met het SCHOENBESLAG « DUC „ voor Heeren-, Dames en Kindersc'ncenen. Licht, sterk, praktisch, sierlijk. HUIS DUTRY-COLSON, Veldstraat, 12, GENT. DITJES EN DATJES Verschillend efïekt. — Zij. — Zie, als ik denk aan dien pelsmantel dien ge mij beloofd hebt, voel ik mij al vetwarmd. Hij; — En ik wordt koud, als ik er aan denk wat ik er voor zal moeten betalen. Een ongelukkig drietal. — Smeskens (lot zijn vriend). Hoe gaat het eigenlijk met uw dochters ? De vriend. — De jongste staat al jaren lang op trou-wen, de middelste ligt in scheidingsproces en de oudste is biijven zitten. Zolfbewust. — Mevrouw tôt een zich aanbiedende dienstoode. — Uw g.-luigschriften zijn goed. Maar... liebt géook een vrijer? Meisjc — Dat i? naar de bekende weg vragen, mevrouw, aan een mdsje met zu;k een onweerslaan-baar uiterlijk als het mijne. Onv8iwachtantwoord. — l:en oude generaal in grooten tenue (fot eeni _< juffrouwen). — -Weet ge wel, . dames, wai min han warm heefi gehouden? j — Zektr, exce.lentie, de « watten ». IOok een vraag. — Hoe hcog wilt gij uw huis verze-kerd hebben ? Boer. — Nu, ik denk tôt aan de schoorsteen. Dubbel verlles.— Marie.— Ik heb medelijden met die arme Anna. Die wreede Karcl zei dat zij afstand moest doen van haar hond of van hem. — En toen heeft zij het hondjè weg gedaan ? — Ne n, zij iiet Karel loopen, en den volgenden dag is haar Jiond gestorven. Had ze dal nu maar voorop geweten .. Tooneelschool. — Examenverlooning vai. 4 Aug.a.s. Kiartcn zijn op voor!:and te b; komen in de schoQl Oui-I nardsiraa', 19, den Zondag morgend van 9 irt 12 uur. Stallen en lo rang,, : b; lkon~etels, 2 fr ; parket 1 50 fr. ; pari. rre, 1,25 fr. ; logiën en voorzetels 2" rang, 0,75 fr.; 1^ amphithea er, 0,50; 2= amphi, 0,25 aile taksen inbegrepen.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De waarheid: socialistisch weekblad behorende tot de categorie Socialistische pers. Uitgegeven in Gent van 1906 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie