11 Jaaraans 7 Prtys: 10. Gentlemen Zondag 17 Februari 918 un7 nrjgur apurai i^l—i'u. ~r, mBBmMMIIMPJ, TOSMKSŒBâBMHHBBWWBi DE WAARHEID Orgaan van don " Vrijen Socialistenbond — Als© bnefwisselicigen t© enclêVî riaar s POL DE WITTE, Verspyenstraat, 10, Gent, veiantwoordelijke uitgever. Élkl tciMiilH'iwil jtOne sersîe mllm In Rusland ontroit zich een dramawaarvan de wereld geschiedenis in uitbreiding, uit-spaftingen en gevolgen nog de wedergade niet gezien heeft. Wat we er heden van vernemen is slechts het eerste bedrijf :Ontwikkeling enontknoo-ping komen later. v Zooals aile wereldrijken die eens veel ver-schillende volken onder een gezag samen snoerdën, is het uur geslagen waarop het uit-■ een moet vallen, ingevolge de wet der natuur, die in Staatkunde, Aardrijkskunde, als in ailes, niet ophoudt samen te trekken en te ontbinden. Nergens wellicht ligt die werking voor het oog raeer bloôt dan in het voorraaiig reus-achtig Tsarenrijk. Terw/ijl men langs boven ' altijd voortging met samentrekken en opslor-pen, waren sedert zestig, zeventig jaren aller-lei geweldige vernietigende krachten der oat-binding aan het werk. Wij wijzen slechts op eenigen der meest invloedrijke schrijvers en revolutionnairen als .Tchernicheffski, Tcur-guenjeff, Herzen, Bakounin, Kropotkin, den dichter Michael Michalloff, Tolstoï, enz., enz. Vooral de anarchist Bakounin oefende door woord en daad een geweldigen invloed uit op de studeerende jeugd. Hem mag men be-schouwen als de vader van de eenraaal zoo vreeseiiike en geduchte nihilistische bewe-ging, die ingeleid werd door het sciiot van Vera Zassoulitsch op de politiechef Trepoff, ' den 24 Januari 1878. Zonder kennis der denkbeelden en begin-selen door de wegbereiders der huidige omwènteiing zoo kwistig gezaaid, is 't onmo-gelîjk de daden, handelingen en besluiten hunner volgelingen te begrijpen. Men blijve maar eens een oogenblik stil-staan bij het hervormingswerk dat zij zinn'çns zijn te bewerkstelligen : Volledige socialisee-ring van grond en ondergrond, wouden, laa-derijen, miinen, fabrieken, banken, enz., nie-tig verklaring van aile russische rentetitels, in beslagname van aile kapitalen die zich in de banken bevinden. En om dit ailes te kunnen doorvoeren, om • aile verzee : ' cie kiem te kunnen verstikken, stellen zij zich voor de werklieden te wapa-nen :n de bezitters aile wapens af te nemen, —w. — men afwacbien. Zeker is het dat sedert f ho-mas Mi'i ,v>-i en Van Leyd n de eerste ernstifïe poging is om een socialistischen Staat op te richten. Men moet ge i proteet zijn om te voor-zien dal deze poging, wordt zij riaorgevoerd, een even klagelijk einde zal hebben als die der Anabaptisten, van over 3 1/2 eeuwen. Moeilijk om dit te voorspellen is zulks niet ; die poging heeft tôt vijanden alla groote en kleine bezitters der geheele wereld, en kon-den deze overwonnen worden, dan zou het niet lang duren of de nieuwen staat van zaken zou vernietigd worden door hen zelf ten wiens behoeve hij heet in 'tleven geroe-pen te zijn. Zouden Lenin, Trotsky en de overige lei-ders der zoogenaamde Maximalisten zulks niet weten? Zeer waarschijnlijk niet, en dat is niet zoo wonderbaar als men op het eerste zicht wel zou denken. jjit allés wat we van hunne beslui'ten en handelingen vernemen, komt het ons voor dat zij afssorialisten nogop hetzelfde stand-punt staan der Belgische, Fransche, Holland-sche, Zwitsersche, Italiaar>sche en Spaansche socialisten van over vijftig jaar. Ten dien tijde geloofde men aan een algetneene sociale revolutie die zeer ûabij was. Dat werd ge-îoofd met eene door niets te schokken ovër-tuiging, De bewegingzou, als in 1789 uitgaan van Fraukrijk, waarbij zich onmiddellijk weer aile omliggende volkeren zouden aansluiten. De wankelbare politieke toestand van Frankriik op het einde van het tweede Kei-zerrijk, liet geen twijfel over een/aanstàande omkeering toe, ailes stuurde er op aan, maar terwijl de burgerelementen zich gereed raaak-ten de omwenteling ten voordeele van het kapitalisme te doen uitloopen, hoopten en geloofden werkliedenieiders eh socialistge-zinde bourgeois aan een sociale revolutie. Men zou wel oppassen, zegde men, niet meer als in 1848 door de bourgeois gefopt te worden.Men girig daarbij van de stelling uit dat de èersie dagen der revolutie, het voik volle-dig meester is van den toestand, daar het immer het volk — bedoeld is de groote massa is, die het oud gezag omverwerpt ; van dien oogenblik moest men gtbruik maken om te deen wat de Russische leiders nu wil-ïen doen, naraelijk fabriekeri, landeD, mijnsn, banken, schepen, enz., algemeenen ei^endom verklaren. Dan was de bourgeoisie in eens îisre macht kwijt en kon de socialistische Staat gegrondvest worden. Om alien tegenstand yoorop onmogelijk te maken, zou men enkel een volksleger oprich-ten en de burgers aile wapens ontnemen — dus weer hetzelfde Van wat men in Rusland zinnens is. Moeilijker dan dat was zulks voor onze verbeelding niet: Met de uitroeping der Commune meenden wij en aile onze partij-genooten dat den grooten dag nu eindelijk aavgebroken was, én van hier en elders ver-trokïcen velen naar Parijs om een haridje te gaan helpen. Helaas I de Commune leverde van in de ^eedrachten onbeholpenhpid. Groot v/as de teleurstelling, en langzamer ïnd kwamen de Wesfersche sccialisten to ît inzicht dat, zoo de socialistische Staa ait tôt stand kwam, dit nog honderde ei isschien wel neg duizende jaren zou kun ;n duren. Intusschen zou men trachten prak sch werk te verrichten, bij middel van alge .een stemrecht helpen ter verbetering aai : wetgeving, loonbewegingen organiseeren soperalies voor goed brood inriçhten, enz Zoo was men er eindelijk foe gekomen — ng vôôr den oorlog — aile socialiseerinj ch uit het hoofd te sfeken. In Rusland heeft men die evo+uîie niet mei :maakt, wat niet alleen blijkt uit de maatre :lçn vin heden, marr uit de geheele ge hiedenis van het Russisch socialisme. V«n de-geschiedenis van het Westerscl icialisme en dezer verwording schiint mer isr niets te kennen, en zoo komt het dat zi eenenriu eerst de wsre, echte apostelen te in van de leer die de menschheid heil er gen moet brengen. Zij beschouwen zicbzel: s de wegwijzers, de bmierdragers, die dooi : proleiariërs aller' landen moeten gevolgc 3rden, Zij denken geheel oorspronkelijk te zijn. dere natiën ver vooruit, en verwonderen :h hunne oproepen niet beantwoord, noch m voorbeeld niet nagevolgd te zien, terwijl t geloof dat zij aanhangenen verkondigen lers reeds lang versleten is. Arme « gaaien », die aïs aile dweepers.uwa op en verwachting bouwt op wonderen, ontnuchtering zal treurig zijn". Scepticus. OIT lliT_ZifliS Een negenial jaren geleden schreef ik onder zen titel eenige artikelen in het hier toen schijnend bl'ad 't Snoer, waarin ik poogde bewijzen dat de wereld een groot zothuis en het geheele menschdom — zoovelen als zijn — eer, troep gekken. Zulke beweringen zijn voor de hoogmoe-;e zotte menschheid niet vleiend, en al t de menschen niet vleit en streelt, hooren niet gaarne. Ik oogstte dan ook met mijne ikelen weinig bijval in, integendeel, velen lolderi mij uit voor den grootsten gek van »,_waarin zi[ misschjen wel geljjkkuqneji )ben~"Hët êëmge"Verschil tùsscheh ons is, : ik mijrie zotternij bewust benen zij mee-^ wijs te zijn. Sedert dien tijd nu heb ik al wat rond mij aeurde, en ook wat er van verre op 's we-ds schouwtooneel voorviel — zooveel als j dit mogelijk was — oplettend gade gesla-n, en mijne overtuiging ten opzichte van t groot zothuis is zeer versterkt. Vooral de oorlog heeft die meenkig op ir vaste gronden gevestigd. Kan men het andérsdan gek noemen zoo-de menschen nu te werk gaan ? Jaren en jaren slaven, zwoegen en sparen om al wat tôt in stand houden van de art noodig is, te verbeteren. Zij delven nalen, leggen bruggen, doorboren berger, ;gen spooren kalseidewegen aan, bouwen lepen, maken tnoerassen droog, doorsni)-n woestijner.t of roeien bosschen uit die in n weg zijn, met het doel eetwaren en goe-ren waarvan er op de eene plaats te veel ten spoedigste daar heen te kunnen ver-eren waar men er beheefte aan heeft. De wetenschap wordt in dienst genemen i de opbrengst der akkers te verdubbelen, ;ook om op de gemakkelijkste en doeltref--;dste wijze de rijkdommen aan den schoot r aarde te ontwringen. Al wat gezondheid enlevenbedreigd wordt iverbiddelijk door diezelfde wetenschap den irlog verklaard, zoodat zij er toe gekomen besmettelijke ziekten — voorheen zulke aeselijke geesels — geheel uit te roeien, 3 ha«.r bevel werdenen worden overal onge->nde wijken gesloopt, breede straten aan-:legd,en aldus licht, lucht, leven, gezond :id, weelde en overvloed geschapen. En als de zotte menschheid nu gedurendc ree, drie geslachten door veel moeite, arbeie i zorgen, er in geslaagd is het leven vooi dereen aangenaam te maken, begint de eelde haar te stekep. In plaats van zich te irheugen over de bekomen uitslagen die df ;makken en genoegens voor de thans leven-;n bijna verhonderdvoudigd hebben — ir ij-gelijking met onze voorzaten — werd mer revelig, boosaardig, vol haat de een teger : andere. Hoe meer welstand, hoe mee: itevredenheid. Nooit was de jaloezij, dt gunst, de haat ennijd grooter, dari juist il :t nooit bestaan hebbend tijdperk van over oed van vôôr den oorlog, waardoor mei 5Ch rust noch duur had, vôôr men al da erk dît zooveel moeite gekost heeft, wee: :eft vernietigd. En het moet gezegd worden : in het afbre ;n, verwoesten en verrielen leggen d( me zotten nog meer ijver, meer volhsrdinf î hardnejfkjgjieid aan der; dag dan voor he it stand brengen en opbouWen. Giat maar eens na hoe men in de Iandei aar men het ergst aangetast is de vredes ienden trakteert. Met beloften en allerlei leugenberichtei ordt ^e massa hoe langer hoe gekker ge aakt, op bevel der grootste gekken die ci' idde leiden. En komt er al een voor dei ag die wat minder geesteskrank is, ziet ei nrft zeggen waarop dat verwoed zot gedoi il uitloopen, op zijne woorden wordt geei :ht geslagen. en maritime toe - nd besprekend zegde het Engelsch weekbkl Weekly Dispatdi onlangs t het volgcnde : | t «Elke période' an dezen oorlog heeft haar -viktorie-slagwoffd. In het eerste zegde men ons : dat de oôi jg zou gowonnen geworden ziin door de zilvren kogels, vervolgens ver-telde men ons nt de oorlog zou gewonnen worden ter zee, ;;erop volgde dit hij op het , land zou uitgev(^iten en gewonnen worden. . Nu cens ïr.-.ette il: het zal iri het oosten zijn - dat de overwinr g zal behaald worden, later ; weer zou het wsten het tooheel van den z.?ge worden. D|"rna werd verklaard dat de : doorslag zou gfcven worden door de massas vc.m het geaiiut; ver'volgens achtte men - dat hetintegenri;! door de nmssa der infanterie zou getlaarlf/orden. » Ook werd vjfklaard dat alleen de scherpe i en volledige bul;kade de eigenlijke beslis-i sende faktor vaifden triomf zou zijn, terwijl : eenigen tijd naai ;n. werd gezegd dat de oorlog alleen dooij le uitpuîting van den tegen-stander kon get snnen worden. Toen zegde men ons wedet lat het volk met de sterkste zenuwen den cljrlog zou winnen of het volk wiens ekonomi/èhe verhoudingen het langst rechtbleven stasi. En op dit oogenblik ver-zekert men on; dat het in de lucht is dat wij de overwinnin^ julien behalen 1 » Indien wij *<00 voortgaan de recepten voor de zegep^ al op die wijze te vermeer-deren, zal cie o irlog ten langen laatste gewonnen worde ondet den grond, door de wormen !» 1 . Ziet, dat klii Iri. bijna wijs, want dat is het waarschijnlijksfjL Bij langeren ju.ur zullen alleen de wormen onder den gron l de eenige overwinnaars zijn. Wie niet sneu. ïlt op net slàgveld, zal ter aarde besteld worden door den honger. Ware zoo iejs mogelijk indien de menschen gezond van zinnen waren ? De Foe. — ..<-**-<» YAN ALLES WAT —0— V/ït is er vsrfin^rd ? — Na de o m wcn ie Uqgsto estan d van 1905 in Rusland nam men den schijn v-an een grondwettelijk larfd îewillen worden. Het stemrecht werd in^evoerd en een volksverga-dering gekozcn die wetten zou mogen maken. Die vergadering heette Douma, en was samengesteld voor het groçtslft deeLi-'-'t beslistejtegenstanders deralleen-heerschappij van den Tsar en de zoogenaamde auto-kra;ie.De Douma werd daarom ontbonden, en iiieuwe kiezingen uitgeschreven met een niêuw kiesstelsel dat voor de autokraten gunstiger uitslagen beloofde. Deze tweede Douma beviel ook niet, de derde evenmin, en de vierde die door deze verschillende zittingen zeer gezuiverd was mocht blijven, maar zich niet veel met de staatszaken bemoeien. De nieuwe machthebbers in Rusland hebben ook een Douma laten verkiezen, en îoopen er.mede dezelfde teleurstelling op van den Tsar; hunne aanhangers hebben maar een derde van de stemmen en zetels kunnen veroveren, en zoohaast dit vastgesteld was, hebben zij hetzelfde gedaan van Nikolaas, namelijk, de Douma ontbonden verklaard en de leden aangemaand naar hunne haardsteden terug te vertrekken. Wat is er dus aan het regeeringstelsel veranderd? Nie's, dan daî de eersten het dedèn in de naam der autokratie, en de anderen in dien der demokratie. • Recht op Itoven. — Wij lazen in Vooruit den vol-genden mooiën volzin van Nand : « Dat wij het Recht op leven en zijne waarborgen, als het heiligste, het hoogsté en het voornaamste aller rechten aanzien, waarop elke aanslag eene sociâie mis-daad daarstelt». Nu goed, maar als wij-hem zouden tegenwerpen dat •.lie dagen dit recht verkracht wordt, aangezien b. v, aile dagen, kiekens, konijnen, koelen en paarden ge-slacht, dus van hun recht op leven beroofd worden, dan zoude Nand ons misschien antwoorden dat kiekens, konijnen, koeien en paarden geen recht op leven hebben. Maar dan vragen wij hem waarom ? Het woord is aan Nand om dit intéressant vraagje cens en vooral met zijn diep wijsgeerigen zin te verklaren. Wij luisteren gretig... Klaairhold. — Volgens een hollandsch blad beweert, zouden de engelsche werklieden over minister Lloyd George niet meer tevreden zijn. De roep naar een klaar vredesprogram wordt, volgens hem, steeds luider. Dit program even als niet vele politieke programs, is nogthans kort en bondig, eenvoudig en zonder frazen : < wij strijden voor vrijheid, beschaving en mensche-lijkheid ! » Wat willen de «gaaien » meer hebben? Piifcig. — Vooruit haald-e over eenige dagen eene oude redevoering vart gezel Jules Guesde aan, waarin de vclgende smakelijke volzin voorkomt : « Het is omdat men mij zegde gij gaat klerikaal worden dat ik er aan gehomden heb om uiteen te doen hoe dat wij christenen moesten zijn in het verleden, door rekening te houden van de diensten door hel christendom bewezen, en hoe dat wij kunnen en moeten godloocbenaars en kollektivisten zijn, den dag van heden waarop de mensch bezig is met God te worden en zich zelve te redden. > De godmenschen zijn thans met elkaar aan den stok op eene ailes behàlve goddelijke wijze, dunkt ons. !■ "Lechte Slgareii,, | Dat zijn de Wettersche commissieleder j yan het Werk van den Akker. Ziehier aar welke bezwaren zij zich laten gelegen liggeri « Landbouwgronden met eene oppervlakte van zoe wat zeven-en-dcrtig hectaren zouden daar door d« f régie in bezit genomen worden. Men vreesde echtei l nog dat de zaak zich hier niet zoo schitterend voor dçet, wijl de gronden niet zoo geschikt zijn, omda zij sedert lang niet meer gemest zijn geweest en to !. vier kilometer van het center der gemeente liggen.i De kosten van ontginning zouden hier wel op 1,400 fr per hectare komen als men er aardippels zou'willei planten, op minimum 1,600 lr. als men er boonen zoi willen op kweekçn. Bovendien zou men de Jandbou wers moeten schadeloos stellen die thans gronden be zitten die in den bedoelden akker liggen. Maar dit ailes zijn nog de grootste moeilijkhedei niet die men zou te overwinnen hebben m zulk, onderneming. Er komen zich daar twee belangrijk. Investies op den voergrond dringen : Waar zal mei aan de noodige planten en zaden geraken ? Wie za de uitgaven doen die aan zooveel risiko blootgesteU zijti ? » nen, en zegt verder: « Dit zijn dezeer juiste en onweerlégbaregedachten die verdedigd worden door de afgevaardigden van de Wettersche afdeeling van het Werk van den Akker, die ook van gedacht waren dat er geen tijd meer te ver-liezen is — en die reeds sedert 12 November een ploeg van 27 mannen aan het werk gesteld hebben. Dergelijke onderneniingen zijn natuurlijk niet zoo gemakkelijk tôt een goed einde te brengen. Het is ook gemakkelijk om verstaan dat er van bij den eersten aanvang aanzienlijke kapitalen toe noodig zijn. Het is dan ook om dit ailes dat de provinciale Cornmissie van Bevoorrading over gepaan is tôt het besluit om eene samenwerkende maatschappij ter ontginning, be-werking en beplanting van de braakliggende gronden en de uitgekapte bosschen in de provincie Oost-Vlaanderen,Het nagejaagd doel van de nieuwe cooperatie, die den naam van Volksvoeding heeft aangenomen, be-staat in het aankoopen, verkoopen, bereiden en des-noods voortbrengen van allerhande waren die recht-streeks bestemd zijn voor de voeding van menschen : en dieren. De provinciale Cornmissie van Bevoorrading hoopt dan ook dat de provinciale zoowel als de gemeente-lijke besturen en de bijzonderen haar zullen weten t* j ondersteunen in hare edele onderneming, door het I toekennen van subsidiën en den aankoop van aan- deelen harer samenwerkende maatschappij. > * * j Het najagen van het doel zal dus ge-schieden op « risiko en perijkels » van de j provinciale en gemeentelijke besturen, of lie-ver .belastingschuldigen, want de bijzonderen, de nieuwe landbouwingenieur « Eedje » om te beginnen, zullen hunnen steun — wij be-doelen : door het aankoopen van aandeeîen — wel bij het geven van adviezen beperken. Waarom hebben de Wetteraars zich niet tôt de S. M. x< Vooruit » gewend ofwel tôt de « Zon » die van hen uitstraalt. Gebouwen, magazijnen en fabrieken, die hier sedert het kartel verrezen, bewijzen dat de roode oppergezellên van hun blauwe bondgenoten, mits de « gaaien » aan 'tlijntje te houden, aan die « aanzienlijke kapitalen » weten te geraken. > «{« < flL&Bm&m §g@mr@£M Het schiint dat te Wilna, in Rusland, er een Lithauerblad verschijntdat ten proposte der kwestie van het ze//bestemmingsrecht der volkeren, waar al de politiekers thans medeaan 't goochelen zijn, de volgende be-schousvio'gen opgaf over den volkswil en zijne uitdrukking en uitvoerinjr. Wij geven die aittatinge» niet zonder welbehageo weer, omdat zij, grooter,deels, in de lijn liggen van de gedachten, welke wij j^ren lang reeds als de onze in De Waarheid hebben voorge-bracht : « Het Jieeft er allen schijn van, zegt Tevy-nés Sargas, zoo heet het Litausche blad, of inzake lotsbestel en andere dergelijke poli-tieké vraagstukken, de volksstemming de eenig ware demokratische oplossing is. Het is indtrdaad een feit dat heden ten dage door elke partij die zich demokratisch noemt als eerste programmapûnt wordt opgesteld : ver-werving van het gelijk en algemeen stemrecht, voor de wetgever.de lichamen. Er moet echter op gewezen worden dat dit stemrecht, dat in princiep inderdaad het rechtvaardigste is, zelfs van demokratisch star.dpunt uit sorns af te keuren is, en wel, omdat dergelijk stemrecht meer d'an eens lei-den kan tôt resultaten die niet vereenigbaar zijn met de ware belangen van de demokratie. Het ligt inderdaad voor de hand, dat niet altijd en onder aile omstandigheden de massa kan beslissen over zekete zeer belangrijke vraagstukken. In deze kwesties moet rekening gehouden worden met de ekonomische en politieke ontwikkeling der massa en met een aantal andere faktoren, de eene al ge-wichtiger dan de andere. Zelfs de massa die men als ontwtkkeld mag betitelen, laat zich altevaak bfïtivloeden door omstandigheden van het oogenblik, door voorbijgaande stem-mingen en luimen waardoor zij niet zelden het offer wordt van de mîsleidende démagogie.Men zal toestsmmen dat vooral in de oplossing van vraagstukken die zoo gewichtig zi]n als die der beslissing over de toekomst van een of zelfs meer landen, de grootste voor-zichtigheid gebod is. » Het Litausche blad is van oordeel dat vooi de beslissing over de toekomst van Litauerf eene algemeene volksstemming eerder te ver-werpen is. « Zooals wij weten, vervolgt het blad, bevinden zich nog aanzienlijke deelen van het Lithausche volk door ongunstige omstandigheden der geschiedenis, onder den invloec van menschen wier natuurlijke behoeften er wenschen tegen die van Litauen indruischen Deze, onze ongelukkige broeders, werder tôt hiertoe door hunne zoogezegde leiders et beschermers opzettelijk in de grootste onwe tendheid gehouden. » * * * Dat mag ailes waar zijn voor andere vol-1 keren en andere oorden. Maar zulks geldi geensiirs voor onze goede stad Gent. Daai zijn de'gaaïen opgeklaard en op de hoogte t dank aan de openbaringen van onzen pro f feet « Eedje ». Hier mag men met de « gaaien » bespre | kingen houden over collectivisme, commu i nisme, socialisme, anarchisme, katholicisme libéralisme, bi-metallisme, mysticisme, inter nationalisme, nationalisme, matérialisme , idealisme, bureaucrotisme, plautocratisme ? aristocra.ïsme, mysiificisme en nog een heeli boel ismen meer, onze gaaien vallen aan stonds, als katten, op hun pooten. Daaron \ zegt Eedje, voor zijne leus : « Het volk zie klaar l » en het volk dat ook aanstonds voel Eedje » gaarne. Wij betwijfelen of het aan Tevynes Sargas gemakkelijk zal vallen zijne « gaaien » wijs te maken dat en waarom zij hem niet verstaan I Heel de démocratie b'erust eigenlijk op eene petitio principiorum : volk, ge zijt te verstan-dig om niet te begrijpen dat ge onverstandig zijt. De hoogste uitdrukking der démocratie ware een zothuis, waar de krankzinnigen zelf hunne bewakers zouden mogen kiezen 1 DITJES EN DATJES Goeden raad. — Een rijk geworden boer kreeg een uitnoodiging van een deftig heer om met zijn betere helft een paar dagen te komen logeeren. De morgen na xle aankomst, bij het ontbijt, wilde de boerih het topje van haar ei snijden, maar gebruikte daarbij zooveel geweld dat het ei uit de eierendop en onder de tafel rolde. Niet weten de hoe zij in deze omstandigheden te handelen had, fluisterde zij haar echtgenoot in het oor : « Wanus, mijn ei ligt onder de tafel, wat moçl ik nu doen ? » * Niet kakelen >, gaf hij ten antwoord. Een heldere stad. — Vreemdeling. — Zoo 'n smerige boel als het hier is heb ik nog nooit gezien. Hebt ge dan geen reinigingsdienst ? Inwoner. — VVel zeker, de allerbeste. De zon drongt de straten, de regen maakt ze schoon en de wind vèr-drijf: de stof. Het was zonde. — Rechter< — Hebt ge er nu geen spijt van, uw tegenpariij een vol glas bierop het hoofd te hebben geworpen ? Beschuldigde. — Zeker, mijnheer, ik had het eerst moeten uitdrinken. Ook waar. — Vrouw. — Maar man, ge zijt zat. Man. — Dat zoudt ge ook zijn alsge hetzelfde «bin-nen » had ais ik. Landelijke eenvoud. — Mijn onkel Cyriel van Baele-gem kwam eens met een gebuur naar stad, eh zij lazen vcor de vitrien eener Volkskeuken dat ze daar voor 30 cents van 12 tôt 3 uur konden eten. Potverdeke, Cyriel, zei de gebuur, 3 uren eten aan een stuk voor dertlg^eenten, hier gaan we binnen. Vergeefsche moeite. — Een dief breekt in een siaap-k'amer in en begint naar buit te zoeken. De 'bewoner die niet slaapt ziet een tijdje toe en zegt dan : — Wilt gij nu 's nachts wat zoeken waar ik zelfs over dag niets vinden kan? Voor het rantsoen. — En Mevrouw, hoeveel hoofden telt uw gezin? . - — Nu eens 12 en dan weer ecns-11. fi — Hé, hoe rekent ge dat uit? — Wel, doodeenvoudig, omdat rnihunan dikwijfc bij| al 't beslag zijn hoofd verliest. Vriendschap. — Wat is ze moci,zeieen jongmei sch, juist een schilderij.. — Ja, antwoorddeseen jong meisje met een blik op haar vriendin — en met de hand geschilderd ook. BORSTPILLEN VOOR VERKOUDHEID, hoest, luchtpljp-ontsteking, vailingen, enz. Apotheek O. Van Wynen-daele, St.-Michielstraat, 17, Gent. InnMiers en sessfesaMers S In de Nieuwe Rotterdamsche Courant ver-scheen over eenige dagen een artikel over den huidigen en toekomstigen stand der Engelsche Werkliedenpartij : « Groote beteekenis hecht de berichtgever aan de politieke organisatie der Arbeiderspartij zelf. .Terwijl de algemeene arbdderspartij in tegenstrijà met de haar aangesloten «Independent Labour Party> tôt hiertoe slechts eene vertegenwoordiging van econo-mische belangen was, is zii thans bezig zich te vèr-vormen in eene politieke partij met een politiek programma en met kandidaten ih 3 of 4 kiesdistrikten. > Men mag niet uit het oog verliezen dat door deuitbreiding van 't stemrecht in Enge-land er nu vooruitzichten bestaan dat de werkliedenpartij een veel aanzienlijker getal parlementszetels zal ki*nnen veroveren. Het effekt daarvan zal niet lang op zich doen wachten want, schrijft de briefwisselaar van gemeld blad verder : « Ook geestesarbeiders zouden thans in de parti] opgenomen worden ; dus men verwacht den steun der intellectueelen door wier wegblijven de partij toi hiertoe zeer geleden heejt. Waarschijnlijk zal dt nieuwe crbeideréparti/ vele besliste liber alen tôt zief trekken, daar men in breede kringen van 't libéralisme erover klaagt dat Asquith te weinig werkelijk leiat daar hij de zelfstandigheid zijner partij te veel onder werpt aan de patriotische doeleinden, om het de regeering niet moeilijk te ryaken.» Die meening laten wij voor de rekening van de N. R. C. en drukken als de onze uii dat niet zoozçer het overdreven patriotisme van Asquith dan wel hunne vurige zetelliefde vele liberale politiekers tôt de arbeidersparti zal aantrekken. Om der wille vaa het smeer Likt de kat den kandeleer. : Men herinnere zich ook het gesprek dat ■ i volgens Lafont^ine, dé vos voerde met d< j raaf... om der wille van den kaas. IHqEZOBPËM Nos immer en nltid oeene Me!k ! Wel hebben wij in de dagbladen de rege ling gélezen der melkverdeeling aan kinde ren, van zekeren ouderdom zooveel, en aai anderen zooveel, dat geheel schoon is ei waar zeker geen mensch ter wereld iets za 1 op afdingen. Maar wij vragens ons Kich a welke de reden is dat men sinds verschei ' dene maanden geen druppeltje melk aan di î volwassenen geeft, of beter verkoopt, buitei ! aan zieken, — waarover dan nog veel vei , :j plantrekkerij, begunsiiging enz. gesprokei t „ wordt — hoewel het meer dan noodzf keli k is t j Denkt men waarlijk dat de volwassene: •>

Er is geen OCR tekst voor deze krant.