De waarheid: socialistisch weekblad

1322 0
25 augustus 1918
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 25 Augustus. De waarheid: socialistisch weekblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/k93125s16q/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

IIe Jaargang, Nr 34 Pr^fs : 10 Centiemi Zondag 25 Augusti 1918 DE WAARHIED O van tien " Vrijon iiopialistenband w Mk Êfê, émm> <miÊà ^§§ sMii émm, m*jm 1 Aile terisfwissslirvgen te zentiei. na.r : POt ^ WIT-Ti Verspyenstraat, IO, Cent, verantw*»r«(»!ijk« uitg v. / Anti onze Lezers ! /De papierfabrikatie ondergaat op dezen cogenblia een geweldige krisis; sommige grondstoffen, voor de vervaardiging noodig, ontbrïken geheel en gansch. Vele fabrieken hebben hun bedrijf stop moeten zetten. Dat lerplicht ons — en iedereen — zeer spaar-zaam met het papier om te.gaan, ten einde met den bestaanden voorraad de krisis te kunnen doorspartelen. Op ons formaat, en maar eens in de week verschynende, kunnen wij niet sparen; wij zijn dus genoodzaakt de oplaag te vermin-deren, hoe zeer dit ons ook pijnt, wetende hoe onontbeerlijk voor de meeste onzer lezers hun blad is. Riepeti wij vroeger : Koopt en verspreidt " De Waarheid thans roepen wij : Koopt met twee, of drie, maar één blad! Aldus_ wordt uw genoegen toch voldaan en voldoen wij aan onze verpliditingen. Tevens worden de verkoopers verwittigd , dat geen onverkodite nummets worden terug genomen, zoolang de papiernood duurt. ■ Thans is het beter 20 bladen te kort te hebben dan 10 over. De Redactie. Rntfî!§euin§en van M. Ed. Anseele aan da onderzoskcommisslo van La Havre, die tis verandering der Grondwet moet besiisdaeren in betrek met de taal- en stemrechtkwestie Mijnheer Anseele, even aïs al de voorma-/' lige Belgische parlementariërs, is vastge-I groeid in het Belgicisme. Die menschen heb-\ ben uit dF^g^éhieaenilFniets geleerd. Ui; «lies wat M. Anseele ten beste geeft in Vooruit v»n 12 tôt 16 Augusli blijkt, dat hij het huidigé, meest grootsche, maar terzelfder tijd het meest ontzettende en verschrikke-lijkste wereldkonflikt aller tijdeu beschouwd als een algemeene werkstaldng, die 'we aïs een raislukte klncht hier een paar malen hebben sien opvocren. Eens de kfucht gedaan, die slechts enkele dagen duurde, gingen de werk ; îamheden van handei, nijverheid en politiek hun oudpn gang: HetStaatSmachien, met Mi is'eriën, Kamer en Senaat draaide als voorheen, zelfs zonder opnieuw gesmeerd te zijn. Zoo stfilcr. M. Anseele en zijn conftaters ziL . s ook et eitide van het bloedijste 1.1 './i . . Ut gtivdcnïc zai heb- be ' >rken. M bet aWat ^ebeuren dah ware dit het gre ' >uatkun 'L-: wonder dat al ooit met on Mi i;en zou jbben piaats gegrepen. B . geschillen en botsingen tusschen on c bit' ' vcr.i.iderde immer de politieken to: an V: . i .deren : Eerst vielen wij in hand ! der Bourgondiërs, onder wiens be-he- de "erfransching van ons ras stelselma-tig begon. Onder Filips de Stoute, Filips de Goede, Karel de Stoute en Maria van Bour-gondic, waren aile hooge poster, voor de Bourgondiërs, en de Vlaamsche Edellieden konden maar in de tweede piaats in aanmer-king komen als ze het fransch genoeg mach-tig waren. Onder Maria van Bourgondië nog waren hare twee voornaamste ministers, Hugonet en Imbercourt, twee volbloed franschen, die de plannen van Lodewijk XI, om ons bij Frankrijk in te lijven in de hand werkten, en hierom door de Gentenaars op de Vrijdag-markt onthoofd werden, ondanks de smee-kingen der Vorstin. Daarna kwamen wij onder Spaansche heer-schappij, en dan onder Oostcnrijksche, om tijdens de Fransche omwentelingden eeuwen-ouden droom der Franschen verwezenlijkt te woiden.en wij bij dit rijk ingelijfd werden. Bij den val van Napoléon, waarbij al de veroveringen der franschen van de revolutie en Napoléon te niet gedaan werden, wist men niet goed wat met onze provinciën aan-vangen, want de groote mogendheden gun-den ze aau niemand van huns gelijke. Ein-delijk kwamen zij overeen die aan Holland te geven, als vergoeding voor de eilanden Ceylon, de Noord ODstkust van Bornéo en Sumatra, die de Engelschen de Hollanders hadden afgenomen. Met toevoeging der Zuidelijke Nederlan-den zou Holland nog een kieine mogend-heid blijven en geen gevaar opleveren voor de groote slokoppen, dachtten zij. Toen de vereeniging dezer provinciën toch een gevaar werdt voor hen, meest nog onder opzicht van handel en nijverheid, begon men tes'okken om ze in twee te scheuren, wat in 1830 gelukte. Maar'toen wist men weer niet wat met ons aai^vangen. Frankrijk, dat het meest gestokt had, wilde ons als een hapje in eens opslokken, maai - dat stond de anderen, vooral de Efigelsch-j man, die vreesde dat dien gebuur weer te ' machtig zou worden, niet aan, en narijp be-raad schonk men de Vlaamsche provinciër V aan de Walen. In al die verschillende gedaanteverwisse-lingen heeft ons volk nooit iets te zeggen ge had; nooit is hunoordeel gevraagd, evenmir als dit in dergelijke gevallen met andere kltine volken gebeurd. Ook schikten onz< voorouderszich tamelijkgeduldijen lijdzaan: o: ier elk vreemd juk; de hoogere klasser gaven hen hierin steeds hetvoorbeeld. Zoc i s Huysmsns het op de groote mee <1 nCir is te G 'iit, tenjare 1911 zee; j .lit i, waren u :-je klassen onder de herto gen v^n.Bourgoiidië, Fransch, onder Spanje Spaa sch, onder Oostçnrijk, Oostenrijksch en onder de omwenteling en Napoléon weder Framchgczind. 1s het nu te verwachten dat België, zooals M. Anseele en zijn parlementaire medebroe-ders verwachten, weer in zijn vorigen politieken toestand zal herstéld worden ? Dat is twijfelachtig, omdat de groote mogendheden die alleea grensregelingen be-disselen, slechts te rade gaan met hunne eigene belingen. De schepping der mogendheden van 1830 -îs gebleken een mislukte bakte te zijn. De - neutraliteit ain den nieuwen Staat opgelegd, is door de opvolgende regeeringen niet in acht genomen ; hare genegenheid ging steeds éénen kant uit, terwijl binhenlandsche toe-standen haar verhinderden voor de vrienden een zoo sterken steun te wezén aïs die wel verlangd hadden, en als Af. Anseele zegt dat die regeeringen grootendeels de sdiuld dra-gen van de rampen die ons nu trejfen, heeft , bij overschot van gelijk. 1 v Ook de binnenlandsche partijstrijden, de toomloosheid van zekere pers, gesteûnd door het buitenland, en de steeds ophitsende taal van allerlei redenaars schiepen menigmaal een toestand van woeling en onlusten die voor naburige volk.-n een slecht voorbeeld daar stélden, zonder nog te spreken van de bittere klachten die voortdurend uit het Vlaamsche volk opstegen tegen de bevoor-rechting en verdrukking van het Waaïsche en der liougerê Rlassen "van hun eigen volk. Om al deze redene» moeten sommige groote mogendheden beslist vijandig zijn aan een Belgische Staat op den ouden voet, en anderen er zeer onverschillig aan zijn. Voor hunne bcslissing zullen zij ons niet raadplegen, evenmin als voor al andere kwes-ties de kleintjes geraadpleegd worden. Lees maar wie op de conferenties bijeen komen, het zijn de groote heeren, en hunne knecht-jes, aïs België, Servië, Monténégro, Grieken-land, mogtn buiten blijven. Van de machtsverhoudingen en het weder-zijdsch belang der grooten zal het afhangen wat er met ons zal gebeuren. Al de plans, raadgevingen, nieuwe wetsontwerpen enz., voor een herstelden Belgischen Staat zijn dus voorbarig, niet veel meer dan droomen van belanghebbenden. Hoe de vroegere toestanden van algemeene werkstaldng en partijstrijd in het hoofd van M. Anseele rondspoken en hem beletten iets van het tegenwo&rdige te begrijpen, klaar uitkomt, is waar hij weer zijn slokpaardje van algemeen stemreciit bespringt: « Dus, zegt hij, waar het niet absoluut » moet, geen andere ernstige wijziging dan » vanartikel 47 der grondwet, aa^gaandehet » meervoudig stemrecht. > pit artikel moet eenvoudig vervangen » worden door een meer democratisch arti-» kel 47, dat het gelijk, direkt, geheim en » algemeen stemrecht voor aile mannelijke » Belgen van 21 jaar na 6 maanden verblijf » invoert voor de kiezing der wetgevende » Kamer. » En artikel 53 der grondwet moet voortaan i » vermelden : dat het kiesrecht voor den ; » Senaat hetzelfde moet zijn als voor de » Kamer ». Dat is wel de taal van den echt Belgischen politieker, die niets uit de geschiedenis ge-leerd heeft, en zich geen anderen politieken toestand kan voorstelleh dan die welke vôôr den oorlog bestond, en tevens van den volks-menner, die van deze stemrcchthervorming den triomf zijner partij verwacht. Dat het zeer wel mogelijk, ja waarschijn-lijkis, dat er hier — en nog in andere lan-den — in jaren geen verkiezingen zullen gehouden worden, kan niet in zijn brein opkomen. Dit komt, omdat, wanneer de mensch zich ' gewoon gemaakt heeft de dingen lange jaren van zekere zijde te beschouwen, die aan het gemoed en verstand eene plooi geven die er niet meer kan uitgestreken worden. Bij oude lieden merkt men dit gewoonlijk op, vandaar dat de jongeren van een derzul-ken zeggen: « hij gaat met zijnen tijd niet meê» . (Wordt voortgezet). —o— Schoenzolen en Hakken in " Oméga Veel sterker en g«edkooper dan leder. Huis Dutry-Colson, Veldstraat, 12, Gent, De razernij te Parljs Een lezer schrijft ons : « Met veel belangstelling de artikelen in De Waarheid gelezen van Dr Xavier Raspail over dehondsdolheid en de methode Pasteur, ^ waaruit blijkt dat de wonderbare genezing van de razernij niets anders isdan een groote en gevaarlijke kwakzalverij. Voor zoover ik weet hebben de Fransche bladen het artikel van Dokter Raspail, ge- . steund op onbetwistbare statistieken en de getuigenissen der beroetndste fransche ge-neesheeren, niet helpen verspreiden, en dat is te begrijpen, het ware een nationale glorie voor het volk minder en een groote ontgoo-chelitig. Maar dat ze voor hun zelve niet twijfelen aan de ondoelmatigheid der Pâsteu-riaansche methode tegen de razernij schijnt mij te blijken uit het volgende, dat onlangs : in de fransche en de buitenlandsche bladen verscheen : I De Parijsche pers is zeer verontrust over het buiten-gewoon toenemen der gevallen van razernij te Parijs. Terwijl men in vredestijd in de hoofdstad maar drie tôt vier gevallen van razernij bij honden waarnam in het jaar, worden thans dagelijks drie tôt vier gevallen vastgesteld, zoodat binnen kort het insrituut Pasteur te klein zal zijn. De Figaro merkt daarbij op: «Op een » tijdstip, waarop het nauwelijks mogelijk is, de men-) schen te verzadigen, is het waarlijk niet te verwonde- ren, dat de honden honger en dorst lijden. Men jaagt de honden uit de huizen, zij vermageren, verwilderen en worden door de ziekte aangetast. Dit heeft Parijs nog te kort! Vroeger was het het slechte plaveisel en de razende autos, de Zeppelins, de gothas en ten slotte de dikke Bertha. De dolle honden ontbraken nog om het beeld te volledigen. De Parijzensars zijn werkelijke «poilus» geworden. Tegen het verspreiden der ziekte wordt natuurlijk niets gedaan. Eerst dan als wij allen dol zullen geworden zijn, zal men ^vellicht begrijpen dat het mogelijk geweest is, de dolheid der honden te bestrijden, wanneer ook de dolheid bij de menschen niet meer te bestrijden is. Matr dan zal het te la^t zijn, zooals altijd. Terwijl de eenen nog van het instituut Pasteur gewagen, vinden anderen, gelijk de Figaro, dat men de dolheid der honden zou moeteB te keer gaan, e:i vreest hij dat ze allen dol zouden ktinnen worden. Een vrees die niet gegrond zou zijn", als men vertrou-wen had in die geneeswiize ». —o— Hollandsch mengsel « DE FAAM », merk P.K Karel de Wette, Drdngensteemueg, 71, Gent, VAN ALLES WAT- Bloed trekt. — De kronijken verhalen dat, toen in 1576 de §paansche troepen Gent moesten veriaten, waar zij acht jaar in garnizoen gelegen hadden, zij uit-geleide gedaan werden door 500 weenende meisjes en vrouwen, die moeder moesten worden of het reeds waren, sommigen voor de tweede of derde maal. Ook vele dier Spaansche vaders waien het hart in omdat zij geliefde en kroost moesten veriaten. Vôor dien tijd, zeggen diezelfde kronijken, waren zwartharige inboorlingeii hier zeer raar om zien, maar van toen af namçn zij zeer in «antal toe. Het is nu een feit, door aile natuurkundigen vasfge-steld, dat elk ras het liefst paart met schepsels van zijn eigene soort of die ei het naast aan verwant zijn. Zoo hebben onderzoekers opgemerkt, dat de vrouwen die vôôr 5 jaar zich verslingerden met dieSene-galeezen, Spaansch bloed in de aderen hebben, en het zijn thans ook zulke, (schrijft ons een geleerde doktor) die zoo dol verliefd zijn op de fransche krijgsgevan-genen. Dat zwarte haar, die donkere kijkers en huid betoovert ze. Wat wil men : bloed trekt, en de natuur verlcochent zich nooit ! Piaats voor 6 en niet m«er voor 5. — Er ii een regel-ment voor de trams dat zegt dat men slechts op iedere bank met 5 mag zitten. Dat was voorheen niet meer dan redelijk, want dan zat men soms nog gedrongen. Maar thans is dat gehe?l *nders ; we zijn allen zoo-veel verdund, dat we thans met 6 bijna altijd nog meer ruimte hebben dan vroeger met 5. Zou men het regelment niet in overeenstemming brengen met den huidigen omvang van ons lichaam ? Voorspollin|9n. — De Russische schrijver en wijsgeer Tolstoï heeft de huidige oorlcjg voorspeld in het jaar 1910, zoo zegt men, maar de v/ijze waarop hij dit zou gedaan hebben, heeft veei meer weg van de voorspel-lingen vis Madame de Thébev, dan van Tolstoï. Overigens wis het voorspcilen van den oorlog niet zoo een kunstsluk; iedereeJa zag hem aankomen, en sommigen hebben hem geheel klaar en.duidelijk voorspeld, in oorzaken en verloop ; onder andere Francis Delaisi, in zijn werkje : La Guerre qui vient, wtrsche- j nenin 1911. Buiten de deelname van Amerika, Japan, Roemenie en Italiens ailes ongeveer gegaan zooals hij het heeft beschreven. Tevens gaf hij zijne landgenooten den raad zich buir ten het konflikt te houden, en wees hun de middelen aan hoe dit te doen ware, hun tevens de verzekering jevende dat in dit geval de oorlog geen piaats zou hebben. Hij heeft, als zooveel anderen, in de woestijn ge-predikt. «Wien de goden verderven willen, slaan zij met blindheid », zegden de ouden. En aïs men de ver-bijstering ziet waarmede sommigen der opperste volks-leiders geslagen zijn, kan men bijna tôt geen andere slotsom komen, dan dat de vollcèren van Europa door het Noodlot geteekend zijn. Teekcn des tljds. — In Holland moet men een nieuw ministerie hebben, en zonderling genoeg, het is niet gemakkelijk geweest liefhebbers voor het baantje te vinden. Thans heeft men een stel bijeen, béhalve een minister van financie, waarvoor reeds velen gevraagd zijn maar naar het schijnt niemand hçtaandurft. Wij meenen hiervan de reden te kunnen gissen : De minister van financie is in de eerste piaats de aange-wezen persoon om de verantwoordelijkheid te dragen voor het stoppen der gaten die de oorlogstoestand in de Staatskas gemaakt heeft, en die niet anders kunnen gedekt of aangevuld worden dan uit de kas der inwo-ners, diehierovér niet al te wel gezind zijn en dan naar ouder gewoonte de schuld op de minister van geldwe-zen werpen, alhoewel de man niets meér doet dan zijn plicht. Maar als men reeds In Holland — waar de Staats schulden alhoewel ook schromelijk door den oorlog toegenomen, op verre na de hoogte niet bereikt hebben van de oorlogvoerende Staten — het reeds zoo moei-lijk is iemand te vinden voor die ondankbare taak, hoe z=îl het hier en elders gaan, als de tijd der likwidatie of vereffening is aangebroken ? Goeden moed, jongens. — Lloyd George heeft bij het ontvangen der werklieden van Liverpool medegedeeld « dat de corlog binnen het jaar zal beslist zijn >, en dat de komende winterveldtochtdelaatste voor de lijdende volkeren zal zijn. De Engelsche premier weet dus dat de volkeren lijden, nochtans ligt hét maar aan de geldklieken waar-vio hij en zijn confrère Wilson aan het hoofd staan, om dat lijden van nu af te doen eindigen. Dit hadden die havenweikliede.. hçm \wd .nogen antwoorden. Van denzelfden. — Bij een andere gelegenheid liet Lloyd George de werklieden in het algemeen weten, dat het na den oorlog niet meer zoo vet zou zijn als vroeger, en zij zich moesten voorbereiden op gematig-heid in hunne eischen. Dit is minder bemoedigend, en hoe de werklieden dit opnemen wordt niet geraeld. Ons dagelijksch breod. — Volgens een Brusselsch blad stond in La Nation Belge, een in Frankrijk ver-schijnend blad het volgende te lezen : « Goed nieuws uit de Vereenigde Staten. Gelijk de heer Hoover het te Parijs heeft medegedeeld is de opbrengst van den graanoogst in Amerika hooger dan in 1917. Men mag het vooruitzicht koesteren dat de bevoorrading van België in de tockomst nog beter zal kunnen verzorgd worden dan in het verleden >. Dat « beter > is eene manier van spreken. Wij meenen dat hier bedoeld wordt « min slecht ». Immers ons was beloofd dat wij, Belgen, gezien onze heldhaftige zelfverloochening in dezen oorlog, van ailes (schade-vergoedingen, toelagen, hulpmiddelen), het eerste en het beste zouden verkregen hebben! Zoude men heusch durven beweren dat zulks het geval is? Vergelijken wij eens wat wij krijgfen en in hoeveelheid en in hoedanigheid met wat wij zouden kunnen verkrijgen : dit laatste werd aaii iedereen toch klaar gesteid door de waren die in 1914-15 in de zooge naamde « Amerikaansche winkels» "te koopen waren... Wij hebben nog altijd de levendige geheugenis'van die lekkere dingen. Of zouden wij nu behooren te gelooven en te ver-konden dat die lekkere dingen in Amerika en elders niet meer groeien? Ditb'ijkt ons onwaarschijnlijk. AD0LF VAN DEN BREEN, papierhandelaar, Slacht-huislaan 17 en 18, Gent, verkoopt aan voordeelige prijzen emballeerpapier, witte cassée, slachterspapier, perkament végétal voor melkerijen, parafine papier, brouwerspapier, zijdepapier, glacépapier in aile kleu-ren, caissetten en ronden voor pasteibakkers, enz. Papieren zakken voor koffie, thé, malt, suikerij, be-schuiten, patatenbloem, soda, klakken, hoeden, modis-ten en aile andere bedrijven. Hùis bestaande sedert 30 jaren. Hij heeff gesproken ! M. Anseele, volksvertegenwoordiger, be-twist in Vooruit van 15 Augustus de opvat-ting der regeering, zetelende te Le Havre, omdat die heeren zich heden enkel bepalen met het onderzoek van twee bijzondere pun-ten : De taalkwestie en het stemrecht. M. Anseele vraagt zich af : « Waarom toch onderv/erpt de regeering de rechten der werklieden en bedienden niet aan eene com-missie » ? Hij somt op wat de regeering doen mcet voor de werkende klasse als de dringste her-vormingen : 1° De erkenning der vakbonden door de regeering en de patroons ; - 2° Het vaststellen der werkuren en der loo-nen ; 3» De algemeene verzekering tegen werk-loosbeid;4* Verbefering der wet op de sociale verzekering : Ongevallen, ziekte, invalidait en de oude dag ; ' 5° Afschaffen van art 310 strafwet. Wij willen M. Anseele doen opmerken dat hij niet moet nalaten werkzaam te zijn terwijl de regeering, in den Haver, de twee ge-noemde vraagstulçken tôt oplossing doet onderzoeken. Wij, van onzen kant, willen hem zeggen .dat zijne eischen van dringende hervormin-gen bij hem niet gemeerid zijn en enkel als bluf kunnen a.anzien worden.' 1° Voor wat betreft de erkenning der vakbonden : Er bestaat een Ministerie van Arbeid, waar-door de stichting is tôt stand gekomen der Werk- enNijverheidsraden, waarbij afgevaar-digden van Patroons en der Vakbonden waren vertegenwoordigd, om de wederzijdsche be-langen te bespreken. M. Anseele heeft zelf altijd de politiek in die raden geêischt, terwijl de werklieden ver-langden te zetelen in gemengde comiteiter. De werklieden-afgevaardigden werden op-gedrongen om er denkbeelden vooruit te zetten die noch hunne overtuiging, noch de bevoegdheid van die râden behelsden, en ïfaardoor het langer bestaan dezer radei onmogelijk werd gemaakt. 2° Hst vaslstellen der werkuren en der loo-nen stond aan de dagorde der Werk- en Nij verheidsraden in 1892. Men werkte dan te Gent nog 74 uren per week. Op order van M. Anseele moesten de werklieden-afgevaardigden onverbiddelijk den eisch stelien als werktijd : 8 uren daags. Zij die daartegen in verzet kwamen en vroegen om jaarlijks, trapsgewijze, een half uur te verminderen, zonder vermindering van loon, werden uitgescholden geengoede socla-listen te zijn. ^ Hèden, 26jaar later, vraagt M. Anseele een werktijd van 10 uren daags III 3° De algemeene verzekering tegen werke-loosheid : M.'Anseele heeft getoond aanhanger te zijn van de bevoorrediting van politieke groepen en het verdringen deronafhankelijke vooruitziende werklieden. Dit vraagstuk is onlangs breedvoerig be-handeld in De Waarheid en M. Anseele heeft zich niet gewaardigd tegen te spreken in Vooruit. 4° Verbetering der wet op de sociale verzekering:M. Anseele die overal en in ailes de politieke haat doorvoert en werklieden doet buiten zetten die naar zijnen wil in 'i politiek gareel niet willen meeloopen, — waardoor huisvaders al hunne rechten op steun ver-liezen, soms op den ouderdom dat zij niet meer kunnen aangenomen worden in andere maatscbappijen van verzekering — zou er zich voorzeker niet kunnen toe leenen mede te helpen dat zijne werklieden zich van die slavenbanden kunnen losrukken, door hunne verworvene rechten en de hun gedane be-ioften onder de beseberming van den Staat te verzekeren. 5° Afschaffing van het berucht artikel 310: M. Anseele mag van geluk spreken be-schermd te zijn geweest door dit artikel, tijdens de werkstaking zijner bakkers, want zijne stakende bakkers hadden ook de onder-kruipers kunnen afransden. Om zijn vel te sparen verschuilde hij zich dan achter een besluit der algemeene verga-dering van « Vooruit », maar heeft nagelaten te herinneren dat tijdens de hevigste strijd voor algemeen stemrecht{ de leden van « Vooruit » hun stemrecht hebben moeten afstaan, en zelf s teekenen, om het beheer geheel en al meester te laten. Dank aan de vrees voor het art. 310, is het die heeren goed afgeloopen om bakkers, meer dan 20 jaren dienst tellende, onverbiddelijk te kunnen uitsluiten en den honger prijs te geven. Plaatsgebrek belet ons tôt meerdere uit-breiding, maar wij denken dat door deze enkele opmerkingen de lezers voldoende J zullen kunnen oordeelen. Recht. STADSAANGELEGENNEDEN EEN... HALF RANTSOEft Dit onderschrift alleen, niet recht duidelijk overigens, doet ons reeds kieke'nvleesch krijgen. Een half rantsoen, wat is dat ? Zou er soms iemand gevonden zijn die er « op » studeert om ons karig deel nog te veiklei-nen ? Iemand die de belangen der bevolking aan zijne fantaisie ondergeschikt zou malien? Men vergenoegt zich niet met onze beurs, men eischt er ons hartebloed bij ? Wij worden 't mes op de .keel gezet en 't gaat om ons geld èn ons lëven ? Hoe onwaarschijnlijk ook, de struikrooverij van vroeger moet niet blozen voor het optre-den van sonsrnige besturen, die bij toeval de rantsoeneering in handen kregen, een optre-den welke niet heftig genoegs»kàn veroôrdeeld worden als 't béwezen is dat zonder de drin-gendste noodzakelijkheid aan de officieele hongerregeling hinderpalen worden in den weg gelegd die niet ten goede van het algemeen belang te verklaren zijn. Het oogenblik is slecht gekozen om het menschelijk lichaam als een proefveld te ge-bruiken en zijn weerstar.dsvermogen tôt den laatsten graad te bepalen. De strengste rantsoeneering zal niet de minste klacht van onzentwege uitlokken. Maar steeds luidër zal onze stem klinken als wij overtuigd zijn dat de genomen maatregelen door nevenbedoe-lingen werden ingegeven. De' tijden van schertsen zijn voorbij.In zaker*ntsoeneering neemt men geen onbezonnen besluit. Men stelt de bevolking voor geen voldorigen feit. 't Is een oneerlijk, weinig moedig spel, waardoor onze ambtenaars zich zelve verraden en het duideiijkebewijs leveren dat men ver-keerd heeft geoordeeld als men ze voor eene zekere betrekking geschikt geacht heeft. * * * In aansluiting met hetgene wij jn een vroeger nuinmer van De Waarheid hebben vol-gehouden, als zou de levensmiddelenverzor-ging niet de eenige bekommerinj van enkele komiteiten zijn, kunnen wij eene bepaling aariffalen uit de zooeven verschenen regeling van dea_eersten kolenverkoop met de nieuwe « Bij den eeisten verkoojaoD'.vSîfgen al de gezinneu van een perspon ser^ijPkoien van 50 kilos. Bij den volgende zijn deze huisgezinnen niet in hetJwKfei begrepen en eerst bij den derdei hande verkoop één zak Buiten het r :.!acht e| bruik van het woord « alterbarA > is < : iededeeling on-berispelijk. Maar of onze oudjes daarin een troost gevondea ,'bben, daaraan durven wij sterk twijfelen. 't Is alleen aan God gegeven de onpare nummers den voorkeur te schen-ken. Van een gewoon sterveling is 't niet denkelijk dat hij een 2e, een 4e rantsoen kolen weigeren zou uit vrees door God met een kwaad oog bekeken te worden. Zoo ver reikt onzen eerbied niet voor het Opperste wezen, vooral niet in oorlogstijd, waarin Hij de eerste zou zijn om de menschen de grootste toegevendheid aan te bevelen. Waarom dit half rantsoen ingevoerd, die wijziging aan de kolenrantsoeneering ge-bracht wordt, kunnen wij niet gissen. Heeft men zich over zekere misbruiken te beklagen gebad? De kolenkaarten worden afgeleverd op ver-toon der kaart van het Nationaal Hulp- en Voedingskomiteit. Aan personen die alleen wonen wordt deze Isatste kaart slechts na een ernstig onderzoek overhandigd. Veeleer dan een uitzonderingsmaatregel tegen zulke lieden, zouden wij niet eene zekere begunsti-ging ejvan goedkcuren, bij genoegzamen voorraad we! te verstaan, zoodanig dat niemand door die vrijgevigheid geschaad wordt? De S. M. « Vooruit » toonde zich op dat gebied heel wat grootmoediger, als zij aan al haregepensionneerden, bovenhet gewoon rantsoen, een zak van 50 kgr. bestelde, oor-deelende dat aan onze peêrkensen meêrkens geen kostbaarder geschenk kon gedaan worden.De Bevoorradingsdienst van Groot-Gent neemt een besluit in gansch tegenovergestei-denzin. Heeft hij er aan gedacht onze oudjes daarover te raadplegen? Dat de voorraad, die daarbij vrij komt, .onder de huisgezinnen die meer zijne belangstelling waardig zijn, verdeeld zal worden, daarvan is in dé mededeeling niets te be-speuren.Hoe onrechtveardig zulke wisseling ook moge zijn, in geen geval met eene gezonde rantsoeneering in overeenstemming te brengen, treh ware dit, o. i., de eenige beweeg-reden die aan dé gewraakte bep:rking een schijn van billijkheid geven zou. Wij gelooven dat de schoen op eene andere piaats wringt. Bsinvloed door baatzuchtige raadgevingen, is de S. B. C. een verkeerden weg ingeslagen. Zij heeft zich een scherm voor de oogen laten schuiven, waarachter een groep kolenbarons verb?rgen zijn die eene gewettigde vrees koesteren voor de toekomst. Er' zijn, inderdaad, wijzigingen aan de kolenrantsoeneering te brengen, Onze ko'.en-handelaars hebben zich op zulke onbehen-dige wijze bloot gege en dat niemand den minsten twijfel koestert in welken zin die veranderingen moeten verwezenlijkt worden. Alleen de S. B C. ai, ;eit den kroopdoor te hakken en r t zich e ;erust te stelien Imet... nevens het aambeeld te hameren. Wij hebben er zoo veel despotische om-

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De waarheid: socialistisch weekblad behorende tot de categorie Socialistische pers. Uitgegeven in Gent van 1906 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes